Incest சூடேத்தும் சகோதரிகள்

[Shrutikrishnan]

விஜய் அவளைப் பார்த்துட்டே நின்னுட்டான். அவனும் அம்மணமா, கையால சுன்னியை மறைச்சுக்கிட்டு நின்னான்.


ரெண்டு பேரும் ஒரு நிமிஷம் எதுவும் பேசிக்கல. பட்டப் பகல்ல, சூரிய வெளிச்சத்துல, ஒருத்தரோட அம்மணத்தை ஒருத்தர் பார்த்துட்டே நின்னாங்க.


"எங்கடா போன?" பிரியா தான் முதல்ல கேட்டா. அவ குரல்ல இப்போ அந்த ராத்திரி பயம் இல்லை. ஒரு மாதிரி சர்வ சாதாரணமா கேட்டுச்சு.


விஜய் தடுமாறுனான். அவ மொலையையே பார்த்துட்டு இருந்தவன், டக்குனு பார்வையைத் திருப்பினான். "அது... இல்ல... விடிஞ்சிருச்சுல... அதான் யாராவது ஆள் நடமாட்டம் இருக்கானு பார்க்கப் போனேன்."


"ம்... இருக்காங்களா?"


"இல்ல கா. யாருமே இல்ல. நாம மட்டும் தான் இங்க தனியா இருக்கோம்."


"ஓ..." பிரியா ஒரு பெருமூச்சு விட்டா. "


"நேரம் என்ன ஆகுதுனே தெரியலையே..." பிரியா முனங்குனா. அவ சூரியனைப் பார்த்து, "நல்லா உச்சிக்கு வர மாதிரி இருக்கு. எப்படியும் ஒன்பது பத்து மணி இருக்கும்ல?"


"ஆமா கா. அப்படித்தான் இருக்கும்."


பிரியாவுக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரு மாதிரி பிசுபிசுன்னு இருந்துச்சு. நேத்து ராத்திரி குளிச்சது. அப்புறம் மலை ஏறினதுல வேர்த்து... அவளுக்கு ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு.


அவ மெதுவா எழுந்து நின்னா.


விஜய் ஒரு கணம் கண்ணை சிமிட்டாம பார்த்தான். சூரிய வெளிச்சத்துல அவளோட முழு அம்மண உடம்பு!


"அப்பாடா... உடம்பெல்லாம் ஒரே வலி," பிரியா சொல்லிக்கிட்டே, ஒரு சோம்பல் முறிச்சா.


அவ ரெண்டு கையையும் மேல தூக்கி, உடம்பை 'வளைச்சு' நெளிச்சா. அவ அப்படி கையத் தூக்குனதும், அவளோட ரெண்டு பெரிய மொலைகளும் மேல தூக்கிக்கிட்டு, 'திம்'னு நின்னுச்சு. அவளோட விறைச்ச காம்பு ரெண்டும் நேரா விஜய்யைப் பார்த்து சுத்திட்டு நின்னுச்சு. அவளோட அக்குள் பளிங்கு மாதிரி வழுவழுனு, ஒரு முடி கூட இல்லாம சுத்தமா இருந்துச்சு.


விஜய் தொண்டையைக் கனைச்சுக்கிட்டான். அவன் சுன்னி இப்போ முழுசா விறைச்சு, கம்பி மாதிரி நின்னுச்சு. அவன் கையால அதை மறைக்கக் கஷ்டப்பட்டான்.


பிரியா சோம்பல் முறிச்சு முடிச்சு, கையைக் கீழ இறக்குனா. அவளோட பார்வை நேரா அவன் கை மறைக்கப் போராடிட்டு இருந்த சுன்னி மேல தான் போச்சு.


அதைப் பார்த்ததும், அவ உதட்டுல ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு வந்துச்சு. 'பாவிப் பையன்... இதுக்குள்ள முழிச்சுக்கிட்டானா?'


அவளுக்குள்ள ஒரு குறும்புத்தனம் வந்துச்சு. 'நேத்து ராத்திரி இருட்டுல பார்த்த... இப்போ பட்டப் பகல்ல பாருடா.'


