Adultery அவள் கணவன் செய்த தவறு (Completed)

[Shrutikrishnan]

துர்கா அந்தச் சொம்பை வாங்கினா. அதுல இன்னும் அடியில கொஞ்சம் பால் மிச்சம் இருந்தது. அவளோட புருஷன் அந்த இருட்டுல நின்னு பார்த்துக்கிட்டே இருக்கான்ங்கிற போதைல, அவ அந்தச் சொம்பைத் தன் வாயில வச்சு, முரளி எச்சில் பண்ணுன அந்த மிச்சப் பாலை, அண்ணாந்து ஒரே மூச்சுல குடிச்சா. அவ குடிக்கிற அழகைப் பார்த்து முரளிக்கு இன்னும் வெறி ஏறுச்சு.


கிருஷ்ணன் அந்த இருட்டு மூலையில நின்னு, இதையெல்லாம் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனுக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒரு எரிமலை புகைஞ்சுக்கிட்டு இருந்தது. இது அவங்க போட்ட பிளான் தான். அவனோட பழிவாங்கும் நடவடிக்கை தான். ஆனா... தன் கண் முன்னாடியே, தன் பொண்டாட்டி, முதலிரவு செட் அப்ல, வேற ஒருத்தன் மடியில உக்காந்து, அவன் குடிச்ச எச்சில் பாலைக் குடிக்கிறதைப் பார்க்கும் போது... அவனுக்கு அவமானமா இருந்தாலும், அவனோட லுங்கிக்குள்ள இருந்த சுன்னி அடங்காமத் துடிச்சுது. 'எப்படி டி உன்னால முடியுது... இப்டி ஒரு வேசியாட்டமா நடிக்க...'னு நினைச்சுக்கிட்டே அவன் சுன்னியைப் பிசைஞ்சான்.


பால் குடிச்சு முடிச்சதும், முரளி பக்கத்துல இருந்த தட்டுல இருந்து ஒரு ஆப்பிளை எடுத்தான். அதைத் தன் வாயில வச்சு ஒரு கடி கடிச்சான். பாதி ஆப்பிள் அவன் வாயில இருக்க, மீதி பாதியைத் துர்கா கிட்ட நீட்டினான்.


"சாப்பிடு டி..."


துர்கா மறுக்கல. அவளோட முகத்தை அவன் முகம் கிட்டக் கொண்டு போனா. அவளோட சிவந்த உதடுகள் திறக்க, அந்தப் பாதியைக் கடிச்சா. அவங்க ரெண்டு பேர் மூக்கும் உரச, உதடுகள் கிட்டத்தட்ட முட்டும் தூரத்துல இருந்தது. ஒரு ரொமான்டிக் படத்துல வர்ற சீன் மாரி, ரெண்டு பேரும் அந்த ஆப்பிளைப் பகிர்ந்து சாப்பிட்டாங்க.


அப்புறம் முரளி ஒரு திராட்சைப் பழத்தை எடுத்தான். அதைத் துர்காவோட வாயில ஊட்டி விடுற மாரி கொண்டு போனான். அவ வாயைத் திறந்ததும், கையை டக்குனு பின்னாடி இழுத்துட்டான்.


சிரிச்சுக்கிட்டே, அந்தத் திராட்சையை, அவளோட ஜாக்கெட் மேல வச்சான். அந்த மெலிசான வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவைக்கு மேலேயே, அந்தத் திராட்சையை வச்சு, அவளோட மார்பு மேல உருட்டி விட்டான். அவளோட ஜாக்கெட்ல பிதுங்கிக்கிட்டு இருந்த அந்த மார்பு மேல, அந்தத் திராட்சை உருளுறது அவனுக்குப் போதையை ஏத்துச்சு.


"என்னடி... பழத்தை விட இது தான் மெதுவா இருக்கு..."னு சொல்லிக்கிட்டே, அந்தத் திராட்சையை நசுக்கினான். அந்தப் பழச்சாறு அவளோட வெள்ளை புடவையிலயும், சிவப்பு ஜாக்கெட்லயும் பட்டு, ஒரு கறை மாரி ஆச்சு.


முரளி குனிஞ்சு, அந்தப் பழச்சாறு பட்ட இடத்தை, புடவைக்கு மேலேயே தன்னோட வாயாலக் கவ்வி, சப்புக் கொட்டி உறிஞ்சினான். அவனோட எச்சிலும் பழச்சாறும் கலந்து துர்காவோட மார்பை நனைச்சது.


