Adultery அவள் இதயத்தின் மொழி

[yazhiniram]

Part 62:

டக்குனு அடுப்பை சிம்ல வச்சேன்.

பால் பொங்குற சத்தம் அடங்கிடுச்சு.

கிச்சன் ஃபுல்லா பால் வாசனை தான்.

டீ தூள் டப்பாவைத் தேடுற மாதிரி ஒரு ஆக்டிங் குடுத்தேன். ஆனா என் கவனம் ஃபுல்லா ஹால்ல தான்.

என் முதுகுக்குப் பின்னாடி... சத்தம்.

அவன் சோஃபாவுல இருந்து எந்திரிக்கிறான். அந்த ஸ்பிரிங் சத்தம் கேக்குது.

அப்புறம்... "தப்... தப்..."னு மெதுவா நடந்து வர்றான்.

என் ஹார்ட் பீட் எகிறிடுச்சு. "லப் டப்... லப் டப்"னு அடிக்குது.

"எதுக்குடா இவன் இப்போ எந்திரிச்சு வர்றான்?" "சொன்ன இடத்துல உக்கார மாட்டானா?"

மனசுக்குள்ள திட்டிக்கிட்டே இருந்தாலும்... "ஏய்... வராத"னு சொல்ல எனக்கு வாயே வரல.

ஏன்னு தெரியல... அவன் அப்படி என் பின்னாடி வந்து நிக்கிறது... எனக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒரு மாதிரி "கிக்" ஏத்துச்சு.

அவன் கிச்சன் வாசல்ல வந்து நின்னுட்டான். உள்ள வரல. வெளிய நின்னே எட்டிப் பாக்குறான்.

"ஜிலீர்"னு உடம்பெல்லாம் ஒரு மாதிரி கூசுது. அவன் பார்வை என் முதுகு மேல மேயுறது அப்பட்டமாத் தெரியுது.

நான் டீ தூளைப் பால்ல போட்டேன். பால் கலர் மாறுது. ஆனா என் கண்ணு அதுல இல்ல.

என் கழுத்துல அவனோட சூடான மூச்சுக்காத்து படுற டிஸ்டன்ஸ்.

"வீடு செம்ம நீட்டா இருக்கு மேடம்..."

திடீர்னு அவன் வாய்ஸ் கேட்டதும் நான் லைட்டா ஜெர்க் ஆயிட்டேன். திரும்பாமலே, "ம்ம்..."னு மட்டும் சொன்னேன்.

"இல்ல மேடம்... சும்மா பிட் போடல..."

"நிஜமாவே எதோ பேலஸ் மாதிரி பளபளன்னு வச்சிருக்கீங்க... ஒரு சின்னத் தூசு கூட இல்ல."

"நீங்க எவ்ளோ சுத்தமோ... உங்க வீடும் அவ்ளோ சுத்தமா இருக்கு..."

அவன் பேசுற டோன் இருக்கே... அப்பாடா... ஆளை கவுக்கறான்யா.

எந்தப் பொண்ணுக்குத் தான் புகழ்ச்சி புடிக்காது? அதுவும் ஒரு ஆம்பள... "உன் வீடு சூப்பரா இருக்கு... நீ சூப்பரா இருக்க"னு சொல்லும்போது... மனசுக்குள்ள லேசா ஒரு "லட்டு" உடையத்தானே செய்யும்?

என் உதட்டுல வந்த சிரிப்பை நான் அவனுக்குக் காட்டல. கன்ட்ரோல் பண்ணிக்கிட்டேன்.

கரண்டியை வச்சுப் பாலைக் கலக்கிக்கிட்டே... "போதும்... ஓவரா ஐஸ் வைக்காத..."னு சலிச்சுக்கிட்டேன்.

"ஐஸ்லாம் இல்ல மேடம்... நான் பார்த்த வீடுகள்ல... இதுதான் பெஸ்ட்..."

திடீர்னு அவன் வாய்ஸ் மாறுச்சு. கொஞ்சம் டல்லா... ஃபீலிங்கா.

"மேடம்..."

"என்ன?"

"எனக்கு... எனக்கு நிஜமாவே பயமா போச்சு மேடம்..."

"போன ரெண்டு நாளா... நீங்க என்னைப் பாக்கவே இல்ல... மூஞ்சிய திருப்பிக்கிட்டுப் போனீங்க..."

அவன் வாய்ஸ் உடையுது.