"ம்ம்..."னு ஒரு முனகலோட அவ எழுந்து நிண்டு சுத்தி முத்தி பார்த்தா. அங்க கல் மண்டபத்தோட ஒரு மூலைய பாத்தா. அங்க ஒரு சாக்கு மூட்டை சுருட்டி வெச்சிருந்துச்சு. "டேய்... இங்க என்னமோ மூட்டை கெடக்கு பாரு..."னு சொல்லிட்டு அந்த மூலைக்கு நடந்து போனா.


விஜய் கண்ணு அவ போற திசையிலயே தான் இருந்துச்சு. அவ நடக்கும்போது, அவளோட ரெண்டு பெரிய குண்டியும் ஒன்னோட ஒன்னு உரசாம, தனித் தனியா 'தளு தளு'னு குலுங்குச்சு. சூரிய வெளிச்சத்துல அவளோட வெள்ளை வெளேர்னு இருந்த குண்டி மேல வேர்வை லேசா பளபளத்துச்சு.


விஜயும் அந்த மூட்டைல என்ன இருக்குனு பார்க்குற ஆர்வத்துல, அவன் சுன்னியை ஒரு கையால மறைக்கப் போராடிக்கிட்டே, அவளுக்குப் பின்னாடியே நடந்தான்.


பிரியா அந்த மூட்டை கிட்ட போனா. அது சணல் கயிறால இறுக்கிக் கட்டிருந்துச்சு. அவளுக்கு நல்லாவே தெரியும், விஜய் தனக்கு நேர் பின்னாடி, கொஞ்சம் தள்ளி வந்து நிக்கிறான்னு. அவனோட சூடான மூச்சுக் காத்து அவ முதுகுல படுற மாதிரி அவ்ளோ பக்கத்துல.


அவ மனசுக்குள்ளேயே சிரிச்சுக்கிட்டா. 'பார்க்குற நாயே... நல்லா பாரு...'


அவ வேணுமுன்னே, அப்படியே நேரா நின்னுக்கிட்டே, இடுப்பை மட்டும் வளைச்சு குனிஞ்சா. அவளோட ரெண்டு பெரிய குண்டியும் 'விம்'மிக்கிட்டு, பின்னாடி தூக்கிட்டு நின்னுச்சு.


விஜய்க்கு ஒரு செகண்ட் மூச்சே நின்னுடுச்சு.


அய்யோ! கடவுளே!


அவன் கண்ணு முன்னாடி... பிரியாவோட முழுப் பின்னழகு... அப்பட்டமா... பட்டப் பகல்ல...


அவளோட ரெண்டு பெரிய, உருண்டையான குண்டிகளும்... அவன் கண்ணுக்கு நேரா... வளைஞ்சு, பிரிஞ்சு நின்னுச்சு. அந்த ரெண்டு குண்டிக்கும் நடுவுல இருந்த ஆழமான பிளவு... 


அவன் பார்வை கொஞ்சம் கீழ இறங்குச்சு. அவ குனிஞ்ச கோணத்துல, அவளோட ரெண்டு தொடைக்கும் நடுவுல...


அவளோட புண்டை!


கரு கருனு அடர்த்தியா, சுருள் சுருளா இருந்த புண்டை முடி, நேத்து ராத்திரி குளிச்ச ஈரத்துல இன்னும் லேசா ஒட்டிப் போய், ஒரு சின்ன கரு மேகம் மாதிரி இருந்துச்சு. அந்த முடிக்கு நடுவுல இருந்து, அவளோட புண்டை மேடு 'கும்'னு புடைச்சுக்கிட்டு நின்னுச்சு. அவளோட இளஞ்சிவப்பு புண்டை இதழ்கள் அந்த முடிக்குள்ள இருந்து லேசா எட்டிப் பார்த்துச்சு.


அவ அப்படி குனிஞ்சதால, அவளோட ரெண்டு பெரிய மொலைகளும்... அப்படியே தொங்குச்சு. பழுத்த பழம் மாதிரி... காம்பு ரெண்டும் கருப்பா, விறைச்சுக்கிட்டு, தரையைப் பார்த்து நீட்டிட்டு நின்னுச்சு. அவ அந்த சாக்கு மூட்டைக் கயிறை இழுத்துப் போராடும்போது, அந்த மொலை ரெண்டும் 'ஆடு... ஆடு'னு ஆடுச்சு.


