Misc. Erotica காதல் நோய்!!! - Author: Walter White - Incomplete

[kadhalan kadhali]

அத்தியாயம் 8:

இடம்:
அத்தப்பகவுண்டன் புதூர்



(ப்ரியேஷ் narrate பண்ணுவது போல)

வீட்டு வாசல் வரை வந்துவிட்டேன், ஏதோ வெற்றி இலக்கை பாதி அடைந்துவிட்டது போல ஒரு உணர்வு, நான் உள்ளே நுழைய முயல, கண்ணு கொஞ்சம் பொறு என்று சரவணன் அம்மா சொல்ல, என்ன மா என்று கேட்டேன், கொஞ்சம் பொரு கண்ணு, வந்தர்றேன் என்று சொல்லி உள்ளே சென்று, ஆரத்தி தட்டை எடுத்துட்டு வந்து த்ரிஸ்டி கழித்தார்.

அதற்க்குள் பக்கத்து வீட்டு காரர்கள் எல்லாரும் வந்துவிட்டார்கள், என்னை வரவேற்க. உண்மையிலேயே நான் இதை துளியும் எதிர்பார்க்க வில்லை. எல்லாரும் வந்து நலம் விசாரித்தார்கள், நான் நல்லா இருக்கிறேன், நல்லா இருக்கிறேன் என்று சொல்லியபடியே இருந்தேன். வந்தவர்களுக்கு எல்லாம் நன்றி சொல்லி அனுப்பி விட்டார் அவன் அம்மா.

என்ன சாப்பட்ர கண்ணு, என்று அம்மா கேட்க. எது வேணாலும் செய்மா என்றேன். நான் அப்படியே வீட்டை சுத்தி பார்க்க மெதுவாக நடந்தேன், கிராமம், சுத்தியும் மரங்கள் இருப்பதால், நல்ல குளிர் காற்று, இடம் ரொம்ப பெருசு, ஆனால் வீடு சின்ன இடத்தில் தான் கட்டப்பட்டு இருந்தது, முன்னாடி நிறைய இடத்தை விட்டு வைத்து இருந்தார்கள்.

பழைய ஓட்டு வீடு, புதிதாக ஓடுகளை மாத்தி இருக்கிறார்கள், உள்ளே கிரானைட் தரை பதிக்க பட்டு இருந்தது, இதெல்லாம் சரவணன் வேலையாக தான் இருந்திருக்க வேண்டும். ஒட்டு வீட்டில் granite ரொம்பவே oddஆக இருந்தது.

5 ரூம்கள் இருந்தது, எல்லாமே பெரிய ரூம்கள். வீடு ரொம்பவே neatஆக இருந்தது, விலை உயர்ந்த calvin klein perfume, dolce and gabbana fabric , apple macbook என(நான் கூட HP தான் யூஸ் பன்றேன்) சரவணனின் collections என்னை ஆச்சர்ய படுத்தியது. அடுத்து bedroom பக்கம் போனேன், அருமையான queensize கட்டில், பெரிய மெத்தை போட பட்டிருந்தது, bedroomஐ பார்த்ததும் எனக்கு கிராமத்தில் இருப்பது போலவே இல்லை.

வீட்டுக்கு வெளியே வந்தேன், பார்த்தால் அந்த பக்கம் எல்லாம் தார் ரோடுகள் இல்லை எல்லாமே மண்ரோடு தான். அப்படியே செருப்பை கழட்டி விட்டு வெறும் காலில் நடக்க வேண்டும் போல இருந்தது, மணி 9 இருக்கும், அம்மா சாப்பிடலாமா என்று கேட்டார். செரிமா சாப்பிடலாம் என்றேன், இட்லியும், குருமாவும் செய்து இருந்தார். கண்ணு நானே ஊட்டிவிடட்டா என்று கேட்க, செரிமா என்று சொல்லிவிட்டேன்.

அவரும் சந்தோசமாக பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டு சந்தோசமாக ஊட்டி விட்டார்கள். சாப்பிட்டு முடித்து எல்லோரும் கொஞ்சநேரம் பேசிக்கொண்டு இருந்தோம், நாளைக்கு காலைல அக்காவும், மாமாவும் உன்னை பாக்க வராங்க கண்ணு என்று சொன்னார். ஹ்ம்ம் செரிமா என்றேன்.

