Adultery அவள் கணவன் செய்த தவறு (Completed)

[Shrutikrishnan]

அவ குனிஞ்சப்போ... கிருஷ்ணன் வாய் பிளந்து பார்த்தான். இது வரைக்கும் அவன் பொண்டாட்டி அந்த முரளிக்கு ஊம்பி விடுறதை மட்டும்தான் பார்த்துருக்கான். ஆனா இப்போ... இப்போதான் அவன் பொண்டாட்டி கூதிக்குள்ள முரளி சுன்னி போக போறதை, லைவ் ரிலே மாரி பார்க்கப் போறான்.


துர்காவோட கோலம்... அப்பா... அவ குனிஞ்சப்போ, அவளோட தலைமுடி அவிழ்ந்து, சிதறிக் கிடந்தது. அதுல அவ ஆசையா வச்சிருந்த அந்த மல்லிகைப் பூச் சரம், அவங்க 69 ஆட்டத்துல நசுங்கி, கசங்கி, அவளோட முதுகு மேலேயும், கழுத்துலேயும் தொங்கிக்கிட்டு இருந்தது. அந்த நசுங்கின பூ வாசம் அறை முழுக்கத் தூக்கலா வீசுச்சு.


அவ குனிஞ்சதால, அவளோட ரெண்டு பெரிய, பழுத்த மார்பகங்களும், செங்குத்தாத் தொங்குச்சு. அது பார்க்கவே அவ்ளோ பாரமா, கும்முனு இருந்தது. அதுக்கு நடுவுல... அந்தத் தாலி... கிருஷ்ணன் கட்டுன அந்த தாலி... அந்த ரெண்டு மொலைக்கும் நடுவுல ஊஞ்சல் ஆடி, அந்தரத்துல தொங்கிக்கிட்டு இருந்தது.


முரளி அவளோட பின்னாடி போய் நின்னான். அவளோட இடுப்புல கை வச்சு, அவளோட அந்த அகலமான குண்டிப் பிரதேசத்தைப் பார்த்தான். "என்ன ஒரு ஷேப்புடா சாமி... இதுல வச்சு இடிக்கலைனா நான் ஆம்பளையே இல்ல,"னு முனகிக்கிட்டே, அவளோட ஒரு குண்டி மேல ஓங்கி 'பளார்'னு ஒரு அறை விட்டான்.


அந்த சத்தம் அறை முழுக்க எதிரொலிச்சது. துர்கா குண்டி 'தளும்பு தளும்பு'னு ஆடுச்சு. "ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆ..."னு அவ இடுப்பை வளைச்சுக் கொடுத்தா.


முரளி தன்னோட எச்சிலைத் தொட்டு, அவனோட விறைச்ச சுன்னி மொட்டுல தடவிட்டு, அதை எடுத்து அவளோட கூதிப் பிளவுல வச்சு மேலேயும் கீழேயும் தேய்க்க ஆரம்பிச்சான்.


அப்போ திடீர்னு அவனுக்கு என்ன தோணுச்சோ, கிருஷ்ணனைத் திரும்பிப் பார்த்தான்.


"டேய்... அங்க இருட்டுல உக்காந்து வேடிக்கை பாக்குற? கண்ணு தெரியுதா இல்லையா?"னு அதிகாரமா கேட்டான்.


கிருஷ்ணன் திருதிருனு முழிச்சான். "தெரியுது சார்..."


"பொய் சொல்லாதடா... ஒரு பெரிய மெழுகுவர்த்தி எடுத்துப் பத்த வச்சிட்டு கொண்டு வந்து நீட்டு,"னு டேபிள் மேல இருந்த ஒரு பெரிய மெழுகுவர்த்தியைக் காட்டுனான்.


கிருஷ்ணன்க்கு ஒரு மாரி இருந்தது. விளக்கு புடிக்க சொல்லறான்னு புரிஞ்சது.


கிருஷ்ணன் எழுந்து, அந்த மெழுகுவர்த்தியை எடுத்துப் பத்த வச்சான்.


"கொண்டு வாடா... அதை எடுத்துக்கிட்டு இங்க வா," முரளி கூப்பிட்டான்.


கிருஷ்ணன் அந்த எரியுற மெழுகுவர்த்தியோட பெட் கிட்ட போனான்.


"இன்னும் கிட்ட வா... இங்க... என் பக்கத்துல வந்து நில்லு," முரளி அதட்டினான். கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே, துர்காவோட குண்டிக்கு ரொம்பப் பக்கத்துல, முரளிக்கு வலது பக்கமா போய் நின்னான்.