"எனக்கு உசுரே போன மாதிரி ஆயிடுச்சு."

"நீங்க என்னை வெறுத்துட்டீங்களோனு நைட் ஃபுல்லா தூக்கமே வரல... லூசு புடிக்கிற மாதிரி இருந்துச்சு..."

"நீங்க பேசலைன்னா... எனக்கு என்னமோ பண்ணுது மேடம்..."

அவன் பேசுறதைக் கேக்கக் கேக்க... என் மனசுக்குள்ள எதோ ஊசியை வச்சுத் தைக்கிற மாதிரி வலிச்சுது.

"ச்ச... பாவம்டா... இவன் என் மேல எவ்ளோ வெறியா இருக்கான்..."

ஆனா இத இப்படியே விடக்கூடாது. அப்புறம் தலைல ஏறி உக்காந்துக்குவான்.

நான் ஸ்டவ்வை ஆஃப் பண்ணிட்டு, மெதுவாத் திரும்பினேன்.

அவன் கண்ணுல அப்படி ஒரு ஏக்கம். பாவமா மூஞ்சிய வச்சுக்கிட்டு நிக்குறான்.

நான் மூஞ்சிய கொஞ்சம் ஸ்ட்ரிக்ட்டா வச்சுக்கிட்டேன்.

"அதை விடு பிரகாஷ்." "பழசையெல்லாம் பேசிட்டே இருக்காத." "இப்போ உனக்காக டீ போட்டுத் தர்றேன்ல? வீட்டுக்குள்ள விட்டிருக்கேன்ல?"

அவன் வேகமாத் தலையாட்டினான். "ஆமா மேடம்..."

"அப்புறம் என்ன? அது போதாதா?" "ஒழுங்கா இரு... எல்லாம் ஒரு அளவுக்குள்ள இருந்தாத்தான் மரியாதை. புரிஞ்சுதா?"

நான் ஏதோ டீச்சர் மாதிரி அட்வைஸ் பண்ணேன்.

அவன் உடனே பவ்யமா, "புரிஞ்சுது மேடம்... இனிமே நான் கரெக்டா இருப்பேன்"னு சொன்னான்.

அவன் அப்படி அடங்கிப் போறது... எனக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒரு கெத்து ஃபீலிங்கைக் கொடுத்துச்சு.

'நான் பேசுறது இவனுக்கு அவ்ளோ முக்கியமா?'னு நினைக்கிறப்போ... உடம்புல ஒரு ஜில்லுனு காத்து வீசுன மாதிரி... ச்ச, இல்ல... மனசுக்குள்ள ஜிவ்வுனு இருந்துச்சு.

"சர்க்கரை எவ்ளோ?"னு கேட்டேன்.

"நார்மல் மேடம்... உங்களுக்கு எவ்ளோ போடுவீங்களோ அதே போடுங்க. நீங்க எப்படிக் குடுத்தாலும் குடிப்பேன்."

"ம்ம்... சரி."

நான் டீயை வடிகட்டி, ரெண்டு கப்ல ஊத்தினேன்.

ஒரு கப்பை அவன்கிட்ட நீட்டினேன். இன்னொரு கப்பை நான் எடுத்துக்கிட்டு... "வா... அங்க போய் உக்காந்து குடிக்கலாம்"னு சொல்லிட்டு ஹாலுக்கு நடந்தேன்.

நான் சோஃபாவுல உக்காந்தேன். அவன் எனக்கு ஆப்போசிட்ல, சோஃபா ஓரத்துல பவ்யமா உக்காந்தான்.

கையில அந்த டீ கப்பை ஏந்திக்கிட்டு... எதோ அமிர்தத்தைக் கையில வச்சிருக்கிற மாதிரி பார்த்தான்.

ஒரு வாய் குடிச்சான். "ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஹா..."

கண்ணை மூடி ரசிச்சான்.

"சூப்பர் மேடம்... என்ன டேஸ்ட்... வேற லெவல்..."

நான் மனசுக்குள்ள, 'டேய்... ஓவரா ரீல் விடாதடா'னு நினைச்சுக்கிட்டு... என் கப்பை எடுத்து ஒரு வாய் குடிச்சேன்.

"சப்பு"னு இருந்துச்சு.

அடச்சீ... சர்க்கரையே போடல போல. மறந்துட்டேன்.

நான் மூஞ்சியச் சுழிச்சேன்.