மல்லிகாவை பார்க்க, ஒரு செவுறு ஓரத்தில், குத்த வெச்ச படி அடக்கமாக, அழகாக உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தாள், சேலையை இழுத்து போத்தியபிடி அமைதியாக உட்கார்ந்து நாங்கள் பேசுவதை எல்லாம் கேட்டுக்கொண்டு இருந்தாள். அப்போது தான் கவனித்தேன், மற்ற பெண்களை போல, night ஆனவுடன் nightie போடும் பழக்கம் இல்லாதவள். ஒருவேளை தூங்கும் போது கீது மாற்றிக்கொள்வால் போல என்று நினைத்தேன்.

அதுமட்டும் இல்லாமல் இன்று அவளுடன் தான் உறங்க போகிறேன் என்று நினைக்கும் போது எனக்கு ஒருவிதமான கிளுகிளுப்பு உணர்வில் மூச்சடைப்பது போல இருந்தது. திடீரென்று சரவணன் ஞாபகம் வந்தது எனக்கு, அவனுக்கும் இதுதானே அங்கே முதல் நாளாக இருக்க வேண்டும், எப்படி சமாளிப்பான், ஒருவேளை மாட்டிக்கொண்டானோ என்று எனக்கு ஆயிரம் குழப்பங்கள். பேசாமல் பேசிவிடலமா என்று தோன்றியது, மணியை பார்க்க 10ஆக பத்து நிமிடங்கள் இருந்தது, கண்டிப்பா சஹானா இன்னேரம் படுத்து இருப்பாள், செரி அவனிடம் பேசிவிடலாம் என்று ஒரே முடிவெடுத்து டயல் செய்தேன்,

கடைசி ரிங்கில் phoneஐ எடுத்தான். மெதுவாக ப்ரியேஷ் என்று பேசினான். சரவணா அங்க ஒன்னும் பிரச்சனைஇல்லையே என்றேன், இல்லை பா இது வரை எந்த பிரச்னையும் இல்லை, ஆனா எனக்கு ஒவ்வொரு நிமிஷமும் திக்கு திக்குன்னு இருக்கு, உன் பொண்டாட்டிய பாத்தாலே எனக்கு பயமா இருக்கு, அதைவிட உன் மாமனார், எப்போ மாட்டிக்குவமோன்னு இருக்கு என்று புலம்பினான்.

(அய்யயோ இப்படி சொல்றானே, எங்க இனிமேல் continue பண்ண முடியாதுன்னு சொல்லிடுவானோ என்று பயம் எனக்கு,) என்னடா இப்படி சொல்ற, எப்டியாச்சும் சமாளி, நான் சொன்ன மாதிரி தான் சஹானாவ roughஆ treat பண்ணு, என் மாமனார் கூட freeயா பழகு அவ்ளோ தான். என்று ஆறுதல் கூறினேன்.

செரிப்பா என்னால முடிஞ்சவரை நான் சமாளிக்கிறேன், ஆனா ஒன்னு என்னால 30 நாள் லாம் சமாளிக்க முடியாது என்று சொல்லி என் தலையில் குண்டை போட்டான். அடச்ச இதை சொல்ல உனக்கு வெக்கமா இல்ல, ஒரு 30 நாள் உன்னால தாக்கு புடிக்க முடியாதா? என் நிலைமையை யோசுச்சு பாரு, நான் எப்படி அங்க 1 வருஷம் இருந்திருப்பேன்னு, என்று கொஞ்சம் காட்டமாக பேச, செரிப்பா நான் பாத்துக்கிறேன் என்றான்.

செரி அங்க எப்படி நிலவரம் என்று கேக்க,(ரொம்ப உயர்வாக சொல்ல கூடாது என்பதற்காக), ஹ்ம்ம் பரவால்லடா, வீட்ல AC இல்லாதது கொஞ்சம் கஷ்டமா இருக்கு, AC லேயே இருந்து பலகிட்டனா என்றேன்.

