Adultery அவள் இதயத்தின் மொழி

[yazhiniram]

Part 41:



நான் ஸ்க்ரீனையே வெறிச்சுப் பார்த்தேன். பெட்ரூம்ல கார்த்திக் தூங்கிட்டு இருந்த அமைதிக்கும், என் நெஞ்சுக்குள்ள நடக்குற படபடப்புக்கும் ரொம்பப் பெரிய சண்டை நடந்துட்டு இருந்துச்சு. ஒரு பயம், ஒரு பரபரப்பு—ரெண்டும் கலந்து மனசுக்குள்ள ஓடிட்டு இருந்துச்சு. நான் என் மூச்சைக் கட்டுப்படுத்த ட்ரை பண்ணினேன்.

என் போன் டக்குனு வைப்ரேட் ஆச்சு.

பிரகாஷ்: மேடம், புழுக்கத்துக்காக இல்லை. அது ஒரு நரகம்னு தெரியும். ஆனா, என் தேவதையோட ஒரு மணி நேரத்துக்கும் அதிகமா இருந்தேன்ல, அதுக்காகத்தான் மேடம்.

நான் ஒரு பெரிய மூச்சு விட்டேன். இவன் திருந்தவே மாட்டான். இவனுக்கு நான் எந்த அளவுக்கு தைரியம் கொடுத்துட்டேன்னு இப்பதான் எனக்கு உரைச்சுச்சு.

நான் சிரிச்சுக்கிட்டே பதில் டைப் பண்ண ஆரம்பிச்சேன். என் உதட்டுல ஒரு சின்னச் சிரிப்பு தெரிஞ்சுச்சு. அதுல ஒருவிதமான திருட்டுச் சந்தோஷம் இருந்துச்சு.

பவித்ரா: ஓஹோ! யாரு உன் தேவதை?

நான் 'சென்ட்' பட்டன அழுத்தினேன். என் மனசுக்குள்ள, அவன் என்ன சொல்லப் போறான்னு எனக்குத் நல்லாத் தெரியும். ஆனாலும், அவன் வாயால அதைக் கேட்கணும். அவன் என்னையப் புகழ்ந்து புகழ்ந்து பேசணும்னு என் மனசுக்குள்ள ஒரு ஆசை வந்துச்சு. என் புருஷன்கிட்ட இருந்து கிடைக்காத பாராட்டு இவன்கிட்ட இருந்து கிடைக்கும்னு நெனச்சேன்.

சில செகண்டுகள்ல, அவன்கிட்ட இருந்து பதில் வந்துச்சு.



பிரகாஷ்: மேடம், உங்களுக்குத் தெரியாதா? அவங்க எல்லா விதத்துலயும் பெர்ஃபெக்ட்—அவங்களோட அழகு, அவங்களோட பேச்சு, அவங்களோட அக்கறை. அவங்க பெர்ஃபெக்ட்.

நான் ஸ்க்ரீனையே உற்றுப் பார்த்தேன். அவங்கன்னும், அவங்களோடன்னும் பேசுறது அவனோட அடக்கமான ஒரு நடிப்புன்னு எனக்குத் தெரிஞ்சுச்சு.

நான் இன்னும் கொஞ்சம் அவனைச் சீண்டலாம்னு நெனச்சேன். கொஞ்சம் விளையாட்டுத்தனமாகவும், சவால் விடுற மாதிரி ஒரு குரல்லயும் அடுத்த மெசேஜை அனுப்பினேன்:

பவித்ரா: யாரு உன் தேவதைன்னு எனக்குத் தெரியாது. நீ சொல்லு. யாராவது சினிமா நடிகையப் பத்திப் பேசுறியா? இந்த மாதிரி விளையாட்டுலாம் என்கிட்ட வெச்சுக்காம நேரடியா சொல்லு பிரகாஷ்.

நான் நடித்தேன். ஒரு ஒருத்தனைக் கட்டுப்படுத்தும் பவர் கிடைக்கிறதுல எனக்கு ஒரு புதுவிதமான சந்தோஷம். நான் அவனுக்காக வெயிட் பண்ணினேன்.

சில நிமிஷங்கள்ல, இன்னொரு மெசேஜ் வந்துச்சு.

பிரகாஷ்: மேடம், நீங்கதான் என் தேவதை.

