24-07-2019, 10:56 AM
வாழ்க்கையில் முதல் முறையாக ரவுடியிசத்தை பார்த்தேன். அது மட்டுமல்ல அந்த ரவுடியிசத்தை நாங்களே செய்தோம் என்பது ஏதோ இந்தியா பாகிஸ்தான கிரிக்கெட் மேட்ச்-ல ஜெயிச்சது மாதிரி ஒரு சந்தோசத்த கொடுத்துச்சு...
அன்று மாலை லேட்டா வீட்டுக்கு போனேன். சோபி தன் பாட்டி வீட்டுக்கு வந்திருந்தாள். மாடியில் இருந்து சைகையில் ஏன் பஸ்ஸில் வரல? என்று கேட்க, நான் டியூஷன் இருந்துச்சுன்னு சொன்னேன்.
மறுநாள் முதல் நானும் ராஜும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ரவுடிகளின் இருப்பிடத்திற்கு சென்று டாப் அடிக்க ஆரம்பித்தோம். படிப்பில் இருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலக ஆரம்பித்தேன். பள்ளியில் பாம்பு படம் எடுத்தாலும் (எங்க கிளாஸ் டீச்சர் நாகராஜ் பாடம் எடுக்ரதுதான்) என் கண்களின் உள்ளே ரவுடியிசமும் சோபியும் மட்டுமே வந்து போனார்கள்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மதுரையின் டாப் ரவுடிகளிடம் தான் பழகி கொண்டிருக்கிறோம் என்பது பின்னர் தெரிந்தது. அந்த நேரத்தில் மதுரையின் ரவுடியிசத்தின் முக்கிய புள்ளிகளிடம் இருந்த பிரச்சனைகள் அந்த ஆண்டு எத்தனை கொலை முயற்சிகள், கொலைகள் எல்லாம் தெரிந்து கொண்டோம். ஆனால் இதுவா பிளஸ் ஒன் பரிட்சைக்கு கேட்க போகிறார்கள்.
அதிர்ஷ்டவசமாக பிளஸ் ஒன் பாஸ் செய்துவிட்டேன், நானும் ராஜும் நூலிழையில் தப்பித்து பிளஸ் டூ போய்விட்டோம். எங்களுடன் இருந்த பாலா, கார்த்தி, பாபு அனைவரும் பிளஸ் ஒன் நன்றாக படிக்க முடிவு செஞ்சுட்டாங்க (வேறென்ன பெயில்).
பிளஸ் டூ சேர்ந்ததும் மாத்ஸ் டியூஷன் படிக்க முடிவு செய்து சேர்ந்தோம். கொஞ்சம் ரவுடிகளின் சகவாசம் விலகி இருந்தாலும் சேட்டை குறையவில்லை. தல்லாகுளம் பஸ் ஸ்டாப்பில் காலை வேலையில் அன்று பிளாட்போறம் ஓரம போட்டிருந்த சிமெண்ட் கை பிடிகளில் உட்கார்ந்து கொண்டு நிர்மலா ஸ்கூல் பஸ் வந்தால் “ஒய் ஜாரி...”ன்னு பாபு ஒரு சவுண்ட் கொடுத்தால் ஒட்டுமொத்த தல்லாகுளம்மும் திரும்பி பார்க்கும்.
மதுரையின் டாப் ரவுடிகளின் பழக்கம் இருந்ததால் அந்த ஏரியா ரவுடிகளிடமும் ஒரு பாதுகாப்புக்கு பழக்கம் வைத்து கொண்டோம்.
அதுவரை பத்தாவது படித்ததால் முந்தய பள்ளியில் இருந்த கோபியும் எங்களுடன் வந்து சேர்த்தான். எனது நண்பர்கள் கோபியின் கிளாஸ் மேட் ஆனார்கள். கேங் பெரிதானது. பள்ளிக்கு மட்டம் போட்டுவிட்டு அரை பரீட்சைக்கு முதல் நாள் அபிராமி தியேட்டர் போய் படம் பார்த்து விட்டு டிக்கெட்டை வெளியே எறியாமல் வந்ததால் வீட்டில் மாட்டிகொண்டேன்.
