Adultery அவள் கணவன் செய்த தவறு (Completed)

[Shrutikrishnan]

போர்வைக்கு அடியில ஒரு தனி உலகமே இயங்க ஆரம்பிச்சது. துர்கா அவளோட ஒரு காலைத் தூக்கி கிருஷ்ணனோட கால் மேல போட்டா. அவளோட வழுவழுப்பான தொடை, அவனோட கரடுமுரடான கால்ல உரசினது அவனுக்கு மின்சாரம் பாய்ஞ்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அவ சும்மா காலை மட்டும் போடல, அவளோட கால் விரல்களை வச்சு, அவனோட லுங்கியை லேசா சுரண்டி, கொஞ்சம் கொஞ்சமா மேல தூக்க ஆரம்பிச்சா. அவளோட கால் பாதம் அவனோட அம்மணத் தொடையில படும்போது கிருஷ்ணன் சிலிர்த்துப் போனான்.


துர்காவோட கண்ணு இமைக்காம கிருஷ்ணன் முகத்தையே பார்த்துட்டு இருந்துச்சு. ஆனா கிருஷ்ணனால அவ கண்ணை நேருக்கு நேராப் பார்க்க முடியாமத் தவிச்சான். குற்ற உணர்ச்சியும், காமமும் அவனைக் கொல்லாம கொன்னுச்சு.


"எங்க பார்க்குறீங்க? என்னைப் பாருங்க,"னு துர்கா அதிகாரமா, ஆனா மெதுவா கிசுகிசுப்பா சொன்னா.


கிருஷ்ணன் கஷ்டப்பட்டுத் திரும்பி அவளைப் பார்த்தான். அவ கண்ணுல ஒரு காந்தம் இருந்துச்சு. அவ முகம் கிட்ட வந்து, அவனோட கன்னத்துல அழுத்தமா ஒரு முத்தம் கொடுத்தா. அந்த ஈரம் காயறதுக்குள்ள, போர்வைக்கு அடியில அவளோட கால் அவனோட லுங்கியை இடுப்பு வரைக்கும் ஏத்திருச்சு. இப்போ அவனோட சுன்னி எந்தத் தடையும் இல்லாம, சுதந்திரமாத் துடிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு.


துர்கா அவளோட வலது கையை போர்வைக்கு அடியிலயே அவனோட நெஞ்சு மேல வச்சா. அவளோட மென்மையான விரல்கள் அவனோட மார்பு முடியைக் கோதிவிட்டுக்கிட்டே, மெதுவா... ரொம்ப மெதுவா... கீழே இறங்குச்சு. அவளோட கை அவனோட வயித்தைக் கடந்து, தொப்புளைச் சுத்தி வட்டமிட்டு, கடைசியா அவனோட துடிச்சுக்கிட்டு இருந்த சுன்னி மேல வந்து சேந்துச்சு.


'கப்'புனு ஒரே பிடி.


அவளோட மொத்த உள்ளங்கையாலும் அவனோட சுன்னியை இறுக்கிப் பிடிச்சா. அப்படி ஒரு பிடி. கிருஷ்ணன் இடுப்பு தானாத் தூக்கிருச்சு. "ஸ்ஸ்ஸ்... ஆ..."னு முனகினான்.


அவளோட பிடி தளரல. இன்னும் இறுக்கமா ஆச்சு. அவ கண்ணு அவனையே ஊடுருவிப் பார்த்துச்சு.


"முரளி வீட்டுல... அவன்கிட்ட என்ன சொன்னீங்க? அதைத் திரும்பச் சொல்லுங்க,"னு துர்கா கேட்டா. அவ குரல்ல ஒரு போதை ஏறியிருச்சு.


"எ... என்ன சொல்லணும்?" கிருஷ்ணன் மூச்சு வாங்கிக் கேட்டான்.


"ம்ம்... நடிக்குறீங்களா? அவன் மிரட்டினானே... அப்போ நீங்க விரலை நீட்டிச் சொன்னீங்களே... 'உன்னால முடிஞ்சதப் புடுங்கிக்கோ'னு... அதைச் சொல்லுங்க,"னு அவ சுன்னியை ஒரு அழுத்து அழுத்தினா.


கிருஷ்ணனுக்கு அந்தத் தருணம் ஞாபகம் வந்தது. அவனுக்குள்ள இருந்த ஆம்பளைத் திமிர் சிலிர்த்தது.


