தோஷத்தை தீர்க்க சித்தியுடன்

[bobby007]

குமார் தேவியை திரும்பி பார்த்தான், என்ன சித்தி என்று அவளை பார்த்து கேட்க,தேவிக்கு ஒரு வித தயக்கம் உடனே ஒன்னும் இல்லப்பா டீ நல்ல இருக்கா என்றால்,குமார் நீங்க போட்ட நல்ல  இருக்காம இருக்குமா சித்தி என்று புன்னகையுடன் சொல்லி முடித்தான். தேவி அவன் அருகில் வந்து அவன் தலையை கோதிவிட்டு அவனை பார்த்து லேசாக சிரித்தாள், சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் குமார் என்று தேவி கூப்பிட குமார் திரும்பி சொல்லுங்க சித்தி என்றான்,தேவி அவனை பார்த்து உனக்கு சித்திய பிடிக்குமா என்று கேட்டாள்.உடனே குமார் என்ன சித்தி இப்படி கேக்குறீங்க உங்கள எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும் என்றான்,தேவி இப்பொது இன்னும் அவனிடம் நெருங்கி அமர்ந்தால், குமார் என்று மீண்டும் அழைத்தாள், குமார் தேவி பக்கம் திரும்ப சித்தி ரொம்ப நெருக்கமா அமர்ந்து இருப்பதை பார்த்து என்ன சித்தி என்று கேட்டேன். தேவி மௌனமாய் இருந்தால். குமார் மீண்டும் என்ன சித்தி சொல்லுங்க என்று கேக்க பேசாமல் இருந்தால்...

குமார் என்ன சித்தி என்ன ஆச்சி ஏன் அமைதியா இருக்கீங்க  என்னனு சொல்லுங்க என்றான் தேவியின் கண் லேசாக கலங்கியது, என்ன ஆச்சி சித்தி என்று மீண்டும் குமார் கேக்க ஒன்னும் இல்லப்பா என்று சொல்லி தேவி சற்று நகர்ந்து உட்கார்ந்தாள். குமார் அவளை பார்த்து என்ன ஏதோ சொல்ல வந்திங்க என்ன ஆச்சி சொல்லுங்க ப்ளீஸ் என கெஞ்சினான். தேவி ஒன்னும் இல்லப்பா விடு என்று சொல்ல ..குமார் அவளை மீண்டும் மீண்டும் தேவியை கேட்டு கொண்டே இருக்க ... தேவி ஒரு கட்டத்தில் கதறி அழுத்த படி தனக்கு உண்டான தோஷத்தை பற்றி சொல்ல , குமார் வாய்அடைத்து போனான்.குமாருக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரிய வில்லை. தேவி கண்கள் கலங்கிய படி குமாரின் தோளில் தலை சாய்த்து கொண்டால்.இருவரும் சற்று நேரம் அமைதியை இருக்க. தேவி குமாரிடம் உன் சித்திக்காக இதை நீ சேவியப்பா என்று தேவி கேட்க குமாருக்கு என்ன சொல்லுவது என்று தெரியாமல் முழித்தான்..

குமார் ஒரே குழப்பத்தில் இருந்தான்..இவங்க எனக்கு சித்தி... இவங்க என்னை விட வயதில் மூத்தவள், இவங்கள நாம எப்போதும் தவற பாக்கவே முடியாது இவங்க கூட பொய் நான் எப்படி.. என்ன தான் தோஷம் என்றாலும் நாம பொய் எப்படி இவங்க கூட என்று மிகவும் குழம்பி பொய் இருக்க .. முதலில் சித்தி எப்படி இதை நம்மகிட்ட சொன்னாங்க..அவங்க என்ன நெனச்சி சொன்னாங்க என்று குமாரின் மனதிற்குள் ஆயிரம் கேள்விகள் ஓடிக்கொண்டு இருக்க.. தேவி குமாரை பார்த்து மன்னிச்சுக்கோடா கண்ணா உங்கிட்ட இப்டி கேட்டு இருக்க கூடாது.. என்று சொல்லி தன் கண்களை துடைத்து கொண்டு குமாரின் தோளில் இருந்து எழுந்து தள்ளி உட்கார்ந்தால்.இது நமக்குள்ள இருக்கட்டும்கண்ணா வெளியே யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம் என்னை தப்பா எடுத்துக்காத கண்ணா குழந்தை இல்லை என்ற ஏக்கத்தில்  இப்படி செய்தாவது  குழந்தை பாக்கியம் கிடைக்குமோ என்ற யோசனையில்  இருந்தேன் இதை நா வெளியே சொல்ல முடியாது நீ தான் எனக்கு ரொம்ப ஆரம்ப நம்பிக்கையான ஒருவன் அதுதான் உங்கிட்ட கேட்டுட்டேன் என்ன மன்னிச்சிக்கோ என்று சொல்லி முடித்தால்.  குமாருக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை அவன் மௌனமாய் சித்தியை பார்த்தான். தேவியை பார்க்க குமாருக்கு வருத்தமாய் இருந்தது தேவி குமாரை பார்க்க துணிவு இல்லாமல் தலை குனிந்து இருந்தால்.சிறிது நேரம் கழித்து குமார் சித்தி என அழைத்தான். தேவி அமைதியை இருந்தால் மீண்டும் குமார் சித்தி என அழைத்தான்,தேவியிடம் இருந்து ம்ம் என்ற பதில் வர,எனக்கு கொஞ்சம் அவகாசம் கொடுங்க நான் யோசித்து சொல்லறேன் என்றான் உடனே தேவி அழ அழதுவங்கினாள் தேவிக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் அப்படியே குமாரை கட்டி அணைத்துக்கொண்டாள். குமார் சித்தியை சமாதானம் செய்திவிட்டு அங்கு இருந்து புறப்பட்டான்.