இன்னும் எவ்வளோ நாள்தான் இப்படி தடவிகிட்டே இருக்கறது.

[Nsme]

அரசியல் ஒரு சாக்கடை என்று சொல்வார்கள். ஆனால் அதை விடப் பெரிய சாக்கடை இந்த கார்ப்பரேட் உலகம். காயத்ரி போன்ற பெண்கள் மிகக் குறுகிய காலத்தில் மேலே சென்று, பணம், சொகுசு வாழ்க்கை என்று செட்டில் ஆகிவிடுவார்கள். குறைந்தபட்சம் வரதனாவது அவளை அனுபவித்தான். அவனுக்கு காட்ஃபாதர் (Godfather) மாதிரி அவன் சொம்படித்து வைத்திருக்கும் மேனேஜர் இருக்கிறார். அவனும் பிழைத்துக்கொள்வான்.

இந்த கார்ப்பரேட் உலகில் எத்தனையோ உழைப்புச் சுரண்டல், கிரெடிட் (Credit) திருட்டு என்று தகுதியே இல்லாதவர்கள் சீக்கிரம் மேலே போய்விடுகிறார்கள். திறமை இருப்பவர்கள் ஒழுக்கம் (Moral), நேர்மை (Ethics) மற்றும் ஈகோ (Ego) இருப்பதால் முன்னேறாமலும், எதையும் அனுபவிக்காமலும் கஷ்டப்படுகிறார்கள்.

முன்னேறுபவர்கள் முன்னேறாதவர்களைப் பார்த்து வழக்கமாகச் சொல்வது இதுதான்: "உனக்கு கம்யூனிகேஷன் ஸ்கில்ஸ் (Communication Skills) இல்ல, இன்டர் பெர்சனல் ஸ்கில்ஸ் (Interpersonal Skills) இல்ல, மத்த சாஃப்ட் ஸ்கில்ஸ் (Soft Skills) இல்ல" என்று சாக்கு சொல்வார்கள். மீட்டிங்கில் சத்தமாகப் பேசுவதுதான் கம்யூனிகேஷன் ஸ்கில் என்று நம்மையே நம்ப வைத்துவிடுவார்கள். ஆனால் இந்தக் கார்ப்பரேட் உலகத்திற்குத் தெரியாது, திறமையானவர்கள் முன்னேறினால் எவ்வளவு சிறப்பான நன்மைகள் விளையும் என்று.

சரி, கதைக்கு வருவோம்.

திங்கட்கிழமை காலை 11 மணி.

வரதன் தன் சூட்கேஸைக் கீழே போட்ட சத்தம் அந்த அறையில் எதிரொலித்தது. ஆனால் கீதா துளியும் அசையவில்லை. அவள் அருணின் தோளை இறுக்கமாகப் பிடித்துக்கொண்டு, அவன் மடியிலேயே அமர்ந்திருந்தாள். அவளது கண்களில் பயத்திற்குப் பதில் ஒருவித ஏளனம் இருந்தது.

கீதா: "என்ன வரதன்... ஷாக்கா இருக்கா? சரி, விஷயத்துக்கு வருவோம். நாம டிவோர்ஸ் (Divorce) பண்ணிக்கலாம்."

வரதன் அதிர்ச்சியில் வாயடைத்து நின்றான்.

கீதா: "இந்த வீடு என் பேர்ல இருக்கு. நான் பேங்க் ஸ்டாஃப்ங்கறதால எனக்கு வெறும் 3% வட்டியில லோன் கிடைச்சது. ஒருவேளை நீ இந்த வீட்டுக்கு ஆசைப்பட்டா, வட்டி, EMI அப்படியே பல மடங்கு ஆகிடும். உன்னால அந்த EMI-ஐ கட்ட முடியாது. சோ, வீட்டைப் பத்தி கனவு காணாத," என்று கறாராகச் சொன்னாள்.

பிறகு லாவண்யாவைத் திரும்பிப் பார்த்தாள்.
"லாவண்யா... உள்ள டிரெஸ்ஸிங் டேபிள் மேல அவரோட தாலியை கழட்டி வச்சிருக்கேன். அதை எடுத்துட்டு வந்து இவர் கையில கொடு."

லாவண்யா உள்ளே சென்று அந்தத் தாலிக் கயிற்றை எடுத்துக்கொண்டு வந்தாள். அவள் குட்டையான பாவாடை அணிந்து நடந்து வரும் அழகை, அந்த இக்கட்டான நிலையிலும் வரதன் வெறித்துப் பார்த்தான். அவளது பளபளப்பான தொடைகள் அவன் கண்களை உறுத்தின.
லாவண்யா தாலியை அவன் கையில் திணித்துவிட்டு, நேராகச் சென்று அருணின் அருகில், சோபாவின் கைப்பிடியில் அமர்ந்தாள்.

வரதன் லாவண்யாவின் தொடைகளையே வெறித்துப் பார்ப்பதை கீதா கவனித்தாள்.

கீதா: "சீ... மானங்கெட்டவனே... இந்த நிலைமையிலயும் உன் கண்ணு அப்படியே அவ மேல மேயுது? உனக்கெல்லாம் வெக்கமே இல்லையாடா?"

அதைக்கேட்ட லாவண்யா, நக்கலாகச் சிரித்துக்கொண்டே, அருணின் கையை எடுத்துத் தன் தொடை மீது வைத்துக்கொண்டாள். அருண் அவளது தொடையை அழுத்திப் பிடித்தான். வரதனுக்கு அது சவுக்கடி போல் இருந்தது.