வீட்டில் முடிவு செய்து விட்டார்கள் இனி இவன் அவ்வளவுதான். அடுத்த நாள் காலையில் பேப்பர் பார்த்த போது மதுரையில் நடந்த ஒரு கொலையில் ரவுடிகளுடன் சேர்ந்து எங்கள் நண்பன் பாலாவும் கைது செய்யப்பட்டு போட்டோவுடன் போட்டிருக்க.. எனக்கு திக் என்று இருந்தது. ஏனெனில் நேற்று படத்துக்கு போனதால் நேராக வீட்டிற்கு வந்தேன் இல்லை எனில் நானும் சம்பவ இடத்தில இருந்திருப்பேன். எங்கள் கேங் கலைய ஆரம்பித்ததில் முதல் நிகழ்வு, அடுத்து பாபு தன் பஸ்ஸில் கரெக்ட் செய்யும் விசயத்தில் ஒரு மோதல், நான் சோபிக்காக காலை வேலையில் எப்போதுமே மற்றவர்களை தவிர்த்து அவள் செல்லும் பஸ்சில் பள்ளிக்கு செல்வேன். ஒவ்வொருவரும் தங்கள் ஜாரி வரும் பஸ்ஸில் வருவானுங்க. ஒருநாள் பாபுவை அடித்து விட அவனை திருப்பி தாக்க நாங்கள் முடிவு செய்து இடுப்பில் பெல்ட்க்கு பதில் சைக்கில் செயின், அப்பாவுக்கு தெரியாமல் அவர் வைத்திருக்கும் மடக்கு கத்தி இல்லாது ஸ்கூல் சென்று கொண்டிருந்த நேரம். இதுவே ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் பால் வடியும் முகத்துடன் இருந்த சத்யன் இன்றோ வேறு மாதிரி. மறுநாள் மாலை பாபுவை தாக்கியவனை தாக்க பிளான் போட்டிருந்தோம். ஆனால் அதற்குள் காலையிலேயே பாபுவின் உறவினர்கள் சேர்ந்து பாபுவை தாக்கியவனை தாக்க. நான் பள்ளியில் இருந்த நேரத்தில் பிரச்சினை பெரிதாகி போலீஸ் கேசானது. அடுத்து பாபுவும் பள்ளியை விட்டு நிறுத்தப்பட்டான். இதிலும் நான் எந்த பிரச்சனையிலும் சிக்காமல் தப்பித்தேன்.
கார்த்தி ஸ்கூல்ல ஒரு வாத்தியார அடித்துவிட அவனும் பள்ளியில் இருந்து நிறுத்தப்பட்டான். டியூஷன் சேர்ந்த புதிதில் கிளாஸ் போனது. அதன் பின்னர் ஒரு நாள் கூட செல்லவில்லை. இந்த சூழ்நிலையில் ஒரு செய்தி வந்து சேர்ந்தது சோபி பின்னாடி ஒருத்தன் சுத்ரனாம். கார்த்தி சொல்ல அவன ஒரு வழி பண்ணனும் என்று கார்த்தியிடம் சொல்ல.
”டேய் நாங்க எல்லோருமே ஸ்கூல்ல இருந்து நினுட்டோம், நீயாவது கண்டினியு பண்ணனும், அதனால அவன அடிக்கவெல்லாம் வேண்டாம் நீ பஸ்ல சோபியிடம் பேசறத பார்த்த அவன் ஒதுங்கிருவான்...”
