Incest சூடேத்தும் சகோதரிகள்

[Shrutikrishnan]

கீதா அந்த டவலால அவளோட நனைஞ்ச தலைமுடியை வேகமாத் துவட்டி முடிச்சா. தலையில ஈரம் போனாலும், உள்ளுக்குள்ள அவ போட்டுருந்த அந்த நனைஞ்ச உள்ளாடைகள் அவ உடம்பை 'பிசு பிசு'னு அரிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. அவளுக்குத் தெரியும், அக்கா சும்மா கண்ணை மூடிட்டு நாடகம் போடுறானு. 'நடிச்சா நடிச்சிட்டுப் போறா... எனக்கு இந்த ஈரம் தாங்கல... மாத்தித் தான் ஆகணும்...'னு ஒரு முடிவோட டவலைத் தூக்கிப் போட்டா.


அவளோட கையை முதுகுக்குப் பின்னாடி கொண்டு போனா. அந்த ஈரம் சொட்டின பிராவோட ஹூக்கை...


'டக்!'


ஒரே நெம்பு. அந்த ஹூக் கழண்டதும், அவ்ளோ நேரம் அவளோட சின்ன மார்பை இறுக்கிப் பிடிச்சுக்கிட்டு இருந்த அந்தப் பட்டி விலகி, அவளுக்கு மூச்சு வந்துச்சு. அவ தோள்பட்டையில இருந்து ஸ்ட்ராப்பை உருவி... அந்த நனைஞ்ச வெள்ளைத் துணியை மார்புல இருந்து 'பிய்ச்சு' எடுத்தா.


அது விலகுனதும்... அவளோட சின்ன, கெட்டியான மொலைகள் ரெண்டும் 'திம்'னு குதிச்சு நின்னுச்சு. அந்தக் குளிர்லையும், ஈரத்துலையும்... அவளோட பிஞ்சு காம்பு ரெண்டும்... சிகப்பா, கூர்மையா விறைச்சுக்கிட்டு... அக்காவைப் பாத்து முறைக்குற மாதிரி குத்திட்டு நின்னுச்சு.


அடுத்து கீழே... அவளோட ஜட்டி.


அது தான் அவளை ரொம்பப் படுத்துச்சு. மழையில நனைஞ்ச ஈரம் ஒரு பக்கம்னா... அவளே கிணத்து படியில உக்காந்து விரல் விட்டு ஆட்டுனதுல கசிஞ்ச அந்தப் பிசுபிசுப்பான காம ஈரம் இன்னொரு பக்கம். அது அவ புண்டையோட 'சப்ப'னு அப்பிப் போயிருந்துச்சு.


அவ குனிஞ்சு... அந்த ஈரமான ஜட்டியோட ஓரத்தைப் பிடிச்சு... 'சர்'னு காலுக்குக் கீழே உருவினா. அந்தத் துணி அவளோட புண்டை மேல உரசிட்டு வரும்போது... அவளுக்கு உடம்பு சிலிர்த்துச்சு. அவ கால உதறி அதைத் தள்ளி விட்டா.


இப்போ... அக்கா முன்னாடி... அந்த அறைக்குள்ள... கீதா முழு அம்மணமா நின்னா.


அவளோட 'சிக்'குனு இருந்த சின்ன உடம்பு... அவளோட வழுவழுப்பான வயிறு... அதுக்குக் கீழ... அவளோட பூனை முடிப் புண்டை... எல்லாம் எவ்ளோ அழகா, பச்சையா இருக்குனு அவளுக்கே ஒரு பெருமை வந்துச்சு. அவளோட தொடை இடுக்குல... இன்னும் அந்த ஈரம் காயாம பளபளன்னு மின்னுச்சு. அவ அக்காவைப் பத்தி யோசிக்காம, டவல் எடுத்து  அவளோட அம்மண உடம்பைத் தொடச்சிக்கிட்டு, புது டிரஸ்ஸை எடுக்கப் பீரோவை நோக்கி நடந்தா. அவ நடக்கும்போது... அவளோட சின்னக் குண்டி 'தட் தட்'னு ஆடினது.


அவ பீரோவைத் திறந்து, உள்ள இருந்து ஒரு புது நைட்டியை எடுத்தா. அப்புறம் ஒரு புது பிரா, புது ஜட்டி.


அவ அவசரப்படல. நிதானமா... அவளோட புது ஜட்டியை எடுத்து... ஒரு காலைத் தூக்கி உள்ள விட்டா. அவளோட கால் உயரும்போது... அவளோட புண்டைப் பிளவு விரிஞ்சு தெரிஞ்சது. அவ அந்த ஜட்டியை இடுப்பு வரைக்கும் ஏத்தி... 'பட்'னு விட்டா. அது அவளோட கன்னிப் புண்டையை 'கவ்'வுனு பிடிச்சுக்கிச்சு.


