08-07-2019, 10:02 PM
பாகம் 24.
அப்பாவின் கண்கள் கலங்கியிருந்தன. ஆனாலும் அவர் தைரியமாக இருந்தார். ராஜா என்ன சொல்லி அப்பாவைக் கூட்டி வந்தார் என்று தெரியவில்லை, ஆனால் அவர் என்னை எதுவும் கேட்கவில்லை. மாறாக, இவ்ளோ கஷ்டத்தையும் மனசுலியே வெச்சிருக்கனுமா பாப்பா? முன்னமே சொல்லியிருக்கலாமே? உன் சந்தோஷம்தானே பாப்பா எனக்கு எப்பியும் முக்கியம்.
மைதிலி அவர் மடியில் படுத்து அழுது கொண்டிருந்தாள்! எந்த அப்பாவின் மனது கஷ்டப்படுமோ என்று அவள் பயந்தாளோ, அந்த அப்பாவே இதை மிகத் தைரியமாக எதிர் கொண்டது, அவளுக்கு மிகுந்த தெம்பைத் தந்திருந்தது. அவரிடம், இந்த விஷயத்தை எப்படிச் சொல்வது என்ற கவலையும் நீங்கியது. அவரும், அவளைப் புரிந்து கொண்ட பின், ஏனோ மனதுக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. கொஞ்ச நேரம் கழித்து கேட்டாள் மைதிலி,
அப்பா!
பாப்பா!
மைதிலி அவர் மடியில் படுத்து அழுது கொண்டிருந்தாள்! எந்த அப்பாவின் மனது கஷ்டப்படுமோ என்று அவள் பயந்தாளோ, அந்த அப்பாவே இதை மிகத் தைரியமாக எதிர் கொண்டது, அவளுக்கு மிகுந்த தெம்பைத் தந்திருந்தது. அவரிடம், இந்த விஷயத்தை எப்படிச் சொல்வது என்ற கவலையும் நீங்கியது. அவரும், அவளைப் புரிந்து கொண்ட பின், ஏனோ மனதுக்கு மிகவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. கொஞ்ச நேரம் கழித்து கேட்டாள் மைதிலி,
நீங்க எப்பிடிப்பா இங்க வந்தீங்க?
ராஜா தம்பி நேத்து ஊருக்கு வந்து என்னப் பாத்தாரு. விஷயத்தைச் சொன்னாரு! எனக்கும் பயங்கர அதிர்ச்சிதான். ஆனா. அவருதான் கொஞ்சம் கொஞ்சமா என் கூடவே இருந்து எல்லாத்தையும் புரிய வெச்சாரு.
ம்ம்ம்… அப்படியே அவரது பேச்சு வளர்ந்தது. ஒரு மணிக்கு ராஜா வந்த போது, லஞ்ச் வாங்கி வந்திருந்தான்.
மைதிலியின் முகம் ஓரளவு மலர்ச்சியாய் இருக்கவே, அவனுக்கும் நிம்மதியாய் இருந்தது. அவளைக் கிண்டல் பண்ணினான், என்னா, அப்பாவும், பொண்ணும் ரொம்பக் கொஞ்சிகிட்டீங்க போல என்று சிரித்தான்.
அவர்களது ப்ரைவசியில் அவன் தலையிடாதது அவன் மேல் இந்த அன்பை அவளுக்கு அதிகப்படுத்தியது. மெல்ல அவனுக்கு வழிவிட்டவள், அவனுக்கு மட்டும் கேட்கும் படி முணுமுணுத்தாள். ‘பண்றதெல்லாம் பண்ணிட்டு, இப்ப ஒன்னுமே தெரியாத மாதிரி கேக்குறதைப் பாரு’.
புன்னகைத்த படியே நுழைந்தவன், மைதிலியின் அப்பாவிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தான்.
சாப்பிட்ட பின், மைதிலியின் அப்பாவிடம் நீண்ட நேரம் தனியாக பேசியவன், பின் மைதிலியையும் அழைத்து திட்டத்தை விளக்கினான். மைதிலியின் அப்பாவும் ஓரளவு விவரம் தெரிந்தவராய் இருக்கவும், அவர் இன்னும் சில மாறுதல்களைச் சொன்னார். இறுதியில் அவர்கள் ஒரு முடிவுக்கு வந்தனர்.
திட்டத்தை அன்றே ஆரம்பித்து விடும் முடிவில், மைதிலி ப்ரேமுக்கு ஃபோன் செய்தாள்.
ம்.. சொல்லு. இப்ப பிசியா இருக்கேன். என்ன விஷயம். (வீட்ல இருக்கிறவன், பிசியா இருக்கானாம், ஆஃபிஸ் போறேன்னு சொன்ன நான் வெட்டியா இருக்கேனா?)