"என்ன பிரகாஷ்... சர்க்கரையே இல்ல... கசக்குது..." "சும்மாப் புகழாதன்னு சொன்னேன்ல?"னு அவனைக் கடிச்சுக்கிட்டேன்.

ஆனா அவன் பதறிப்போய்... "அய்யோ இல்ல மேடம்... சத்தியமாச் சொல்றேன்... எனக்கு இதுதான் கரெக்ட். பெர்ஃபெக்ட்டா இருக்கு"னு சாதிக்கிறான்.

என்னைச் சமாளிக்க இவன் படுற பாடு இருக்கே... எனக்குச் சிரிப்பு வந்துச்சு.

"லூசுப் பய..."

"இரு... நான் சர்க்கரை போட்டுக்கறேன். உனக்கும் போட்டுத் தரேன்"னு சொல்லிட்டு... எந்திரிச்சு கிச்சனுக்குப் போனேன்.

"பரவால்ல மேடம்..."னு அவன் கத்தினான். நான் கேக்கல.

கிச்சன்ல போய் சர்க்கரை டப்பாவைத் திறந்தேன். என் டீல ஒரு ஸ்பூன் போட்டேன்.

அவனுக்கு? "அவன் தான் நல்லாருக்குன்னு சொல்றானே... விட்றலாமா?" "வேண்டாம்... பாவம்... இனிப்பா குடிக்கட்டும்."

இன்னொரு ஸ்பூன்ல சர்க்கரையை அள்ளி எடுத்துக்கிட்டு... ஹாலுக்குத் திரும்பினேன்.

அவன் டீயைக் குடிக்காம, கப்பை கையில வச்சுக்கிட்டே எனக்காக வெயிட் பண்ணிட்டு இருந்தான்.

நான் அவன்கிட்ட போனேன். "கப்பை நீட்டு..."

அவன் கொஞ்சம் முன்னாடி வந்து, கப்பை லேசா உயர்த்தினான்.

நான் நின்னுகிட்டு இருக்கேன்... அவன் உக்காந்து இருக்கான்.

அவன் கப்ல சர்க்கரையைப் போடணும்னா... நான் குனியணும்.

வேற எதையும் யோசிக்காம... நான் மெதுவா முன்னாடி குனிஞ்சேன்.

என் கவனம் முழுக்க அந்த ஸ்பூன் மேலயும், டீ கப் மேலயும் தான் இருந்துச்சு.

ஆனா... நான் ஒரு முக்கியமான விஷயத்தை மறந்துட்டேன்.

என் துப்பட்டா. அது நான் ஃபர்ஸ்டே கழட்டி சோஃபா மேல போட்டது... அங்கேயே தான் கிடந்துச்சு.

நான் குனிஞ்ச அந்த ஒரு செகண்ட்...

என் மஞ்சள் சுடிதார் கழுத்து... அது கொஞ்சம் லூசான 'U' நெக் வேறயா...

நான் குனியவும்... அது அப்படியே தொளதொளன்னு முன்னாடித் தொங்கிடுச்சு.

முன்னாடி செம்ம கேப் கிடைச்சுது.

உள்ளே...

நான் போட்டிருந்த அந்த மெரூன் கலர் பிரா... அதுக்குள்ள திமிறிக்கிட்டு இருந்த என் ரெண்டு ஐட்டமும்... பளிச்சுனு வெளில தெரிஞ்சுச்சு.

என் மார்பு... சும்மா கும்முனு... புசுபுசுனு... ஒண்ணோடு ஒண்ணு ஒட்டிக்கிட்டு நிக்குற அந்தப் பிளவு...

எல்லாமே அந்தப் பெரிய கேப் வழியா அப்பட்டமாத் தெரிஞ்சுச்சு.

கூம்பு மாதிரி இல்லாம... நல்லா பெருசா, குடம் மாதிரி அந்தத் துணிக்குள்ள நிக்குற அழகு.

நான் எதார்த்தமா குனிஞ்சு, ஸ்பூனால டீயைக் கலக்கினேன்.

"கிளிங்... கிளிங்..." ஸ்பூன் சத்தம் மட்டும் தான் கேட்டுச்சு.

ஆனா பிரகாஷ் கிட்ட இருந்து... மூச்சுச் சத்தம் கூட வரல.

திடீர்னு அந்த இடமே அமைதியான மாதிரி ஒரு ஃபீலிங்.

நான் நிமிர்ந்து பாக்கல. என் கண்ணு டீக்குள்ள சர்க்கரை கரையிறதத் தான் பாத்துச்சு.

