Adultery அவள் கணவன் செய்த தவறு (Completed)

[Shrutikrishnan]

அவன் இன்னும் அவன் பொண்டாட்டியோட அந்தச் சின்னச் சிவப்புப் பேன்ட்டியோட தான் நின்னான். அந்த இறுக்கத்துல அவனுக்கு வலிச்சாலும், இப்போ அதைப் பத்திக் கவலைப்பட நேரமில்ல.


கையில இருந்த அந்த மெழுகுவர்த்தியை அவசரமா ஸ்டூல் மேல வச்சான். அவன் விரல்ல உருகி ஒட்டியிருந்த மெழுகை, அவசரமாத் தரையில தேய்ச்சுட்டு, அவன் லுங்கியிலத் தொடைச்சான்.


இதயம் 'தட தட'னு அடிச்சுக்க, அவன் பூனை மாரி சத்தம் வராம, தரைல கிடந்த முரளியோட ஜீன்ஸ் பேண்ட் கிட்ட போனான்.


அவனோட கண்கள் பாத்ரூம் கதவைப் பார்த்துக்கிட்டே இருந்தது. உள்ளே இருந்து துர்காவோட சினுங்கலும், முரளியோட சிரிப்புச் சத்தமும் கேட்டுச்சு. "ஆஹா... நான் ஒண்ணுக்கு போறது அப்படி பாக்காதீங்க. கூச்சமா இருக்கு?"னு துர்கா சொல்றது தெளிவாக்க் கேட்டுச்சு. அவ அவனை அங்கேயே மயக்கி வச்சிருக்கா.


கிருஷ்ணன் நடுங்குற கையால அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட்டுக்குள்ள கையை விட்டான். அவனோட விரல்கள் அந்த போனைத் தொட்டது. அதை மெதுவா வெளிய எடுத்தான்.


திரும்பி பாத்ரூமைப் பார்த்தான். சத்தம் தொடர்ந்துச்சு.


அவசரமா அந்தப் போனை ஆன் பண்ணான். பாஸ்வேர்ட் ஸ்கிரீன் வந்தது. காயத்ரி அனுப்பின அந்த மந்திர எழுத்துக்கள் அவன் மனசுல ஓடுச்சு.


"3... m... s... $... H... 7... y..."


கடைசி எழுத்தைத் தட்டினதும்... 'டக்'னு போன் அன்லாக் ஆச்சு.


கிருஷ்ணனுக்கு உயிரே வந்தது. ஆனா அவனோட நெஞ்சுப் படபடப்பு அடங்கல. அவசரமா மெனுவுக்குள்ள போய் 'கேலரி' (Photos) ஐகானைத் தேடினான். கிடைச்சது. அதைத் தொட்டான்.


கேலரி ஓபன் ஆச்சு.


அடுத்த நொடி... கிருஷ்ணனோட முகம் சுருங்கிப் போச்சு. அவன் உடம்புல இருந்த ரத்தம் எல்லாம் வடிஞ்ச மாரி ஆகிருச்சு.


கேலரி... காலியா இருந்தது.


சமீபத்துல எடுத்த போட்டோ, வீடியோ எதுவுமே இல்ல. 'Recent' ஃபோல்டர்ல பார்த்தா... சும்மா நாலஞ்சு வாட்ஸ்அப் ஃபார்வர்டு மெசேஜ் படங்கள், கொஞ்சம் ஆபீஸ் சம்பந்தப்பட்ட போட்டோக்கள்... அவ்ளோ தான். கேமரா ரோல் ஃபோல்டரே காலியா இருந்தது.


கிருஷ்ணனுக்குத் தலையைச் சுத்துச்சு. "எங்கடா? எங்க போச்சு?"னு முணுமுணுத்தான்.


ஒருவேளை 'Hidden' ஃபோல்டர்ல இருக்குமோ? அவன் தேடிக் கண்டுபிடிச்சு 'Hidden' ஆல்பத்தைத் தொட்டான். பாஸ்வேர்ட் கேட்டுச்சு. அதே பாஸ்வேர்டைப் போட்டான். ஓபன் ஆச்சு.


