சுகமதி(பருவ திரு மலரே )mukilan

[johnypowas]

”அப்படின்னா…?”என்று புரியாமல் அவனை கேட்டேன்.
”அட.. டப்பா.. அவ.. மனசுடா..! அவளோட ரெண்டு மனசும்.. எத்தனை அட்டகாசமா இருக்கும் தெரியுமா.? அப்படியே வடிச்சு வெச்ச பொற்சிலை மாதிரி.. மொலைடா அவளூக்கு. .” என்று வர்ணித்தபடி சிரித்தான்.
இப்போது புரிந்தது எனக்கு.
”அடப்பாவி..” என்று அவனைப் பார்த்தேன்.
சிரித்த முகம் மாறாத நலன்
”மொதல்ல கட்டிப்புடிச்சதுக்கே.. இல்லாத பிகு பண்ணா.. விடுவனா. .? நைசா பேசி… லைட்டா கைய மேல போட்டு.. கொஞ்சம் கொஞ்சமா.. சரிக்கட்டிட்டேன். அவ மார புடிச்சு நல்லா பெசஞ்சுட்டேன்.! அப்பறம் அப்படியே பொட்டலமா மடக்கிட்டேன். அவ வாயோட வாய வெச்சு அடிச்ச கிஸ்லயே.. சொக்கி போய்ட்டா… அப்படியே உள்ள கைய விட்டு அவ மார புடிச்சு கசக்கி… வெளிய பிதுக்கி எடுத்து… பால் சப்பிட்டேன். என்ன பால் வரல ஆனா.. சூப்பர் டேஸ்ட்டுடா..” என்றான்.
நான் திகைப்பு மாறாமல்.
”அந்த லெவலுக்கு கொண்டு போய்ட்டியா..?” என்று கேட்டேன்.
”இதுக்கே.. நீ இப்படி சொன்னா.. இன்னொன்ன கேட்டா நீ… என்ன சொல்லுவ..?” என்று கேட்டான்.
”என்னடா… அது..?”
”அவ ஜட்டிக்குள்ள கைய விட்டா… மெதூ மெதுனு.. அப்படி ஒரு சாஃப்ட்னெஸ்டா.. அவ பனியாரம்..! அங்க எல்லாம் கை வெச்சு… பாத்துட்டேன்.. ”என்றான்.
”அப்ப மேட்டர் ஒன்னுதான் பாக்கி..?”
”அடுத்த கட்ட நடவடிக்கை அதுதான்..”என்றான்.
அன்று இரவெல்லாம் நான் மலருபா.. அவள் அக்கா சுகமதி.. கலையரசி.. என மூண்று பேரையும் மாற்றி மாற்றி கனவில்.. கற்பனை சுகம் தேடினேன்.
அடுத்த நாள்.. இருட்டும் நேரம். நான் என் வீட்டின் முன் நின்றிருந்த போது.. கடைக்கு வந்தாள் மலருபா.
”ஹாய்…” என்றேன்.
அவளும். ”ஹாய்..” என்றாள்.
”எங்க..?”
”கடைக்கு..” என்று விட்டு நடையை தொடர்ந்தாள்.
நானும் அவளுடன் இணைந்து நடந்தேன்.
”நீங்க எங்க..?” என்று அடிக்குரலில் கேட்ட.
”உனக்கு கம்பெனி..” என்றேன்.
” சீ.. கூடவே வராதிங்க…” என்று வேகமாக நடந்தாள்.
நானும் வேகமாகவே நடந்தேன்.