விஜய் பல்லக் கடிச்சான். அவன் சுன்னி அவனோட கைக்குள்ள அடங்காம 'விங் விங்'னு துடிச்சது. வெடிச்சே விடும் போல வலிச்சது. அவனால முடியல. அவன் இன்னொரு கையையும் எடுத்து, அவன் சுன்னியை ரெண்டு கையாலயும் புடிச்சு அமுக்கினான். அவன் மூச்சு வேகமா வந்துச்சு. 'ஸ்ஸ்... ஹா... அக்கா...'னு முனங்குனான்.


பிரியாவுக்கு அவன் பின்னாடி நின்னு மூச்சு வாங்குற சத்தம் நல்லாவே கேட்டுச்சு. அவளுக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒரே குஷி. 'ஆடுடா... நல்லா ஆடு... இன்னும் இருக்கு உனக்கு...'


அவ கஷ்டப்பட்டு அந்தக் கயிறை அவிழ்த்துட்டு, மெதுவா... ரொம்ப மெதுவா நிமிர்ந்தா.


அவ நிமிர்ந்து திரும்பும்போது, விஜய் அவசரமா கையை வெச்சு சுன்னியை மறைக்க முயற்சி பண்ணிட்டு, ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி நின்னான்.


"ஹேய்! பாருடா! பழம் இருக்கு!" பிரியா சந்தோஷமா கத்துனா.


அவ அந்த மூட்டைக்குள்ள கைய விட்டு, முதல்ல ரெண்டு தண்ணி பாட்டிலை எடுத்தா. அப்புறம்... ஒரு சீப்பு வாழைப்பழத்தை எடுத்தா. கூடவே, நல்லா பெருசு பெருசா, சிகப்பு கலர்ல ஆப்பிள் பழம் ஒரு நாலு அஞ்சு இருந்துச்சு. ஒரு காகிதப் பைல பச்சை திராட்சைக் கொத்து ஒன்னு இருந்துச்சு. கடைசியா, நல்லா பழுத்த, பெரிய பப்பாளிப் பழம் ஒன்னையும் வெளிய எடுத்தா.


"அப்பாடா... பசிக்கு ஏதாவது வச்சிட்டு போனாங்களே...." பிரியா சொல்லிக்கிட்டே, ஒரு தண்ணி பாட்டிலைத் திறந்தா.


முதல்ல அவ கொஞ்சம் தண்ணிய வாயில ஊத்தி, நல்லா 'கொப்பளிச்சு' ஒரு ஓரமா வெளிய துப்புனா. தண்ணி அவ உதட்டு ஓரமா வழிஞ்சு, அவ கழுத்து வழியா ஓடி, அவளோட ரெண்டு மொலைக்கும் நடுவுல இருந்த பள்ளத்துக்குள்ள இறங்குச்சு. விஜய் அதையே கண்ணு இமைக்காமப் பார்த்தான்.


அப்புறம் பாட்டிலை அவன் கிட்ட நீட்டுனா. "ம்... நீயும் வாய் கொப்பளி."


விஜய் பாட்டிலை வாங்கி, அவ உதடு பட்ட இடத்துலேயே அவன் உதட்டை வெச்சுத் தண்ணி குடிச்சான், அப்புறம் அவ மாதிரியே வாய் கொப்பளிச்சுத் துப்புனான். அவனுக்கு உடம்பெல்லாம் சூடா இருந்துச்சு.


"ம்... பசிக்குது. முதல்ல சாப்பிடலாம்," பிரியா சொல்லிக்கிட்டே அந்தப் மூட்டைக்கு போனா.


அவ குனிஞ்சு, அந்தக் வாழைப்பழச் சீப்புல இருந்து ஒரு நல்ல பெரிய, தடிமனான வாழைப்பழத்தை உருவி எடுத்தா.


விஜய் அவன் பங்குக்கு ஒரு பெரிய சிகப்பு ஆப்பிளை எடுத்தான்.


