மச்சக்காரன் by asal

[johnypowas]

“என்ன பத்மினி?... என் பொண்டாட்டி சொல்றது எல்லாம் உண்மையா?....” நான் ஆச்சர்யமாய் கேட்டேன்..

“போங்க அண்ணா... உங்க பொண்டாட்டி பொய் சொல்றா... இதுவரைக்கும் நான் கத்துக்கலே.. அதுலே ஆர்வம் இல்லை... நீங்க தொட்டதுக்கு அப்புறம் ஆர்வம் வந்துருச்சு... அதுதான் இன்றைக்கு சாய்ந்திரம் எப்படி வேலை செஞ்சேன்னு கேளுங்க!... உங்க பொண்டாட்டி சமையல் அறையிலே உட்கார்ந்துட்டு பக்குவம் மட்டும்தான் சொன்னாங்க..... எல்லா வேலையும் பண்ணி முடிச்சது நான்தான்.....தெரியுமா?.”

“அப்படின்னா.... சும்மா சொல்லக்கூடாதுடி மஞ்சுளா... நல்லாத்தான் பண்ணியிருந்தா... சமையலை விட அதை சாப்பிட்டவிதம் தான் எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருந்தது..... அப்பப்பா... எல்லா நாளும் அப்படியே சாப்பிட மாட்டோமான்னு ஏக்கமா இருக்கு...”

“கேட்டுக்கம்மா உன் புருஷன் சொல்றதை.... இனிமேல் யாரும் இல்லையின்னா நாம ரெண்டுபேரும் ஊட்டியே விட்டுடலாம்....” பத்மினி ஆசையாய் சொன்னாள்...

“ஏண்டி?... இதையெல்லாம் உன் புருஷன் வீட்டிலே செய்யிடின்னா... நீ என் புருஷன் வீட்டிலே செய்யறேன்னு சொல்றே?..”

“அதுதான் நான் சொல்லிட்டேனே!... அப்ஷியல் பர்ஸ்ட் நைட் முடிஞ்ச பின்னாடி சுரேஷ் மாமா பெர்பாமன்ஸை பார்த்துட்டு சொல்லறேன்... புகுந்தவீடு எத்தனை நாள்?... பிறந்த வீடு எத்தனைநாள்னு?.

“ஒருவேளை நீ சந்தேகப்பட்ட மாதிரி சுரேசின் பர்பாமன்ஸ் சரியில்லையின்னா?...” நான் சந்தேகம் கேட்டேன்..

“அப்போ விட்டது கவலை... புகுந்த வீட்டிலே எத்தனை மணிநேரம்?... பிறந்த வீட்டிலே எத்தனை வாரம்னு சொல்லிடுவேன்...”

“அடிப்பாவி.... அப்படின்னா சுரேஷ்க்கு நைட்டுக்கு என்ன பண்ணுவார்?...” ஆன்ட்டி கேட்டாள்..

“அதுஎல்லாம் ஏதாவது சொல்லி சமாளிச்சிர வேண்டியதுதான்.... இல்லாட்டி... எனக்கு என் ரூமிலேதான் மூடு வருதுங்க.... நீங்க நைட் வந்துடுங்க....அங்கேயே வச்சுக்கலாம் நம்ம கச்சேரியைன்னு சொல்லி இங்கேயே வர வச்சுட வேண்டியதுதான்....”

“சுரேஷ் வரமாட்டேன்னு சொல்லிட்டாருன்னா?.....”

“அவரு வரமாட்டேன்னு சொல்லிட்டா அவருக்குத்தான் நஷ்டம்.... எனக்கு லாபம்தான்... அண்ணனை என் ரூமுக்கோ இல்லை நான் அண்ணன் ரூமுக்கோ போயிடுவேன்.... அப்புறம் விடிய விடிய கொண்டாட்டம்தான்.....”சிரித்தவள்...” இப்பவே சொல்லிடறேன் கேட்டுக்கம்மா... கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நான் சமையல் அறைப்பக்கமே வரமாட்டேன்.... “

“ஏண்டி?.....” ஆன்ட்டி வியப்பாய் கேட்டார்கள்..

“நான்தான் கல்யாணம் ஆன பொண்ணாச்சே?.... பிறந்த வீட்டுக்கு இளைப்பாறத்தானே வர்றேன்... அதுதான் பிறந்த வீட்டிலே இளைப்பாறிட்டு இருப்பேன்.... சமையல் எல்லாம் செய்ய மாட்டேன்...”

“நீ எப்படிடி இளைப்பாற முடியும்?... நான்தான் உன்னைப் போட்டு புரட்டி எடுப்பேனே?... கிடைச்ச சமயத்தில் எல்லாம் விட்டு ஆட்டிட்டேதான் இருப்பேன்....”நான் என் நிலமையைச் சொன்னேன்.

