Adultery அவள் இதயத்தின் மொழி

[yazhiniram]

Part 19:

அவன் இன்னும் parcel box-ஐ கெட்டியாப் பிடிச்சுட்டு இருந்தான். லிஃப்ட் திடீர்னு நின்ன அதிர்ச்சியில அது கீழே விழுந்துடாம பாத்துக்கிட்டான். ஆனா, இப்ப நடந்த அந்த விஷயத்தை அவனால மறக்க முடியாது, நான் என்னையே அறியாம அவன கட்டிப் பிடிச்சத அவன் கண்டிப்பா ரசிச்சிருக்கணும். அதனால்தான் அவனோட உடம்பு இன்னும் லேசா நடுங்கிட்டு இருந்துச்சு.

லிஃப்ட் ஃபேன் ஆஃப் ஆயிருந்ததால, உள்ளுக்குள்ள ரொம்பச் சூடா, புழுக்கமா இருந்துச்சு. என் ஜாக்கெட்டுக்குள்ள லேசா வியர்த்துச்சு. என் உடம்புல வந்த வியர்வையை விட, அவனோட வியர்வை நெடிதான் அந்தச் சிறிய இடத்துல அதிகமா நிரம்பி இருந்துச்சு. அது வியர்வை வாடைன்னு சொல்றதைவிட, ஒரு உஷ்ணமான நெடி மாதிரி இருந்துச்சு. நான் விலகிப் பின்னாடி நின்னாலும், அந்த வாசனை என் மூக்குல அதிகமா அடிச்சுச்சு. அவன் உடம்பு, என் கிட்ட இருந்து ஒரு சில இன்சஸ் தள்ளிதான் இருந்துச்சு. நான் மூச்சு இழுத்து வெளியிடும்போது எல்லாம், அவனோட வியர்வை என் மூச்சுக்குள்ள வந்துச்சு. இந்த நிலைமையில, நாங்க லிஃப்ட்க்குள்ள மாட்டிக்கிட்டோம்ங்கிறதைவிட, ரொம்ப நெருக்கமா, உடலால ஒட்டி மாட்டிக்கிட்டோம்ங்கிற உணர்வு அதிகமா இருந்துச்சு.

நான் கண்ணைச் சுழற்றிப் பார்த்தேன். 'என்னால இந்த வெப்பத்தையும், இந்த நெருக்கத்தையும் தாங்க முடியல, மௌனமா இருந்தா இன்னும் தப்பா யோசிப்போம்'னு நெனச்சு, லேசாப் பெருமூச்சு விட்டேன். அது அவனுக்கு நல்லாக் கேட்கும் அளவுக்குச் சத்தமா இருந்துச்சு.

"பிரகாஷ், இப்போ என்னாச்சு? ஏன் லிஃப்ட் இப்படிப் பண்ணுது?"

நான் பேச்ச ஆரம்பிச்சதும், அவன் பதில் சொல்ல ட்ரை பண்ணினான். அவனோட கழுத்து லேசா அசைஞ்சுச்சு. பெட்டியத் தூக்கிட்டு இருந்ததால, அவனால உடம்பத் திருப்ப முடியல. நான் லிஃப்ட் corner-ல லேசா சாய்ஞ்சுக்கிட்டேன்—கொஞ்சம் வசதியா நிக்கிறதுக்காக. என் கைகள மெதுவா கட்டி கட்டினேன். என் விரல்கள் என் சேலைக் கொசுவத்தோட ஓரத்துல பட்டுட்டு இருந்துச்சு.

நான் அதே கேள்விய மறுபடியும் கேட்டேன்: "இப்போ என்னாச்சு? இது சாதாரணமாக நடக்குற விஷயமா? இல்லைன்னா இது ஒரு பெரிய பிரச்னையா?"

அவன் தலை இப்போ லேசாத் திரும்புச்சு. ஒரு சின்ன, கஷ்டப்பட்டு பேசுற மாதிரி ஒரு குரல் வந்துச்சு—"இல்ல மேடம்... சில நேரத்துல கரண்ட் போகும்... ஆனா வழக்கமா லிஃப்ட் இப்படி நடுவுல நிக்காது. நான் நெனக்கிறேன்..."

