Thriller வட்டி வேணுமா ஜட்டியை கலட்டு

[Rukuktp]

அப்பா அரை மணி நேரத்தில் திருப்பி வந்தார். நாங்கள் அனைவரும் எதுவும் பேசாமல் இரவு சாப்பாட்டை முடித்தோம். 


"சின்னவர் என்னங்க சொன்னாரு?"
"நாளைக்கு காலைக்குள்ளே வட்டியும் முதலும் வேணும்னு கேக்கறாறு"
"அய்யோ, அது எப்படிங்க முடியும்?"
"நானும் எவ்வளவோ சொல்லி பார்த்துட்டேன். காலில் விழுந்தும் கெஞ்சினேன். ஆனால் அவர் இரக்க படுகிற மாதிரி தெரியல. காலை ஒன்பது மணிக்குள்ளே பணம் வரலைனா நாம் கையெழுத்து போட்ட பத்திரத்தை வைத்து உள்ளே தள்ளி விடுவேன் னு மிரட்டாராறு".

"அய்யோ"!

"அப்படி மட்டும் பண்ணிவிட்டார் னா நம்ம குடும்ப மானம் போய்விடும். அது மட்டுமில்லை, அப்புறம் ஜேம்ஸ் கு எந்த வேலையும் கிடைக்காது. மகளையும் யாரும் கட்ட மாட்டாங்க. என்ன பண்ண போறோம் னு தெரியலை. கர்த்தர் மேல பாரத்தை போட்டு தூங்குவோம். நடக்குறது நடக்கட்டும்".

விடிந்தது. என்ன நடக்க போகிறதோ என்கிற பயம் எங்கள் எல்லோருக்கும் இருந்தாலும் யாரும் வாய் திரண்டு கூறவில்லை. இன்று போலீஸ் கிட்ட அடி வாங்க நேரிடலாம் என்ற பயத்தோடு மனதளவில் என்னை தயார் படுத்திக்கொண்டேன். 

மணி ஏழரை. ஊர் அது பாட்டுக்கு இயங்க தொடங்கியது. வீட்டு வாசலில் புல்லெட் வந்து நிற்கும் சத்தம் கேட்டது. ரஹ்மத் உள்ளே வந்து உட்கார்ந்தான். அவன் ஆட்கள் வீட்டுக்கு வெளியே நின்றார்கள். 




"என்ன ஆசீர்வாதம், பணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்னியா?"

"அது வந்து...இன்னும் கொஞ்ச நாள்..."

அப்பா பேசிக்கொண்டே இருக்க, ரஹ்மத் பளார் என்று அவர் கன்னத்தில் வைத்தான். அடி தாங்காமல் அவர் சுருண்டு கீழே விழுந்தார்.

"அய்யோ, அவரை அடிக்காதீங்க. நீயும் ஒரு மனுஷனா? இப்படி நடந்துக்குற?" கதரிக்கொண்டே அம்மா வந்து கீழே கிடந்த அப்பாவை தூக்கி விட முயற்சித்தாள். 

கீழே குனிந்த அம்மாவின் கொண்டையை பிடித்து தூக்கினான் ரஹ்மத். 

"ஏண்டி அவுசாரி முண்டச்சி. பணம் வேணும்னா காலில் விழுவே, அதை நான் திருப்பி கேட்டா என்னை பார்த்து நீ மனுஷனா னு கேட்பியா?" பேசிக்கொண்டே அம்மா கொண்டையை பிடித்து உலுக்கினான் ரஹ்மத். வழி தாங்காமல் அவள் துடித்தாள். அப்பா கீழே கிடந்து நெளிந்தார். எனக்கு ஏனோ வீரமே வரவில்லை. நான் ஓரமாக பல்லி போல் நின்றிருந்தேன். 
"என்னை பார்த்து மனுஷனா னு கேட்ட இல்லை? நான் மனுஷனா மிருகமா னு இப்போ காமிக்கிறேன்."

பேசிக்கொண்டே அம்மாவை கீழே தள்ளிவிட்டு என் அருகில் நின்றிருந்த க்ரேஸிந் கையை பிடித்து இழுத்துகொண்டே அவனது ஆட்களுக்கு கட்டளையிட்டான்.

"டேய், இந்த முண்டச்சியை துணி அவுத்து நடு முச்சந்தியிலே நிக்க வையுங்கடா. இந்த நாய்களுக்கு நம்ம யாருன்னு தெரியும் அப்போ தான்."

ஆணைக்கு காத்து கிடந்த அவன் ஆட்கள் இருவர் உள்ளே வந்து க்ரேஸ் நோக்கி பாய்ந்தனர். ஒருவன் அவள் கைகள் இரண்டையும் பிடித்துக்கொள்ள. மற்றொருவன் அவள் இடுப்பை சுற்றி வளைத்து அவளை அப்படியே தூக்கி விட்டான். க்ராஸிந் கதறல் அவர்கள் காதில் கேட்டதாக தெரியவில்லை.

உறைந்து போன அம்மா, "அய்யோ சின்னவரே, என்ன சொல்றீங்க. உங்க காலில் விழுந்து கேட்கிறேன், அவள் சின்ன குழந்தை. அவளை ஒண்ணும் பண்ணிதாதீங்க, அவள் வாழ்க்கையே பாழாகிவிடும்." என்று கெஞ்சிக்கொண்டே ரஹ்மத் காலை பிடித்துக்கொண்டு கதறினாள். 

அதை சற்றும் பொருட்படுத்தாத ரஹ்மத் வீட்டு வாசலை நோக்கி நடந்தான்.