என் இதயமே பறக்க ஆரம்பிச்சுச்சு. என் ஜட்டிக்குள்ள ஒரு சூடான கிளர்ச்சி அப்புறம் லேசா ஒழுகுற மாதிரி ஒரு ஃபீலிங் வந்துச்சு. இந்த உணர்வு ஒரு செக்யூரிட்டிக்காக வருதான்னு நெனச்சப்போ, எனக்குள்ள ஒரு குற்ற உணர்வு லேசாத் தொட்டுப் போச்சு.

நான் சோஃபால மாத்தி உக்கார ட்ரை பண்ணினேன், அந்த ஃபீலிங்ஸ்ஸை மறைக்க நெனச்சேன். எனக்கு நானே அந்த உணர்வ மறைக்க நெனச்சேன்.

நான் அவனுக்கு ரிப்ளை பண்ணல, எனக்குப் பிடிக்கலைங்கிற மாதிரி காட்டணும்னு நெனச்சு ரிப்ளை பண்ணாம விட்டேன். ஆனா, அவன் டைப் பண்றதக் காட்டுற அந்த மூணு புள்ளிகளைப் பார்த்தேன். அவன் என்ன மெசேஜ் அனுப்புவான்னு எனக்கு ஒரு ஆர்வம் அதிகமாச்சு. என் மனசுக்குள்ள ஒரு சின்னச் சத்தம்: 'இன்னும் கொஞ்சம் அவனைப் பேச விடு.'

சில நிமிஷங்கள்ல, இன்னொரு மெசேஜ் வந்துச்சு.

பிரகாஷ்: மேடம், ஏன் ரிப்ளை பண்ணல? நீங்க என் மனசுல இருக்கிறதாலதான், எனக்கு நீங்க ஒரு மகாராணி மாதிரி.

அவன் கையில இருந்த எல்லா டெக்னிக்குகளையும் யூஸ் பண்ணான். அவன் என்னைய 'மகாராணி'ன்னு சொன்னான். இதுவரைக்கும் கார்த்திக் ஒரு நாளும் என்னைய ராணி மாதிரி ட்ரீட் பண்ணதில்ல. அதனால, இந்த வார்த்தைகள் என் மனச ரொம்பப் பாதிச்சுச்சு.

நான் டைப் பண்ண ஆரம்பிச்சேன், ஆனா நான் அந்தக் கோட்டைய உடைக்கக் கூடாதுன்னு நெனச்சேன்.

பவித்ரா: பிரகாஷ், நான் ஒருத்தருக்கு மனைவி, கல்யாணம் ஆனவ. நான் எப்படி உன் தேவதையாக முடியும்? பகல் கனவு காணாத.

நான் அனுப்பினேன். மனசுக்குள்ள, அவன் பேசுறது எனக்கு ரொம்பப் பிடிச்சிருந்தது. எனக்கு கார்த்திகிட்ட இருந்து கிடைக்க வேண்டிய எல்லா கவனத்தையும் இவன்கிட்ட இருந்து நான் வாங்கிட்டு இருந்தேன், அது எனக்குப் பிடிச்சிருந்தது.

சில செகண்டுகள்ல, என் போன் மறுபடியும் 'டிங்'னு சத்தம் குடுத்துச்சு.

பிரகாஷ்: மேடம், நீங்க என்ன சொன்னாலும், எனக்கு நீங்கதான் என் தேவதை. நீங்க கல்யாணம் ஆனவங்கன்னாலும், எனக்குக் கவலையில்ல.

அது என் புண்டைக்குள்ள இன்னொரு துடிப்பைக் குடுத்துச்சு. என்ன ஒரு சந்தோஷம்! அவன் என்மேல இவ்வளவு ஆசை வெச்சிருக்கான்னு நெனச்சப்போ எனக்குள்ள ஒருவிதமான திருப்தி.

நான் டைப் பண்ண ஆரம்பிச்சேன், வழக்கம்போல அவனுக்கு ஒரு நல்ல புத்திமதி சொல்ற மாதிரி:

பவித்ரா: நீ இன்னும் கல்யாணம் பண்ணல. போய், கல்யாணம் பண்ணிக்கோ. உன்னை விட ரொம்ப அழகான பொண்ணு உனக்குக் கிடைப்பா. அப்புறம் இப்படிப் பேச மாட்ட.

நான் அனுப்பினேன்.

சில செகண்டுகள்ல, மறுபடியும் ஒரு 'டிங்'.

பிரகாஷ்: நான் கல்யாணம் பண்ணாலும், நீங்க மட்டும்தான் என் தேவதையா இருப்பீங்க மேடம்.

