Adultery சாது மிரண்டால் வீடும் கொள்ளாது! - Completed

[whiteburst]

பாகம் 28.

நான் சிரித்துக் கொண்டே, இல்லை மைதிலி. அதுக்கு காரணம் இருக்கு. இப்போதைக்கு இதுதான் சேஃப். ஒரே அடியா அடிச்சா, அவன் வெறில எதாவாது பண்ணிடுவான்.

எல்லாத்துக்கும் மேல ஒரு காரணம் இருக்கு! கல்யாணம் ஆனதுல இருந்து, உன்னை ரொம்பக் கஷ்டப்படுத்தியிருக்கான், உன் ஃபீலிங்சோட ரொம்ப விளையாண்டிருக்கான். அவனை, நீ தனியா நின்னு, தன்னம்பிக்கையா அடிச்சேன்னு புரியனும் அவனுக்கு! அதான், அவனுக்கு கிடைக்கிற பெரிய அடி! நீ ஒன்னும் கிள்ளுக்கீரையில்லைன்னு புரியனும் அவனுக்கு. இந்த கிரடிட் முழுக்க உனக்கு மட்டுமே போகனும்!

திரும்பி உட்கார்ந்திருந்த மைதிலியின் மனம் நெகிழ்ந்திருந்தது. மனம் முணுமுணுத்தது. திருடன், எல்லாம் எனக்காகப் பார்த்து பார்த்து செய்கிறான் என்று!

இப்பொழுது அவனைப் பார்த்தவள், எல்லாம் சரி, ஆனா, அவன், உங்களை கொஞ்ச நஞ்சமா பேசியிருக்கான், உங்களுக்கும் எவ்ளோ பெரிய துரோகம் பண்ணியிருக்கான். அதுனால, அவன் அடி வாங்குறதை, நீங்க பாக்கனும்னு எனக்குத் தோணாதா? 

இப்பொழுதும் அவர்கள் மற்றவர்களுக்காகவே யோசித்தனர்.

இல்லை மைதிலி, இப்ப ப்ரியாவுக்கும் அவனுக்கும் தெரியுறது சேஃப் கிடையாது.. அதான்!

ஹல்லோ, சும்மா எல்லாத்துக்கும் விளக்கம் கொடுத்துட்டிருக்காதீங்க! உங்களுக்குதான் எல்லாம் தெரியுமா? எங்களுக்கும் தெரியும்! சில சமயம், மனசு சொல்ற மாதிரி கேட்டுட்டு போயிட்டே இருக்கனும்! ரொம்ப யோசிக்கக் கூடாது!

ஹா ஹா. இந்த டயலாக்கை ஞாபகம் வெச்சுக்கோ மைதிலி, என்னிக்காவுது யூஸ் ஆகும் என்று சிரித்தவன், இனிமே மேடம் சொல்ற படியே கேட்கிறேன், சரிங்களா என்று கிண்டல் பண்ணியவன், இப்ப என்ன, அவனை நான் பாக்கனும் அப்படித்தானே?

ஆமா!

கவலைப்படாத. கண்டிப்பா அவனை நான் பாப்பேன். இப்ப இல்ல, அடுத்த அடி, கடைசி அடி கொடுக்குறப்ப, கண்டிப்பா பாப்பேன்.

அடுத்த அடியா? அது எப்ப?

கூடிய சீக்கிரம் என்று சொல்லியவன் திடீரென்று பேச்சை மாற்றிக் கேட்டான். ஆக இதுக்கும், ட்ரீட்டோ, தாங்க்சோ கிடையாதுதானே?

அவள் சிரித்துக் கொண்டே இல்லை என்று தலையாட்டினாள்.

சரி கொடுக்க வேணாம், விடு என்றவன், ஆனா மைதிலி, இனிமே என்னை அண்ணான்னு கூப்பிடாத! என்றான்.

அவன் திடீரென இப்படிச் சொன்னதும், அவள் அமைதியானாள். எங்கோ பார்த்தபடி கேட்டாள். வே….வேற எப்பிடி கூப்பிடுறது?

மாமான்னு கூப்பிடு!

_______________

இன்னுமொரு ஒன்றரை மாதம் கழிந்திருந்தது! 

அதே கோடம்பாக்கம் வீடு!