கீதா: "கையில வச்சிருக்கியே தாலி... தாலிச்செயின்... இது மட்டும்தான் உங்க வீட்ல எனக்குப் போட்டது. அதுவும் தரமான 22 கேரட் தங்கம் கூட இல்ல. அவ்வளவு அல்பம் நீங்க. என் கழுத்துல, காதுல கிடக்கற, வீட்ல இருக்கற மத்த நகை எல்லாம் எங்க அப்பா போட்டது. அதுல எதையும் எதிர்பார்க்காத. உனக்கு வரதட்சணையா கொடுத்த பணத்துல கொஞ்சம் எடுத்துதான் இந்த வீட்டுக்கு டவுன் பேமெண்ட் (Down payment) கட்டினோம். அதுவும் எங்க அப்பா பணம். சோ, இந்த வீட்டுல உனக்கு எந்த உரிமையும் இல்ல. மீதி வரதட்சணைப் பணத்தையும், உனக்குப் போட்ட செயின், மோதிரத்தையும் நீயே வச்சுக்கோ. எனக்கு ஜீவனாம்சம் அது இதுனு எதுவும் வேண்டாம். உனக்குக் கடன் தொல்லை, EMI எதுவும் இல்ல. நீ நிம்மதியா உன் இஷ்டப்படி வாழலாம். EMI போக என் சம்பளத்தை வச்சு நான் சமாளிச்சுப்பேன். நீ ஒத்துக்கிட்டா ஃபாஸ்ட் ட்ராக்ல (Fast track) 6 வாரத்துல டிவோர்ஸ் வாங்கிடலாம். இல்லனா... 6 மாசமானாலும் சரி, ஒரு வருஷமானாலும் சரி... உன்னை சும்மா விடமாட்டேன்."

கீதா மூச்சு விடாமல் பேசி முடித்தாள். "இன்னும் ரெண்டு வாரம் டைம் தரேன். இந்த வீட்ல இருக்கற உன் துணிமணி எல்லாத்தையும் எடுத்துட்டு ஓடிடு."

வரதனுக்குக் கோபம் தலைக்கேறியது. அவமானமும், தோல்வியும் அவனை மிருகமாக்கியது.

வரதன்: "ஏண்டி... தேவடியா முண்டே... என் காசுல தின்னுட்டு, இவன் மடியில உக்காந்து துரோகம் பண்றியா? இருடி உங்களை..." என்று கத்திக்கொண்டே தன் போனை எடுத்தான்.

கேமராவை ஆன் செய்து, கீதா அருண் மடியில் அமர்ந்திருப்பதையும், லாவண்யா அருகில் இருப்பதையும் போட்டோ மற்றும் வீடியோ எடுக்க ஆரம்பித்தான்.

கீதா பதறாமல் அருணைப் பார்த்தாள். "அருண்... அந்த போனைப் பிடுங்கு," என்றாள்.

அருண் பாய்ந்து எழுந்தான். வரதன் சுதாரிப்பதற்குள், அருண் அவனது கையை முறுக்கி, போனைப் பிடுங்கினான். அருணின் உருவமும், பலமும் வரதனை அடக்கி ஒடுக்கியது. வலி தாங்காமல் வரதன் கத்தினான்.

அருண் வரதனைத் தரதரவென்று இழுத்துச் சென்று, கீதாவுக்கு எதிரே இருந்த சோபாவில் பலவந்தமாக உட்கார வைத்தான்.

பிறகு போனை கீதாவிடம் கொடுத்தான். கீதா அவன் எடுத்த போட்டோ, வீடியோ அனைத்தையும் டெலீட் செய்தாள். க்ளவுட் பேக்கப் (Cloud backup), ட்ராஷ் பின் (Trash bin) என அனைத்தையும் செக் செய்து, எந்த ஆதாரமும் இல்லை என்பதை உறுதி செய்தாள்.

பிறகு அவன் வாட்ஸ்அப்பை ஓபன் செய்தாள். காயத்ரிக்கும், அவன் மேனேஜருக்கும் அனுப்பிய மெசேஜ்களைப் படித்தாள்.

கீதா நிமிர்ந்து வரதனைப் பார்த்து ஏளனமாகச் சிரித்தாள்.

கீதா: "என்ன வரதன்... அங்க ஒரு பொண்ணுகிட்ட 'இதைச் செஞ்சா அதைச் செய்வேன்'னு டீல் பேசி மாட்டிக்கிட்டீங்களா? காயத்ரி சும்மா விடல போல... நல்லா வச்சு செஞ்சிருக்கா. இன்னும் உன் வேலை போகலையேனு சந்தோஷப்படு. இந்த லட்சணத்துல நீ என்னைக் கேள்வி கேக்குறியா?"

வரதன் முகம் வெளிறிப் போனது. அவனது ரகசியம் அம்பலமானது அவனை நிலைகுலைய வைத்தது.

கீதா: "இனிமே இங்க உனக்கு இடமில்லை. மரியாதையா வெளிய போ."

வரதன் வேறு வழியில்லாமல், அவமானத்துடன் எழுந்து, தன் சூட்கேஸை எடுத்துக்கொண்டு வெளியேறினான்.

அவன் நேராக ஒரு லாட்ஜுக்குச் சென்று ரூம் போட்டான். முகம் கழுவி, உடை மாற்றிக்கொண்டு, நேராகத் தன் இந்தியன் மேனேஜரைப் பார்க்க ஆபீஸ் கிளம்பினான். அவன் மனதில் பழிவாங்கும் வெறி கனன்று கொண்டிருந்தது, ஆனால் கையில் எந்த ஆயுதமும் இல்லை.

வீட்டில்... கீதா, லாவண்யா, அருண் மூவரும் ஒரு பெரிய போர்க்களத்தை வென்ற திருப்தியில் இருந்தனர்.