Misc. Erotica காதல் செய்வீர்

[johnypowas]

“டேய்...அசிங்கமா பேசாதடா...”
“என்னது அசிங்கமா நான் பேசுரனா... அப்ப கீழ காட்டுவாங்கலானு கேட்டது யாரு? நானா... இல்ல நீயா?”
“டேய் நான் இதுவரை புக்ல கூட பார்த்தது கிடையாது...” நான் பரிதாபமாக கூறினேன்.
தியேட்டரில் எங்கள் வயதை ஒட்டிய சிலர் மீதி எல்லாம் தலை நரைத்த கிழங்கள் மட்டுமே. அது ஒரு மலையாள படம் அப்சரஸ் என்று போஸ்டர் ஒட்டியிருந்தார்கள். படம் மொக்கையாக போய் கொண்டிருந்தது, நான் ராஜிடம் “எப்படா போடுவாங்க....” என்றேன்.
இதோ போட்டு விட்டார்கள், என் உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை சூடேறியது. ஒரு கால் மணி நேர காட்சி மட்டுமே, இரு பெண்கள் கட்டியணைத்து உடைகளை களைந்து குளித்து கொண்டிருந்தார்கள். மெல்ல மெல்ல மேலே உள்ள பிராவை கழட்ட அவர்களது சிறு முலைகள் அதன் காம்பினை பிடித்து ஒருவரை ஒருவர் இழுத்து பின் சுவைக்க ஆரம்பிக்க... என் உடல் கொதிக்க ஆரம்பித்துவிட்டது, பின்னர் அவர்கள் இருவரும் கட்டியணைத்து தங்கள் உதடுகளை நன்றாக மூடி கொண்டு முத்தமிடுவதாக நடித்து கொண்டிருந்தார்கள், பின்னர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக...ஒருவர் இன்னொருவரது ஜட்டியை கழட்ட.......
“க்க்ரீங்....” அந்த சூழ்நிலையை கெடுப்பது போல் இடைவேளை பெல் அடித்து காட்சியை நிறுத்தி என்னை வெறுப்பேத்தினான் அந்த தியேட்டர்காரன். அந்த நேரத்தில் யாரவது முதுகில் அறைந்து இருந்தால் கூட வலித்திருக்காது. ஆனால் இவன் பெல்லை அடித்து என்னை என் ஆர்வத்தை பானையை உடைப்பது போல் உடைத்து விட்டான்.
அதுவரை அமைதியாக பார்த்து கொண்டிருந்த ராஜ் என்னிடம்
“என்ன நல்ல பார்த்தியா?....” என்று கேட்க...
“கீழே சரியா பார்க்கலடா...” நான் வருத்தமுடன் சொல்ல
“இடைவேளைக்கு பின்னாடி ஒரு பிட் ஒட்டுவானுங்க...” என்றான்
இடைவேளைக்கு பிறகு அன்று ஏனோ தெரியவில்லை பிட் ஓட்டவே இல்லை. அடுத்த வாரம் பார்க்கலாம் என்று என்னை சமாதானப்படுத்தினான்.
படம் முடிந்து எங்கு செல்வது என தெரியாமல் தல்லாகுளம் வந்தோம். அப்படியே மல்லிகையில் ஒரு டீ சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்பலாம் என டீ குடித்து கொண்டிருந்த போது எங்கள் ஊரை சேர்ந்த சோபி அவள் தந்தையுடன் போனால். நான் அசுவரஷ்யமாக கவனித்து கொண்டிருந்தேன். “டேய் அவ உன்ன பார்த்துகிட்டே போறாடா...” ராஜ் வாய்க்குள் இருந்த டீயை குடித்தால் நேரமாகும் என்று துப்பிவிட்டு என்னிடம் ஆச்சர்யமாக கூறினான்.
“டேய் நீ வேற அவ எங்க பக்கத்துக்கு வீட்டு பாட்டியோட பேத்தி... என்னை நல்லா தெரியும் அதனால பார்க்றாட...”
“இல்லைடா... அவ உன்ன பார்த்தது வேற மாதிரி இருந்தது... நீ ட்ரை பண்ணி பாரு...?”
“என்னத்த ட்ரை பண்ண சொல்ற... அவ கலர் பார்த்த இல்ல... அதெல்லாம் நடக்காதுடா..”
“அட போடா... பொண்ணுங்களுக்கு கருப்பா இருக்கறவங்களதான் ரொம்ப பிடிக்குமாம்...”
“டேய்... நான் கருப்பா கூட இல்லையேடா...” நான் கருப்பாக இல்லாததிற்கு வருத்தப்பட்டேன். ஒன்னு கருப்பா இருந்திருக்கணும், இல்லை சிவப்பா இருந்திருக்கணும். ரெண்டுமே இல்லை என்ன பண்றது.
“உனக்கென்னடா குறைச்சல்....?” எனக்கூறி மனித வெடிகுண்டுக்கு பிரைன் வாஷ் செய்வது போல் எனக்கு பிரைன் வாஸ் செய்ய ஆரம்பித்தான்.
இப்படித்தான் மனித வெடிகுண்டு எல்லாம் ரெடி பன்றான்களோ