"ஆஆஹ்... சார்... கூசுது..." துர்கா நெளிஞ்சா.


"கூசுதா? இரு... இன்னும் கூச வைக்கிறேன்,"னு சொல்லிட்டு, முரளி அவளோட புடவை முந்தானையைப் பிடிச்சான். ஒரே இழுப்பு. அந்த ஷிஃப்பான் புடவை அவளோட தோள்ல இருந்து நழுவி, இடுப்புல போய் விழுந்துச்சு.


இப்போ அவளோட மேல் தேகம் அப்பட்டமாத் தெரிஞ்சது. அந்த டைட்டான சிவப்பு ஜாக்கெட்... அதுக்குள்ள திமிறிக்கிட்டு நிக்கிற அவளோட ரெண்டு பெரிய மார்பகங்கள்... நடுவுல அந்த ஆழமான பிளவு... அதுல தொங்கிக்கிட்டு, ஆடுற அந்தத் தாலி... எல்லாமே அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல தகதகன்னு மின்னுச்சு.


முரளி வெறி பிடிச்சவன் மாரி, அவளோட ரெண்டு மார்பையும் ஜாக்கெட்டோட சேர்த்துப் பிடிச்சுக் கசக்கினான். "எவளோ சாப்ட்டா இருக்கு டி..."னு முனகிக்கிட்டே, அவளோட ஜாக்கெட் கொக்கியைப் பிடிச்சு இழுத்தான்.


அவனுக்குப் பொறுமை இல்ல. ஒவ்வொரு கொக்கியா கழட்டுற நிதானம் அவனுக்கு இல்ல. 'சர்ர்ர்'னு ஒரே இழுப்பு. அந்தப் பழைய ஜாக்கெட் தையல் பிரியுற சத்தம் கேட்டுச்சு. கொக்கிகள் எல்லாம் தெறிச்சு ஓட, ஜாக்கெட் ரெண்டா விலகிருச்சு.


உள்ளே... அந்தச் சிவப்பு கலர் பேன்ஸி ப்ரா. அவளோட வெள்ளையான மார்பை அது அலங்கரிச்சுச்சு. பாதி மார்பு வெளிய பிதுங்கித் தெரிய, அந்தப் ப்ரா கப்புக்கு நடுவுல, கிருஷ்ணன் கட்டுன தாலி சிக்கிக்கிட்டுத் தவிச்சது.


முரளி அந்த அழகைப் பார்த்துட்டு, "அப்பா... எவ்ளோ கும்முனு இருக்க டி..."னு சொல்லிக்கிட்டே, அவளை மடியில இருந்து கீழே இறக்கி விட்டான்.


"கீழ போடி... எனக்கு இப்போ ஒண்ணு பண்ணனும்..." முரளி கட்டளையிட்டான்.


துர்கா புரிஞ்சுக்கிட்டா. அவ மெதுவாத் தரைல முட்டிப் போட்டா. அவளோட கலைஞ்ச தலைமுடி, மல்லிகைப் பூவோட சேர்ந்து அவ முகத்துல விழுந்துச்சு. அவ ஒரு கையைத் தூக்கி, அந்த முடியை ஒதுக்கிவிட்டா. அவளோட கழுத்துல தாலி ஆடுச்சு.


முரளி அவனோட ஜீன்ஸ் பட்டனை அவிழ்த்தான். ஜிப்பை 'சர்ர்'னு கீழே இறக்கினான். உள்ளே இருந்து அவனோட சுன்னியை வெளிய எடுத்தான்.


அது ஏற்கனவே நல்லா விறைச்சுப் போய், நரம்பெல்லாம் புடைச்சு, சிவந்து போய் நின்னுச்சு. அந்த வயாக்ரா மாத்திரை வேலை செய்ய ஆரம்பிச்சிருச்சு போல. அது சாதாரணமா இல்லாம, ஒரு இரும்புத் தடி மாரி அசைக்க முடியாம நின்னுச்சு.


துர்கா அதைப் பார்த்தா. "அடேங்கப்பா... என்ன சார் இது... இப்டி நிக்குது..."னு நடிச்சுக்கிட்டே, தன்னோட மென்மையான கையை அது மேல வச்சா.