அதுவும் காலி. ஒண்ணுமே இல்ல. சும்மா நெட்ல இருந்து எடுத்த சில பிட்டு போட்டோஸ் மட்டும் இருந்தது.


அவனுக்குப் பயம் வந்துச்சு. ஒருவேளை ஃபைல் மேனேஜர்ல இருக்குமோ? வெளிய வந்து 'Files' ஆப்பை ஓபன் பண்ணி, வீடியோஸ் செக் பண்ணான். ம்ஹூம்... இல்ல.


கடைசியா... செட்டிங்ஸ் போய் ஸ்டோரேஜ் பார்த்தான். 256 GB போன் அது. ஆனா 223 GB ஃப்ரீயா இருந்தது. அதாவது... இந்த போன்ல பெருசா எந்த டேட்டாவும் இல்ல. 


கிருஷ்ணனுக்கு இப்போ என்ன பண்றதுன்னே தெரியல. முரளி வேற எங்கயாவது சேவ் பண்ணி வச்சிருக்கானா? இல்ல கிளவுட்ல ஏத்திட்டானா? மண்டை வெடிக்கிற மாரி இருந்தது.


அப்போ... பாத்ரூம்ல தண்ணி நிக்கிற சத்தம் கேட்டுச்சு. தாழ்ப்பாள் திறக்குற சத்தம் 'க்ளிக்'னு கேட்டது.


கிருஷ்ணன் பதறிப் போனான். அவசரமாப் போனை லாக் பண்ணி, எப்படி எடுத்தானோ அதே மாரி அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட்டுக்குள்ள திணிச்சான். பேண்ட்டை இருந்த மாரியே சரி பண்ணி வச்சுட்டு, வேகமா எழுந்து, பழைய இடத்துல போய், ஒண்ணுமே நடக்காத மாரி நின்னான்.


கதவு திறந்தது.


முரளியும் துர்காவும் வெளிய வந்தாங்க. ரெண்டு பேரும் ஈரம் சொட்டச் சொட்ட அம்மணமா இருந்தாங்க. முரளி துர்காவோட தோள் மேல கையைப் போட்டு, அவளை இடிச்சுக்கிட்டே சிரிச்சுக்கிட்டு வந்தான். துர்கா அவனோட மார்புல சாய்ஞ்சுக்கிட்டே, ஒரு கள்ளச் சிரிப்போட வந்தா.


அவளோட கண்கள் நேரா கிருஷ்ணனைத் தேடுச்சு.


"என்ன ஆச்சு?"னு அவ கண்ணாலயே கேட்டா. புருவத்தை உயர்த்தி, ஒரு கேள்விக்குறியோட பார்த்தா.


கிருஷ்ணன் அவளைப் பார்த்தான். அவன் முகத்துல ஈயாடல. ஒரு சோகம், ஒரு ஏமாற்றம், ஒரு தோல்வி... எல்லாமே அவன் முகத்துல அப்பட்டமாத் தெரிஞ்சது. அவன் மெதுவா, யாருக்கும் தெரியாம, இல்லங்குற மாரித் தலையை ஆட்டினான்.


துர்காவோட முகம் சட்டுனு வாடிப் போச்சு. அவ்ளோ நேரம் நடிச்ச அந்தச் சிரிப்பு, சந்தோஷம் எல்லாம் ஒரு நொடியில மறைஞ்சு, ஒரு பயம் அவ கண்ணுல வந்தது. "அப்போ... அவ்ளோதானா? எல்லாம் வீணா?"னு மனசுல கேள்வி எழுந்தது. 