அன்று மாலை சோபியை ஸ்கூல் வாசலில் பார்த்தேன், அவள் என்னை ஆச்சர்யமாக பார்த்து கண்களால் என்ன என கேட்க ஒன்னும் இல்லன்னு சொல்லி இருவரும் ஒரே பஸ்ஸில் வந்தோம். சோபி பின்னாடி சுத்தியவன் பின்னொரு காலத்தில் எனது நண்பனாக மாறினான். அன்று அவன் என்னை பார்த்து முறைக்க நான் கூலா சோபி பின்னாடி பஸ்ஸில் நின்று கொண்டேன். அவள் உடனே என் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டாள். அதை பார்த்த அவன் கண்களிலும் காதுகளிலும் புகை வந்தது. அவனால் எங்களை ஒன்றும் செய்ய முடியாது. சோபியா என்னை விரும்ப அவன் என்னை அடிக்கணும்னு ஆசை பட்டா அது கூட முடியாது. ஏன்னா அடி தடியிலும் என் பெயர் என் பழக்க வழக்கம் அவனுக்கு நன்றாக தெரியும். அன்று பஸ்ஸில் கூட்டம் இல்லை. நான் மற்றவர்கள் கவனிக்கிறார்கள் என்ற உணர்வு இல்லை, அவனை வெறுப்பேத்த இரண்டு கையாலும் கம்பியை பிடித்து கொண்டிருந்த நான் வலது கையை விடுவித்து அவளுக்கு முன்னால் இருந்த சீட்டின் கம்பியை பிடித்து கொண்டேன். ஏற்கனவே என் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டு வந்த சோபியை இறுக்கி அணைப்பது போல் நின்று கொண்டேன். அவளும் தனது கையால் சீட்டில் பிடித்திருந்த எனது கையை இறுக பற்றினால். அவள் இறுக பற்றியபோது அவள் சூடாக இருப்பது தெரிந்தது... நான் மெதுவாக கீழே ஜன்னலுக்கு வெளிய பார்ப்பது போல் அவள் கழுத்தை ஒட்டி என் முகத்தை கொண்டு செல்ல.. அவள் தலையை ஒருபுறமாக சாய்த்து மெதுவாக திரும்பி தன் உதடுகளால் என் முகத்தை உரச என் உயரத்திற்கு அவளிடம் குனிந்து நான் முத்தம் வாங்கியதை பார்த்து அடுத்து வந்த நிறுத்தத்தில் இறங்கிவிட்டான் சோபியை புதிதாக தொடர்ந்தவன். அவள் என் நெஞ்சில் இருந்து விலகி முன்புறமாக நகர எனக்கு என்ன ஆச்சு இவளுக்கு ஏன் என் நெஞ்சில் இருந்து விலகுகிறாள் என நினைக்க... அவளோ முன்புறமாக சாய்ந்து ஏன் கைகளில் அவளின் இளநீர்களை கொடுத்தாள். எங்கிருந்தோ திருவிழாவிற்கு கட்டியிருந்த குழாய் ஒலி பெருக்கிகளில் இருந்து... காற்றில் ஒலித்தது...
“என்ன சுகம்... என்ன சுகம்...
உன்னிடம் நான் கண்ட சுகம்...
மானிடம் பெற்ற விழி
மதியிடம் பெற்ற முகம்
தேனிடம் கற்ற மொழி
தேரிடம் கற்ற நடை..
எழுதா கவிதை இவள்தான்... அடடா...”
அன்று மாலை லேட்டா வீட்டுக்கு போனேன். சோபி தன் பாட்டி வீட்டுக்கு வந்திருந்தாள். மாடியில் இருந்து சைகையில் ஏன் பஸ்ஸில் வரல? என்று கேட்க, நான் டியூஷன் இருந்துச்சுன்னு சொன்னேன்.
மறுநாள் முதல் நானும் ராஜும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ரவுடிகளின் இருப்பிடத்திற்கு சென்று டாப் அடிக்க ஆரம்பித்தோம். படிப்பில் இருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலக ஆரம்பித்தேன். பள்ளியில் பாம்பு படம் எடுத்தாலும் (எங்க கிளாஸ் டீச்சர் நாகராஜ் பாடம் எடுக்ரதுதான்) என் கண்களின் உள்ளே ரவுடியிசமும் சோபியும் மட்டுமே வந்து போனார்கள்.
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மதுரையின் டாப் ரவுடிகளிடம் தான் பழகி கொண்டிருக்கிறோம் என்பது பின்னர் தெரிந்தது. அந்த நேரத்தில் மதுரையின் ரவுடியிசத்தின் முக்கிய புள்ளிகளிடம் இருந்த பிரச்சனைகள் அந்த ஆண்டு எத்தனை கொலை முயற்சிகள், கொலைகள் எல்லாம் தெரிந்து கொண்டோம். ஆனால் இதுவா பிளஸ் ஒன் பரிட்சைக்கு கேட்க போகிறார்கள்.
அதிர்ஷ்டவசமாக பிளஸ் ஒன் பாஸ் செய்துவிட்டேன், நானும் ராஜும் நூலிழையில் தப்பித்து பிளஸ் டூ போய்விட்டோம். எங்களுடன் இருந்த பாலா, கார்த்தி, பாபு அனைவரும் பிளஸ் ஒன் நன்றாக படிக்க முடிவு செஞ்சுட்டாங்க (வேறென்ன பெயில்).
