09-07-2019, 12:16 AM
(This post was last modified: 31-07-2025, 11:20 AM by Navki. Edited 3 times in total. Edited 3 times in total.)
அந்தப் பேருந்து.. இருட்டைக் கிழித்துக் கொண்டு காற்றை எதிர்த்து பாய்ந்து கொண்டிருந்தது.
“ம்ம்..!”
நான் விஜியின் தோளை வளைத்து அணைத்தபடியே சிறிது நேரம் கண்களை மூடினேன்.
“பாங்க்க்க்” என்ற பஸ் ஹாரன் சத்தத்தில் திடுக்கிட்டு விழித்தேன்.
பேருந்துக்குள் விளக்குகள் அணைக்கப் பட்டு இருள் கவிந்திருந்தது.
விஜி அமைதியாக என் மேல் சாய்ந்திருந்தாள். பஸ் ஒரு டெம்போவை ஓரம் கட்டி சைடு எடுத்து வேகம் எடுத்தது.
“விஜி..” மெல்ல அழைத்தேன்.
“ம்ம்” பெருமூச்சு விட்டாள்.
“தூங்கறியா?”
“ப்ச்.. இல்ல”
“மறுபடி அழறியா?”
“ஒவவொன்னும் நெனைக்க நெனைக்க ரொம்ப கஷ்டமா இருக்குடா. ரெண்டு கொழந்தைகள வெச்சுருக்கேன். அதுகள எப்படி படிக்க வெச்சு கரையேத்தப் போறேனே தெரியல”
“இன்னொரு கல்யாணம் பண்ணிக்கோ” என்றேன் அபத்தமாக.
“ப்ச்.. கிண்டல் பண்ணாதடா” என்றாள்.
“ஏய்.. சீரியஸாதான் விஜி சொல்றேன். உனக்கு என்ன கொறை. இன்னும் வயசு இருக்கு. இளமை இருக்கு. அழகு இருக்கு. தாராளமா கல்யாணம் பண்ணிக்கலாம்”
“கூடவே ரெண்டு கொழந்தைகளும் இருக்கேடா. அதை யாரு ஏத்துப்பா?”
“அதெல்லாம் யாராவது கெடைப்பாங்க விஜி”
“ம்கூம். என்னை மட்டும்னா எவன் வேணா ஏத்துப்பான். ஆனா என் கொழந்தைகள ஏத்துக்க மாட்டான். அதுகூட நீ சொன்ன மாதிரி என் ஒடம்புல அழகும் தெம்பும் இருக்கறவரைதான். அப்பறம்.. சக்கையாக்கி தூக்கி வீசிருவான்”
“ம்ம்.. உன் கஷ்டம் புரியுது”
“பசங்க ரெண்டும் ஆளாகியாச்சு. இப்ப போய்.. அந்த வில்லங்கமே வேண்டாம். வெளையாட்டுக்கு கூட அந்த பேச்சு பேசாத” என்றாள்.
அமைதியான பயணத்துக்கிடையில் அவள் ஆறுதலுக்காக என்னுடன் மிகவும் ஒட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.
எனக்கும் அது மகிழ்ச்சியாகவே இருந்தது.
சிலமுறை அவள் நிமிர்த்து பெருமூச்சு விட்டபோது அவளின் முலைகள் என்னை இதமாக்கியதோடு அவளின் மூச்சுக் காற்றும் என் கன்னத்தில் பட்டு சிலிர்க்க வைத்தது.
ஒருவாறு நாங்கள் நெருக்கமாக இருந்தபோது அவளது மெத்தென்ற புட்டுக் கன்னத்தில் முத்தம் கொடுத்தேன். அதன்பின் அவள் நெற்றியில்.
அவள் அதை ஏற்று அப்படியே இருந்தாள்.
சிறிது இடைவெளி விட்டு அவள் கண்களில் முத்தம் கொடுத்தேன்.
அப்போது அவள் நெகிழ்ந்து போய் என்னை இன்னும் சற்று இறுக்கி அணைத்தாள். என் கன்னத்திலும் அவள் முத்தம் கொடுத்தாள்.
“கவலைப் படாத விஜி.. உனக்கு நான் சப்போர்ட் பண்றேன்”
“எத்தனை நாளைக்குடா? உனக்கு கல்யாணமாச்சுனா அப்பறம் நீ என்னை கண்டுக்க மாட்ட. உன் பொண்டாட்டி பேச்சைத்தான் கேப்ப..”
“என்னால முடிஞ்சவரை..”
“பரவால்ல. இப்படி சொல்லவாவது நீ இருக்கியே” என்று என் கை விரலைப் பிணைத்து மார்புகளை என் புஜத்தில் தேய்த்தாள்.
நான் சின்னச் சின்னதாக அவள் கன்னம் நெற்றி கண்கள் எல்லாம் முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
“தேங்க்ஸ்டா” நெகிழ்ந்தாள்.
“எதுக்கு விஜி?”
“நீ குடுக்கற இந்த முத்தம் என்னை சந்தோசமா பீல் பண்ண வெக்குது”
“எனக்கும் அப்படித்தான் இருக்கு. உனக்கு முத்தம் குடுக்கறது நெஞ்சுக்குள்ள இனிக்கற மாதிரி இருக்கு தெரியுமா..”
“எனக்கும் அதேதான்டா” என்றவள் நான் கேட்காமலே என் கன்னங்களுக்கும் கண்களுக்கும் நெற்றிக்கும் முத்தம் கொடுத்தாள்.
அந்தப் பேருந்தின் இரவுப் பயணம் மிகவும் இனிமையாக இருந்தது.
எங்களுக்குள் புதிய அன்பையும், இதுவரை இல்லாத ஒரு பாசப் பிணைப்பையும் உண்டாக்கியது.
இருவரும் நெகிழ்ந்த நிலையில் அந்தப் பயணத்தை அனுபவித்தோம். இடையிடையே சிறு சிறு வார்த்தைகள் பேசிக் கொண்டோம்.
“விஜி..”
“ம்ம்.”
“உனக்கு தூக்கம் வருதா?”
“ப்ச்.. இல்லடா. கண்ணை மூடினா அவரோட நாபகம்தான் வருது. உனக்கு தூக்கம் வந்தா நீ தூங்கு”
“ம்ம்.. டயர்டாத்தான் இருக்கு. கண்ண மூடினா தூங்கிருவேன்தான்..”
“சரி தூங்கு”
“ஆனா.. உன்கூட இருக்கற இந்த இன்பத்தை இழந்துருவேனோனு பீலிங்கா இருக்கு” எனச் சொல்லி விட்டு அவள் மூக்கில் நான் முத்தம் கொடுத்தேன்.
அவள் என் கை விரலை இறுக்கினாள்.
“நல்லாருக்கில்ல?”
“ரொம்ப நல்லாருக்கு”
“இந்த ராத்திரி நேர பஸ் பயணம்.. உள்ள இருட்டு.. அக்கா தம்பி நாம ரெண்டு பேரும் இப்படி ஒட்டிட்டு.. அன்பா.. பாசமா..”
“நாம ஒருத்தரை ஒருத்தர் எத்தனை மிஸ் பண்ணியிருக்கோம்?”
“ம்ம்..!”