Adultery அவள் கணவன் செய்த தவறு (Completed)

[Shrutikrishnan]

தண்ணியில நனைஞ்சு, ஈரம் சொட்டச் சொட்ட, லேசாத் திறந்துகிட்டு... மகேஷ் இடிச்சதுல இன்னும் செவந்து போய், வீங்கிப் போய்... "வாடா... வந்து என்னைக் கவனி,"னு கூப்பிடுற மாரி இருந்தது. அந்த முடி இல்லாத, சுத்தமான, வழுவழுப்பான கூதி மேல தண்ணித் துளிகள் முத்து முத்தா விழுந்து வழிஞ்சுது.


கிருஷ்ணன் ஒரு நிமிஷம் நிமிர்ந்து அவனோட பொண்டாட்டி முகத்தைப் பார்த்தான். துர்கா போதையில கண்ணைச் சொருகி, ஷவர் தண்ணியில நனைஞ்சுகிட்டே அவனையே பார்த்துட்டு இருந்தா.


அடுத்த நொடி... கிருஷ்ணன் சட்டுனு குனிஞ்சு, அவனோட முகத்தை அவளோட கூதிக்குள்ள புதைச்சான்.


அவனோட உதடுகள் அவளோட அந்தச் சிவந்த இதழ்களைக் கவ்விப் பிடிச்சதும், துர்கா "ஆஆஆஹ்..."னு அலறித் துடிச்சுப் போனா. அவனோட மூக்கு, அவளோட கூதி மேட்டுல இடிக்க, அவன் நாக்கு உள்ளே புகுந்து விளையாட ஆரம்பிச்சது.


கிருஷ்ணனோட வாய் அவளோட கூதி மேல ஒரு அட்டைப்பூச்சி மாரி ஒட்டிக்கிச்சு. அவன் சும்மா நக்கல, வெறி பிடிச்ச மாரி அவளோட கூதி இதழ்களைக் கவ்வி இழுத்தான். அவளோட கூதி ஏற்கனவே மகேஷ் இடிச்ச இடியில செவந்து, வீங்கிப் போய், தொட்டாச் சிணுங்கி மாரி இருந்துச்சு. இப்போ கிருஷ்ணனோட சொரசொரப்பான நாக்கு அது மேல பட்டு உரசினதும், துர்காவுக்கு உயிர் போற மாரி ஒரு சுகம்.


ஷவர்ல இருந்து கொட்டுற தண்ணி அவளோட இடுப்பு வழியா இறங்கி, அவளோட கூதிக்குள்ள பூந்து வெளிய வந்துச்சு. அதுல மகேஷ் அவக்குள்ள இறைச்ச கஞ்சியும் கலந்து, ஒரு மாதிரி கொழகொழப்பான திரவமா வழிஞ்சுது. கிருஷ்ணனுக்கு அது தண்ணியா இல்ல மகேஷோட கஞ்சியானு பிரிச்சுப் பாக்கத் தெரியல, அவனுக்கு அதுல அக்கறையும் இல்ல. அவனுக்குத் தெரிஞ்சதெல்லாம் அவன் பொண்டாட்டியோட அந்தப் போதை ஏத்துற வாசனை மட்டும்தான். அவன் அந்த உப்புக் கரிச்ச தண்ணியையும், அவளோட மதன நீரையும் சேர்த்து, 'சப் சப்'னு சத்தம் வர அளவுக்கு வெறித்தனமா உறிஞ்சு குடிச்சான்.


அவன் நாக்கு அவளோட கூதிப் பிளவுக்குள்ள ஒரு பாம்பு மாரி வளைஞ்சு நெளிஞ்சு, ஆழமாத் துருவித் துருவி நக்குச்சு. அவளோட அந்தச் சின்னப் பருப்பு... அது ஏற்கனவே வீங்கிப் போய் செவந்து இருந்தது. அது மேல இவனோட நாக்கு பட்டு 'சளக்'னு தெறிக்கும்போதெல்லாம், துர்காவுக்கு உயிர் போற வலி கலந்த சுகம். "ஆஆஆ... ம்மா..."னு அவளறியாம கத்திக்கிட்டே, வழுக்குற அந்த பாத்ரூம் சுவருல தன்னோட நகத்தை வெறித்தனமாப் பதிச்சா.