முரளி கிருஷ்ணனை மேல இருந்து கீழ வரைக்கும் ஒரு பார்வை பார்த்தான். கிருஷ்ணன் இன்னும் அவனோட லுங்கியும், டீ ஷர்ட் போட்டுக்கிட்டு இருந்தான்.


முரளிக்கு ஒரு நக்கலான சிரிப்பு வந்துச்சு. "என்னடா இது... அநியாயமா இருக்கு? உன் பொண்டாட்டி இங்க முழு அம்மணமா, ஒரு தேவதை மாரி காத்துக்கிட்டு இருக்கா... நான் இங்க பிறந்த மேனியோட நிக்கிறேன்... நீ மட்டும் என்னடா ஊருக்குக் கிளம்புறவன் மாரி துணி போட்டுட்டு நிக்கிற? கழட்டுடா..."


கிருஷ்ணன் அதிர்ச்சியாப் பார்த்தான். "சா... சார்..."


"கழட்டுனு சொன்னேன்... உன் பொண்டாட்டி முன்னாடி நீயும் அம்மணமா நில்லு... அப்போ தான் அவளுக்கு மூடு வரும்,"னு முரளி சிரிச்சான்.


கிருஷ்ணன் துர்காவைப் பார்த்தான். அவ தலைகீழா இவனைப் பார்த்தா. அவ கண்ணுல 'செஞ்சுரு'னு ஒரு கெஞ்சல் தெரிஞ்சது.


வேற வழி இல்லாம, கிருஷ்ணன் மெழுகுவர்த்தியைப் பக்கத்துல இருந்த ஸ்டூல் மேல வச்சுட்டு, அவனோட டீ ஷர்ட்க் கழட்டினான். அப்புறம் லுங்கியையும் அவிழ்த்துப் போட்டான். ஜட்டியையும் உருவினான்.


இப்போ மூணு பேரும் அந்த ரூம்ல அம்மணம். கிருஷ்ணனோட சுன்னி, அவன் பொண்டாட்டி நிக்கிற அந்த நாய் பொசிஷனைப் பார்த்துத் துடிச்சுக்கிட்டு நின்னுச்சு.


முரளி அதைப் பார்த்துட்டு, "பரவாயில்லையே... அந்த குட்டி குஞ்சே துடிச்சிட்டு இருக்கு... ஆனா அதைப் பயன்படுத்தத்தான் உனக்குத் துப்பு இல்ல,"னு நக்கலாச் சிரிச்சான். அப்புறம் அவனோட ஞாபகம் வேற எங்கேயோ போச்சு.


"ஆமா... அன்னைக்கு என் வீட்டுல என்னடா டயலாக் விட்ட? 'உன்னால முடிஞ்சதப் புடுங்கிக்கோ'னு சொன்னால... ஞாபகம் இருக்கா?"னு கேட்டுக்கிட்டே, முரளி தன்னோட இடது கையால துர்காவோட கூந்தலைக் கொத்தாப் பிடிச்சான். அந்த மல்லிகைப் பூ அவனோட பிடியில நசுங்கிச் சப்பையாச்சு. அவன் அவளோட தலையை லேசாப் பின்னாடி இழுத்தான்.


"என்னடா பதில் பேசாம நிக்கிற? இப்போ என்னடா புடுங்குவ? என் பூலையா?"னு கேட்டுச் சிரிச்சான்.


அவன் பார்வை தற்செயலாத் தரைப்பக்கம் போச்சு. அங்க... கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னாடி துர்கா கழட்டிப் போட்ட அந்தச் சிவப்பு கலர் பேன்ட்டி கிடந்தது.


முரளியோட மூளைல ஒரு வக்கிரமான எண்ணம் உதிச்சது.


"டேய்... அங்க பாரு... தரையில என்ன கிடக்கு?"


கிருஷ்ணன் குனிஞ்சு பார்த்தான். "பேன்ட்டி சார்..."


"யாருது?"


"என்... என் ஒயிஃப் து..."


"ம்ம்... அதை எடு."


கிருஷ்ணன் குனிஞ்சு அந்தச் சின்னச் சிவப்புத் துணியை எடுத்தான். அதுல இன்னும் துர்காவோட வாசனை இருக்கும்.


"இப்போ என்ன சார் பண்ணனும்?" கிருஷ்ணன் அப்பாவியா கேட்டான்.


