24-11-2025, 07:59 PM
அந்தத் தலை உள்ள போனதும், துர்காவுக்கு உயிர் போற வலி. அவளோட சூத்துஓட்டை கிழிஞ்சு போற மாரி ஒரு எரிச்சல். "ஐயோ... எரியுதுடா... வெளிய எடுடா... என்னால முடியல..."னு அவ கத்தினா.
ஆனா மகேஷ் வெளிய எடுக்கல. அவன் அப்படியே அந்த இடத்துல உறைஞ்சு நின்னான். ஏன்னா, அவனோட சுன்னி மொட்டு, அவளோட அந்த இருக்கமான தசைக்குள்ள சிக்கிக்கிட்டு, ஒரு கதகதப்பான, இருக்கமான குகைக்குள்ள மாட்டுன சுகத்தை அவனுக்குக் கொடுத்துச்சு. அவளோட குண்டித் தசை அவனோட மொட்டை 'நச் நச்'னு கவ்விப் பிடிச்சுது.
வெளிய... தெருவுல...
கிருஷ்ணனோட பைக் சத்தம் கேட்டது. அவன் வண்டியை ஸ்டாண்ட் போடுற சத்தம், கேட் திறக்குற சத்தம் எல்லாம் அந்த அமைதியான மதியத்துல தெளிவாக்க் கேட்டுச்சு.
பெட்ரூம்ல இருந்த துர்காவுக்கும் மகேஷுக்கும் அது யாருனு நல்லாவே தெரியும். ஆனா ரெண்டு பேர் முகத்துலயும் ஒரு துளி பயம் கூட இல்ல. மாறாக, ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு அவங்க உதட்டுல ஒட்டிக்கிச்சு.
துர்கா இடுப்பை லேசாத் திருப்பினா. "டேய்... அவர் வந்துட்டாருடா..."னு சொன்னா. ஆனா அவ குரல்ல 'ஐயோ வந்துட்டாரே'ங்கற பதட்டம் இல்ல. "அவர் வந்துட்டாரு... ஆனா நீ இன்னும் முழுசா உள்ள விடாம இருக்கியே"ங்கற அந்த ஏக்கம் தான் இருந்தது. அவளோட சூத்து ஓட்டைக்குள்ள மகேஷோட மொட்டு மாட்டிட்டு இருக்கிற அந்த ரணமான சுகம், அவ புருஷன் வெளிய நிக்கிறாங்கற நினைப்பை விடப் பெருசா இருந்தது.
மகேஷுக்கு, வெளிய கிருஷ்ணன் வந்து நிக்கிறான், உள்ள அவனோட பொண்டாட்டி இவன் சுன்னியில மாட்டிட்டு நிக்கிறாங்கற நினைப்பு, ஒரு அசுரத்தனமான போதையை ஏத்துச்சு. அது அவனுக்கு ஒரு அதிகாரத்தைக் கொடுத்துச்சு.
"வரட்டும் அக்கா... அவருக்கும் தெரியும்ல... நாம என்ன பண்றோம்னு... கொஞ்ச நேரம் வெயிட் பண்ணட்டுமே... புருஷன் வெயில்ல காத்துட்டு இருக்க, பொண்டாட்டி உள்ள கும்மாளம் போடுறான்னு தெரிஞ்சா... அவருக்கு இன்னும் மூடு ஏறும்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் அவளோட இடுப்பை இன்னும் இறுக்கமாப் பிடிச்சுக்கிட்டு, "நகராதீங்க... இப்போ கழண்டா மறுபடியும் சொருகுறது கஷ்டம்... அப்படியே இருங்க,"னு அவளை அசைய விடாம லாக் பண்ணான்.
வெளிய காலிங் பெல் சத்தம். 'டிங் டாங்... டிங் டாங்...'
கிருஷ்ணன் வாசல்ல நின்னு பெல் அடிச்சுக்கிட்டு இருந்தான். ஒரு தடவை... ரெண்டு தடவை... மூணு தடவை...
உள்ள யாரும் கதவைத் திறக்கல.
துர்காவுக்கு அந்த பெல் சத்தம் கேட்டுச்சு. ஆனா அவளுக்கு எழுந்திருச்சு போய் கதவைத் திறக்க மனசு வரல. "கதவைத் திறக்கப் போனா... இந்தச் சுகம் கலைஞ்சுருமே... அவர் தான் நம்ம ஆளுதானே... புரிஞ்சுப்பாரு... வெயிட் பண்ணட்டும்..."னு அவ மனசு அலட்சியமாச் சொல்லுச்சு. அவளோட கவனம் முழுக்க, அவ பின்னாடி வாசல் வழியா நுழையப் போராடுற அந்தத் தடிமனான விருந்தாளி மேல தான் இருந்தது.
"ம்ம்... பெல் அடிக்குறாருடா..." துர்கா இதழைக் கடிச்சுக்கிட்டே முனகினா.
"அடிக்கட்டும்... நீங்க இப்போ கத்துற சத்தம் வெளிய அவருக்குக் கேக்கணும்... அப்போ தான் அவருக்குப் புரியும் உள்ள என்ன நடக்குதுனு... கதவைத் தட்டுறதை நிறுத்திட்டு வேடிக்கை பார்க்க வருவாரு,"னு மகேஷ் கிசுகிசுத்தான்.
ரெண்டு பேரும் அந்த பெல் சத்தத்தை ஒரு பின்னணி இசை மாரி எடுத்துக்கிட்டு, அவங்க வேலையில மும்முரமா இருந்தாங்க. கிருஷ்ணன் வெளிய காத்துக்கிட்டு இருக்கான்ங்கற அந்த எண்ணமே, அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் இன்னும் வெறியைத் தூண்டுச்சு.
கிருஷ்ணனுக்கு சந்தேகம் வந்தது. "என்னடா இது... கதவு திறக்கலையே..."னு யோசிச்சான். அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு பொறி தட்டுச்சு. "ஒருவேளை... அவங்க..."
அவன் உடம்புல ஒரு நடுக்கம் பரவுச்சு. அவன் கதவைத் தட்டுறதை நிறுத்திட்டு, ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் அங்கேயே காத்துக்கிட்டு நின்னான். உள்ள இருந்து எந்தச் சத்தமும் வரல. ஆனா அவனுக்குத் தெரியும், உள்ள ஏதோ நடக்குதுன்னு.
"போச்சு... ஆரம்பிச்சுட்டாங்களா?"னு அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு குரல்.
அவன் மெதுவா, சத்தம் வராம, வீட்டுக்குப் பின்னாடிப் பக்கம் நடந்தான். அங்க அவங்க பெட்ரூம் ஜன்னல் இருக்குற இடம். அந்தச் சந்துல அவன் பதுங்கிப் பதுங்கிப் போனான்.
அங்க போய் பார்த்தா... அந்தப் பெட்ரூம் ஜன்னல் ஒரு பக்கம் சாத்தியிருந்தது. ஆனா இன்னொரு பக்கம்... லேசா, ஒரு சின்ன இடைவெளி விட்டுத் திறந்திருந்தது. உள்ளே டியூப் லைட் வெளிச்சம் மங்கலாத் தெரிஞ்சது.
கிருஷ்ணன் அந்த ஜன்னல் கிட்ட போய், எக்கி உள்ள பார்த்தான். ஸ்கிரீன் பாதி மூடியிருந்ததால, அவனால முழுசாப் பார்க்க முடியல. ஆனா... அவனுக்குக் கேட்டது...
"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... வலிக்குதுடா... மெதுவா..."னு அவன் பொண்டாட்டி முனகுற சத்தம்.
அந்தக் குரல்ல இருந்த வலி... அது சாதாரண வலி இல்ல. ஏதோ புதுசா, தாங்க முடியாத ஒண்ணு உள்ள நுழையுறப்போ வர்ற வலி.
கிருஷ்ணனுக்கு அந்த இடத்துலேயே கால் வேர் பிடிச்சுப் போச்சு. அவன் காதை ஜன்னல் ஓரமா வச்சு, உள்ள நடக்குற ஒவ்வொரு அசைவையும் உன்னிப்பாக்க் கவனிச்சான்.
உள்ளே...