அப்புறம் பிரா. அவளோட மொலைகளை உள்ள திணிச்சு, ஹூக் மாட்டி... முன்னாடி குனிஞ்சு சரி பண்ணா.


கடைசியா... அந்தப் புது நைட்டியைத் தலை வழியா மாட்டிக்கிட்டு... அவளோட அம்மணத்தை மறைச்சா.


அவளோட ஈரம் துவட்டின தலைமுடியை வார சீப்பை எடுத்தா. கண்ணாடி முன்னாடி நின்னு, அவளோட முகத்தைப் பார்த்தா. அதுல ஒரு புது களை... ஒரு ரகசியத்தை அறிஞ்சக்களை தெரிஞ்சது.


அவ தலை வாரிக்கிட்டே வெளிய வந்தா.


ஹால்ல... விஜய் சோபால உக்காந்து இருந்தான்.


அவன் கையில போன் இருந்துச்சு. அவன் முகம் முழுக்கக் கவலை ரேகைகள் ஓடினாலும், அவனோட கண்கள் ஒரு மாதிரி அலைபாய்ஞ்சுகிட்டுத் தான் இருந்துச்சு. அவன் காதுல போனை வெச்சுக்கிட்டு, யாரையோ தொடர்பு கொள்ள முயற்சி பண்ணிக்கிட்டு இருந்தான்.


கீதா வெளிய வந்த சத்தம் கேட்டு அவன் நிமிர்ந்து பார்த்தான்.


புது நைட்டியில... தலை வாரி... ஃப்ரெஷ்ஷா வந்த தங்கச்சியப் பார்த்ததும்... அவனோட பார்வை காந்தம் மாதிரி அவளோட மார்புப் பக்கம் தான் போச்சு. வழக்கமா போடுற ஷால் இன்னும் அவ போடல. அது இல்லாததால... உள்ள அவ போட்டிருந்த அந்த இறுக்கமான பிரா... அவளோட சின்ன, 'சிக்'குனு இருந்த கன்னி மொலைகளை... அப்படியே தூக்குனு தூக்கிப் பிடிச்சு... அந்த நைட்டிக்கு மேலேயே அப்பட்டமா, திமிரா விடைச்சுக்கிட்டு நிக்க வெச்சிருந்துச்சு. ஷால் போட்டு மறைக்காததால... அவளோட அந்த ரெண்டு சின்னப் பழங்களும்... ஒரு கூர்மையான சிகரம் மாதிரி... 'குத்'துனு முன்னாடி தள்ளிக்கிட்டு... விஜய்யோட கண்ணைக் குத்துற மாதிரி எடுப்பாத் தெரிஞ்சது. அந்த மெலிசான நைட்டித் துணி... அவளோட விறைச்ச காம்பை மறைக்க முடியாம... லேசாப் புடைச்சுக்கிட்டு நின்னது... விஜய்க்குப் பச்சையாத் தெரிஞ்சது.


கீதா அவன் பார்க்குறதைக் கவனிச்சாலும், எதுவும் கண்டுக்காத மாதிரி, அவளோட ஈரம் துவட்டின முடியை விரலால கோதி விட்டுக்கிட்டே... ஹால் ஜன்னல் பக்கம் போய் நின்னா.


அவ ஜன்னல் கம்பியைப் புடிச்சுக்கிட்டு, வெளிய வேடிக்கை பாக்குற மாதிரி நின்னாலும்... அவளோட முழு கவனமும் பின்னாடி அவளோட முதுகுல தான் இருந்துச்சு.


அவளோட நைட்டி... அவளோட சின்ன உடம்பை 'கவ்'வுனு இறுக்கிப் புடிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. அவ நின்ன கோணத்துல... அவளோட பின்ப்பக்கம்... அந்தச் சின்ன, 'சிக்'குனு இருந்த குண்டி ரெண்டும்... 'விம்'முனு தூக்கிக்கிட்டு... விஜய்க்கு ஒரு தனி விருந்தே படைச்சுச்சு.


அக்காவோட பெரிய, ததும்பற பானை மாதிரி இல்லாம... இது ஒரு சின்ன பழம் மாதிரி... கச்சிதமா, உருண்டையா, 'கெட்டி'யா இருந்துச்சு.


அவ உள்ள போட்டிருந்த அந்த ஜட்டியோட விளிம்பு... அந்த மெலிசான நைட்டிக்கு மேலேயே தடம் பதிச்சு... 'பளிச்'னு தெரிஞ்சது. அவளோட குண்டிப் பிளவுக்கு நடுவுல... அந்த நைட்டி லேசாச் சிக்கிக்கிட்டு... அவளோட ரெண்டு குண்டிக்கும் நடுவுல இருக்கிற அந்தப் பள்ளத்தை... அவளோட சூத்து ஓட்டை இருக்கிற இடத்தை... அப்பட்டமா எடுத்துக் காட்டுச்சு.