"அத போடு,"னு முரளி சொன்னான்.


கிருஷ்ணன் அத சுருட்டி தூக்கி போட பாத்தான்.


அப்போ முரளி தடுத்து, விழுந்து விழுந்து சிரிச்சான். "ஹா ஹா ஹா... போடு னா தூக்கி போடு இல்லடா... மாட்டிக்கோனு சொன்னன்."


கிருஷ்ணன் காதுல ஈயத்தைக் காய்ச்சு ஊத்துன மாரி இருந்துச்சு. "என்ன சார்?"


"ஆமாண்டா... அதை எடுத்து நீ போடு. உன் பொண்டாட்டி தான் கழட்டிப் போட்டாளே... அது சும்மாத் தானே கிடக்கு? நீ போட்டுக்கோ... உனக்குத் தான் அது கரெக்ட்டா இருக்கும்," முரளி சொன்னான்.


கிருஷ்ணன் அவமானத்துல துடிச்சான். "சார்... ப்ளீஸ் சார்... இது லேடீஸ்..."


"லேடீஸா இருந்தா என்னடா? நீ என்ன பெரிய ஆம்பளையா? பொண்டாட்டிய இன்னொருத்தன் ஓக்குறதை வேடிக்கை பாக்குறவன் தானே நீ? உனக்கு இதுதான்டா கச்சிதமான டிரஸ். போடுடா..." முரளி கத்தினான்.


கிருஷ்ணன் துர்காவைப் பார்த்தான். துர்கா வலி தாங்காதவ மாரி முனகிக்கிட்டே, கண்ணாலயே 'போடுங்க... ப்ளீஸ்... காரியம் கெட்டுறப் போகுது'னு சைகை பண்ணா.


கிருஷ்ணன் மனசைக் கல்லாக்கிக்கிட்டு, அந்தச் சின்னப் பேன்ட்டியைத் தன்னோட காலுக்குள்ள விட்டான். அது அவனோட தொடை வரைக்கும் தான் ஏறுச்சு. அவ்ளோ டைட். அவன் கஷ்டப்பட்டு இழுத்து, அவனோட இடுப்பு வரைக்கும் ஏத்தினான்.


அந்தச் சின்னப் பொம்பள ஜட்டி, அவனோட இடுப்பை இறுக்கிப் பிடிச்சுச்சு. அவனோட விறைச்ச சுன்னி, அந்தச் சின்னத் துணிக்குள்ள அடங்காம, பிதுங்கிக்கிட்டு, ஒரு கூடாரம் மாரி முன்னாடி துருத்திக்கிட்டு நின்னுச்சு. பாக்கவே ஒரு கோமாளி மாரி, அதே சமயம் ஒரு கேவலமான ஆம்பளை மாரி அவன் நின்னான்.


முரளி அதைப் பார்த்துட்டு ரசிச்சான். "சூப்பர்டா... இதுதான்... இதுதான் எனக்கு வேணும். என் கீப் பொண்டாட்டியோட ஜட்டி, அவ புருஷன் இடுப்புல... ஆஹா... என்ன ஒரு பொருத்தம்!"


அவன் கிருஷ்ணனைப் பார்த்து, "சரி... இப்போ அந்த எரியுற மெழுகுவர்த்தியை எடுத்துக்கோ. இங்க வா... வந்து உன் பொண்டாட்டி குண்டிக்குக் கீழே, நான் இடிக்கிற இடத்துல வெளிச்சம் காட்டு. எனக்கு எல்லாம் பளிச்சுனு தெரியணும்,"னு கட்டளையிட்டான்.


கிருஷ்ணன் அந்த மெழுகுவர்த்தியைத் தன் கையில ஏந்திக்கிட்டு, நடுங்குற கால்களோட பெட் கிட்ட போனான். அவன் பொண்டாட்டி குனிஞ்சு நிக்க, அவளோட அகலமான குண்டிக்கு நேரா, அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்தைக் காட்டினான்.


அந்த மஞ்ச வெளிச்சத்துல... துர்காவோட அந்தப் பிங்க் கலர் கூதி, ஈரம் பளபளக்க, ரோஜாப் பூ மாரி விரிஞ்சு தெரிஞ்சது. அவளோட சூத்து ஓட்டை சுருக்கங்கள் கூட அந்த வெளிச்சத்துல துல்லியமாத் தெரிஞ்சது.