நான் இடைமறிச்சு, "ம்ம்ம்"னு சத்தம் குடுத்தேன். அப்புறம் நான் கேட்டேன், "அப்போ, எனக்கு மட்டும் தான் இப்படி நடக்குதா? அதுவும், நான் உன் கூட இருக்கும்போது தான் இது நடக்குதா?"

இந்தக் கேள்வி அவனத் தயங்க வச்சுச்சு. அவன் உடனே பதில் சொல்லல. அவனுக்கு என்ன பதில் சொல்றதுன்னே தெரியல.

"ஏன் இப்போ அமைதியா இருக்க பிரகாஷ்? பதில் சொல்லு"னு கேட்டேன்.

"நான் யோசிச்சுட்டு இருந்தேன்... மேடம்,"ன்னு தயக்கத்தோட இழுத்தான். "இப்படி ஏன் நடக்குதுன்னு..."

"அன்னைக்கு மாதிரி, ரெண்டு நிமிஷத்துல கரண்ட் வந்துடுமா? இது கரண்ட் கட்-ஆ? இல்ல வேற ஏதாவது சிக்கலா?" மறுபடியும் கேட்டேன்.

அவன் அத விளக்க ட்ரை பண்ணினான்: "மேடம், நான் நெனக்கிறேன், இது... கரண்ட் கட் தான் இருக்கணும். நார்மலா அது தானாகவே ஜெனரேட்டருக்கு மாறிடும். ஒரு நிமிஷம் இல்லன்னா ரெண்டு நிமிஷம் ஆகலாம்... நீங்க பயப்படாதீங்க மேடம்."

அப்போ நான் அவன்கிட்ட இன்னொரு question கேட்க நெனச்சு "நீங்கதான், 'வழக்கமா இப்படி நடக்காது'ன்னு சொன்னீங்களே?"னு கேட்டேன்

இதுக்கு அவன், "ஆமாம் மேடம்... இப்படி நடுவுல நிக்காது. ஒருவேளை ஃபியூஸ்ல பிரச்சனையோ என்னமோ. இல்லன்னா எனக்குத் தெரியல மேடம். சீக்கிரமா சரியாகிடும்"னு சமாதானப்படுத்துற மாதிரி பேசினான்.

நான் என் கோவத்தை அதிகப்படுத்துற மாதிரி பேசினேன். "இப்போ நம்ம என்ன பண்ணணும்? எவ்வளவு நேரம் இங்க நிக்கப் போறோம் இந்த வெயில்ல?"

அவன், "ஒரு நிமிஷம் இல்லன்னா ரெண்டு நிமிஷம் வெயிட் பண்ணுவோம், கரண்ட் திரும்ப வந்துடும். மேடம்"னு சொன்னான். நான் எரிச்சலோடப் பெருமூச்சு விட்டேன். "ஓ, சரி"ன்னு சொன்னேன்.

அப்புறம் எனக்குச் சிரிப்பா வந்துச்சு. அவனக் கிண்டல் பண்ண நெனச்சு, நான் சத்தமாச் சிரிச்சுட்டு, "அந்தப் பெட்டி உன்ன காப்பாத்தி இருக்கு. அந்தப் பெட்டி மட்டும் இல்லன்னா, நீ முன்னாடி போய் லிஃப்ட் கதவுல தலைய இடிச்சுட்டு இருப்ப"னு சொன்னேன்.

நான் சிரிச்சதும், அவன் குரல் லேசா நெகிழ்ஞ்சுச்சு. அவன் உடனே ஒரு பெரிய சிரிப்போட பதில் குடுத்தான்: "ஆமாம் மேடம், நான் ரொம்ப கொடுத்து வச்சவன். அந்தப் பெட்டி என்னைய காப்பாத்தி இருக்கு, அதுமட்டுமில்லாம, நீங்களும் என்னையக் காப்பாத்துனீங்க மேடம்."