“அதுதான் நானும் சொல்றேன்... நீங்க எப்படியும் என்னை சும்மா விடப்போறதில்லை... கண்டிப்பாய் என்னை பயங்கரமா வேலை வாங்குவீங்க.... அதுஎல்லாம் முடிஞ்சா இளைப்பாறனும்மில்லே?.. அதைத்தான் இளைப்பாறுவேன்னு சொன்னேன்....” பத்மினி அழுத்தமாய் சொன்னாள்...

“அடிப்பாவி!.. இளைப்பாறனும்னு சொன்னது இதைத்தானா?...” ஆன்ட்டி மூக்கின்மேல் விரலை வைத்தாள்

“பின்னே என்னன்னு நினைச்சீங்க?... “ 
"ஆமாண்டி!. நீ சொல்வதும் சரிதான்... என் புருஷனுக்கு நம்ம ரெண்டு பேரில் யாரைப் பார்த்தாலும் அது ஒரு நிலையிலே நிக்காது.... கண்டிப்பாய் நம்ம சந்திலே வந்துதான் இளைப்பாறும்... .." ஆன்ட்டியும் உண்மையை பேசினாள்...


"நான் என்னடி பண்ணறது?... திம்சுகட்டைகள் ரெண்டு இருந்தா.... ஆட்டோமேடிக்காக சுன்னி எழுந்துக்குது..... அதுதான் உங்களை தேட வேண்டியதாய் போயிருது..." நானும் என்நிலமையை சொன்னேன்....

“நான்கூட புகுந்த வீட்டிலே கஷ்டப்பட்டு வேலையை செஞ்சுட்டு அம்மா வீட்டுக்கு வந்து இளைப்பாறுவா போல் இருக்குன்னு நினைச்சேன்.....” ஆன்ட்டி வியந்தவளாய் சொன்னாள்..”.. அடியே!... நீ பயங்கர உஷாராத்தான் இருக்கே?....நான் என் புருஷனை முந்தானையிலே முடிஞ்சு வச்சுக்கனும்... இல்லையின்னா கடத்திட்டு போயிடுவே போலிருக்கே....”

“நான் எதுக்கம்மா அண்ணனை கடத்திட்டு போகனும்?...நாம ரெண்டு பேருமே அண்ணன் கிட்டே சந்தோஷம் அனுபவிச்சுக்குவோம்....அண்ணனுக்கு மூடு வர்றப்போ யார் ப்ரியோ அவங்களுக்கு சான்ஸ்... அதுக்காக நாம் சண்டை போட்டுக்கக்கூடாது....” பத்மினி பெரிய மனுஷிபோல் பேசினாள்...

                         

“சரிங்க பெரிய மனுஷியே!...” ஆன்ட்டி சிரிப்புடன் சொன்னாள்....

“நீ ஒன்னும் கவலைப்படாதேம்மா!... அண்ணனுக்கு நான் பகல்லே கம்பனி கொடுக்கிறேன்... நீ நைட் கவனிச்சுக்கோ...”

“எப்படி முடியும்?..நைட்தான் உங்க அப்பா இருப்பாரே?....” ஆன்ட்டி சொன்னாள்..

“கவலைப்படாதம்மா... ரெண்டுபேரும் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கலாம்....ஏன் அண்ணா?.. எங்க ரெண்டு பேரையும் நீங்க தாங்குவீங்களா?” பத்மினி குறும்பாய் சிரித்தாள்...

“நான் வேணும்னா மல்லாந்து படுத்துக்கறேன்.... நீங்க ரெண்டு பேரும் மேலே படுத்துப்பாருங்க..நான் தாங்கறேனா? இல்லையான்னு....”

“ச்சீ.. என்னடி கேள்வி இது?... அவரு தாங்காமதான்... இன்றைக்கு நம்மை இந்த பிழி பிழிஞ்சாரா!... எனக்கு என்ன பயம்னா.. இவர் வேகத்துக்கு நம்மால தாங்க முடியுமான்னுதான்....” ஆன்ட்டி பயத்துடன் சொன்னாள்...

“கரெக்டாய் சொன்னேம்மா!.... இந்த முரடு கிட்டே இனிமேல் நாம ரெண்டு பேரும் என்ன பாடு படப்போறோமோ?....” பத்மினியும் கவலையாய் சொன்னாள்..

“பார்கலாம்... இது எத்தனை நாளுக்குன்னு.....” ஆன்ட்டி கவலையாய் சொன்னாள்...

“என்னம்மா சொல்றே?...”

“பின்னே என்னடி?... இவருக்கு கல்யாணம் ஆகிற வரைக்கும்தானே நம்ம ரெண்டுபேரும் இதுமாதிரி அனுபவிக்க முடியும்.... ஒருவேளை நாளைக்கு இவருக்கு வர்றவளுக்கு இது பிடிக்கலையின்னா?..” ஆன்ட்டி கவலையுடன் கேட்டாள்...

“அண்ணியிடம் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே சொல்லிடவேண்டியதுதான்... நாங்க ரெண்டு பேரும் உங்களுக்கு முன்னாடியே அவரிடம் தாலி வாங்கிட்டோம்... ஆகவே... நீங்க மூணாவது பொண்டாட்டின்னு. நீங்க லைன்னேதான் காத்திருக்கனும்னு....” சிரித்தவள்...”அதைபற்றி எல்லாம் நீ கவலைப்படாதம்மா... என் கிட்டே ஒரு ஐடியா இருக்கு.... அது பிராக்டிகல் லைஃபுக்கு சரிப்படுமா?... படாதான்னு தெரியலே?..”