கீதாவுக்கு நல்லாவே தெரியும். பின்னாடி சோபால உக்காந்து இருக்கிற அண்ணன்... அவளோட குண்டியத் தான் வெறிச்சுப் பாக்குறான்னு அவளுக்கு முதுகுலேயே கண்ணு இருக்கிற மாதிரி 'சுர்'னு தெரிஞ்சது.


ஆனா அவ அந்த இடத்தை விட்டு நகரல.


"செம மழை ணா..."னு விஜய்யைத் திரும்பிப் பார்க்காமலேயே, ஜன்னல் வழியா வெளிய பார்த்துக்கிட்டே சொன்னா.


சொல்லிக்கிட்டே... அவ ஜன்னல் கம்பியைப் பிடிச்சிருந்த கையை எடுத்தா. அவளோட தலைமுடியை ஒரு பக்கமாச் சாய்ச்சு, தோள் மேல போட்டா. கையில இருந்த சீப்பால, அவளோட ஈரம் துவட்டின கூந்தலை, மேல இருந்து கீழ வரைக்கும் 'சர்... சர்...'னு அழுத்திச் சீவினா.


அவ கையைத் தூக்கி, அந்த அடர்த்தியான முடியை பலமா இழுத்துச் சீவும்போதெல்லாம்... அந்த விசை அவளோட இடுப்பு வரைக்கும் பரவுச்சு.


அவளோட அந்தச் சின்ன, கெட்டியான குண்டி ரெண்டும்... அந்த மெலிசான நைட்டிக்குள்ள... 'தட்... தட்...'னு... ஒரு தாளத்தோட குலுங்கி ஆடுச்சு.


அக்காவோட பெரிய குண்டி மாதிரி 'தளும்பித் தளும்பி' ஆடாம... இது ஒரு ரப்பர் பந்து மாதிரி... 'ஜிவ்... ஜிவ்...'னு அதிர்ந்து அடங்குச்சு. அவ சீப்பை இழுக்குற ஒவ்வொரு இழுப்புக்கும்... அவளோட குண்டிச் சதை பின்னாடி 'விம்'மிக்கிட்டு வந்து... விஜய்க்கு 'ஹாய்' சொல்ற மாதிரி துள்ளிச்சு. அந்த நைட்டித் துணி அவளோட பிளவுக்குள்ள சிக்கிக்கிட்டு, அவ குண்டி ஆடும்போது... அதுவும் சேர்ந்து ஆடுனது பார்க்கவே தனியாத் தெரிஞ்சது.


விஜய்க்கு இதைப் பாக்கப் பாக்க... அவன் லுங்கிக்குள்ள இருக்கிறவன் மறுபடியும் தலை ஆட்ட ஆரம்பிச்சுட்டான். அவனுக்குத் தொண்டைக்குழி வறண்டு போச்சு.


கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி தான்... அக்காவோட அந்தப் பெரிய, மெத்து மெத்துனு இருந்த குண்டிய... அவனோட ரெண்டு கையாலயும் அள்ளிப் பிடிச்சு... 'பளார் பளார்'னு அறைஞ்சு... அந்தச் சதை 'தளும்பத் தளும்ப' ஓத்த சுகம்... இன்னும் அவன் கண்ணுக்குள்ளயே நிழலாடிட்டு இருந்துச்சு. அந்தப் பழைய சுகத்தோட ஈரம் காயறதுக்குள்ளயே... இப்போ இங்க... தங்கச்சி கீதாவோட இந்தச் சின்ன, 'கெட்டி'யான குண்டி... ஒரு ரப்பர் பந்து மாதிரி 'ஜிவ் ஜிவ்'னு ஆடுறதைப் பாக்க... அவனுக்குப் புதுசா ஒரு வெறி கிளம்புச்சு.


அவனோட அந்தத் தடிமனான, முரட்டுச் சுன்னியை... இந்தச் சின்னக் குண்டிக்கு நடுவுல வெச்சு... ஒரே இடியா 'சதக்'னு இடிச்சா... அது எவ்ளோ இறுக்கமா... எவ்ளோ கவ்விப் பிடிக்கும்னு நெனைக்கிறப்போவே... அவனுக்கு மண்டை கிறுகிறுத்துச்சு. அவன் வக்கிர புத்தி கணக்குப் போட ஆரம்பிச்சுது.