நான் அவனைப் பார்த்தேன், 'என்னையக் காப்பாத்துனீங்க'ன்னு அவன் சொன்னதும், அவன் எதைச் சொல்றேன்னு எனக்குப் புரிஞ்சு போச்சு. அவன நான் அணைச்சுப் பிடிச்ச அந்தத் தற்செயலான அணைப்பைத் தான் அவன் சொல்றான். அவன் என்னோட அந்தப் பிடியையும், என் உடம்பு அவன் மேல அழுந்தினதையும் ரசிச்சிருக்கான். அதுதான் அவனுக்கு ரொம்பப் பிடிச்சிருக்கு. அவனது கண்கள் அந்த நினைவூட்டலில் மின்னியது. அவன் பெட்டியை இன்னும் இறுக்கமாகத் தூக்கிப் பிடிச்சுட்டு நின்னான்.



Part 20:

சில வினாடிகள் ஓடுச்சு, ஆனா அதுவே ஒரு யுகம் போற மாதிரி இருந்துச்சு. லிஃப்ட்டுக்குள்ள இருந்த சூடு, நாங்க ரெண்டு பேரும் ஒரு அடுப்புக்குள்ள இருக்கிற மாதிரி உணர்வைக் குடுத்துச்சு. உடம்பெல்லாம் முழுசா வியர்த்துப் போச்சு. என் சேலையும் ஜாக்கெட்டும் வியர்வையில நனைஞ்சு, உடம்போட ஒட்ட ஆரம்பிச்சுச்சு. என் panty முழுசா ஈரமாயி, அரிப்பு எடுக்கிற மாதிரி ஒரு உணர்வு. அவனும் அதே மாதிரி வியர்த்திருந்தான். ஆனா, அவனோட வியர்வை நெடி... அது ரொம்ப அடர்த்தியா, strong-ஆ இருந்துச்சு. அந்தச் சிறிய இடத்துல, அது எல்லாப் பக்கமும் வியர்வை smell-ஆ நிறைஞ்சு இருந்துச்சு. என்னால மூச்சு விடவே கஷ்டமா இருந்துச்சு.

அவன் அந்தப் பெட்டியோட லேசா இங்கயும் அங்கயுமாச் சாய்ஞ்சுட்டு இருந்தான். ஒருவேளை அவனால அந்தப் பாரத்தைத் தாங்க முடியல போல.

நான் எரிச்சலோட அவனைச் சத்தம் போட்டேன்: "பிரகாஷ், ஒழுங்கா நில்லு! என்ன பண்ணிட்டு இருக்க?"

அவன் உடனே, "சாரி மேடம், பெட்டி ரொம்பக் கனமா இருக்கறதாலதான், என்னால ஒரு இடத்துல நிக்க முடியல. கொஞ்சம் பேலன்ஸ் மிஸ் ஆகுது"னு சொன்னான்.

அப்போ நான் சலிப்போட சொன்னேன், "அதனாலதான் நான் வர வேணாம்னு சொன்னேன். இப்போ வந்துட்டு, பெட்டி கனமா இருக்குன்னு கம்ப்ளைன்ட் பண்றியா? என்னோட நேரத்தையும் வீணாக்குறியே?"

அவன் உடனே பதில் சொன்னான்: "இல்ல மேடம், நான் கம்ப்ளைன்ட் பண்ணல. உள்ள இடம் ரொம்பச் சின்னதா இருக்கு, அதோட ஃபேனும் இல்ல, அதனாலதான் கொஞ்சம் மூச்சு முட்டுது மேடம். அதான் லேசா அசையறேன்."

இப்போ நான் யோசிச்சேன்: கரண்ட்டும் இல்ல, வெளிச்சமும் இல்ல, முழுக்க இருட்டா இருக்கு. அதுல வியர்வை வேற. இந்த அரைக் குறை வெளிச்சம் கூட இல்லாம, இவன் கூடவா இப்போ மாட்டிக்கிடணும்?

சுமார் ரெண்டு நிமிஷம் இருக்கும். ஆனா, லிஃப்ட் ஆன் ஆகல. என் சலிப்பு அதிகமாகி, பயமா மாற ஆரம்பிச்சுச்சு.

அப்போ நான் அவனைப் பார்த்து, "என்ன பிரகாஷ்? இன்னும் எவ்வளவு நேரம் ஆகும்? நீ பொய் சொல்றியா?"னு கேட்டேன்.

அவன், "மேடம், இப்போ வந்திருக்கணும். ஆனா, வரல."னு பதிலளித்தான்.