“என்னடி ஐடியா அது?..” ஆன்ட்டி பரபரத்தாள்....

“நீங்க எதுக்கடி பரபரக்கறீங்க?.. நான்தான்டி நீங்க ரெண்டுபேரும் கடைசி வரைக்கும் எனக்கு சப்போர்ட் பண்ணுவீங்களா?... இல்லை மாட்டீங்களான்னு கவலைப்படனும்?...”

“என்னங்க இப்படி கேட்டுட்டீங்க?....ன்னு ஆன்ட்டியும்..

“என்ன அண்ணா இப்படி கேட்டுட்டே?.... உனக்கு எப்ப எல்லாம் தேவையோ.... நாங்க ரெடி... சூழ்நிலை எல்லாம் நீங்கதான் பார்த்துக்கனும்....நீங்க கூப்பிட்டா நாங்க காலை விரிக்க எப்பவுமே ரெடி.... என்னம்மா சொல்றது?....” பத்மினி உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையில் கொந்தளித்தாள்..

“ஆமாங்க பத்மினி சொல்றதுதான் கரெக்ட்.... நாங்க ரெண்டு பேரும் எப்பவுமே உங்களுக்காக ரெடி... நீங்க மட்டும் எங்களை மறந்துடாதீங்க....” ஆன்ட்டிக்கு அழுகை வரும்போல் பேசினாள்...

“ச்சீ...அசடுகளா!... உங்களை விட்டுட்டு என்னால மட்டும் எப்படிடி இருக்க முடியும்?...” நான் இருவரையும் அணைத்துக்கொண்டேன்....

பத்மினியின் செல் சிணுங்கியது.... பார்த்தால்...வர்ஷினி...

“ஹல்லோ..” பத்மினி ஸ்பீக்கரை ஆன் செய்தாள்...

“அக்கா... நான் வர்ஷினி....”

“தெரியுது சொல்லுடி....”

“சேதி கேள்விப்பட்டீங்களா?... நான் வெகுநேரமா ட்ரை பண்ணிட்டேதான் இருக்கேன்...

இப்பத்தான் லைன் கெடைச்சுது.....பாட்டி... தவறிட்டாங்கக்கா....” மெல்லமாய் விசும்பினாள்...

“தெரியும்டி... அப்பா போன் பண்ணியிருந்தார்.... நாங்க இப்போ அங்கேதான் வந்துட்டு இருக்கோம்....பாட்டியை எடுத்துட்டாங்களா?....”

“பதினொரு மணிக்குத்தான் எடுத்தாங்க.... இங்கே அம்மா ரொம்ப பிரச்சனை பண்ணிட்டா..... அவருக்கு சொல்லிட்டேளா?...அவர் வருவாரா?.. நான் தவிச்சுட்டு இருக்கேன்....”

“டீ... அலட்டிக்காதடி... அம்மா, நானு.. ரவிஅண்ணன்.. எல்லோரும்தான் வந்துட்டு இருக்கோம்... எல்லாத்தையும் நேரிலே பேசிக்கலாம்.....”

“ஓ..... சரி சரி...நேரா ஆத்துக்கே வந்துடுங்கோ.... நான் காத்துண்டுருக்கேன்.... வச்சுடட்டா....” 

“சரிடி...”...பத்மினி செல்லை அணைத்தாள்....என் அணைப்பில் இருந்தபடியே....

“யாருக்குடி சொல்லச் சொல்றா?....” ஆன்ட்டி புரியாமல் கேட்டாள்...

“அவ யாருக்கு சொல்லச்சொன்னாளோ... அவருக்கு எங்க அப்பாவே சொல்லிட்டார்.... “

“அப்போ அந்த “அவரும்” வருகிறாரா?..... அவர் யாருடி?....இவ்வளவு நாளா எனக்குத் தெரியாத வர்ஷுவோட சொந்தக்காரர்?.....” ஆன்ட்டி வியப்பாய் கேட்டாள்....

“அதெல்லாம் சஸ்பென்ஸ்.....” பத்மினி குறும்பாய் சிரித்தாள்....

“ஏய் சொல்லுடி....” ஆன்ட்டி கெஞ்சினாள்.....

“சும்மா இரும்மா!... அதுதான் நான் சஸ்பென்ஸ்னு சொல்றேன்ல்லே.... அந்த சஸ்பென்ஸ் இப்போ உடைஞ்சா நல்லாஇருக்காது.... அது உடையுற நேரத்திலே உடைஞ்சாத்தான் நல்லா இருக்கும்.... நீங்க சொல்லுங்கண்ணா....உங்க ஆசைப்பொண்டாட்டிக்கு..” பத்மினி என்னை சப்போர்ட்டுக்கு இழுத்தாள்...