ஜன்னல் ஸ்க்ரீன் பின்னாடி நிழல் ஆடுறத பாத்தான். கிருஷ்ணன் வெளிய நிக்கிறான், ஜன்னல் வழியா ஒட்டுக்கேக்குறான்னு அவனுக்கு புரிஞ்சது. அந்த நினைப்பே அவனுக்கு ஒரு போதையை ஏத்துச்சு. "புருஷன் வெளிய நிக்கிறான்... பொண்டாட்டி உள்ள குண்டி காட்டிக்கிட்டு நிக்கிறா... என்ன ஒரு த்ரில்..."
அவன் துர்காவோட இடுப்பை இன்னும் இறுக்கமாப் பிடிச்சான். "அக்கா... அண்ணன் ஜன்னல் கிட்ட நிண்டு ஒட்டு கேக்குறாரு... இன்னைக்கு இந்தக் குண்டியைக் கிழிச்சுட்டுத் தான் மறுவேலை,"னு கிசுகிசுத்தான்.
துர்கா நிமிந்து ஜன்னலை பாத்து சிரிச்சா. அவளோட சூத்துக்குள்ள மாட்டிட்டு இருக்குற அந்த சுன்னி மொட்டு குடுக்குற சுகம் அவளை மயக்கிருச்சு. "சரிடா... என்னமோ பண்ணு... ஆனா மெதுவா..."னு சரணடைஞ்சா.
மகேஷ் இப்போ அந்த எண்ணெய் பாட்டிலை எடுத்து, அவனோட சுன்னி தண்டு மேல இன்னும் கொஞ்சம் ஊத்தினான். எண்ணெய் வழிஞ்சு, அவளோட அந்த விரிய ஆரம்பிச்ச சூத்து ஓட்டைக்குள்ள போச்சு.
அவன் ஒரு பெருமூச்சு விட்டுட்டு... இடுப்பைப் பின்னாடி இழுக்காம... அப்படியே முன்னாடி அழுத்தினான்.
'க்ர்ர்ர்...'னு ஒரு சத்தத்தோட, அவனோட சுன்னி இன்னும் கொஞ்சம் உள்ள இறங்குச்சு. அவளோட அந்தச் சின்ன ஓட்டை, "ஐயோ என்னால முடியலையே"னு கதறுற மாரி விரிஞ்சது. அவளோட தசை நார் நாராப் பிரியுற மாரி ஒரு உணர்வு.
"ஆஆஆஹ்... ம்மா..." துர்கா சத்தமா அலறினா. இந்த அலறல் வெளிய நின்ன கிருஷ்ணன் காதுல ஈட்டியா பாய்ஞ்சது.
"என்னடி ஆச்சு? அவ்ளோ பெருசா?"னு கிருஷ்ணன் வெளிய நின்னு கற்பனை பண்ணிப் பார்த்தான். அவன் பாண்ட்க்குள்ள கை தானாப் போச்சு.
மகேஷ் இப்போ அவசரப்படல. ஒரு இன்ச் உள்ள தள்ளுவான். அப்புறம் நிறுத்துவான். துர்கா அந்த வலிக்குப் பழகுற வரைக்கும் காத்திருப்பான். அப்புறம் மறுபடியும் ஒரு இன்ச்.
இப்படி கொஞ்சம் கொஞ்சமா... அவளோட அந்த கன்னித் தன்மையோட இருந்த பின் வாசலை, அவன் தன்னோட முரட்டுத் தடியால ஆக்கிரமிச்சுக்கிட்டு இருந்தான்.
பாதி சுன்னி உள்ள போனதும், துர்காவுக்கு மூச்சு முட்டுச்சு. அவளோட வயித்துல ஏதோ ஒரு பெரிய பாரம் ஏறுன மாரி இருந்தது. அவளோட குண்டித் தசை எல்லாம் இழுத்துப் பிடிச்சுக்கிட்டு, மகேஷோட சுன்னியை நெரிச்சது.
"டேய்... மகேஷ்... வயிறு வரைக்கும் வருதுடா... இதுக்கு மேல வேணாம்டா..."னு அவ கெஞ்சினா.
"இல்லக்கா... இன்னும் கொஞ்சம் தான்... முழுசாப் போனாத் தான் சுகம்..."னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் தன்னோட முழு பலத்தையும் திரட்டி, 'நச்'னு ஒரே இடி இடிச்சான்.
அந்த இடியில... அவனோட சுன்னியோட மிச்சம் இருந்த பகுதியும் 'வழுக்'னு உள்ள பாய்ஞ்சு, அவனோட அடிவயிறு துர்காவோட குண்டியில போய் 'டப்'னு மோதிச்சு.
முழு சுன்னியும் இப்போ அவளோட சூத்துக்குள்ள.
துர்கா வாயைப் பிளந்து, சத்தம் வராம காத்துல கத்தினா. அவளோட கண்ணுல இருந்து தண்ணி வழிஞ்சது. வலி... ஆனா அதுல ஒரு நிறைவு. அவளோட உடம்புல இருந்த அத்தனை ஓட்டையும் இப்போ அடைக்கப்பட்டுருச்சு.
மகேஷ் உள்ள முழுசாப் போனதும், கொஞ்ச நேரம் அசையாம அப்படியே இருந்தான். அவனோட சுன்னி அவளோட அந்த இறுக்கமான, சூடான குகைக்குள்ள புதைஞ்சு கிடக்குற சுகத்தை அனுபவிச்சான். அவளோட குண்டிச் சதை அவனோட தடியை 'கவ்'வுனு பிடிச்சுக்கிட்டு, விடமாட்டேன்னு அடம் பிடிச்சது.
வெளிய நின்ன கிருஷ்ணனுக்கு, உள்ள ஏற்பட்ட அந்தத் திடீர் அமைதி இன்னும் பதட்டத்தைக் கொடுத்துச்சு. "என்னடா சத்தத்தைக் காணோம்?"னு அவன் துடிச்சான்.
அப்போ... உள்ள இருந்து ஒரு மெல்லிய முனகல் ஆரம்பிச்சது.
"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... ம்ம்ம்..."
மகேஷ் மெதுவா... மிக மெதுவா... தன்னோட இடுப்பை அசைக்க ஆரம்பிச்சான். அவன் சுன்னியை வெளிய உருவும் போது, அவளோட சூத்துச் சதை அதோட ஒட்டிக்கிட்டே வெளிய வந்து, ஒரு குழாய் மாரி நீண்டது. அப்புறம் அவன் உள்ள தள்ளும் போது, அந்தச் சதை உள்ள சுருண்டு போச்சு.
அவன் ஒவ்வொரு முறை உள்ளேயும் வெளியேயும் ஆட்டும் போதும்... அந்த எண்ணெய் பிசுபிசுப்புல... 'சளக்... சளக்... சளக்...'னு ஒரு ஈரமான, ஆபாசமான சத்தம் உண்டாச்சு.
அந்தச் சத்தம்... அதுதான் கிருஷ்ணனுக்கு மரண அடி. அவன் பொண்டாட்டி வேற ஒருத்தன் ஓக்குற சத்தம்.
மகேஷ் போகப் போக வேகத்தைக் கூட்டினான். ஆரம்பத்துல வலியில துடிச்ச துர்கா, இப்போ அந்த வலியே ஒரு சுகமா மாற, தன்னோட குண்டியைத் தூக்கித் தூக்கி அவனுக்கு ஈடு கொடுக்க ஆரம்பிச்சா.
அவளோட கழுத்துல தொங்கிக்கிட்டு இருந்த அந்தத் தாலி... அவ இடுப்பு ஆடுற வேகத்துக்கு, அந்த மெத்தையில பட்டுப் பட்டுத் தெரிச்சு, ஒரு தாளம் போட்டுச்சு.
"அக்கா... ஸ்ஸ்ஸ்... எவ்ளோ டைட்டா இருக்குக்கா... உங்க கூதியை விட இதுதான் கா... சொர்க்கம்... சும்மா கவ்விப் பிடிக்குது..."னு மகேஷ் சுகத்துல புலம்பிக்கிட்டே இடிக்கிற சத்தம் தெளிவா வெளிய கேட்டது.
அந்த வார்த்தை... அது ஜன்னல் கம்பியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு நின்னுட்டு இருந்த கிருஷ்ணன் காதுல இடி மாரி விழுந்தது.
