12-12-2025, 09:04 AM
அனுபவம் 1 :
இது 9 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நானன மதுரையில் படிப்பை முடித்துவிட்டு எனது சீனியருடன் ஒரு அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பில் தங்கி வேலைதேடியபோது நடந்தது. மதுரை மீனிட்சி மருத்துவமனை எல்லாருக்கும் தெரிந்த ஒன்றுதான். அதன் அருகிலேயே 7 மாடிக்குடியிருப்பின் நான்காவதுமாடியில் எங்களது வீடு. ஞாயிற்றுக்கிழமை எனக்கு விடுமுறை என்பதால் அன்று அதிகாலை அல்லது மாலையில் மொட்டைமாடிக்குச் சென்று சிறிது காற்றுவாங்குவேன்.
அங்கு மொத்தம் ஏழு தண்ணி டேங்குகள் அடுத்தடுத்து கட்டப்பட்டிருக்கும். அதற்காடையே இரண்டு ஆள் செல்லுமளவுக்கு இடைவெளி இருக்கும். அன்று ஒருநாள் நான் செல்லும்போது மாடியில் யாரும் இல்லையென்று அப்மடியே படுத்து போன் நோண்டிக்கொண்டிருக்கும்போது திடீரென ஒரு டேங்க் இடைவெளியில் ஒரு பெண் குமட்டிக்கொண்டு வாந்தியெடுக்கும் சத்தம்கேட்டதும் அதிர்ந்துபோய் யாரெனச் சென்று பார்க்கும்போது அங்கே காலேஜ் இரண்டாம் ஆண்டு படிக்கும்வயதில் ஒரு பெண்ணும் காலேஜ் முதல்வருடம் படிக்கும் வயதில் ஒரு பெயனும் இருந்தனர். என்னைப் பார்த்ததும் அந்தப் பையன் அவசர அவசரமாக தனது பேன்ட்டை போட்டுக்கொண்டு அந்த இடத்தை விட்டு ஓடிவிட்டான்.
அவள் அவ்வளவு உடல்வாகெல்லாம் இல்லை.. மெலிந்த தேகம்தான் ஆனால் வெளுத்த தோல் அவளுக்கு. கழுத்தில் நூல்போல ஒரு செயின். வெள்ளை சால் போட்டிருந்தாள்.
அந்தப் பெண்ணும் தனது நைட்டியை அவசரமாக அட்ஜஸ்ட் செய்துகொண்டு என்னை நிமிர்ந்துகூட பார்க்காமல் நழுவிவிட்டாள். எனக்கு சிறிது நேரம் கழித்ததுதான் அங்கு என்ன நடந்திருக்கிறது என்றே விளங்கியது. அந்தப் பெண் அந்தப் பையனுக்கு வாய்வேலை செய்து அதன் பலனாய் அவன் அவள்வாயில் விட்ட கஞ்சியால்தான் குமட்டிக்கொண்டு வாந்தியெடுத்திருக்கிறாள் என்று...
எனக்கு அந்த இடத்தில் நிற்கவே சங்கடமாக இருந்ததால் நானும் சிறிது நேரத்தில் எனது அபார்ட்மென்ட்க்கு வந்துவிட்டேன். மொத்தம் ஏழு மாடிகள் ஒ்வொரு மாடியிலும் நாலு வீடுகள். எனவே அது யாராக இருக்குமென ஒரு வாரமாக என் மண்டையைப் பிய்த்தது அந்த நிகழ்வு.. அடிக்கடி ஆர்வக்கோளாறில் அந்த டேங்க் இடைவெளிக்குள் எட்டிப்பார்ப்பேன். ஆனால் அங்கு அவர்களை அடுத்தமுறை நான் பார்க்கவே இல்லை.
