பசுவும் கன்றும் - Author: KALARANJANI - Incomplete

[kadhalan kadhali]

நாளை சாப்பாட்டுக்கு டாக்டர் வரப் போவதை பற்றி தாயும் மக்களும் ஒருவரை ஒருவர் கிண்டல் செய்தபடி பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது வீட்டிலிருந்த லேண்ட்லைன் போன் அடித்தது.
அமுதா அந்த போனை எடுத்து பேச, பெங்களூரிலிருந்து அவளது மூத்த மகள் அஞ்சலிதான் பேசினாள்.
அவளது கணவனுக்கு வேலை விசயமாக இங்கே வரவேண்டி இருப்பதாகவும் நாளைய மறு நாள் காலை வருவார் என்றும் சொன்னாள். மேலும் தன்னால் வாரம்டியாது என்றும் அவர் மட்டும்தான் வருகிறார் என்றும் ஒரு நாள் தங்கி விட்டு மறுநாள் கிளம்பி விடுவார் என்றும் சொல்லி தங்கையிடமும் போனை கொடுக்கச் சொல்லி அவளிடமும் நலம் விசாரித்து விட்டு போனை வைத்தாள்.
'என்னம்மா....அத்தான் நாளைய மறு நாள் வந்துட்டு இங்கே ஒரு நாள் தங்கிட்டு போவாராமே...?'
'ஆமாடி....எப்பவாவது இந்த மாதிரி வேலை விசயமா வருவார்...'
'அப்போ....நிறய தடவை இந்த மாதிரி வந்து இருக்கிறாரா...?'
'இல்லடி....இது வரை ரெண்டு மூணு தடவை வந்திருப்பார்,,,,,'
'ஓ....அப்படின்னா இந்த மாமியாளை பாக்கத்தான் வாராரா..?'
'ஏய்....என்ன பேசுற நீ....?'
'க்கும்....இந்த அழகான மாமியாளை பாத்துட்டு சும்மா போவாரா..?'
'உனக்கு ரொம்ப புத்தி கெட்டுப் போச்சுடி....'
'இருக்கட்டும்....அத்தான் எப்படி....?'
'எப்படின்னா....எனக்கெப்படி தெரியும்....?'
'சரி....இந்த தடவை அவர் எப்படின்னு செக் பண்ணி பாத்*திரலாமா...?'
'நீ என்னடி சொல்ற....?'
'ம்ம்...செக் பண்ணி பாக்கலாமான்னு கேட்டேன்....?'
'எனக்கு புரியலைடி....'
'சரி....நான் இப்போ தெளிவாவே சொல்றேன்....அத்தான் இந்த தடவை வரும்போது நான் கொஞ்சம் அப்படி இப்படி நடந்து பாக்கலாம்னு நினைக்கிறேன்....'
'சரிதான்....நீ அந்த கணக்கு போடுறீயா...?'
'என்...அவர் தப்பா நினைப்பாருன்னு பயப்படுறியா...?'
'பயம் என்ன பயம்.... நீ அப்படி இப்படி நடந்தா எந்த ஆம்பிளைதான் மயங்க மாட்டான்...? அதான் நான் அந்த அளவுக்கு உன்னை அழகா பெத்து வச்சு இருக்கேனே....?'
'ம்ம்....அப்புறம்....'
'எப்படியோ உன்னோட புருஷன் வர்ற வரைக்கும் இந்த மாதிரி வெளிய தெரியாம எப்படியாவது சந்தோசமா இருந்தா எனக்கும் சந்தோஷம்தான்.... ஆனா நீ அவார்டா எதாவது செய்ய போக அது உன் அக்காவுக்கு தெரிஞ்சா அவ சும்மா இருப்பாளா...?'
'அதெல்லாம் தெரியாம பாத்துக்கிறேன்மா.....நீ மட்டும் சம்மதிச்சா எனக்கு அது போதும்....'
'ம்ம்....எதுவும் பிரச்சினை வராம பாத்து நடந்துக்கோ... எனக்கு உன்னோட சந்தோஷம்தான் முக்கியம்....'
'ம்ம்...இது போதுமா....'
தனது மகள் விரகதாபத்தில் அவதிப் பாட்டுக் கொண்டிருக்கிறாள் என்பதை உணர்ந்து இருந்த அமுதா அவள் எந்த விதத்திலாவது அமைதி அடைந்தால் போதும் என்ற மன நிலையில் இருந்ததால் பெரிய மகளின் கணவனுடன் சரசாமாடப் போகிறேன் என்று இளைய மகள் சொன்னதும் அமுதா எந்த அதிர்ச்சியும் அடையாமல் அதை அனுமதித்தாள்.
அம்மா சம்மதம் சொன்னதும் அதில் மேலும் சந்தோசம் அடைந்த மஞ்சு அமுதாவை கட்டிப் பிடித்து முத்தமிட்டாள்.
'போடி...இவளே....' என்று மகளைப் பிடித்து தள்ளி விட்டு அவள் முத்தமிட்ட இடத்தை புடவை தலைப்பால் துடைத்துக் கொண்டாள்.
தாயும் மகளும் ஒன்று சேர்ந்து இப்போது சல்லாபத்திற்கு தயாராக இருந்தார்கள்.
இருவருக்குமே அந்த விசயத்தில் மிகுந்த நாட்டம் ஏற்பட்டு இருந்தது.
மஞ்சு மட்டுமின்றி அமுதாவுமே ஆணுறவுக்கு ஏங்கத் தொடங்கினாள்.
அந்த டாக்டரிடம் கண்ட உடல்சுகம் அவளை மீண்டும் அதே மாதிரி ஒரு வாய்ப்பு எப்போது கிடைக்கும் என்று ஏங்க வைத்தது.
நாளை டாக்டரிடம் ரொம்ப நேரம் படுத்து அனுபவிக்க வேண்டும் தனக்குள்ளாக தீர்மானித்துக் கொண்டாள்.
தாயும் மகளும் அந்த சந்தோச நினைவுகளோடு அன்றைய பொழுதை கழித்து மறு நாள் காலையில் எழுந்ததுமே மிகுந்த புத்துணர்வோடு வீட்டு வேலைகளை பகிர்ந்து செய்து ஒருவொருக்கொருவர் கிண்டலும் கேலியுமாக மத்தியானம் ஒரு மணி எப்போது வரும் என்று எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
சரியாக 12 மணிக்கு டாக்டரிடமிருந்து போன் வந்தது.
மஞ்சு உடல்முழுக்க சந்தோசம் போங்க போனை எடுத்து பேசினாள்.
தான் சொன்ன மாதிரியே ஒரு மணிக்கு வந்து விடுவேன் என்றும்
பக்கத்தில் யாருக்கும் சந்தேகம் வரக்கூடாதென்று நடந்தே வருவதாகவும் சொன்னார்.
அதுவும் சரிதான் என்று நினைத்து கொண்டாள்.
மேலும், தான் அங்கே வரும் போது உடைகள் எதுவும் இல்லாமல் பிறந்த மேனியாக நின்றுதான் வரவேற்க வேண்டும்...அது முடியுமா...? என்று கேட்டார்.
அவர் அப்படி கேட்டவுடன் உடலெங்கும் குப்பென்று வெட்கம் பரவ
'கொஞ்சம் இருங்க...' என்று அவரிடம் சொல்லி விட்டு பக்கத்*தில் நின்று தான் பேசுவதை கவனித்துக்
கொண்டிருந்த அமுதாவிடம் டாக்டர் சொன்னதை சொல்லி விட்டு மீண்டும் போனில் அவரிடம்
சொன்னாள்.
'சரிங்க....நீங்க சொல்ற மாதிரியே பார்த்துக்கலாம் வாங்க....' என்று சொல்லி விட்டு போனை வைத்தாள்.
போனை வைத்து விட்டு அமுதாவை பார்க்க இருவருக்கும் சந்தோஷமும் வெட்கமும் ஒருசேர அவர்களை ஆட்கொண்டு ஒரும் பேசாது நின்றார்கள்.
அமுதாதான் மஞ்சுவை பார்த்து,
'சரி....நீ போய் குளிச்சுட்டு வா....நேரம் ஆயிட்டு....'
'நீ குளிக்கலையாம்மா...?'
'நீ முதல்ல குளிச்சுட்டு வா....அப்புறம் நான் போய் குளிக்கிறேன்...'
சரி என்று சொல்லி விட்டு மஞ்சு குளிக்கப் போனாள்.

