Misc. Erotica மனைவியை வைத்து ஒரு சூதாட்டம் - Author: kauveri117 - Incomplete

[kadhalan kadhali]

காமத்தில் காமம் இன்பமல்ல, காமத்திற்காக இழப்புகளை எதிர்நோக்குவதே இன்பம என்ற உண்மை எனக்கு உறைத்தது.
நான் செய்யப் போகும் “த்ரில்லிங்கான” செய்கையை நினைத்து என் உடம்பின் அனைத்து ஹார்மோன் சுரப்பிகளும்
சுரந்து என்னை விந்து வெளியுறும் உணர்ச்சி தருவாய் நிலையில் என் உடலை வைத்திருந்தது.

ரஞ்சினியை வெற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்ற தீர்மானத்துடன் உள்ளே சென்றேன். என் உடல் காமத்தால் தகதகத்து
கொண்டிருந்தது. அந்த தீயை கவிதா உணந்துவிடுவாள் என்ற பயத்தால் அவளை தேடினேன். அவள் குடும்ப விளக்காக
ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

நான் இருக்கும் காம இன்ப வெறியை நீட்டிக்க கவிதாவை காவு கொடுக்கவும் தயாராய் இருந்தேன். கவிதாவை யாராவது
புணரும் எண்ணம் என் அடிவயிற்றுல் ஒளிந்து அது வெளிவரக் காத்திருப்பதை உணர்ந்த என் மனம் கிளுகிளுப்பில் லயித்தது.


என் இடத்தில் நின்று நோட்டம் விட்டேன். அப்போது திடுக் என ஒரு சந்தேகம் உதயமானது, நான் நினைக்கிறபடி உண்மையில்
ரஞ்சினி மடங்கிவிட்டாளா அல்லது நானா கற்பனை செய்கிறேனா. நான் அவளை வேண்டுமென்றெ கசக்கிவிட்டவ்து
அவளுக்கு தெரிந்துவிட்டதா. தெரிந்தால் சதிகாரி அவள் கணவனிடமும் கவிதாவிடமும் சொன்னால் என்ன
செய்வது. கவிதாவின் குடும்பத்தில் என் பெயர் நாறிவிடும். நாறினால் நாறட்டும் இப்போது மட்டும் என்ன
அவர்களால் ஒரு பிரியோஜனமும் மரியாதையும் இருக்கா என்ன. கவிதா ஏதாவது சொல்வாள் திட்டுவாள், எல்லாம்
உன்னால் தாண்டி... சரியா தீனி போட்டிருந்தா இப்படியெல்லாம் ஊரை மேய்வேனா என எகிறிவிட வேண்டியதுதான்
என முடிவு செய்தேன்.

நான் முடிவு செய்த மறுவினாடி, ரஞ்சனி தன் கணவனிடம் என்னை காட்டி ஏதோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் ஏதோ
சொல்ல சொல்ல அவரின் முகம் இறுக்கமானது. இருவரும் இறுக்கமான முகத்துடன் என்னை பார்த்தார்கள். பிறகு இருவரும்
கவிதாவிடம் சென்றார்கள். ஏதோ கிசு கிசு என சொன்னார்கள். இப்போது கவிதாவும் அவர்களுடன் சேர்ந்து மூவரும் என்னை
இறுக்கமாக பார்த்தார்கள். கவிதாவின் பார்வை என்னை கோவத்துடன் முறைத்து கொண்டிருந்தது.

அந்த கோப பார்வையால் என் உடல் நடுங்கி வெளிறியது. எல்லாம் போச்சு. சதிகாரி ரஞ்சனி மோசம் செய்துவிட்டாள்.
நான் அவளை மடக்க நினைத்தால் அவள் என் வாழ்கைக்கு உலை வைக்க நினைக்கிறாள். எல்லம் கைமீறி போச்சு
என மனம் பதறியது. இல்லை அப்படி கை மீறிப் போனால், ரஞ்சினி என் மீது வன்மம் தீர்க்க பொய் சொல்கிறாள்,
என கத்தி ஆர்ப்பாட்டம் செய்து ஒரு பெரிய “சீனை கிரியேட்” செய்துவிட வேண்டியது தான் என முடிவு செய்தேன்.

