Incest mouni கதைகள்

[johnypowas]

மௌனி

அம்மா மாராப்பு மெல்ல நழுவுகிறது- 3

நான் ஆச்சரியமாக பார்த்தேன்.

“வித்தியாசமான டீல்" என்றேன்.

“யெஸ். அப்புறம் நீ இதை தொடலாம், தடவலாம், கசக்கலாம்"

“நிஜமாவா"

என் குரல் திணறியது.

“யெஸ். இப்போ சாப்பிடலாம்" என்று மாதவி சாப்பிட துவங்கினாள். ஆனால் என்னால் முடியவில்லை. என் மனம் மீண்டும் என் அம்மாவை நோக்கி சென்றது. அம்மா தொடை எப்படி இருக்கும். மனதில் அம்மா தொடை ஃப்ளேஷ் நியூஸ் போல ஓடிக் கொண்டு இருந்தது.

மாதவிக்குட்டி ஆஸ்பிட்டலுக்கு சென்று விட்டாள். நான் சற்று வாக்கிங் போய்விட்டு வீட்டுக்கு நுழைந்தவுடன் பார்த்தால் அம்மா ஹாலில் உட்கார்ந்துக் கொண்டு இருந்தாள். இப்போதுதான் அம்மா எல்லா வீட்டு வேலைகளையும் முடித்திருக்கிறாள் போல. நான் உள்ளே வந்த போது அவள் தன் முகத்தில் இருந்த வியற்வையை புடவை தலைப்பால் துடைத்துக் கொண்டாள். அப்போது அவள் உடலின் இடுப்பு பகுதி தெரிந்தது. அவள் இடுப்பின் அழகான உருண்டையான பகுதி தெரிந்தது. வாவ். அந்த செழுமை என் மனதின் போதையை ஏற்றியது. இடுப்பே இப்படி இருந்தால் அந்த தொடை எப்படி இருக்கும். அந்த கால்கள். வாவ். மீண்டும் என் மனது கட்டுக்கு அடங்காமல் ஓடியது. அம்மா மாதவி குட்டியை விட சற்று சதை பெருத்தவள். அதனால் இவளை பார்த்ததும் எனக்கு போதை சற்று அளவுக்கு அதிகமாகவே வருகிறது. இந்த உணர்ச்சி கொந்தளிப்பில் நான் சற்றே கதி கலங்கி போனேன். மீண்டும் அம்மா சமயல் அறை சென்று விட நான் என் அறைக்கு சென்றேன். அன்று இரவு எனக்கு தூக்கமே வரவில்லை. இரவெல்லாம் அம்மா நினைவாகவே இருந்தது. மாதவி குட்டியின் மேல் லேசாக கோபம் கூட வந்தது. இந்த உணர்ச்சியை தூண்டி விட அவளும் ஒரு காரணம் அல்லவா? மறுநாள் காலைக்காக காத்துக் கொண்டு இருந்தேன். மறுநாள் காலை நான் குளித்து முடித்து கீழே வந்தேன். நான் வந்ததும் அம்மா ரெடியாக நின்றுக் கொண்டு இருந்தாள். வாவ். முழு அலங்காரத்தோடு இருந்தாள். அவள் கையில் காஃபி. அவளை பார்த்ததும் நான்

“போகலாமா?" என்றேன்.

“ரொம்ப டயர்டா தூங்கிட்டு இருந்தே" என்றாள். என் முகம் சிவந்தது.

“இப்ப உங்க காஃபி எல்லா டயர்ட்னெஸ் போக்கிடிச்சி" என்று சொன்னேன். அது அவள் முகத்தில் சிரிப்பைக் கொண்டு வந்தது. அம்மா காஃபியை துளித்துளியாக விழுங்க விழுங்க அந்த தொண்டையில் பச்சை நரம்பு ஆடியது என்னை என்னவோ செய்தது.



“பைக்கில் போலாமா ராஜ்"



மிக இயல்பாக கேட்டாள். அந்த குரலில் இருந்த நெருக்கம் மிக இயல்பாக இருந்தது. மெல்ல வீட்டை விட்டு வெளியே வந்தோம். பைக்கில் ஏறி அமர்ந்தேன். பின்னால் அவள் அமர்ந்தாள். பைக்கை உதைத்து கிளப்பினேன்.



“எங்கே போகலாம்"



“எங்கேயாவது. ஐ”ம் அட் யுவர் டிஸ்போஸல். உன் மனதுப்படி செய்யறேன்"ஆஹா. எனக்கா இந்த அதிர்ஷ்டம். பைக்கின் வேகத்தை அதிகப்படுத்தினேன். சற்று நேரத்தில் நான் எனக்கு பிடித்த ஹோட்டலுக்கு சென்றேன். அந்த ஹோட்டலில் ரூஃப் கார்டன் அமர்க்களமாக இருக்கும். அவளை வழி நடத்தி கூட்டி சென்றேன். முகப்பில் ஏராளமான சிலைகள். ஏராளமான செடிகள். மிக குளிர்ச்சியாக இருந்தது. மூங்கில் கூடை நாற்காலிகள். ஒன்றில் நான் அமர அவள் என் பக்கத்தில் அமர்ந்தாள். மிக ரம்யமான சூழ்நிலை. அழகான படங்கள். முழு நீளத்திற்கு வந்த மெனு கார்டை படித்து பார்க்காமல் அவளுக்கு என்ன பிடிக்கும் என்று கேட்டு ஆர்டர் செய்தேன். அவளுக்கு பிடித்தது எனக்கு பிடிக்கும். எனக்கும் அதையே ஆர்டர் செய்தேன்.



“ஸோ"



“ஸோ"



சிரித்தோம்.



“இங்கேதான் கூட்டிட்டு வருவையா"



“யாரை"



“உன் கேர்ள் ப்ரைண்டை" என்றாள்.



“அம்மா. உனக்கு ஒன்று தெரியுமா"



என்ன என்பது போல பார்த்தாள்.


“எனக்கு கேர்ள் ப்ரண்டே கிடையாது. நேற்றுதான் எனக்கு புதுசா இரண்டு கேர்ள் ப்ரண்ட் கிடைச்சாங்க"