அவ்வளவுதான்! அதைப் படிச்சதும், நான் அவன் வார்த்தைகளுக்காக விழுந்துட்டேன். அவனுடைய வார்த்தைகள் என்னையச் சுத்தி ஒரு சூடான போர்வை மாதிரி போர்த்திக்கிச்சு—கார்த்திக் குடுக்கத் தவறுன ஒரு ஆறுதல் அது. இவன் பேசும்போது, எனக்குள்ள ஒருவிதமான பெண்மை உணர்வு அதிகமாச்சு. இவன் ஒரு செக்யூரிட்டிங்கிறதக்கூட நான் மறந்துட்டேன்.

நான் வேகமா டைப் பண்ணினேன், அவனை மறுபடியும் அவனோட இடத்துல வைக்க ட்ரை பண்ணினேன்.

பவித்ரா: அது ரொம்பப் பெரிய பொய். நடிக்காத.

பிரகாஷ்: மேடம், நான் பொய் சொல்லல. நான் சொல்ற எல்லாமே என் மனசுல இருந்து வர்றது. உங்களப் பத்தி நெனக்காம என்னால இருக்கவே முடியல.

பவித்ரா: நீ உன் எதிர்காலத்தப் பத்தியும், குடும்பத்தப் பத்தியும் நெனக்கணும்.

பிரகாஷ்: நான் என் எதிர்காலத்தப் பத்திதான் நெனச்சுட்டு இருக்கேன் மேடம். ஏன்னா, இப்போ என் தேவதை தினமும் அப்பார்ட்மென்ட்க்குள்ள வந்து போறத என்னால பாக்க முடியுது. நீங்க மட்டும்தான் இப்போ என்னோட ஒரே மோட்டிவேஷன்.

பவித்ரா: ரொம்பக் கஷ்டமான விஷயத்தைச் சொல்ற. என் மேல இவ்வளவு பிரஷர் குடுக்காத.

பிரகாஷ்: இது பிரஷர் இல்ல மேடம். இதுதான் உண்மை. நீங்க ரொம்ப பெர்ஃபெக்ட் மேடம். நாளைக்குக் காலை வரைக்கும் நான் செகண்டுகளை எண்ணிட்டு இருக்கேன்.



பவித்ரா: ஏன்? மறுபடியும் என்னைய வெறிச்சுப் பார்க்கவா?

பிரகாஷ்: ஆமாம் மேடம். மன்னிச்சுக்கோங்க, ஆனா என்னால கண்ட்ரோல் பண்ண முடியல. உங்க அழகு, உங்க நடை... எல்லாமே பெர்ஃபெக்ட்.

பவித்ரா: என் நடையா? என் நடையில என்ன பிரகாஷ்?

பிரகாஷ்: மேடம், நீங்க நடக்கும்போது, உங்க சேலை அசையுது... எல்லாமே அழகா அசையுது. என்னால அத விளக்கவே முடியல. ஆனா, அது எனக்கு... ரொம்பச் சந்தோஷத்தைக் குடுக்குது.

அவன் எதைச் சொல்றான்னு எனக்குத் தெரியும். அவன் என் சூத்தப் பத்திதான் பேசுறான்—சேலையில அது எப்படித் தெரிஞ்சுச்சு, நான் நடக்கும்போது லேசா அது எப்படி ஆடுச்சுன்னு. என் புண்டை என் ஜட்டிக்குள்ள ஒரு கூச்சமான, சூடான துடிப்பைக் குடுத்துச்சு. அவன் என் நடையை ரசிக்கிறான்னு நெனச்சப்போ, நான் இன்னும் அழகா நடக்க ட்ரை பண்ணணும்னு எனக்குள்ள ஒரு ஆசை வந்துச்சு.

பவித்ரா: நீ ரொம்ப நாட்டிபாய் பிரகாஷ்.

பிரகாஷ்: உங்களுக்கு மட்டும்தான் மேடம். மத்த எல்லார்ட்டயும் நான் நல்லவன் தான்.

பவித்ரா: எனக்குச் சந்தேகம் தான்.

பிரகாஷ்: யாரைக் கேட்டாலும் தெரியும் மேடம். நான் நல்லவன் தான். ஆனா, நீங்க என்னையப் பைத்தியக்காரனாக்கிட்டீங்க.