மறுபடியும் மூவரும் கிசு கிசு என பேசினார்கள். ரஞ்சினியும் கவிதாவின் அண்ணனும் ஹாலில் வலது பக்கத்தில் இருந்த
அறைக்கு சென்றார்கள். கவிதா கண்களால் அந்த அறைக்கு வருமாறு செய்கை செய்துவிட்டு அவளும் உள்ளே சென்றாள். ’சிவா..நீ
இன்னிக்கு செத்தேடா... சமாதிடா.. கச்சேரிடா..’ என மனம் என்னிடம் கூக்குரலிட, என்னவெல்லாமோ பார்த்ர்தாகிவிட்டது
இதையும் சமாளிப்போம் என அதற்கு பதில் சொல்லிவிட்டு.. பதை பதைப்புடன் அறைக்குள் சென்றேன்.

அங்கே மூவரும் இறுக்கமான முகத்துடன் என்னை எதிர்நோக்கி கொண்டிருந்தனர். மெதுவாக போய் கவிதாவின்
பக்கம் நின்று கொண்டேன்.
”என்ன பண்ணீங்க...” என்றாள் கவிதா.
“நா என்ன பண்ணினேன்...” பலது பண்ணிட்டேன் எதை கேட்குறே என மனதில் நினைத்தப்படி நடுக்கத்துடன் எதிர்கேள்வி
கேட்டேன். கவிதா என்னை கோபமாக முறைத்தாள்.
‘அண்ணனும் அண்ணியும் உங்ககிட்டே ஏதோ சொல்லனுமாம்...” என என்னை அவர்கள் முன் இழுத்து நிறுத்தினாள்.

நான் அவர்கள் முன் நெளிந்து கொண்டிருந்தேன். அவர்கள் இருவரும் என்னை இறுக்கமாக பார்த்தனர். திடீரென ரஞ்சனி...
“பழசெல்லாம் மனசுல வைச்சுகாதே சிவா... எங்களை மன்னிசுடு” என சொல்லியவாறு அவர்கள் என் கால்களின் விழ போக
திடுக்கிட்ட நான் அவர்கள் பாதி குணிந்த நிலை அடையும் போது அவர்களை பதற்றத்துடன் தடுத்து நிமிர்த்தி..
“ஐயோ என்ன பண்றீங்க.... நா சின்ன பையன் நீங்க பெரியவங்க... என் கால்ல விழுறீங்களே....” என பதறியப்படி கவிதாவின் பின்
பக்கம் ஒளிந்து கொண்டு அவளை கேடயமாக்கினேன்.
”சொல்லு கவிதா நா அதெல்லாம் மறந்துட்டேனு... அவங்களை தப்பா நினைக்கலேன்னு...” என கவிதாவை கெஞ்சினேன்.

ரஞ்சனி அப்படியே என் கையை பிடித்து முன்னே இழுத்தாள்..
“வந்ததிலிருந்து ஒரு மாதிரி இருக்கீங்க ஒதுங்கி இருக்கீங்க .. யார் கிட்டேயும் சரியா பேச மாட்டேங்கறீங்க ... எங்க மேலே
இன்னும் கோவமா...” கவிதாவின் அண்ணன் பேசினார்.
“ஐயோ அப்படியெல்லாம் ஒன்னுமில்ல...கொஞ்சம் கூச்சம் அவ்வளவுதான்... எப்பவும் ஜாலியா பேசற மாதிரி ரஞ்சனி அக்கா
கிட்டே பேசிட்டேன்... மன்னிச்சிக்கோங்க..” என உளறினேன்.

