Adultery அவள் கணவன் செய்த தவறு (Completed)

[Shrutikrishnan]

வீட்டுக்கு வந்து பைக்கை நிறுத்தினப்போ, கிருஷ்ணனுக்கு உடம்புல இருந்த பாதி பாரம் குறைஞ்ச மாதிரி இருந்துச்சு. உள்ள நுழைஞ்சவன், சோபால உக்காந்து இருந்த துர்கா கிட்ட நடந்ததைச் சொன்னான்.


"காயத்திரி கிட்ட மொத்தப் பணத்தையும் ஒப்படைச்சுட்டேன் துர்கா. இனிமே அந்த நாய்க்கும் நமக்கும் எந்தச் சம்பந்தமும் இல்ல. வேலையை விட்டுட்டேன்னு சொல்லிட்டு வந்துட்டேன்,"னு சொல்லும்போது அவன் குரல்ல ஒரு நடுக்கம் இருந்தாலும், கண்ணுல ஒரு நிம்மதி தெரிஞ்சது.


துர்கா அவனையே பார்த்தா. அவ முகம் மலர்ந்துச்சு. எழுந்து வந்து அவன் கையைப் பிடிச்சுக்கிட்டா. "பரவாயில்லைங்க... போனா போகுது அந்தச் சனியன் பிடிச்ச வேலை. நீங்க செஞ்சது தான் சரி. இனிமே என்ன நடந்தாலும் நாம ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து பாத்துக்கலாம்,"னு அவ சொன்னப்போ, கிருஷ்ணனுக்கு அது ஆயிரம் யானை பலம் கொடுத்த மாரி இருந்துச்சு.


மதியம் ரெண்டு பேரும் சாப்பிட உக்காந்தாங்க. தட்டுல சோறு இருந்தது, ஆனா ரெண்டு பேருக்கும் பசி இல்ல. கிருஷ்ணன் சும்மா பேருக்குச் சோத்தப் பிசைஞ்சு வாயில வச்சான், ஆனா அது தொண்டையில இறங்காம முள்ளு மாரி குத்துச்சு.


அமைதி. அந்த வீட்டுல ஒரு மயான அமைதி. ஃபேன் ஓடுற சத்தம் மட்டும்தான் கேட்டுச்சு. கிருஷ்ணன் மனசுக்குள்ள புயல் அடிச்சுது. 'அடுத்து என்ன பண்றது? கையில வேலை இல்ல... பேங்க்ல இருந்த பணத்தையும் காலி பண்ணியாச்சு... நகை அடகுல... குடும்பத்தை எப்படிக் காப்பாத்தப் போறோம்?'னு கேள்விகள் அவனைக் கொடைஞ்சு எடுத்தது.


அப்போ... ஹால்ல டீப்பாய் மேல கிடந்த அவனோட போன் அலறுச்சு.


'ட்ரிங்... ட்ரிங்...'


அந்த அமைதியில அந்தச் சத்தம் இடி இடிக்கிற மாரி கேட்டுச்சு. கிருஷ்ணன் திடுக்கிட்டுச் சாப்பாட்டை நிறுத்தினான். துர்காவும் நிமிர்ந்து பார்த்தா.


கிருஷ்ணன் மெதுவா எழுந்து, கை கழுவாமலே, சோத்துப் பருக்கை ஒட்டின கையோட போய் போனை எடுத்தான். ஸ்கிரீன்ல 'முரளி சார்'னு பேர் பளிச்சிட்டது.


அதைப் பார்த்ததும் அவன் முகம் இருகிப்போச்சு.


துர்கா அவன் ரியாக்ஷனைப் பார்த்தே புரிஞ்சுகிட்டா. அவளும் சாப்பிட்ட தட்டை அப்படியே விட்டுட்டு, அவசரமா எழுந்து அவன் பின்னாடியே வந்தா. "என்னங்க... யாரு?"னு சைகையில கேட்டா.


கிருஷ்ணன் ஸ்கிரீனைக் காட்டுனான். "அவன் தான்..."