"உன்னால... முடிஞ்சத... புடுங்கிக்கோ..." அவன் அந்த வார்த்தையை ஒவ்வொரு எழுத்தா ரசிச்சுப் பொறுமையாச் சொன்னான்.


அவன் சொல்லச் சொல்ல... துர்கா அவனோட சுன்னியை அடிபாகத்துல இருந்து நுனி வரைக்கும் மெதுவா, ஆனா அழுத்தமா உருவி விட்டா. அது மகேஷ் சுன்னி அளவுக்குப் பெருசா இல்லனாலும், இப்போ அவ கையில அது முழு பலத்தோட, வீங்கிப் போய், நரம்பெல்லாம் புடைச்சுக்கிட்டுத் துடிச்சுது. அவளுக்கு அது போதும். அவளோட புருஷனோட சுன்னி.


அவ அதை உருவிக்கிட்டே, "அப்படித்தான்... என் புருஷன் ஆம்பளடா..."னு சொல்லி அவனோட உதட்டைக் கடிச்சா.


அவளோட கைவேலை வேகம் எடுத்துச்சு. போர்வைக்கு அடியில அவ கை ஆடுறது வெளிய அலை அலையாத் தெரிஞ்சது.


"சொல்லுங்க... நான் யாரு?" அவ சுன்னியோட மொட்டைத் தன் உள்ளங்கையாலத் தேச்சுக்கிட்டே கேட்டா.


"என்... என் பொண்டாட்டி..." கிருஷ்ணன் சுகத்துல நெளிஞ்சான்.


"ம்ம்... நான் யாருக்குச் சொந்தம்?"


"எனக்கு... எனக்கு மட்டும் தான் சொந்தம்..." கிருஷ்ணன் உரிமையாச் சொன்னான்.


துர்கா சிரிச்சா. ஒரு நக்கலான, காமச் சிரிப்பு. அவ கை அவனோட சுன்னியை இன்னும் வேகமா உருவிச்சு.


"உங்களுக்கு மட்டுமா? அப்போ... மகேஷ்?" னு வேணும்னே இழுத்தா. அவளுக்கு இந்த தருணத்துல மகேஷ் கூட இருக்கணும்னு ஆச இல்ல. ஆனா அவ புருஷனை வேணுமினே சூடேத்த இப்படி பேசி அவனை துடிக்க வச்சா.


கிருஷ்ணனுக்கு உடம்பெல்லாம் 'ஜிவ்'வுனு ஏறுச்சு. அவளே அதைச் சொன்னதும், அவனுக்குப் பொறாமைக்குப் பதிலா வெறி தான் வந்தது.


"சொல்லுங்க... நான் யாருக்குச் சொந்தம்?" அவ அவன் கொட்டையைப் பிசைஞ்சுக்கிட்டே கேட்டா.


கிருஷ்ணன் துடிச்சான். அவனாலப் பொய் சொல்ல முடியல. அவன் கண்ணு சொக்குச்சு.


"ரெண்டு... ரெண்டு பேருக்கும்... மகேஷுக்கும்... எனக்கும்..." அவன் உண்மையை உடைச்சான்.


துர்கா அதை ரசிச்சுக் கேட்டா. "ஆமா... நான் உங்க ரெண்டு பேருக்கும் பொதுவானவ..."னு சொல்லிக்கிட்டே, அவ மேல இருந்த போர்வையை 'சர்'னு காலால உதைச்சுத் தள்ளினா.


சட்டுனு எழுந்து, அவனோட இடுப்பு மேல ஏறி உக்காந்தா. அவ நைட்டியைக் கழட்டல. அதைத் தூக்கி இடுப்புல செருகவும் இல்ல. அப்படியே அந்த நைட்டியோடவே, அவனோட சுன்னிக்கு நேரா அவளோட கூதியைக் கொண்டு வந்தா.


கிருஷ்ணன் கீழ இருந்து பார்த்தான். அவ நைட்டி விரிஞ்சு, அவளோட வெள்ளைத் தொடைகள் ரெண்டும் பளிச்சுனு தெரிஞ்சது. நடுவுல அவளோட கூதி ஈரம் சொட்டச் சொட்டத் திறந்திருச்சு.