"அப்பாக்குத் தான் ட்ரை பண்றேன் டி," விஜய் அவ கேக்காமலேயே விளக்கம் சொன்னான். "மழை வேற விடாமப் பெய்யுது... அவரு அந்த உரக்கடைக்குப் போறேன்னு சொன்னாரு... மழையில எங்கயாச்சும் மாட்டிக்கிட்டாரோ என்னவோ..."


கீதாவுக்கு அப்பாவ நெனச்சுக் கவலை வந்துச்சு.


"ம்... வந்துருவாரு ணா... மழை விட்டதும் கிளம்பிடுவாரு," கீதா சொல்லிக்கிட்டே, தலை வாரிக்கிட்டே, சோபால வந்து உக்காந்தா. அவ உக்காரும்போது... அவளோட பார்வை எதேச்சையா... அம்மா பெட்ரூம் கதவு பக்கம் போச்சு. அந்தக் கதவு சாத்தி இருந்தது.


ஒரு பத்து நிமிஷம் கழிச்சு... 'க்ளிக்'னு சத்தம் கேட்டு, அம்மா ரூம் கதவு திறந்தது. அம்மா வெளிய வந்தாங்க.


அவங்க முகம் இப்போ மழையில நனைஞ்ச களைப்பு போய், நல்லாத் துடைச்சு, பவுடர் போட்டு 'பளிச்'னு தெரிஞ்சது. அவங்க அந்த ஈரம் சொட்டின கனமான சேலையையும், நனைஞ்ச ஜாக்கெட்டையும் கழட்டிப் போட்டுட்டு... உடம்பைத் துவட்டிட்டு... இப்போ வேற ஒரு சேலையைக் கட்டிக்கிட்டு வந்தாங்க.


வீட்டுக்குள்ள இருக்கிறதால, உள்ள அந்த ப்ரா எதுவும் போடாம, வெறும் ஜாக்கெட் மட்டும் தான் போட்டிருந்தாங்க. அதுனால அவங்களோட அந்தப் பெரிய, பழுத்த பப்பாளிப் பழம் மாதிரி இருந்த மார்பகங்கள் ரெண்டும்... ஜாக்கெட்டுக்குள்ள தாராளமாத் தொங்கிக்கிட்டு... அவங்க நடக்கும்போது 'தொம் தொம்'னு அசைஞ்சு குலுங்குச்சு. அவங்களோட இடுப்புச் சதை... சேலைக்கு மேல பிதுங்கிக்கிட்டு தெரிஞ்சது.


ஹால்ல ஒரு மூலையில கீதா தலை வாரிப் பின்னிக்கிட்டு இருக்க... இன்னொரு மூலையில விஜய் போனை காதுல வெச்சுக்கிட்டு மல்லுக்கட்டிட்டு இருக்கறதைப் பார்த்தாங்க.


"அப்பாக்காடா பேசுற?"னு கேட்டாங்க.


"ஆமா ம்மா,"னு விஜய் சொன்னான்.


"லைன் போகலையா?" அம்மா கேட்டாங்க. அவங்க குரல்ல ஒரு மெலிதான பதட்டம் கலந்த களைப்பு.


"இல்ல ம்மா... சுவிட்ச் ஆஃப்னு வருது," விஜய் போனைத் தள்ளி வெச்சுட்டுச் சொன்னான்.


"ம்... மழைல எங்கயாச்சும் கடைக்குள்ள ஒதுங்கி நிப்பாரு... வந்துருவாரு விடு," அம்மா சொல்லிக்கிட்டே, அவங்க ஈரத் தலையைத் துவட்டினாங்க. அப்புறம் சுத்தி முத்திப் பார்த்தாங்க.


"பிரியா எங்க?"


விஜய் ஒரு கணம் தடுமாறி, அப்புறம் சமாளிச்சான். "அவ... அவ உள்ள தூங்குறா ம்மா... டயர்டா இருக்குனு சொன்னா."


"ம்... பாவம்... மலை ஏறி எறங்குன அசதி இன்னும் இருக்கும்ல... தூங்கட்டும்," அம்மா பெருமூச்சு விட்டாங்க.


கீதா அம்மாவையே பார்த்துக்கிட்டு இருந்தா. அவ மனசுக்குள்ள ஒரு வக்கிரமான சிரிப்பு வந்துச்சு. 'மலை ஏறுன அசதியாம்... அம்மாவுக்குத் தெரியாது... ஆனா எனக்குத் தெரியுமே... அது மலை ஏறுனதுல வந்த அசதி இல்ல... அண்ணன் அவளை இடிச்ச இடியில வந்த அசதினு...' 


"சரி... மணி வேற ஆயிருச்சு. சமையல் செய்யணும்... நான் போய் எதாவது செய்யுறேன்,"னு சொல்லிக்கிட்டே அம்மா கிச்சனை நோக்கி நடந்தாங்க.