பிளஸ் டூ சேர்ந்ததும் மாத்ஸ் டியூஷன் படிக்க முடிவு செய்து சேர்ந்தோம். கொஞ்சம் ரவுடிகளின் சகவாசம் விலகி இருந்தாலும் சேட்டை குறையவில்லை. தல்லாகுளம் பஸ் ஸ்டாப்பில் காலை வேலையில் அன்று பிளாட்போறம் ஓரம போட்டிருந்த சிமெண்ட் கை பிடிகளில் உட்கார்ந்து கொண்டு நிர்மலா ஸ்கூல் பஸ் வந்தால் “ஒய் ஜாரி...”ன்னு பாபு ஒரு சவுண்ட் கொடுத்தால் ஒட்டுமொத்த தல்லாகுளம்மும் திரும்பி பார்க்கும்.
மதுரையின் டாப் ரவுடிகளின் பழக்கம் இருந்ததால் அந்த ஏரியா ரவுடிகளிடமும் ஒரு பாதுகாப்புக்கு பழக்கம் வைத்து கொண்டோம்.
அதுவரை பத்தாவது படித்ததால் முந்தய பள்ளியில் இருந்த கோபியும் எங்களுடன் வந்து சேர்த்தான். எனது நண்பர்கள் கோபியின் கிளாஸ் மேட் ஆனார்கள். கேங் பெரிதானது. பள்ளிக்கு மட்டம் போட்டுவிட்டு அரை பரீட்சைக்கு முதல் நாள் அபிராமி தியேட்டர் போய் படம் பார்த்து விட்டு டிக்கெட்டை வெளியே எறியாமல் வந்ததால் வீட்டில் மாட்டிகொண்டேன்.
வீட்டில் முடிவு செய்து விட்டார்கள் இனி இவன் அவ்வளவுதான். அடுத்த நாள் காலையில் பேப்பர் பார்த்த போது மதுரையில் நடந்த ஒரு கொலையில் ரவுடிகளுடன் சேர்ந்து எங்கள் நண்பன் பாலாவும் கைது செய்யப்பட்டு போட்டோவுடன் போட்டிருக்க.. எனக்கு திக் என்று இருந்தது. ஏனெனில் நேற்று படத்துக்கு போனதால் நேராக வீட்டிற்கு வந்தேன் இல்லை எனில் நானும் சம்பவ இடத்தில இருந்திருப்பேன். எங்கள் கேங் கலைய ஆரம்பித்ததில் முதல் நிகழ்வு, அடுத்து பாபு தன் பஸ்ஸில் கரெக்ட் செய்யும் விசயத்தில் ஒரு மோதல், நான் சோபிக்காக காலை வேலையில் எப்போதுமே மற்றவர்களை தவிர்த்து அவள் செல்லும் பஸ்சில் பள்ளிக்கு செல்வேன். ஒவ்வொருவரும் தங்கள் ஜாரி வரும் பஸ்ஸில் வருவானுங்க. ஒருநாள் பாபுவை அடித்து விட அவனை திருப்பி தாக்க நாங்கள் முடிவு செய்து இடுப்பில் பெல்ட்க்கு பதில் சைக்கில் செயின், அப்பாவுக்கு தெரியாமல் அவர் வைத்திருக்கும் மடக்கு கத்தி இல்லாது ஸ்கூல் சென்று கொண்டிருந்த நேரம். இதுவே ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் பால் வடியும் முகத்துடன் இருந்த சத்யன் இன்றோ வேறு மாதிரி. மறுநாள் மாலை பாபுவை தாக்கியவனை தாக்க பிளான் போட்டிருந்தோம். ஆனால் அதற்குள் காலையிலேயே பாபுவின் உறவினர்கள் சேர்ந்து பாபுவை தாக்கியவனை தாக்க. நான் பள்ளியில் இருந்த நேரத்தில் பிரச்சினை பெரிதாகி போலீஸ் கேசானது. அடுத்து பாபுவும் பள்ளியை விட்டு நிறுத்தப்பட்டான். இதிலும் நான் எந்த பிரச்சனையிலும் சிக்காமல் தப்பித்தேன்.