அவ ஒரு கையால அவனோட சுன்னியைப் பிடிச்சு, அவளோட கூதி வாசல்ல வச்சா. "இந்தாங்க... உங்க பங்கு..."னு சொல்லிட்டு, 'சளக்'னு ஒரே உட்கார் உட்கார்ந்தா.


அவனோட சுன்னி வழுக்கிக்கிட்டு அவளோட ஆழத்துக்குப் போய் முட்டுச்சு.


"ஆஆஆஹ்..." ரெண்டு பேரும் ஒரே நேரத்துல கத்தினாங்க.


அவ நைட்டிக்குள்ள அவளோட ரெண்டு மொலையும், அவ ஆடுற ஆட்டத்துக்குத் தாளம் போடுற மாதிரி குலுங்குச்சு. அவளோட கொண்டை அவிழ்ந்து முடி சிதற, அவ வெறி பிடிச்சவ மாதிரி அவன் மேல எம்பி எம்பிக் குதிச்சா.


"இது எனக்கு சொந்தம்..."னு அவ காதுல ஆபாசமா அவன் சுன்னிய பத்தி பேசிக்கிட்டே, அவ இடுப்பைச் சுத்துனா.


கிருஷ்ணனால தாங்க முடியல. அவளோட அந்தப் பேச்சு, அவளோட அந்த ஆட்டம், அவளோட கூதியோட இறுக்கம்...


ஒரு நிமிஷம் கூட ஆகல.


"துர்கா... துர்கா... வருதுடி..."னு அவன் அலறினான்.


அவ விடல. இன்னும் வேகமா, அவன் இடுப்பைப் பிடிச்சு அழுத்தித் தேய்ச்சா.


அடுத்த நொடி... கிருஷ்ணன் உடம்பு வில்லா வளைஞ்சது. அவன் சுன்னி அவளோட கூதிக்குள்ளேயே வெடிச்சுச் சிதறினது. அவன் கஞ்சி பீய்ச்சியடிச்சு அவளோட கருப்பப்பை வரைக்கும் போய் நனைச்சது.


அவ அப்படியே அவன் மேல சரிஞ்சு, அவன் கழுத்தைக் கட்டிப்பிடிச்சுக்கிட்டா. அவன் காதுல, "என் புருஷன் ... ஆம்பளையா ஆகிட்டாரு" னு மூச்சு வாங்கக் கேட்டா.


கிருஷ்ணன் அவளை இறுக்கி அணைச்சுக்கிட்டான். 


***

அடுத்த நாள் காலைல மணி ஆறு. 'டிங் டாங்... டிங் டாங்...'னு விடாம காலிங் பெல் அடிக்கிற சத்தம் கேட்டுச்சு. நேத்து ராத்திரி முழுக்க கிருஷ்ணன் கூட உருண்டு பிரண்டு ஆட்டம் போட்ட களைப்புல, துர்கா இன்னும் ஆழ்ந்த தூக்கத்துல இருந்தா. பக்கத்துல கிருஷ்ணனும் அசந்து தூங்கிட்டு இருந்தான்.


பெல் சத்தம் நிக்கவே இல்லை. துர்கா தான் முதல்ல சிணுங்கிக்கிட்டே கண்ணைத் திறந்தா. உடம்பெல்லாம் ஒரு சோம்பல் முறிச்சு, கலைஞ்சு போயிருந்த நைட்டியச் சரி பண்ணிக்கிட்டே எழுந்தா. அவளுக்குப் பின்னாடியே கிருஷ்ணனும் கண்ணைத் தேச்சுக்கிட்டே எழுந்தான். துர்கா அவளோட கலைஞ்ச கொண்டையை அள்ளி முடிஞ்சுக்கிட்டு, தூக்கக் கலக்கத்துலேயே தள்ளாடிட்டே போய் கதவைத் திறந்தா.


வெளிய மகேஷ் நின்னுட்டு இருந்தான். அவன் முகத்துல அத்தனை பதட்டம். துர்காவைப் பார்த்ததும் அவனுக்கு உசுரே வந்தது.


"அக்கா... எங்க போனீங்க? என்ன ஆச்சு? நேத்து ஃபுல்லா போன் பண்ணேன்... ஸ்விட்ச் ஆஃப்னு வருது... எனக்கு எவ்ளோ பயமா இருந்துச்சு தெரியுமா?" அவன் படபடன்னு பொரிஞ்சுத் தள்ளினான்.