துர்கா கண்ணுல ஒரு நெருப்பு தெரிஞ்சது. "பயப்படாதீங்க... அட்டெண்ட் பண்ணுங்க... ஸ்பீக்கர்ல போடுங்க,"னு அவ கண்ணாலயே தைரியம் சொன்னா.


கிருஷ்ணன் பெருமூச்சு விட்டு, போனை அட்டெண்ட் பண்ணி, ஸ்பீக்கர்ல போட்டு காதுகிட்ட வச்சான்.


கனெக்ட் ஆன அடுத்த செகண்ட்... போன்ல இருந்து முரளியோட குரல் வெடிச்சுச் சிதறினது.


"டேய் நாயே!!! என்னடா நெனச்சுட்டு இருக்க உன் மனசுல? காசைக் கொண்டு வந்து குடுத்துட்டு போனா பெரிய இவன்னு நினைப்பாடா? டேய்... நீ திருடுனதுக்கு நான் போலீஸ்ல போயிருந்தா இந்நேரம் நீ களி தின்னுட்டு இருந்திருப்ப... நான் இரக்கப்பட்டு விட்டா என் தலையிலயே ஏறுறியா?"


முரளி மூச்சு விடாம கத்துனான். அவன் குரல்ல போதை தெளிஞ்ச வெறியும், அவமானமும் கலந்து ஒலிச்சது.


"வேலையை விட்டுப் போறேன்னு சொல்லிட்டுப் போறியாமே? போடா... உன்னை மாரி ஆளுங்களுக்கெல்லாம் எவன்டா வேலை தருவான்? உன் பொண்டாட்டி ஒரு தேவடியா... அவளைக் கூட்டிக் கொடுத்துப் பொழைக்கிறவன்தானேடா நீ? அவளை வச்சு நீ சம்பாதிக்கிற காசுல திங்குற சோறு எப்படிடா தொண்டையில இறங்குது? உனக்கெல்லாம் இவ்வளவு திமிராடா?"


கிருஷ்ணனுக்கு அந்தக் கெட்ட வார்த்தை காதுல ஈயத்தைக் காய்ச்சு ஊத்துன மாரி இருந்துச்சு. ஆனா அவன் ரியாக்ட் பண்ணல. அவன் கண்கள் துர்காவைப் பார்த்தது. அவ முகம் இறுகிப் போயிருந்தது, ஆனா அவ கலங்கல.


"இங்க பாருடா... அந்தப் பணத்தை வச்சு என் வாயை அடைக்கலாம்னு நினைக்காத. உன் பொண்டாட்டி உடம்புல என் கஞ்சி காஞ்சிக் கிடக்கு... அவளை நான் அனுபவிச்ச சுகம் இன்னும் என் நரம்புல ஓடிட்டு இருக்கு... அவளை சும்மா விடமாட்டேன்டா... அவளை ரோட்டுல நிக்க வைக்கிறேன் பாரு... அவளை இனிமே எவன் வேணா ஏறி மேயுற அளவுக்கு ஆக்கலைனா என் பேரு முரளி இல்லடா..."


முரளி பேசப் பேச... கிருஷ்ணன் காதுல புகை வர்ற மாதிரி இருந்துச்சு. ஆனா அவன் கோவப்படல. அவன் பொண்டாட்டி தேவடியாவாவே இருக்கட்டும்... அவ அவனுக்குப் பிடிச்சவனோட படுத்து சந்தோஷமா இருக்கட்டும்... ஆனா இவன் மிரட்டிப் பணிய வைக்கிறதுக்கு அவ அடிமை இல்லங்கிற தெளிவு அவனுக்கு வந்துச்சு.


துர்காவுக்குப் பிடிச்சு அவ ஆசைப்பட்டு மகேஷ் கூட படுத்தா. அதை இவனால ரசிக்க முடிஞ்சது. அதுல அவ சந்தோஷப்பட்டா இவனுக்கும் அதுல ஒரு போதை இருந்தது. ஆனா துர்காவுக்குப் பிடிக்காம அவ முரளி கூட இருந்தது இவன் மனசுக்கு உறுத்தலா இருந்தது. அவ இஷ்டப்பட்டு பண்றது வேற இவன் கட்டாயப்படுத்துறது வேற.


