14-07-2019, 09:08 AM
ஆனால் உடனே கிடைக்காததால் அவர் ஜாஸ்மின் என்னபா பாவாடை நாடாவே இல்லை எப்படி பாவாடை கட்டி இருக்கிறாய் என்றதும் எனக்கு ரெட்டிப்பு மகிழ்ச்சி காரணம் தெரியுமா மகேந்திரன் பெண்களிடம் அதிகம் தொடர்பு வைத்துக்கொள்ளவில்லை அது தான் இந்த காலத்தில் பெண்கள் பாவாடை நாடாவால் கட்டப்படுவது இல்லை மாறாக ஹூக் தான் இருக்கும் என்பது கூட தெரியவில்லை என்றால் அவர் எனக்கு கிடைக்க சந்தோஷம் அடைவது தானே முறை. ஆனால் எனக்கு அந்த கணம் தெரியாதது கிராமத்து பெண்கள் இன்னமும் பாவாடையை நாடாவால் தான் கட்டி இருப்பார்கள் என்ற உண்மை.
நான் அவர் தலையில் தட்டி முட்டாள் முட்டாள் இப்போயெல்லாம் நாடா கிடையாது ஹூக் தான் என்று சொல்லி அவர் கையை என் பாவாடை ஹூக்கின் அருகே வைக்க ஹூக்கும் விடுதலை பெற்றது. அடுத்து அது என்னை விட்டு பிரியும் நேரம் வந்துவிட எனக்கு விளக்கு ஒரு பகையாக இருந்தது. அவர் கிட்டே மகேந்திரன் உங்க அறைக்கு போகலாமா என்றதும் அவர் என்னை விட்டு எழுந்து நிற்க நானும் அதே அவசரத்தில் எழுந்து நிற்க மறந்து போனது இப்போ என் பாவாடை ஹூக் மாட்டபடாமல் இருக்கு என்பதை நான் நின்றதும் பாவாடை என் இடையை விட்டு வேகமாக கீழே இறங்க நான் கிட்டத்தட்ட முழு அம்மணமாக மாறிக்கொண்டிருந்தேன் ஒரு திருக்குறள் இருக்கே உடுக்கை இழந்தவன் கை போலே என்று ஆரம்பிக்கும் அதை இப்போ என் கை நினைவு கூர்ந்து பாவாடையை வேகமாக படித்து மேலே தூக்கி பிடித்தது.
இதை நான் செய்வதை ரசித்து பார்த்துக்கொண்டிருந்த மகேந்திரன் என்னை அணைத்துக்கொண்டே அவர் அறைக்குள் சென்றார். அங்கு போனதும் தான் எனக்கு பட்டது என்னை முழுவதும் துகில் உரித்த அவர் இன்னமும் எல்லா உடைகளுடன் இருக்கிறார் என்ற உண்மை. நான் பாவாடையை பிடித்திருந்த என் கைகளை அவர் பான்ட் அவிழ்க்க உபயோகிக்க என் பாவாடை என்னை பிரிந்தது. ஆனால் எனக்கு கவலை எல்லாம் அவர் துகில் உரிய பட வேண்டும் என்று தான் இருந்தது. அவரும் என் இடை முதல் கால்வரை எப்பொழுதும் துணியால் மூடபட்டிருந்ததால் அந்த பகுதியின் நிறம் மற்ற இடங்களை விட வெண்மை கொஞ்சம் அதிகம் இருக்க அவர் டைல்ஸ் வாங்கும் போது எப்படி அதன் வழவழப்பை தெரிந்து கொள்ள தடவி பார்ப்போமோ அது போல நான் என்ன செய்கிறேன் என்பதை கண்டுக்கொள்ளாமல் என் வெண்மை தொடைகளை தடவிக்கொண்டிருந்தார். அவர் ஜீன்ஸ் பான்ட் அவிழ்ந்ததும் அவர் அணிந்திருந்த ஜட்டி வெள்ளை நிறத்தில் பளிச்சென்று இருக்க அதன் முகப்பில் எலிக்குஞ்சு முட்டிக்கொண்டு இருந்தது.
நான் அவர் தலையில் தட்டி முட்டாள் முட்டாள் இப்போயெல்லாம் நாடா கிடையாது ஹூக் தான் என்று சொல்லி அவர் கையை என் பாவாடை ஹூக்கின் அருகே வைக்க ஹூக்கும் விடுதலை பெற்றது. அடுத்து அது என்னை விட்டு பிரியும் நேரம் வந்துவிட எனக்கு விளக்கு ஒரு பகையாக இருந்தது. அவர் கிட்டே மகேந்திரன் உங்க அறைக்கு போகலாமா என்றதும் அவர் என்னை விட்டு எழுந்து நிற்க நானும் அதே அவசரத்தில் எழுந்து நிற்க மறந்து போனது இப்போ என் பாவாடை ஹூக் மாட்டபடாமல் இருக்கு என்பதை நான் நின்றதும் பாவாடை என் இடையை விட்டு வேகமாக கீழே இறங்க நான் கிட்டத்தட்ட முழு அம்மணமாக மாறிக்கொண்டிருந்தேன் ஒரு திருக்குறள் இருக்கே உடுக்கை இழந்தவன் கை போலே என்று ஆரம்பிக்கும் அதை இப்போ என் கை நினைவு கூர்ந்து பாவாடையை வேகமாக படித்து மேலே தூக்கி பிடித்தது.
இதை நான் செய்வதை ரசித்து பார்த்துக்கொண்டிருந்த மகேந்திரன் என்னை அணைத்துக்கொண்டே அவர் அறைக்குள் சென்றார். அங்கு போனதும் தான் எனக்கு பட்டது என்னை முழுவதும் துகில் உரித்த அவர் இன்னமும் எல்லா உடைகளுடன் இருக்கிறார் என்ற உண்மை. நான் பாவாடையை பிடித்திருந்த என் கைகளை அவர் பான்ட் அவிழ்க்க உபயோகிக்க என் பாவாடை என்னை பிரிந்தது. ஆனால் எனக்கு கவலை எல்லாம் அவர் துகில் உரிய பட வேண்டும் என்று தான் இருந்தது. அவரும் என் இடை முதல் கால்வரை எப்பொழுதும் துணியால் மூடபட்டிருந்ததால் அந்த பகுதியின் நிறம் மற்ற இடங்களை விட வெண்மை கொஞ்சம் அதிகம் இருக்க அவர் டைல்ஸ் வாங்கும் போது எப்படி அதன் வழவழப்பை தெரிந்து கொள்ள தடவி பார்ப்போமோ அது போல நான் என்ன செய்கிறேன் என்பதை கண்டுக்கொள்ளாமல் என் வெண்மை தொடைகளை தடவிக்கொண்டிருந்தார். அவர் ஜீன்ஸ் பான்ட் அவிழ்ந்ததும் அவர் அணிந்திருந்த ஜட்டி வெள்ளை நிறத்தில் பளிச்சென்று இருக்க அதன் முகப்பில் எலிக்குஞ்சு முட்டிக்கொண்டு இருந்தது.