துர்கா சிரிச்சா. அவ முகத்துல இருந்த தூக்கக் கலக்கத்தைத் துடைச்சுக்கிட்டே, உள்ள இருந்தே வெளிய எட்டிப் பார்த்தா. யாராச்சும் இருக்காங்களானு நோட்டம் விட்டுட்டு, "உள்ள வாடா,"னு அவனைக் கூப்பிட்டா.


மகேஷ் உள்ள வந்ததும், துர்கா கதவைச் சாத்தினா.


"என்ன ஆச்சுக்கா?" அவன் திரும்பவும் கேட்டான்.


"நீ முதல்ல உட்காரு,"னு அவனை சோபால உட்கார வச்சுட்டு, அவளும் அவனுக்கு பக்கத்துலேயே ஒட்டி உரசுற மாதிரி உட்கார்ந்தா. கிருஷ்ணனும் இப்போ ஹாலுக்கு வந்தான். மகேஷ் கிருஷ்ணனைப் பார்த்தும் அதே கேள்வியை அவன்கிட்ட திரும்ப கேட்டான்.


துர்காவுக்கு நேத்து நடந்த அந்தக் கேவலத்தை எல்லாம் மகேஷ் கிட்ட சொல்லி அழணும் போல இருந்துச்சு. ஆனா... அவ புருஷனை விட்டுக் கொடுக்க அவ மனசு வரல. அதுவும் இல்லாம, அந்தக் கதையெல்லாம் சொல்லி நேரத்தை வீணாக்க அவளுக்கு இப்போ மூட் இல்ல.


"ஒரு வேலையா சொந்த ஊருக்குப் போயிருந்தோம்டா. அங்க கொஞ்சம் நெட்வொர்க் பிரச்சினை. அதான் போன் எடுக்க முடியல. இப்போ எல்லாம் முடிஞ்சுது,"னு ஒரு பொய்யைச் சொல்லிச் சமாளிச்சா.


மகேஷ் அந்தப் பதில ஏத்துக்கல. அவன் முகம் இன்னும் வாடிப் போய் தான் இருந்துச்சு. "இருந்தாலும் ஒரு மெசேஜ் ஆவது பண்ணியிருக்கலாம்ல அக்கா... நான் இங்கே தவிச்சுப் போயிட்டேன்,"னு சிணுங்கினான்.


துர்கா சிரிச்சுக்கிட்டே, அவளோட மென்மையான கையை எடுத்து மகேஷோட தொடை மேல வச்சா. லேசா அவன் தொடையை வருடிக்கிட்டே, "சாரிடா..."னு கொஞ்சுற குரல்ல சொன்னா.


மகேஷ் அவ கையைத் தட்டி விடாம, "உங்க சாரி எல்லாம் நான் ஏத்துக்க மாட்டேன். இது பத்தாது,"னு சொன்னான்.


"ஓ... அப்போ சாருக்கு என்ன வேணும்?" துர்கா கண்ணைச் சிமிட்டிக் கேட்டா.


மகேஷ் அவளைக் குறுகுறுன்னு பார்த்துட்டு, "எனக்குக் காலேஜ் போக இன்னும் ஒரு மணி நேரம் இருக்கு,"னு சொன்னான்.


துர்கா 'கலகல'ன்னு சிரிச்சா. "அடப் பொறுக்கி பயலே,"னு செல்லமாத் திட்டினா. அப்புறம் அவ புருஷனைத் திரும்பிப் பார்த்தா. "இனிமே என் புருஷன் சொல்றது தான் எல்லாம். அவர் ஓகே சொன்னா... எனக்கும் ஓகே,"னு சொல்லிச் சிரிச்சா.


மகேஷ் உடனே கிருஷ்ணனைப் பார்த்தான். "சொல்லுங்க அண்ணா... நீங்க யார் பக்கம்? எனக்கு ஒரு மெசேஜ் ஆவது பண்ணியிருக்கலாம்ல... எவ்ளோ பதறிட்டேன்... நான் பாவம் தானே... வாயில சாரி சொன்னா மட்டும் போதுமா? அதை எப்படி நான் ஏத்துக்கிறது?"னு நியாயம் கேட்டான்.


துர்கா இப்போ வரைக்கும் அவளோட கையை மகேஷ் தொடையில இருந்து எடுக்கவே இல்ல. அவ லேசா அவன் தொடையைப் பிசைஞ்சுக்கிட்டே இருந்தா. இதைப் பார்த்த கிருஷ்ணனுக்கு, அவன் லுங்கிக்குள்ள சுன்னி துடிக்க ஆரம்பிச்சுது.