முரளி அந்தக் காட்சியைப் பார்த்துட்டு, "அடேங்கப்பா... என்ன வியூ டா... நீ காட்டுற வெளிச்சத்துல உன் பொண்டாட்டி இன்னும் அழகாத் தெரியுறா,"னு சொல்லிக்கிட்டே... அவனோட சுன்னியை அவளோட கூதி வாசல்ல வச்சான்.


துர்கா தயாரா இருந்தா. முரளி அவளோட இடுப்பை ரெண்டு கையாலயும் கெட்டியாப் பிடிச்சுக்கிட்டு... 'சர்ர்ர்'னு ஒரே இடி இடிச்சான்.


"ஆஆஹ்..." துர்கா அலறினாள்.


அந்த முரட்டு சுன்னி, கிருஷ்ணன் கையில இருந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல, துர்காவோட கூதிக்குள்ள சறுக்கிக்கிட்டுப் போறதை, கிருஷ்ணன் ஒரு அடி தூரத்துல இருந்து பார்த்தான். அவனோட சொந்தப் பொண்டாட்டிக்குள்ள, இன்னொருத்தன் நுழையுறதை, அவனே வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுறான்.


முரளி உள்ள முழுசா இறக்கிட்டு, நிதானமா, ரசிச்சு ரசிச்சு இடிக்க ஆரம்பிச்சான். ஆரம்பத்துல மெதுவா... 'சளக்... சளக்...'னு சத்தம் வர இடிச்சவன், போகப் போக வேகத்தைக் கூட்டினான்.


அவன் ஒவ்வொரு முறை இடிக்கும் போதும்... துர்காவோட உடம்பு அதிர்ந்து குலுங்குச்சு. அவ குனிஞ்சு இருந்ததால, அவளோட தொங்குற மார்பகங்கள் 'தளும்பு தளும்பு'னு முன்னாடி ஊஞ்சல் ஆடிச்சு. அதுக்கு நடுவுல இருந்த அந்தத் தாலி... அது ஒரு பெண்டுலம் மாரி, அவ இடுப்பு ஆடுற வேகத்துக்கு ஏத்த மாரி, அவளோட மார்புல பட்டுப் பட்டுத் தெரிச்சு, 'சிலு சிலு'னு சத்தம் போட்டுச்சு.


"எப்படிடா இருக்கு... உன் பொண்டாட்டி குண்டி எவ்ளோ மெத்துனு இருக்கு தெரியுமா?" முரளி கிருஷ்ணனைப் பார்த்துக் கேட்டான். கிருஷ்ணன் பதில் சொல்லாம, அந்த மெழுகுவர்த்தியை அணையாமப் பிடிச்சுக்கிட்டு, அவங்க சேர்ற இடத்தையே வெறிச்சுப் பார்த்துட்டு இருந்தான். அவன் பேன்ட்டிக்குள்ள இருந்த சுன்னி, அந்த இறுக்கத்துல இன்னும் வேகமாத் துடிச்சுது. இந்த அவமானம்... அவனுக்கு ஒரு விசித்திரமான போதையை ஏத்துச்சு.


முரளி இப்போ வேகத்தை இன்னும் கூட்டினான். அவன் ஒரு கையால துர்காவோட இடுப்பைப் பிடிச்சுக்கிட்டு, இன்னொரு கையால அவளோட தலைல இருந்த அந்த நசுங்கின மல்லிகைப் பூவோட சேர்த்து, அவ முடியைக் கொத்தாப் பிடிச்சு இழுத்தான்.


துர்கா வலி தாங்காம, "ஆஆஹ்... சார்... மெதுவா... முடி வலிக்கிது..."னு கத்துனா.


"கத்துடி... நல்லா கத்து... உன் புருஷன் கேக்கட்டும்... அவனுக்குத் தான் இது தாலாட்டு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, முரளி அவளோட குண்டி மேல 'பளார் பளார்'னு மாத்தி மாத்தி அறைஞ்சான். அவனோட கைத் தடம் அவளோட மென்மையான குண்டியில செவந்து தடிச்சுச்சு.


அவன் முடியைப் பிடிச்சு இழுத்த வேகத்துல, துர்காவோட தலை பின்னாடி சாய, அவளோட முகம் மேல்நோக்கி இருந்தது. அவ கழுத்து நரம்பு புடைக்க, வாய் பிளந்து, "ம்மா... ஆஆஹ்... கொல்லுறானே..."னு காமத்துல பிதற்றினாள்.


