மன்னி, உங்க காம்பெல்லாம் நன்னா விரைச்சிடுச்சி - Author: Clittyluver - Completed

[kadhalan kadhali]

இருந்தாலும் பொறுமையாக நேரம் போவது தெரியாமல் செய்தேன். என் பெண்மையிலிருந்து மதன நீர் ஊற்றெடுத்து பெருகியது. வலது கை முழுக்க தேனில் நனைந்தது போல குழ குழத்தது. உடம்பில் வியர்வை ஆறாக பெருகி வழிந்தது. உடலெல்லாம் இன்பம்.... இன்பம்.... பேரின்பம்.... ஆஹா.... இதுதான் பேரின்பம் என்று நான் நினைத்துக் கொண்டிருந்தபோது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக என் உடல் மற்றொரு இன்பத்துக்கு தயாரனதை உணர்ந்தேன். என்னுடைய வேகம் அதிகரித்தது. மலர் மொட்டை தீண்டும் இடைவெளியும் குறைந்தது. கடைசியில் நான்கு விரல்களையும் உள்ளே விட்டு, கட்டை விரலால் தொடர்ந்து மொட்டை நிமிண்டும் போது இடுப்பு உயர, உடல் அதிர என்னை மறந்து, உச்ச நிலையை அடைந்தேன். என் பெண்மையிலிருந்து வெடித்து கொப்பளித்த மதன நீர் தொடைகளில் வழிந்து படுக்கையை நனைத்தது. அப்படியே பத்து நிமிஷம் படுக்கையில் கிடந்தேன். நடந்ததை நினைத்து பார்த்ததில் எனக்கே ஆச்சரியமாக இருந்தது. நானா இப்படி? என்னால் நம்ப முடியவில்லை. ஆனால் நடந்தது உண்மை. கல்யாணமான இந்த பதிமூன்று வருஷங்களில் என் புருஷனுடன் எத்தனையோ முறை உறவு கொண்டிருந்தாலும், இந்த அளவுக்கு உச்ச இன்பத்தை நான் அனுபவித்ததில்லை. வரண்டிருந்த தொண்டையும், நாக்கும் தண்ணீருக்கு ஏங்கின. மணி பதினொன்றாகியிருந்தது. அடேயப்பா...ஒரு மணி நேரம் என்னில் நானே சுகம் கண்டிருக்கின்றேன். அருகில் கிடந்த நைட்டியை எடுத்து துடைத்துக் கொண்டு ஒரு புதிய நைட்டியை அணிந்து கொண்டேன். லைட்டை ஆ•ப் செய்து விட்டு இரவு விளக்கைப் போட்டு சப்தம் போடாமல் கதவை திறந்து ஹாலுக்குச் சென்றேன். ஹாலில் இருந்த •பிரிட்ஜிலிருந்து குளிர்ந்த தண்ணீரை குடித்ததும் தாகம் அடங்கியது. •பிரிட்ஜை மூடிவிட்டு திரும்பினால்..... அங்கே சந்த்ரு மட்டும் நின்று கொண்டிருந்தான். அவனை அங்கே அந்த நேரத்தில் பார்த்ததும் எனக்கு ஹார்ட் அட்டாக்கே வந்து விடும் போல இருந்தது. கற்பனையில் அவனை ஈடுபடுத்தி நான் செய்து கொண்ட சுய இன்ப செய்கை முடிந்தவுடனேயே, அவனை பார்த்ததில் என் குற்ற மனப்பான்மை தலை தூக்கியது. "என்ன... மன்னி... தூங்கப் போறச்சே ஜலம் எடுத்துண்டு போகலயா?" என்றான். "இல்ல... ஆமாம்... " என்று உளறி கொட்டினேன். நான் அங்கே நின்றிருந்தது மொத்தமே ஐந்து வினாடிகள்தாம். ஆனால் ஐந்து யுகங்கள் போவது போல சங்கடமாக உணர்ந்தேன். "சரி... நீங்க... போங்கோ... மன்னி.... எனக்கு தூக்கம் வரலை.... நான் கொஞ்ச நேரம் டிவி பார்த்துட்டு போய் படுத்துருவேன்...." என்று அந்த சங்கடத்துக்கு முற்றுப் புள்ளி வைத்தான். விட்டால் போதும் என்று எண்ணி நான் என் அறைக்குச் சென்றேன். என் குரங்கு மனதில் ஒரு விபரீதமான எண்ணம் தோன்றியது. 'அடியே.... நந்தினி... கற்பனை சுகம் போதுமா?.... உன் நாயகன் இதோ... பத்தடி தூரத்தில்.... ராத்திரியின் தனிமையில் இருக்கின்றான்....உன் தங்கையும் இல்லை... நீ ஒரு வார்த்தை சொன்னால்... போதும்... உன்னை ஆளத் தயாராக இருக்கின்றான்.... உண்மையான சுகத்தை உனக்கு... காண்பிப்பான்... நீ ஏன் முயற்சிக்கக் கூடாது?' எனக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது! சே... என்ன ஒரு விபரீதமான எண்ணம்? தேவையா உனக்கு...? பத்மினிக்கு தெரிந்தால் என்னாவாவது? சந்த்ருவே கூட என் மேல் எவ்வளவு மரியாதை வைத்திருக்கிறான்? என்னுடைய இந்த கீழ்த் தரமான எண்ணம் தெரிந்தால் என்னைப் பற்றி என்ன நினைப்பான்? வெளியே தெரிந்தால் என் குடும்ப கௌரவம் என்னாவது? அழிக்க முடியாத பெருங்களங்கமல்லாவா அது? சே.... இந்த மாதிரி எண்ணத்திற்கு உடனே முற்றுப் புள்ளி வைக்காவிட்டால் நிச்சயம் விபரீதத்தில் கொண்டு போய் விட்டு விடும் என்றெண்ணி கண்களை மூடி தூங்க முயன்றேன். மனம் மீண்டும் அங்கே தாவியது. 'அப்போ... கற்பனையில் அவனை சேர்த்துக் கொண்டாயே... அது மட்டும் என்னாவாம்? அது மட்டும் களங்கமில்லையா?... கற்பனை என்றாலும் நீ இப்போது கற்பிழந்தவள்தானே? கற்பனையில் கற்பிழந்தவள் நிஜத்தில் கற்பிழந்தால் ஒன்றும் குடி மூழ்கி போய் விடாது?... மற்றவர்களுக்கு தெரிந்தால்தானே களங்கம்? தெரியாவிட்டால்...? உன்னைப் போல அழகான பெண் என்றால் யார்தான் வேண்டாம் என்று சொல்லுவார்கள்..... சந்த்ரு உட்பட....? 'ஐயோ... போய் விடு... வேண்டாம் இந்த விபரீத விளையாட்டு... எனக்கு இன்பத்தைவிட என் குடும்பமும், குடும்ப மானமும் முக்கியம்... என் தங்கையின் வாழ்க்கையை அழிக்க நான் தயாரில்லை....' என்று பிடிவாதமாக என் உள் மனதை மறுத்து தூங்கினேன். அடுத்த நாள் காலை வழக்கம் போல நாங்கள் அனைவருமே நாளை துவங்கினாலும் அந்த நாள் முதல் என்னால் என் வேலையில் சரியாக கவனம் செலுத்த முடியவில்லை.