14-07-2019, 09:08 AM
மகேந்திரன் எனக்கு ஈடாக தான் தனது உடையை தேர்வு செய்து அணிந்திருந்தார். இருவரும் உணவகத்திற்கு சென்று உணவு அருந்தி அங்கிருந்து பெசன்ட் நகர் கடற்கரைக்கு சென்றோம் அங்கே மணல் பரப்பிற்கு அருகேயே பைக்கை நிறுத்தி மணலில் அமர்ந்தோம். மகேந்திரன் என் கையை எடுத்து தனது இரு கைகளில் பிடித்து ஜாஸ்மின் நீ என் மனைவியாக என் வாழ்வில் பங்கேற்க முடியுமா என்றதும் எனக்கு ஆச்சரியம் அதிர்ச்சி ரெண்டும் சமபங்கில் ஏற்ப்பட்டு நான் அவரை பார்த்து மகேந்திரன் இந்த கேள்வி இவ்வளவு விரைவில் நான் எதிர்பார்க்கவில்லை இருந்தும் இதற்கு நான் பதிலை அப்பா வீட்டிற்கு சென்ற பிறகு சொல்லலாமா என்றதும் மகேந்திரன் இதற்கும் அமைதியாக டேக் யுவர் டைம் என்றதும் நான் பெருமையாக அவர் தோளில் சாய்ந்தேன். ஆண்டவரே இந்த கணம் மட்டும் உண்மையாக இருந்தால் உமக்கு ஆயிரம் ஸ்தோத்திரங்கள் என்று மனதில் சொல்லிக்கொள்ள கண் திறந்த போது அருகே அன்னை வேளாங்கண்ணி மாதாவின் கோவில் சிலுவை பளிச்சென்று சிகப்பாக என் முன்னே தெரிந்தது. அது எனக்கு எச்சரிக்கை என்பது அந்த நிமிடம் நான் உணரவில்லை.
இப்பொழுது நான் நினைத்ததெல்லாம் இனி இவருக்கு என்னை சமர்ப்பிப்பதில் எந்த தடங்கலும் யோசனையும் இருக்க வேண்டியது இல்லை என்றே முடிவு செய்தேன். மகேந்திரனிடம் சரி கிளம்பலாம் என்று சொல்ல மகேந்திரன் முகத்தில் ஒரு முழு திருப்தி தெரிய அவரும் கிளம்பினார். மீண்டும் அவர் வீடு அடைந்ததும் மகேந்திரன் என்னை அப்படியே தூக்கி தட்டாமாலை சுற்றினார். நான் ஐயோ கீழேவிடுங்கள் நான் சின்ன குழந்தையா என்றதும் அவர் என்னை சோபாவில் போட்டு எனக்கு குழந்தை தர போகிற சின்னதாய் என்று இளையராஜா போல ஏதோ கவிதையாக சொல்ல அவர் பேசிய எல்லா வார்த்தைகளும் எனக்கு தேனாக இனித்தது அந்த நிமிடம். என் மேலே அவர் சாய்ந்திருக்க நான் புடவை கசங்குது இருங்க நான் போய் உடை மாற்றி வருகிறேன் என்றதும் புடவை கசங்குது என்றால் புடவையை துறப்பது தானே சரியான செயல் என்று சொல்லிக்கொண்டே என் புடவையை அவர் கைக்குள் எடுத்து கொண்டிருக்க நான் கொஞ்சம்கொஞ்சமாக அவரது உணவாக மாறிக்கொண்டிருந்தேன். புடவை தரைக்கு சென்றதும் மகேந்திரன் கண்கள் என்னை என் கூர்மையை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருக்க நான் என்ன பாக்கறீங்க அது வேணுமா என்று என் கையால் என் மார்பை சுட்டிக்காட்டி கேட்க மகேந்திரன் எடுத்துக்கவா என்றபடி என் ஜாக்கட்டிற்கும் விடுதலை குடுக்க கருப்பு நிற பிராவில் என் வெண்மை உடல் எனக்கே ஏக்கத்தை கொடுத்தது.