ஆனா... என் உடம்புல எதோ மாற்றம் தெரியுது.

என் மார்பு மேல... எதோ அனல் அடிக்கிற மாதிரி ஒரு சூடு.

வெயில் அடிச்சா எப்படி சுடுமோ... அப்படி ஒரு ஹீட் என் நெஞ்சு மேல படுது.

என்னடான்னு... நான் மெதுவா என் இமைகளைத் தூக்கிப் பார்த்தேன்.

பிரகாஷ்...

அவன் கப்பைத் தாண்டி... வேற எதையோ பாத்துக்கிட்டு இருந்தான்.

அவன் கண்கள்...

அப்படியே ஷாக் ஆகி... பிளிங்க் பண்ணக் கூட மறந்து...

நேரா... என் திறந்த மார்புப் பிளவுக்குள்ள... என் மேலேயே குறியா இருந்துச்சு.

அவன் பார்வை... சாதாரணமா இல்ல.

அப்படியே கண்ணாலயே என்னற முழுங்கற மாதிரி... வெறித்தனமா பாத்துக்கிட்டு இருந்தான்.

அவன் தொண்டைக்குழி ஏறி இறங்குறது எனக்குத் தெளிவாத் தெரிஞ்சுச்சு.

அவன் கை லேசா நடுங்குச்சு. டீ தளும்புச்சு. ஆனா அவன் எதையும் கவனிக்கல.

அவன் கண்ணுக்கு முன்னாடி கிடைச்ச அந்தத் தரிசனத்துல... பையன் தன்னை மறந்து போய் சொக்கிப் போயிட்டான்.

அந்தப் பார்வை... சும்மா துளைச்சுக்கிட்டு உள்ள இறங்குற மாதிரி இருந்துச்சு.

எனக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டுச்சு.

ஷாக் அடிச்ச மாதிரி... என் உடம்பு முழுக்க ஒரு கரண்ட் பாஞ்சுச்சு.

"ஜிவ்வ்வ்வ்..."னு அடிவயித்துல இருந்து ஒரு சூடு கிளம்பி... என் முகம் வரைக்கும் ஏறுச்சு.

இதுவரைக்கும் யாரும் என்னைப் பாக்காத பார்வை அது. என் புருஷன் கூட இப்படி வெறிச்சுப் பாத்தது இல்ல.

இவ்ளோ பக்கத்துல... நான் துப்பட்டா இல்லாம குனிஞ்சு நிக்கும்போது... என் பர்மிஷன் இல்லாம... இன்னொருத்தன் என் மார்பை ரசிச்சுக்கிட்டு இருக்கான்.

எனக்குக் கோவம் வரணும். "ஏய்"னு கத்தணும்.

ஆனா... என்னால பேச முடியல. வாயடைச்சுப் போயிட்டேன்.

என் உடம்புல ஒரு நடுக்கம்.

அந்தப் பார்வை கொடுத்த சூட்டுல... என் நிப்பிள்ஸ் ரெண்டும்... அந்த பிராவுக்குள்ள "விடைச்சுக்கிட்டு" நிக்கிறத என்னால உணர முடிஞ்சுச்சு.

ஒரு பயங்கரமான... தப்பான... ஆனா செம்ம ஃபீலிங் அது.


Part 63:


அந்த ஒரு நிமிஷம்...

அந்த ஹால்ல காத்து கூட நகரல.

எல்லாம் ஷாக் ஆகி நின்ன மாதிரி.

நான் குனிஞ்சு நிக்கறேன்.

என் முன்னாடி...

சோஃபாவுல உக்காந்திருக்கிறவன்...

வேற எதையும் பாக்கல...

என் மார்பையே முழுங்கற மாதிரி வெறிச்சுப் பாத்துக்கிட்டு இருக்கான்.

எனக்குத் தெரியாதா என்ன?

என் உடம்புல ஒரு சூடு பரவுதே...

என் முதுகுத் தண்டுல "ஜிலீர்"னு ஒரு கரண்ட் பாாயுதே...

அத வச்சே கண்டுபிடிச்சிட்டேன்.

"பவித்ரா..."

"அவன் உன்னை அங்குலம் அங்குலமா ரசிக்கிறான் டி"னு மனசுக்குள்ள எதோ சொல்லுது.

சாதாரணமா இருந்தா நான் என்ன பண்ணியிருப்பேன்?