"கூதியை விட இதுதான் சொர்க்கமா?" கிருஷ்ணனுக்கு ஒரு நிமிஷம் ஒண்ணுமே புரியல. மூளை ஸ்தம்பிச்சுப் போச்சு. "அப்போ இவன் அவ்ளோ நேரம் இடிச்சுக்கிட்டு இருக்கிறது... அவளோட கூதியில இல்லையா?"
அவன் நெஞ்சு 'திக் திக்'னு அடிச்சது. "அடப்பாவி... என் பொண்டாட்டியோட பின்னாடி வாசலைத் திறந்துட்டானா..." கிருஷ்ணனுக்குத் தலைக்குள்ள 'வ்விர்ர்'னு ஒரு போதை ஏறுச்சு. அவனால நம்பவே முடியல. அவன் பொண்டாட்டி... அவன் கூடப் படுக்கும்போது கூட, அந்தப் பக்கம் கை கொண்டு போனாலே, "சீ... அங்கெல்லாம் வேணாம், அசிங்கம்"னு சிணுங்குறவ... இன்னைக்கு இந்தச் சின்னப் பையன் கிட்ட குண்டி காட்டிக்கிட்டு, அவன் முரட்டுத் தடியை பின்னாடி வாங்கிட்டு நிக்கிறாளே!
அதுவும் அந்தப் பையன், "டைட்டா இருக்கு... கவ்விப் பிடிக்குது"னு சொல்லும் போது, கிருஷ்ணனுக்குக் கற்பனை குதிரை பறந்தது. அவன் பொண்டாட்டியோட அந்தச் சின்னச் சூத்து ஓட்டை, மகேஷோட அந்தத் தடிமனான சுன்னியை முழுங்கிக்கிட்டு, "இன்னும் குடு... இன்னும் குடு..."னு விரியுறதை நினைச்சப்போவே, கிருஷ்ணனுக்குப் பைத்தியமே புடிச்சது.
மதிய உச்சி வெயில் மண்டையைப் பொளக்குது. கிருஷ்ணன் பேண்ட், சட்டை போட்டுக்கிட்டு, அந்த ஜன்னல் ஓரத்துல வேர்வையில குளிச்சுக்கிட்டு நின்னான். அவனோட சட்டை எல்லாம் நனைஞ்சு உடம்போட ஒட்டிருச்சு. அவனோட நெத்தியில இருந்து வேர்வை வழிஞ்சு கண்ணுல விழுந்து எரிச்சது. ஆனா அவன் அதையெல்லாம் துடைக்கல. அவனோட கவனம் முழுக்க உள்ளே இருந்து வர்ற அந்த முனகல் சத்தத்துல தான் இருந்தது.
உள்ளே...
அந்த ரூம் முழுக்க அனல் காத்து வீசுச்சு. துர்காவோட உடம்பு பூரா வியர்வை முத்து முத்தாப் பூத்திருந்தது. அவளோட முதுகுல வேர்வை வழிஞ்சு, அவளோட இடுப்புப் பள்ளத்துல தேங்குச்சு. மகேஷோட உடம்புல இருந்து வழிஞ்ச வேர்வை, அவளோட குண்டி மேல பட்டு, அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய்யோட கலந்து வழுவழுப்பாக்குச்சு.
"சளக்... சளக்... சளக்..."
அந்தச் சத்தம் இப்போ இன்னும் சத்தமா, இன்னும் ஈரமா வெளிய கேட்டது. உள்ளே மகேஷ் ஒரு வெறி பிடிச்ச மாரி செஞ்சான். அவன் ஒவ்வொரு முறை இடிக்கும் போதும், அவனோட வேர்வை ஈரம் பட்ட மார்பு, துர்காவோட முதுகுல இடிச்சு, "ப்பளார்... ப்பளார்..."னு சத்தம் வந்துச்சு. அந்தச் சத்தம் வெளிய நிக்கிற கிருஷ்ணனுக்கு, சாட்டையால அடிக்கிற மாரி சுகமா விழுந்தது.
துர்கா இப்போ வலியைக் கடந்து, ஒரு உச்சகட்ட போதையில இருந்தா. அவளோட சூத்துத் தசை, மகேஷோட சுன்னியை இறுக்கிப் பிடிச்சு, கறந்த பால் மாரி அதை ருசிச்சது. அவளோட முகம் தலையணையில புதைஞ்சு இருக்க, அவளோட குண்டி மட்டும் மகேஷோட ஆட்டத்துக்கு ஏத்த மாரி மேலேயும் கீழேயும் குதிச்சு ஆடுச்சு.
அவளோட கழுத்துல இருந்த அந்தத் தாலி... அது இப்போ அவளோட வேர்வை நனைஞ்ச மார்புல ஒட்டிக்கிட்டு, அவ மூச்சு வாங்குற வேகத்துக்கும், மகேஷ் இடிக்கிற வேகத்துக்கும் ஏத்த மாரி, அவளோட மார்புக் காம்புகள் மேல பட்டுப் பட்டுத் தெரிச்சு, ஒரு லயத்தோட ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.
"ஆஆ... ம்மா... மகேஷ்..."னு அவ கத்துனா.
அந்தக் குரல் வெளிய நின்ன கிருஷ்ணனைச் சாகடிச்சது. அவன் தன்னோட பேண்ட்டுக்கு மேலேயே, அவனோட சுன்னியைப் பிடிச்சுத் தேய்ச்சான். அவனுக்குத் தானே போய் இடிக்கணும் போல ஒரு வெறி. ஆனா அதை விட, இவன் இடிக்கிறதை ஒளிஞ்சு நின்னு கேக்குறதுல ஒரு அலாதி சுகம்.
மகேஷுக்கு இப்போ முடிவு நெருங்கிருச்சு. அவனோட சுன்னி சூடேறி, நெருப்புக்குழம்பு மாரி கொதிச்சது. அவளோட அந்த இருக்கமான சூத்துச் சுவர், அவனோட தடியை உருவி எடுத்துக்கிட்டு இருந்தது.
"அக்கா... அக்கா... வருதுக்கா... தாங்க முடியல... கக்கப் போறேன்..." மகேஷ் கத்தினான்.
அந்தக் குரல் கிருஷ்ணனுக்கு 'ஷாக்' அடிச்சது. "கக்கப் போறானா? எங்க?"
அடுத்த நொடியே துர்காவோட குரல் கேட்டது. "ஊத்துடா... எனக்குள்ளேயே ஊத்து... வெளிய எடுக்காத... ஒரு சொட்டு விடாம நிரப்புடா..."னு துர்கா வெறியோட அனுமதி கொடுத்தா.
கிருஷ்ணனுக்குக் கண்ணு இருட்டிக்கிட்டு வந்தது. "குண்டிக்குள்ளயேவா?"
உள்ளே... மகேஷ் தன்னோட இடுப்பை முழு வேகத்துல முன்னாடி தள்ளினான். அவனோட சுன்னி, அவளோட சூத்து ஓட்டைக்குள்ள ஆழமா, அவளோட குடலைக் கிளறுற அளவுக்கு உள்ள போய் இடிச்சது. அவன் அங்கேயே உறைஞ்சு நின்னான்.
அவனோட உடம்பு நடுங்க, அவனோட சுன்னி துடிச்சுத் துடிச்சு, அந்தச் சூடான, கெட்டியான கஞ்சியை, அவளோட சூத்து ஆழத்துக்குள்ள பீய்ச்சி அடிச்சது.
"ஆஆஆஹ்..." துர்கா அந்தச் சூட்டைத் தாங்க முடியாம அலறினா. அவளோட குண்டித் தசை சுருங்கி விரிஞ்சு, அந்த வெள்ளைக் குழம்பை ஆசையா உள்ள வாங்கிக்கிச்சு.
மகேஷ் அப்படியே அவ மேல சரிஞ்சான். அவனோட மார்பு அவளோட முதுகுல அழுத்த, அவனோட முகம் அவளோட கழுத்துல புதைஞ்சது. ரெண்டு பேரும் மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே, வேர்வையில குளிச்சு, ஒருத்தரோட ஒருத்தர் பின்னிப் பிணைஞ்சு கிடந்தாங்க.
அந்த அஞ்சு நிமிஷம்... அந்த ரூம்ல அவங்களோட மூச்சுச் சத்தம் மட்டும் தான் கேட்டுச்சு. மகேஷ் மெதுவாத் தலையைத் தூக்கி, அவளோட கழுத்துல, அந்தத் தாலிக் கயிறு பதிஞ்சிருந்த இடத்துல வழிஞ்ச வேர்வையைத் தன்னோட நாக்கால நக்கினான். அந்த உப்புச் சுவை அவனுக்கு அமிர்தமா இருந்தது.