முரளி அந்தப் பக்கம் மூச்சு விடாமத் திட்டித் தீர்த்துக்கிட்டு இருந்தான். அவனோட ஒவ்வொரு வார்த்தையும் நெருப்பா வந்து விழுந்துச்சு.


கிருஷ்ணன் ரொம்பப் பொறுமையா ஒரு பெருமூச்சு விட்டான். அவன் முகம் இப்ப தெளிவா இருந்துச்சு. முரளி கத்தி முடிச்சு, மூச்சு வாங்க ஒரு சின்ன இடைவெளி விட்டான் பாரு, அந்த கேப்ல கிருஷ்ணன் ரொம்ப கூலா, எந்தப் பதட்டமும் இல்லாம கேட்டான்.


"முரளி... கத்துனது போதும்... உனக்கு என் மேல கேஸ் கொடுக்கணும்னா தாராளமா போலீஸ் ஸ்டேஷன் போய் கம்ப்ளைன்ட் கொடு. நான் பாத்துக்கிறேன். அதை விட்டுட்டு எதுக்கு இப்போ போன்ல உக்காந்து கத்திட்டு இருக்க? போன்ன வைக்குறியா?"


அவன் அவ்ளோ நிதானமா கேட்டதும், அந்தப் பக்கம் முரளிக்குத் தூக்கி வாரிப் போட்டுருச்சு. இவன் கால்ல விழுந்து கெஞ்சுவான்னு பார்த்தா, இவன் என்னடான்னா 'போலீஸுக்கா போற? போய்க்கோ'னு அசால்ட்டா சொல்றானேனு அவனுக்கு மண்டை காஞ்சு போச்சு. மிரட்டிப் பார்த்தாச்சு, கேவலமாத் திட்டிப் பார்த்தாச்சு, ஆனா இவன் கிட்ட பயமும் இல்ல, கோவமும் இல்ல. ஒரு கல்லு மாரி பேசுறானேனு முரளிக்கு என்ன பண்றதுன்னே தெரியல.


உண்மையச் சொல்லணும்னா, முரளிக்கு கிருஷ்ணனை போலீஸ்ல மாட்டி விடணும்ங்கற எண்ணமெல்லாம் துளி கூட இல்ல. அவன ஜெயில்ல போட்டு இவனுக்கு என்ன ஆகப் போகுது? அவனுக்குத் தேவையெல்லாம் கிருஷ்ணனோட பொண்டாட்டி தான். துர்காவோட அந்தத் தளதளங்கற உடம்பு, அவளோட அந்த வழுவழுப்பான இடுப்பு, அவளோட பெரிய குண்டி... அதுதான் அவனுக்கு வேணும். அவனோட பொண்டாட்டியும் புள்ளைங்களும் மலேசியா டூர் முடிச்சுட்டு வர இன்னும் ஒரு நாலு அஞ்சு நாள் இருக்கு. அந்த ஒவ்வொரு நாள் ராத்திரி முழுக்க துர்காவை வச்சு விதவிதமா ஓக்கணும், அவளை அனுபவிக்கணும்னு அவ்ளோ பிளான் போட்டு வச்சிருந்தான். ஆனா நேத்து ராத்திரி குடி போதையில பண்ண தப்புல, கையில கிடைச்ச வாய்ப்பை நழுவ விட்டுட்டோமேங்கிற காண்டுல தான் அவன் இப்டி கத்திட்டு இருந்தான்.


இப்போ அவனுக்குப் புரிஞ்சு போச்சு. இவனை மிரட்டி வேலைக்கு ஆகாது. வேற ரூட்ல தான் போகணும்னு முடிவு பண்ணான். முரளி ஒரு பெருமூச்சு விட்டுட்டு, தன்னைத் தானே சமாதானப்படுத்திக்கிட்டான்.