அவளோட ரெண்டு கால்களும் தாளம் போடாம வெடவெடன்னு நடுங்க ஆரம்பிச்சது. தொடை தசை எல்லாம் தானாத் துடிச்சுது. அவளால அந்த இன்பத்தைச் சும்மா நின்னு அனுபவிக்க முடியல, நிக்கிற தெம்பு போயிருச்சு. குனிஞ்சு, அவ புருஷனோட ஈரம் சொட்டுற தலைமுடியைக் கொத்துாக் கொத்தாப் புடிச்சு வெறியோட இழுத்து, அவளோட கூதிக்குள்ள அவன் மூஞ்சியை இன்னும் ஆழமாப் புதைக்க அழுத்தினா. அவளோட கூதி வாசல், அவனோட மூக்கு நுனியை முழுங்குற அளவுக்கு அமுக்குனா.


அவன் நாக்கு பண்ற அந்த மாயம்... அவ நரம்பு மண்டலத்தையே சுண்டி இழுத்தது. துர்காவுக்கு உடம்பெல்லாம் ஏதோ ஹை வோல்டேஜ் மின்சாரம் பாய்ச்சுன மாரி 'ஜிவ்வ்வ்'னு அதிர்ந்தது. அடுத்த சில நொடிகள்ல, அவளோட இடுப்பு வில்லா வளைஞ்சது. அவளோட கூதித் தசை எல்லாம் 'படக் படக்'னு சுருங்கி விரிஞ்சு, கிருஷ்ணனோட முகத்தை இறுக்கிப் பிடிச்சது. அவளோட உச்சம்... அது ஒரு எரிமலை வெடிக்கிற மாரி பீறிட்டு அடிச்சது. "ஐயோ... வருதுங்க... ஆஆஆஹ்... கொல்லுறீயே டா..."னு அவ கத்துற சத்தம் அந்த பாத்ரூம் முழுக்க எதிரொலிச்சது.



ஆனா கிருஷ்ணன் விடல. அவ உச்சம் அடஞ்சு துடிச்சுக்கிட்டு இருக்கும்போதே, அவன் இன்னும் வேகமா, இன்னும் ஆக்ரோஷமா அவளோட பருப்பைத் தன் உதட்டுக்குள்ள போட்டுச் சப்ப ஆரம்பிச்சான். ஒரு ஆம்பளை அவளை ஓத்து முடிச்ச கையோட, இன்னொருத்தன்… அதுவும் அவ புருஷனே, வந்து அந்த இடத்தை நக்கி இப்படி சுகம் குடுக்குறது அவளுக்குப் புதுசா, பைத்தியம் பிடிக்கிற மாரி இருந்துச்சு.


அந்த உச்சம் கொடுத்த சுகம் அவ நரம்புல இருந்து இன்னும் இறங்கவே இல்ல. அவளோட உடம்பு பூராம் 'கிவு கிவு'னு அதிர்ந்துக்கிட்டே இருந்துச்சு. ஆனா கிருஷ்ணன் அவளுக்கு மூச்சு விடக்கூட டைம் தரல. அவளோட அந்தச் சின்னப் பருப்பு, இப்ப தொட்டாலே ஷாக் அடிக்கிற மாரி அவ்வளவு சென்சிடிவ்வா இருந்துச்சு. அவன் திரும்பவும் அதுல நாக்கை வச்சுச் சுழற்றினதும், துர்காவுக்கு உயிர் போற வலி.


"வேண்டாங்க... ஆஆஹ்... போதும்... போதும்... என்னால தாங்க முடியல... வலிக்குதுங்க..."னு அவனோட ஈரத் தலையைப் பிடிச்சுப் பின்னாடி தள்ளப் பார்த்தா. ஆனா அது நிஜமான வலி இல்ல. சுகத்தோட உச்சத்துல வர்ற அந்தத் தித்திப்பான வலி. அவ உடம்புல இருக்குற ஒவ்வொரு ரோமக்காலும் குத்திட்டு நிக்குற அளவுக்கு ஒரு இன்ப வேதனை.


கிருஷ்ணன் விடல. அவளோட ரெண்டு வழுவழுப்பான வெள்ளைத் தொடையையும் இன்னும் அகலமா, எவ்ளோ விரிக்க முடியுமோ அவ்ளோ விரிச்சுப் பிடிச்சான். அவளோட கூதி இப்போ முழுசாத் திறந்துகிட்டு, உள்ளே இருக்கிற சிகப்புச் சதை வரைக்கும் தெரிஞ்சுது. அவன் நாக்கை ஈட்டி மாரி கூர்மையாக்கி, அவளோட கூதிக்குள்ள ஆழமா விட்டான்.



அங்க... அவளோட கர்ப்பப்பை வாய்கிட்ட தேங்கிக் கிடந்த மகேஷோட அந்தக் கடைசிச் சொட்டு கெட்டி கஞ்சி... தண்ணி கலக்காத, திக்கான அந்தத் திரவம்... கிருஷ்ணனோட நாக்குல பட்டு, அவனோட உதட்டுல பிசுபிசுப்பா அப்பிக்கிச்சு. அந்த நொடியே கிருஷ்ணனுக்குப் புரிஞ்சுது. இது ஷவர் தண்ணில கலப்படமே இல்லாத, பச்சையா மகேஷ் அவ பொண்டாட்டிக்குள்ள பீய்ச்சி அடிச்ச கெட்டி விந்துனு அவனுக்கு உரைச்சது.


