மான்சி கதைகள் by sathiyan

[johnypowas]

சத்யன் அம்மாவின் கையைப் பற்றிக்கொண்டு அமர்ந்திருந்தான்... அவனது பார்வை கோபுரத்தைச் சுற்றித் திரிந்த மாடப்புறாக்களின் மீது இருந்தது....

"சின்னு,, நம்ம தேவிம்மாவோட பேமிலியை சமீபத்துல பார்த்தோம்டா" என்று மெதுவாக ஆரம்பித்தாள் சந்திரா.....

ஏதோ கவனத்தில் இருந்தவன்... திரும்பி "யாரும்மா?" என்று கேட்க...

"தேவிம்மாடா.... உன்னை எனக்கு காப்பாத்திக் கொடுத்த தேவதை தேவி"

"அவங்க தெரியாதாம்மா?... தினமும் தான் கும்பிடுறேனே"

"ஆமா சின்னு... ஆனா தேவியோட பேமிலியை கொஞ்சநாள் முன்னாடி பார்த்தோம்டா... பத்ரிநாத் அங்கிள் சின்னு"

சத்யன் ஆர்வமானான்.... "ஓ.. எப்படிம்மா இருக்கார்? இப்போ எங்க இருக்காராம்" என்று கேட்டதும்...

சட்டென்று ஒரு நிம்மதி பரவ "ஆக்ரால இருக்கார் சின்னு,, சிமி கூட நல்லாருக்கா... அவப்பெயர் மான்சியாம்... மான்சிக்கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சு" ஆர்வமாக சொல்லிக்கொண்டே போனாள் சந்திரா...
சிமி என்ற பெயரை கேட்டதுமே இதயத்தில் ஒரு இனம்புரியா வலி பரவ "ஓ சிமிக்கு மேரேஜ் ஆகிடுச்சா?" என்று கேட்டான்...

"ஆமாம் சத்யா,, நாங்க வேற மாதிரி நினைச்சோம்... ஆனா அது நடக்காம போயிடுச்சு" வருத்தமாகச் சொன்ன அம்மாவை கூர்ந்த சத்யன் "என்னம்மா நினைச்சீங்க?" என்று கேட்டான்...


" அது வந்து... உன் அப்பாவைக் காப்பாத்தி கொடுத்தார் பத்ரி அண்ணா... உன் உயிரை காப்பாத்திக் கொடுத்தா தேவி இவங்களோட மகள் மான்சி தான் நம்ம வீட்டுக்கு மருமகளா வரனும்னு நினைச்சோம்.... ஆனா அதுக்கு நமக்கு குடுப்பினை இல்லாம போச்சு..... ஆனா ஒரு கதவை மூடினா இன்னொரு கதவு திறக்கும்ன்ற மாதிரி நமக்க அந்த குடும்பத்தோட இணைய இன்னொரு வழியும் கிடைச்சது" என்று மெதுவாக சொல்லிக்கொண்டு போனவளை கையசைத்து தடுத்த சத்யன் "புரியலைம்மா" என்றான்....

சந்திரா அருணகிரியைப் பார்க்க.... மனைவி விட்ட இடத்திலிருந்து அவர் ஆரம்பித்தார் "அதாவது சத்யா தேவி மகள் மான்சிதான் உனக்குனு நினைச்சு பெண் கேட்டோம்... அவளுக்கு கல்யாணம் ஆகிட்டதால நமக்கு உயிர் கொடுத்த அந்த குடும்பத்தை மிஸ் பண்ணப் போறோமேனு வருத்தமா இருந்துச்சு.... அப்புறம் தான் விஷயம் தெரிஞ்சது நம்ம பத்ரி செகன்ட் மேரேஜ் பண்ணிக்கிட்டார்.... அந்த மனைவிக்கு ஒரு மகள்... பெயர் ரீத்துவாம்.... அந்த பெண்ணை உனக்கு மேரேஜ் பண்றது மூலமா அந்த குடும்பத்துக்கு நாம செய்ற நன்றியா இருக்கும்னு முடிவு பண்ணிருக்கோம்" அருணகிரி முடிக்கவில்லை...

ரௌத்திரமாக நிமிர்ந்தான் சத்யன் "நன்றி காட்டுறதுக்காக ஒரு கல்யாணமா? என்னப்பா இது ஸ்டுபிட்டா இருக்கு.... நன்றி செய்ய நினைச்சா நம்ம சொத்துல பாதியைக் குடுங்க... ஏன் எல்லாத்தையும் கூட குடுங்க... ஆனா அதுக்காக கல்யாணத்தை முடிவு பண்றது நியாயமில்லைப்பா" குரலை அடக்கிப் பேசினாலும் அதில் உச்சக்கட்ட கோபம் தெரிந்தது....
"என்ன சத்யா இப்படி பேசுற? பணமும் சொத்தும் உங்க ரெண்டு பேரோட உயிருக்கு ஈடாகுமா? தலைமுறைக்கும் ஒரு நிலையான சொந்தம் உருவாகனும்னு நான் நினைச்சது தப்பா? தேவியோட மகள் வயித்துல நம்ம குடும்ப வாரிசு வரனும்னு நாங்க நினைச்சது தப்பா?" குரலை உயர்த்திப் பேசினாள் சந்திரா

"அம்மா புரியாம பேசாதீங்க.... கல்யாணம்ன்றது ஒரு விபத்தை மையமா வச்சு முடிவு பண்ற விஷயமா?"

"இதென்னடா புதுசா பேசுற? ஆன்லைன்ல பார்க்காமலேயே திருமணத்தை நிச்சயம் பண்ணிக்கிற இந்த காலத்தில்... நம்ம உயிரை காப்பாத்தின குடும்பத்தோட திருமண உறவு வச்சுக்கறதில என்ன குற்றம் இருக்கு?" அருணகிரி மகனை கூர்ந்து பார்த்து கூர்மையாக கேட்டார்....

"என்னப்பா குத்திக் காட்டுறீங்களா? சரி பரவாயில்லை... ஆனா அங்கே காதல்ன்ற ஒரு விஷயம் கடைசி வரை இருக்கும்ப்பா... இப்போ நீங்க சொல்றது கடமை.... கடமைக்காக காதல் இல்லாம கல்யாணம் செய்துக்க முடியாது" உறுதியாக கூறினான் சத்யன்...