ஆனா இது கூட ஒரு மாதிரி அழகா தான் இருக்கு என்று மல்லிகாவை பார்த்தபடியே சொன்னேன். உன்னை மாதிரிலாம் அசிங்கமா நான் பொலம்பமாட்டேன், எத்தனை நாள் வேணாலும் நான் சமாலுசுக்வேன் என்றேன். செரிப்பா உனக்கு எந்த பணதேவை இருந்தாலும் அம்மா கிட்ட கேளு தரும், எங்கப்பன் கூட அளவா பழகு, ஏசி கீசி என்ன வேணாலும் வாங்கிக்க என்றான். நான் சிரித்தேன், (எதுக்கு வேணும் AC, இங்கே இருக்கும் இயற்கை காத்தை கோடி விலை கொடுத்தாலும் வாங்க முடியுமா)

ஹாஹா அதெல்லாம் வேணாம்டா, நான் பாத்துகிறேன், நீ போய் தூங்கு, good night என்றேன். அவனும் பதிலுக்கு good night சொல்லி, phoneஐ cut செய்தான்.





இடம்:
சென்னை.

(சரவணன் பேசுவது போல)
கொஞ்ச நேரம் கண்னை மூடி தூங்க முயற்சித்தேன், தூங்க மனம் வரவில்லை, பக்கத்திலே சஹானாவின் உடலில் இருந்துவரும் வாசத்தை அனுபவித்தபடி இருந்தேன்.

ஒரு 30 நிமிடம் இருக்கும், என் phone ஒலித்தது, யாரென்று பார்க்க ப்ரியேஷ், அய்யயோ இவன் ஏன் இந்நேரம் கூப்பிடுகிறான். ஒருவேளை அவனுக்கு அங்கே புடிக்கவில்லையா, என்று ஆயிரம் கேள்விகள், phoneஐ எடுக்கலாமா வேண்டாமா என்று யோசனை வேறு, சஹானா ஹ்ம்ம் என்று போன் சத்ததால் முனங்க, உடனே attend செய்தேன், அப்படியே மெதுவாக நகர்ந்துவந்து, அந்த ரூமின் ஓரத்தில் வந்து, மெதுவா ப்ரியேஷ் என்றேன். அவன் எல்லாம் சுகமா என்றான். அவன் குரலில் ஒரு சந்தோசம் இருந்தது, அது எனக்கு கொஞ்சம் நிம்மதியாக இருந்தது, நான் குறைகளை மட்டும் சொல்லலாம் என்று குறையாய் சொல்ல, அவன் திட்டினான், அது மட்டுமில்லாது, நான் எத்தனை நாள் வேணாலும் இங்கேயே இருப்பேன் என்று அவன் சொன்னது எனக்கு பேரானனத்தை தந்தது, சஹானாவை நான் பார்த்தபடி நீ அங்கேயே இருந்து விடேன் என்று எனக்கு சொல்ல தோன்றியது, கடைசியில் good night சொல்லி phoneஐ cutசெய்தான்.

ஒரு விஷயம் மட்டும் எனக்கு விளங்கியது, அவனுக்கு அங்கே இருப்பது விருப்பம் தான் போல என்று. மீண்டும் சஹானா பக்கம் வந்து படுத்துக்கொண்டேன். அவள் பின்னழகை ரசித்த படி இருந்தேன், போர்வையால் மூடி தான் இருந்தாள், இருந்தாலும் அந்த அங்கங்களை அங்குலம் அங்குலமாக ரசித்தேன், நான் ரசித்து கொண்டிருக்கும் நேரத்தில், சட்டென்று திரும்பி நேராக படுத்தாள், அய்யோ அந்த அழகிய குட்டி மலை குன்றுகள், அடடா என்ன அழகு, என்னை பாடாய் படுத்தியது, பக்கத்தில் அப்படியே கையை கொண்டு போய் horn அடித்து விடலாமா என்று கூட தோன்றியது, அப்படியே குத்திக்கொண்டு நின்றது,

அப்படியே எச்சில் விழுங்கி, பெருமூச்சு விட்டேன். அந்த nightlampஇன் வெளிச்சம், நிலவுஒளி போல இருந்தது, அந்த dressகு அப்படியே ஜொலித்தாள். அவள் சிவந்த உதடுகளை பார்த்தேன், lipstick போடவில்லை, இயற்கையாகவே சிவப்பு நிறம், அப்படியே மெல்லமா கடித்து சாறு உறிஞ்ச வேண்டும் என்று தோன்றியது. மீண்டும் எச்சி முழுங்கி கொண்டேன், என் ஆண்மை என் zipஐ கிழித்து விடும் போல, கையை கொண்டு adjust செய்து, மேலே இருக்கும் படி வைத்து கொண்டேன்.