அப்போ நான், "ஏதாவது பண்ணு. யாரையாவது கூப்பிட்டு விவரம் கேளு. சும்மா நின்னுட்டு இருக்காத"னு சொன்னேன்.

அவன் தலையை ஆட்டினான். சுத்தி இருந்த முழு இருட்டுல, அவனோட தலை அசையறதை என்னால லேசாத்தான் பார்க்க முடிஞ்சுச்சு. ஆனா, அவன் இன்னும் கால் பண்ணல.

நான் மறுபடியும் கேட்டேன்: "ஏன் யாரையும் கூப்பிடாம வெயிட் பண்ணிட்டு இருக்க? உனக்கு என்ன பயமா?"

அதுக்கு அவன், "மேடம், பெட்டி, பெட்டி என் கையில இருக்கு. அதான்!"ன்னு சொன்னான். அவன் குரல்ல ஒரு விதமான கையறு நிலை இருந்துச்சு.

எனக்குச் சிரிப்பு வந்துச்சு. நான் சிரிச்சுட்டு, "ஓ, அப்போ அதக் கீழ வச்சுட்டு யாருக்காவது கால் பண்ணு. கீழே வச்சா, அதுக்குக் கால் முளைச்சு ஓடிடுமா?"ன்னு கேட்டேன்.

அவன் உடனே கீழ வச்சான். பெட்டியக் கீழ வைக்க அவன் குனிஞ்சப்போ, அவனோட முதுகு லேசா என் தொடைப் பகுதியில உரசுச்சு. அந்தத் தொடுகை, இப்போ எனக்குள்ள ஒருவிதமான கூச்சத்தையும், எரிச்சலையும் கிளப்பிச்சு. நான் உடனே சுதாரிச்சு, லிஃப்ட் ஓரத்துல இருந்த கார்னருக்கு, பின்னாடி சுவிட்ச் போர்டுக்குப் பக்கத்துல, இன்னும் நகர்ந்துட்டேன்.

அவனும் நகர்ந்து இன்னொரு கார்னர்ல போய் நின்னான். இப்போ எங்க ரெண்டு பேருக்கும் நடுவுல, இன்னொரு ஆள் நிக்கிற அளவுக்கு இடைவெளி இருந்துச்சு. லிஃப்ட் கார்னர்ல, நாங்க ரெண்டு பேரும், அந்தப் பெரிய பிரிண்டர் பெட்டியோட மாட்டிக்கிட்டு இருந்தோம்.

அவன் தன்னோட மொபைல எடுத்தான். அந்த மொபைல் வெளிச்சத்துல அவனோட முகம் தெரிஞ்சுச்சு. அதே கொஞ்சம் டார்க்-ஆன முகத்தோட, வியர்வையில நனைஞ்சு, ஒரு மாதிரி தடுமாற்றத்தோட இருந்தான்.

அவன் ஒரு நம்பருக்குக் கால் பண்ணிப் பேசினான். "டி பிளாக் லிஃப்ட் நின்னுடுச்சு... என்னாச்சு... கரண்ட் இருக்கா... லிஃப்ட் வேலை செய்யல... எலக்ட்ரீஷியன செக் பண்ணச் சொல்லு... எவ்வளவு நேரம் ஆகும்... ஒரு மணி நேரமா?... சீக்கிரம் பண்ணச் சொல்லுங்க." அவன் காலைத் துண்டிச்சான்.

நான் என்ன நடந்திருக்குன்னு புரிஞ்சுக்கிட்டேன். இருந்தாலும் நான், "என்ன ஆச்சு? ஏன் ஒரு மணி நேரம் ஆகும்னு சொல்றாங்க?"ன்னு கேட்டேன்.

அவன், "மேடம், கரண்ட் இருக்கு. ஆனா, லிஃப்டோட ஃபியூஸ் போயிருக்கலாம். எலக்ட்ரீஷியன் அப்பார்ட்மென்ட்க்கு லைட் வாங்க வெளியில போயிருக்காரு. ஒரு மணி நேரத்துல திரும்ப வந்துடுவாராம். அதுவரைக்கும் நாம இங்கதான் மாட்டிக்கிட்டு இருக்கணும்"னு சொன்னான்.

