நீ by முகிலன்

[johnypowas]

”ம் ம்..” என்ற சிணுங்கலுடன் என் முகத்தை நகர்த்தினாள். கழுத்திலிருந்து என் உதடுகளை மேலே ஏற்றிப் போய்.. கன்னத்தை மேய..
அவள் கன்னம்…லேசாக உப்புக்கரித்தது..!!
”மேகலா..” மெதுவாக கூப்பிட்டேன்.
”……..”
” மேகி….” 
”ம்….?” 
”என்ன.. மேகி.. ஆழறீங்களா..?” என்று நான் கேட்க.. ‘சர் ‘ரென மூக்கை உறிஞ்சினாள். ஆனால் பேசவில்லை.
”என்னாச்சு..?” நான் மறுபடி கேட்க..
”நா..தப்பு.. பண்றேன்…” என கரகரக் குரலில் சொன்னாள். 
”என்ன இது..? வந்துட்டிங்க.. இல்ல…?”
”என்னை கம்பெல் பண்ணாதிங்க..! எ.. என்னால முடியாது..!!” 
”என்ன.. மேகி.. இது..?”
” ப்ளீஸ்… புரிஞ்சுக்கோங்க..!! ”
”ம்..! ஓகே. .!!”
நான் சட்டென சோர்வடைந்தேன். ஏமாற்றத்துடன்  அவள் மார்பிலிருந்து என் கையை விலக்கினேன்.
சிறிது நேரம் கழித்து..
”நா.. நா… போகட்டுமா..?” என்று கேட்டாள்.
அவளைப் பார்த்தேன்.
”ஏ..ஏன்..?” 
”இ.. இல்ல… நா.. போறேன்..”
திகைத்தேன் !”என்ன.. மேகி…? இப்படி…?” 
”ஸாரி..! என்னால.. ஒப்புக்க.. முடியல…”
”இல்ல… நா.. உங்கள.. எதும் பண்ணல…”
”ம்கூம்..! இது தப்பு..!” என அழுதாள்.
நான் பேசாமல் இருந்தேன்.
”நா.. நா.. போறேன்…!!” என்றாள் மீண்டும். 
” இதுக்கு.. மேல… உங்க விருப்பம்…” என்றேன் பெரிய  ஏமாற்றமடைந்தவனாக.
அவள்  சிறிது நேரம் அழுதாள். கண்களைத் துடைத்து.. மூக்கை உறிஞ்சிவிட்டு.. என் கையைத் தொட்டாள். 
”ஸாரி…”
” நான்தான்.. ஸாரி சொல்லனும்..!! ஸாரி..!!”
”இப்ப… நா.. என்ன பண்றது..?”
”போலாமா..?”
”ம்..ம்…!”
உடனே நான் எழுந்து விட்டேன்.
”வாங்க…”
  நான் முன்னால் நடக்க.. சிறிது இடைவெளி விட்டு என் பின்னால் வந்தாள் மேகலா. வெளியே இன்னும் மழை துறிக் கொண்டுதான் இருந்தது. நான் பைக்கை எடுக்க… தலையில் புடவைத் தலைப்பைப் போட்டுக் கொண்டு 
”நீங்க போங்க.. நான் ஆடடோல வந்தர்றேன்..” என்றாள்.
அவள் முகம் பார்த்து… 
”ஏன்..?” என்றேன். 
”ஸாரி. ..!! ”என்று மட்டும் சொன்னாள்.
அதற்கு மேல் அவளை வற்புறுத்த விரும்பாமல்..
”சரி.. முன்னாடி வாங்க.. ஆட்டோ கூப்பிட்டு விடறேன்..” என்று ரோட்டை அடைந்து ஆட்டோ பிடித்து அவளை அதில் ஏற்றிவிட்டு நானும் கிளம்பினேன்…!! 
மழைத்தூறலில் நனைந்தவாறு.. அந்தப் பேன்ஸி ஸ்டோர் முன்பு நிறுத்தி இறங்கி.. நான் உள்ளே நுழைய.. மேஜைக்குப் பின்னால் சேரில் உட்கார்ந்திருந்த நீ… என்னைப் பார்த்ததும் முகம் மலரச்சிரித்தாய்.
"வா.. வாங்க"
”ஹாய்..! எப்படி இருக்க..?”என்று உன்னைக் கேட்டேன். 
நீ எழுந்து விட்டாய்.
”எனக்கென்னங்க..! நீங்க எப்படி இருக்கீங்க..?” என்று என்னைக் கேட்டாய்.
”ம்..ம்..!! நல்லாருக்கேன்..!!”
கடை முதலாளியைப் பார்த்து.. ”ஹலோ.. சார்..” என்று விட்டு அவருக்குப் பத்திரிகை வைத்தேன்.
அவரோடு சிறிது நேரம் என் திருமண விசயம் பற்றிப் பேசிவிட்டு.. நான் கிளம்பினேன். என்னுடன் கடை வாசல்வரை வந்த உன்னிடம் கேட்டேன்.
”நீ.. என்ன பண்ணப் போறே.. தாமரை..?” 
”நான்தான் அன்னிக்கே சொன்னங்களே..?” என்று  ஒரு வித பரிதவிப்புடன் சொன்னாய்.
”என்ன சொன்ன..?” 
”அதாங்க…” 
”ஆனா. . நான் உனனை இப்ப.. கல்யாணத்துக்கு கூப்பிடத்தான் வந்தேன்..”
மௌனமாக நின்றாய்.
”வர்றதானே…?” என்றேன்.
”எப்படிங்க…?” என பரிதாபமாகப பார்த்தாய்.
”வர்ரே…” என்றேன் தீர்மானமாக.
நீ தயங்கியவாறு நின்றாய். 
”ரொம்ப யோசிக்காம வர்றே..! அப்படி நீ வல்லேன்னா.. அப்றம் ஜென்ம.. ஜென்மத்துக்கும்.. உன்னை நான் மன்னிக்கவே மாட்டேன்…!! இதுக்கு மேல.. என்ன பண்றதுனு.. நியே முடிவு பண்ணிக்க…!!” என்க..
நீர் கோர்த்த கண்களுடன்… என்னையே பார்த்தாய்..!!!!!!