பவித்ரா: நீ நடிக்காத. லிஃப்ட் குலுங்குனப்போ என்ன நடந்துச்சுன்னு உனக்குத் தெரியும். நீ நல்லவன் இல்ல.

அவன் உடனே பதில் அனுப்பினான்.

பிரகாஷ்: சாரி மேடம். அந்தப் printer பெட்டிக்காக நான் பயந்தேன். நீங்க கீழ விழுந்துடக் கூடாதுன்னுதான் உங்களப் பிடிச்சேன். மத்ததெல்லாம்... அது ஒரு விபத்து. என் கைகள் தெரியாம படக்கூடாத இடத்துல பட்டிருச்சு.

அவனுடைய கை எங்கிருந்துச்சுன்னு அவன் மறுக்கவே இல்லை. என்மேல எந்த அளவுக்கு ஆசை இருந்தா, ஒரு விபத்தால நடந்த விஷயத்தக்கூட அவன் மறக்காம பேசுவான்னு நெனச்சப்போ எனக்குள்ள ஒருவிதமான கிளர்ச்சி.

பவித்ரா: விபத்தா இருந்தாலும் இல்லன்னாலும், நீ பெண்களோட எல்லைகளை எப்படி மதிக்கணும்னு தெரிஞ்சுக்கணும் பிரகாஷ். ஒரு கல்யாணம் ஆன பொம்பளைகிட்ட, விபத்தால கூட தொடுறதுக்கோ, வெறிச்சுப் பார்க்குறதுக்கோ ஒரு பொம்மை இல்ல.

நான் அனுப்பினேன். நான் எவ்வளவு உயர்ந்தவ, நீ எவ்வளவு கீழானவன்னு நான் அவனுக்கு உணர்த்த ட்ரை பண்ணினேன்.

பிரகாஷ்: மேடம், நான் நூறு தடவை மன்னிப்புக் கேட்டுக்கிறேன். ஆனா, தயவு செஞ்சு நம்புங்க, நீங்க என் மேல விழுந்தப்போ, என் உடம்பு முழுக்க ஒரு கரண்ட் பாஞ்சுச்சு. அப்படி ஒரு உணர்வ நான் இதுவரைக்கும் அனுபவிச்சதே இல்ல.

பவித்ரா: இப்போ நீ என்ன சொல்ல ட்ரை பண்ற?

பிரகாஷ்: நான் உங்களப் பத்தி நெனக்காம இருக்க முடியலன்னு சொல்ல ட்ரை பண்றேன். எனக்குத் தூக்கம் வரல. மத்தியானம் வெளிச்சம் சரியில்ல, அந்த லிஃப்ட்ல உங்க முகத்தைக் கூட சரியாப் பார்க்க முடியல. அதனால உங்க அழக நான் இப்போ, வெளிச்சத்துல தெளிவாப் பார்க்கணும். நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க மேடம். உங்கள இப்போ பார்க்க முடியுமா மேடம்?

நான் அந்த ரெக்வெஸ்ட்டை வெறிச்சுப் பார்த்தேன். அவன் ஒரு போட்டோ கேட்பான் போல. அவன் என்னைய இப்போ பார்க்கணும்னு ஆசைப்பட்டான். என் உடம்புல ஃபீலிங்ஸ் அதிகமாச்சு. என்னால 'ஆமா'ன்னு சொல்ல முடியல. என்னால போட்டோ அனுப்பவும் முடியாது. ஆனா, சும்மா 'இல்ல'ன்னு சொன்னா, இந்த விளையாட்டு முடிஞ்சுடும்.

பவித்ரா: நீ ரொம்ப அதிகமா ஆசைப்படுற பிரகாஷ். நான் தூங்கப் போறேன்னு சொன்னேன்.

பிரகாஷ்: ஆனா மேடம், எனக்குத் தூக்கம் வரல. ஒரே ஒரு தடவை பார்க்கணும். ப்ளீஸ் மேடம். ஒரு தடவை மட்டும் பார்த்துட்டு, உடனே டெலிட் பண்ணிடுவேன். சத்தியம்.

பவித்ரா: நான் உனக்குப் போட்டோ அனுப்ப மாட்டேன். கேட்கிறத நிறுத்து. இது ரொம்பத் தப்பான விஷயம்.

பிரகாஷ்: ஓகே மேடம். நான் போட்டோ கேட்கல. ஆனா, நீங்க இப்போ என்ன டிரஸ் போட்டுருக்கீங்கன்னு சொல்ல முடியுமா?