"எப்படி இருந்துச்சு அக்கா?" அவன் கிசுகிசுப்பா கேட்டான்.
துர்கா கண்ணைத் திறக்காமலே சிரிச்சா. "கொன்னுட்டடா... என் பின்னால இப்டி ஒரு சுகம் இருக்குனு நீ வந்து தான் காட்டுன..."
மகேஷ் மெதுவா அவளை விட்டு விலகினான். அவனோட சுன்னி அவளோட சூத்துல இருந்து 'வழுக்'னு வெளிய வந்தது.
அது வெளிய வந்ததும்... அவளோட அந்த விரிஞ்ச சூத்து ஓட்டைக்குள்ள இருந்து... மகேஷ் உள்ளே நிறைச்சு வச்சிருந்த அந்த வெள்ளைக் கஞ்சி... அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய்யோட கலந்து... நுரைச்சுக்கிட்டு... 'புளுக்'னு வெளிய வழிஞ்சது. அது அவளோட குண்டிப் பிளவு வழியா ஓடி, அவளோட தொடை இடுக்குல சொட்டுச்சு.
மகேஷ் எழுந்து நின்னு, தன்னோட துணியைத் தேடினான். துர்கா அப்படியே படுத்துக்கிட்டு, அவனோட அம்மண உடம்பை ரசிச்சா. அவளோட பார்வை அவனோட சுருங்குன சுன்னி மேல இருந்தது.
"சரி அக்கா... நான் கிளம்புறேன்... ஈவினிங் வர்றேன்... நம்ம பிளான் படி அந்த நாயை இன்னைக்குக் கவனிப்போம்,"னு சொல்லிக்கிட்டே பேண்ட்டைப் போட்டான்.
அப்புறம் ஜன்னலைப் பார்த்துட்டு, ஒரு குறும்புச் சிரிப்போட, "அண்ணன் வேற பாவம்... அவ்ளோ நேரமா வெயில்ல காத்துட்டு இருக்காரு... கால் வலிக்கும்ல..."னு கிண்டலாச் சொன்னான்.
துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே எழுந்து உக்காந்தா. அவளோட குண்டியில இருந்து கஞ்சி வழிஞ்சு பெட்ஷீட்ல ஒழுகுச்சு. அவ அதைத் துடைக்கக் கூட இல்ல.
"இப்போ தான் அண்ணன் மேல பாவம் வருதா? இவளோ நேரம் இடிக்கும் போது தெரியலையா?"னு கேட்டுச் சிரிச்சா.
"அது அப்போ... இப்போ வேலை முடிஞ்சுதுல்ல..."னு சொல்லிட்டு, மகேஷ் அவகிட்ட வந்து, அவளோட உதட்டுல ஒரு முத்தம் கொடுத்துட்டு, "போயிட்டு வர்றேன்..."னு சொல்லிட்டு ரூமை விட்டு வெளிய போனான்.
கிருஷ்ணன் வெளிய நின்னு இதையெல்லாம் கேட்டுட்டு இருந்தான். மகேஷ் வெளிய வர்ற சத்தம் கேட்டதும், அவன் அவசரமாத் தன்னோட பேண்ட், சட்டையைச் சரி பண்ணிக்கிட்டு, வேர்வையைத் துடைச்சுக்கிட்டு, வாசல் பக்கம் ஓடி வந்தான்.
மகேஷ் கதவைத் திறந்து வெளிய வந்தான். வாசல்ல நின்ன கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், ஒரு அசட்டுச் சிரிப்பு சிரிச்சான்.
"சாரி ணா... கொஞ்சம் லேட் ஆகிருச்சு... வேலைய முடிக்க டைம் எடுத்துக்கிச்சு,"னு டபுள் மீனிங்ல சொல்லிட்டு, "ஈவினிங் வர்றேன் ணா..."னு சொல்லிட்டு, மாடிப் படியேறிப் போயிட்டான்.
கிருஷ்ணன் அவன் போனதுக்கப்புறம், வேகமா வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சு, கதவைச் சாத்தித் தாழ்ப்பாள் போட்டான். அவனுக்கு இப்போ பொறுமை இல்ல. அவனோட சுன்னி வெடிக்கிற நிலைமையில இருந்தது.
அவன் நேரா பெட்ரூமை நோக்கி ஓடினான். கதவைத் திறந்து உள்ள போனான்.
அங்க... பெட்ல... அவனோட பொண்டாட்டி துர்கா... முழு அம்மணமா, உடம்பு பூரா வேர்வை மினுமினுக்க, கலைஞ்ச தலைமுடியும், கழுத்துல அந்தத் தாலியுமா, ஒரு போர்க்களத்துல ஓய்வெடுக்குற ராணி மாரி சாய்ஞ்சு கிடந்தா.
அவளோட முகம் களைப்பா இருந்தாலும், அதுல ஒரு பிரகாசம், ஒரு திருப்தி தெரிஞ்சது. கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், அவளோட கண்கள்ல ஒரு சிரிப்பு வந்தது.
"வாங்க..." அவளோட குரல் கம்மலா, காமமா ஒலிச்சது.
கிருஷ்ணனால நிக்க முடியல. அவன் ஓடிப் போய் பெட்ல ஏறினான். அவளை அப்படியே அள்ளித் தன் மடியில போட்டுக்க ஆசைப்பட்டான். ஆனா அவன் கண்ணு வேற ஒண்ணைத் தேடுச்சு.
அவன் அவளோட தோளைப் பிடிச்சு, அவளைக் குப்புறப் படுக்க வச்சான்.
"திரும்பு டி..."
துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே திரும்பினா. அவளோட அந்த அகலமான, சிவந்து போன குண்டியை அவன் கண்ணு முன்னாடி காட்டிப் படுத்தா.
கிருஷ்ணன் அவளோட ரெண்டு குண்டிச் சதையையும் தன்னோட கைகளால பிடிச்சு, நல்லா அகலமா விரிச்சான்.
அங்க... அவளோட அந்தச் சூத்து ஓட்டை... அது இன்னும் மூடாம, மகேஷோட சுன்னி போனத் தடத்தோட, லேசாத் திறந்துகிட்டு, வீங்கிப் போய், செவந்து இருந்தது.
அந்தத் திறந்த வாயில இருந்து... மகேஷ் உள்ளே இறைச்ச அந்தக் கெட்டி வெள்ளைக் கஞ்சி... எண்ணெய்யோட கலந்து, 'வழுக்'னு வெளிய வந்து, அவளோட சூத்துஓட்டையச் சுத்தி ஒரு குளம் மாரி தேங்கி வழிஞ்சுக்கிட்டு இருந்தது.
அதைப் பார்த்ததும் கிருஷ்ணனுக்குத் தலை சுத்துச்சு. "அப்பா... என்னடி இது... எவ்ளோ ஊத்திருக்கான்..."னு அவனுக்கே தெரியாம முனகினான். அவனோட விரல் நடுங்கிக்கிட்டே போய், அந்த வழியுற கஞ்சியைத் தொட்டது. அது இன்னும் சூடா இருந்தது.
வேற ஒருத்தன்... அவனோட ஆண்மையை, இவன் பொண்டாட்டியோட பின்னாடி வாசல் வழியா உள்ளே செலுத்தி, அங்கேயே விட்டுட்டுப் போயிருக்கான். அந்த நினைப்பு கிருஷ்ணனை ஒரு மிருகமா மாத்துச்சு.
அவன் அப்படியே குனிஞ்சான். அவளோட அந்த அகலமான, சிவந்து போயிருந்த குண்டிச் சதைகளுக்கு நடுவுல தன்னோட முகத்தைப் புதைச்சான். அவளோட சூத்துல இருந்து அடிச்ச அந்த நெடி... மகேஷோட முரட்டு வேர்வை வாடை, அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய் மணம், அப்புறம் அந்தப் பச்சை விந்து வாடை... எல்லாம் கலந்து அவனுக்கு ஒரு புதுப் போதையை ஏத்துச்சு.
அவன் தயங்கல. ஒரு நாய் தனக்குக் கிடைச்ச எலும்புத் துண்டைக் கவ்வுற மாரி, வெறியோட அவளோட அந்தச் சூத்து ஓட்டையில வாய் வச்சான்.
