மன்னி, உங்க காம்பெல்லாம் நன்னா விரைச்சிடுச்சி - Author: Clittyluver - Completed

[kadhalan kadhali]

னக்கும் மன உளைச்சலில் அலுவலகம் செல்ல மனதில்லை. சோம்பல் முறித்து விட்டு பாத்ரூமுக்கு போய் குளித்தேன். பத்மினி கொடுத்த டி•பனை சோ•பாவில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டேன். சந்த்ரு அலுவலகத்துக்கு போய் விட்டிருந்தான். என் அலுவலகத்துக்கு உடம்பு சரியில்லை என்று போ•ன் செய்து சொன்னேன். மதிய உணவை இருவரும் சேர்ந்தே தயார் செய்தோம். நேற்று நடந்த பேச்சை அவளாகவே மீண்டும் எடுத்தால் பரவாயில்லை என்று தோன்றியது. அவள் சொன்னது எனக்கு விளங்கினாலும், முழு அர்த்தமும் தெரிந்து கொள்ள மனம் ஆலாய் பறந்தது. அவளாகவே ஆரம்பிக்க காத்திருந்தேன். கடங்காரி... சும்மா இருந்த என்னை உசுப்பி விட்டு இப்போது பாப்பா போல பேசாமல் இருக்கிறாளே என்று மனம் அவளை திட்டியது. 'என்ன செய்யப் போகிறாய்... சொல்லித் தொலையேன்... நேற்று பேசியது எல்லாம் வெறும் வெற்று வசனம்தானா? என் உடலைப் பார்... என் மனதைப் பார்... பத்மினி'. அடியில் எரிமலை வெடித்தாலும் வெளியே ஒன்றுமே தெரியாமல் அமைதியாக இருக்கும் கடலைப் போல நானும் ரொம்ப அமைதியாக இருந்தேன். மதியம் சாப்பிடும் போது என்னை வலுக்கட்டாயமாக டைனிங் டேபிளில் உட்காரவைத்தாள். எனக்கு வெட்கத்தில் முகம் சிவந்தது. தட்டில் இருந்த சாதத்தை அளாவிக் கொண்டு அவளாகவே பேச்சை ஆரம்பித்தாள். "அக்கா... வாட்டவர்.. ஐ... டோல்டு...யூ...லாஸ்ட்....நைட்... ஈஸ்.... அப்சொல்யூட்லி ட்ருத்.... ஐ... ஷ¤ட் டூ திஸ்... •பார் யூ...." என்றாள். சில விஷயங்களை ஆங்கிலத்தில் எப்படி சுலபமாக சொல்லி விட முடிகிறது! எனக்கு இதயம் நின்று விட்டது. 'அடியே... என் அருமைத் தங்கையே.... எப்படி செய்ய போகிறாய்..' என்று என் மனம் கூவியது. பட படப்பில் வியர்க்க ஆரம்பித்தது. ஆனாலும் முகத்தில் பொய் கோபத்தை வரவழைத்து கொண்டு, "சீ... என்ன பேச்சு பேசற.. நீ... பத்தூ....முதல்ல போய் வாயை கழுவுடி.." என்றேன். ஆனல் பத்மினி எமகாதகி... என்னை கண்டு பிடித்து விட்டாள். அவள் முகத்தில் இருந்த சிரிப்பு மாறாமல், "அக்கா... எங்கிட்ட... என்னக்கா... நீ எங்க எல்லாருக்கும் செஞ்சதுக்கு... உனக்கு நான் இதுகூட... செய்யலன்னாதான்... தப்பு...." "அதுக்காக... இந்த மாதிரி பேசற மேட்டரா... இது?" வலுக்கட்டாயமாக கோபத்தை வர வழைத்துக் கொண்டு பேசுவது அத்தனை எளிதாக இருக்கவில்லை. என் மனம் குதித்தது. அவள் என்ன ப்ரொபோஸ் செய்யப் போகிறாள் என்று தெரிந்து கொள்ள பொறுமையில்லை. "சந்த்ருவையும்... உன்னையும் சேர்த்து வெக்கறதா... நான் முடிவு பன்னிட்டேன்..." என்றாள். பாதி சாப்பாட்டிலேயே நான் சட்டென்று எழுந்து கை கழுவிக் கொண்டு என் அறைக்கு போய் விட்டேன். என்னால் சரியாக யோசிக்க கூட முடியவில்லை. கொஞ்சம் அவமானமாக இருந்தாலும் அடிமனதின் ஆசை நிறைவேறுவதில் வெட்கம் கொஞ்சம் விட்டு போனது. பத்மினியா இதை சொன்னாள்? கற்பனையில் சரி... நிஜத்தில் நடக்கக் கூடியதா இது? 'ஏன் நடக்கக் கூடாது? இதைத்தானே நீ விரும்பினாய்? இந்த சந்தர்ப்பத்தை விட்டால் உனக்கு வேறு ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைக்குமா... நந்தினி... யோசிக்காதே..' என்று வக்கிரம் பேசியது உள் மனம். கொஞ்ச நேரத்தில் கதவை திறந்து கொண்டு பத்மினி உள்ளே வந்தாள். என் அருகில் வந்து உட்கார்ந்தாள். என் தோளில் கை வைத்து முடிகளை கோதி விட்டாள். நான் கோபமாக முகத்தை திருப்பி படுத்துக் கொண்டேன். அவளும் என் முதுகை கட்டிப் பிடித்து, காதில், "அக்கா... நான்தானக்கா.. ப்ரொபோஸ் பன்றேன்... உனக்கு உள்ளூர ஆசை இருக்குன்னும் எனக்குத் தெரியும்... இதுல என்ன தப்பு இருக்காம்?... உனக்கு பிடிச்சிக்கு... சந்த்ருவுக்கும்... உன்ன... பிடிச்சிருக்கு... எனக்கு இதுல ஒரு ஆட்சேபனையும் நிச்சயமா... இல்லக்கா..." நான் ஒன்றும் பேசவில்லை.