அவங்க போகும்போது... "இந்த மழை வேற என்ன இப்படிப் பேய் ஆட்டம் ஆடுது... இத்தனை வருஷத்துல இப்படி ஒரு மழைய நான் பார்த்ததே இல்ல..."னு புலம்பிக்கிட்டே போனாங்க.


கீதா சோபால இருந்து எழுந்து, "இரு ம்மா... நானும் வர்றேன்,"னு சொல்லிட்டு, அவங்களுக்கு உதவி செய்ய, அந்த இடத்தை விட்டு நகந்து கிச்சனுக்குள்ள போய் மறைஞ்சா.


அம்மாவும் கீதாவும் கிச்சனுக்குள்ள போனதும்... ஹால்ல மறுபடியும் ஒரு அமைதி திரும்புச்சு.


விஜய் சோபால சாய்ஞ்சு உக்காந்தான். அவனுக்கு சும்மா இருக்க முடியல. எழுந்து போய், ஹால் ஜன்னல் வழியா வெளிய எட்டிப் பார்த்தான். மழை இன்னும் வெறி பிடிச்ச மாதிரி கொட்டிட்டு இருந்துச்சு. அவன் லேசாத் திரும்பினான். அவனோட கண்ணு... காந்தம் மாதிரி... பிரியா படுத்திருந்த பெட்ரூம் வாசலை நோக்கிப் போச்சு.


அங்க... அரைகுறை வெளிச்சத்துல... பிரியா கட்டில்ல சுருண்டு படுத்துக்கிடந்தது தெரிஞ்சது. அவளோட அசைவே இல்லாம இருந்ததப் பார்த்ததும், 'நிஜமாவே தூங்கிட்டா போல...'னு விஜய் நெனச்சுக்கிட்டான். அவளை எழுப்ப மனசு வரல. அவன் மெதுவா நடந்து வந்து, டிவியைப் போட்டுட்டு, சத்தத்தைக் குறைச்சு வெச்சுட்டு, சோபால வந்து உக்காந்து டிவியை வெறிக்க ஆரம்பிச்சான்.


***


மணி அஞ்சு ஆச்சு.


மத்தியானம் ஆரம்பிச்ச அந்தப் பேய் மழை இப்போ தான் லேசா அடங்கி, தூறலா மாறி இருந்துச்சு. புயல் காத்து ஊரையே ஒரு உலுக்கு உலுக்கிட்டு, இப்போ தான் சாந்தமாச்சு. கரண்ட் வேற கட் ஆகி, ஊரே இருட்டுல கெடந்தது. இப்போ தான் 'டக்'னு கரண்ட் வந்து, ஃபேன் எல்லாம் சுத்த ஆரம்பிச்சது.


பிரியா, விஜய், கீதா, அம்மா எல்லாரும் ஹால்ல உக்காந்து, அப்பாவுக்காகக் காத்துக்கிட்டு இருந்தாங்க. அவரோட போனும் சுவிட்ச் ஆஃப்ல இருந்ததால, எல்லாருக்கும் உள்ளுக்குள்ள ஒரு 'பக் பக்'னு இருந்துச்சு.


மணி ஆறு அடிச்சது.


வாசல்ல... அந்தப் பழைய டி.வி.எஸ். 50 வண்டியோட பரிச்சயமான 'டுர்ர்ர்... டுர்ர்ர்...' சத்தம் கேட்டுச்சு.


"அப்பா வந்துட்டாரு!"


விஜய் அவசரமா எழுந்து போய் கதவைத் திறந்தான்.


வெளிய அப்பா வண்டியை ஸ்டாண்ட் போட்டு நிப்பாட்டிட்டு இருந்தாரு. மழையில முழுசா நனைஞ்சு, சொட்டச் சொட்ட ஈரம். வண்டிக்குப் பின்னாடி ஒரு பெரிய உர மூடை தார்பாய் போட்டுத் தட்டி கட்டியிருந்துச்சு. ஹேண்டில் பார்ல ஒரு மஞ்சள் பை தொங்குச்சு.


"என்னப்பா ஆச்சு? ஏன் போன் எடுக்கல? சுவிட்ச் ஆஃப்னு வந்துச்சு... நாங்க எவ்ளோ பயந்துட்டோம் தெரியுமா?" விஜய் பதட்டமா கேட்டான்.


அப்பா சிரிச்சிக்கிட்டே, தலையைத் துவட்ட டவலைத் தேடுனாரு.


அதுக்குள்ள கீதா ஓடி வந்து, அப்பாவ இடுப்போட கட்டிப் புடிச்சுக்கிட்டா.