பிரியா அந்த வாழைப்பழத்தோட, வந்து ஒரு பாறை மேல உக்காந்தா. அவ தன்னோட ரெண்டு கையையும் பின்னாடி ஊனி, உடம்பை லேசா வில்லு மாதிரி வளைச்சு, நல்லா சாய்ஞ்சா. அவ அப்படி சாய்ஞ்சதும், அவளோட ரெண்டு பெரிய மொலைகளும்  முன்னாடி தூக்கிக்கிட்டு நின்னுச்சு. காத்து பட்டதுலயும், அவன் பார்வை படுறதுலயும், அந்த கருப்பான காம்பு ரெண்டும் விறைச்சு, நீட்டிட்டு நின்னுச்சு. அது மட்டும் இல்லாம, அவ உக்காந்த விதம்... அவளோட வலது காலை நீட்டி, இடது காலை மட்டும் முட்டி போட்டு மடிச்சு வெச்சா. அவ அப்படி கால் ரெண்டையும் லேசா விரிச்சு உக்காந்ததுல, அவளோட ரெண்டு தொடைக்கும் நடுவுல... கரு கருனு அடர்த்தியா இருந்த புண்டை முடி... அதுக்கு நடுவுல அவளோட புண்டை மேடு 'கும்'னு புடைச்சுக்கிட்டு... அந்தப் பிளவு லேசா தெரியுற மாதிரி... அப்பட்டமா அவன் கண்ணுக்கு முன்னாடி தெரிஞ்சது. மொத்தத்துல, அவளோட அம்மண உடம்போட மொத்த அழகையும், அவன் சுன்னிக்கு முன்னாடி இப்படி ஒரு போஸ் குடுத்து, அவனுக்கு வேணுமுன்னே விருந்து வெக்கிற மாதிரி உக்காந்தா பிரியா.


விஜய் அவளுக்கு நேரா, ஒரு ரெண்டு மூணு அடி தூரத்துல, ஒரு மரத்துல சாஞ்சு நின்னுக்கிட்டான். அவன் கையில ஆப்பிள். அவனோட சுன்னி இன்னும் கம்பி மாதிரி விறைச்சுக்கிட்டு முன்னாடி நீட்டிட்டு நின்னுச்சு. இந்தத் தடவை அவன் அதை மறைக்கக் கூட முயற்சி பண்ணல. ரெண்டு பேருக்கும் நடுவுல இப்போ எந்த மறைவும் இல்லை.


பிரியா அவனோட விறைச்ச சுன்னியையே ஒரு நிமிஷம் பார்த்தா. 'அடங்க மாட்றானே...' அவ மனசுக்குள்ள சிரிச்சுக்கிட்டே, கையில இருந்த வாழைப்பழத்தை மெதுவா உரிக்க ஆரம்பிச்சா.


அவ தோலை முழுசா உரிக்கல. பாதி மட்டும் உரிச்சு, அந்த வெள்ளை நிறப் பழத்தை வெளிய எடுத்தா. அவ பார்வை நேரா விஜய்யோட கண்ணைப் பார்த்துச்சு.


அவ அந்த வாழைப்பழத்தோட நுனியை, அவளோட சிகப்பு உதட்டு மேல மெதுவா வெச்சுத் தேய்ச்சா. அப்புறம் லேசா நாக்கை நீட்டி, பிரியா சிரிச்சுக்கிட்டே, அந்தப் பழத்தோட நுனியை மட்டும் அவ வாய்க்குள்ள விட்டு, அந்தப் பழத்தோட நுனிய மட்டும் கடிச்சு சாப்பிட்டா.


விஜய் பல்லக் கடிச்சான். அவனுக்கு மூச்சு வாங்குச்சு.