வேற ஒருத்தன் கஞ்சியைத் தன் உதட்டுல உணர்ந்தும், கிருஷ்ணன் அருவருப்படையல. மாறாக, அந்தச் சுவை அவனுக்குள்ள இருந்த மிருகத்தை எழுப்புச்சு. "என் பொண்டாட்டிக்குள்ள அவன் எவ்ளோ ஆழமா விட்டிருக்கான்... அவனோட விதை என் பொண்டாட்டிக்குள்ள இருக்கு"ங்கிற வெறில, அவன் நிறுத்தாம, அந்தப் பிசுபிசுப்பான கஞ்சியைத் தன் நாக்கால சுழட்டிச் சுழட்டி, சப்புக் கொட்டி ருசிச்சு நக்கினான். அவன் அப்படி நக்கும்போது, கீழே தொங்கிக்கிட்டு இருந்த அவனோட சுன்னி, 'விண் விண்'னு நரம்பு புடைக்கத் துடிச்சு, எப்போ வேணா வெடிக்கிற நிலைமைக்கு வந்தது.



அவன் நாக்கு உள்ளே புகுந்து அந்த அசுத்தத்தைச் சுத்தம் பண்ற வேகத்தைப் பார்த்து, துர்காவுக்குப் பைத்தியமே புடிச்சது. அவ நேரா நிக்க கூட முடியாம, சுகம் தாங்க முடியாம தலையைப் பின்னாடி சாய்ச்சா. அவளோட ஒரு கை, அவளோட ஈரமான முடியைக் கோதி இழுத்துச்சு. இன்னொரு கை... அவளோட கழுத்துல தொங்கிக்கிட்டு இருந்த அந்தத் தாலியைப் பிடிச்சு, அவளோட மார்புல அழுத்தி, கீழ நோக்கி வெறியோட இழுத்தா. அவ கழுத்து நரம்பெல்லாம் புடைச்சுது.



"என் புருஷன்... இப்போ என் கால் அடியில முட்டி போட்டு... என் தாலி முன்னாடியே... நான் விரும்பி ஏத்துக்கிட்ட வேற ஒருத்தன் கஞ்சியை... இவ்ளோ வெறியோட நக்கிச் சுத்தம் பன்றாரே..."ங்கற அந்த நினைப்பு துர்காவோட மூளையைச் சிதறடிச்சுது. "இவர் தான் உண்மையான ஆம்பள... என் அசிங்கத்தை ருசிக்கிறவன் தான் என் புருஷன்..." அந்த உணர்வு அவளைத் தாங்க முடியாத உச்சத்துக்கே கொண்டு போச்சு.



அடுத்த நிமிஷமே, அவளோட வாழ்நாள்ல இதுவரைக்கும் அவ அனுபவிக்காத அளவுக்கு, ஒரு பூகம்பம் வந்த மாரி, ரெண்டாவது முறையா அவளோட உடம்பு தூக்கி வாரிப் போட்டு உச்சம் அடைஞ்சது. அவளோட வயித்துத் தசை எல்லாம் உள்ளே இழுத்துக்கிட்டு, அவளோட கூதிக்குள்ள ஏதோ வெடிக்கிற மாரி ஒரு துடிப்பு. அவளோட கூதிச் சுவரு கிருஷ்ணனோட முகத்தை 'நச் நச்'னு இறுக்கிப் பிடிச்சு, பிழிஞ்சு எடுத்தது.



அந்த உச்சத்தோட வேகத்துல, அவ கால்கள் ரெண்டும் பலமிழந்து போச்சு. அவளோட தொடை தசை எல்லாம் ஆடி அடங்குச்சு. நிக்கிற தெம்பு மொத்தமா போய், அவ அப்படியே அந்த வழுக்குற டைல்ஸ் சுவருல சறுக்கிக்கிட்டே கீழே இறங்கினா. அவளோட குண்டி தரையைத் தொடுற வரைக்கும் கிருஷ்ணன் அவளை விடல. அவ முழுசாத் தளர்ந்து, கிருஷ்ணனோட தோள் மேல இடிச்சு, பாத்ரூம் தரையில சரிஞ்சு உட்கார்ந்த பிறகுதான், கிருஷ்ணன் அவளோட கூதியில இருந்து தன் வாயை எடுத்தான். அப்போவும் அவன் உதட்டுல மகேஷோட கஞ்சி ஈரம் பளபளன்னு மின்னிக்கிட்டு இருந்தது.