"அப்பா... பயந்துட்டேன் பா..." அவ குரல் உடைஞ்சு, அழுகை முட்டுச்சு. அவளோட பயம் மழைக்காக மட்டும் இல்ல... இன்னைக்கு நாள் பூரா அவ பார்த்த, அனுபவிச்ச அந்த அதிர்ச்சிகள் எல்லாம் சேந்து, அப்பாவைப் பார்த்ததும் உடைஞ்சு வந்துருச்சு.


அப்பாவுக்கு ஒன்னும் புரியல. அவர் அவ தலையைத் தடவிக் குடுத்தாரு. "என்னடா தங்கம்... என்னாச்சு? ஏன் அழுவுற?"


"இல்லப்பா... நீங்க போன் எடுக்கல... வெளிய வேற ஒரே இடி மழை... அதான்... ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு," கீதா மூக்கை உறிஞ்சிக்கிட்டே சொன்னா.


"அச்சச்சோ... அதுவா... போன்ல சார்ஜ் இல்லாம அணைஞ்சு போச்சுடா கண்ணா. நான் கவனிக்கல," அப்பா வெகுளியாச் சிரிச்சாரு. "இந்தா... இதைப்புடி."


அவர் வண்டியில தொங்கிக்கிட்டு இருந்த அந்தப் பையை எடுத்து கீதா கையில குடுத்தாரு. அதுல பழங்கள் இருந்துச்சு.


கீதாவும் அப்பாவும் உள்ள வந்தாங்க. கீதா கண்ணைத் துடைச்சுக்கிட்டு, அந்தப் பையை டேபிள்ல வெச்சா.


விஜய் வாசல்ல இருந்து, வண்டியில கட்டியிருந்த அந்த கனமான உர மூடையைத் தோள்ல தூக்கிக்கிட்டு, ஈஸியா வீட்டுக்குள்ள கொண்டு வந்து ஒரு ஓரமா வெச்சான். அவனோட கை நரம்புகள் புடைச்சுத் தெரிஞ்சது.


பிரியாவும் அம்மாவும் வாசல்லயே நின்னுட்டு இருந்தாங்க.


"மழையில எங்கயாவது ஒதுங்க வேண்டியது தானேங்க? இப்படி நனைஞ்சுட்டு வந்திருக்கீங்க... யார் கிட்டயாவது போன் வாங்கியாவது பேசியிருக்கலாம்ல?" அம்மா ஆதங்கப்பட்டாங்க.


"நம்பர் மனப்பாடமாத் தெரியலையே டி. அந்த நம்பர் எழுதி வெச்ச புக்கை வேற இங்கயே வெச்சுட்டுப் போயிட்டேன்," அப்பா சட்டையைக் கழட்டிக்கிட்டே சொன்னார்.


பிரியா ஓடிப் போய், ஒரு உலர்ந்த டவலை எடுத்துட்டு வந்து அப்பா கையில குடுத்தா. "இந்தாங்கப்பா... தலையைத் துவட்டுங்க... ஜலதோஷம் பிடிச்சுக்கப் போகுது."


அப்பா அந்த டவலை வாங்கித் தலையைத் துவட்டினாரு. அந்த நாலு சுவத்துக்குள்ள... இப்போ ஒரு அழகான குடும்பப் பாசம் தெரிஞ்சது. காலையிலயும், மத்தியானமும் அந்த வீட்டுக்குள்ள நடந்த காமக் கூத்துகள் எல்லாம்... இப்போ அந்தப் பாசத்துக்குப் பின்னாடி மறைஞ்சு போச்சு.


"சரி... எல்லாரும் இங்க உக்காருங்க... ஒரு முக்கியமான விஷயம் சொல்லணும்," அப்பா முகத்தைத் துடைச்சுக்கிட்டு, ஒரு சந்தோஷமான மர்மத்தோட சொன்னாரு.


எல்லாரும் அவரைச் சுத்தி உக்காந்தாங்க.


"என்னங்க? என்ன விஷயம்?" அம்மா கேட்டாங்க.


அப்பா முகத்துல ஒரு பெரிய சந்தோஷம் தெரிஞ்சது. "நான் உரத்தை விசாரிக்க டவுன் போனேன்ல... திடீருன்னு பயங்கர மழை பேஞ்சதும்… அங்க நம்ம முருகேசன் வெச்சிருக்கானே பழக்கடை... அங்க தான் மழைக்குப் பயந்து ஒதுங்கி உக்காந்து இருந்தேன். அப்போ... நம்ம ஊர் தலைவர் இருக்காருல... அவரும் புல்லட்ல மழையில நனைஞ்சுக்கிட்டே அங்க ஒதுங்க வந்தாரு."


எல்லாரும் ஆவலா கேட்டாங்க.