ஆனா மகேஷ் வெளிய எடுக்கல. அவன் அப்படியே அந்த இடத்துல உறைஞ்சு நின்னான். ஏன்னா, அவனோட சுன்னி மொட்டு, அவளோட அந்த இருக்கமான தசைக்குள்ள சிக்கிக்கிட்டு, ஒரு கதகதப்பான, இருக்கமான குகைக்குள்ள மாட்டுன சுகத்தை அவனுக்குக் கொடுத்துச்சு. அவளோட குண்டித் தசை அவனோட மொட்டை 'நச் நச்'னு கவ்விப் பிடிச்சுது.
வெளிய... தெருவுல...
கிருஷ்ணனோட பைக் சத்தம் கேட்டது. அவன் வண்டியை ஸ்டாண்ட் போடுற சத்தம், கேட் திறக்குற சத்தம் எல்லாம் அந்த அமைதியான மதியத்துல தெளிவாக்க் கேட்டுச்சு.
பெட்ரூம்ல இருந்த துர்காவுக்கும் மகேஷுக்கும் அது யாருனு நல்லாவே தெரியும். ஆனா ரெண்டு பேர் முகத்துலயும் ஒரு துளி பயம் கூட இல்ல. மாறாக, ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு அவங்க உதட்டுல ஒட்டிக்கிச்சு.
துர்கா இடுப்பை லேசாத் திருப்பினா. "டேய்... அவர் வந்துட்டாருடா..."னு சொன்னா. ஆனா அவ குரல்ல 'ஐயோ வந்துட்டாரே'ங்கற பதட்டம் இல்ல. "அவர் வந்துட்டாரு... ஆனா நீ இன்னும் முழுசா உள்ள விடாம இருக்கியே"ங்கற அந்த ஏக்கம் தான் இருந்தது. அவளோட சூத்து ஓட்டைக்குள்ள மகேஷோட மொட்டு மாட்டிட்டு இருக்கிற அந்த ரணமான சுகம், அவ புருஷன் வெளிய நிக்கிறாங்கற நினைப்பை விடப் பெருசா இருந்தது.
மகேஷுக்கு, வெளிய கிருஷ்ணன் வந்து நிக்கிறான், உள்ள அவனோட பொண்டாட்டி இவன் சுன்னியில மாட்டிட்டு நிக்கிறாங்கற நினைப்பு, ஒரு அசுரத்தனமான போதையை ஏத்துச்சு. அது அவனுக்கு ஒரு அதிகாரத்தைக் கொடுத்துச்சு.
"வரட்டும் அக்கா... அவருக்கும் தெரியும்ல... நாம என்ன பண்றோம்னு... கொஞ்ச நேரம் வெயிட் பண்ணட்டுமே... புருஷன் வெயில்ல காத்துட்டு இருக்க, பொண்டாட்டி உள்ள கும்மாளம் போடுறான்னு தெரிஞ்சா... அவருக்கு இன்னும் மூடு ஏறும்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் அவளோட இடுப்பை இன்னும் இறுக்கமாப் பிடிச்சுக்கிட்டு, "நகராதீங்க... இப்போ கழண்டா மறுபடியும் சொருகுறது கஷ்டம்... அப்படியே இருங்க,"னு அவளை அசைய விடாம லாக் பண்ணான்.
வெளிய காலிங் பெல் சத்தம். 'டிங் டாங்... டிங் டாங்...'
கிருஷ்ணன் வாசல்ல நின்னு பெல் அடிச்சுக்கிட்டு இருந்தான். ஒரு தடவை... ரெண்டு தடவை... மூணு தடவை...
உள்ள யாரும் கதவைத் திறக்கல.
துர்காவுக்கு அந்த பெல் சத்தம் கேட்டுச்சு. ஆனா அவளுக்கு எழுந்திருச்சு போய் கதவைத் திறக்க மனசு வரல. "கதவைத் திறக்கப் போனா... இந்தச் சுகம் கலைஞ்சுருமே... அவர் தான் நம்ம ஆளுதானே... புரிஞ்சுப்பாரு... வெயிட் பண்ணட்டும்..."னு அவ மனசு அலட்சியமாச் சொல்லுச்சு. அவளோட கவனம் முழுக்க, அவ பின்னாடி வாசல் வழியா நுழையப் போராடுற அந்தத் தடிமனான விருந்தாளி மேல தான் இருந்தது.
"ம்ம்... பெல் அடிக்குறாருடா..." துர்கா இதழைக் கடிச்சுக்கிட்டே முனகினா.
"அடிக்கட்டும்... நீங்க இப்போ கத்துற சத்தம் வெளிய அவருக்குக் கேக்கணும்... அப்போ தான் அவருக்குப் புரியும் உள்ள என்ன நடக்குதுனு... கதவைத் தட்டுறதை நிறுத்திட்டு வேடிக்கை பார்க்க வருவாரு,"னு மகேஷ் கிசுகிசுத்தான்.
ரெண்டு பேரும் அந்த பெல் சத்தத்தை ஒரு பின்னணி இசை மாரி எடுத்துக்கிட்டு, அவங்க வேலையில மும்முரமா இருந்தாங்க. கிருஷ்ணன் வெளிய காத்துக்கிட்டு இருக்கான்ங்கற அந்த எண்ணமே, அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் இன்னும் வெறியைத் தூண்டுச்சு.
கிருஷ்ணனுக்கு சந்தேகம் வந்தது. "என்னடா இது... கதவு திறக்கலையே..."னு யோசிச்சான். அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு பொறி தட்டுச்சு. "ஒருவேளை... அவங்க..."
அவன் உடம்புல ஒரு நடுக்கம் பரவுச்சு. அவன் கதவைத் தட்டுறதை நிறுத்திட்டு, ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் அங்கேயே காத்துக்கிட்டு நின்னான். உள்ள இருந்து எந்தச் சத்தமும் வரல. ஆனா அவனுக்குத் தெரியும், உள்ள ஏதோ நடக்குதுன்னு.
"போச்சு... ஆரம்பிச்சுட்டாங்களா?"னு அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு குரல்.
அவன் மெதுவா, சத்தம் வராம, வீட்டுக்குப் பின்னாடிப் பக்கம் நடந்தான். அங்க அவங்க பெட்ரூம் ஜன்னல் இருக்குற இடம். அந்தச் சந்துல அவன் பதுங்கிப் பதுங்கிப் போனான்.
அங்க போய் பார்த்தா... அந்தப் பெட்ரூம் ஜன்னல் ஒரு பக்கம் சாத்தியிருந்தது. ஆனா இன்னொரு பக்கம்... லேசா, ஒரு சின்ன இடைவெளி விட்டுத் திறந்திருந்தது. உள்ளே டியூப் லைட் வெளிச்சம் மங்கலாத் தெரிஞ்சது.
கிருஷ்ணன் அந்த ஜன்னல் கிட்ட போய், எக்கி உள்ள பார்த்தான். ஸ்கிரீன் பாதி மூடியிருந்ததால, அவனால முழுசாப் பார்க்க முடியல. ஆனா... அவனுக்குக் கேட்டது...
"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... வலிக்குதுடா... மெதுவா..."னு அவன் பொண்டாட்டி முனகுற சத்தம்.
அந்தக் குரல்ல இருந்த வலி... அது சாதாரண வலி இல்ல. ஏதோ புதுசா, தாங்க முடியாத ஒண்ணு உள்ள நுழையுறப்போ வர்ற வலி.
கிருஷ்ணனுக்கு அந்த இடத்துலேயே கால் வேர் பிடிச்சுப் போச்சு. அவன் காதை ஜன்னல் ஓரமா வச்சு, உள்ள நடக்குற ஒவ்வொரு அசைவையும் உன்னிப்பாக்க் கவனிச்சான்.
உள்ளே...
ஜன்னல் ஸ்க்ரீன் பின்னாடி நிழல் ஆடுறத பாத்தான். கிருஷ்ணன் வெளிய நிக்கிறான், ஜன்னல் வழியா ஒட்டுக்கேக்குறான்னு அவனுக்கு புரிஞ்சது. அந்த நினைப்பே அவனுக்கு ஒரு போதையை ஏத்துச்சு. "புருஷன் வெளிய நிக்கிறான்... பொண்டாட்டி உள்ள குண்டி காட்டிக்கிட்டு நிக்கிறா... என்ன ஒரு த்ரில்..."
