இன்னும் எவ்வளோ நாள்தான் இப்படி தடவிகிட்டே இருக்கறது.

[Nsme]

புதன்கிழமை இரவு 9 மணி.

கீதா சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு, ஹாலில் தனிமையில் அமர்ந்திருந்தாள். வீடு நிசப்தமாக இருந்தது. லாவண்யா வர இன்னும் இரண்டு மணி நேரமாவது ஆகும். டிவியை ஆன் செய்து வைத்திருந்தாளே தவிர, அவள் கவனம் அதில் இல்லை.

அப்போது அவளது போன் அடித்தது. வரதன். ஆஸ்திரேலியாவில் அது நள்ளிரவு நேரம்.

கீதா: "ஹலோ..."

வரதன்: "ஹே கீதா... தூங்கிட்டியா?" அவனது குரலில் ஒருவித போதையும், உற்சாகமும் தெரிந்தது.

கீதா: "இல்லங்க, இப்பதான் சாப்பிட்டேன். சொல்லுங்க."

வரதன்: "உன்கிட்ட ஒரு விஷயம் சொல்லணும்டி. என் கூட ஃப்ளைட்ல வந்தாளே ஒரு கொலீக் (Coworker), அவளும் இதே அப்பார்ட்மெண்ட்ல தான் தங்கியிருக்கா. வேற பிளாட்."

கீதா: "ஓ... சரிங்க."

வரதன்: "அவ என்கிட்ட ரொம்ப வழிஞ்சுகிட்டு இருக்காடி. ஃப்ளைட்ல வரும்போதே ஓவரா பேசிக்கிட்டு வந்தா. இப்பவும் மெசேஜ் பண்றா. அவ பாக்க சுமாராத்தான் இருக்கா, ஆனா செம கட்டை. அவளே வரா... நான் என்ன பண்றது?"

கீதாவுக்கு நெஞ்சு வலித்தது. "என்னங்க சொல்றீங்க?"

வரதன்: "இல்லடி... சும்மா ஒரு சேஞ்சுக்கு (Change). அவளே ஓகே சொல்றா. நான் அவளை இந்த ட்ரிப்ல யூஸ் பண்ணிக்கவா? நீ ஒன்னும் தப்பா நெனைக்க மாட்டியே உனக்குத்தான் நான் எதையும் மறைக்காம சொல்றேனே. பர்மிஷன் (Permission) கொடுடி செல்லம்."

அது அனுமதி கேட்பது போல் இல்லை. "நான் செய்யப் போறேன், நீ கேட்டுக்கோ" என்று சொல்வது போல் இருந்தது. கீதா பதில் சொல்ல முடியாமல் அமைதியானாள்.

வரதன்: "சரி, நீ சைலன்ட்டா இருக்கறத பார்த்தா ஓகேனு அர்த்தம். நான் காலைல கூப்பிடுறேன். பை."

போன் துண்டிக்கப்பட்டது.

கீதா அப்படியே சிலையாக அமர்ந்திருந்தாள். சிறிது நேரத்தில், அவளையும் அறியாமல் கண்கள் கலங்கி, கண்ணீர் கன்னத்தில் வழிந்தது. இத்தனை வருஷமா இவன்தான் சிறந்த கணவன்னு நெனச்சுகிட்டு இருந்தோமே, எல்லாம் நடிப்பா?

பழைய ஞாபகங்கள் ஒவ்வொன்றாக அவள் மனதில் வந்து மோதின.

திருமணமாகி மூன்று வருடம் ஆகிறது. கீதாவுக்குக் குழந்தை பெற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று கொள்ளை ஆசை. ஆனால் வரதன், "இப்பவே குழந்தை பெத்துக்கிட்டா உன் அழகு போயிடும். உன் உடம்பு ஷேப் (Shape) மாறிடும். இன்னும் கொஞ்ச நாள் இப்படியே இரு," என்று தடுத்துவிட்டான். அவனது ஆசைக்காகத் தன் தாய்மை கனவையே தள்ளிப் போட்டாள்.

அதுமட்டுமா? கருத்தடைக்கு அவன் காண்டம் உபயோகிக்க மாட்டான். "எனக்கு ஃபீல் (Feel) கிடைக்காது," என்று சொல்லிவிடுவான். அதற்குப் பதிலாக, கீதாவை மாத்திரைகள் (Pills) சாப்பிட வற்புறுத்தினான். அந்த மாத்திரைகளால் அவளுக்கு உடல் உபாதைகள் வந்தாலும், அவன் சுகத்திற்காகப் பொறுத்துக்கொண்டாள்.