அவளோட கூந்தல்ல இருந்த மல்லிகைப் பூக்கள் உதிர்ந்து, மெத்தை மேலேயும், முரளியோட கை மேலேயும், கிருஷ்ணனோட முகத்துலேயும் விழுந்துச்சு.


கிருஷ்ணனுக்கு இப்போ வெறி உச்சத்துக்கு ஏறிடுச்சு. அவன் கையில மெழுகுவர்த்தி உருகி வழிஞ்சு அவன் விரல்ல சுட்டாலும், அவனுக்கு அது தெரியல. அவன் கண்ணு முன்னாடி... அவன் பொண்டாட்டி ஒரு மிருகம் மாரி நடத்தப்படுறா... அவளோட தாலி ஆடுது... அவளோட குண்டி சிவக்குது... அவளோட கூதி இன்னொருத்தன் சுன்னியை முழுங்குது...


"அவனை எப்படியாவது மயக்குன்னு"னு மனசுக்குள்ள நினைச்சுக்கிட்டே, அவன் அந்தப் பொம்பள ஜட்டிக்குள்ள திமிறுற அவனோட சுன்னியை அவனையே மறந்து ஒரு கையால பிடிச்சுத் தேய்க்க ஆரம்பிச்சான்.


முரளி ஒரு வெறி பிடிச்ச காட்டு யானை மாரி துர்காவைத் துவம்சம் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தான். அவளோட உடம்பு முழுசும் அவனோட கட்டுப்பாட்டுல இருந்தது. அவன் அவளை ஆட்டிப் படைக்கிற விதம்... அதுல ஒரு திமிரும், அதிகாரமும், அதே சமயம் ஒரு ஆணவமும் இருந்தது.


"என்னடா கிருஷ்ணா... பார்த்துக்கிட்டே தடவுற... புடிச்சுருக்கா?" முரளி மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே கேட்டான்.


அதைக் கேட்டு கிருஷ்ணன் டக்குனு அவனோட சுன்னில இருந்து கையை எடுத்துட்டான். அவன் கை நடுங்குச்சு. மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல அவன் முகம் வேர்த்து விறுவிறுத்துப் போயிருந்தது.


முரளிக்கு இப்போ உச்சம் நெருங்கிருச்சு. அவன் சுன்னி இப்போ இரும்புக் கம்பி மாரி இறுகிப்போய், துர்காவோட கூதிச் சுவர்களை இடிச்சுத் தள்ளிக்கிட்டு இருந்தது. அவன் பக்கத்துல அந்த மெத்தை மேல சிதறிக் கிடந்த அந்தச் சிவப்பு ரோஜா இதழ்களைப் பார்த்தான். அவனுக்கு ஒரு வக்கிரமான ஆசை வந்துச்சு.


இடிக்கிறதை நிறுத்தாமலே, ஒரு கையால அந்த ரோஜா இதழ்களை அள்ளி, துர்காவோட அந்த அகலமான, வழுவழுப்பான குண்டி மேல தூவினான். அந்தச் சிவப்பு இதழ்கள் அவளோட வியர்வை வழியுற குண்டிச் சதை மேல ஒட்டிக்கிச்சு. பார்க்கவே ஏதோ தேனிலவு கேக் மேல செர்ரி பழம் வச்ச மாரி இருந்தது.


"இதுதான் டி அழகு... என் கஞ்சி ஊத்துறதுக்கு முன்னாடி ஒரு அலங்காரம்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, முரளி தன்னோட இடுப்பை வேகமா முன்னாடி தள்ளினான்.


'நச்... நச்... நச்...'னு சத்தம்.


துர்கா "அம்மா... ஆஆஹ்..."னு அலறினாள்.


அடுத்த நொடி, முரளியோட உடம்புல இருந்து அந்தச் சூடான கஞ்சி, எரிமலைக் குழம்பு மாரி பீறிட்டுத் துர்காவோட கூதி ஆழத்துக்குள்ள பாய்ஞ்சது. அவன் சுன்னி துடிச்சுத் துடிச்சு, அந்த வெள்ளை திரவத்தை அவளுக்குள்ள இறைச்சது. அவன் அப்படியே அவ மேல சரிஞ்சு, அவளோட முதுகுல முகத்தைப் புதைச்சான்.


கிருஷ்ணன் அந்த மெழுகுவர்த்தியைப் பிடிச்சுக்கிட்டு, கண்ணு இமைக்காம அந்த இடத்தையே பார்த்தான். அவன் பொண்டாட்டி கூதிக்குள்ள முரளி கஞ்சியைக் கொட்டுற அந்தத் தருணம்... அவனுக்குள்ள ஒரு விசித்திரமான வலியை உண்டாக்கியது.