மகேந்திரன் அவர் விரல்களால் என் தொப்பிளில் ஆரம்பித்து மெதுவாக மேல் நோக்கி நண்டு வருது நரி வருது செய்ய ஆரம்பித்தார். நான் இனி அவர் செயல்கள் என் அனுபவத்திற்கு என்ற யோசனையில் கண்ணை மூடிக்கொண்டு ரசிக்க ஆரம்பித்தேன். மேல் நோக்கி வந்து கொண்டிருந்த அவர் விரல்கள் திடீரென்று பக்கவாட்டில் சென்று என் இடையை தாண்டி என் முதுகு புறம் சென்றது என்ன செய்ய போகிறார் என்ற ஆவலுடன் காத்திருக்க அவர் கை என் பாவாடை ஹூக்கை தேடியது
இப்பொழுது நான் நினைத்ததெல்லாம் இனி இவருக்கு என்னை சமர்ப்பிப்பதில் எந்த தடங்கலும் யோசனையும் இருக்க வேண்டியது இல்லை என்றே முடிவு செய்தேன். மகேந்திரனிடம் சரி கிளம்பலாம் என்று சொல்ல மகேந்திரன் முகத்தில் ஒரு முழு திருப்தி தெரிய அவரும் கிளம்பினார். மீண்டும் அவர் வீடு அடைந்ததும் மகேந்திரன் என்னை அப்படியே தூக்கி தட்டாமாலை சுற்றினார். நான் ஐயோ கீழேவிடுங்கள் நான் சின்ன குழந்தையா என்றதும் அவர் என்னை சோபாவில் போட்டு எனக்கு குழந்தை தர போகிற சின்னதாய் என்று இளையராஜா போல ஏதோ கவிதையாக சொல்ல அவர் பேசிய எல்லா வார்த்தைகளும் எனக்கு தேனாக இனித்தது அந்த நிமிடம். என் மேலே அவர் சாய்ந்திருக்க நான் புடவை கசங்குது இருங்க நான் போய் உடை மாற்றி வருகிறேன் என்றதும் புடவை கசங்குது என்றால் புடவையை துறப்பது தானே சரியான செயல் என்று சொல்லிக்கொண்டே என் புடவையை அவர் கைக்குள் எடுத்து கொண்டிருக்க நான் கொஞ்சம்கொஞ்சமாக அவரது உணவாக மாறிக்கொண்டிருந்தேன். புடவை தரைக்கு சென்றதும் மகேந்திரன் கண்கள் என்னை என் கூர்மையை வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருக்க நான் என்ன பாக்கறீங்க அது வேணுமா என்று என் கையால் என் மார்பை சுட்டிக்காட்டி கேட்க மகேந்திரன் எடுத்துக்கவா என்றபடி என் ஜாக்கட்டிற்கும் விடுதலை குடுக்க கருப்பு நிற பிராவில் என் வெண்மை உடல் எனக்கே ஏக்கத்தை கொடுத்தது.
மகேந்திரன் அவர் விரல்களால் என் தொப்பிளில் ஆரம்பித்து மெதுவாக மேல் நோக்கி நண்டு வருது நரி வருது செய்ய ஆரம்பித்தார். நான் இனி அவர் செயல்கள் என் அனுபவத்திற்கு என்ற யோசனையில் கண்ணை மூடிக்கொண்டு ரசிக்க ஆரம்பித்தேன். மேல் நோக்கி வந்து கொண்டிருந்த அவர் விரல்கள் திடீரென்று பக்கவாட்டில் சென்று என் இடையை தாண்டி என் முதுகு புறம் சென்றது என்ன செய்ய போகிறார் என்ற ஆவலுடன் காத்திருக்க அவர் கை என் பாவாடை ஹூக்கை தேடியது