துர்கா அப்படியே கண்ணை மூடி அந்த உச்சகட்ட சுகத்தோட களைப்புல வாய் வழியா ஆழமா மூச்சு வாங்கிக்கிட்டு இருந்தா. அவளோட ஒவ்வொரு மூச்சுக்கும் அவளோட அந்தப் பெரிய மார்பகங்கள் ரெண்டும் அலை மாரி மேலேயும் கீழேயும் ஏறி இறங்குச்சு. ஷவர்ல இருந்து கொட்டுற தண்ணி அந்த மொலை மேல விழுந்து சிதறுற அழகே தனி. அவளோட ஒரு கை இன்னும் அவளோட கழுத்துல இருந்த அந்த மஞ்சக் கயிறு தாலியை விடாம இறுக்கிப் பிடிச்சுக்கிட்டே தான் இருந்துச்சு.



மெதுவா அவளோட இமைகளைப் பிரிச்சு கண்ணைத் திறந்தா. எதிரே இருந்த கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா. அவன் அந்த பக்கம் செவுரு கிட்ட உட்காந்து இருந்தான். ஷவர்ல இருந்து வர தண்ணி அவன் மேல விழுல. அவனோட கண்கள்ல காமம் இன்னும் அடங்கல. அது அப்படியே தணல் மாரி மின்னுச்சு. அவளோட பார்வை அவனோட கண்ணை விட்டு இறங்கி அவனோட முகத்துல ஊர்ந்து அவனோட ஈரம் சொட்டற உதட்டுல வந்து நின்னுச்சு.



அங்க அவளோட இதயம் டக்குனு ஒரு துடிப்பு துடிச்சுது. அவனோட கீழ் உதட்டு ஓரத்துல ஒரு சின்ன வெள்ளைப் புள்ளி மாரி ஏதோ ஒண்ணு மினுங்கிக்கிட்டு இருந்துச்சு. அது தண்ணி இல்ல. தண்ணி அவ்ளோ திக்கா இருக்காது. அது மகேஷோட கஞ்சி. அவளோட கூதிக்குள்ள இருந்து கிருஷ்ணன் நக்கி எடுத்தப்போ அவனோட உதட்டுல ஒட்டுன அந்த கடைசிச் சொட்டு.



அதைப் பார்த்ததும் ஏற்கனவே ரெண்டு முறை உச்சம் அடைஞ்ச அவளோட உடம்புல மறுபடியும் ஒரு கிளர்ச்சி மின்னல் மாரி வெட்டுச்சு. அது அவளுக்குப் பைத்தியமே பிடிக்கிற மாரி இருந்துச்சு. அவளோட புருஷன் உதட்டுல மகேஷ் விட்டுட்டுப் போன அடையாளம்.



அவளால பேச முடியல. நாக்கு குழற "ஏங்க" னு முனகிக்கிட்டே அவளோட ஆள்காட்டி விரலை நடுங்கிக்கிட்டே கொண்டு வந்து அவளோட சொந்த உதட்டு ஓரத்துல வச்சு சைகை காட்டுனா. உங்களோட உதட்டுல ஏதோ ஒட்டியிருக்குனு சொல்லாமச் சொன்னா.



கிருஷ்ணன் அவளோட சைகையைப் புரிஞ்சுகிட்டு "ஓ" னு சொல்லிக்கிட்டே அவசரமா அவனோட கையைத் தூக்கி அந்த இடத்தைத் துடைக்கப் போனான்.



ஆனா அந்த நொடி துர்காவுக்கு எங்கிருந்து தான் தெம்பு வந்துச்சோ தெரியல. அவ உடம்புல மிச்சம் இருந்த மொத்த பலத்தையும் திரட்டி மின்னல் வேகத்துல அவளோட கையை நீட்டி கிருஷ்ணனோட கையை "கப்" புனு பிடிச்சு தடுத்தா.



கிருஷ்ணன் அதிர்ந்து போய் அவளைப் புரியாம பார்த்தான்.



துர்கா அவனோட கண்ணைப் பார்த்துக்கிட்டே ஒரு மர்மப் புன்னகை சிரிச்சா. மெதுவா நகர்ந்து அவன்கிட்ட இன்னும் நெருக்கமா வந்தா. இப்போ அவங்களோட முகம் உரசற தூரம். அவளோட சூடான மூச்சுக்காத்து கிருஷ்ணனோட முகத்துல பட்டுச்சு. அவளோட நிர்வாண மார்பு அவனோட நெஞ்சுல மெதுவா இடிச்சது.