(அவன் விடவே மாட்டான். போட்டோ வேண்டாம்னு சொல்லிட்டு, இன்னும் தனிப்பட்ட விஷயத்தைக் கேட்க ஆரம்பிச்சுட்டான், ஆதாரம் இல்லாத மாதிரி.)

பவித்ரா: அது உனக்குத் தேவையில்லாத விஷயம் பிரகாஷ்.

பிரகாஷ்: ப்ளீஸ் மேடம். இங்க ரொம்ப அமைதியா இருக்கு, தூக்கமே வரல மேடம்.

பவித்ரா: இப்போ நைட்டி போட்ருக்கேன். இப்போ என்னைத் தனியா விடு.



Part 42:



கடைசியா நான் அனுப்பின மெசேஜ்... ஐயோ, அது எனக்குப் பெரிய ஏதோ தப்பு பண்ணுறமோங்கிற உணர்வைக் கொடுத்துச்சு. ராத்திரிக்குன்னு ஒரு இதமான துணி போட்டிருக்கேன், ஃபிரீயா இருக்கேன்னு ஒத்துக்கிட்ட மாதிரி ஆகிடுச்சு. என் உடம்பு, என்னோட டிரஸ்ஸோட டீட்டெய்ல்ஸ் அவனுக்குக் கொடுத்துட்ட மாதிரி மனசுக்குள்ள ஒரு குழப்பம். 'நான் சுதந்திரமா இருக்கேன்'னு அவன்கிட்ட மறைமுகமா ஒத்துக்கிட்ட மாதிரி ஒரு பீலிங்.

பவித்ரா: சரி. நைட்டிதான் போட்டிருக்கேன். இப்போ என்னை தனியா விடு.

போனை எடுத்து சோஃபால வச்சேன். அவன் கிட்ட இருந்து அடுத்தடுத்து, இன்னும் பெர்சனல் டீட்டெய்ல்ஸ் கேட்டு மெசேஜ்கள் வரிசையா வரும்னுதான் நெனச்சேன். அவனை ப்ளாக் பண்ணத் தயாரா இருந்தேன். நெஞ்சு படபடன்னு அடிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. ஆனா... கொஞ்ச நேரம் அமைதியா இருந்துச்சு. ஒரு நிம்மதியான அமைதி.

அப்புறம், டக்குனு டிங்னு சத்தம்.

பிரகாஷ்: தேங்க்ஸ் மேடம். நைட்டி... அது உங்களுக்கு சௌகரியமா இருக்குதா? அது காட்டன் துணியா மேடம்?

அவனுக்கு எதுக்கு இவ்வளவு டீட்டெய்ல்ஸ் எல்லாம்னு டென்ஷன் தான் ஆச்சு. 'என்ன இது? ஏன் என்னோட சௌகரியம் உனக்கு முக்கியம்? நீ வெறும் செக்யூரிட்டிதானே?'—இப்படித்தான் என் மனசுக்குள்ள ஓடிச்சு. அவன் என்னையப் பத்தி யோசிக்கிறான்ங்கிறது ஒரு பக்கம் சந்தோஷமா இருந்தாலும், இந்த நேரத்துல இப்படிப் பேசுறது ரொம்பத் தப்புன்னு இன்னொரு பக்கம் பயம் பிடிச்சுச்சு. அதனால நான் பதில் அனுப்பினேன்:

பவித்ரா: நீ ஏன் இதைக் கேக்குற? உனக்கு ஏன் கவலை?

பிரகாஷ்: மேடம், இந்தக் சம்மர் வெயிலுக்கு காட்டன் துணிதான் ரொம்ப நல்லது. என் தேவதை புழுக்கம் இல்லாம கஷ்டப்படக் கூடாதுன்னு நான் நெனக்கிறேன். உங்களை நெனச்சு எனக்கு ரொம்பப் பயமா இருக்கு.

எனக்கு உடம்பெல்லாம் ஏதோ மாதிரி ஒரு உணர்வு பரவிச்சு. அவன் தன்னோட அக்கறைய வெளிப்படுத்துற மாதிரி, நான் லிஃப்ட்ல பட்ட வேதனையை ஞாபகப்படுத்தி, இது ஒரு உண்மையான பந்தம் மாதிரி காட்ட ட்ரை பண்ணினான். அவன் பேச்சு நல்லாதான் இருந்துச்சு. நான் மத்தியானம் பட்ட அந்த அவஸ்தைய அவன் மறக்கலங்கிறது ஒருவித சந்தோஷமான சுகத்தைக் கொடுத்துச்சு.