'ஓ மை காட்!' இப்போ நான் சாமியைக் கூட திட்டினேன். ஒரு மணி நேரமா? இந்தச் சூட்லயும், இந்த இருட்லயும், இவன் கூடவா? என் மூளை மறுபடியும் லூசுத்தனமா வேலை செய்ய ஆரம்பிச்சுச்சு. அந்த ஒரு மணி நேரம் இவன் கூட இந்தச் சூட்டுல எப்படிச் சமாளிக்கப் போறேன்னு எனக்குப் பயம் அதிகமாச்சு.

(அவன் பெட்டியை இன்னும் இறுக்கமாகத் தூக்கிப் பிடிச்சுட்டு நின்னான். in his hands.)



Part 21:

என் பதட்டமும் லிஃப்ட் குள்ள வெப்பமும் அதிகமாச்சு. அதனால நான் அவனைப் பார்த்துக் கேட்டேன், "பிரகாஷ். Manual-ஆ Force-ஆ கதவைத் திறக்க ட்ரை பண்ண முடியுமா? ஒரு மணி நேரம் இங்க மாட்டிக்கிட்டு இருக்க முடியாது."

அவன் "ட்ரை பண்றேன்"னு சொல்லிட்டு, வேகமாப் போய் கதவைத் திறக்க முயற்சி செஞ்சான். கைப்பிடியப் பிடிச்சு இழுத்தான், பலமாத் தள்ளினான், ஆனா லிஃப்ட் அசையவே இல்லை. கதவு மூடியேதான் இருந்துச்சு. ஒரு இரும்புப் பெட்டிக்குள்ள மாட்டிக்கிட்ட மாதிரி உணர்வு. எங்களுக்கு வேற வழியே இல்ல. சூடு அதிகமாயிட்டே போச்சு. எனக்கு வியர்த்து, மூச்சு விடவே கஷ்டமா இருந்துச்சு.

நான் என் சேலை கொசுவத்த (pallu) எடுத்து, என் முகத்துக்குக் காத்து வீசினேன். அந்த மெல்லிய ஊதாச் சேலைத் துணியால என் முகத்தையும் கழுத்துப் பகுதியையும் துடைச்சேன்.

இந்த நேரத்துல, அவன் மறுபடியும் தன்னோட மொபைல எடுத்து யாருக்கோ கால் பண்ணிப் பேசினான். "என்ன ஆச்சு? நீ எங்க இருக்க? சீக்கிரம் வா, இதச் சரி பண்ணு. மேல நாங்க மாட்டிக்கிட்டோம்"னு அவசரமாப் பேசினான். அவனோட குரல்ல ஒருவிதமான பதட்டமும், அதே சமயம் அந்த மொபைல் வெளிச்சத்துல ஒரு சின்னச் சிரிப்பும் தெரிஞ்சுச்சு. 'இந்தச் சிரிப்பு எதுக்கு?'ன்னு எனக்குள்ள ஒரு சந்தேகம் எழுந்துச்சு.

பேசி முடிச்சதும், அவன் தன்னோட மொபைல்ல டார்ச்சை ஆன் பண்ணினான். அந்த வெளிச்சத்தை என் முகத்துல அடிச்சான். என்னோட நெத்திப் பொட்டும், வேர்த்த முகமும் அவனுக்குத் தெரிஞ்சுச்சு.

நான் உடனே, "டார்ச்சை கீழ வையுங்க"ன்னு கோவத்தோட சொன்னேன்.

அவன் டார்ச்சை கீழ இறக்கினான். இப்போ அந்த வெளிச்சம் என் வயித்துப் பகுதியில, என் தொப்புளுக்குப் பக்கத்துல பட்டுச்சு. நான் என் சேலை கொசுவத்தை ஃபேனாப் பயன்படுத்திக்கிட்டு இருந்ததால, இப்போ என் இடுப்புப் பகுதி, லோ ஹிப்ல கட்டியிருந்த அந்தச் சேலையோட மடிப்பு, அவனுக்கு நல்லாத் தெரிஞ்சுச்சு. அந்த மெல்லிய காட்டன் சேலை, வியர்வையில லேசா நனைஞ்சு, என் வயிற்றுப் பகுதியின் வளைவுகள் அவனுக்குத் தெளிவாத் தெரிஞ்சுச்சு.