அவ எதையும் பேசல. அவளோட வாயை மெதுவாத் திறந்தா. அவளோட அந்தச் சிவந்த ஈரமான நாக்கை வெளிய நீட்டினா. ஒரு பாம்பு படமெடுக்கிற மாரி மெதுவா அவளோட நாக்கு கிருஷ்ணனோட உதட்டை நோக்கிப் போச்சு.



சரியா அந்த உதட்டு ஓரத்துல ஒட்டிக்கிட்டு இருந்த அந்த மகேஷோட கஞ்சித் துளி மேல அவளோட நாக்கு நுனியை வச்சா. ஒரு ஐஸ் க்ரீமை ருசிக்கிற மாரி நிதானமா அந்தத் துளியை நக்கி அவளோட வாய்க்குள்ள இழுத்துக்கிட்டா. அவளோட புருஷன் உதட்டுல இருந்து இன்னொருத்தனோட விதையை அவளே ருசிச்சுக் குடிச்சா.



அடுத்த நொடியே அவளோட உதட்டை கிருஷ்ணனோட உதட்டோட சேர்த்து அழுத்தி ஒரு ஆழமான முத்தத்தைக் கொடுத்தா. ஷவர் தண்ணி சலசலன்னு கொட்ட அந்த பாத்ரூம் தரையில உட்கார்ந்துகிட்டு ரெண்டு பேரும் காமம் அடங்காம ஒருத்தரை ஒருத்தர் வெறித்தனமா முத்தம் கொடுத்துக்கிட்டாங்க.



***


ஒரு வழியா ரெண்டு பேருக்கும் அந்த பாத்ரூம் தரையில நடந்த காமப் போர் ஓய்ஞ்சு, மூச்சு சீரானப்போ தான் சுயநினைவே திரும்புச்சு. கிருஷ்ணன் தளர்ந்து போய் சுவத்துல சாய்ஞ்சான். துர்கா அவன் மார்புல சாய்ஞ்சு கிடந்தா. அப்போ தான் கண்ணு தற்செயலா பாத்ரூம் ஜன்னல் வழியா தெரிஞ்ச வெளிச்சத்தைப் பார்த்தது. குட்டி பையன்  ஸ்கூலுக்கு கிளம்புற நேரம் நெருங்கிக்கிட்டு இருந்துச்சு.


"ஐயய்யோ... லேட் ஆயிடுச்சே,"னு துர்கா பதறிப்போய் எழுந்தா. அவ எழும்புறப்போ, அவளோட வழுவழுப்பான உடம்பு கிருஷ்ணன் மேல உரசிட்டுப் போச்சு. அவசர அவசரமா ஷவரைத் திருப்பிவிட்டு, ரெண்டு பேரும் அவங்க உடம்புல ஒட்டியிருந்த அந்தச் சலவைக்கறைகளைத் தேய்ச்சுக் கழுவினாங்க. துர்கா அவளோட கூதியைச் சுத்தம் பண்ணும்போது, கிருஷ்ணன் அதை ரசிக்காம இருக்க முடியல. அந்தச் சிவந்த இதழ்கள் இன்னும் துடிப்பு அடங்காம இருக்கறதப் பார்த்து அவனுக்கு மறுபடியும் ஒரு முறுக்கு முறுக்குச்சு. ஆனா நேரம் இல்லாததால, மனசைக் கல்லாக்கிக்கிட்டான்.


ஒரு வழியா ரெண்டு பேரும் குளிச்சி முடிச்சாங்க. ஈர உடம்போட வெளிய வந்து, துர்கா அவசரமாப் புடவையைத் தேடினா. கிருஷ்ணன் அவளோட அவசரத்தைப் பார்த்து ரசிச்சான். அவ ப்ரா பேன்ட்டி எடுத்து போட்டுக்கிட்டு. ஜாக்கெட் மாட்டி, அப்றம் நேரா பாவாடையை மாட்டி, அப்றம் புடவையை எடுத்து அதைச் சுத்துற அழகை அவன் கண்ணு கொட்டாம பார்த்தான். அவளோட முலைகள் குலுங்கக் குலுங்க அவ புடவை கட்டுற வேகம், ஒரு தனி அழகு தான். ஒரு வழியா அவ தயாராகி, குட்டிப் பையனை எழுப்ப ஓடினா.