அவ கை பட்டதும் முரளிக்கு ஷாக் அடிச்ச மாரி இருந்தது. "சீக்கிரம் டி... வாயில வைடி..."னு அவசரப்படுத்தினான்.


துர்கா அவளோட தலையை முன்னாடி கொண்டு போனா. அவளோட அந்த நீளமான, அடர்த்தியான கூந்தல்... லூஸ் ஹேர். அதுல சுத்தியிருந்த மல்லிகைப் பூச் சரம், அவ குனியும் போது, சரிஞ்சு வந்து முரளியோட தொடையிலயும், சுன்னியிலயும் உரசிச்சு. அந்தப் பூ வாசம் அவனுக்கு இன்னும் கிறக்கத்தைக் கொடுத்துச்சு.


அவளோட சிவந்த உதடுகள் மெதுவாத் திறந்தது. அவ நாக்கை வெளிய நீட்டி, அவனோட சுன்னி மொட்டை ஒரு நக்கு நக்கினா. அப்புறம்... 'ஆம்'னு ஒரு சத்தத்தோட, அவனோட சுன்னியை வாய்க்குள்ள விட்டா.


"ஆஆஆஹ்... ஸ்ஸ்ஸ்... அப்படித் தான் டி..." முரளி முனகினான்.


துர்கா இப்போ முழு மூச்சுல இறங்கினா. அவளோட வாய் அவனோட சுன்னியை முழுங்குறதும், வெளிய விடுறதுமா விளையாடுச்சு. அவளோட கன்னம் குழி விழுந்து, அந்தத் தடியை உள்ளே இழுக்கும் போது உண்டாகுற அந்த 'சப்... சப்...' சத்தம் அந்த அமைதியான ரூம்ல தெளிவாக்க் கேட்டுச்சு.


அவளோட எச்சில் வழிஞ்சு, அவனோட சுன்னியை வழுவழுப்பாக்குச்சு. அவ தலை ஆடும் போது, அவளோட தாலி... அது அவ கழுத்துல இருந்து தொங்கி, ஒவ்வொரு முறை அவ தலையை முன்னும் பின்னும் ஆட்டும் போதும், 'டங்... டங்...'னு முரளியோட சுன்னிக்குக் கீழே இருக்கிற அந்த ரெண்டு கொட்டை மேல இடிச்சது.


அந்தத் தங்கத் தாலி... அவனோட விதைப்பை மேல இடிக்குற அந்த உணர்வு... அது முரளியை உச்சத்துக்குக் கொண்டு போச்சு.


"செம டி... உன் தாலி என் கொட்டையில படுற சுகமே தனி டி..."னு அவன் கத்தினான். அவன் தன்னோட இடுப்பைத் தூக்கித் தூக்கி, அவளோட வாய்க்குள்ள இடிச்சான்.


துர்கா ஒரு அடிமை மாரி, அவன் இஷ்டத்துக்குத் தலையை ஆட்டிக் கொடுத்தா. அவளோட கண்ணு சொருகிப் போயிருந்தது. அவளோட சிவப்பு பிராவுக்கு மேல, அவளோட மார்பு வேகமா ஏறி இறங்குச்சு.


கிருஷ்ணன் அந்த இருட்டு மூலையில நின்னு, கண்ணு இமைக்காம இதைப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான். மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல, அவன் பொண்டாட்டி, அவன் கட்டுன தாலியைத் தொங்க விட்டுக்கிட்டு, தலை விரிச்சுக் கோலமா, வேற ஒருத்தன் சுன்னியை வெறித்தனமா ஊம்புற அந்தக் காட்சி... அது அவனுக்குள்ள இருந்த மிருகத்தை எழுப்புச்சு. அவன் கை தானா லுங்கிக்குள்ள போச்சு. அவன் சுன்னி, முரளி சுன்னியை விட வேகமாத் துடிச்சுக்கிட்டு இருந்தது. "ஊம்பு டி... நல்லா ஊம்பு... அவனைக் சாகடி..."னு மனசுக்குள்ள கத்திக்கிட்டே, அவன் அவனோட சுன்னியை ஆட்ட ஆரம்பிச்சான்.