இந்த வெறியில் இருந்து தப்பித்து கொள்ள ஒரேவழி குப்புற படுத்துக்க வேண்டியது தான் என்று தோன்ற.அப்படியே படுத்தும் கொண்டேன். ஸ்ரீ ராமஜெயம் சொல்வது போல, சஹானா சஹானா என்று சொல்லியபடியே தூங்கினேன், எப்போ தூங்கினேன், எப்படி தூங்கினேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை.





இடம்:
கோயம்புத்தூர்.
அத்தப்பகவுண்டன் புதூர்

(ப்ரியேஷ் பேசுகிறேன்)

எனக்கு உள்ளே செல்லவே ஒரு மாதிரியாக இருந்தது, மல்லிகாவும் எனக்காக வெளியே காத்துக் கொண்டிருந்தான், மல்லிகா நீ போயி தூங்கு, நான் வந்தர்றேன் என்று சொன்னாலும் அவள் கேட்பதாக இல்லை. முதலிரவில் புது மாப்பிள்ளை ஒரு பயம் கலந்த குறுகுறுப்போடு இருப்பானே, அதே பீலிங் தான் எனக்கும் இருந்தது. மல்லிகாவை பார்த்தேன் ஓரு தூணில் சாய்ந்தபடி தரையை பார்த்த படி நின்று கொண்டிருந்தாள்.


எனக்கு ஒரு யோசனை தோன்றியது, பேசாமல் அப்படியே ஒரு walk போய்விட்டு வரலாம் என்று. மல்லிகா என்று கூப்பிட, மாமா என்றாள், வா அப்படியே சும்மா ஒரு நடை நடந்துட்டு வரலாம் என்றேன், இப்போவா மாமா என்றால், ஹ்ம்ம் என்றேன். செரி இருங்க டார்ச் எடுத்துட்டு வரேன் என்று சொல்லி சிட்டாய் பறந்து போனாள். அவ்வளவு சந்தோசம் அவளுக்கு. 20நொடியில் வந்தாள், கதவை மெதுவாக சாத்தியபடி, போலாம் என்று சொல்லி, torchஐ நீட்டினாள். இல்ல நீயே வெச்சுக்க என்றேன்.

street light, 200 அடிக்கு ஒன்று என போட்டு இருப்பதால், ஏதோ கொஞ்சம் வெளிச்சம் இருந்தது, மத்தபடி இருட்டு தான், அந்த இருட்டிலும் அவள் வெட்கப்படுவது எனக்கு தெரிந்தது. இருவருமே அமைதியாக இருந்தோம். இவளிடம் ஏதாவது பேச வேண்டுமே என்று எனக்கு மனம் துடித்தது.

மல்லிகா ரொம்ப நிசப்தமா இருக்கிறனாள கொஞ்சம் பயமா இருக்கு, ஏதாச்சும் பாட்டு பாடு மல்லிகா என்றேன். கொஞ்சம் கூச்சப்பட்டால் நான் வற்புறுத்த ஒடனே முன்பே வா, என் அன்பே வா என்று பாட ஆரம்பித்தாள். உண்மையிலே ஸ்ருதி சுத்தமாக அழகாக பாடினாள். எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது, அய்யோ மல்லிகா போதும் போதும், ரொம்ப பயமா இருக்கு நிறுத்து என்றேன்.

போங்கமாமா என்று வெட்கப்பட்டு முகத்தை மூடிக்கொண்டாள், இருவரும் சிரிக்க அந்த இடமே சந்தோசமாக மாறியது, நான் சும்மா சொன்னேன், உண்மையிலேயே அழகா பாடுன என்றேன். சூப்பரா இருந்துச்சு என்றேன், அவள் thanks மாமா என்றாள், இனிமே தினந்தினம் எனக்கு பாடனும் என்றேன், வெட்கப்பட்டபடியே செரிங்க மாமா என்றாள்.

மாமா ரொம்ப தூரம் வந்துட்டோம், திரும்புங்க வீட்டுக்கு போலாம் என்றாள், மல்லிகா உன்கிட்ட நான் ஒன்னு கேக்கணும், நீ அதை ஏத்துக்கனும் செரியா என்றேன், கேலுங்க மாமா என்றாள். sorry என்றேன், அய்யயோ எதுக்கு மாமா சாரிலாம். என்று பதறினாள், இந்த accident என்னய ரொம்ப மாத்திடுச்சு, வாழ்கைனா என்னனு எனக்கு காட்டிடுச்சு என்று சொல்லு கொஞ்சம் சென்டிமென்ட் போட்டேன்.என் மல்லிகா ரொம்பவே உருகி விட்டாள்.