ரஞ்சனி என் இரு கையை பிடித்து அவள் பக்கத்தில் இழுத்தாள். அவளின் முலை காம்புகள் என்னை உரசின, அவளின்
மூச்சு காற்று என் மீது பட்டது. அவை என்மீது இனம் புரியாத பாசத்தை செலுத்தின. அவளின் அன்பு என்னை
அரவணைத்துக் கொண்டிருந்தது...
“நீங்க எங்கே தப்பா பேசனீங்க...ஜாலியா அன்பாத்தானே பேசனீங்க...உங்க முகம் வந்ததிலிருந்து ஒரு மாதிரி இருந்ததது..
அதான் கோவமாக இருக்கீங்களோன்னு நானும் இவரும் பயந்துட்டோம்...” என்றாள்.
“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லீங்க...” என்றேன்


“எங்க மனசு கேட்கலே...சிவா...” என்றாள் ரஞ்சினி.
“ஐயோ... நீங்க எனக்கு அக்கா...அவரு எனக்கு அண்ணன்..’ என சட்டென
அவர்களின் கால்களில் சாஷ்டாங்கமா விழுந்து
நான்கு கால்களை இறுக பற்றிக் கொண்டு சரணாகதியாகிவிட்டேன்.
இருவரும் என்னை நிமிர்த்தி பாசத்துடன் பார்த்தனர்.
அந்த சூழ்நிலையிலும் ரஞ்சனி அழகாக தெரிந்து அனுபவிக்கும் ஆசையை தூண்டினாள். ஏனோ அந்த ஆசை மட்டுபட்டிருந்தது.

அதற்குள் அறைக்குள் சிலர் வர, ரஞ்சினியும் அவள் கணவரும் பாசத்துடன் ”வாங்க சிவா...” என இழுத்து கொண்டு சென்றனர்.
கவிதா என்னை பார்த்து சிரித்தப்படி முறைத்தப்படி வந்தாள். வெளியே வந்து பிறந்தநாள் பையனுக்கு பரிசு வழங்கி, நானும் கவிதாவும்
அவினாஷும் அபினயாவும் புகைப்படத்திற்காக இளித்தோம். பிறகு கவிதாவின் குடும்பத்தாருடன் கும்பலாக இளித்தோம்.

கவிதா நான் அவளுக்கு ஆசையா ஆசையா வாங்கி கொடுத்த மூணு பவுன் தங்க செயின் நகையை பிறந்த நாள் பையனுக்கு
ஏதோ அவனுக்கு வாங்கி வந்ததைப் போல அணிவித்தாள். அடப்பாவி...நான் கஷடப்பட்டு சம்பாதித்த காசை இப்படி
அவளின் அண்ணன் மகனுக்கு இந்த கஷ்ட காலத்தில் கரியாக்குகிறாளே என கவிதாவை மனதிற்குள் திட்டினேன்.
இதற்கு ஒரு பஞ்சாயத்து வைக்க முடிவு செய்தேன்.

அபினயா அழ ஆரம்பித்தாள். கவிதா அவள் அம்மாவிடம் பாப்பாவுக்கு பால் கொடுக்கனும் என சொல்ல, மாமியார்
எல்லா ரூமிலும் ஆட்கள் இருக்காங்களே என தனிமையான இடம் தேடினாள். பிறகு மொட்டை மாடியில் பாதி இடம்
காலியாக இருக்கும் அங்கே யாரும் இருக்க மாட்டார்கள் வா போகலாம் என்றாள்.

எனக்கு சந்தோஷம் தாங்க முடியவில்லை, ரஞ்சினியுடன் விளையாட எப்படியும் குறைந்தது அறை மணி நேரமாவது
கவிதா என்ற முட்டு கட்டை இல்லாத காலி கிரவுண்ட் எனக்கு கிடைக்கும். என் எண்ண ஓட்டத்தை உணர்ந்தாளோ என்னவோ
கவிதா சட்டென்ன என்னை பார்த்து ஒரு நக்கல் பார்வை பார்க்க நான் வழிந்தேன்.