நான் கோவத்தோட அவனைப் பார்த்து, "டார்ச்சை கீழ வையுங்க"ன்னு வெடுக்கன்னு சொன்னேன்.

அவன் உடனே டார்ச்சைத் தரையில வச்சான். "மேடம், எலக்ட்ரீஷியன்ட்ட பேசினேன். அவரு கிளம்பிட்டாராம், 30 நிமிஷத்துல வந்துடுவாராம். சீக்கிரமாச் சரி பண்ணிடுவார். நீங்க பயப்படாதீங்க"னு சொன்னான்.

30 நிமிஷம்னு கேட்டதும் எனக்கு லேசா நிம்மதி வந்துச்சு. ஆனா, இந்த சூடான அடுப்பு மாதிரி இருக்கிற லிஃப்ட்க்குள்ள, இன்னும் அரை மணி நேரம் இருக்கணும்ங்கிறது என்னால தாங்கிக்க முடியாத ஒரு விஷயமா இருந்துச்சு.

நாங்க அப்புறம் சும்மா அவனைப் பத்தியும், வெளியில இருக்கிற சூழலைப் பத்தியும் சில நிமிஷம் பேசிக்கிட்டு இருந்தோம். ஆனா, அவனுக்கும் எனக்கும் அதிகமா வியர்த்துக் கொட்டிட்டு இருந்துச்சு. அவனோட வியர்வை நெடி திரும்பவும் அதிகமாச்சு. அவன் மொபைல் டார்ச்சை ஆஃப் பண்ண, மறுபடியும் முழு இருட்டு உள்ள நிறைஞ்சுச்சு.

இந்த அதிகச் சூட்லயும், வியர்வையிலயும் என்னால நின்னுட்டு இருக்க முடியல. உக்காந்தா நல்லா இருக்கும்னு தோணுச்சு. 'உக்காந்தா என் ஊதாச் சேலை அழுக்காகிடும். ஆனா, 30 நிமிஷம் நிக்க முடியாது'ன்னு முடிவு பண்ணினேன். நான் உக்காந்துக்கப் போறதாச் சொல்லி, மெதுவாத் தரையில உக்காந்தேன். தரையும் சூடா இருந்துச்சு. 'பரவால்ல, நான்தான் துவைக்கப் போறேன்'னு என்னைய நானே சமாதானப்படுத்திக்கிட்டேன்.

அவன் இன்னும் நின்னுட்டே இருந்தான். ஆனா, அவன் மேல வியர்வை இன்னும் அதிகமா வந்துச்சு. அவன் உடம்பு முழுக்க வழிய ஆரம்பிச்சது. அவன் யூனிஃபார்ம் சட்டை உடம்போட ஒட்டிப் பிடிச்சு இருந்துச்சு.

நான் தரையில உக்காந்த நிலையில இருந்தே, அவனைப் பார்த்துக் கேட்டேன், "பிரகாஷ், ஏன் உனக்கு இவ்ளோ வியர்க்குது? இது வெறும் சூட்டுனாலதானா இல்ல உனக்கு fan வேணும்-ஆ எப்பவுமே?"

அவன், "தெரியல மேடம், சூட்டுனாலதான். மத்தபடி வேற எதுவும் இல்ல. எனக்கு இவ்வளவு வியர்க்காது"னு சொன்னான். அவன் குரல்ல ஒரு விதமான தவிப்பு தெரிஞ்சுச்சு.

அப்போ நான் சலிப்போட, "smelly-ஆ இருக்கு. ஏதாவது கைக்குட்டை வச்சுத் துடை"ன்னு சொன்னேன்.

அவன் தன்னோட பாக்கெட்ல கைக்குட்டை இருக்கான்னு தேடிப் பார்த்தான். ஆனா, "இல்ல மேடம், என் கிட்ட கைக்குட்டை இல்ல"னு சொன்னான்.

அப்போ நான் ஒருமாதிரி எரிச்சலோட, "என்னோட சேலைய வேணும்-ஆ துடைக்க? இப்படி லூசு மாதிரி நிக்காத. உனக்கு வாசம் அடிக்கலையா? வேணும்னா உன்னோட சட்டையைக் கழட்டி வச்சுத் துடைங்க, இந்த வாடை அதிகமாயிட்டு இருக்கு பிரகாஷ். கொஞ்சமா பிரெஷ்ஷா இரு"னு சொன்னேன்.