அவன் துர்காவோட இடுப்பை இன்னும் இறுக்கமாப் பிடிச்சான். "அக்கா... அண்ணன் ஜன்னல் கிட்ட நிண்டு ஒட்டு கேக்குறாரு... இன்னைக்கு இந்தக் குண்டியைக் கிழிச்சுட்டுத் தான் மறுவேலை,"னு கிசுகிசுத்தான்.
துர்கா நிமிந்து ஜன்னலை பாத்து சிரிச்சா. அவளோட சூத்துக்குள்ள மாட்டிட்டு இருக்குற அந்த சுன்னி மொட்டு குடுக்குற சுகம் அவளை மயக்கிருச்சு. "சரிடா... என்னமோ பண்ணு... ஆனா மெதுவா..."னு சரணடைஞ்சா.
மகேஷ் இப்போ அந்த எண்ணெய் பாட்டிலை எடுத்து, அவனோட சுன்னி தண்டு மேல இன்னும் கொஞ்சம் ஊத்தினான். எண்ணெய் வழிஞ்சு, அவளோட அந்த விரிய ஆரம்பிச்ச சூத்து ஓட்டைக்குள்ள போச்சு.
அவன் ஒரு பெருமூச்சு விட்டுட்டு... இடுப்பைப் பின்னாடி இழுக்காம... அப்படியே முன்னாடி அழுத்தினான்.
'க்ர்ர்ர்...'னு ஒரு சத்தத்தோட, அவனோட சுன்னி இன்னும் கொஞ்சம் உள்ள இறங்குச்சு. அவளோட அந்தச் சின்ன ஓட்டை, "ஐயோ என்னால முடியலையே"னு கதறுற மாரி விரிஞ்சது. அவளோட தசை நார் நாராப் பிரியுற மாரி ஒரு உணர்வு.
"ஆஆஆஹ்... ம்மா..." துர்கா சத்தமா அலறினா. இந்த அலறல் வெளிய நின்ன கிருஷ்ணன் காதுல ஈட்டியா பாய்ஞ்சது.
"என்னடி ஆச்சு? அவ்ளோ பெருசா?"னு கிருஷ்ணன் வெளிய நின்னு கற்பனை பண்ணிப் பார்த்தான். அவன் பாண்ட்க்குள்ள கை தானாப் போச்சு.
மகேஷ் இப்போ அவசரப்படல. ஒரு இன்ச் உள்ள தள்ளுவான். அப்புறம் நிறுத்துவான். துர்கா அந்த வலிக்குப் பழகுற வரைக்கும் காத்திருப்பான். அப்புறம் மறுபடியும் ஒரு இன்ச்.
இப்படி கொஞ்சம் கொஞ்சமா... அவளோட அந்த கன்னித் தன்மையோட இருந்த பின் வாசலை, அவன் தன்னோட முரட்டுத் தடியால ஆக்கிரமிச்சுக்கிட்டு இருந்தான்.
பாதி சுன்னி உள்ள போனதும், துர்காவுக்கு மூச்சு முட்டுச்சு. அவளோட வயித்துல ஏதோ ஒரு பெரிய பாரம் ஏறுன மாரி இருந்தது. அவளோட குண்டித் தசை எல்லாம் இழுத்துப் பிடிச்சுக்கிட்டு, மகேஷோட சுன்னியை நெரிச்சது.
"டேய்... மகேஷ்... வயிறு வரைக்கும் வருதுடா... இதுக்கு மேல வேணாம்டா..."னு அவ கெஞ்சினா.
"இல்லக்கா... இன்னும் கொஞ்சம் தான்... முழுசாப் போனாத் தான் சுகம்..."னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் தன்னோட முழு பலத்தையும் திரட்டி, 'நச்'னு ஒரே இடி இடிச்சான்.
அந்த இடியில... அவனோட சுன்னியோட மிச்சம் இருந்த பகுதியும் 'வழுக்'னு உள்ள பாய்ஞ்சு, அவனோட அடிவயிறு துர்காவோட குண்டியில போய் 'டப்'னு மோதிச்சு.
முழு சுன்னியும் இப்போ அவளோட சூத்துக்குள்ள.
துர்கா வாயைப் பிளந்து, சத்தம் வராம காத்துல கத்தினா. அவளோட கண்ணுல இருந்து தண்ணி வழிஞ்சது. வலி... ஆனா அதுல ஒரு நிறைவு. அவளோட உடம்புல இருந்த அத்தனை ஓட்டையும் இப்போ அடைக்கப்பட்டுருச்சு.
மகேஷ் உள்ள முழுசாப் போனதும், கொஞ்ச நேரம் அசையாம அப்படியே இருந்தான். அவனோட சுன்னி அவளோட அந்த இறுக்கமான, சூடான குகைக்குள்ள புதைஞ்சு கிடக்குற சுகத்தை அனுபவிச்சான். அவளோட குண்டிச் சதை அவனோட தடியை 'கவ்'வுனு பிடிச்சுக்கிட்டு, விடமாட்டேன்னு அடம் பிடிச்சது.
வெளிய நின்ன கிருஷ்ணனுக்கு, உள்ள ஏற்பட்ட அந்தத் திடீர் அமைதி இன்னும் பதட்டத்தைக் கொடுத்துச்சு. "என்னடா சத்தத்தைக் காணோம்?"னு அவன் துடிச்சான்.
அப்போ... உள்ள இருந்து ஒரு மெல்லிய முனகல் ஆரம்பிச்சது.
"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ... ம்ம்ம்..."
மகேஷ் மெதுவா... மிக மெதுவா... தன்னோட இடுப்பை அசைக்க ஆரம்பிச்சான். அவன் சுன்னியை வெளிய உருவும் போது, அவளோட சூத்துச் சதை அதோட ஒட்டிக்கிட்டே வெளிய வந்து, ஒரு குழாய் மாரி நீண்டது. அப்புறம் அவன் உள்ள தள்ளும் போது, அந்தச் சதை உள்ள சுருண்டு போச்சு.
அவன் ஒவ்வொரு முறை உள்ளேயும் வெளியேயும் ஆட்டும் போதும்... அந்த எண்ணெய் பிசுபிசுப்புல... 'சளக்... சளக்... சளக்...'னு ஒரு ஈரமான, ஆபாசமான சத்தம் உண்டாச்சு.
அந்தச் சத்தம்... அதுதான் கிருஷ்ணனுக்கு மரண அடி. அவன் பொண்டாட்டி வேற ஒருத்தன் ஓக்குற சத்தம்.
மகேஷ் போகப் போக வேகத்தைக் கூட்டினான். ஆரம்பத்துல வலியில துடிச்ச துர்கா, இப்போ அந்த வலியே ஒரு சுகமா மாற, தன்னோட குண்டியைத் தூக்கித் தூக்கி அவனுக்கு ஈடு கொடுக்க ஆரம்பிச்சா.
அவளோட கழுத்துல தொங்கிக்கிட்டு இருந்த அந்தத் தாலி... அவ இடுப்பு ஆடுற வேகத்துக்கு, அந்த மெத்தையில பட்டுப் பட்டுத் தெரிச்சு, ஒரு தாளம் போட்டுச்சு.
"அக்கா... ஸ்ஸ்ஸ்... எவ்ளோ டைட்டா இருக்குக்கா... உங்க கூதியை விட இதுதான் கா... சொர்க்கம்... சும்மா கவ்விப் பிடிக்குது..."னு மகேஷ் சுகத்துல புலம்பிக்கிட்டே இடிக்கிற சத்தம் தெளிவா வெளிய கேட்டது.
அந்த வார்த்தை... அது ஜன்னல் கம்பியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு நின்னுட்டு இருந்த கிருஷ்ணன் காதுல இடி மாரி விழுந்தது.
"கூதியை விட இதுதான் சொர்க்கமா?" கிருஷ்ணனுக்கு ஒரு நிமிஷம் ஒண்ணுமே புரியல. மூளை ஸ்தம்பிச்சுப் போச்சு. "அப்போ இவன் அவ்ளோ நேரம் இடிச்சுக்கிட்டு இருக்கிறது... அவளோட கூதியில இல்லையா?"
