இன்னும் எவ்வளோ நாள்தான் இப்படி தடவிகிட்டே இருக்கறது.

[Nsme]

லாவண்யா: டேய் என்ன பண்ற.. அசைஞ்சா Light வந்துடும்.

அருண்: அதனாலதான்டி Table கு அடியில வச்சி தடவறன்.
உடனே லாவண்யா கைகளை வேகமாக Table கு மேல் ஆட்டினாள். உடனே விளக்கு ஒளிர ஆரம்பித்தது. அருண் உடனே பதறிப்போய் லாவண்யாவை விட்டு விலக சேரை பின்னால் தள்ளி ஒருவித பயத்தோடு Confrence Room கதவை பார்த்தான். அவன் முகத்தில் ஒரு கலவரம் தெரிந்தது.

அதற்கு லாவண்யா களுக்கென சிரித்து அவனை பார்த்து பயந்தாகோலி பயந்தாங்கோலி என்றாள். சிறிது நேரத்திற்கு பின் ஒரு அமைதி நிலவியது அந்த Room ல். இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து வெட்க்க புன்னகை  பூத்தனர்.

பின் அருண், நம்ப எவ்வளவு நாளைக்குதான் இப்படி தடவிகிட்டே இருக்கறது. அடுத்தகட்டத்துக்கு போகனும்னு ரொம்ப ஆசையா இருக்குடினு ஒருவித ஏக்கத்தோடு சொன்னான் .

லாவண்யா மௌனமாக அவனை ஏற இறங்க பார்த்துவிட்டு மெல்லிதாக புன்னகைத்தாள்.

அருண்: நீ ஏன்டி Hostel ல தங்காம தனியா Flat ல தங்கக்கூடாது. 

லாவண்யா: எத்தன தடவடா சொல்றது. வீட்ல அப்படிலாம் Allow பண்ணமாட்டாங்கனு. நான் கேட்டும் பாத்துட்டன். Hostel ல தங்கறது மட்டும்தான் Safe வெளியில எங்கயும் தங்ககூடாதுனு Strict 'டா சொல்லிட்டாங்க.

அருண் ஏக்கமாக ஒரு பார்வை பார்த்தான்.

லாவண்யா: ஒரு வீக் என்ட் பிரியா Flatmate இல்லாதப்ப நான் அவகூட தங்கனன். அன்னைக்கு கூட்டதுக்கு வரமாட்டனு சொல்லிட்டயேடா.

அருண்: எப்படிடி வர்ரது. ப்ரியா நம்ப Office ல வேலை செய்றவ. Safe இல்ல. ஒரு நாள் இல்லனா ஒருநாள் வெளியில தெரிஞ்சிடும்.

லாவண்யா: அதெல்லாம் Girls முடிவுபண்ணிட்டா எந்த விஷயமும் வெளியில தெரியாது. Boys தான் தம்பட்டம் அடிச்சிட்டு திரிவானுங்க.

அருண் வெருமனே தரையை பார்த்தான்.

நீயும் தைரியம் வந்து எங்கயும் கூட்டிட்டு போகமாட்ட. சும்மா வெளிய போகவே நீ Parents கூட தங்கியிருக்கறதால வர்ரது கஷ்டம்னு  சொல்லி எப்பவாதுதான் வெளியில போறோம். இப்படியே போனா கடைசி வரைக்கும் தடவிட்டே இருக்க வேண்டியதுதான்னு முகத்தை கொஞ்சம் கடுகடுவென வைத்துக்கொண்டு சொன்னாள் லாவண்யா.