துர்காவுக்கு ஒரு நொடி தோணுச்சு, 'ச்ச... எதுக்கு இந்த வயாக்ரா கருமம் எல்லாம்? பேசாம ஒரு தூக்க மாத்திரையை வாங்கி அந்தப் பால்ல கலந்து கொடுத்திருந்தா, அவன் குடிச்சதும் பொத்துனு விழுந்திருப்பான். நிம்மதியா வேலையை முடிச்சிருக்கலாம்ல?'னு. ஆனா, அடுத்த நிமிஷமே அவளுக்கு எதார்த்தம் புரிஞ்சது. மெடிக்கல் ஷாப்ல போய் 'தூக்க மாத்திரை குடுங்க'னு கேட்டா எவன் தருவான்? டாக்டர் சீட்டு இல்லாம ஒரு பய தர மாட்டான். அப்படியே கஷ்டப்பட்டு வாங்கினாக் கூட, அவன் குடிச்ச வேகத்துல மயங்கி விழுந்தான்னா, காலையில முழிக்கும் போது அவனுக்குச் சந்தேகம் வராதா? 'என்னடா பால் குடிச்சதும் இப்படி மயக்கம் போட்டுட்டோம்? ஏதோ கலந்துட்டானுங்களோ?'னு நம்ம கழுத்தைப் பிடிப்பான். ஆனா இந்த வயாக்ரா அப்படி இல்ல... இது அவனுக்குச் சுகம். அவன் நினைப்பான், 'ஆஹா... துர்காவைப் பார்த்ததும் நமக்கு வெறி ஏறிடுச்சு... நாம என்ன பெரிய ஆம்பளடா... விடிய விடிய ஓத்தோம்'னு அவனையே அவன் மெச்சிக்கிட்டுப் பெருமையா போவான். நம்ம மேல துளி கூடச் சந்தேகம் வராது. காம போதையில கண்ணு மறைக்கும் போது தான், எதையும் கவனிக்க மாட்டான், காரியத்தைச் சாதிக்க முடியும்னு நினைச்சுத் தான் இவ்வளவு மெனக்கெட்டா. ஆனா, அந்தத் திட்டம் இப்போ இப்டிப் பாழாயிடுச்சேனு நினைக்கும் போது அவளுக்கு நெஞ்சு வெடிச்சது.
முரளி இதையெல்லாம் கவனிக்கல. அவன் உற்சாகமா இருந்தான். "டேய் கிருஷ்ணா... என்னடா முழிச்சுட்டு நிக்கிற? வந்து வெளிச்சம் காட்டுடா... இன்னும் மிச்சம் இருக்கு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, துர்காவைத் தரதரனு இழுத்துட்டுப் போய் மறுபடியும் பெட்ல தள்ளினான்.


மணி அஞ்சு ஆச்சு.


கடைசியா ஒரு முறை... மிஷனரி பொசிஷன்ல... முரளி துர்காவை வெறித்தனமா ஓத்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனோட சுன்னி இன்னும் சளைக்காம வேலை செஞ்சது. துர்கா இப்போ நம்பிக்கையிழந்து, வெறும் உடம்பை மட்டும் கொடுத்துக்கிட்டு, உயிரில்லாம கிடந்தா.


முரளி அவளோட ரெண்டு காலையும் தோள் மேல போட்டுக்கிட்டு, "ஆஆஹ்... துர்கா... உனக்கு ஈடே இல்ல டி... இந்த உலகத்துலையே சிறந்த கூதி உன்னோடது தான் டி..."னு புலம்பிக்கிட்டே, அவனோட கடைசிச் சொட்டு கஞ்சியையும் அவளுக்குள்ள கக்கினான்.


அவன் கக்கி முடிச்சு, அவ மேல கொஞ்ச நேரம் படுத்துக் கிடந்தான். அப்புறம் மெதுவா எழுந்தான். அவன் சுன்னி அப்போவும் முழுசாச் சுருங்கல. அந்த அரை விறைப்போடவே ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.


அவன் எழுந்து, துண்டால் உடம்பைத் துடைச்சுக்கிட்டு, தன்னோட டிரஸ்ஸைப் போட ஆரம்பிச்சான். ஜீன்ஸைப் போடும்போது, கிருஷ்ணன் நெஞ்சு 'திக் திக்'னு அடிச்சது. அவன் போனை எடுத்துப் பார்ப்பானோனு பயந்தான். ஆனா அவன் போனை எடுக்கல.