பவித்ரா: சரி, அது பருத்தி துணிதான். இப்போ பேசுறதை நிறுத்துங்க.

பிரகாஷ்: அது ஒரு நல்ல மெட்டீரியல் இல்ல மேடம், ஃப்ரீயா இருக்கும்? லைட் கலரா மேடம்?

நான் இப்போ என்ன சொல்றதுன்னு யோசிச்சேன்: 'நான் வெள்ளை கலர்னு சொன்னா, கண்டிப்பா அந்த லைட் ட்ரான்ஸ்பரென்ட் துணிக்குள்ள என் உடம்பு எப்படித் தெரியும்னு அவன் ஆழமா கற்பனை பண்ணுவான். அதுவும் இல்லாம, லிஃப்ட்ல நான் ப்ளவுஸ் இல்லாம இருந்தது, அவனுக்குத் தெரியும். இதை அவன் கற்பனை பண்ணா, எனக்கு ஏதோ பண்ணும்னு தோணுச்சு!' அதனால அவனுக்கு எதுவுமே தெரியக் கூடாது. ஆனா, நான் இப்போதே அவனுக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமா இடம் கொடுக்க ஆரம்பிச்சுட்ட மாதிரி மனசுக்குள்ள ஒரு பீலிங்.

பவித்ரா: கேக்குறதை நிறுத்து பிரகாஷ். நான் நைட்டி போட்டிருக்கேன்னு சொன்னது போதும்.

பிரகாஷ்: சரி, சரி, மேடம். மன்னிச்சுக்கோங்க. இதுக்கு மேல உங்க டிரஸ்ஸப் பத்தி நான் கேட்க மாட்டேன். என் மகாராணி நல்லாத் தூங்கணும்னு மட்டும்தான் நான் நெனச்சேன்.

மகாராணி! அந்த வார்த்தை, நான் கஷ்டப்பட்டு கட்டி வச்சிருந்த என் தடுப்பணையை மொத்தமா உடைச்சுடுச்சு. கார்த்திக் ஒரு நாளும் என்னைய ராணின்னு கூப்பிட்டது இல்ல. அவனுக்குத் தேவை வீட்டை பாத்துக்க ஒரு மனைவி மட்டும்தான். ஆனா இந்த செக்யூரிட்டி என்னைய மகாராணின்னு போற்றிப் பேசுறான். அவன் வார்த்தைக்கு நான் மயங்கிட்டேன்ன்னு எனக்கே தெரிஞ்சுச்சு.

பவித்ரா: நீ இப்படி மெசேஜ் பண்ணிக்கிட்டே இருந்தா, என்னால நல்லாத் தூங்க முடியாது பிரகாஷ்.

பிரகாஷ்: எனக்கு தூக்கம் வரல மேடம். உனக்கு தூக்கம் வருதா? இங்க ரொம்ப போர் அடிக்குது மேடம்.

பவித்ரா: எனக்குத் தூக்கம் வருது ஆனா நீ என்னை தூங்க விட மாட்டேங்குற. அதுவும் இந்த நேரத்துல வேற யாருக்கூடயும் நான் பேச விரும்பல.

பிரகாஷ்: நான் வேற ஆள் இல்ல மேடம். நான் உங்க செக்யூரிட்டி. இன்னிக்கு உங்களுக்கு ஹெல்ப் பண்ணுனேன் அப்புறம், என் வியர்வையைத் துடைக்க நீங்க உங்க துணிகளைக் கொடுத்தீங்க, அப்போதான் உங்க உண்மையான அன்பைப் பார்த்தேன்.

அவன் மறுபடியும் அந்த துணி விஷயத்தைக் கொண்டு வந்தான்—அதாவது என் அம்மணத்த நன்றி சொல்ற மாதிரி மறைச்சுப் பேசினான். லிஃப்ட்ல அவன் என் உடம்பை தொட்டதப் பத்திதான் பேசுறான். வெட்கமான உணர்வு என் உடம்பெல்லாம் பரவிச்சு. என் தொடை ரெண்டும் இறுக்கமா அழுத்திக்கிச்சு. 'அவன் என்னை உரிமையாத் தொட்டதை ஒப்புக்க வைக்க ட்ரை பண்றான்'னு எனக்குப் புரிஞ்சுச்சு.