“வேணா அம்மா... துணைக்கு சிவா இருக்காரு.. நீங்க வந்தவங்களை பாருங்க..” என்று கூறினாள். அவினாஷை பாப்பாவின்
பையை எடுத்து வர சொன்னாள். அவன் சமர்த்தாக பக்கத்து அறையில் இருந்த பையை தூக்கி கொண்டு வந்தான். என்னை கண்களால்
சைகை செய்ய நானும் அவினாஷும் என் கவிதாவின் பின்னால் சென்றோம்.

நான் திரும்பி கூட்டத்தில் ரஞ்சினியை துழாவினேன். சந்தேகமில்லாமல் அவள் இப்போது கண்களில் ஆசையை தேக்கியப்படி
என்னை வா வா என்று கூப்பிட்டாள். உடலில் மின்சாரம் பாய்ந்தது. கூடவே எச்சரிக்கை மணி. கவிதா தரும் பயம்.
ரஞ்சனிக்கு செய்கை காட்டாமல், கவிதாவை முதலில் கவனிப்போம் என தலையை திருப்பி பின் தொடர்ந்தேன்.

கவிதாவின் இதயம் போலிருந்த பெருத்த பிட்டம் அவளின் அசைவுக்கு ஏற்றபடி ஆட்டம் போட என் மனம் அதில் மேல் லயித்து
கெட்ட ஆட்டம் போட அதற்கு ஏற்றவாறு என் ஆணுறுப்பும் என் ஜட்டிக்குள் பெரிய கெட்ட ஆட்டம் போட, என் உடலும் அதற்கு
ஏற்றவாறு மெதுவாக ஆட்டம் போட கவிதாவை நாய்குட்டி போல பின் தொடர்ந்தேன்.

மதன் தரப்போகும் அனுபவத்திற்காக காலை எப்படா நாளை விடியும் என்றிருந்தேன். அந்த நாளை விடியவே
விடியாது என அறியாமல் நான் கவிதாவின் பின்னால் அப்பாவியாக சென்று கொண்டிருந்தேன். கவிதாவின் பின்னழகு
அவள் மீதிருந்த வெறியை தூண்டியது. அவளின் இடப்பிற்கு கீழ் பாம்பு போல கருத்து பல் பின்னல்களால் நெளிந்து கொண்டிருக்கும்
அவளின் கூந்தல் என்னை மேலும் வா வா என்று இழுத்தது.

கவிதா படியேறும்போது அவினாஷ் அவளின் பிட்டதை தம் தம் என்று குத்திக்கொண்டு ”பம் பம்” என சொல்லியப்படி
பின் தொடர்ந்தான். அவளின் பிட்டத்தின் சதைகள் அவனின் அடிகளுக்கு ஏற்றவாறு அதிர்ந்தன. திரும்பி பார்த்த
கவிதா கண்களின் பார்வை அவினாஷின் பார்வையும் சந்தித்தன, இரு பார்வையும் கண்களும் ஒன்றை ஒன்றை
அறிந்தது போல பேசிக்கொண்டன.

....அது புரிந்துக் கொண்ட இரு நெஞ்சங்கள் பேசிக் கொள்ள வார்த்தை தேவையில்லை....
என்பதை போலிருந்தது. இதுதான் முதல் முறை கவிதாவும் அவினாஷும் கண்களால் ரகசியமாக பேசிக்கொண்டதை
பார்த்தேன். இதுவரை கவிதா தான் என்னிடம் ரகசியமாக கண்கள்மூலம்
பேசிக்கொண்டிருந்தாள், அவளும்
அவினாஷும் எப்ப ஆரம்பித்தார்கள் என ஆச்சரியப்பட்டேன்


“இப்படியெல்லாம் பப்ளிக் ப்ளேஸ்ல ம்மமியின் பம்ஸை பண்ணக்கூடாது...” என கண்டிப்புடன் கிசுகிசாக சொல்லியவள்
சிரித்தவாறு இருந்த என்னை பார்த்து முறைத்தாள். அந்த முறைப்பு என் சிரிப்பை அடக்கியது. அந்த சிரிப்பு நீ
நினைத்தது நடத்தியது எல்லாம் எனக்கு தெரியும் என்பதை போலிருந்தது. என் முகம் பயத்தை காட்டியது. அதை பார்த்து கவிதா
புன்னகையித்தாள். நான் குழம்பி போனேன்.

