இன்னும் எவ்வளோ நாள்தான் இப்படி தடவிகிட்டே இருக்கறது.

[Nsme]

லாவண்யா: "டேய்... என்னடா பண்ற? கையை எடு... நாம லேசா அசைஞ்சா கூட சென்சார் டிடெக்ட் ஆகி லைட் வந்துடும்..." என்று பதறினாள்.

அருண்: "அதனாலதான்டி டேபிளுக்கு அடியில வச்சுத் தடவறேன். யாருக்கும் தெரியாது," என்று குறும்புடன் சொன்னான்.

அவன் சொன்ன அடுத்த நொடியே, லாவண்யா வேண்டுமென்றே தன் கைகளை டேபிளுக்கு மேலே வேகமாக ஆட்டினாள். அந்த அசைவை உணர்ந்த சென்சார், உடனடியாக அறையின் விளக்குகளை ஒளிரச் செய்தது.

திடீரென வந்த வெளிச்சத்தில் அருண் பதறிப்போனான். அவசர அவசரமாகத் தன் கையை எடுத்துக்கொண்டு, நாற்காலியைப் பின்னால் தள்ளினான். யாராவது பார்த்துவிட்டார்களோ என்ற பயத்தில், கண்களை அகல விரித்து கான்பரன்ஸ் ரூம் கதவைப் பார்த்தான். அவன் முகத்தில் அப்பட்டமான கலவரம் தெரிந்தது.

அவனது பயத்தைப் பார்த்த லாவண்யா, "கலுக்"கெனச் சிரித்தாள்.

லாவண்யா: "பயந்தாங்கோலி... பயந்தாங்கோலி... சும்மா விளையாட்டுக்குக் கூட தைரியம் இல்ல," என்று அவனைக் கேலி செய்தாள்.

அருண் ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு அவளைப் பார்த்தான். சிறிது நேரம் அந்த அறையில் ஒரு மெல்லிய அமைதி நிலவியது. இருவரும் ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொண்டனர். அந்தப் பார்வையில் காதலைத் தாண்டி, ஒருவித வெட்கமும், புரிதலும் கலந்த புன்னகை பூத்தது.

அருண் மெதுவாகப் பேச்சைத் தொடங்கினான்.

அருண்: "லாவண்யா... நாம இன்னும் எவ்வளவு நாளைக்குத்தான் இப்படித் தடவிக்கிட்டே இருக்கிறது? அடுத்த கட்டத்துக்குப் போகணும்னு எனக்கு ரொம்ப ஆசையா இருக்குடி," என்று குரலில் ஒருவித ஏக்கத்துடன் சொன்னான்.

லாவண்யா அவனை மௌனமாக ஏற இறங்கப் பார்த்தாள். அவன் கண்களில் தெரிந்த தவிப்பைப் புரிந்து கொண்டவளாய், மெல்லிதாகப் புன்னகைத்தாள்.

அருண்: "நீ ஏன்டி ஹாஸ்டல்ல தங்காம, தனியா ஒரு பிளாட் (Flat) எடுத்துத் தங்கக்கூடாது? அப்பதான் நமக்கு ப்ரைவசி கிடைக்கும்."

லாவண்யா: "எத்தனை தடவதான் சொல்றது அருண்? எங்க வீட்ல அதுக்கெல்லாம் அலோ (Allow) பண்ணமாட்டாங்க. நான் எவ்வளவோ கேட்டுப் பாத்துட்டேன். 'ஹாஸ்டல்ல தங்குறது மட்டும்தான் சேஃப், வெளியில தனியா தங்கக்கூடாது'னு ஸ்ட்ரிக்ட்டா சொல்லிட்டாங்க."

அருண் அவளை ஏமாற்றத்துடன் பார்த்தான்.

லாவண்யா: "போன மாசம் ஒரு வீக் எண்ட், என் ஃப்ரெண்ட் பிரியா அவ பிளாட்ல தனியா இருந்தா. அவ ரூம்மேட் ஊருக்குப் போயிருந்தா. அப்ப நான் அவகூட தங்கினேன். அன்னைக்கு உன்னைக் கூப்பிட்டதுக்கு வரமாட்டேன்னு சொல்லிட்டயேடா."

அருண்: "எப்படிடி வர்றது? பிரியா நம்ம ஆபீஸ்ல வேலை செய்றவ. அது சேஃப் இல்ல. ஒரு நாள் இல்லனா ஒருநாள் விஷயம் வெளியில தெரிஞ்சிடும். அப்புறம் ஆபீஸ்ல நம்மள பத்தி தப்பா பேசுவாங்க."

லாவண்யா: "அதெல்லாம் கேர்ள்ஸ் முடிவு பண்ணிட்டா, எந்த விஷயமும் வெளியில தெரியாது. பாய்ஸ் தான் எதையாவது உளறி, தம்பட்டம் அடிச்சிட்டுத் திரிவானுங்க. பொண்ணுங்க விஷயத்த கச்சிதமா மெயின்டைன் பண்ணுவாங்க."

அருண் பதில் சொல்ல முடியாமல் வெறுமனே தரையைப் பார்த்தான்.

லாவண்யா: "உனக்கும் தைரியம் வந்து என்னைத் தனியா எங்கயும் கூட்டிட்டுப் போகமாட்ட. சும்மா வெளியில சுத்தறதுக்கே, 'நான் பேரண்ட்ஸ் கூட தங்கியிருக்கேன், லேட் ஆனா திட்டுவாங்க'னு சொல்லி எப்பவாதுதான் வர்ற. இப்படியே போனா... கடைசி வரைக்கும் இப்படித் தடவிட்டே இருக்க வேண்டியதுதான்," என்று முகத்தைக் கொஞ்சம் கடுகடுவென வைத்துக்கொண்டு, செல்லக் கோபத்துடன் சொன்னாள்.