முரளி மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே, மெதுவாத் தன்னோட சுன்னியை வெளிய உருவினான். 'வழுக்'னு அது வெளிய வந்ததும், துர்காவோட விரிஞ்ச கூதி ஓட்டையில இருந்து, முரளியோட கஞ்சி, நுரைச்சுக்கிட்டு வெளிய வழிஞ்சு, அவளோட தொடை இடுக்கு வழியா பெட்ஷீட்ல கொட்டுச்சு.


துர்கா சோர்ந்துபோய் மெத்தையில சரிஞ்சா. அவளோட மூச்சுக்காத்து வேகமா இருந்தது. முரளி அவளை விட்டு விலகி, பக்கத்துல மல்லாக்கப் படுத்தான். ஆனா ஆச்சரியம் என்னன்னா... அவ்ளோ பெரிய ஆட்டம் போட்டு, கஞ்சி கக்கின பிறகும், முரளியோட சுன்னி சுருங்கவே இல்ல. அந்த வயாக்ரா மாத்திரை தன்னோட வேலையைக் கச்சிதமாச் செஞ்சுக்கிட்டு இருந்தது. அது இன்னும் பாதி விறைப்போட, வானத்தைப் பார்த்துத் துடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது.


ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் அந்த ரூம்ல மூச்சு வாங்குற சத்தம் மட்டும் தான் கேட்டுச்சு. கிருஷ்ணன் இன்னும் அந்த மெழுகுவர்த்தியைப் பிடிச்சுக்கிட்டே சிலை மாரி நின்னுட்டு இருந்தான். அவனோட கால் மரத்துப்போய் வலிச்சது, ஆனா நகர முடியல.


திடீர்னு முரளி கண்ணைத் திறந்தான். அவன் கண்கள்ல இன்னும் வெறி அடங்கல.


"என்னடி... அதுக்குள்ள டயர்ட் ஆயிட்டியா? இன்னும் விடியறதுக்கு எவ்ளோ நேரம் இருக்கு தெரியுமா? வா... என் மேல ஏறு,"னு சொல்லித் துர்காவைத் தன் மேல இழுத்துப் போட்டான்.


துர்கா மறுக்க முடியாம, அவன் மேல ஏறி உக்காந்தா. கௌகேர்ள் பொசிஷன்.


அவளோட ரெண்டு காலையும் முரளியோட இடுப்புக்கு ரெண்டு பக்கமும் போட்டு, அவளோட கூதியை அவனோட சுன்னிக்கு நேரா வச்சு, மெதுவா உக்காந்தா. அவளோட கூதி அந்த விறைச்ச தடியை முழுங்குறதைக் கிருஷ்ணன் அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல துல்லியமாப் பார்த்தான்.


துர்கா இப்போ முரளி மேல ஏறி, மேலும் கீழுமா குதிக்க ஆரம்பிச்சா. அவ குதிக்கும் போது... அவளோட அந்த ரெண்டு பெரிய மார்பகங்களும் சுதந்திரமா, தாளத்துக்கு ஏத்த மாரி குலுங்கி ஆடுச்சு. அவளோட கழுத்துல இருந்த அந்தத் தாலி... அது அவளோட மார்புல பட்டு, 'சிலு சிலு'னு சத்தம் போட்டு, முரளியோட முகத்துல உரசிச்சு.


முரளி அவளோட ஆடுற மார்பைப் பிடிச்சுக்கசக்கிக்கிட்டே, "அப்படித்தான் டி... நல்லா குதி... உன் புருஷன் தான் விளக்கு பிடிச்சுக்கிட்டு நிக்கிறானே... அவனுக்கு நல்ல ஷோ காட்டு,"னு நக்கலாச் சொன்னான்.


கிருஷ்ணனுக்கு அந்த வார்த்தை சுருக்னு தச்சது. ஊருல சொல்லுவாங்களே... 'பொண்டாட்டியைக் கூட்டிக் கொடுத்துட்டு விளக்குப் பிடிக்கிறவன்'னு... அதை இப்போ அவன் நிஜமாவே செஞ்சுக்கிட்டு இருக்கான். கையில மெழுகுவர்த்தியோட, அவன் பொண்டாட்டி இன்னொருத்தன் மேல ஏறிச் சவாரி செய்றதை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டிக்கிட்டு இருக்கான். அவமானம் அவனைக் கொன்னுச்சு. ஆனா அந்த அவமானத்துலயும் ஒரு போதை இருந்தது.


