01-08-2019, 11:28 PM
சினேகாவின் வீட்டில்...
ட்ரிங் ட்ரிங்... ட்ரிங் ட்ரிங்... போன் அடிக்கிறது...
"ஹலோ"
"ஹலோ யார் பேசுகிறது?"
"நீங்க யாருன்னு சொல்லுங்க மொதல்ல"
"நான் விபிஎன் ப்ரமோட்டர்ஸோட மேனேஜிங் பார்ட்னர் பேசுறேன் சார்"
"ஓ.. வணக்கம் சார். நான் ப்ரசன்னா பேசுறேன். எப்படி இருக்கீங்க?"
"நான் இருக்கறது இருக்கட்டும். மேடம் இருக்காங்களா?"
"எந்த மேடம்?"
"எந்த மேடமா? எப்ப போன் பண்ணாலும் ஸ்விட்ச்ட் ஆஃப்ல இருப்பாங்களே உங்க மேடம்.. அந்த சினேகா மேடத்ததான் கேக்குறேன். இருக்காங்களா?"
"ஓ.. சினேகாவா? இருக்கா. என்ன விஷயம்?"
"என்ன,, விஷயமா? ஏன் சார் உங்களுக்கெல்லாம் மனசாட்சியே கிடையாதா? இப்ப நான் எதுக்கு போன் பண்ணேன்னு உங்களுக்கு தெரியாதா?"
"சார், ப்ளீஸ்.. கொஞ்சம் கோவப்படாம பொறுமையா பேசுங்க"
"எப்படி சார் பொறுமையா பேச முடியும்? அந்தம்மாவுக்கு எப்ப கால் பண்ணாலும் நாட் ரீசபுள் இல்ல ஸ்விட்ச் ஆஃப்னு வருது. உங்களுக்கு போன் பண்ணா ஏதோ உங்களுக்கும் இதுக்கும் சம்பந்தமே இல்லாத மாதிரி பேசுறீங்க. அதனாலதான் லேண்ட்லைன்ல கால் பண்ணேன். கூப்பிடுங்க அந்தம்மாவ"
இந்த சமயம் சினேகா அவளது அறையைவிட்டு வெளியே வருகிறாள்.. இளஞ்சிவப்பு நிற பட்டுப்புடவை ஒன்றை வழக்கம்போல (திரைக்கு அப்பால்) கீழ் இடுப்பில் இறக்கி கட்டியிருந்தாள்.. குறைந்தபட்ச அலங்காரத்தில் அவளது கொல்லும் புன்சிரிப்பில்... அவளது கட்டுடல் நம்மை சூடேற்ற... அதே நேரம் ஒரு அழகான அப்பாவி இல்லத்தரசியின் முகம்... காண்போரை கிறங்கடிக்கிறது. அவள் நடக்குபோது இடுப்பை மறைக்கும் சேலை அவ்வப்போது விலகி அவளது ஆழமான ஜிலேபி தொப்புளின் தரிசனத்தை நமக்கு காட்டுகிறது. அதை பார்க்கும் எவனும் அதை ஆசை தீர நக்கிப்பார்க்க பிரியப்படாமல் இருக்க மாட்டான். அவளது ரவிக்கை அவளுக்கு மிகச்சரியாக பொருந்தியிருந்ததால் அவளது அழகிய மாங்கனிகள் அவளது சேலைக்குப்பின் இருந்தாலும் குத்திக்கொண்டு கும்மென்று நின்றதால் அவளது மார்புப்பகுதி பெரியதாக திமிறிக்கொண்டு விறைப்பாக இருந்தன. அவளது சேலை பட்டினால் நெய்யப்பட்டிருந்தாலும் ஆங்காங்கே ஒளி ஊடுருவும் வகையில் மிக மெல்லியதாக இருந்ததால், அவளது ரவிக்கையின் ஆழமாக அமைக்கப்பட்டிருந்த கழுத்துப்பகுதி லேசாக தெரிந்து அதில் அவளது அம்சமான மார்கங்களின் ஆரம்பம், ஆங்கில எழுத்து "r" வடிவத்தில் ஒரு அழகிய பள்ளத்தாக்குபோல் பளிச்சென்று நம் கண்களுக்கு விருந்தாகி கீழே சட்டென்று அவளது ரவிக்கையில் மறைந்து அடைக்கலம் ஆகிவிடுகிறது.. நமது ஏமாற்றத்தை கொஞ்சம் ஆற்றும் வகையில் அவளது மெல்லிய சேலையின் ஊடேயும் அவளது தொப்புள்குழி நம்மை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்க்கிறது..