ஒருமாதம் கழித்து நான் காய்கறி வாங்கிக்கொண்டு லிப்டுக்குள் நின்றிருந்தநேரம் ஒரு வயதான பருமானான ஆணும் அவர்பின்னால் கையில் கனமான கட்டைப்பையுடன் அந்தப் பெண்ணும் அவளுக்குப் பின்னால் அந்தப் பையனும் லிப்டுக்குள் நுழைவதைப் பார்த்ததும் எனக்கு ஆர்வமும் ஆச்சர்யமும் கலந்துநின்றது.. அந்தப் பையன் போனை நோண்டிக் கொண்டிருந்தான்.. அவளோ லிப்டின் சுவரை வேடிக்கே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.. லிப்டின் பட்டனில் ஆறாம் நம்பரை அமுக்கிய அந்த வயதான நபர் அந்தப் பையனிடம்..
" டேய் எருமமாடு அந்தப் பைய அவ எவ்வளவு நேரமாடா தூக்கிட்டு நிப்பா..? உங்கக்காகிட்டருந்து வாங்கு அந்தப்பைய.. அம்மு அத இவன்கிட்ட குடு.."
"ம் சரிப்பா.." என்ற அவளது பதிலில் இருந்துதான் அவர்கள் இருவரும் அக்கா தம்பிகள் என்று எனக்குத் தெரிய வந்தது.
இதைக்கேட்டதும் சட்டெனப் புறையேறி எனக்கு இருமல் வரவே.. அப்போதுதான் அவர்கள் என்னைக் கவனித்தனர்.. என்னைப் பார்த்ததும் அவள் முகம் பயத்தில் வெளுத்துப் போனது. அந்தப் பையனோ கிட்டத்தட்ட அழும் நிலைக்குச் சென்றிருந்தான். நானும் அவர்கள் இருவரையும் அதிர்ச்சியுடன் பார்ப்பதைக் கவனித்த அவர்களது அப்பா என்னை முறைத்துக் கொண்டே ஒரு மிரட்டும் தொணியுடன்..
"என்னப்பா எதுவும் ப்ரச்சனையா..?" என்றார்..
"இ.. இல்ல சார்.." என்று அவுக்குப் பதிலளித்துக்கொண்டே நான் அவர்களைத்தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்..
இது 9 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நானன மதுரையில் படிப்பை முடித்துவிட்டு எனது சீனியருடன் ஒரு அடுக்குமாடிக் குடியிருப்பில் தங்கி வேலைதேடியபோது நடந்தது. மதுரை மீனிட்சி மருத்துவமனை எல்லாருக்கும் தெரிந்த ஒன்றுதான். அதன் அருகிலேயே 7 மாடிக்குடியிருப்பின் நான்காவதுமாடியில் எங்களது வீடு. ஞாயிற்றுக்கிழமை எனக்கு விடுமுறை என்பதால் அன்று அதிகாலை அல்லது மாலையில் மொட்டைமாடிக்குச் சென்று சிறிது காற்றுவாங்குவேன்.
அங்கு மொத்தம் ஏழு தண்ணி டேங்குகள் அடுத்தடுத்து கட்டப்பட்டிருக்கும். அதற்காடையே இரண்டு ஆள் செல்லுமளவுக்கு இடைவெளி இருக்கும். அன்று ஒருநாள் நான் செல்லும்போது மாடியில் யாரும் இல்லையென்று அப்மடியே படுத்து போன் நோண்டிக்கொண்டிருக்கும்போது திடீரென ஒரு டேங்க் இடைவெளியில் ஒரு பெண் குமட்டிக்கொண்டு வாந்தியெடுக்கும் சத்தம்கேட்டதும் அதிர்ந்துபோய் யாரெனச் சென்று பார்க்கும்போது அங்கே காலேஜ் இரண்டாம் ஆண்டு படிக்கும்வயதில் ஒரு பெண்ணும் காலேஜ் முதல்வருடம் படிக்கும் வயதில் ஒரு பெயனும் இருந்தனர். என்னைப் பார்த்ததும் அந்தப் பையன் அவசர அவசரமாக தனது பேன்ட்டை போட்டுக்கொண்டு அந்த இடத்தை விட்டு ஓடிவிட்டான்.