பவித்ரா: அது வெறும் பச்சாதாபம் (pity) மட்டும்தான் பிரகாஷ்.

பிரகாஷ்: எனக்கு அது பச்சாதாபம் இல்ல மேடம். அது உங்க அக்கறை. நான் உங்க உண்மையான முகத்தைப் பார்த்தேன். அந்த அழகான முகத்துக்குப் பின்னாடி இருக்கிற அன்பான மனசப் பார்த்தேன்.

பவித்ரா: (அவன் என் அழகை மட்டும் புகழல, என் குணத்தையும் புகழ ட்ரை பண்றான். ரொம்பத் திட்டம் போட்டுப் பேசுறான்.) உண்மையான நான் தூங்கிட்டு இருக்கேன். இப்போ இருக்கிறது வெறும் சோர்வான மனம் மட்டும்தான்.

பிரகாஷ்: இந்தச் சோர்வான உங்களோட மனத எனக்கு ஆயிரம் மடங்கு அதிகமாப் பிடிச்சிருக்கு மேடம். ஏன்னா, இந்தச் சோர்வான மனம் கொண்ட நீங்கதான் இப்போ என்கூடப் பேசிட்டு இருக்கீங்க. அகைன் ஒரு புகழ்ச்சியா பேச ஆரம்பிச்சான், அண்ட் எனக்கே ஒரு தெளிவையும் கொடுத்தது அவனோட இந்தப் பேச்சு.

பவித்ரா: நீ ரொம்பத் தைரியமா பேசுற. இப்படிப் பேசிக்கிட்டே இருந்தா வேலைய இழந்துடுவ. நான் கம்ப்ளைன்ட் பண்ணுவேன்.

பிரகாஷ்: நான் என் வேலைய இழப்பேன், ஆனா நான் உங்களை இழக்க மாட்டேன் மேடம். நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்க மேடம். நீங்கதான் என்னைத் தைரியமாப் பேச வைக்கிறீங்க.

நான் இந்த பேச்சை மாத்த ட்ரை பண்ண நெனச்சேன், அதனால திசை திருப்பினேன்:

பவித்ரா: அப்போ சொல்லு, நீ ஏன் இந்த வேலையில சேர்ந்த? நீ ராணுவத்துல சேர நெனச்சதா சொன்னியே?

பிரகாஷ்: ஆமாம் மேடம். என்னோட உயரம் ரொம்ப குறைவா இருந்ததுனால என்னைய ஏத்துக்கல. இப்போ, என்னோட வேலை உங்களைப் போல அழகானவங்கள பாதுகாக்குறதுதான். உங்களுக்கு சேவை செய்றதுதான். நான் உங்களுக்காக இருக்கிற ஒரு காவலனா இருக்கேன் மேடம்.

பவித்ரா: (அவன் தன்னோட பக்தியை என் கால்ல வைக்கிறான். அது ஒரு விதமான உணர்வா இருந்துச்சு.) எனக்கு உன் பாதுகாப்பு தேவையில்ல பிரகாஷ்.

பிரகாஷ்: வேணும் மேடம். என்னோட பாதுகாப்பு முக்கியம் மேடம், ஆனா, எல்லாரும் வேலைக்குப் போனப்ப, என் ராணிய யாரு பாத்துக்கிறது? நான் தான். நான் இப்போ உங்க கட்டிடத்தை பாதுகாத்துக்கிட்டு இருக்கேன்.

பவித்ரா: நீ இப்போ எனக்கு மெசேஜ் பண்ணிட்டு இருக்க. நீ எதையும் பாதுகாக்கல.

பிரகாஷ்: நான் என் மனசப் பாதுகாத்துட்டு இருக்கேன் மேடம். உங்களை ரொம்ப மிஸ் பண்ணாம இருக்கத்தான். உங்க சின்ன டிபி (DP) போட்டோவ பார்க்காம என்னால இருக்கவே முடியல. அது ரொம்பச் சின்னதா இருக்கு. அந்தச் சோர்வான மனசோட என்கூடப் பேசிக்கிட்டு இருக்கிற உங்களோட, ஒரு போட்டோவ எனக்குக் கிடைக்குமா மேடம்?

பவித்ரா: (அய்யோ! மறுபடியும் போட்டோவப் பத்தியே பேச ஆரம்பிச்சுட்டான். திரும்பித் திரும் பி அதையே கேக்குறான்.) நான் சொன்னேன்ல, போட்டோ இல்ல. கேக்குறதை நிறுத்து. நான் உன்னை ப்ளாக் பண்ணுவேன்.