"போதும்டி... சப்பினது... எழுந்து நில்லு," முரளி ஒரு பெருமூச்சோட சொல்லி, துர்காவோட தலையை மெதுவா விலக்கிட்டு எழுந்தான். அவனோட குரல்ல ஒரு விதமான போதை மயக்கம் இருந்துச்சு.


அவன் எழுந்து நின்னதும், அவனோட அந்த முரட்டு சுன்னி, ஈரம் பளபளக்க, அந்த மங்கலான மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல ஆடிக்கிட்டு நின்னுச்சு. "இந்தத் துணிமணி எல்லாம் எதுக்கு? தடையா இருக்கு,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவன் தன்னோட டி-ஷர்ட்டைக் கழட்டி, ஒரு மூலையில வீசினான். அவனோட மார்பு வேர்வையில மின்னிக்கிட்டுத் தெரிஞ்சது.


அடுத்து, அவனோட ஜீன்ஸைக் காலோட சேர்த்து உருவி, அப்படியே தரைல ஒரு உதை உதைச்சு விட்டான்.


அந்த ஜீன்ஸ் போய் விழுந்த இடம், சரியாக் கட்டிலுக்குப் பக்கத்துல. அது சுருண்டு விழும் போது... அதோட வலது பாக்கெட்ல இருந்து, முரளியோட அந்த காஸ்ட்லி போன் லேசா எட்டிப் பார்த்தது. இன்னொரு பாக்கெட்ல இருந்து அவனோட கூலிங் கிளாஸ் வெளிய தலை காட்டுச்சு.


துர்கா அதைக் கவனிச்சுட்டா. அவளோட கண்கள் ஒரு வினாடி மின்னல் வேகத்துல, அந்த இருட்டு மூலையில நின்னுக்கிட்டு இருந்த கிருஷ்ணனைத் தேடுச்சு. "பார்த்தியா?"ங்குற மாரி ஒரே ஒரு செகண்ட் அவனைக் கூர்மையாப் பார்த்தா. அப்புறம் ஒண்ணுமே நடக்காத மாரி, தன்னோட கவனத்தை திரும்பவும் முரளி மேல திருப்பினா.


கிருஷ்ணனுக்கு அந்த சிக்னல் புரிஞ்சிருச்சு. அவனோட கண்கள் இப்போ அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட்ல எட்டிப் பாக்குற போன் மேலேயே குறியா இருந்தது. 'அதுதான்... அதுதான் சாவி'னு அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு கணக்கு ஓடுச்சு.


முரளி இப்போ முழு அம்மணமா நின்னான். அவன் துர்கா கிட்ட நெருங்கி வந்தான். அவளோட அந்தச் சிவப்பு ஜாக்கெட், ஏற்கனவே பாதியாத் திறந்துகிட்டு, அவளோட முன்னழகைப் பிதுக்கி வெளிய தள்ளிக்கிட்டு இருந்தது.


"இப்போ உன்னோட முறை..."னு முனகிக்கிட்டே, அவளோட ஜாக்கெட்டைப் பிடிச்சு உருவினான். அது அவளோட வழுவழுப்பான கைகள் வழியா சறுக்கிக்கிட்டு வந்து தரையில விழுந்துச்சு.


உள்ளே... அந்தச் சிவப்பு கலர் பேன்ஸி பிரா. அது அவளோட வெள்ளையான மேனியை, ஒரு கிஃப்ட் பேக் பண்ணி வச்ச மாரி அழகாக்கிக் காட்டுச்சு. முரளிக்கு அதைப் பார்த்ததும் கை பரபரன்னு ஆச்சு.


அவன் அவளோட முதுகுப் பக்கம் கை விட்டு, அந்தக் கொக்கியை நைஸா விடுவிச்சான். விடுவிச்ச வேகத்துல, அந்தப் பிராவை உருவி, சும்மா ஒரு பந்து வீசுற மாரி, கிருஷ்ணன் நின்னுக்கிட்டு இருந்த திசையை நோக்கித் தூக்கி எறிஞ்சான்.


அந்தச் சிவப்புப் பிரா, காத்துல பறந்து வந்து, கிருஷ்ணனோட காலுக்கு அடியில போய் விழுந்துச்சு. கிருஷ்ணன் குனிஞ்சு அதைப் பார்த்தான். அதுல இன்னும் அவ பொண்டாட்டியோட உடம்புச் சூடு இருக்கும். அவளோட வாசனை இருக்கும்.


