Adultery சாது மிரண்டால் வீடும் கொள்ளாது! - Completed

[whiteburst]

பாகம் 27.

எல்லாரும் கோடம்பாக்கம் வீட்டிற்கு வந்தார்கள். வக்கீல் நடந்ததைச் சொன்னார். நாம எதிர்பர்த்ததை விடவே ஆளு பயந்துட்டான் சார். பிரச்சினை எதுவும் இருக்காது, கவலைப் படாதீங்க என்றார்.

சரி என்றாலும், டிடக்டிவ் ஆளிடம், இன்னும் முழுசா முடியுற வரைக்கும் அவனை ஃபாலோ பண்ணிகிட்டே இருங்க. டவுட் வர்ற மாதிரி எது இருந்தாலும் உடனேச் சொல்லுங்க. முக்கியமா, அவன் மைதிலியை நெருங்கக் கூடாது. பாத்துக்கோங்க! ஓகே சொல்லி, அவர்களை அனுப்பினான்.

மைதிலி அப்பா ஊருக்கு கிளம்புவதாகச் சொன்னார். நான் வலுக்கட்டாயமாக மறந்து விட்டேன். சும்மா இருங்க! இன்னிக்கு நீங்க ஊருக்குப் போக வேணாம். நாளைக்கு போயிக்கலாம்.

இல்லை தம்பி ஊர்ல வேலை நிறைய இருக்கு! அதான்…

வேலை என்னிக்கும் இருக்கத்தான் செய்யும். ஆனா, இந்த டைம்ல நீங்க மைதிலி கூட இருக்கிறதுதான் மைதில்லிக்கு சப்போர்ட்டா இருக்கும். போயி ரெஸ்ட் எடுங்க ப்ளீஸ்! கூட்டிட்டுப் போ மைதிலி!

மைதிலியும் அவளை அழைத்துச் சென்றாள். கொஞ்ச நேரம் கழித்து, மைதிலி மட்டும் ஹாலுக்கு வந்தாள். அவள் மிகச் சந்தோஷமாக இருந்தாள்! அவனிடம் செல்லமாக சண்டையிட்டாள்.


அதான், அப்பா ஊருக்குப் போறேன், வேலையிருக்குன்னு சொன்னாரில்ல, விட்டிருக்கலாம்ல? என்னமோ எல்லாம் தெரிஞ்சவராட்டம், ஆர்டர் போடுறாரு. அவள் வாய் சண்டையிட்டாலும், முகம் போய்க் கோபமிட்டிருந்தது.

இந்த ஒன்றரை மாதங்கள், இவர்கள் இன்னமும் நெருக்கமாயிருந்தார்கள். மைதிலியின் அப்பா கூட, என்னதான் நல்லவராய் இருந்தாலும், நெருங்கினவராய் இருந்தாலும், ராஜா வீட்டில், மைதிலி தனியாக இப்படி இருப்பது சரியல்ல என்று ஆரம்பத்தில் யோசித்தவர், போகப் போக, ராஜாவின் செயல்கள், ஒழுக்கம், புத்திசாலித்தனம், அவன் அருகில் சந்தோஷமாக இருக்கும் மகள், எப்பொழுதும் ஒழுங்கு தவறாத நடவடிக்கைகள் எல்லாம் அவர் மனதை மாற்றியிருந்தது.

அவருக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்த விஷயம், ராஜா இருக்கும் போது, மைதிலியைப் பார்க்கும் போது, கல்யாணத்துக்கு முன் இருந்த மைதிலியைப் பார்ப்பது போலே இருந்தது அவருக்கு! அவருக்கு எதுவோ புரிந்தது. அதனால், அமைதியாக நடப்பவற்றை வேடிக்கை மட்டும் பார்த்தார். இத்தனைக்கும், அவர்கள் இருவரும் தங்கள் மனதில் என்ன இருந்தது என்பதைப் பற்றி பேசிக் கொள்ளக் கூட இல்லை!