அரை மணி நேரம் ஓடுச்சு. துர்கா களைச்சுப் போய் முரளி மேல சாய்ஞ்சா. ஆனா முரளி விடல. அவளைத் திருப்பிப் போட்டு, ரிவர்ஸ் கௌகேர்ள் பொசிஷன்ல உக்கார வச்சான். இப்போ அவளோட முதுகு முரளிக்கும், முகம் கிருஷ்ணனுக்கும் தெரிஞ்சது. அவளோட அந்த அகலமான குண்டி, முரளியோட இடுப்புல மத்தளம் மாரி அடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது. கிருஷ்ணன் அந்த ஆட்டத்தைப் பார்த்துக்கிட்டே, அவனோட பேன்ட்டிக்குள்ள இருந்த சுன்னியை உருவிக்கிட்டே இருந்தான்.


முரளிக்கு இப்போ வெறி உச்சிக்கு ஏறிருச்சு. அவன் அவளோட அந்த வழுவழுப்பான இடுப்பை ரெண்டு கையாலயும் இரும்புப் பிடியா இறுக்கிப் பிடிச்சுக்கிட்டு, கீழே இருந்து மேல் நோக்கி 'நச் நச்'னு வெறித்தனமா குத்தினான். அவளோட கூதிக்குள்ள அவன் சுன்னி இடிக்கிற வேகம் அதிகமாக, துர்கா "அம்மா... ஆஆஹ்..."னு கத்திக்கிட்டே முன்னாடி சாய்ஞ்சா. அடுத்த நொடி, முரளியோட உடம்பு விறைச்சு, அவன் சுன்னி துடிச்சு, அந்தச் சூடான கெட்டி கஞ்சியை அவளோட கர்ப்பப்பை வாய் வரைக்கும் பீய்ச்சி அடிச்சது. அவன் துடிச்சுத் துடிச்சு உள்ளேயே கக்கும் போது, துர்கா அந்தச் சூட்டைத் தாங்க முடியாம சிலிர்த்தா.


முரளி கக்கி முடிச்சதும், துர்காவுக்கு உடம்புல இருந்த மொத்த சக்தியும் வடிஞ்சு போச்சு. அவளால நிமிர்ந்து உட்காரக் கூட முடியல. அப்படியே முன்னாடி சரிஞ்சு, மெத்தையில முகத்தைப் புதைச்சா. அவளோட முதுகு முழுக்க வேர்வை வழிஞ்சு பளபளக்க, அவளோட கலைஞ்ச தலைமுடி அவ முகத்தை மூடிருச்சு. அவளோட குண்டிக்கு நடுவுல இருந்து, முரளி இப்போதான் இறைச்ச அந்தப் புது வெள்ளைக் கஞ்சி, நுரைச்சுக்கிட்டுப் பொங்கி வழிஞ்சு, அவளோட தொடை இடுக்கு வழியா ஓடி, கிருஷ்ணன் கண்ணு முன்னாடியே பெட்ஷீட்ல சிந்திக்கிட்டு இருந்துச்சு. அவ "ஷ்ஷ்ப்பா... எவ்ளோ நேரம்டா..."னு வாய்ல முனகிக்கிட்டே, அசைவில்லாம அந்த இடத்துலையே சோர்ந்து போய்க் கிடந்தா.


நேரம் கடந்துச்சு. அப்படியே பிரேக் விட்டு பிரேக் விட்டு... நாலு ரவுண்டு முடிஞ்சது.


நடுவுல நடுவுல முரளிக்கு ஊம்பி விடுறது, அவனோட கொட்டையை நக்குறதுனு துர்கா அவனோட ஒவ்வொரு இச்சைக்கும் அடிபணிஞ்சா.


மணி இப்போ மூணரை.


அந்த ரூம்ல இருந்த அலங்காரம் எல்லாம் சின்னாபின்னமாகிப் போச்சு. கட்டில்ல தொங்க விட்டிருந்த மல்லிகைப் பூ சரம் எல்லாம் அறுந்து, தரைல சிதறிக் கிடந்தது. துர்காவோட தலைமுடி, ஏதோ சூறாவளி அடிச்ச காடு மாரி கலைஞ்சு, சிக்காகிப் போயிருந்தது. அவளோட தலைல இருந்த பூவெல்லாம் கசங்கி, வெறும் நூலும், பிஞ்சு போன பூக்களுமாத் தொங்குச்சு.