ஒரு முறை அவனது ஆபீஸ் பார்ட்டிக்குச் சென்றிருந்தபோது, மிகவும் இறுக்கமான, சௌகரியம் இல்லாத ஒரு மாடர்ன் டிரஸ்ஸை அணியச் சொன்னான். கீதா மறுத்தும், "என் ஃப்ரெண்ட்ஸ் முன்னாடி நான் கெத்து காட்டணும்," என்று கட்டாயப்படுத்தினான். அன்று அந்த பார்ட்டியில், அவனது வயதான உயர் அதிகாரிகள் அவளை வெறித்துப் பார்த்த பார்வையும், அதை வரதன் ரசித்த விதமும் நினைவுக்கு வந்து அருவருப்பைக் கொடுத்தது.

அவன் அடிக்கடி, "வேற ஒருத்தன் உன்னை வச்சிருந்தா எப்படி இருக்கும்?" என்று பேசுவதெல்லாம், அவளை சந்தோஷப்படுத்த இல்லை, அவனது சொந்த வக்கிர புத்தியைத் தீர்த்துக்கொள்ளத்தான் என்பது இப்போது அவளுக்குப் புரிந்தது. அவளை ஒரு பொம்மையாக, மற்றவர்களிடம் காட்டிப் பெருமைப்படும் ஒரு பொருளாகத்தான் பார்த்திருக்கானே தவிர, ஒரு மனைவியாக நேசிக்கவில்லை.

கீதா தன் போனை எடுத்து, வரதன் சொன்ன அந்தப் பெண்ணின் ப்ரொஃபைலைத் தேடிப் பார்த்தாள். அந்தப் பெண் பார்ப்பதற்குச் சுமாராகத்தான் இருந்தாள். சொல்லப்போனால், ஒரு விதமான வக்கிரமான தோற்றம் (Skank look).

"சீ... இவளுக்கா இவன் ஆசைப்பட்டான்? இவளுக்காகவா என்கிட்ட பர்மிஷன் கேட்டான்?"

கீதாவுக்குத் தாங்க முடியவில்லை. "அவனுக்கு அழகு, குணம் எதுவுமே முக்கியம் இல்ல. எவளா இருந்தாலும் ஓகே. அவனுக்குத் தேவை செக்ஸ் மட்டும்தான். இவனை நெனச்சா நான் என் வாழ்க்கையைத் தியாகம் பண்ணேன்?"

கீதா உடைந்து போனாள். ஹாலில் முழங்காலில் முகத்தைப் புதைத்து, சத்தமிட்டு அழ ஆரம்பித்தாள். அவளது அழுகை அந்த வீட்டின் தனிமையை இன்னும் அதிகப்படுத்தியது. இத்தனை வருட ஏமாற்றமும் கண்ணீராக வெளியேறியது.

அந்தத் தனிமையும், துரோகமும் அவளை வாட்டின. மன ஆறுதலுக்காகத் தன் அப்பாவுக்கு போன் செய்தாள்.

ரிங் போன உடனேயே அப்பா எடுத்தார். "ஹலோ... குட்டி... நல்லா இருக்கியாமா?" அந்த "குட்டி" என்ற வார்த்தையும், அப்பாவின் பாசமான குரலும் கேட்டதும் கீதாவுக்கு அழுகை முட்டியது.

கீதா: "நல்லா இருக்கேன்ப்பா. அம்மா எப்படி இருக்காங்க? வசந்த் (தம்பி) எப்படி இருக்கான்? பைலட் ட்ரைனிங் நல்லா போகுதா?" என்று குரலைச் சரி செய்துகொண்டே கேட்டாள்.

அப்பா: "எல்லாரும் நல்லா இருக்கோம் குட்டி. ஏன் குரல் ஒரு மாதிரியா இருக்கு? உடம்பு ஏதும் சரியில்லையா?"

கீதா: "அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்லப்பா. வீட்ல தனியா இருக்கேனா... அதான் ஒரு மாதிரியா இருக்கு. இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல லாவண்யா வந்துடுவா."