உடனே "சட்"னு நிமிர்ந்து...

துப்பட்டாவைத் தேடி எடுத்துப் போத்திட்டு...

அவனைக் கன்னத்துல "பளார்"னு ஒண்ணு வச்சிருப்பேன்.

இல்லன்னா...

"சீ... என்ன பார்வை பாக்குற... வெளிய போடா நாயே"னு கத்தி ஊரைக் கூட்டியிருப்பேன்.

ஆனா...

இப்போ?

இப்போ என் மனசுக்குள்ள ஒரு கிறுக்குத்தனம்.

ஒரு விபரீதமான ஆசை.

'பாக்கட்டுமே...'

'எவ்ளோ தூரம் போறான்னு பாப்போம்.'

'என் உடம்பைப் பாத்து அவனுக்கு எவ்ளோ வெறி வருதுன்னு தெரிஞ்சுக்கலாம்...'

'இவன் எனக்காக எவ்ளோ ஏங்குறான்...'

அந்த நினைப்பு...

எனக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒரு "கிக்" ஏத்துச்சு.

நான் டீயைக் கலக்கிக்கிட்டே...

வேணும்னே...

என் இடது கையை மெதுவாத் தூக்கினேன்.

குனிஞ்சதுல என் தலைமுடி கொஞ்சம் முன்னாடி விழுந்து...

என் மார்பை லேசா மறைச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு.

ஒரு திரை போட்ட மாதிரி.

நான் அந்த முடியை...

என் விரல்களால மெதுவா...

சும்மா ஸ்டைலா ஒதுக்கினேன்.

"ஸ்ஸ்ஸ்..."

அந்தக் கருப்பு மேகத்தை விலக்கினதும்...

முழு நிலவு தெரிஞ்ச மாதிரி...

இப்போ எந்தத் தடுப்பும் இல்ல.

என் மஞ்சள் டாப்ஸ்க்குள்ள...

அந்த மெரூன் பிராவுல திமிறிக்கிட்டு நிக்குற என் மார்பகங்கள்...

அதன் மேற்பகுதி...

அந்த ஆழமான பிளவு...

அந்தத் திரட்சி...

எல்லாமே "பளீர்"னு வெளிச்சத்துக்கு வந்துச்சு.

ஒரு பழத்தை தோலுரிச்சுக் காட்டுற மாதிரி...

நான் என் அழகை அவனுக்குத் திறந்து காட்டினேன்.

பிரகாஷ்...

அவன் கண்ணு அவிஞ்சு போயிடும் போல.

அவன் இமைகள் விரிஞ்சு...

கண்ணெல்லாம் இருண்டு போச்சு.

அவன் தொண்டைக்குழி "டக்"குனு ஏறி இறங்குற சத்தம் எனக்கே கேட்டுச்சு.

எச்சில் முழுங்குறான்.

அவன் கைகள் நடுங்குது.

மூச்சுக்காத்து அனலா... வேகமா வருது.

அவன் பார்வையில இருந்த அந்தத் தீவிரம்...

அந்தப் பசி...

அது என்னையவே சுட்டெரிக்குற மாதிரி இருந்துச்சு.

அதுக்கு ரியாக்ஷனா...

அவன் பேன்ட்...

ஏற்கனவே புடைச்சுக்கிட்டு இருந்த அந்த இடம்...

இப்போ இன்னும் வீங்குன மாதிரி...

எதோ உள்ள ஒரு பாம்பு நெளியுற மாதிரி "துடிக்குது".

நான் எதையும் கவனிக்காத மாதிரி...

ரொம்ப இயல்பா...

டீயைக் கலக்கி முடிச்சேன்.

"போதும்..."

ஸ்பூனை எடுத்தேன்.

மெதுவா நிமிர்ந்தேன்.

நிமிரும்போது கூட...

என் மார்பு "குலுங்"குனு ஆடுறத அவன் கண்ணு கொட்டாம ரசிச்சான்.

நான் அவனைக் கண்டுக்காம... திரும்புனேன்.

எனக்கான சோஃபா சீட்டை நோக்கி நடந்தேன்.

நான் நடக்கும்போது...

என் பின்னழகை அவன் பாக்குறான்னு தெரியும்.

என் சூத்து ஆடுறதை அவன் இமைக்காம பாப்பான்.

நான் போய், எனக்குரிய இடத்துல உக்காந்தேன்.

ஆனா சும்மா உக்காரல.

வேணும்னே...