"என்னைப் பார்த்ததும்... அவரே சிரிச்சுக்கிட்டே ஓடி வந்து என் கையைப் பிடிச்சுக்கிட்டாரு. அப்புறம் தனியா அந்தக் கடை ஓரமா என்னைக் கூட்டிட்டுப் போய்..." அப்பா குரலைத் தாழ்த்தினாரு. "...'பெருமாளு... சடங்கு நல்லபடியா முடிஞ்சதுப்பா. உன்னால தான் நம்ம ஊரே இப்போ சந்தோஷமா இருக்கப் போகுது'னு சொன்னாரு."


விஜய், பிரியா, கீதா மூணு பேரும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் பார்த்துக்கிட்டாங்க.


அப்பா தொடர்ந்தாரு. "இப்படி ஒரு மழையை நம்ம ஊர் பார்த்து எவ்ளோ வருஷம் ஆச்சு? நேத்து ராத்திரி நம்ம சடங்கு முடிறதுக்கு முன்னாடியே மழை பிச்சி உதறிருச்சு. அதுவே பெரிய சந்தோஷம். ஆனா இன்னைக்குப் பாரு... உச்சி வெயில் அடிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு... திடீர்னு மத்தியானம் வானம் கருத்து, கொட்டித் தீர்த்திருக்கு பாரு... இது சாதாரண மழை இல்லப்பா... சாமி மழைனு தலைவர் சந்தோஷத்துல துள்ளி குதிக்காத குறை."


அப்பா மூச்சு விட்டாரு. "அவர்தான் இந்தப் பழமெல்லாம் வாங்கித் தந்தாரு. 'ஊர்ல பெரியவங்க சில பேரைத் தவிர வேற யாருக்கும் இந்த விஷயம் தெரியாது... அதனால பயப்படாம இருங்க... ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல'னு தைரியம் சொன்னாரு."


அவர் முகத்துல ஒரு பெருமை தெரிஞ்சது. "மழை விட்டதும், அவரே கூட வந்து... ஊர்க் கடையில இது வாங்கு, அது வாங்குனு... இந்த உரம், மருந்து எல்லாம் அவரே அவரோட காசுல வாங்கித் தந்துட்டாரு. நான் காசு குடுக்குறேன்னு சொன்னாலும் வாங்கல. 'ஊருக்காக உன் பெத்த புள்ளைங்க கஷ்டப்படுறாங்க... இது கூட செய்யலைனா எப்படி?'னு சொல்லிட்டாரு."


கடைசியா அப்பா கொஞ்சம் வருத்தமா சொன்னாரு. "அப்புறம் ரொம்ப வருத்தப்பட்டாரு. 'இது யாருக்கும் தெரியாம ரகசியமா நடந்த சடங்குங்குறதால... ஊர்ல வெச்சு உங்களையும், உங்க புள்ளைங்களையும் கௌரவப்படுத்தி மரியாதை பண்ண முடியலையே'னு கலங்குனாரு."


அம்மாவுக்கு முகம் மலர்ந்து போச்சு. "பரவால்லங்க... இது மாதிரி ஒரு கஷ்டமான சடங்கா இருந்தாலும்... நம்மளால ஊருக்கு நல்லது நடக்குதுனா அதுவே போதும்,"னு அவங்க சந்தோஷப்பட்டாங்க.


"சரி வாங்க... பசிக்குது... சாப்பிடலாம்," அப்பா எழுந்தார்.


அம்மா அவசரமா அப்பாவுக்குத் தட்டுல சாப்பாடு போட்டு வெச்சாங்க. மத்த எல்லாரும் ஏற்கனவே சாப்பிட்டதால, அப்பா சாப்பிடும்போது பக்கத்துலேயே உக்காந்து, அவரை உபசரிச்சுப் பேசிக்கிட்டு இருந்தாங்க.


அப்பா ஒவ்வொரு வாய் சாப்பிடும்போதும், ஊர் செழிப்பா இருக்கப் போறத நெனச்சு சந்தோஷப்பட்டாரு.


விஜய், பிரியா, கீதா மூணு பேரும்... அப்பா இவளோ சந்தோச படுறது நெனச்சு... ஒருத்தர் கண்ணை ஒருத்தர் பார்த்துக்கிட்டாங்க.


'சடங்கு... நல்லபடியாத் தான் முடிஞ்சது...'


அப்பா சந்தோஷப்படுறதைப் பார்க்கும்போது... பிரியாவோட உதட்டுல ஒரு மெலிதான புன்னகை வந்துச்சு. விஜய் அவளைப் பார்த்து லேசா கண்ணடிச்சான். கீதா... அவங்க ரெண்டு பேரையும் பார்த்துட்டு... தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டு... தனக்குள்ளேயே ஒரு ரகசியமாச் சிரிச்சுக்கிட்டா.