அவன் நெஞ்சு 'திக் திக்'னு அடிச்சது. "அடப்பாவி... என் பொண்டாட்டியோட பின்னாடி வாசலைத் திறந்துட்டானா..." கிருஷ்ணனுக்குத் தலைக்குள்ள 'வ்விர்ர்'னு ஒரு போதை ஏறுச்சு. அவனால நம்பவே முடியல. அவன் பொண்டாட்டி... அவன் கூடப் படுக்கும்போது கூட, அந்தப் பக்கம் கை கொண்டு போனாலே, "சீ... அங்கெல்லாம் வேணாம், அசிங்கம்"னு சிணுங்குறவ... இன்னைக்கு இந்தச் சின்னப் பையன் கிட்ட குண்டி காட்டிக்கிட்டு, அவன் முரட்டுத் தடியை பின்னாடி வாங்கிட்டு நிக்கிறாளே!
அதுவும் அந்தப் பையன், "டைட்டா இருக்கு... கவ்விப் பிடிக்குது"னு சொல்லும் போது, கிருஷ்ணனுக்குக் கற்பனை குதிரை பறந்தது. அவன் பொண்டாட்டியோட அந்தச் சின்னச் சூத்து ஓட்டை, மகேஷோட அந்தத் தடிமனான சுன்னியை முழுங்கிக்கிட்டு, "இன்னும் குடு... இன்னும் குடு..."னு விரியுறதை நினைச்சப்போவே, கிருஷ்ணனுக்குப் பைத்தியமே புடிச்சது.
மதிய உச்சி வெயில் மண்டையைப் பொளக்குது. கிருஷ்ணன் பேண்ட், சட்டை போட்டுக்கிட்டு, அந்த ஜன்னல் ஓரத்துல வேர்வையில குளிச்சுக்கிட்டு நின்னான். அவனோட சட்டை எல்லாம் நனைஞ்சு உடம்போட ஒட்டிருச்சு. அவனோட நெத்தியில இருந்து வேர்வை வழிஞ்சு கண்ணுல விழுந்து எரிச்சது. ஆனா அவன் அதையெல்லாம் துடைக்கல. அவனோட கவனம் முழுக்க உள்ளே இருந்து வர்ற அந்த முனகல் சத்தத்துல தான் இருந்தது.
உள்ளே...
அந்த ரூம் முழுக்க அனல் காத்து வீசுச்சு. துர்காவோட உடம்பு பூரா வியர்வை முத்து முத்தாப் பூத்திருந்தது. அவளோட முதுகுல வேர்வை வழிஞ்சு, அவளோட இடுப்புப் பள்ளத்துல தேங்குச்சு. மகேஷோட உடம்புல இருந்து வழிஞ்ச வேர்வை, அவளோட குண்டி மேல பட்டு, அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய்யோட கலந்து வழுவழுப்பாக்குச்சு.
"சளக்... சளக்... சளக்..."
அந்தச் சத்தம் இப்போ இன்னும் சத்தமா, இன்னும் ஈரமா வெளிய கேட்டது. உள்ளே மகேஷ் ஒரு வெறி பிடிச்ச மாரி செஞ்சான். அவன் ஒவ்வொரு முறை இடிக்கும் போதும், அவனோட வேர்வை ஈரம் பட்ட மார்பு, துர்காவோட முதுகுல இடிச்சு, "ப்பளார்... ப்பளார்..."னு சத்தம் வந்துச்சு. அந்தச் சத்தம் வெளிய நிக்கிற கிருஷ்ணனுக்கு, சாட்டையால அடிக்கிற மாரி சுகமா விழுந்தது.
துர்கா இப்போ வலியைக் கடந்து, ஒரு உச்சகட்ட போதையில இருந்தா. அவளோட சூத்துத் தசை, மகேஷோட சுன்னியை இறுக்கிப் பிடிச்சு, கறந்த பால் மாரி அதை ருசிச்சது. அவளோட முகம் தலையணையில புதைஞ்சு இருக்க, அவளோட குண்டி மட்டும் மகேஷோட ஆட்டத்துக்கு ஏத்த மாரி மேலேயும் கீழேயும் குதிச்சு ஆடுச்சு.
அவளோட கழுத்துல இருந்த அந்தத் தாலி... அது இப்போ அவளோட வேர்வை நனைஞ்ச மார்புல ஒட்டிக்கிட்டு, அவ மூச்சு வாங்குற வேகத்துக்கும், மகேஷ் இடிக்கிற வேகத்துக்கும் ஏத்த மாரி, அவளோட மார்புக் காம்புகள் மேல பட்டுப் பட்டுத் தெரிச்சு, ஒரு லயத்தோட ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.
"ஆஆ... ம்மா... மகேஷ்..."னு அவ கத்துனா.
அந்தக் குரல் வெளிய நின்ன கிருஷ்ணனைச் சாகடிச்சது. அவன் தன்னோட பேண்ட்டுக்கு மேலேயே, அவனோட சுன்னியைப் பிடிச்சுத் தேய்ச்சான். அவனுக்குத் தானே போய் இடிக்கணும் போல ஒரு வெறி. ஆனா அதை விட, இவன் இடிக்கிறதை ஒளிஞ்சு நின்னு கேக்குறதுல ஒரு அலாதி சுகம்.
மகேஷுக்கு இப்போ முடிவு நெருங்கிருச்சு. அவனோட சுன்னி சூடேறி, நெருப்புக்குழம்பு மாரி கொதிச்சது. அவளோட அந்த இருக்கமான சூத்துச் சுவர், அவனோட தடியை உருவி எடுத்துக்கிட்டு இருந்தது.
"அக்கா... அக்கா... வருதுக்கா... தாங்க முடியல... கக்கப் போறேன்..." மகேஷ் கத்தினான்.
அந்தக் குரல் கிருஷ்ணனுக்கு 'ஷாக்' அடிச்சது. "கக்கப் போறானா? எங்க?"
அடுத்த நொடியே துர்காவோட குரல் கேட்டது. "ஊத்துடா... எனக்குள்ளேயே ஊத்து... வெளிய எடுக்காத... ஒரு சொட்டு விடாம நிரப்புடா..."னு துர்கா வெறியோட அனுமதி கொடுத்தா.
கிருஷ்ணனுக்குக் கண்ணு இருட்டிக்கிட்டு வந்தது. "குண்டிக்குள்ளயேவா?"
உள்ளே... மகேஷ் தன்னோட இடுப்பை முழு வேகத்துல முன்னாடி தள்ளினான். அவனோட சுன்னி, அவளோட சூத்து ஓட்டைக்குள்ள ஆழமா, அவளோட குடலைக் கிளறுற அளவுக்கு உள்ள போய் இடிச்சது. அவன் அங்கேயே உறைஞ்சு நின்னான்.
அவனோட உடம்பு நடுங்க, அவனோட சுன்னி துடிச்சுத் துடிச்சு, அந்தச் சூடான, கெட்டியான கஞ்சியை, அவளோட சூத்து ஆழத்துக்குள்ள பீய்ச்சி அடிச்சது.
"ஆஆஆஹ்..." துர்கா அந்தச் சூட்டைத் தாங்க முடியாம அலறினா. அவளோட குண்டித் தசை சுருங்கி விரிஞ்சு, அந்த வெள்ளைக் குழம்பை ஆசையா உள்ள வாங்கிக்கிச்சு.
மகேஷ் அப்படியே அவ மேல சரிஞ்சான். அவனோட மார்பு அவளோட முதுகுல அழுத்த, அவனோட முகம் அவளோட கழுத்துல புதைஞ்சது. ரெண்டு பேரும் மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே, வேர்வையில குளிச்சு, ஒருத்தரோட ஒருத்தர் பின்னிப் பிணைஞ்சு கிடந்தாங்க.
அந்த அஞ்சு நிமிஷம்... அந்த ரூம்ல அவங்களோட மூச்சுச் சத்தம் மட்டும் தான் கேட்டுச்சு. மகேஷ் மெதுவாத் தலையைத் தூக்கி, அவளோட கழுத்துல, அந்தத் தாலிக் கயிறு பதிஞ்சிருந்த இடத்துல வழிஞ்ச வேர்வையைத் தன்னோட நாக்கால நக்கினான். அந்த உப்புச் சுவை அவனுக்கு அமிர்தமா இருந்தது.