"சரிடா கிருஷ்ணா... நீ ரொம்பத் தைரியசாலி ஆகிட்ட... ஆனா... என்கிட்ட ஒரு பொக்கிஷம் இருக்குடா," முரளி நக்கலா சிரிச்சான்.


"என்ன?" கிருஷ்ணன் கேட்டான்.


"வீடியோ... என் வீட்டுல, உன் பொண்டாட்டி என் சுன்னியை எவ்ளோ வெறியா, எவ்ளோ ரசிச்சு ஊம்புனா தெரியுமா? அந்த வீடியோ என் போன்ல பத்திரமா இருக்குடா. அவ என் பூலை வாயில வச்சு சப்புறதும், என் கஞ்சியைக் குடிக்குறதும்... எல்லாம் டிஜிட்டல் க்ளாரிட்டியோட இருக்கு."


கிருஷ்ணனுக்கு நெஞ்சுல 'பக்'குனு அடிச்சது.


"இப்போ நான் சொல்றதைக் கேளு... எனக்கு ஒண்ணும் பெருசா வேணாம். என் பொண்டாட்டி ஊர்ல இருந்து வர்றதுக்குள்ள... உன் பொண்டாட்டி எனக்குக் கால விரிச்சுக் கிடக்கணும். அவ எனக்குக் கூதியைக் காட்டுனா... உனக்கும் நல்லது, உன் பொண்டாட்டி மானத்துக்கும் நல்லது. இல்லன்னா... அந்த வீடியோவை இன்டர்நெட்ல அப்லோட் பண்ணிருவேன். அப்புறம் உலகம் பூரா உன் பொண்டாட்டி என் பூலை ஊம்புற அழகைப் பார்த்து ரசிப்பான். என்ன சொல்ற?"


கிருஷ்ணனுக்குக் கை கால் எல்லாம் வெடவெடன்னு நடுங்க ஆரம்பிச்சது. 'ஐயோ... வீடியோவா? நெட்ல போட்டா மானம் போயிருமே'னு அவன் முகம் பேயறைஞ்ச மாரி வெளுத்துப் போச்சு. அவன் பதட்டமா துர்காவைப் பார்த்தான்.


ஆனா துர்கா... அவ முகம் லேசா கூட மாறல. அவளோட கண்ணுல பயத்துக்கு பதிலா ஒரு ஏளனம் இருந்துச்சு. அவ புருஷன் கையில இருந்த போனை 'சட்'னு பிடுங்கினா.


ஒரு நிமிஷம் கூட யோசிக்கல. ஸ்பீக்கர்ல இருந்ததால முரளி சொன்னது அவ காதுலயும் விழுந்துச்சு.


"ஏய் முரளி..." துர்கா குரல் கனீர்னு ஒலிச்சது. "உன் கிட்ட வீடியோ இருக்கா? சந்தோஷம். அதை நெட்ல போடணுமா? தாராளமாப் போட்டுக்கோ. அதனால எனக்கு ஒரு மயிரும் இல்ல. எவன் பார்த்தா எனக்கென்ன? என் புருஷனுக்கே எல்லாம் தெரியும். நீ எக்கேடு கெட்டுப்போ,"னு சொல்லிட்டு, முரளி பதில் பேசுறதுக்குள்ளயே 'டக்'னு காலைக் கட் பண்ணா.


கட் பண்ணிட்டு, போனை சோபா மேல வீசிட்டு, "வாங்க... சாப்பிடலாம்,"னு கூலா தட்டை எடுத்து வச்சுச் சாப்பிட ஆரம்பிச்சா. கிருஷ்ணன் அவளையே ஆச்சரியமா பார்த்துட்டு இருந்தான். 


அவ பின்னாடியே பொறுமையா போய் உட்காந்து சாப்பிட்டான். 