"ஆமா... அவன் சொல்றதும் சரிதானே... வாயில சாரி சொன்னா எப்படி ஏத்துக்க முடியும்?"னு கிருஷ்ணனும் மகேஷுக்குச் சாதகமாப் பேசுனான்.


மகுடி ஊதுன பாம்பு ஆடும் மாதிரி, அவங்க ஒண்ணா அப்படி ஒட்டி உட்காந்து இருக்குறது பாத்ததும் கிருஷ்ணன் சம்மதம் சொன்னான்.


"வேற எப்படிங்க சாரி சொல்றது?"னு துர்கா ஒண்ணும் தெரியாத பாப்பா மாதிரி கேட்டா.


அதுக்குக் கிருஷ்ணன் பதில் சொல்லாம, ஒதுங்கி நின்னு, அவனுக்குப் பின்னாடி இருந்த பெட்ரூம் கதவைத் திரும்பிப் பார்த்தான்.


அதைப் பார்த்ததும் மகேஷுக்குக் குஷி தாங்கல. "பாருங்க... அண்ணனே சொல்லிட்டாரு... சீக்கிரம் வாங்க... எனக்குக் காலேஜ் டைம் ஆச்சு,"னு துர்காவை அவசரப்படுத்தினான்.


"அவ்ளோ அவசரம்னா... காலேஜ் எல்லாம் முடிச்சுட்டு வரவேண்டியது தானேடா... அப்படி என்ன அவசரம்?"னு துர்கா நக்கலா கேட்டா.


"நான் இதுக்காக வரலக்கா... உங்களுக்கு என்ன ஆச்சோ ஏதாச்சோனு பயந்து தான் நலம் விசாரிக்க வந்தேன். இப்போ நீங்க நல்லா இருக்கீங்க... வேற எதுவும் பிரச்சினை இல்லனு தெரிஞ்சதும்... நாம அடுத்த கட்டத்துக்குப் போறோம்,"னு சொல்லி கண்ணடிச்சான்.


துர்கா அவளோட கீழ் உதட்டைக் கடிச்சுக்கிட்டு, "சரி வாடா பொறுக்கி,"னு சொல்லிட்டு, அவனோட கையைப் பிடிச்சு இழுத்துக்கிட்டு எழுந்து நடந்தா.


பெட்ரூம் வாசல் கிட்ட கிருஷ்ணன் நின்னுட்டு இருந்தான். துர்கா அவனையே பார்த்தா. அவன் எதுவும் சொல்லாம, வழி விட்டு ஒதுங்கி நின்னான்.


துர்கா எக்கி, எட்டி நின்னுட்டு இருந்த அவ புருஷனோட நெத்தியில அழுத்தமா ஒரு முத்தம் கொடுத்தா. அது ஒரு அனுமதிச் சீட்டு மாதிரி இருந்தது.


ரெண்டு பேரும் பெட்ரூம் உள்ள போனாங்க. அப்புறம் துர்கா மகேஷைப் பார்த்து, "நீ போய் பெட்ல வெயிட் பண்ணு... நான் போய் முகம் கழுவிட்டு வர்றேன்,"னு சொன்னா.


"ஏன்... என்ன ஆச்சு?" மகேஷ் கேட்டான்.


"இப்போ தான்டா தூங்கி எழுந்தேன்... இன்னும் வாய் கூடக் கொப்பளிக்கல... ஒரு மாதிரி இருக்கும்,"னு துர்கா சொன்னா.


"அதனால என்ன... எனக்கு அதுதான் வேணும்,"னு சொல்லிக்கிட்டே, மகேஷ் அவகிட்ட நெருங்கி வந்தான்.


அவளோட வழுவழுப்பான இடுப்புல கையை வச்சு, அவளைத் தன் பக்கம் இழுத்துக்கிட்டான். துர்கா எதையும் தடுக்கல. அவன் முகம் கிட்ட வர வர, அவ கண்ணை மூடிக்கிட்டா.