அவளோட முகம்... அது ஒரு காமக் களமா மாறிடுச்சு. நெத்தியில இருந்த பொட்டு அழிஞ்சு, குங்குமம் கலைஞ்சு, கன்னத்துல முரளி கடிச்ச தடம், உதட்டுல வீக்கம்னு அவ பாக்கவே ஒரு மாதிரி வெறியா இருந்தா. அவளோட உடம்பு பூரா முரளியோட பல் தடமும், நகக் கீறலும் சிவந்து தெரிஞ்சது. அவளோட குண்டி... அது அடி வாங்கி அடி வாங்கிச் செக்கச் செவேல்னு பழம் மாரி இருந்தது. அவளை ஒரு காம அரக்கி மாரி யூஸ் பண்ணித் தூக்கிப் போட்டிருந்தான் முரளி.


கிருஷ்ணன் கையில இருந்த மெழுகுவர்த்தி கரைஞ்சு, அவன் விரல் மேல சூடா ஒழுகிச்சு. வலிச்சாலும் அவன் அதைக் கண்டுக்கல. அவன் கண்கள் அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட் மேலேயே இருந்தது. முரளி இத்தனை நேரம் ஆகியும் நல்ல தெளிவா இருந்தான். அந்த வயாக்ரா அவனுக்குக் கொடுத்த தெம்பு அப்படி. கிருஷ்ணன் விளக்கு பிடிச்சுக்கிட்டே நின்னதால, அவனால அந்தப் போன் கிட்ட நெருங்கவே முடியல. நடு நடுவுல கிருஷ்ணன் கைல ரெண்டு மெழுகுவர்த்தி மாத்திட்டான். ரூமலையும் புதுசா எல்லாம் மெழுகுவர்த்தியும் ரெண்டு முறை ஏத்தினான்.


துர்கா இப்போ மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே பெட்ல உக்காந்து இருந்தா. அவளோட உடம்பு வேர்வையில குளிச்சிருந்தது. அவ கிருஷ்ணனை ஒரு பார்வை பார்த்தா. அவ கண்ணுல ஒரு கெஞ்சல் தெரிஞ்சது. 'இதுதான் கடைசி சான்ஸ்... இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல விடிஞ்சிரும்... இவன் காரியத்தை முடிச்சுட்டுப் போயிருவான்... அதுக்குள்ள எதாச்சும் பண்ணு'ங்கற மாரி இருந்தது.


அவ ஒரு முடிவோட எழுந்து நின்னா. அவளோட கால்கள் நடுங்குச்சு. அவளோட கூதியில இருந்து முரளியோட கஞ்சி வழிஞ்சு தொடையில இறங்குச்சு. அவ அதைப் பத்திக் கவலைப்படாம நடந்தா.


"எங்கடி போற?" முரளி படுத்தபடியே கேட்டான். அவனுக்கு இப்போ தான் லேசா சொக்குச்சு. அதுவும் காமக் களைப்பு இல்ல, ராத்திரி நேரம்ங்குறதால வந்த இயற்கைத் தூக்கம்.


துர்கா அவளோட சுண்டு விரலைக் காட்டினா. "ஒண்ணுக்குப் போயிட்டு வர்றேன் சார்..."


முரளி சிரிச்சான். "இருடி... நானும் வர்றேன். எனக்கும் முட்டுது,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவனும் அம்மணமா எழுந்தான். அவனோட சுன்னி இன்னும் சாகாம ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.


அவன் எழுந்து அவகிட்டப் போய், அவளோட குண்டியை ஒரு கசக்கு கசக்கிட்டு, "பளார்"னு ஒரு அடி அடிச்சான். "வாடி... போலாம்,"னு அவளைக் கூட்டிக்கிட்டுப் பாத்ரூம் போனான்.


பாத்ரூம் கதவுக்கிட்ட போகும்போது, துர்கா திரும்பி கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா. அவ கண்ணாலயே, "இதுத்தாங்க சந்தர்ப்பம்... மிஸ் பண்ணிராத"னு உறுதியாச் சைகை பண்ணா.


ரெண்டு பேரும் பாத்ரூமுக்குள்ள போய், கதவைச் சாத்தி, தாழ்ப்பாள் போடுற சத்தம் 'டக்'னு கேட்டுச்சு.


அடுத்த நொடி... கிருஷ்ணன் சிலிர்த்து எழுந்தான்.