சட்டையைப் போட்டுக்கிட்டே, "அப்பா... என்ன ஒரு ராத்திரி டா... செமையா இருந்துச்சு,"னு முரளி கிருஷ்ணனைப் பார்த்துச் சொன்னான். "உன் பொண்டாட்டி இருக்காளே... சும்மா மேஜிக் பண்றா டா. அந்த டாகி ஸ்டைல்ல அவ இடுப்பை ஆட்டுனது... அப்பறம் அந்த 69... சான்சே இல்ல. முக்கியமா அவ தாலி என் சுன்னில உரசுச்சு பாரு... அதுதான் ஹைலைட்."


அவன் கூலிங் கிளாஸை எடுத்து மாட்டிக்கிட்டு, வாசலை நோக்கினடந்தான். "சரி... நான் போய்க் குளிச்சுட்டு, ஒரு மணி நேரம் படுத்துட்டு ஆபீஸ் போகணும். அடுத்த வாட்டி எப்போனு அப்புறம் சொல்றேன்,"னு சொல்லிட்டு, துர்காவைப் பார்த்து ஒரு பிளையிங் கிஸ் கொடுத்தான். "பை டி செல்லம்... நல்லாத் தூங்கு."


அப்புறம் கிருஷ்ணன் கிட்ட வந்து, அவனோட தோளைத் தட்டி, "நீயும் போய் படுடா... நல்லா டியூட்டி பார்த்திருக்க... இதே மாரி அடுத்த முறையும் உன் பொண்டாட்டிய ரெடி பண்ணி வை... செமையா என்ஜாய் பண்ணலாம்,"னு ஒரு கேவலமான சிரிப்பு சிரிச்சுட்டு, விசிலடிச்சுக்கிட்டே வெளிய போனான்.


கிருஷ்ணன் அவன் போனதுக்கப்புறம், மெதுவாப் போய்க் கதவைச் சாத்தித் தாழ்ப்பாள் போட்டான். அவனுக்குக் கால்கள்ல தெம்பே இல்ல.


மெதுவா நடந்து பெட்ரூமுக்கு வந்தான்.


அங்க துர்கா... அந்த அலங்கோலமான மெத்தையில... கால் பரப்பிப் படுத்துக்கிடந்தா. அவளோட முகம் களைச்சுப் போய், கண்கள் சிவந்து இருந்தது. ஆனா அவ கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும், ஒரு சின்ன நம்பிக்கையோடு எழுந்தா.


"என்னங்க... ஆச்சு? அழிச்சிட்டீங்களா? எல்லாம் ஓகே தான?"னு ஆவலா கேட்டா. அவளுக்கே தெரியும் இல்லன்னு. ஆனா அவ மனசு கேக்கல. கடைசி சொட்டு நம்பிக்கையோட கேட்டா.


கிருஷ்ணன் தலை குனிஞ்சான். அவன் இன்னும் அந்தப் பொம்பள ஜட்டியோட தான் நின்னான். அது அவனுக்கு இப்போ இன்னும் அசிங்கமா உறுத்துச்சு.


"இல்ல துர்கா... அவன் போன்ல... ஒண்ணுமே இல்ல."


"என்னது?" துர்கா அதிர்ச்சியா எழுந்தா. அவ எழும்போது அவளோட கூதியில இருந்து முரளியோட கஞ்சி 'வழுக்'னு வழிஞ்சு தொடையில ஓடுச்சு.


"ஆமா டி... கேலரி, ஃபைல்ஸ், ஹிட்டன் ஃபோல்டர்னு எல்லாத்தையும் அலசிட்டேன். அந்த வீடியோவும் இல்ல... வேற எந்த போட்டோவும் இல்ல. போன்ல பாதிக்கு மேல ஸ்பேஸ் காலியாத்தான் கிடக்கு. அவன் வேற எங்கயாவது மாத்தி வச்சுட்டு வந்திருக்கான்,"னு உடைஞ்சுபோய் சொன்னான்.