என் முதுகை நல்லா நிமிர்த்தி...

நெஞ்சை நிமிர்த்தி...

ஒரு மகாராணி மாதிரி கெத்தா உக்காந்தேன்.

வலது காலைத் தூக்கி, இடது கால் மேல போட்டேன்.

அப்படி கால் மேல கால் போடும்போது...

என் பேன்ட் இழுத்துச்சு.

மேலே...

என் டாப்ஸ் என் மார்பை இன்னும் இறுக்கமாப் பிடிச்சுச்சு.

இப்போ அவன் கோணத்துல இருந்து பாத்தா...

என் உடம்பு ஒரு வில்லு மாதிரி வளைஞ்சு...

என் மார்பகங்கள் இன்னும் எடுப்பா...

ஷார்ப்பாத் தெரிஞ்சிருக்கும்.

என் கழுத்து...

என் தோள்பட்டை...

என் மார்பு...

எல்லாமே அவனுக்கு ஒரு பெரிய விருந்து.

அவன் கையில டீ கப்பை வச்சுக்கிட்டு...

என்னையவே பாத்துக்கிட்டு இருந்தான்.

அவன் பார்வை என் மூஞ்சியில இல்ல.

கழுத்துக்குக் கீழே...

என் மார்பு மேலேயே ரவுண்ட்ஸ் அடிக்குது.

நான் அவனை ஒரு பார்வை பாத்தேன்.

என் பார்வை...

மெதுவா அவன் முகத்துல இருந்து கீழே இறங்குச்சு.

அவன் மடிக்கு.

அவன் பேன்ட்...

அந்த காக்கிப் பேன்ட் துணி லேசாத்தான் இருக்கும்.

அதுக்குள்ள...

மறுபடியும் அந்தப் பூகம்பம் கிளம்பியிருந்துச்சு.

படிக்கட்டுல பாத்த அதே வீக்கம்.

அதே எழுச்சி.

இப்போ இன்னும் பெருசா...

அந்தத் துணியைக் கிழிச்சுக்கிட்டு வெளிய வர்ற மாதிரி புடைச்சுக்கிட்டு...

ஒரு இரும்புக்கம்பி மாதிரி நின்னுச்சு.

நான் அதைப் பாத்தேன்.

அவன் பாத்தான்...

நான் அதைப் பாக்குறேன்னு அவனுக்கும் தெரிஞ்சு போச்சு.

ஒரு செகண்ட்...

எங்க ரெண்டு பேருக்கும் நடுவுல ஒரு பயங்கரமான அமைதி.

ஒரு ஆபத்தான புரிதல்.

"நீ என் முலையைப் பாத்த..."

"அதான் உனக்கு இப்படி ஆயிடுச்சு..."

அப்படின்னு நான் சொல்ற மாதிரி அவனுக்கு ஃபீல் ஆச்சு போல.

அவன் பதறிப்போய், கப்பைத் தூக்கினான்.

அந்த அமைதியை உடைக்க...

அவசரமா டீயைக் குடிச்சான்.

"ஸ்ஸ்ஸ்..."

சூடு பொறுக்காம குடிச்சான்.

"மேடம்..."

அவன் குரல் கரகரப்பா வந்துச்சு.

"இந்த டீ... நிஜமாவே அமிர்தம் மேடம்."

"நான் குடிச்சதிலேயே இதுதான் பெஸ்ட்..."

அவன் என்னைச் சமாளிக்க ட்ரை பண்ணான்.

"சும்மாப் புகழாதன்னு சொன்னேன்ல..."

நான் லேசாச் சிரிச்சேன்.

"இல்ல மேடம்... நிஜமாத்தான்..."

"பேச்சு என்னமோ நல்லாத்தான் இருக்கு..."

நான் என் டீ கப்பை உதட்டுல வச்சேன்.

ஒரு வாய் குடிச்சேன்.

கண்ணால அவனை அளந்தேன்.

"ஆனா உன் கண்ணு சரியில்லையே..."

மென்மையா...

அதே சமயம் ஒரு குறும்போட கேட்டேன்.

அவன் ஷாக் ஆயிட்டான்.

"மேடம்?"

"என்ன மேடம்?"

"வாய் தேனாட்டம் பேசுது..."

"ஆனா கண்ணு எங்கேயோ மேயுதே..."

நான் நேரடியாவே கேட்டுட்டேன்.

ஆனா என் குரல்ல கோவம் இல்ல.