கிருஷ்ணன் சாப்பாட்டைப் பிசையும்போதே கை நடுங்கிக் கேட்டான். "துர்கா... அவன் நிஜமாவே வீடியோவை நெட்ல போட்டுட்டா என்ன பண்றது? நம்ம மானம் போயிருமே..."


துர்கா ஒரு வாய் சோத்தை எடுத்து வாயில வச்சுக்கிட்டு, ரொம்பக் கூலா சொன்னா, "போகட்டும். மானம் போனா போகுது. என் புருஷனுக்கே என் அசிங்கம் எல்லாம் தெரிஞ்சிருச்சு. இதுக்கு மேல ஊர் தெரிஞ்சு என்ன ஆகப் போகுது? எவன் பார்த்தா எனக்கு என்ன? விடுங்க... நீங்க சாப்பிடுங்க,"னு சொல்லிட்டு அவ பாட்டுக்கு சாப்பிட ஆரம்பிச்சா.


கிருஷ்ணனும் வேற வழி இல்லாமச் சாப்பிட்டான். ஆனா அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு பயம் நெருப்பா எரிஞ்சுட்டே இருந்துச்சு. அந்த வீடியோ... அதுல அவ முரளி சுன்னியை ஊம்புறது, அவன் கஞ்சியைக் குடிக்கிறது... இதெல்லாம் உலகமே பார்த்தா? அவனால நினைச்சுக் கூடப் பார்க்க முடியல.


***


சாயங்காலம் ஆச்சு. கிருஷ்ணன் ஸ்கூலுக்குப் போய் குட்டிப் பையனைக் கூட்டிட்டு வீட்டுக்கு வந்தான். வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சப்போ, மகேஷ் காலேஜ் முடிச்சுட்டு வந்து சோபால உக்காந்து இருந்தான். துர்கா அவனுக்குப் பக்கத்துல உக்காந்து ஏதோ தீவிரமாப் பேசிட்டு இருந்தா.


மகேஷோட முகம் செக்கச் செவேல்னு சிவந்து போயிருந்தது. அதுல கோவம், வெறி, வருத்தம் எல்லாம் கலந்து தெரிஞ்சது. கிருஷ்ணனைப் பார்த்ததும் அவன் பார்வை இன்னும் கூர்மையானது.


துர்கா குட்டிப் பையனைக் கூப்பிட்டு, முகம் கழுவி விட்டு, "போய் வெளிய பிரண்ட்ஸ் கூட விளையாடிட்டு வாடா செல்லம்,"னு சொல்லி அனுப்பி வச்சா. பையன் போனதும், கதவைச் சாத்திட்டு வந்து அவங்க ரெண்டு பேர் முன்னாடியும் நின்னா.


இப்போ அந்த வீட்டுல துர்கா, கிருஷ்ணன், மகேஷ் மூணு பேர் மட்டும்தான்.


மகேஷ் கிருஷ்ணனைப் பார்த்துட்டு, அப்புறம் துர்காவைப் பார்த்து, "ஏன் அக்கா... இவ்ளோ நடந்திருக்கு... எதையுமே என்கிட்ட சொல்லாம மறைச்சிட்டீங்களே... அவன் உங்களை இவ்ளோ டார்ச்சர் பண்ணிருக்கான்... நான் பாட்டுக்கு ஒண்ணும் தெரியாம இன்னைக்குக் காலைல வந்து உங்ககிட்ட... ச்ச... நினைச்சாலே எனக்குக் கஷ்டமா இருக்கு. நீங்க எவ்ளோ வலியில இருந்திருப்பீங்க... நான் வேற தொல்லை பண்ணிட்டேன்,"னு குற்ற உணர்ச்சியில துடிச்சான்.


துர்கா மெதுவா நகர்ந்து மகேஷ் பக்கத்துல உரசி உக்காந்தா. அவளோட மென்மையான கையை எடுத்து மகேஷோட கெட்டித் தொடை மேல வச்சு, லேசா வருடினா.