....................
இருவரும் சேர்ந்து சாப்பாட்டு மேஜையில் அவருக்காக தயார் செய்து வைத்து இருந்த உணவு வகைகளை எடுத்து வந்து வைத்து விட்டு அவருக்காக காத்திருந்தார்கள்.
இருவர் மனதுமே லேசான நடுக்கத்*துடன் துடித்thuக் கொண்டிருந்தது..
அமுதா மகளைப் பார்த்து
'எதுக்குடி நைட்டியை போட்டுக்கிட்டு இருக்கே....அதுதான் உன்னை ட்ரெஸ் போடாம நீக்க சொல்லி இருக்காரே...அதை கழட்டி போடேன்...' என்று சொல்ல, அவளும் எழுந்து அந்த நைட்டியை கழட்டிப் போட்டு விட்டு தாயின் முன்னால் அம்மணமாக நின்றாள்.
அமுதா தனது மகளின் மாசு மறுவில்லாத அழகை ஒரு முறை மேலிருந்து கீழாகப் பார்த்து தனக்குள்ளே ரசித்து சிரித்துக் கொண்டாள்.
கொஞ்ச நேரத்தில் மீண்டும் போன் வந்தது.
தான் வந்து கொண்டிருப்பதாக சொன்னார்.
மஞ்சு படபடப்புடன் கதவருகில் போய் நின்று பக்கத்தில் இருந்த ஜன்னல் வழியாக வீடு காம்பவுண்ட் வாசலை பார்த்தாள்.
சற்று தூரத்தில் அவர் நடந்து வருவது தெரிந்து அதே படபடப்பு குறையாமல் தயாராக நின்றாள்.
அமுதாவை பார்த்து அவர் வந்து கொண்டிருப்பதை சொல்ல, அமுதா எழுந்து மஞ்சுவை கதவுக்கு மறைவில் நிற்கும் படி சொல்லி விட்டு வெளியே நடந்து போய் காம்பவுண்ட் கேட்டில் உட்புறமாக மாட்டியிருந்த பூட்டை எடுத்து விட்டு கொக்கியை லேசாக திறக்கும் படி வைத்து விட்டு திரும்ப உள்ளே வந்தாள்.
அந்த அகன்ற தெருவில் கடைசியாக இருந்த தங்கள் வீடு மிகுந்த பாதுகாப்பு உள்ளதுதான் என்றும் யாரும் அவ்வளவு சீக்கிரம் தங்களுக்கு தெரியாமல் உள்ளே வர முடியாது என்றும் அவளுக்கும் தெரியும்.