ஒண்ணுமில்லை, அப்பா ஃபோன் பண்ணாரு, நம்ம வீட்டுக்கு வந்துட்டிருக்காராம், உங்ககிட்ட என்னமோ பேசனுமாம். நைட்டு லேட் ஈவ்னிங் வந்துடுவாராம். நான், ஆஃபிஸ்ல இருந்து அவரை கூட்டிட்டு வந்துடுறேன்.
ப்ரேமுக்கு பதைபதைத்தது…. ஏன், என்ன திடீர்னு?
தெரில்லை, நல்ல விஷயந்தான்னு சொன்னாரு.
அந்தப் பதில் ப்ரேமுக்கு தைரியத்தைத் தரவும், அவன் சரி என்றான்.
சரி மைதிலி, அப்பா ரெஸ்ட் எடுத்துக்கட்டும். ரொம்ப டயர்டாயிருப்பாரு.
மைதிலிக்கும் அதுதான் சரியென்றிருந்தது. ஏனெனில், என்னதான் அவர் தைரியமாக இருந்தாலும், ராஜாவுடன் அவர் தனியாகப் பேசிய பொழுது, என்னதான் நல்லதுக்குன்னு நினைச்சிகிட்டாலும், என் பொண்ணு வாழ்க்கையை நினைச்சா ரொம்ப கவலையா இருக்கு தம்பி என்று கண் கலங்கியிருந்தார்.
ராஜாதான், நீங்க கவலைப் படும் அளவிற்கு ஒரு பிரச்சினையும் வராது. உங்கப் பொண்ணு மனசுக்கு, இனிதான் சந்தோஷமா இருப்பா என்று தேற்றியிருந்தான். அதனால், அவர் கொஞ்சம் தூங்கி ரெஸ்ட் எடுப்பது நல்லது என்றே மைதிலியும் நினைத்தாள்.
அவர் அறைக்குச் சென்று படுத்ததும், ஹாலுக்கு வந்தவள், ராஜாவையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.
ஏன், அப்பாவைப் பாக்கப் போற விஷயத்தை என்கிட்ட சொல்லவேயில்லை?
புன்னகைத்தவன், உன் பெரிய கவலையே அவர்தானே. எப்பிடி அவர்கிட்ட சொல்றதுன்னுதானே புலம்பிகிட்டிருந்த. அதான், நானே நேர்ல போயி பாத்துட்டேன். நீ வேற ஏற்கனவே என்னைப் பத்தி நல்லவிதமா சொல்லி வெச்சிருந்திருக்க. நான் பேரு சொன்ன உடனே அவருக்கு தெரிஞ்சிருக்கு. அப்புறம் பக்குவமா விஷயத்தைச் சொல்லி, கொஞ்சம் மனசை தைரியப்படுத்தி, நானே கூட்டிட்டு வந்துட்டேன்… இப்ப கவலையில்லைதானே என்று புன்னகையுடன் கேட்டான்.
அவளும் சந்தோஷமா இல்லை என்று புன்னகைத்தாள். இருந்தாலும் கேட்டாள், என்கிட்ட சொல்லியிட்டுப் போயிருக்கலாம்ல?
சொல்லியிருந்தா, நான் திரும்பி வர்ற வரைக்கும், நீ உங்க அப்பா எப்பிடி எடுத்துகிட்டார், ரொம்ப ஃபீல் பண்ணாரான்னு கண்டதையும் நினைச்சி புலம்பிட்டிருப்ப… அதான் இப்பிடி பண்ணேன்!
அவள் மனம் நெகிழ்ந்திருந்தது. எதுக்கு இவன் எனக்காக இவ்வளவும் செய்கிறான். அப்படி என்ன செய்து விட்டேன் இவனுக்கு? மென்மையாய்தான் எல்லா விஷயங்களையும் செய்கிறான், ஆனால் சூறாவளி போல், என் உணர்வுகளை வளைக்கிறான். கண்மூடித்தனமான அன்பில் என்னை ஏன் குளிப்பாட்டுகிறான். அளவில்லா தன்னம்பிக்கையினை எனக்கு கொடுத்து விட்டு, அவன் அன்பினில் நிலை தடுமாற வைக்கிறான்?!
உணர்வின் பிடியில், அவள், அவனையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளையறியாமல், அவளது கை, அவனது கையை இறுகப் பற்றியிருந்தது.
அவளது உணர்வுகளைப் புரிந்திருந்த அவன், அவளை இலகுவாக்க நினைத்தவன், எல்லாம் சரி, இதுக்குனாச்சும் தாங்ஸ் சொல்லுவியா என்றான்…
அவளும், அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது என்றாள். அவள் கிண்டலாகச் சிரித்தாளும், உதடுக்குள் முணுமுணுத்தாள்… திருடா!