நான் சட்டையைக் கழட்டச் சொன்னதுல, அவனோட முகம் இருட்டுலயும் லேசா வாடின மாதிரி எனக்குத் தோணுச்சு. ஒருவேளை, என்னோட கோபமான வார்த்தைகள அவன் எதிர்பார்க்கல போல. அவனோட மூச்சு விடுற சத்தம் அதிகமாச்சு. அவன் தரையில இருந்த பிரிண்டர் பெட்டியத் தாண்டி என்னையே பார்த்துட்டு நின்னான்.



Part 22:

நான் கோபமாப் பேசினதுக்கு அப்புறம், பிரகாஷ் தன்னோட வியர்வை நெடிக்கு ரொம்ப வருத்தப்பட்டான். அவன் மெதுவாத் தரையில உக்காந்துட்டு இருந்த என்னைப் பார்த்து, "சாரி மேடம்"னு சொல்லிட்டு, தன்னோட யூனிஃபார்ம் சட்டையோட பட்டன்களை அவிழ்க்க ஆரம்பிச்சான்.

சுத்தி ரொம்ப இருட்டா இருந்ததால, எனக்கு எதுவும் தெளிவாத் தெரியல. ஆனா, பட்டன்கள் அவிழும் சத்தம் "கிளிக், கிளிக்"னு அந்தச் சின்ன லிஃப்ட்க்குள்ள கேட்டுச்சு. அவன் முழுசா எல்லாப் பட்டன்களையும் அவிழ்த்துட்டு, சட்டையை உடம்பிலிருந்து கழற்றினான். சட்டை கழட்டப்பட்டு, அவனோட கையில தொங்கிட்டு இருந்துச்சு.

அவன் சட்டையை கழற்றியபோது, அந்தச் சட்டை லேசா காத்துல என் பக்கம் மிதந்து வந்துச்சு. அவனோட வியர்வை நெடியும், அவனோட உடம்பு வாசனையும் கலந்து வந்து என் மூக்கைத் தாக்குச்சு. முதல்ல எனக்கு அது பிடிக்கல, ஒருவிதமான குமட்டல்தான் வந்துச்சு. ஆனா, அந்த நெடியில ஒரு ஆண்மைத் தன்மை (masculine) வாசனையும் இருந்தது. என்னைய அறியாமலே அந்த வாடய நான் ரசிக்க ஆரம்பிச்சேன். அந்த இருட்டுலயும், அந்த வாடை எனக்கு ஒருவிதமான போதையைக் குடுத்துச்சு.

அப்புறம், அந்த இருட்டிலேயே நான் உக்காந்திருந்ததால, என் கண்ணு மெதுவா அந்த இருட்டுக்குள்ள அட்ஜஸ்ட் ஆச்சு. இப்போ எனக்கு அவனை இன்னும் லேசாத் தெளிவாப் பார்க்க முடிஞ்சுச்சு. நான் கவனிச்சேன், அவன் சட்டையைக் கழட்டிட்டான், ஆனா உள்ளுக்குள்ள வேற எதுவும் போடல—சாதாரண பனியன் இல்ல. வெறும் உடம்புதான். வியர்வையில நனைஞ்ச அவனோட சருமம், அந்த இருட்டுலயும் மினுங்குற மாதிரி இருந்துச்சு.