கார்த்தி ஸ்கூல்ல ஒரு வாத்தியார அடித்துவிட அவனும் பள்ளியில் இருந்து நிறுத்தப்பட்டான். டியூஷன் சேர்ந்த புதிதில் கிளாஸ் போனது. அதன் பின்னர் ஒரு நாள் கூட செல்லவில்லை. இந்த சூழ்நிலையில் ஒரு செய்தி வந்து சேர்ந்தது சோபி பின்னாடி ஒருத்தன் சுத்ரனாம். கார்த்தி சொல்ல அவன ஒரு வழி பண்ணனும் என்று கார்த்தியிடம் சொல்ல.
”டேய் நாங்க எல்லோருமே ஸ்கூல்ல இருந்து நினுட்டோம், நீயாவது கண்டினியு பண்ணனும், அதனால அவன அடிக்கவெல்லாம் வேண்டாம் நீ பஸ்ல சோபியிடம் பேசறத பார்த்த அவன் ஒதுங்கிருவான்...”
அன்று மாலை சோபியை ஸ்கூல் வாசலில் பார்த்தேன், அவள் என்னை ஆச்சர்யமாக பார்த்து கண்களால் என்ன என கேட்க ஒன்னும் இல்லன்னு சொல்லி இருவரும் ஒரே பஸ்ஸில் வந்தோம். சோபி பின்னாடி சுத்தியவன் பின்னொரு காலத்தில் எனது நண்பனாக மாறினான். அன்று அவன் என்னை பார்த்து முறைக்க நான் கூலா சோபி பின்னாடி பஸ்ஸில் நின்று கொண்டேன். அவள் உடனே என் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டாள். அதை பார்த்த அவன் கண்களிலும் காதுகளிலும் புகை வந்தது. அவனால் எங்களை ஒன்றும் செய்ய முடியாது. சோபியா என்னை விரும்ப அவன் என்னை அடிக்கணும்னு ஆசை பட்டா அது கூட முடியாது. ஏன்னா அடி தடியிலும் என் பெயர் என் பழக்க வழக்கம் அவனுக்கு நன்றாக தெரியும். அன்று பஸ்ஸில் கூட்டம் இல்லை. நான் மற்றவர்கள் கவனிக்கிறார்கள் என்ற உணர்வு இல்லை, அவனை வெறுப்பேத்த இரண்டு கையாலும் கம்பியை பிடித்து கொண்டிருந்த நான் வலது கையை விடுவித்து அவளுக்கு முன்னால் இருந்த சீட்டின் கம்பியை பிடித்து கொண்டேன். ஏற்கனவே என் நெஞ்சில் சாய்ந்து கொண்டு வந்த சோபியை இறுக்கி அணைப்பது போல் நின்று கொண்டேன். அவளும் தனது கையால் சீட்டில் பிடித்திருந்த எனது கையை இறுக பற்றினால். அவள் இறுக பற்றியபோது அவள் சூடாக இருப்பது தெரிந்தது... நான் மெதுவாக கீழே ஜன்னலுக்கு வெளிய பார்ப்பது போல் அவள் கழுத்தை ஒட்டி என் முகத்தை கொண்டு செல்ல.. அவள் தலையை ஒருபுறமாக சாய்த்து மெதுவாக திரும்பி தன் உதடுகளால் என் முகத்தை உரச என் உயரத்திற்கு அவளிடம் குனிந்து நான் முத்தம் வாங்கியதை பார்த்து அடுத்து வந்த நிறுத்தத்தில் இறங்கிவிட்டான் சோபியை புதிதாக தொடர்ந்தவன். அவள் என் நெஞ்சில் இருந்து விலகி முன்புறமாக நகர எனக்கு என்ன ஆச்சு இவளுக்கு ஏன் என் நெஞ்சில் இருந்து விலகுகிறாள் என நினைக்க... அவளோ முன்புறமாக சாய்ந்து ஏன் கைகளில் அவளின் இளநீர்களை கொடுத்தாள். எங்கிருந்தோ திருவிழாவிற்கு கட்டியிருந்த குழாய் ஒலி பெருக்கிகளில் இருந்து... காற்றில் ஒலித்தது...
“என்ன சுகம்... என்ன சுகம்...
உன்னிடம் நான் கண்ட சுகம்...
மானிடம் பெற்ற விழி
மதியிடம் பெற்ற முகம்
தேனிடம் கற்ற மொழி
தேரிடம் கற்ற நடை..
எழுதா கவிதை இவள்தான்... அடடா...”
first 5 lakhs viewed thread tamil