அப்பா: "ஓ... லாவண்யா நல்லா இருக்காளாமா? அவங்க பேரண்ட்ஸ் (Parents) எப்படி இருக்காங்க? விசாரிச்சதா சொல்லுமா. அவங்க நம்ம ஊர்ல, அதுவும் நம்ம தெருவுலயே குடி இருந்தப்ப, லாவண்யா எப்பவுமே நம்ம வீட்லதானே இருப்பா. லாவண்யாவோட அம்மா தங்கமானவங்க குட்டி. அவங்க சொந்தம்னு தெரிஞ்சதாலதான் வரதனை முடிச்சோம் உனக்கு."

கீதாவின் மனதில் ஒரு வலி ஏற்பட்டது.

கீதா: "ஆமாப்பா... அவங்க நல்லவங்கதான். ஆனா அவங்க ஒன்னுவிட்ட தங்கச்சி... என் மாமியார்... அந்த அளவு நல்லவங்க இல்லையேப்பா."

அப்பா: "அட விடு குட்டி. இப்ப ஏன் பழசைக் கிளறிக்கிட்டு. முடிஞ்சது முடிஞ்சு போச்சு."

கீதா: "இல்லப்பா... என் கல்யாணத்துக்கு எவ்வளவு செலவு பண்ணீங்க? வசந்துக்குனு சேர்த்து வச்சிருந்த காசு கூடக் கரைஞ்சுடுச்சேப்பா. அவங்க அவ்வளவு டிமாண்டிங்கா (Demanding) இருந்தாங்க கல்யாணத்துப்ப."

அப்பா: "அதனால என்ன குட்டி. உன் தம்பிதான் அவன் ஆசைப்பட்ட மாதிரி இப்ப பைலட் ஆகப் படிக்கிறானே. அவன் படிச்சு முடிச்சதும் நல்லா சம்பாதிச்சுப்பான். நீ நிம்மதியா, சந்தோஷமா இருந்தாலே போதும்மா. அதுதான் எங்களுக்குப் பெரிய சொத்து."

அப்பாவின் அந்த வார்த்தைகள் கீதாவின் காயத்தில் உப்பதைத் தடவியது போல் இருந்தது. தான் சந்தோஷமாக இல்லை என்பதை அவரிடம் சொல்ல முடியவில்லையே என்ற ஏக்கம் அவளை வாட்டியது.

கீதா: "என்னமோ போங்கப்பா... நாம ரொம்ப ஏமாளியா இருந்துட்டோம். உங்ககிட்ட பேசுனது நிம்மதியா இருக்குப்பா. போன் அம்மாகிட்ட கொடுங்க."

சிறிது நேரம் அம்மாவிடம் பேசிவிட்டு போனை வைத்தாள்.

அப்பாவிடம் பேசியது ஆறுதலாக இருந்தாலும், அது அவளது அழுகையை மேலும் கூட்டியது.

சிறிது நேரத்தில் லாவண்யா வேலை முடிந்து வீட்டிற்கு வந்தாள். கீதா சோபாவில் அமர்ந்து அழுதுகொண்டிருந்தாள். லாவண்யாவைப் பார்த்ததும் அவளால் அழுகையை மறைக்க முடியவில்லை.

லாவண்யா பதறிப்போய் அருகில் வந்தாள். "என்னக்கா... ஏன் அழுகுறீங்க? என்னாச்சு?"

கீதா லாவண்யாவைக் கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு அழுதாள். நடந்த அனைத்தையும் கொட்டித் தீர்த்தாள். வரதன் எப்படித் தன்னை ஒரு பொருளாகப் பயன்படுத்துகிறான், அவனது சுயநலம், இப்போது அந்தப் பெண்ணுக்காகத் தன்னிடம் அனுமதி கேட்டது என அனைத்தையும் விவரித்தாள்.

கீதா: "இவ்வளவு நாளா நான் அவனை நல்லவன்னு நெனச்சேன் லாவண்யா. ஆனா அவன் என்னை மனுஷியாவே மதிக்கல. என் உணர்ச்சிகளுக்கு மதிப்பளிச்சதே இல்ல," என்று தேம்பினாள்.