"ஏன்டா ஃபீல் பண்ற? அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல. சொல்லப்போனா... அவ்ளோ கஷ்டத்துலயும், காலையில உன் கூட இருந்த அந்த கொஞ்ச நேரம் தான் எனக்கு நிம்மதியா இருந்துச்சு. நீ என்னைக் கட்டிப் பிடிச்சு, உன் இஷ்டத்துக்கு ஆட்டிப் படைச்சப்போ தான் என் மனசுல இருந்த பாரமே குறைஞ்சது,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அவ கிருஷ்ணனைத் திரும்பிப் பார்த்தா.


"எனக்கு மட்டும் இல்ல... இவருக்கும் தான். இவருக்கும் காலையில அது ரிலாக்ஸாத் தானே இருந்துச்சு?"னு கேட்டா.


கிருஷ்ணன் அந்த இடத்துல நின்னுக்கிட்டு, துர்கா மகேஷ் தொடையைத் தடவுறதையே பார்த்துட்டு இருந்தான். "ஆமா மகேஷ்... அவ சொல்றது நெசம் தான். என் பொண்டாட்டி சந்தோஷமா இருக்குறதப் பார்க்குறது தானே எனக்கு முக்கியம்,"னு சொன்னான். அவன் சொல்லும் போதே அவன் பார்வை துர்காவோட மார்புப் பக்கம் மேஞ்சுது.


மகேஷ் பெருமூச்சு விட்டான். அவனுக்கு இவங்க ரெண்டு பேரையும் நினைச்சு ஆச்சரியமா இருந்தது. "சரி அண்ணா... இப்போ என்னதான் பண்றது? அவன் சும்மா இருக்க மாட்டான் போலயே… அவனை எதாவது பண்ணனும்."


"அவன் பேசுறத வச்சுப் பார்த்தா, அவன் போலீஸ் ஸ்டேஷன் பக்கமெல்லாம் போக மாட்டான். அவனுக்கு அதுல இஷ்டம் இல்ல. அவனுக்குத் தேவை இவ தான். துர்கா மேல அவனுக்கு ஒரு கண்ணு... இல்ல இல்ல... வெறி. ஆனா இப்போ நம்ம கையில இருக்குற பெரிய பிரச்சனை அந்த வீடியோ தான். அவன் கிட்ட இருக்குற அந்த வீடியோவை மட்டும் எப்படியாச்சும் அழிச்சிட்டா... அப்புறம் அவன் ஆட்டத்தை அடக்கிரலாம்,"னு கிருஷ்ணன் யோசிச்சுக்கிட்டே சொன்னான்.


துர்கா மகேஷ் தொடையில இருந்த கையை எடுக்காம, "எப்படி அந்த வீடியோவை அழிக்கிறதுங்க... அவனோட போன் அவன் கையிலயே இருக்கும்... பாஸ்வேர்ட் வேற போட்டு வச்சிருப்பான்,"னு அவ புருஷனைப் பார்த்துக் கேட்டா.


கிருஷ்ணனுக்கு என்ன சொல்றதுனு தெரியல. "தெரியலையே துர்கா..."னு சொல்லிட்டு, ஒரு நிமிஷம் வந்து துர்கா பக்கத்துல சோபாவுல உக்காந்தான். தலையில கையை வச்சு யோசிச்சான். முரளி எவ்ளோ உஷாரான ஆளுனு அவனுக்குத் தெரியும். 


திடீர்னு கிருஷ்ணனோட மூளையில ஒரு பொறி தட்டுச்சு. அவன் டக்குனு நிமிர்ந்து துர்காவைப் பார்த்தான். அவன் கண்ணுல ஒரு நம்பிக்கை தெரிஞ்சது.


"காயத்ரி,"னு சொன்னான்.


"காயத்ரியா?"


"ஆமா... முரளியோட அசிஸ்டெண்ட் மட்டும் இல்ல... அவனோட அந்தரங்கமும் அவளுக்குத் தெரியும். அவளோட ஹெல்ப் இருந்தா... நாம எதாச்சும் பண்ணலாம்,"னு சொன்னான்.