இப்போ துர்கா மேல ஒட்டுத் துணி இல்ல. அவளோட ரெண்டு பழுத்த, திரண்ட மார்பகங்களும், எந்தத் தடையும் இல்லாம, சுதந்திரமா, கம்பீரமா நிமிர்ந்து நின்னுச்சு. அவளோட காம்புகள், முரளி ஊம்பிக் கொடுத்த ஈரத்துல இன்னும் மினுமினுத்துக்கிட்டு இருந்தது. அதுக்கு நடுவுல அவளோட தாலி தொங்கிட்டு இருந்துச்சு.


முரளி பக்கத்துல இருந்த அந்தப் பழத் தட்டுல இருந்து, ஒரு கறுப்புத் திராட்சையை எடுத்தான்.


"உன் காம்பு ரொம்பக் காஞ்சு போயிருக்குடி... கொஞ்சம் ஜூஸ் குடிக்கட்டும்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அந்தத் திராட்சையை அவளோட இடது மார்புக் காம்பு மேல வச்சான். அவளோட அந்த விறைச்ச காம்பும், அந்தத் திராட்சையும் ஒண்ணோட ஒண்ணு உரச, அவன் மெதுவாத் தன்னோட கட்டைவிரலால அந்தத் திராட்சையை நசுக்கினான்.


'சளக்'னு அந்தத் திராட்சை உடைஞ்சு, அதுல இருந்த சில்லுனு இருக்கிற ரசம், அவளோட காம்பு மேல வழிஞ்சு, அவளோட மார்பு முழுக்கப் பரவிச்சு.


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆஹ்... சில்லுனு இருக்கு சார்..." துர்கா நெளிஞ்சா.


முரளி விடல. குனிஞ்சு, அந்தத் திராட்சைச் சாறு வழிஞ்ச அவளோட காம்பை, பழத்தோட சேர்த்துத் தன் வாய்க்குள்ள கவ்விக்கிட்டான். ஒரு சின்னக் குழந்தைப் பால் குடிக்கிற மாரி இல்லாம, ஒரு வெறி பிடிச்ச மிருகம் கறியைக் கடிக்கிற மாரி, அவளோட காம்பைச் சப்புக் கொட்டி, உறிஞ்சு, அந்தத் திராட்சைச் சாறோட சேர்த்துச் சுவைச்சான். மாறி மாறி ரெண்டு மார்புலயும் இதே விளையாட்டை விளையாடினான்.


துர்கா போதையில, அவன் தலையைக் கோதிவிட்டுக்கிட்டே, "ம்ம்ம்... இன்னும்... இன்னும்..."னு முனகினா.


அப்புறம் முரளி நிமிர்ந்தான். "மீதி இருக்கிறதையும் கழட்டிருவோமா?"னு கேட்டுக்கிட்டே, அவளோட இடுப்புல சுத்தியிருந்த அந்த வெள்ளை ஷிஃப்பான் புடவையைப் பிடிச்சு இழுத்தான். அது ஒரு பாம்புச் சட்டை உரிஞ்ச மாரி, அவளோட உடம்புல இருந்து வழுக்கிக்கிட்டுத் தரைல விழுந்துச்சு. கூடவே அந்தச் சிவப்புப் பாவாடையும் போச்சு.


கடைசியா... அவ போட்டுருந்த அந்தச் சிவப்பு கலர் ஃபேன்ஸி பேன்ட்டி. பளபளக்குற சாட்டின் துணி. முரளி அதோட ஓரத்தைப் பிடிச்சு, மெதுவா, ரசிச்சு ரசிச்சு, அவளோட தொடை வழியா உருவி, கணுக்கால் வரைக்கும் கொண்டு வந்து கழட்டிப் போட்டான்.


இப்போ... அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல... அந்த மல்லிகைப்பூ வாசனை நிறைஞ்ச அறைல... ரெண்டு பேரும் முழு நிர்வாணமா நின்னுக்கிட்டு இருந்தாங்க.