பிரகாஷ்: ஓகே, ஓகே மேடம். போட்டோ வேண்டாம். நான் இனி கேட்க மாட்டேன்.

பவித்ரா: நல்லது.

பிரகாஷ்: ஆனா மேடம், நீங்க அன்னைக்கு சாயங்காலம் அந்த ஆரஞ்சு நிறச் சேலை கட்டிட்டு வந்தீங்களே, அதுல மல்லிகைப்பூவ வெச்சு...

பவித்ரா: ஓ, அதப் பத்தி என்ன?

பிரகாஷ்: எனக்கு சாமி மாதிரி தோணுச்சு மேடம். நீங்க கோயில்ல இருந்து வர்ற தேவதை மாதிரி இருந்தீங்க. நான் குனிஞ்சு, உங்க கால்ல விழுவனுன்னு நெனச்சேன். நீங்க ரொம்பச் பியூர் மேடம்.

(என் உடம்பு மறுபடியும் சிலிர்த்துச்சு. நான் விரும்பிப் போடுற அந்த மல்லிகைப்பூவ கூட அவன் கவனிச்சிருக்கான். ஆனா அவனோட வார்த்தைகள் என் ஆசைய தீ வெச்சு எரிக்க ஆரம்பிச்சுச்சு.)

பவித்ரா: நீ இப்போ ரொம்ப மரியாதையாப் பேசுற. அது நடிக்குற மாதிரி இருக்கு.

பிரகாஷ்: இல்ல மேடம். அது உண்மைதான். உங்க மதிப்பையும், உங்க கலாச்சாரத்தையும் நான் மதிக்கிறேன். ஆனா... (அந்த டாட் டாட் வச்சு வந்த மெசேஜ், என் வயித்துல ஒரு படபடப்பைக் கொடுத்துச்சு.)

பிரகாஷ்: ...ஆனா, உங்க உள்ளுக்குள்ள இருந்த நெருப்பையும் நான் இன்னிக்குப் பார்த்தேன் மேடம். குளிர்ந்த காத்து தேவைப்பட்ட அந்த அழகான, காட்டுத்தனமான நெருப்பை பார்த்தேன்.

பவித்ரா: (அவன் நான் ஜாக்கெட்டோட கொக்கியக் கழட்டினதப் பத்திதான் பேசுறான். சேலைக்கு அடியில சிக்கித் தவிச்ச அந்த பொண்ண அவன் பார்த்திருக்கான்.) அது வெறும் வெயிலுக்காகவும், லிஃப்ட்டுக்குள்ள இருந்த புழுக்கத்துக்காகவும் தான் பிரகாஷ். எனக்கு மூச்சுத் திணறிச்சு. உங்களுக்கு தினமும் அந்தக் குளிர்ந்த காத்த கொடுக்கிற ஆள் நானா இருக்க மாட்டேனானு நெனச்சேன். நீங்க மூச்சுத் திணறக் கூடாது, குளிர் காத்துக்காக ஏங்கக் கூடாது. நீங்க சுதந்திரமா இருக்கணும்னு தான் மேடம் பேசுறேன்.

(என் கன்னங்கள் சிவந்துச்சு. வெக்கத்தால என் முகமெல்லாம் பிரகாசமா ஆச்சு.)

பவித்ரா: நீ இன்னிக்கு பார்த்த, எல்லாமே தற்செயலா நடந்தது. அது ஃபுல்லா இருட்டா இருந்தது, யாரும் எதுவும் பாத்துருக்க முடியாது. அதை கன்ஃபியூஸ் பண்ணாம இரு, இப்படி எல்லாம் திங்க் பண்ணாத, அதுதான் பிரச்னையே. (என் மனசுக்குள்ள, அவன் எல்லாத்தையும் நிர்வாணமா பார்த்ததை ஒத்துக்க முடியாம, நான் இப்படிப் பேசினேன்.)

பிரகாஷ்: அது ஆக்சிடெண்டா இருந்தாலும் பிரச்னை இல்ல மேடம். அது எனக்குக் கிடைச்ச பரிசு. அந்த இருட்டுல நான் நிலாக்களப் பார்த்தேன். இப்போ என்னால வேற எதையும் நெனச்சுக் கூட பாக்க முடியல மேடம்.