இனிமேல் உன்னை நான் செல்லமா மல்லி, மல்லினு தான் கூப்பிட போறேன் செரியா மல்லி என்றேன், அவள் வெட்கத்தில் தலைகுனிந்தபடி சிரித்து வெட்கப்பட்டாள். உனக்கு பிடிக்கலையா என்றேன். இல்ல மாமா எனக்கு ரொம்ப புடுச்சு இருக்கு என்று சொன்னாள். அக்கணமே அவளை கட்டிப்பிடித்து கொஞ்ச வேண்டும் என்று எனக்கு தோன்றியது, என்னை control செய்துகொண்டேன்.

மாமா நாளைக்கு மத்தியானம் போல அம்மா, அப்பா வருவாங்க என்றாள்,ஹ்ம்ம் வரட்டும் வரட்டும் என்றேன். அப்படியே வீடுவரும் வரை கலகலப்பாக பேசிக்கொண்டே வந்தேன், நான் சொல்வதற்கெல்லாம் வெட்கப்பட்டு சிரித்தபடியே வந்தாள். வீட்டுக்கு வந்துவிட்டோம், வெளியே இருந்த குளிருக்கு வீட்டுக்குள் கொஞ்சம் இதமாக இருந்தது.

நான் bedஇல் படுத்துக்கொள்ள, அவளும் படுத்துக்கொண்டாள், சேலையை இடுப்புல நன்றாக சொருகியபடி, தலையில் இருந்த பூவை அகற்றி ஓரமாக வைத்துவிட்டு, இரண்டு கைகளையும் தூக்கி கொண்டை போட்டாள், அவள் கையை தூக்கிய வேளை, அவள் இடுப்பு அழகாக எனக்கு காட்சியளிக்க, எனது தம்பி விழித்துக்கொண்டான். அவள் கொண்டயை பின்னியபடியே என்னை பார்த்து சிரித்தாலே ஒரு சிரிப்பு அந்த சிரிப்பில் என் தம்பி சீறிவிட்டான்.

இத்தனை நேரம் குடும்ப குத்து விளக்காய் என் கண்ணுக்கு தெரிந்தவள், இப்பொழுது எனக்கு போதையை ஏத்தினாள். படுத்தவள் என்னை பார்த்தபடி முகம் வைத்து படுத்தாள். போர்வை போதிக்கொண்டாள். அவளை அனுஅணுவாய் ரசித்தேன், அவள் மேல் இருந்து வந்த வாசனை என்னை கொன்றது, அவளை கொட்ட கொட்ட பார்க்க அவளுக்கு புரிந்துவிட்டது போலும், கண்விழித்து என்ன மாமா என்று கேட்டாள், good night என்று சிரித்தேன், அவளும் சிரித்த படி எனக்கு good night சொன்னாள்.

அவளை கண்களாலேயே சாப்பிட்டுக்கொண்டிருந்தேன்,
ஒரு கட்டத்தில் என்னால் பொருக்க முடியவில்லை, என்னையும் மீறி, அவளை முத்தமிட சென்றுவிட்டேன், இதழ் பக்கம் நெருங்கும் வேளை, அவள் மூச்சு காற்றின் சுவாசம் என்னை சூடேற்ற, நிலை தடுமாறி உதட்டில் குடுக்க நினைத்த முத்தத்தை அவள் மார்பில் குடுத்தேன், அவள் அப்படியே கொஞ்சம் சிலிர்க்க, சட்டென்று சுயநினைவு வந்து மீண்டும் என் இடத்துக்கு வந்தேன், ச்ச என்ன வேலை பாத்துட்டோம், என்று நான் என்னையே திட்டி அவளை பார்க்க, அவள் இன்னும் உறங்கியபடி தான் இருந்தால். ஹம்ம்ஹூம் இனி தாங்காது என்று, உடனடியாக எழுந்து பாத்ரூம் ஓடிபோயி, என் zipஐ கழட்டி, என் தம்பியை குலுக்கி வெள்ளையனை வெளியேற்றினேன்.

இப்பொழுது தான் நிதானம் ஆனேன், படுத்துக்கொள்ள சும்மா அடுச்சுபோட்டது போல தூங்கினேன்