துர்கா... ஒரு ஓவியம் மாரி நின்னா. அவளோட உடம்புல இப்போ ஆடைனு சொல்லிக்கிற மாரி இருந்தது ரெண்டே விஷயம் தான். ஒண்ணு... அவளோட அந்த நீளமான, தளர்வா விடப்பட்ட கூந்தல்ல சுத்தியிருந்த மல்லிகைப்பூ சரம். இன்னொன்னு... அவ கழுத்துல, அவளோட ரெண்டு நிமிர்ந்த மார்பகங்களுக்கு நடுவுல தொங்கிக்கிட்டு இருந்த அந்த மஞ்சத் தாலி.


அவளோட முகம்... அது ஒரு தனி அழகு. அவளோட கண்கள்ல தீட்டின மை, அவளோட காம வேர்வையில லேசா கரைஞ்சு, கண்ணுக்குக் கீழே படர்ந்து, அவளை ஒரு மயக்கமான தேவதை மாரி காட்டுச்சு. நெத்தியில இருந்த பொட்டு, கலைஞ்ச தலைமுடி... எல்லாமே அவளை இன்னும் கவர்ச்சியாக்குச்சு.


முரளி அவளோட இடுப்பைப் பிடிச்சு, அவளைத் தன் பக்கம் இழுத்தான். அவளோட மென்மையான வயிறு, அவளோட விறைச்ச சுன்னி மேல இடிச்சது.


"வாடி... பெட்டுக்குப் போலாம்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவளைத் தரதரனு இழுத்துக்கிட்டுப் போய், அந்த ரோஜா இதழ் தூவின மெத்தை மேல தள்ளினான்.


துர்கா மல்லாக்க விழுந்தா. முரளி அவளுக்கு மேல ஏறல. அவன் அவளோட கால் பக்கம் போய் நின்னான். அவளோட ரெண்டு காலையும் அகலமா விரிச்சுப் பிடிச்சான்.


அவன் மெதுவா, அவளோட உடம்புக்கு மேல, ஆனா தலைகீழா ஏறினான். அதாவது, அவனோட முகம் அவளோட காலுக்கு நடுவுல, அவளோட முகம் அவனோட காலுக்கு நடுவுல. 69 பொசிஷன்.


அவன் தலையைத் திருப்பி, அந்த இருட்டுல நின்னுக்கிட்டு இருந்த கிருஷ்ணனைப் பார்த்தான்.


"டேய்... கிருஷ்ணா... அங்க என்னடா பண்ற இருட்டுல? இங்கே வா... இங்க வந்து முட்டி போடு,"னு கூப்பிட்டான்.


கிருஷ்ணன் திடுக்கிட்டான். "சா... சார்... நான் அங்க..."


"வாடா... சொன்னாக் கேளு. வந்து இங்க, இந்தக் கட்டிலுக்குப் பக்கத்துல முட்டி போடு. உன் பொண்டாட்டிக்கு நான் எப்படிச் சுகம் குடுக்குறேன்னு நீயும் கத்துக்க வேண்டாமா?" முரளி நக்கலாச் சொன்னான்.


கிருஷ்ணன் தயங்கிட்டே நடந்தான். ஆனா மனசுக்குள்ள ஒரு கணக்கு போட்டான். முரளி கூப்பிட்ட இடம்... அது சரியா முரளியோட ஜீன்ஸ் பேண்ட் கிடக்குற இடத்துக்குப் பக்கத்துல.


அவன் வந்து, அந்தக் கட்டிலுக்கு ஓரமா, அந்த ஜீன்ஸுக்குப் பக்கத்துல முட்டி போட்டான். அவன் முட்டி போடும் போது, அவனோட முழங்கால் அந்த ஜீன்ஸ் பாக்கெட் மேல லேசா உரசுச்சு. உள்ள இருந்த போன் பாரம் அவனுக்குத் தெரிஞ்சது.


துர்கா படுத்தபடியே கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா. அவ கண்ணுல ஒரு செய்தி இருந்தது. 'கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோ... இது தான் சந்தர்ப்பம்... என் ஆட்டத்தைப் பாரு'ங்குற மாரி ஒரு பார்வை.


69 பொசிஷன் செட் ஆச்சு.


முரளி, துர்காவோட விரிஞ்ச காலுக்கு நடுவுல, அவனோட முகத்தைப் புதைச்சான். அவளோட அந்தப் பிங்க் கலர் கூதி, ஈரம் சொட்டச் சொட்ட அவனுக்காகத் திறந்திருந்தது. அவன் அவனோட மூக்கால அவளோட கூதி மேட்டை உரசினான். அந்த வாசனை அவனுக்குப் போதையை ஏத்துச்சு.