இந்த நெருக்கம் தந்த உரிமையிலும், சந்தோஷத்திலும்தான் மைதிலி அவனிடம் விளையாடினாள்!

நேரந்தான்! நான், உனக்காக, உங்க அப்பாவை இருக்கச் சொன்னா, நீ என்கிட்டயே சண்டைக்கு வர்றியா?

நான் ஒண்ணும் பழைய மைதிலி இல்லை.

அப்புடியா? அப்புறம் ஏன் உங்க அப்பா, உன்னை இன்னும் பாப்பான்னு கூப்பிடுறாரு?

உங்களை என்று சிணுங்கியவள், கையிலிருந்த சிறிய பில்லோவை எடுத்து அவன் மேல் வீசினாள்!

இங்க வா என்று அழைத்தவன், அவள் அருகில் உட்கார்ந்தவுடன், அவள் தலையில் வலிக்காமல் ஒரு கொட்டு வைத்தான். நான், அவரைப் போக வேணாம்னு சொன்னது, உனக்காக இல்லை. அவருக்காக.

அவருக்காகவா?

ஆமா, என்னதான் அவர் தைரியமா இருந்தாலும், நடக்குறது நல்லதுக்கா இருந்தாலும், இன்னிக்கு அவர் பொண்ணு விடுதலைப்பத்திரத்துல கையெழுத்தாகியிருக்குங்கிற நாள் ங்கிறது அவருக்கு பெரிய அடியாயிருக்கும்! இந்த நிலையில, அவரை தனியா விடலாமா?

அவள் கண்கள் விரிந்தன. ஆமால்ல! இதை எப்புடி நான் யோசிக்காமல் விட்டேன்? ப்ரேமை இப்பொழுதெல்லாம், ஒரு பொருட்டாகவே நினைக்காததாலா, நடப்பவை எல்லாம் நல்லதுக்கே என்ற சந்தோஷமா அல்லது ராஜா இருக்காரு, எல்லாத்தையும் அவர் பாத்துக்குவாரு என்கிற நிம்மதியா. இவை எல்லாம் சேர்ந்து, மைதிலியை அப்படி யோசிக்க வைக்கவில்லை!

இப்பொழுதும் கிண்டலாக ராஜாவே சொன்னான். ரொம்ப யோசிக்காத, மூளை தேஞ்சிடும் என்றான். அவள் கோபமாக முறைக்கவும், சிரித்த படியே இருந்தவன் சீரியசானான். இல்ல மைதிலி, ஒரு ஆம்பிளைய எங்க அடிச்சா வலிக்கும்னு, இன்னொரு ஆம்பிளைக்கு ஈசியா தெரியும். அதான் என்னால, ப்ரேமே ஈசியா கவுக்க முடிஞ்சுது! அதே மாதிரிதான், ஒரு அப்பாவா எப்பிடி யோசிப்பாருன்னு என்னால் புரிஞ்சிக்க முடிஞ்சிது!

மைதிலிக்கு மனம் நிறைந்திருந்தது!

அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தவன், அவள் கைகளைத் தொட்டான்! 

மைதிலி!

நிமிர்ந்து அவனைப் பார்த்தாள்.

இப்ப சந்தோஷமா? திருப்தியா?

அவளுக்கு, அவன் இந்தக் கேள்வியைக் கேட்டது மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது.

ரொம்ப. இத்தனை நாளா இருந்த வலியெல்லாம் இன்னிக்கு போயி ரிலீஃபா இருக்கு! என்று சொல்லியவள் திடீரென்று பொய் கோபம் கொண்டிருந்தாள். இன்னிக்கு, நீங்களும் அங்க இருந்திருக்கனும். நாந்தான் சொன்னேன்ல, இதுக்கு மேல அவனால் ஒண்ணும் பண்ண முடியாதுன்னு. நீங்க இருந்து, அவன் மூஞ்சி போன விதத்தை பாத்திருக்கனும்! நீங்க மிஸ் பண்ணிட்டீங்க போங்க! சொல்லியவள் கோபமாக திரும்பி உட்கார்ந்து கொண்டாள்!