மன்னி, உங்க காம்பெல்லாம் நன்னா விரைச்சிடுச்சி - Author: Clittyluver - Completed

[kadhalan kadhali]

என் மனதை மிகச் சரியாக படித்து விட்டாளே என்று அதிர்ச்சியாகவும் இருந்தது. அதே சமயம் மனதின் ஓரத்தில் கொஞ்சம் இனம் தெரியாத சந்தோஷமும் கூட ஏற்பட்டது. ரகசியம் வெளியே தெரிந்து விட்ட அவமானம், வக்கிரம் பேச கிடைத்த சந்தர்ப்ப சந்தோஷம், தன்மான ரோஷம், இது எங்கே போய் முடியுமோ என்ற திகில் எல்லாம் சேர்ந்து கலவையாக உணர்ந்தேன். எனக்கு பேச வரவில்லை. தலையை குனிந்து கொண்டேன். பத்மினி என் மோவாயை பிடித்து என் முகத்தை நிமிர்த்தி, "அக்கா... தெளிவா... சொல்றேன்... கேட்டுக்கோ...எங்களுக்காக உன்னோட வாழ்க்கையை நீ அல்மோஸ்ட் தியாகம் செஞ்சிருக்கே.... உனக்கு நியாயமா கிடைக்க வேண்டிய சுகத்தை நிச்சயமா... நான் ஏற்பாடு செய்வேன்..." என்று சொல்லி என் கன்னத்தில் அழுந்த ஒரு முத்தம் தந்து விட்டு சர சரவென்று எழுந்து போய் விட்டாள். நான் அப்படியே அதிர்ந்து போய் ஆடாமல் அசையாமல் கட்டிலில் உட்கார்ந்திருந்தேன். பத்மினி போய் விட்டாலும் நான் அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தேன். அவள் சொன்ன வார்த்தைகளின் முழு அர்த்தம் புரிவது போல இருந்தாலும் புரியாதது போல இருந்தது. மனம் வெளுத்து ஒன்றுமில்லாதது போல உணர்ந்தேன். என்ன சொல்லி விட்டு போனாள் இவள்? என்ன செய்யப் போகிறாள்? எதுவும் எண்ணத் தோன்றாமல் சிலை போல அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தேன். என்னால் நடந்த சம்பாஷணையை நம்ப முடியவில்லை. ஆனால் அதுதான் உண்மை. என் தங்கையா இப்படி பேசினாள்? என்ன செய்ய்ப் போகிறாள்? சே... நான் அப்படி பேசியிருக்கக் கூடாது! என் மனதை அவளிடம் முழுமையாக காண்பித்து விட்டேன். ஒரு பொருளை வேண்டாம் வேண்டாம் என்று சொல்லியே பெற்றுக் கொள்ளத் தயாராக இருந்ததை அவளிடம் காண்பித்து விட்டேனே! அட ராமா! சந்த்ருவிடம் நடந்ததை சொல்லி விடுவாளா? அவன் முகத்தில் நான் எப்படி இனி விழிப்பேன்? அந்த இரவின் பெரும்பகுதியை தூக்கமில்லாமலேயே கழித்தேன். காலையில் பத்மினி எழுப்பியதும்தான் எழுந்தேன். அடடா... மணி ஒன்பதாகி விட்டிருந்தது! அவளைப் பார்க்கவே வெட்கமாக இருந்தது. ஆனால் பத்மினி நேற்று இரவு நடந்த சம்பாஷணையை கொஞ்சம் கூட கண்டு கொள்ளாமல், "அக்கா... இன்னிக்கு நீ.. ரொம்ப நேரம் தூங்கிட்ட... பேசாம ஆ•பீசுக்கு சொல்லிடுக்கா..." என்று சொல்லி விட்டு போய்விட்டாள்.