கிருஷ்ணனும் வேகமா டிரஸ் பண்ணிக்கிட்டு, ஹாலுக்கு வந்தான். துர்கா பையனுக்கு டிபன் பாக்ஸ் ரெடி பண்ணி, அவனை அரைகுறையா குளிப்பாட்டி யூனிபார்ம் மாட்டி விட்டா. அவளோட முகத்துல இப்போ ஒரு தெளிவு, ஒரு வைராக்கியம் தெரிஞ்சது. கிருஷ்ணன் கிட்ட வந்து, "பாத்து போயிட்டு வாங்க. எல்லாம் நல்ல படியா முடிச்சிட்டு வாங்க,"னு சொல்லும்போது அவ கண்ணுல ஒரு நம்பிக்கை தெரிஞ்சது.


கிருஷ்ணன், "சீக்கிரம் வந்துடுறேன் மா,"னு சொல்லிட்டு, குட்டிப் பையனை வண்டில ஏத்திக்கிட்டு கிளம்பினான். பையனை ஸ்கூல்ல இறக்கி விடும்போது, மத்த அப்பாக்கள் எல்லாம் சாதாரணமா சிரிச்சுப் பேசிட்டு இருந்தாங்க. ஆனா கிருஷ்ணன் மனசுக்குள்ள மட்டும் ஒரு எரிமலை புகைஞ்சுட்டு இருந்துச்சு. பையனுக்கு டாட்டா காட்டிட்டு, வண்டிய நேரா ஓடினான். ஆபீஸ்க்கு இல்ல, அவன் வண்டிய பேங்க் பக்கம் திருப்பினான்.


பேங்க்குள்ள நுழைஞ்சப்போ கூட்டம் அலைமோதுச்சு. ஆனா கிருஷ்ணன் எதையும் பார்க்கல. நேரா போய் வித்ட்ராயல் ஃபாரம் எடுத்து, 10 லட்சத்துக்குக் கையெழுத்துப் போட்டான். அவன் பேனா முனை பேப்பர்ல பட்டப்போ, அதுல ஒரு ஆக்ரோஷம் இருந்துச்சு. வரிசையில காத்துக்கிட்டு நிக்கும்போது, ஒவ்வொரு நிமிஷமும் அவனுக்கு ஒரு யுகமா இருந்துச்சு. அந்தப் பத்து லட்சம் பணம் அவன் கைக்கு வந்தப்போ, அது வெறும் காகிதக் கட்டாத் தெரியல. அவனோட மானத்தை, அவனோட பொண்டாட்டியோட கௌரவத்தை மீட்குற ஆயுதமாத் தெரிஞ்சது.


அந்த 10 லட்சம் வாங்கிட்டு, கோல்ட் லோன் செக்சன் வந்து நிண்டான். அவன் திருடி மாட்டினது ஏழு லட்சம், அவன் பொண்டாட்டிய அப்போ அப்போ கூட்டி குடுத்தது எல்லாம் கணக்கு போட்டா ஒரு 12 13 லட்சம் தான் வரும். ஆனா முரளி மேல எறியுற காசு, அவன அடிச்சு வீழ்த்துற அளவுக்குக் கனமா இருக்கணும். துர்கா கழட்டிக் கொடுத்த அவளோட செயின், வளையல் எல்லாம் பையில இருந்து எடுத்தான். அதை ஜுவல் லோன் கவுண்டர்ல கொண்டு போய்க் கொட்டினான்.


அதுல ஒரு அஞ்சு லட்சம் தேறுச்சு. மொத்தம் பதினைஞ்சு லட்சம். அந்தப் பணப் பையை எடுத்துக்கிட்டு அவன் வெளிய வரும்போது, அவன் நடைல ஒரு புது வேகம், ஒரு புதுத் திமிர் வந்து ஒட்டிக்கிச்சு. வட்டியும் முதலுமா அந்த நாயோட மூஞ்சில விட்டெறியணும்.


பைக்கை ஸ்டார்ட் பண்ணான். இப்போ அவன் போறது வேலை பார்க்க இல்ல. அவன் செஞ்ச பாவத்தைக் கழுவ. நேரா ஆபீஸை நோக்கி வண்டிய முறுக்கினான்.


"திருடனாப் பார்த்து திருந்தா விட்டால் திருட்டை ஒழிக்க முடியாது"னு சும்மாவா சொன்னாங்க? ஆரம்பத்துல பணத்தாசைல ஆபீஸ் கணக்குல கை வச்சான். அது சின்னத் தப்புன்னு நெனைச்சான். ஆனா அந்த ஒரு தப்பு, இன்னைக்கு விஸ்வரூபம் எடுத்து, அவன் கட்டின தாலிக்குச் சொந்தமான அவன் பொண்டாட்டியோட கூதியையே வேற ஒருத்தனுக்குத் தாரை வார்க்குற நிலைமைக்குக் கொண்டு வந்து விட்டுருச்சு.