அவன் உடம்பைப் பார்த்தா, ஜிம்முக்குப் போறவன் மாதிரியோ, இல்ல அதிகமா உழைக்கிறவனோட உடம்பு மாதிரியோ, நல்லா இறுக்கமா (perfect body), சிக்ஸ் பேக் போல இருந்துச்சு. அவனோட கைகள் நல்லா பெருசா, பலமா, புஜங்கள் இறுகி இருந்துச்சு. அவனோட மார்பு முழுக்க முடி தெரிஞ்சுச்சு—அது தெளிவாத் தெரியல, ஆனா அங்க கருமையான முடி இருக்குன்னு என்னால உணர முடிஞ்சுச்சு. அந்த முடி வியர்வையில நனைஞ்சு, அவனோட உடம்போட ஒட்டிப் பிடிச்சு இருந்தது. இப்போ என் கண்ணு அவனோட உடம்பு மேல மெதுவா சுத்திப் பார்க்க ஆரம்பிச்சுச்சு. அவன் அதை கவனிக்கிறானா இல்லையான்னு தெரியல, ஆனா அந்த இருட்டுல என் பார்வை மொத்தமா அவன் உடம்பு மேலதான் இருந்துச்சு. அவன் தன்னோட வியர்த்த சட்டைய வச்சு உடம்பத் துடைக்க ஆரம்பிச்சான். அவன் அப்படித் துடைக்கிறதைப் பார்த்து, எனக்குள்ள ஒருவிதமான திருப்தி வந்துச்சு. அவனோட மேலாடை இல்லாத உடம்ப நான் ரசிக்க ஆரம்பிச்சேன். 'ஒரு குறையா இவன் குள்ளமா இருக்கான். அது ஒன்னுதான். மத்தபடி இவன் எல்லாமே நல்லாத்தான் இருக்கான். இவனோட இந்த உடம்புல இருந்து வர்ற வாசனை கூட எனக்குப் பிடிக்குது'னு மனசுக்குள்ள நெனச்சுக்கிட்டேன்.

அவன் துடைச்சு முடிச்சதும், என்ன மாதிரி தன்னோட சட்டையை ஃபேனாப் பயன்படுத்த ஆரம்பிச்சான்.

ஆனா, எனக்கோ வியர்வை அதிகமாயிட்டே போச்சு. உள்ளுக்குள்ள ரொம்பச் சூடா இருந்துச்சு. அவன் மேல சட்டை இல்லாம, லேசா ஆசுவாசமா இருந்தான். அவன் ஃப்ரீயா உக்காந்து இருக்கான். ஆனா, நான் ஒரு அடுப்புக்குள்ள உக்காந்த மாதிரி உணர்வு. அதுக்கு மேல, நான் பேண்டிஸ், பாவாடை, பிரா, ஜாக்கெட், சேலைன்னு இவ்வளவு லேயர்ஸ் போட்டு இருந்தேன். இந்தச் சூட்ல என் உடம்பு மூச்சு விடவே கஷ்டப்பட்டுச்சு. என் மார்பு வியர்வையில நனைஞ்சு, ஜாக்கெட்டும் பிராவும் மொத்தமா ஈரமாயிருந்துச்சு.

ரொம்பச் சூடா, இருட்டாக் கிடந்த அந்த லிஃப்ட்க்குள்ள, நான் உக்காந்துட்டு ஆசுவாசமா இருக்க நெனச்சேன். அதனால, நான் என்னைய அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கிட்டு, என் ஜாக்கெட்டோட மேல இருந்த ரெண்டு கொக்கிகளை (hooks) அவிழ்க்க ஆரம்பிச்சேன். கொக்கிகளை அவிழ்த்தா, என் முலை பிளவு அதிகமாத் தெரியும். ஆனா, அவன் கவனிக்காம, இருட்டா இருக்கிறதால, அவனுக்குத் தெரியாதுன்னு நான் நம்பினேன். இதுதான் சரியான நேரம்.

மெதுவா அந்த மேல் ரெண்டு கொக்கிகளையும் அவிழ்த்தேன். ஜாக்கெட்டோட இறுக்கம் மொத்தமாத் தளர்ந்தது. என் முலைகள் அந்த இறுக்கத்திலிருந்து விடுதலை ஆன மாதிரி ஒரு உணர்வு. அது எனக்கு ஒரு பெரிய ஆசுவாசத்தைக் குடுத்துச்சு. உடனே என் சேலைக் கொசுவம் வீசுற காத்து, அதிகமா உள்ள போய், உடம்புக்கு இன்னும் கொஞ்சம் ரிலாக்ஸா இருந்துச்சு. இந்தச் செயலை நான் லிஃப்ட்ல இருந்த சூட்டுக்காகச் செஞ்சாலும், எனக்குள்ள ஒரு விதமான ரகசியமான பரபரப்பையும் (thrill) அது குடுத்துச்சு. 'இவன் என்னையப் பார்க்கக் கூடாது,'னு நெனச்சு, லேசா என் கொசுவத்தை இன்னும் இழுத்துப் போத்திக்கிட்டேன்.