மொட்டை மாடிக்கு சென்றோம். மொட்டை மாடியில் ஒரு பக்கத்தை தடுத்து சாப்பாடு பந்தியாக மாற்றியிருக்கிறார்கள். மற்றொரு
பக்கத்தை காலியாக விட்டு, அதற்கு போக மூலையில் தடுப்பு துணியில் சிறு இடைவெளி விட்டிருந்தனர். மூவரும் காலியாக இருந்த
பக்கம் சென்றோம். அங்கு இருந்த ஒரு சேரில் கவிதா உட்கார்ந்தாள், அவினாஷ பக்கத்தில் வாட்டர் பாட்டிலை உதைத்து
ஓடி விளையாடி கொண்டிருந்தான். கவிதா கண் இமைக்காமல் என்னை
முறைத்து பார்த்து பாலுக்காக அழுதுகொண்டிருந்த
அபினயாவை பார்த்து...
ச்சூ...ச்சூ..ச்சு..என் செல்லம்..என் தங்கம்...அம்மா இப்போ பால் தர்றேன்ல்ல.. அழக்கூடாது என் செல்லக்குட்டி...”
என கொஞ்சியப்படி என்னை தன் பார்வையால் ஊடுறுவினாள்.

கவிதா பால் கொடுக்கும் காட்சியை பார்பதற்காக எச்சம் ஊற பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அந்த கண்கொள்ளா காட்சியை
பார்த்த கண்கள் தனக்கு வேண்டியதை கடத்துட்டும் என என் ஆணறுப்பு காத்து கொண்டிருந்தது.

கிழக்கு கடற்கரை சாலையில் இருக்கும் கடற்கரையில், நெஞ்சில் பயம் கவ்வ செய்யும் கருமை மை சூழ்ந்த அந்த இரவில் தனிமையில்
மணற்பரப்பில் அமர்ந்து என் கதையை என் மனதை ஆற்றுவதற்காக சொல்லி கொண்டிருக்கிறேன். யாருக்காக சொல்கிறேன் என
தெரியவில்லை. அங்கே கேட்பவர்கள் இல்லை. அடிக்கும் காற்று என் கதையை உங்கள் செவிகளுக்கு எடுத்து வரலாம்.

இந்த கதை எப்படியோ உங்களுக்கு வந்து சேரும்போது, சில ஐயங்கள் ஏற்படலாம். என் கள்ள உறவு காம ஆசைகள்
பல வருட மனைவி மீது எனக்கு எப்படி தீராத மோகம் இருக்க முடியும் என்ற சந்தேகம் வரலாம். நானிருக்கும் நிலைமையை
எப்படி அடைந்தேன் என்பதை புரியவும், அந்த நிலைமை அடையாமல் இருக்க என் அனுபவம் உங்களுக்கு படிப்பினையாக
இருக்கலாம்..

கேள்விகளுக்கும், இனி நான் சொல்லப் போகும் கதையை புரிந்துக் கொள்வதற்கும் கவிதாவுக்கும் எனக்கும்
ஏற்பட்ட உறவை இருக்கின்ற உறவை கண்டிப்பாக நான் சொல்லியாக வேண்டும். குறிப்பாக முக்கியமாக அவளின்
ஒரு உறுப்பின் மாபெரும் ரகசியத்தை பற்றி நான் சொல்லி நீங்கள் அறிந்த கொண்டால்..... இந்த கதையின் ரிஷி மூலம்
எங்கே தொடங்கியது என்பதை நீங்கள் அறிந்து புரிந்து கொள்ளலாம்.