அன்று உட்கார்ந்திருந்த அதே சோஃபாவில் மைதிலி! அன்று போலே, இன்றும் ராஜாவை நினைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவள் இன்னமும், மாமா என்று கூப்பிடு எனச் சொன்னதற்கு எந்தப் பதிலும் சொல்லவில்லை. அவனும், அதற்கப்புறம் அப்படி கூப்பிடச் சொல்லி கட்டாயப்படுத்தவும் இல்லை. மாமா என்று கூப்பிடுகிறாளோ இல்லையோ, அண்ணா என்று கூப்பிடுவதை அவள் நிறுத்தியிருந்தாள்!

அன்று, மாமா என்று கூப்பிடு என்றுச்சொல்லிவிட்டு அவன், முக்கிய வேலை இருக்கிறது, மாலை வருவதாகச் சொல்லி சென்றிருந்தான். அவள் அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தாள். அவன் வார்த்தைகள் அவள் காதிலிலேயே ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது! சந்தோஷப் படுவதா, அழுவதா, கோபப்படுவதா என்று தெரியவில்லை.

திருடன், இதே வேலையாப் போச்சு அவனுக்கு! இப்படியே போகிற போக்கில் ஏதாவது செய்து, என்னைத் தடுமாற வைப்பது! அள்ளி அள்ளி, அன்பால் நனைத்து விட்டு ஒன்றும் தெரியாதது போல் தள்ளி நிற்பது. என்னுடைய சின்னச் சின்ன ஆசைகளை நிறைவேற்றி விட்டு, இப்போது அவன் மேலேயே ஆசைப்படு, இல்லையில்லை பேராசைப் படு என்கிறான்.

அவள் மனது மிகுந்த சந்தோஷத்தில் இருந்தது! அதே சமயம் மிகுந்த குழப்பத்திலும் இருந்தது!

வெளியே சென்றவன் மதியத்திற்கு மேல்தான் வந்தான். அவளுக்கு கோபமே வந்திருந்தது!

கதவைத் திறக்கும் போதே, எங்க போனீங்க? மதியானம் சாப்ட்டீங்களா இல்… பேசியவள் அப்படியே உதட்டினைக் கடித்துக் கொண்டாள்!

அவள் திட்டிக் கொண்டிருக்கும் போதே, அவன் பின்னாலிருந்து ஒரு வயதானவர் தென்பட்டார். பார்த்தவுடன் தெரிந்தது, அது ராஜாவின் அப்பா என்று!

அப்புறமா என்னைக் கொஞ்சிக்கலாம் என்று கண்ணடித்தவன், இதான் எங்க அப்பா என்று அறிமுகம் செய்தான்.

வாங்க! நீங்க வரீங்கன்னு இவர் சொல்லவேயில்லை!





உள்ளே வந்தவர், அவளையே பார்த்தவர். அவள் தலையை வருடி, நீ நல்லா இருக்கனும்மா! நல்லா இருப்ப என்று ஆசிர்வாதம் செய்தார். அதுவே சொல்லியது, அவருக்கு நடந்த எல்லா விஷயங்களும் தெரியும் என்பது!

மைதிலிக்கு கண்கள் கலங்கியது. இதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த மைதிலியின் அப்பாவிற்க்கும் மனம் நிறைந்தது!

உள்ளே வந்தவர்கள், உங்க அப்பா தனியா இருப்பாரு, ஃபீல் பண்ணுவாருன்னு சொன்னீல்ல. அதான், அவர் ஏஜ் க்ரூப்லியே அவருக்கு கம்பெனி கூட்டிந்திருக்கேன்.

அவள் செல்லமாய், வெவ்வவ்வே என்று பழிப்புக் காட்டியவள். உட்காருங்க. நான் காஃபி எடுத்துட்டு வரேன் என்று சென்றாள்.

ராஜாவின் அப்பா வந்தது, மைதிலியின் அப்பாவிற்கும் பெரிய ரிலீஃபாக இருந்தது. அவர்கள் தங்களுக்குள் நிறையப் பேசிக் கொண்டார்கள்.  

அதன் பின் நாட்கள் வேகமாய் நகர ஆரம்பித்தது. ராஜா அப்பா கூட நடுவில் இன்னும் இரு முறை வந்து, மைதிலியைப் பார்த்துவிட்டு போயிருந்தார். 