அவள் அவ்வளவு உடல்வாகெல்லாம் இல்லை.. மெலிந்த தேகம்தான் ஆனால் வெளுத்த தோல் அவளுக்கு. கழுத்தில் நூல்போல ஒரு செயின். வெள்ளை சால் போட்டிருந்தாள்.
அந்தப் பெண்ணும் தனது நைட்டியை அவசரமாக அட்ஜஸ்ட் செய்துகொண்டு என்னை நிமிர்ந்துகூட பார்க்காமல் நழுவிவிட்டாள். எனக்கு சிறிது நேரம் கழித்ததுதான் அங்கு என்ன நடந்திருக்கிறது என்றே விளங்கியது. அந்தப் பெண் அந்தப் பையனுக்கு வாய்வேலை செய்து அதன் பலனாய் அவன் அவள்வாயில் விட்ட கஞ்சியால்தான் குமட்டிக்கொண்டு வாந்தியெடுத்திருக்கிறாள் என்று...
எனக்கு அந்த இடத்தில் நிற்கவே சங்கடமாக இருந்ததால் நானும் சிறிது நேரத்தில் எனது அபார்ட்மென்ட்க்கு வந்துவிட்டேன். மொத்தம் ஏழு மாடிகள் ஒ்வொரு மாடியிலும் நாலு வீடுகள். எனவே அது யாராக இருக்குமென ஒரு வாரமாக என் மண்டையைப் பிய்த்தது அந்த நிகழ்வு.. அடிக்கடி ஆர்வக்கோளாறில் அந்த டேங்க் இடைவெளிக்குள் எட்டிப்பார்ப்பேன். ஆனால் அங்கு அவர்களை அடுத்தமுறை நான் பார்க்கவே இல்லை.
ஒருமாதம் கழித்து நான் காய்கறி வாங்கிக்கொண்டு லிப்டுக்குள் நின்றிருந்தநேரம் ஒரு வயதான பருமானான ஆணும் அவர்பின்னால் கையில் கனமான கட்டைப்பையுடன் அந்தப் பெண்ணும் அவளுக்குப் பின்னால் அந்தப் பையனும் லிப்டுக்குள் நுழைவதைப் பார்த்ததும் எனக்கு ஆர்வமும் ஆச்சர்யமும் கலந்துநின்றது.. அந்தப் பையன் போனை நோண்டிக் கொண்டிருந்தான்.. அவளோ லிப்டின் சுவரை வேடிக்கே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.. லிப்டின் பட்டனில் ஆறாம் நம்பரை அமுக்கிய அந்த வயதான நபர் அந்தப் பையனிடம்..
" டேய் எருமமாடு அந்தப் பைய அவ எவ்வளவு நேரமாடா தூக்கிட்டு நிப்பா..? உங்கக்காகிட்டருந்து வாங்கு அந்தப்பைய.. அம்மு அத இவன்கிட்ட குடு.."
"ம் சரிப்பா.." என்ற அவளது பதிலில் இருந்துதான் அவர்கள் இருவரும் அக்கா தம்பிகள் என்று எனக்குத் தெரிய வந்தது.
இதைக்கேட்டதும் சட்டெனப் புறையேறி எனக்கு இருமல் வரவே.. அப்போதுதான் அவர்கள் என்னைக் கவனித்தனர்.. என்னைப் பார்த்ததும் அவள் முகம் பயத்தில் வெளுத்துப் போனது. அந்தப் பையனோ கிட்டத்தட்ட அழும் நிலைக்குச் சென்றிருந்தான். நானும் அவர்கள் இருவரையும் அதிர்ச்சியுடன் பார்ப்பதைக் கவனித்த அவர்களது அப்பா என்னை முறைத்துக் கொண்டே ஒரு மிரட்டும் தொணியுடன்..
"என்னப்பா எதுவும் ப்ரச்சனையா..?" என்றார்..
"இ.. இல்ல சார்.." என்று அவுக்குப் பதிலளித்துக்கொண்டே நான் அவர்களைத்தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்..



![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)