***


ஊர் திருவிழா வேலை எல்லாம் பரபரப்பா நடந்துக்கிட்டு இருந்துச்சு. மத்தியானம் பேஞ்ச அந்தப் பேய் மழையில... விட்டுப் போன வேலைகளை எல்லாம் ஆளுங்க அவசரமாச் செஞ்சிட்டு இருந்தாங்க. தெரு முழுக்க லைட் வெளிச்சம், மைக் செட் பாட்டுனு ஒரே அமர்க்களமா இருந்துச்சு.


விஜய் வீட்டுல, எல்லாரும் அந்த கடைசி நாள் திருவிழாத் தேரோட்டத்துக்கு ரெடியாகிட்டு இருந்தாங்க.


அம்மா ஒரு நல்ல பட்டுப் புடவையை எடுத்துக் கட்டிக்கிட்டு, தலை நெறைய மல்லிகைப் பூ வெச்சுக்கிட்டு, அப்பா கூட வண்டியில முன்னாடியே கிளம்பிட்டாங்க.


வீட்டுல இப்போ விஜய், பிரியா, கீதா மூணு பேர் மட்டும் தான்.


கீதா உள்ள ரூம்ல ரெடியாகிட்டு இருந்தா. அவ தான் வழக்கம் போல லேட்.


ஹால்ல...


விஜய் ஒரு பச்சை கலர் ஷர்ட்டும், ஜீன்ஸ் பேண்ட்டும் போட்டுக்கிட்டு, 'செம்ம' கெத்தா சோபால உக்காந்து இருந்தான். அவன் பர்ப்யூம் வாசம் ஹால் முழுக்க அடிச்சது.


அவனுக்கு முன்னாடி... பிரியா நின்னுட்டு இருந்தா.


அவ ஒரு காட்டன் புடவை கட்டிருந்தா. அந்த மெலிசான துணி அவ உடம்போட ஒட்டிக்கிட்டு, அவ வளைவு நெளிவுகளை அழகா எடுத்துக் காட்டுச்சு. அவ ஹால்ல இருந்த கண்ணாடி முன்னாடி நின்னு, அவளோட புடவை மடிப்பைச் சரி பண்ணிக்கிட்டு இருந்தா.


அவ குனிஞ்சு, நிமிர்ந்து, அந்தப் புடவையை இழுத்துச் சொருகும்போது... அவளோட இடுப்பு மடிப்பு... அந்தப் புடவைக்கு நடுவுல... லேசா எட்டிப் பார்த்தது.


விஜய் அவளையே தான் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனோட கண்ணு... அவளோட இடுப்பு மடிப்பையும்... அவளோட குலுங்குற குண்டியையும்... மேஞ்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. மதியம் அந்த இடுப்பைப் பிடிச்சு இடிச்சது... அந்த குண்டியில அடிச்சது... எல்லாம் அவன் ஞாபகத்துல வந்து போச்சு.


பிரியாவுக்கு அவன் பாக்குறது தெரிஞ்சது. கண்ணாடில அவன் பிம்பத்தைப் பார்த்தா. அவன் கண்ணுல தெரிஞ்ச அந்தத் தாகம் அவளுக்குப் பிடிச்சிருந்துச்சு. அவ வேணும்னே... அந்த மடிப்பைச் சரி பண்ற சாக்குல... இடுப்பை லேசா ஆட்டி... அவனுக்கு ஒரு சின்ன 'ஷோ' காட்டுனா.

அப்புறம், மெதுவாத் திரும்பி, அவனைப் பார்த்து ஒரு சின்னச் சிரிப்பு சிரிச்சுட்டு... புடவையை நல்லா இழுத்துப் போத்திக்கிட்டு... ஒரு குடும்பப் பொண்ணு மாதிரி அம்சமா நின்னா. தலையில மல்லிகைப் பூ, நெத்தியில ஒரு சின்னப் பொட்டு, கழுத்துல அந்தச் செயின் வெளிய தொங்க... அவ பார்க்கவே அவ்ளோ அழகா இருந்தா.


அப்போ, கீதா ரூம்ல இருந்து வெளிய வந்தா.


அவ ஒரு ரோஸ் கலர் சுடிதார் போட்டிருந்தா. அது அவளோட நிறத்துக்கு அவ்ளோ பொருத்தமா இருந்துச்சு. அவ கழுத்துல இருந்த செயின் பளபளன்னு மின்னுச்சு. தலைமுடிக்கு மேட்ச்சா ஒரு ரோஸ் வெச்சிருந்தா. அவ முகம் 'பளிச்'னு தெரிஞ்சது.


"என்ன அக்கா... போலாமா?" கீதா கேட்டா.

"ம்... போலாம் டி," பிரியா சொன்னா.

மூணு பேரும் வெளிய வந்து, கதவைப் பூட்டிட்டு, திருவிழா கூட்டத்தை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிச்சாங்க.