கண்ணாமூச்சி விளையாடும் தொப்புள்...
ட்ரிங் ட்ரிங்... ட்ரிங் ட்ரிங்... போன் அடிக்கிறது...
"ஹலோ"
"ஹலோ யார் பேசுகிறது?"
"நீங்க யாருன்னு சொல்லுங்க மொதல்ல"
"நான் விபிஎன் ப்ரமோட்டர்ஸோட மேனேஜிங் பார்ட்னர் பேசுறேன் சார்"
"ஓ.. வணக்கம் சார். நான் ப்ரசன்னா பேசுறேன். எப்படி இருக்கீங்க?"
"நான் இருக்கறது இருக்கட்டும். மேடம் இருக்காங்களா?"
"எந்த மேடம்?"
"எந்த மேடமா? எப்ப போன் பண்ணாலும் ஸ்விட்ச்ட் ஆஃப்ல இருப்பாங்களே உங்க மேடம்.. அந்த சினேகா மேடத்ததான் கேக்குறேன். இருக்காங்களா?"
"ஓ.. சினேகாவா? இருக்கா. என்ன விஷயம்?"
"என்ன,, விஷயமா? ஏன் சார் உங்களுக்கெல்லாம் மனசாட்சியே கிடையாதா? இப்ப நான் எதுக்கு போன் பண்ணேன்னு உங்களுக்கு தெரியாதா?"
"சார், ப்ளீஸ்.. கொஞ்சம் கோவப்படாம பொறுமையா பேசுங்க"
"எப்படி சார் பொறுமையா பேச முடியும்? அந்தம்மாவுக்கு எப்ப கால் பண்ணாலும் நாட் ரீசபுள் இல்ல ஸ்விட்ச் ஆஃப்னு வருது. உங்களுக்கு போன் பண்ணா ஏதோ உங்களுக்கும் இதுக்கும் சம்பந்தமே இல்லாத மாதிரி பேசுறீங்க. அதனாலதான் லேண்ட்லைன்ல கால் பண்ணேன். கூப்பிடுங்க அந்தம்மாவ"
இந்த சமயம் சினேகா அவளது அறையைவிட்டு வெளியே வருகிறாள்.. இளஞ்சிவப்பு நிற பட்டுப்புடவை ஒன்றை வழக்கம்போல (திரைக்கு அப்பால்) கீழ் இடுப்பில் இறக்கி கட்டியிருந்தாள்.. குறைந்தபட்ச அலங்காரத்தில் அவளது கொல்லும் புன்சிரிப்பில்... அவளது கட்டுடல் நம்மை சூடேற்ற... அதே நேரம் ஒரு அழகான அப்பாவி இல்லத்தரசியின் முகம்... காண்போரை கிறங்கடிக்கிறது. அவள் நடக்குபோது இடுப்பை மறைக்கும் சேலை அவ்வப்போது விலகி அவளது ஆழமான ஜிலேபி தொப்புளின் தரிசனத்தை நமக்கு காட்டுகிறது. அதை பார்க்கும் எவனும் அதை ஆசை தீர நக்கிப்பார்க்க பிரியப்படாமல் இருக்க மாட்டான். அவளது ரவிக்கை அவளுக்கு மிகச்சரியாக பொருந்தியிருந்ததால் அவளது அழகிய மாங்கனிகள் அவளது சேலைக்குப்பின் இருந்தாலும் குத்திக்கொண்டு கும்மென்று நின்றதால் அவளது மார்புப்பகுதி பெரியதாக திமிறிக்கொண்டு விறைப்பாக இருந்தன. அவளது சேலை பட்டினால் நெய்யப்பட்டிருந்தாலும் ஆங்காங்கே ஒளி ஊடுருவும் வகையில் மிக மெல்லியதாக இருந்ததால், அவளது ரவிக்கையின் ஆழமாக அமைக்கப்பட்டிருந்த கழுத்துப்பகுதி லேசாக தெரிந்து அதில் அவளது அம்சமான மார்கங்களின் ஆரம்பம், ஆங்கில எழுத்து "r" வடிவத்தில் ஒரு அழகிய பள்ளத்தாக்குபோல் பளிச்சென்று நம் கண்களுக்கு விருந்தாகி கீழே சட்டென்று அவளது ரவிக்கையில் மறைந்து அடைக்கலம் ஆகிவிடுகிறது.. நமது ஏமாற்றத்தை கொஞ்சம் ஆற்றும் வகையில் அவளது மெல்லிய சேலையின் ஊடேயும் அவளது தொப்புள்குழி நம்மை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்க்கிறது..
கண்ணாமூச்சி விளையாடும் தொப்புள்...