அன்பளிப்பு: கணவரின் உத்தியோக உயர்வுக்கு(suba)

[johnypowas]

ஒரு வழியாக... முகம் கழுவி... முகம் துடைத்து... புடவையை சரி செய்ததுகொண்டே... முந்தானையை விளக்கி மெல்ல குனிய.....
சற்று முன் பாதரை நிலை குலைய வைத்த அந்த காட்சி என் முன்னாள் அந்த ஆளுயர கண்ணாடியில் தெரிந்தது.....
பாவம் பாதர்... இப்படி காட்டினா... அவர் என்ன செய்வார்...
ம்ம்ம்... நான் என்ன வேணும்னா காட்டினேன்... அது எதேச்சையாக நடந்தது... அதுக்கு நான் என்ன பண்ணுவேன்...
நீ ஒன்னும் பண்ண வேணாம்.. எல்லாம் அவர் பாத்துக்குவார்... நீ சும்மா இருந்தா போதும்...
ச்சீ.... இது தப்பில்லையா...
உனக்கு தப்புன்னு தோணுதா....
இல்லையா பின்ன....
எனக்கு தப்பா தோனல...
என்னதான் சொல்ல வரே....
புரியல.. தெரியல...
எதையும் புரிஞ்சுக்கவோ தெரிஞ்சுக்கவோ வேணாம்....
அப்படின்னா...
நடக்கறது தானா நடக்கும்... நீ கெடுக்காம இருந்தா போதும்...
மனசுக்குள் இருவித்தமான உரையாடல்கள் தொடர்ந்து நடந்து கொண்டிருக்க.. சுத்தம் செய்த புண்டையில் மெல்லிய அரிப்பு பரவ தொடங்கியது....
நேரமாகிக்கொண்டிருக்க.... அவசர அவசரமாக உடைகளை சரி செய்தது... முலைகளை ஜாக்கெட்டுக்குள் சரிபண்ணி அதன் எடுப்பான தோற்றத்தை எனக்குள் ரசித்தபடி..
முந்தானையை மடித்து பட்டி போட்டு தோளில் போட்டுக்கொண்டு... புடவை கொசுவத்தை சரி செய்தபடி மெல்ல புடவையை கொஞ்சம் கீழிறக்கி...
ஜாக்கெட்டுக்கும் புடவைக்கும் இடையே இருந்த திறந்த இடைவெளியை மெல்ல அதிகரித்தபடி... இவை யாவும் பளிச்சென வெளியில் தெரியாதபடி.. முந்தானையை முன்பக்கம் கொண்டுவந்தது மறைத்தபடி.. பாத்ரூமை விட்டு வெளியில் வந்தேன்.....
என் மனம் ஒரு தெளிவான நிலையை எடுத்திருக்க... அதன் காரணமாக எனது நடையில் நடுக்கமான வித்தியாசத்தையும்... முகத்தில் சந்தோஷத்துடன் கூடிய ஒரு கூச்சமும் பரவி இருக்க....
பாதரை நேராக பார்க்க கூச்சப்பட்டு... அதே நேரம் ஓரக்கண்ணால் அவர் அசைவுகளை கவனித்தபடி மெல்ல நடந்து ஹாலுக்கு வர....
பாதர் இன்னமும் மண்டி இட்டபடி.. விஜியை அவர் கையில் ஏந்தி அதனுடன் கொஞ்சியபடி.... என்னை திரும்பி பார்க்க....
பாதரின் கண்களில் ஒரு வித பரவசமும்.... முகத்தில் சந்தோஷம் கலந்த கலவையாக மெல்லிய புன்சிரிப்புடன் நான் வருவதை பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்...
மெல்ல சோபாவை நெருங்கி... குழந்தையை வாங்க ... முந்தானையை சரியாய் விடாமல் குனிய.... பாதரின் முகத்தில் குறைந்த சந்தோஷத்தை வெளிக்காட்டாமல்... சிரித்தபடி.. குழந்தையை என்னிடம் நீட்ட...
கைகளின் மெல்லிய உறசளோட குழந்தையை வாங்கிக்கொண்டு சோபாவில் பாதரின் எதிரில் அமர்ந்தேன்....
இருவர் விழிகளும் அவைகளுக்குள் நலம் விசாரித்துக்கொள்ள... சில வினாடிகள் என்னையும் குழந்தையையும் மாறி மாறி பார்த்த பாதர்... எங்களுக்கு இடையே இருந்த அமைதியை கலைக்க விரும்பி...
குழந்தை ரொம்ப அழகா சமத்தா இருக்கா-ன்னு சொல்லி கொஞ்சம் நிறுத்தி இடைவெளி விட்டு...... உங்களை மாதிரியே..... ன்னு சொல்லி மெல்லிய புண் சிரிப்போட என் கண்களை கூர்ந்து பார்க்க....
எனக்குள் எழுந்த மெல்லிய சிலிர்ப்பு.. மெல்ல மெல்ல என் உடல் முழுவதும் பரவ... கூச்சத்தில் முகம் மேலும் சிவக்க... அவரின் வார்த்தைகளை ஏற்றுக்கொண்டதன் அடையாளமாக... ஒரு வித குறுகுறுப்புடன் சிரித்து... மெல்ல தலை குனிந்தேன்....
எனது குருஞ்சிரிப்பையும்... அதன் காரணமாக சிவந்த என் முகத்தையும் தன் விழிகளால் வருடியபடி.. பாதர் மெல்ல குனிந்து கீழே இருந்த பைபிளை கையில் எடுத்தபடி...
குழந்தையோட பெயர் என்ன புவனா...
விஜயலட்சுமி...சுருக்கமா விஜின்னு கூப்பிடுவோம்....
லவ்லி நேம்.... பீயிங் first child... விஜி உங்களோட அழகை அச்சா கொண்டு வந்திருக்க... குணத்திலும் உங்களை மாதிரியே வர கர்த்தரிடம் யாசிப்போம் புவனா....