மகேஷ் அவளோட இதழைக் கவ்வி, அவனோட நாக்கை விட்டான். அவளோட எச்சிலை அவன் ருசிச்சு ருசிச்சு நக்கினான். துர்காவும் அவனுக்கு ஈடு கொடுத்து, அவனோட நாக்கை உறிஞ்சினா. கிருஷ்ணன் முன்னாடியே, அந்தக் காலை நேரத்துல, பெட்ரூம்ல நின்னுக்கிட்டு ரெண்டு பேரும் வெறித்தனமா முத்தம் கொடுத்துக்கிட்டாங்க.


அந்தக் காலை நேரத்து முத்த மயக்கத்துல இருந்து மகேஷ் மெதுவா விலகினான். ஆனா அவளோட உடம்பை விட்டு விலகல. அவளோட நைட்டியோட அடிப்பாகத்தைப் பிடிச்சு சர்ருனு மேல தூக்கினான். துர்கா இப்போ வெட்கப்படல. அவளோட ரெண்டு கைகளையும் மேல தூக்கி, அந்த நைட்டி அவ உடம்பை விட்டு வெளிய போக வழிவிட்டா. அந்த நைட்டி கழண்ட அடுத்த நொடி, அவளோட முழு அம்மண உடம்பும் அந்த காலை வெளிச்சத்துல கிருஷ்ணன் கண்ணு முன்னாடியும் மகேஷ் கண்ணு முன்னாடியும் ஜொலிச்சது.


அவளோட திரண்ட மார்பகங்கள் சுதந்திரமாத் துள்ளிக்குதிச்சது. இடுப்பு மடிப்பு, அகலமான குண்டி, அந்த வழுவழுப்பான தொடைனு அவளோட ஒவ்வொரு அங்குலமும் காமத்தீயை மூட்டுச்சு. மகேஷ் அவளோட அந்தத் தழுவலைத் தாங்க முடியாம, அவளோட ரெண்டு மார்பகங்களையும் அவனோட கைகளுக்குள்ள அள்ளிப் பிடிச்சுப் பிசைஞ்சான். மாவைக் குழைக்கிற மாதிரி அவளோட மென்மையான சதைக்களை அழுத்தித் தேய்ச்சான். அவளோட காம்புகளைத் தன் விரல்களாலத் திருகிக்கிட்டே, அவளைத் தன் பக்கம் இறுக்கி அணைச்சான்.


அவனோட இன்னொரு கை அவளோட பின்னாடி வழுக்கிக்கிட்டுப் போய், அவளோட அகலமான குண்டியைப் பிடிச்சது. சும்மா பிடிக்கல, அவளோட அந்தச் சதைப்பிடிப்பான குண்டியைப் பிடிச்சு, பிசைஞ்சு, அவளைத் தன் இடுப்போட சேர்த்து இடிச்சான். துர்கா சுகத்துல நெளிஞ்சு, அவனோட நெஞ்சுல சாய்ஞ்சுக்கிட்டே அவளோட சூத்த ஆட்டி அவனுக்குத் தீனி போட்டா. கிருஷ்ணன் இதையெல்லாம் வாசல் ஓரமா நின்னு மூச்சு வாங்கப் பார்த்துக்கிட்டு இருந்தான்.


இப்போ துர்கா முறை. அவளோட கண்கள்ல ஒரு வெறி தெரிஞ்சது. அவ மகேஷை விடல. அவளோட மென்மையான கைகள் மகேஷோட டீ-ஷர்ட்டைப் பிடிச்சு இழுத்துத் தலைக்கு மேல கழட்டி வீசினாள். அவன் இப்போ மேல ஒண்ணும் இல்லாம நின்னான். அவனோட மார்புல முகம் புதைச்சு அவனோட வாசனையை உறிஞ்சிக்கிட்டே, அவனோட ஷார்ட்ஸையும் பிடிச்சு ஒரே இழுப்புல கீழ இறக்கினா.


அவனோட சுன்னி, உள்ளங்கையில அடங்காத அளவுக்கு, வில்லு மாதிரி வளைஞ்சு, நரம்பெல்லாம் புடைச்சுக்கிட்டு ஆக்ரோஷமா வெளிய வந்தது. அது துர்காவோட நேராத் துடிச்சுக்கிட்டு ஆடுச்சு. துர்கா அதை ஆசையாப் பார்த்தா. அவளோட விரல்களால அந்தத் தடிமனான தடியைப் பிடிச்சு, அடிவேர்ல இருந்து நுனி வரைக்கும் அழுத்தித் தேய்ச்சா. அந்தச் சூடு அவ கையில் பரவினது. அவனோட மொட்டைத் தன் கட்டைவிரலால வருடிவிட்டா. மகேஷ் சுகத்துல கண்ணை மூடித் தலையைத் தூக்கினான். துர்கா அவனோட சுன்னியை உருவி விட்டுக்கிட்டே, கிருஷ்ணனைப் பார்த்து ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு சிரிச்சா.