“உனக்கென்னடா குறைச்சல்...?”... இந்த வார்த்தை என்னையும் யோசிக்க வைத்தது.
“சோபி....எனக்கு கரெக்ட் ஆவாளாடா...?” என்று நான் கேட்க, அவன் என்னை பார்த்த பார்வையில்...”இல்லைடா.. அவ ஆளை பார்த்தேள... தீயா இருக்கா... எனக்கு எப்படிடா...?”
“எதையும் ட்ரை பண்ணி பார்க்காம...ஏன்டா உன்னை நீயே குறைசுக்கிற...?”
“டேய்... நீங்கதான் சொல்லிருக்கீங்க அவள ஏற்கனவே ஸ்டாலின் கூட பார்த்ததா...”
“நீ என்ன லவ் பண்ணி கல்யாணமா பண்ண போற...? அதுக்குதான் உன் மாமா மக பிரியா இருக்கால்ல..”
இந்த வார்த்தைகள் என்னுள்ளே பிரியாவின் நினைவுகளை தூண்டியது. அதே சமயம் பிரியா எனக்குத்தான் என்ற நினைப்பில் மனம் சோபியை நினைத்தது. சோபி தன வயதுக்கு மீறிய வளர்ச்சியுடனும் சற்றே பூசினாள் போல் உடல் வாகும் கொண்டவள். அந்த வயதில் பெண்கள் பள்ளி வாசலில் நின்று கொண்டு சின்ன வயசுல இவ்வளவு வெயிட் எப்படித்தான் தூக்ராளுகளோ.. என்று கதை அடிப்போம். அந்தமாதிரி சோபிக்கும் முன்பாரம் கொஞ்சம் அதிகம்.
பள்ளி செல்வதற்காக வாங்கியிருந்த புதிய சைக்கிளில் செல்லாமல் பஸ்சில் பள்ளிக்கு போனது அதற்கு பிறகுதான். ஏனெனில் ஸ்கூல் போக பஸ்ல போனாதான் சோபி கூட போக முடியும். கரெட் பண்ணியே ஆகணும், இந்த பாபு, கார்த்தி இவனுக எப்படி எல்லாம் என்ன அன்னைக்கு நக்கல் பண்ணினானுங்க அவனுங்க கண்ணுக்கு முன்னாடி ஒரு ஜாரியா கரெக்ட் பண்ணல.... இந்த சபதம் வேறு அவ்வப்போது பஸ்சில் செல்ல வேண்டிய கட்டாயத்தை உருவாக்கியது.
அன்று மாலையே அவள் தன பாட்டி வீட்டிற்கு வந்தாள். ராஜ் சொல்லி தந்தது போல் என் வீட்டு மொட்டை மாடியில் இருந்து அவளுக்கு கை காட்டுவது போல் தலை முடியை கோதி விட்டுக்கொண்டேன். அவளும் அதே போல் செய்தாள். எனக்கு அதற்கு மேல் என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. ஏனெனில் நான் ஒரே நாளில் அப்படி அவளுக்கு கை காட்டுவேன் என்று ராஜ் எதிர் பார்த்திருக்கவில்லை. அவள் வீட்டு தாவாரத்தில் தனது பாட்டியுடன் பேசுவது போல் என்னையே பார்த்து கொண்டிருந்தாள்.
கட்டி கொடுத்த சோறும்... சொல்லி கொடுத்த அறிவும் காத தூரம் கூட வராது என்று அப்போது தான் தெரிந்தது.
மறுநாள் ஸ்கூலுக்கு போனதும் ராஜிடம் நடந்ததை கூறி...
“அவளும் நான் செஞ்ச மாதிரியே தலையை கோதி விட்டாடா...” என்று சொன்னதிற்கு
“அப்படியே கை ஜாடையில் பேச வேண்டியது தானே...” என்று ராஜ் கேட்க..
“எப்படிடா... அப்படி என்ன கேக்கிறது...?” என் அறியாமை வெளிப்பட்டது.
“உனக்கு நம்ம டவுன் ஹால் ரோட்ல இருந்து மீனாச்சி அம்மன் கோவில் போற வழி தெரியுமா?”
“தெரியும்டா...”
“அந்த வழியில் நியு செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ் தெரியுமா...?”
‘தெரியும்டா...”
“அங்க போய் லவ் பண்றது எப்படின்னு கோனார் நோட்ஸ் போட்டுருப்பான் வாங்கி படி...” என்று ராஜ் கூற
“..................” நான் முறைக்க