லாவண்யாவுக்கும் கண்கள் கலங்கியது. "சாரி அக்கா... எங்க சித்தப்பாவும், சித்தியும் (வரதன் அப்பா அம்மா) எவ்வளவு மோசமானவங்கனு எனக்குத் தெரியும். அவங்க உங்ககிட்ட நிறைய பொய் சொல்லி ஏமாத்தியிருக்காங்க. எங்க குடும்பத்துக்கு விஷயம் தெரிஞ்சப்ப, எல்லாம் ஏற்பாடு ஆகிடுச்சு. முடிவான கல்யாணத்தைத் தடுத்தா நல்லா இருக்காதுனு விட்டுட்டாங்க. வரதனும் அவங்க அம்மா மாதிரியே அலட்டுற (Braggy) டைப். அவங்க அப்பா ஓரளவு நல்லவர் தான், ஆனா வரதனும் அவன் தம்பியும் சரியான அம்மாப் பிள்ளைங்க. அதனாலதான் எனக்கு அவங்களைப் பிடிக்காது."

லாவண்யா கீதாவின் கையைப் பிடித்தாள். "நான் இங்க வந்து தங்குனது வரதனுக்காக இல்லக்கா... உங்களுக்காகத்தான். நீங்க தனியா கஷ்டப்படக் கூடாதுனுதான் வந்தேன்," என்று பாசமழை பொழிந்தாள்.

பிறகு லாவண்யா ஒரு முடிவெடுத்தவளாய், அருண் பற்றிய உண்மைகளைக் கீதாவிடம் கூறினாள். "அக்கா... மன்னிச்சிடுங்க. அருண் என் பாய் ஃப்ரெண்ட் தான். நாங்க ரெண்டு பேரும் லவ் பண்றோம். நேத்து உங்ககிட்ட பொய் சொல்லிட்டேன்," என்று உண்மையை உடைத்தாள்.

இது கீதாவுக்கு மேலும் நெருடலைக் கொடுத்தது. ஏற்கனவே வரதனின் துரோகத்தால் நொந்துபோயிருந்தவள், இப்போது தானும் ஒரு தவறுக்குத் துணை போயிருக்கிறோமே என்று வருந்தினாள்.

கீதா: "லாவண்யா... நேத்து நைட் வரதன் வீடியோ கால் பண்ணான். நீ தூங்கிட்டு இருந்த... போர்வை விலகி உன் தொடை தெரிஞ்சது. அதை ஜூம் பண்ணச் சொல்லி... அவன்..." என்று மேற்கொண்டு சொல்ல முடியாமல் தேம்பி அழுதாள்.

லாவண்யா அதிர்ச்சியடைந்தாள். ஆனால் உடனே சுதாரித்துக்கொண்டு கீதாவைச் சமாதானப்படுத்தினாள்.

லாவண்யா: "அக்கா... ப்ளீஸ் அழாதீங்க. இதுல உங்க தப்பு எதுவும் இல்ல. வரதன் உங்களை மேனிபுலேட் (Manipulate) பண்ணியிருக்கான். அவன் ஒரு சைக்கோ. நீங்க இனிமே அவனுக்காக அழக்கூடாது."

லாவண்யா கீதாவின் கண்ணீரைத் துடைத்துவிட்டாள்.

லாவண்யா: "நாளைக்கு நீங்க பேங்குக்கு லீவ் போடுங்க. நானும் லீவ் போடுறேன். நாம ரெண்டு பேரும் வெளிய போலாம். மைண்ட் ரிலாக்ஸ் ஆகும்."

லாவண்யா அருணுக்கு போன் செய்து, "நாளைக்கு நீ நேரா ஆபீஸ் போயிடு. அண்ணிக்கு உடம்பு சரியில்ல. அவங்களைப் பாத்துக்கறதுக்காக நானும் லீவ் போடுறேன். ஃப்ரைடே பிளான் (Friday Plan) பத்தி நாளைக்கு ஈவினிங் சொல்றேன்," என்று சொல்லிவிட்டாள்.

அன்று இரவு இருவரும் ஒருவரையொருவர் அணைத்துக்கொண்டு தூங்கினர். அந்த இரவில் அவர்களுக்குள் ஒரு ஆழமான பந்தம் உருவானது.

மறுநாள் வியாழக்கிழமை. இருவரும் ஷாப்பிங் சென்றுவிட்டு, சினிமா பார்த்துவிட்டு, மனதை லேசாக்கிக்கொண்டு வீடு திரும்பினர். கீதாவின் முகத்தில் ஒரு தெளிவு இருந்தது. லாவண்யாவின் மீதான பாசம் இன்னும் அதிகரித்திருந்தது.