கிருஷ்ணனும் என்னவோ உத்தமன் இல்ல. ஒரு திருடன் தான். அவன் செஞ்ச தப்பு நினைச்ச இவளோ நாள் வறுத்த படமா இப்போ தான் யோசிக்கிறான். அவன் செஞ்ச துரோகம், மகேஷ் துர்காவை இணைச்சது. ஆனா, அது அவ விருப்பட்டு, அவன் பொண்டாட்டி அவளுக்குப் பிடிச்சவனோட படுக்குறதை ரசிச்சான். அவளோட விருப்பத்தோட நடக்குறதுனால, அந்தத் துரோகத்தைக் கூட ஒரு சுகமா ஏத்துக்கிட்டான். ஆனா துர்கா? அவ நிலைமை வேற. அந்த முரளி நாய் கூட அவ இஷ்டப்பட்டுப் படுக்கல. ஒவ்வொரு தடவையும் அவன் தொடும்போதும், உடம்பைக் கூசிக்கிட்டு, மனசை கல்லாக்கிக்கிட்டு, பல்லக் கடிச்சுக்கிட்டுத் தான் அவனுக்கு வழி விட்டா. புருஷனைக் காப்பாத்தணுமேங்குற ஒரே காரணத்துக்காக, அந்த அருவருப்பை எல்லாம் தாங்கிக்கிட்டா.


ஆனா நேத்து ராத்திரி நடந்தானே ஒரு அநியாயம்... அதுதான் உச்சக்கட்டம். அவளைத் தனியா அனுபவிச்சது பத்தாதுன்னு, குடி போதையில எவனோ ரெண்டு ஃப்ரெண்ட்ஸைக் கூட்டிட்டு வந்து, "இவளைக் கால விரிச்சுக் காட்டுறேன்... நீங்களும் ஓத்துக்கோங்க"னு சொல்ற மாரி செஞ்சானே.... அது எவ்ளோ பெரிய திமிர்? ஒரு பொம்பளையோட மானத்தை, அவளோட உடம்பை, ஏதோ சந்தையில விக்கிற பண்டம் மாரி நினைச்சு, "எல்லாரும் ஏறி மேய்ங்கடா"னு சொல்றதுக்கு அவனுக்கு எவ்ளோ கொழுப்பு இருக்கணும்? அந்தத் திமிர் தான் இப்போ கிருஷ்ணனுக்குள்ள இருந்த மிருகத்தை எழுப்பி விட்டுருச்சு. கிருஷ்ணன் திருட்டு தனத்தையும் மூட்டை கட்டி வச்சது.


கிருஷ்ணன் வழில வண்டில யோசிச்சான். அவன் பொண்டாட்டி மானத்தை வாங்கின காசை வச்சு முரளி அனுபவிச்சுட்டான் இப்போ பணத்தை மட்டும் திருப்பிக் கொடுத்தா நடந்ததெல்லாம் இல்லாம போயிருமானு அவனுக்குத் தெரியும். ஆனா அந்தப் பாவம் பிடிச்ச காசு அவன் கையில ஒரு பைசா கூட இருக்கக் கூடாதுனு அவன் முடிவு பண்ணிட்டான். ஆரம்பத்துல காசு ஆசையில நெறைய தப்பு பண்ணிட்டான். இனிமே இந்தக் கறை படிஞ்ச காசு வேணாம்னு அவன் மனசு சொல்லுச்சு.


பைக்கை பார்க்கிங்ல நிறுத்திட்டு, கிருஷ்ணன் ஆபீஸுக்குள்ள நுழைஞ்சான். ஆனா, இன்னைக்கு அவன் நடையில இருந்த வேகம் வேற. நேத்து வரைக்கும் அந்த வாசல்ல நுழையும்போதே, 'ஐயோ... முரளி என்ன சொல்வானோ, எவன் என்ன கேட்பானோ'னு பயந்து பயந்து, பூனை மாரி பதுங்கி வந்தவன், இன்னைக்கு ஒரு புலி மாரி, நெஞ்சை நிமிர்த்திக்கிட்டு, யாரையும் ஏறெடுத்துக் கூடப் பார்க்காம நேரா நடந்தான்.


அவன் நேரா முரளியோட கேபின் பக்கம் போனான். ஆனா அந்த கேபின் பூட்டியிருந்தது. வெளிய காயத்திரி அவளோட சீட்ல உக்காந்து, கம்ப்யூட்டர்ல ஏதோ தட்டிக்கிட்டு இருந்தா. அவ முகம் வாடிப் போயிருந்தது. முரளி அவளை என்ன பாடு படுத்தியிருப்பானோனு அவ முகத்திலயே தெரிஞ்சது.


கிருஷ்ணன் வந்து நின்னதும், நிமிர்ந்து பார்த்தா. "சார்..."னு இழுத்தா.