துர்கா அப்படியே இடிஞ்சு போய் பெட்ல உக்காந்தா. "அப்போ... அப்போ நேத்து ராத்திரி முழுக்க... நான் அந்த நாய்கிட்டப் பட்ட பாடு... என் மானத்தை விட்டு, என் உடம்பைக் கொடுத்து... இவ்ளோ கேவலப்பட்டது... எல்லாம் வீணா?" அவ குரல் உடைஞ்சது.


"தெரியல துர்கா... இப்போ என்ன பண்றதுனு எனக்கும் தெரியல," கிருஷ்ணன் அவ பக்கத்துல உக்காந்தான்.


ரெண்டு பேரும்... புருஷனும் பொண்டாட்டியும்... தோத்துப் போய், அவமானத்துல குறுகி, அந்த மெத்தையில உக்காந்து இருந்தாங்க.


துர்கா அப்படியே இடிஞ்சு போய், தளர்ந்து அந்த பெட்ல உக்காந்து இருந்தா. அவளோட ரெண்டு கால்களும் இன்னும் அகலமாவே விரிஞ்சு கிடந்தது. ராத்திரி முழுக்க முரளி அந்த முரட்டுத் தடியை விட்டு ஆட்டி, இடிச்சுத் தள்ளுனதுல, அவளோட அந்தச் சின்ன கூதி, இப்போ நல்லா வீங்கிப்போய், செவந்து, மூட முடியாம அகலமாப் பிளந்துகிட்டு இருந்தது.


அந்தத் திறந்த வாசல்ல இருந்து... முரளி கடைசியா அவளோட கர்பப்பை வரைக்கும் இரைச்சுட்டுப் போன அந்தச் சூடான, கெட்டி வெள்ளைக் கஞ்சி... அவளோட மதன நீரோட கலந்து, நுரைச்சுப்போய், ஒரு நீரூற்று மாரி 'வழுக் வழுக்'னு வெளிய வழிஞ்சு, அவளோட வழுவழுப்பான தொடையை நனைச்சுக்கிட்டு பெட்ஷீட்ல சொட்டிக்கிட்டு இருந்துச்சு.


கிருஷ்ணன் அவளுக்கு பக்கம் உட்காந்து, அந்த ஒழுகுற கஞ்சியையே வெறிச்சுப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனோட இடுப்புல, அவன் பொண்டாட்டியோட அந்தச் சின்னச் சிவப்புப் பேன்ட்டி, அவனோட ஆண்மையை இறுக்கிப் பிடிச்சுக்கிட்டு, அவனொரு பொட்டங்கறதை மாரி அவனுக்கு ஞாபகப்படுத்திக்கிட்டே இருந்தது.


அந்த ரூம் முழுக்க கசங்கின மல்லிகைப் பூ வாசம், அவங்களோட வேர்வை நெடி, அப்புறம் முக்கியமா அந்த விந்து வாடை கலந்து ஒரு மயக்கத்தைக் கொடுத்துச்சு. முரளி... அவன் ஒரு ராஜா மாரி வந்து, துர்காவோட உடம்புல இருக்கிற ஒவ்வொரு இன்ச் சதையையும் கடிச்சு, ருசிச்சு, அவளோட ஆழம் வரைக்கும் போய், அவனோட மொத்தக் காமத்தையும் அவ கூதிக்குள்ளேயே கக்கித் தீர்த்துட்டு, அவளை ஒரு தேவிடியா மாரி யூஸ் பண்ணிட்டுப் போயிட்டான்.


இப்போ... அவன் அவ்ளோ ஆழமா ஊத்துன அந்த விதை அவ வயித்துல வளராம இருக்க... துர்கா மறுபடியும் அந்த 'பிளான் பி' மாத்திரையை எடுத்துப் போட்டு, அவனோட எச்சத்தை அழிக்க வேண்டிய கட்டாயத்துல, அவளோட கூதி கஞ்சியைச் சொட்ட விட்டுக்கிட்டே அனாதையா உக்காந்து இருந்தா.