ஒரு செல்லக் கண்டிப்பு.

"அது... வந்து..."

அவன் தடுமாறினான்.

ஆனா நான் சிரிக்கிறதப் பாத்ததும்...

அவனுக்கு ஒரு தைரியம் வந்துச்சு.

"அது... நீங்க..."

"நீங்க அழகா இருக்கீங்க மேடம்..."

அவன் வாய்ஸ் ஸ்லோ ஆச்சு.

ஒரு போதை ஏறுனவன் பேசுற மாதிரி பேசுனான்.

"என் கண்ணு என் பேச்சைக் கேக்க மாட்டேங்குது..."

"தண்ணித் தாகம் எடுத்தா... தண்ணியைத்தானே மேடம் தேடும்..."

அவன் பார்வை இப்போ ஒளிக்காம, மறைக்காம...

என் மேல படர்ந்துச்சு.

ஒரு தாகம் எடுத்தவன் தண்ணியைப் பாக்குற மாதிரி...

அவன் என்னைப் பாத்தான்.

அந்தப் பார்வையில ஒரு கெஞ்சல் இருந்துச்சு.

அதே சமயம் ஒரு வெறியும் இருந்துச்சு.

எனக்கு உள்ளுக்குள்ள "பக் பக்"னு அடிச்சுச்சு.

ஆனா நான் வெளியில கெத்து காட்டினேன்.

"பார்றா..."

நான் பொய்யா முறைச்சேன்.

"இதே மாதிரி பாத்த..."

"ஒரு நாள் உன் கண்ணைத் தோண்டி அந்தத் தெரு நாய்க்குப் போட்டுடுவேன்."

"ஜாக்கிரதை."

நான் விரலை ஆட்டி வார்னிங் குடுத்தேன்.

அவன் லேசாப் பயந்த மாதிரி நடிச்சான்.

"அய்யோ மேடம்..."

"அப்படிச் சொல்லாதீங்க..."

"அப்புறம் நான் எப்படி உங்களைப் பாப்பேன்?"

"என் கண்ணு போனாலும் பரவால்ல..."

"கடைசி வரைக்கும் உங்களைத்தான் பாத்துக்கிட்டு இருப்பேன்..."

அவன் கேட்ட விதம்...

"நீங்க என்ன வேணா பண்ணுங்க... ஆனா என்னால பாக்காம இருக்க முடியாது"னு சொல்ற மாதிரி இருந்துச்சு.

இப்போ அவன் பார்வை இன்னும் ஓப்பன் ஆச்சு.

என் கழுத்து...

என் மார்பு...

என் இடுப்பு...

எல்லாத்தையும் அவன் கண்ணாலேயே தடவினான்.

உரிமையா ரசிச்சான்.

எனக்கு உடம்பு முழுக்க ஒரு அனல் அடிச்சுச்சு.

நான் காலை மாத்திப் போட்டேன்.

அவன் பார்வை என் தொடை மேல பட்டு, வழுக்கிக்கிட்டு நடுவுல வந்துச்சு.

அவன் பேன்ட் வீக்கம் இப்போ இன்னும் அதிகமாத் தெரிஞ்சுச்சு.

எனக்கு ஒரு மாதிரி வெட்கமாவும், அதே சமயம் ஒரு கிளர்ச்சியாவும் இருந்துச்சு.

"ஏன் பிரகாஷ்..."

நான் டீயைக் கீழே வச்சேன்.

அவனை நேராப் பாத்தேன்.

"உன்கிட்ட நல்ல பேன்ட் இல்லையா?"

அவனுக்குப் புரியல.

"இல்ல மேடம்... ரெண்டு செட் தான் யூனிபார்ம்... ஏன் மேடம்?"

நான் என் கண்ணால...

அவன் மடியைச் சுட்டிக் காட்டினேன்.

"இல்ல... அது ரொம்ப நைஸா இருக்கு..."

"எதை மறைக்கணுமோ அதை மறைக்க மாட்டேங்குது..."

"எல்லாம் பச்சையாத் தெரியுது..."

நான் சொன்ன அர்த்தம் அவனுக்குப் "பளீர்"னு உறைச்சுச்சு.

"அய்யோ..."

அவன் முகம் தீயாச் சிவந்து போச்சு.

அவன் கை தானா பறந்து போய்...

அவன் மடியை மறைச்சுச்சு.

"சாரி மேடம்... சாரி மேடம்..."