"அக்கா... போதும் உருவினது..." னு சொல்லிட்டு, மகேஷ் துர்காவை அப்படியே 'தொப்'னு பெட்ல மல்லாக்கத் தள்ளினான்.


விழுந்த வேகத்துல துர்காவோட ரெண்டு பெரிய பழுத்த மொலையும் 'ஜிங்-ஜக்'னு மேலேயும் கீழேயும் குலுங்கி, ஒரு ஆட்டம் ஆடி அடங்குச்சு. அவ இப்போ பெட்ல மல்லாக்க, ரெண்டு காலையும் வானத்தைப் பார்த்த மாதிரி அகலமா விரிச்சு, அவளோட அந்த வெள்ளைத் தொடைகளைத் திறந்து காட்டுனா.


அவ கழுத்துல இருந்த அந்த மஞ்சள் கயிறு தாலி... அது இப்போ அவளோட ரெண்டு பழுத்த மொலைக்கும் நடுவுல இருக்குற அந்த ஆழமான, வியர்வை பிசுபிசுக்குற பள்ளத்துல போய் ஜம்முனு உக்காந்துக்குச்சு. கிருஷ்ணன் கட்டுன தாலி... இப்போ இன்னொருத்தன் அவள ஓக்கப் போறதுக்கு முதல் வரிசையில டிக்கெட் வாங்கிட்டு வேடிக்கை பார்க்கக் காத்துட்டு இருந்துச்சு.


மகேஷ் அவ மேல ஏறி, அவ காலுக்கு நடுவுல முட்டிப் போட்டான். அவனோட அந்தத் தடிமனான, நரம்பு புடைச்ச கருப்புச் சுன்னியை... துர்காவோட ஈரம் சொட்டச் சொட்டத் திறந்திருந்த, பிங்க் கலர் கூதி வாசல்ல வச்சான்.


ஒரு செகண்ட்... ஒரே ஒரு செகண்ட் கிருஷ்ணனைத் திரும்பிப் பார்த்துட்டு...


மகேஷ் மெதுவா அழுத்த ஆரம்பிச்சான். வாசல் ஓரத்துல நின்னுட்டு இருந்த கிருஷ்ணனுக்கு, சும்மா 4K டிவில ஜூம் பண்ணிப் பாக்குற மாரி அவ்வளவு துல்லியமா இருந்துச்சு.


மகேஷோட அந்த அகலமான கருப்பு மொட்டு, துர்காவோட அந்த மென்மையான பூ இதழ் மாரி இருக்குற கூதிப் பிளவுல போய் முட்டுச்சு. அவன் லேசா அழுத்தினதும், அவளோட அந்த டைட்டான பிங்க் கலர் சதை, இவனோட பெரிய சுன்னிக்கு வழி விடுறதுக்காக, 'வ்வ்வ்வ்'னு ரப்பர் பேண்ட் மாரி இளிய ஆரம்பிச்சது.


கிருஷ்ணன் கண்ணு இமைக்காம அதையே வெறிச்சுப் பார்த்தான். மகேஷோட சுன்னி அவ்ளோ தடிமனா இருந்ததால, துர்காவோட கூதி, அவளோட அந்தச் சின்ன ஓட்டை, இவனோட அந்த முரட்டுத் தடியை முழுங்க முடியாமத் திணறித் திணறி விரியுற அழகு இருக்கே... அதைப் பாக்கவே கிருஷ்ணனுக்குப் போதை தலைக்கு ஏறுச்சு.


'வழுக்'னு அந்தப் பெரிய சுன்னி, அவளோட மதநீர்ல சறுக்கிக்கிட்டு உள்ள இறங்க ஆரம்பிச்சது. அது உள்ள போகப் போக, அவளோட கூதிச் சதை, அந்தச் சுன்னியை இறுக்கிப் பிடிச்சுக்கிட்டு, அதோட வடிவத்துக்கே ஏத்த மாரி, ஒரு வளையல் மாரி விரிஞ்சு கொடுத்துச்சு.