"முரளி இல்லையா?" கிருஷ்ணன் குரல்ல ஒரு அதிகாரம் இருந்தது.


அவன் முரளியை சார் னு சொல்லாம முரளின்னு சொன்னது கேட்டு காயத்திரி வாய புலந்து ஆச்சிரயமா பாத்தா. அவளுக்கு நேத்து நைட் முரளி வீட்டுல நடந்தது பத்தி எதுமே தெரியதனால, எப்படி கிருஷ்ணன் கிட்ட இப்படி ஒரு திடீர் மாற்றம்னு புரியாம பாத்தா.


"இல்ல சார்... இன்னும் வரல... லேட் ஆகும்னு சொன்னாரு," காயத்திரி தயங்கிட்டே சொன்னா.


கிருஷ்ணன் சலிச்சுக்கிட்டான். "சரி... பரவாயில்லை. அவன்கிட்ட கொடுக்க வேண்டியதை உன்கிட்டயே கொடுத்துட்டுப் போறேன்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, அந்தப் பெரிய பையை எடுத்து, காயத்திரி முன்னாடி இருந்த டேபிள்ல 'தொப்'னு வச்சான். அந்தப் பையோட கனம் தாங்காம டேபிள் லேசா ஆடுச்சு.


காயத்திரி புரியாம அந்தப் பையையும், கிருஷ்ணனையும் மாத்தி மாத்திப் பார்த்தா.


"இதுல பதினைஞ்சு லட்சம் இருக்கு காயத்திரி. அந்த நாய் வந்தா எண்ணிப் பார்த்துக்கச் சொல்லு. அவன் என் பொண்டாட்டி மானத்துக்குப் போட்ட விலையை விட, இதுல வட்டியும் முதலுமா அதிகம் இருக்குனு சொல்லு. இனிமே என் குடும்பத்தையோ, என் பொண்டாட்டியையோ தொந்தரவு பண்ணா... நடக்கிறதே வேறனு எச்சரிச்சதா சொல்லு."


கிருஷ்ணன் பேசுறதைக் கேட்டு காயத்திரிக்கு வாயடைச்சுப் போச்சு. இத்தனை நாள் கூனிக்குறுகி நின்ன மனுஷனா இதுனு அவ கண்ணு விரிஞ்சது.


"அப்புறம்... நான் வேலையை விட்டு நின்னுட்டேன்னு சொல்லிரு. லெட்டர் அது இதுனு எதையும் எதிர்பார்த்துக்கிட்டு இருக்க வேண்டாம். மூணு மாசம் நோட்டீஸ் பீரியட், கத்திரிக்காய் எல்லாம் என்னால பார்க்க முடியாது. இனிமே எவனாச்சும் கிளைண்ட் வந்து ஆபீஸ்ல பிரச்சனை பண்ணா, அவனையே குனிஞ்சுத் அவங்கள சமாளிச்சிக்க சொல்லு... என்னால இனிமே எவன் இஷ்டத்துக்கோ வளைஞ்சு கொடுக்க முடியாது,"னு பச்சையா முகத்துக்கு நேரா வெட்டினாப்புல சொன்னான்.


சொல்லிட்டு, அவன் காயத்திரி பதிலை எதிர்பார்க்காமத் திரும்பினான்.


ஆனா அப்டியே ஒரு நொடி நிண்டு, திரும்பி கயாத்திரிய பாத்து, "நீயும் இங்க இருக்காது. உன் நல்லதுக்கு தான் சொல்றன்,"னு அக்கறையா சொல்லிட்டு போனான்.


அவன் போகும் போது, சுத்தி இருந்த அத்தனை பேரும் வேலையை விட்டுட்டு இவனையே பார்த்துக்கிட்டு இருந்தாங்க. அவங்க கிசுகிசுக்கிறது கிருஷ்ணன் காதுல விழுந்தது. சில பேரோட கண்ணுல கேலியும், சில பேரோட கண்ணுல ஆச்சரியமும் இருந்தது.


ஆனா கிருஷ்ணன் எவன் மூஞ்சியையும் பார்க்கல. எவன் என்ன நினைச்சா எனக்கு என்னங்கிற மாரி, சட்டைக் காலரைத் தூக்கி விடாத குறையா, கெத்தா, நெஞ்சை நிமிர்த்திக்கிட்டு அந்த ஆபீஸ் வாசலைத் தாண்டி வெளிய வந்தான். அவனுக்குப் பின்னாடி அந்த ஆபீஸ், அந்த முரளி, அந்த அவமானங்கள் எல்லாத்தையும் தூக்கி எறிஞ்ச ஒரு விடுதலை உணர்வு அவனுக்குள்ள பரவிச்சு.