துர்காவுக்கு நேரா, முரளியோட இடுப்பு இருந்தது. அவனோட அந்த மீடியம் சைஸ், ஆனா நல்லாத் தடிமனான, கட்டையான சுன்னி, அவளோட முகத்துக்கு நேரா 'டங் டங்'னு ஆடிக்கிட்டு இருந்தது. அதுல இருந்த நரம்பெல்லாம் புடைச்சுக்கிட்டு, அவளை 'வா... சப்பு'னு கூப்பிடுற மாரி இருந்தது.


முரளி கிருஷ்ணனைப் பார்த்தான். "டேய்... அந்தத் தட்டுல இருக்குற திராட்சைல ஒண்ணு எடுத்து என் கைல குடுடா,"னு கேட்டான்.


கிருஷ்ணன், ஒரு வேலைக்காரன் மாரி, அந்தத் தட்டுல இருந்து ஒரு திராட்சையை எடுத்து, முரளி கைல கொடுத்தான்.


முரளி அந்தத் திராட்சையை வாங்கிக்கிட்டு, அதை அப்படியே கொண்டு போய், துர்காவோட கூதி மேல, அவளோட அந்தச் சின்னப் பருப்பு மேல வச்சான்.


"இங்க பாருடி... இதுதான் இப்போ உனக்கு லாலிபாப்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அந்தத் திராட்சையை அவளோட பருப்பு மேல வச்சு, தன்னோட ஆள்காட்டி விரலால வட்டமாத் தேய்க்க ஆரம்பிச்சான்.


"ஸ்ஸ்ஸ்... ஆஆஹ்... சார்..." துர்கா இடுப்பைத் தூக்கினாள்.


முரளி அந்தத் திராட்சையை அவளோட பருப்பு மேல வச்சு நசுக்கினான். 'சளக்'னு அது உடைஞ்சு, அந்தப் பழச்சாறு அவளோட மதன நீரோட கலந்துச்சு. முரளி உடனடியாத் தன் நாக்கை வெளிய நீட்டி, அந்தத் திராட்சை, அதோட சாறு, அவளோட பருப்பு... எல்லாத்தையும் சேர்த்து 'சப் சப்'னு வெறித்தனமா நக்க ஆரம்பிச்சான். அவனோட நாக்கு அவளோட கூதிக்குள்ள புகுந்து புகுந்து விளையாடிச்சு.


"ஆஆ... ம்மா... முரளி சார்... கொல்லுறீங்களே..." துர்கா சுகத்துல கத்தினா. அவளோட கால் தானா விரிஞ்சு, கிருஷ்ணன் முகத்துல இடிக்கிற அளவுக்கு அகலமாச்சு.


இந்தப் பக்கம்... துர்காவோட முகத்துக்கு நேரா... முரளியோட சுன்னி ஆடிக்கிட்டு இருந்தது.


துர்கா தன்னோட ஒரு கையைத் தூக்கி, அவனோட அந்த விறைச்ச தடியைப் பிடிச்சா. "என்ன சார்... கீழே மட்டும்தான் கவனிப்பீங்களா? மேல கவனிக்க மாட்டீங்களா?"னு கேட்டுக்கிட்டே, அவளோட வாயை நல்லாத் திறந்தா.


அவனோட அந்தச் சுன்னி மொட்டை, அவளோட வாய்க்குள்ள விட்டா. அவளோட மென்மையான நாக்கு, அவனோட சுன்னியைச் சுத்தி வளைச்சுப் பிடிச்சுது. அவளோட கன்னம் குழி விழ, அவ அதை உறிஞ்ச ஆரம்பிச்சா.


முரளிக்குக் கீழே நக்குற சுகம் ஒரு பக்கம்னா, மேலே துர்கா சப்புற சுகம் இன்னொரு பக்கம். அவன் இடுப்பைத் தூக்கித் தூக்கி, அவளோட வாய்க்குள்ள இடிச்சான்.


"அப்படித்தான் டி... நல்லா ஊம்பு... தொண்டை வரைக்கும் விடுறேன்... வாங்கிக்குறியா?" முரளி அவளோட வாய்க்குள்ள இடுப்பை ஆட்டி ஆட்டி விட்டான்.