எதுவும் வெளிப்படையாய் பேசிக் கொள்ளாவிட்டாலும், மைதிலியும், ராஜாவும், இருவரும் சேர்ந்து இருக்கும் தருணங்களுக்காக ஆவலுடன் காத்திருக்கத் தொடங்கினர். இன்னொருவருடைய விறுப்பு வெறுப்புகளைச் சொல்லாமலேயே புரிந்து கொண்டிருந்தனர். அவர்களது அன்பு, இருவருடைய அப்பாவிற்கும் கூட புரிந்திருந்தது. அதில் அவர்களுக்கும் பெரிய சந்தோஷமே! ஆனாலும் மைதிலியின் மனம் ஒரு மாதிரி குழப்பத்திலேயே இருந்தது!

சமயங்களில் அவளை விழுங்கி விடுவது போல பார்ப்பான். அதை எப்படி எதிர் கொள்வது என்று தெரியாமல் மைதிலியும் தவிப்பாள். ஆனாலும், அவளை நெருங்கியதில்லை, தீண்டியதில்லை! இப்படியே, மைதிலியும், ராஜாவும், தங்களுக்குள் கண்ணாமூச்சி ஆட ஆரம்பித்திருந்தனர்.

இன்று!

அடுத்த வாரம், ப்ரியா ஆன்சைட்டிலிருந்து வந்து விடுவாள். நாளை கோர்ட் ஆர்டர் கைக்கு வந்து விடும்! இடைபட்டக் காலங்களில் ப்ரேம் அவளைத் தொந்தரவு செய்யவில்லை. அதே சமயம் சும்மாவும் இருக்கவில்லை.

அவனும் ஒரு லாயரை கன்சல்ட் செய்திருந்தான். அவன் கேசைக் கேட்டவர், உடனே சொல்லிவிட்டார். கம்முனு காம்ப்ரமைசுக்கு போங்க சார். வக்கீலுங்க வர்றதே, எங்க மூலமா காம்ப்ரமைஸ் பண்ணிக்கலாம்னுதான். அவிங்கதான் ஆல்ரெடி காம்ப்ரமைஸ்க்கு ஓகே சொல்லிட்டாங்களே! என்ன பிரச்சினை உங்களுக்கு?

இல்லை சார், அந்த ரீசன் மட்டும் மாத்த முடியுமான்னு…

சார், அவிங்க சொன்னது சரிதான். உங்க தப்புக்கு, அந்த ரீசன்தான் அந்தப் பொண்ணுக்கு சரியான வாழ்க்கையைக் கொடுக்கும். நான் பேசுறதைப் பத்தி எனக்கு ஒண்ணுமில்லை, ஆனா, அதுல அவிங்க கடுப்பாயி, கண்டிஷன்ஸ் அதிகம் பண்ணிட்டாங்கன்னா என்னைக் கேக்கக் கூடாது…

அவன், லாயரிடம் பேசி விட்டு வெளியே வந்த கொஞ்ச நேரத்தில், மைதிலியிடமிருந்து கால் வந்தது!

என்ன சொல்றாரு, உன் லாயர்?

மைதிலி!

என்ன காம்ப்ரமைசுக்கு போகச் சொன்னாரா? உன் தகுதிக்கு நாங்க இப்ப கொடுக்குறதே அதிகம்னு சொன்னாரா? என்கிட்ட வேணா, இன்னும் ரெண்டு மூணு லாயர் நம்பர்ஸ் இருக்கு. பேசிப் பாக்குறியா?

அடிபட்டிருந்த அவன் மனது, எப்படி அவளுக்கு உடனுக்குடன் எல்லாம் தெரிகிறது என்று புரியாமல், இன்னும் நொந்து போனான். இனி, அவர்கள் சொல் படி கேட்பதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்ற முடிவுக்கு வந்திருந்தான்.

இடையில், அவன் பெற்றோர் மூலமும் தூது விட்டுப் பார்த்தான். மைதிலிக்கு கோபமாய் வந்தாலும், கொஞ்சம் அமைதியாகவே கேட்டாள்!

என்னை, எத்தனை தடவை மலடின்னு சொல்லியிருக்கீங்க? ஏமாத்தி கட்டி வெச்சிட்டாங்கன்னு சொன்னீங்களே? இப்பச் சொல்லுங்க, யாரு ஏமாத்திக் கட்டி வெச்சது?

அவர்கள் தலையைக் குனிந்து இருந்தனர். எங்களுக்கு தெரியாதும்மா!