அவன் நெளிஞ்சான்.

அந்தப் புடைப்பை மறைக்க ரொம்பக் கஷ்டப்பட்டான்.

"இன்னொரு யூனிபார்ம் இதை விட மோசம் மேடம்..."

"கிழிஞ்சு போயிருக்கு..."

"அதான் இதைப் போட்டேன்..."

அவன் விளக்கம் கொடுத்தான்.

"ம்ம்..."

நான் காலை ஆட்டிக்கிட்டே சொன்னேன்.

"சரி பேன்ட் தான் அப்படினா..."

நான் அவனை உத்துப்பார்த்தேன்.

"உள்ள போடுறதாவாது உருப்படியா போடக்கூடாதா?"

"ஏன் இப்படி அசிங்கமாத் தெரியற மாதிரி டிரஸ் பண்ற?"

நான் ஸ்ட்ரைட்டாவே கேட்டுட்டேன்.

இது ரொம்பத் துணிச்சலான பேச்சு.

சம்பந்தமே இல்லாத ஒருத்தங்க...

அவன் ஜட்டிய பத்திப் பேசுறது எவ்ளோ பெரிய விஷயம்?

ஆனா அந்த வார்த்தை என் வாயில இருந்து வந்துடுச்சு.

அதுல ஒரு அதிகாரம்...

ஒரு கேலி...

அப்புறம் ஒரு நெருக்கம்.

பிரகாஷ் கூனிக்குறுகிப் போயிட்டான்.

அவனுக்கு பூமி பிளந்து உள்ள போயிடலாம் போல இருந்திருக்கும்.

"மேடம்... அது..."

அவன் காதுமடல் எல்லாம் சிவந்துச்சு.

"இனிமே... இனிமே மாத்திக்கிறேன் மேடம்..."

அவன் தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டான்.

ஆனா அவன் மனசுக்குள்ள...

'மேடம் என் உறுப்பை கவனிச்சுருக்காங்க...'

'என் ஜட்டி வரைக்கும் யோசிச்சிருக்காங்க'ங்கிற நினைப்பு ஓடியிருக்கும்.

அது அவனுக்கு அவமானமா இருந்தாலும்...

ஒரு விதமான போதையையும் கொடுத்திருக்கும்.

அவன் அங்கேயே உக்காந்து நெளிஞ்சான்.

கால் மாத்தி உக்காந்தான்.

கைய வச்சு மறைச்சான்.

ஆனா எதையும் மறைக்க முடியல.

நான் அவனையே பாத்துக்கிட்டு இருந்தேன்.

ஒரு அமைதி.

திடீர்னு அவன் நிமிர்ந்தான்.

எதோ சொல்ல வந்தான்.

"மேடம்..."

குரல் உடைஞ்சு வந்துச்சு.

"ஆக்சுவலி..."

"நான்... நான் வந்து..."

அவன் வார்த்தைகள் தொண்டைக்குள்ளயே சிக்கிக்கிச்சு.

அவன் எதோ கேக்க நெனைக்கிறான்.

இல்ல எதோ சொல்லத் துடிக்கிறான்.

ஆனா பயம் தடுக்குது.

அவன் பாதியிலேயே நிறுத்திட்டான்.

வார்த்தையை முழுங்கிட்டு...

அமைதியாத் தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டான்.

எனக்கு ஆர்வம் தாங்கல.

அவன் என்ன சொல்ல வந்திருப்பான்?

எதாவது தப்பா?

இல்ல எதாவது ஆசையா?

நான் என் சோஃபாவுல முன்னாடி சாஞ்சு உக்காந்தேன்.

என் மார்பு அந்த டீப்பாய் மேல படுற மாதிரி குனிஞ்சு...

அவனை ஊடுருவிப் பாத்தேன்.

"என்ன?"

என் குரல் அமைதியா, ஆனா அழுத்தமா ஒலிச்சுச்சு.

"என்ன சொல்ல வந்த பிரகாஷ்?"

"தயங்காம சொல்லு."

நான் அவனுக்குத் தூண்டில் போட்டேன்.

அவன் நிமிர்ந்து என்னைப் பாத்தான்.

அந்தக் கண்கள்ல...

ஆயிரம் வார்த்தைகள் தேங்கிக்கிடந்துச்சு.

என் இதயம் "லப் டப்... லப் டப்"னு அடிச்சுக்க ஆரம்பிச்சுச்சு.

அவன் வாய் திறந்தான்.