"எப்படி இருந்துச்சு அக்கா?" அவன் கிசுகிசுப்பா கேட்டான்.
துர்கா கண்ணைத் திறக்காமலே சிரிச்சா. "கொன்னுட்டடா... என் பின்னால இப்டி ஒரு சுகம் இருக்குனு நீ வந்து தான் காட்டுன..."
மகேஷ் மெதுவா அவளை விட்டு விலகினான். அவனோட சுன்னி அவளோட சூத்துல இருந்து 'வழுக்'னு வெளிய வந்தது.
அது வெளிய வந்ததும்... அவளோட அந்த விரிஞ்ச சூத்து ஓட்டைக்குள்ள இருந்து... மகேஷ் உள்ளே நிறைச்சு வச்சிருந்த அந்த வெள்ளைக் கஞ்சி... அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய்யோட கலந்து... நுரைச்சுக்கிட்டு... 'புளுக்'னு வெளிய வழிஞ்சது. அது அவளோட குண்டிப் பிளவு வழியா ஓடி, அவளோட தொடை இடுக்குல சொட்டுச்சு.
மகேஷ் எழுந்து நின்னு, தன்னோட துணியைத் தேடினான். துர்கா அப்படியே படுத்துக்கிட்டு, அவனோட அம்மண உடம்பை ரசிச்சா. அவளோட பார்வை அவனோட சுருங்குன சுன்னி மேல இருந்தது.
"சரி அக்கா... நான் கிளம்புறேன்... ஈவினிங் வர்றேன்... நம்ம பிளான் படி அந்த நாயை இன்னைக்குக் கவனிப்போம்,"னு சொல்லிக்கிட்டே பேண்ட்டைப் போட்டான்.
அப்புறம் ஜன்னலைப் பார்த்துட்டு, ஒரு குறும்புச் சிரிப்போட, "அண்ணன் வேற பாவம்... அவ்ளோ நேரமா வெயில்ல காத்துட்டு இருக்காரு... கால் வலிக்கும்ல..."னு கிண்டலாச் சொன்னான்.
துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே எழுந்து உக்காந்தா. அவளோட குண்டியில இருந்து கஞ்சி வழிஞ்சு பெட்ஷீட்ல ஒழுகுச்சு. அவ அதைத் துடைக்கக் கூட இல்ல.
"இப்போ தான் அண்ணன் மேல பாவம் வருதா? இவளோ நேரம் இடிக்கும் போது தெரியலையா?"னு கேட்டுச் சிரிச்சா.
"அது அப்போ... இப்போ வேலை முடிஞ்சுதுல்ல..."னு சொல்லிட்டு, மகேஷ் அவகிட்ட வந்து, அவளோட உதட்டுல ஒரு முத்தம் கொடுத்துட்டு, "போயிட்டு வர்றேன்..."னு சொல்லிட்டு ரூமை விட்டு வெளிய போனான்.
கிருஷ்ணன் வெளிய நின்னு இதையெல்லாம் கேட்டுட்டு இருந்தான். மகேஷ் வெளிய வர்ற சத்தம் கேட்டதும், அவன் அவசரமாத் தன்னோட பேண்ட், சட்டையைச் சரி பண்ணிக்கிட்டு, வேர்வையைத் துடைச்சுக்கிட்டு, வாசல் பக்கம் ஓடி வந்தான்.
மகேஷ் கதவைத் திறந்து வெளிய வந்தான். வாசல்ல நின்ன கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், ஒரு அசட்டுச் சிரிப்பு சிரிச்சான்.
"சாரி ணா... கொஞ்சம் லேட் ஆகிருச்சு... வேலைய முடிக்க டைம் எடுத்துக்கிச்சு,"னு டபுள் மீனிங்ல சொல்லிட்டு, "ஈவினிங் வர்றேன் ணா..."னு சொல்லிட்டு, மாடிப் படியேறிப் போயிட்டான்.
கிருஷ்ணன் அவன் போனதுக்கப்புறம், வேகமா வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சு, கதவைச் சாத்தித் தாழ்ப்பாள் போட்டான். அவனுக்கு இப்போ பொறுமை இல்ல. அவனோட சுன்னி வெடிக்கிற நிலைமையில இருந்தது.
அவன் நேரா பெட்ரூமை நோக்கி ஓடினான். கதவைத் திறந்து உள்ள போனான்.
அங்க... பெட்ல... அவனோட பொண்டாட்டி துர்கா... முழு அம்மணமா, உடம்பு பூரா வேர்வை மினுமினுக்க, கலைஞ்ச தலைமுடியும், கழுத்துல அந்தத் தாலியுமா, ஒரு போர்க்களத்துல ஓய்வெடுக்குற ராணி மாரி சாய்ஞ்சு கிடந்தா.
அவளோட முகம் களைப்பா இருந்தாலும், அதுல ஒரு பிரகாசம், ஒரு திருப்தி தெரிஞ்சது. கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், அவளோட கண்கள்ல ஒரு சிரிப்பு வந்தது.
"வாங்க..." அவளோட குரல் கம்மலா, காமமா ஒலிச்சது.
கிருஷ்ணனால நிக்க முடியல. அவன் ஓடிப் போய் பெட்ல ஏறினான். அவளை அப்படியே அள்ளித் தன் மடியில போட்டுக்க ஆசைப்பட்டான். ஆனா அவன் கண்ணு வேற ஒண்ணைத் தேடுச்சு.
அவன் அவளோட தோளைப் பிடிச்சு, அவளைக் குப்புறப் படுக்க வச்சான்.
"திரும்பு டி..."
துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே திரும்பினா. அவளோட அந்த அகலமான, சிவந்து போன குண்டியை அவன் கண்ணு முன்னாடி காட்டிப் படுத்தா.
கிருஷ்ணன் அவளோட ரெண்டு குண்டிச் சதையையும் தன்னோட கைகளால பிடிச்சு, நல்லா அகலமா விரிச்சான்.
அங்க... அவளோட அந்தச் சூத்து ஓட்டை... அது இன்னும் மூடாம, மகேஷோட சுன்னி போனத் தடத்தோட, லேசாத் திறந்துகிட்டு, வீங்கிப் போய், செவந்து இருந்தது.
அந்தத் திறந்த வாயில இருந்து... மகேஷ் உள்ளே இறைச்ச அந்தக் கெட்டி வெள்ளைக் கஞ்சி... எண்ணெய்யோட கலந்து, 'வழுக்'னு வெளிய வந்து, அவளோட சூத்துஓட்டையச் சுத்தி ஒரு குளம் மாரி தேங்கி வழிஞ்சுக்கிட்டு இருந்தது.
அதைப் பார்த்ததும் கிருஷ்ணனுக்குத் தலை சுத்துச்சு. "அப்பா... என்னடி இது... எவ்ளோ ஊத்திருக்கான்..."னு அவனுக்கே தெரியாம முனகினான். அவனோட விரல் நடுங்கிக்கிட்டே போய், அந்த வழியுற கஞ்சியைத் தொட்டது. அது இன்னும் சூடா இருந்தது.
வேற ஒருத்தன்... அவனோட ஆண்மையை, இவன் பொண்டாட்டியோட பின்னாடி வாசல் வழியா உள்ளே செலுத்தி, அங்கேயே விட்டுட்டுப் போயிருக்கான். அந்த நினைப்பு கிருஷ்ணனை ஒரு மிருகமா மாத்துச்சு.
அவன் அப்படியே குனிஞ்சான். அவளோட அந்த அகலமான, சிவந்து போயிருந்த குண்டிச் சதைகளுக்கு நடுவுல தன்னோட முகத்தைப் புதைச்சான். அவளோட சூத்துல இருந்து அடிச்ச அந்த நெடி... மகேஷோட முரட்டு வேர்வை வாடை, அந்தத் தேங்காய் எண்ணெய் மணம், அப்புறம் அந்தப் பச்சை விந்து வாடை... எல்லாம் கலந்து அவனுக்கு ஒரு புதுப் போதையை ஏத்துச்சு.
அவன் தயங்கல. ஒரு நாய் தனக்குக் கிடைச்ச எலும்புத் துண்டைக் கவ்வுற மாரி, வெறியோட அவளோட அந்தச் சூத்து ஓட்டையில வாய் வச்சான்.


![[+]](https://xossipy.com/themes/sharepoint/collapse_collapsed.png)