நான் மலடிதான்கிறது மட்டும் உங்களுக்குத் தெரியுமா? நீங்க டாக்டரா? இல்லை டாக்டரை வெச்சு டெஸ்ட் பண்ணியிருந்தீங்களா?

அவர்களால் பேச முடியவில்லை…

இன்னொரு வீட்டுப் பொண்ணுன்னா, உங்களுக்கும், உங்க புள்ளைக்கும் எளக்காரமில்ல? இப்ப எதுக்கு வந்தீங்க?

இல்லைம்மா... நீ சொல்றதெல்லாம் நியாயந்தான். ப்ரேம் மேலத்தான் தப்பு. இருந்தாலும், அந்தக் காரணத்தை வெச்சுக் கேக்காம, பொதுவா பிரிஞ்சிடலாமே?

ஏன் அந்தக் காரணத்தைச் சொன்னா என்னா?

அது… அந்தக் காரணம் சொன்னா வெளிய தலை காட்ட முடியாதும்மா?

அப்ப என் வாழ்க்கை வீணாப் போனா பரவாயில்லையா?

சரி வேணாம், உங்க வழிக்கே வர்றேன்! நான் வேற காரணம் சொல்லிக்கிறேன். என் வாழ்க்கையை வீண் பண்ணதுக்கு, ஒரு 5 கோடி கொடுத்துடுறீங்களா? …. 2 கோடி? …. அட்லீஸ்ட் 1கோடி?

அவ்ளோ காசுக்கு நாங்க எங்க போவோம்?

சரி எதுவும் வேணாம்! எனக்கு, நல்லதா ஒரு மாப்பிளையைப் பாத்து கல்யாணம் பண்ணி வைங்க, போதும்!

என்னம்மா இப்பிடி பேசுற?

நீங்க பேச வைக்கிறீங்க! உங்க புள்ளை தப்பு பண்ணப்பல்லாம் வேடிக்கை பாத்தீங்களே? அன்னிக்கே கேட்டிருந்தீங்கன்னா, இன்னிக்கு நான் இப்படி பேச மாட்டேன்ல? என்னை மலடின்னு சொன்னதில்லாம, அவன் என்னா உன்னை அடிக்கிறானா, கொடுமைப்படுதுறானான்னு வாய் கூசாம கேட்டீங்கள்ல, அதான் என்னைப் பேச வைக்குது!

அவர்கள் அமைதியாய் திரும்பிச் சென்று விட்டனர்!

எதுவும் செய்ய முடியாது என்பதை உணர்ந்த ப்ரேம், அமைதியாக சொல்வதற்கு ஒத்துகொண்டான்.

தீர்ப்பும் வந்தது. கோர்ட் ஆர்டருடன், ப்ரேம், வீட்டினுள் நுழையும் போது, மைதிலி அங்கு இருந்தாள். 

என்ன விஷயம்?

நீ எங்க மைதிலி இங்க?

நான் இங்க இல்லாம, வேற எங்க இருக்கிறது?

இது நான் வாங்குன வீடு மைதிலி!

ஒரு பத்திரத்தை அவனிடம் நீட்டினாள். நல்லாப் பாருங்க, வீடு யார் பேரில் இருக்குன்னு!

ஆனா, வாங்குனது நான் மைதிலி! அவன், பாவமாய் சொன்னான்.

அது கோர்ட்டுக்கு தெரியாதே? நீங்க வேணா கோர்ட்ல ப்ரூவ் பண்ணிட்டு, இந்த வீட்டுக்கு வந்துக்கோங்க! இப்ப கிளம்புறீங்களா?

இவ்வளவு நாள் பொறுமையாய் இருந்தவன், இன்று தோற்ற கோபத்தில் இருந்தவன், மைதிலி தணியாக இருப்பதைப் பார்த்தவுடன் திமிர் வந்தது!

என்ன, ஓரேடியா போயிட்டிருக்க? போனாப் போவுதுன்னு பொறுத்துப் பாத்தா ரொம்பதான் துள்ளுற… ஒழுங்கு மரியாதையா இந்த வீட்டை விட்டுப் போயிடு!

நினைச்சேண்டா, எங்க அவ்ளோ சீக்கிரத்துல திருந்திட்டியோன்னு? உன் புத்தியைக் காட்டிடீல்ல?

புதிதாய் ஒரு குரல் கேட்கவும், திகைத்து திரும்பியவன், உள்ளிருந்து வந்த ராஜாவைப் பார்த்ததும், மலங்க மலங்க விழித்தான்!