துர்கா கொஞ்சம் கூடச் சளைக்காம, அவனோட வேகத்துக்கு ஈடு கொடுத்தா. அவ தலை ஆடும் போதெல்லாம், அவ கழுத்துல இருந்த அந்தத் தாலி... 'சிலு சிலு'னு சத்தம் போட்டுக்கிட்டு, முரளியோட அடிவயித்துல உரசிச்சு. அவளோட லூஸ் ஹேர், அந்த மெத்தை மேல ஒரு கருப்பு மேகம் மாரிப் படர்ந்து, அதுல இருந்த மல்லிகைப் பூக்கள் நசுங்கி, வாசம் இன்னும் தூக்கலா வீசுச்சு.


கிருஷ்ணன்... அவன் முட்டி போட்ட இடத்துல இருந்து... அவனுக்கு இடது பக்கம் முரளியோட ஜீன்ஸ்... வலது பக்கம் அவன் பொண்டாட்டி இன்னொருத்தனுக்கு ஊம்பி விடுற காட்சி.


முரளி அவனோட நாக்கால துர்காவோட கூதியை நோண்டிக்கிட்டே, அவளோட பருப்பைக் கடிச்சு இழுத்தான். அதே சமயம், அவன் இடுப்பைத் தூக்கி, துர்காவோட வாய்க்குள்ள ஆழமா இடிச்சான்.


"செமடி... உன் வாயி... அமிர்தம் மாரி இருக்குடி... எவ்ளோ சூடு..." முரளி முனகினான்.


துர்கா அவனோட ரெண்டு கொட்டையையும் ஒரு கையால பிடிச்சு உருட்டிக்கிட்டே, இன்னொரு கையால அவனோட சுன்னியைப் பிடிச்சு, அவளோட வாய்க்குள்ள ஆழமாத் திணிச்சுக்கிட்டு, அவளோட கண்களால கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா.


அவளோட கண்கள், "இப்போ... இதுதான் நேரம்... எடு..."னு சொல்ற மாரி இருந்தது.


கிருஷ்ணன் மெதுவா, சத்தம் வராம, தன்னோட கையை அந்த ஜீன்ஸ் பக்கம் நகர்த்தினான். அவனோட விரல்கள் அந்தப் பாக்கெட்டைத் தொட்டது.


மேலே... கட்டில்ல... ஒரு காமப் போர் நடந்துகிட்டு இருந்தது. முரளியோட நாக்கு துர்காவோட கூதிக்குள்ளயும், துர்காவோட வாய் முரளியோட சுன்னிக்குள்ளயும் ஐக்கியமாகி, அந்த அறை முழுக்க 'சப்... சளக்... ஆஆஹ்...'ங்கிற சத்தம் மட்டும் தான் எதிரொலிச்சுது.


"போதும்டி..."னு சொல்லிக்கிட்டே, முரளி சட்டுனு தன்னோட இடுப்பைப் பின்னாடி இழுத்தான்.


அவன் டக்குனு நகர்ந்த வேகத்துல, கிருஷ்ணனுக்குப் பகீர்னு ஆச்சு. ஜீன்ஸ் பாக்கெட்டை நோக்கி நீண்டுக்கிட்டு இருந்த அவனோட கையை, கரண்ட் ஷாக் அடிச்ச மாரி வெட்டிழுத்து, ஒண்ணுமே தெரியாத மாரி பவ்யமா மண்டி போட்டு உக்காந்தான். நல்லவேளை, அந்த மெழுகுவர்த்தி வெளிச்சத்துல முரளி அதைக் கவனிக்கல.


முரளி எழுந்து நின்னான். அவன் முகத்துல ஒரு ராஜ களை. "எழுந்திருடி…"னு சொல்லிட்டு, துர்காவோட தோளைப் பிடிச்சு எழுப்பினான்.


"திரும்பு... திரும்புடி... நல்லா நாலு கால்ல நில்லு... நாய் மாரி நில்லு,"னு அவளைத் திருப்பிக் குனிய வச்சான்.


துர்கா மறுப்பேதும் சொல்லாம, அந்த மெத்தை மேல ஏறி, முரளிக்கு முதுகு காட்டி, டாகி ஸ்டைல்ல குனிஞ்சு நின்னா.