"ம்... செம டேஸ்ட் டா... நீயும்... சாப்பிடு," அவ சொல்லிக்கிட்டே, மறுபடியும் அந்தப் பழத்தை அவ வாய்க்கிட்ட கொண்டு போனா. இந்தத் தடவை, அந்தப் பழத்தோட நுனிய மட்டும் இல்லாம, நல்லா ஆழமா அவ வாய்க்குள்ள திணிச்சா. அவளோட சிகப்பு உதடு ரெண்டும் அந்தத் தடிமனான பழத்தைச் சுத்தி 'கப்'னு மூடிக்கிச்சு. அப்புறம் கண்ணை லேசா சொருகிக்கிட்டே, 'கட்'னு ஒரு பெரிய துண்டைக் கடிச்சு எடுத்தா. அவளோட கன்னம் ஒட்டி, விரிஞ்சது. அவ அந்தப் பழத்தை மெல்லும்போது, அவ நாக்கு அந்தப் பழத்தைச் சுத்திச் சுழண்டு, அதோட பிசுபிசுப்பை ரசிச்சு ருசிக்கிற மாதிரி இருந்துச்சு. அவ பார்க்குறதுக்கு, ஏதோ ஒரு பெரிய தடியை வாய்க்குள்ள வெச்சு, கடிச்சு மென்னு, அதோட மொத்த சாரத்தையும் ரசிச்சு ருசிக்கிற மாதிரியே இருந்துச்சு.
விஜய்க்கு அதுக்கு மேல கண்ட்ரோல் பண்ண முடியல. அவன் கையில இருந்த ஆப்பிளை எடுத்தான். ஆனா அவன் கண்ணு பிரியாவோட மொலை மேல தான் இருந்துச்சு. 


விஜய் அந்த ஆப்பிளை, பிரியாவோட மொலையைப் பார்க்குற வெறியில, 'கட்'னு ஒரு பெரிய கடி கடிச்சான். அவன் வாய் முழுக்க ஆப்பிள் சாறு. அவன் அதை மென்னுக்கிட்டே, அவளோட மொலையையும், அவ வாழைப்பழத்தை சாப்பிடுறதும் வெறிச்சுப் பார்த்தான்.


ரெண்டு பேரும் அமைதியா உக்காந்து பழத்தைச் சாப்பிட்டு முடிச்சாங்க. விஜய் ஆப்பிள் கொட்டையைத் தூரமா எறிஞ்சான். பிரியா வாழைப்பழத் தோலை மடிச்சு ஓரமா வெச்சா.


கொஞ்ச நேரம் அந்த மலை உச்சி அமைதியிலயே போச்சு. அங்க  எரிஞ்சிட்டு இருந்த விளக்கோட சத்தம் மட்டும் 'தட தட'னு கேட்டுச்சு.


பிரியாவோட பார்வை மெதுவா விஜய்யோட முகம், கழுத்து, மார்பு வழியா கீழ இறங்கி, கடைசியா அவன் மடியில வந்து நின்னுச்சு.


அவனோட சுன்னி!


பட்டப் பகல் வெளிச்சத்துல, ஒரு சொட்டு வெட்கம் கூட இல்லாம, நல்லா விறைச்சுக்கிட்டு, கம்பி மாதிரி நீட்டிட்டு நின்னுச்சு. அதோட நுனி சிகப்பா, லேசா விரிஞ்சு பளபளத்துச்சு. கரு கருனு அடர்த்தியான முடிக்கு நடுவுல இருந்து, அது திமிரா தலையைத் தூக்கி நிக்கிறதைப் பார்க்க பிரியாவுக்கு ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு. அவ மனசுக்குள்ள திமிரா ஒரு சிரிப்பு வந்துச்சு. 'நேத்து ராத்திரி இருட்டுல ஆட்டம் போட்ட... இப்போ வெளிச்சத்துலயும் அடங்க மாட்றியா...'


விஜய்க்கு அவ பார்வை எங்க இருக்குனு நல்லாவே தெரிஞ்சது. அவன் சுன்னி அவ பார்வை பட்டதுமே இன்னும் ஒரு இன்ச் துடிக்கிற மாதிரி இருந்துச்சு. அவன் நெளிஞ்சான்.


"நல்ல வேலை...இந்த பழத்தையாவது வெச்சிட்டுப் போனாங்க," விஜய் அந்த அமைதியைக் கலைச்சான். "இல்லனா... சாயங்காலம் வரைக்கும் பசியில செம கஷ்டமாப் போயிருக்கும்."


பிரியா பார்வைய எடுக்காமலேயே, "ஆமா... அதுவும் சரி தான்,"னு சொன்னா.


சொல்லிட்டு ஒரு பெருமூச்சு விட்டா. அவளோட பார்வை தூரத்துல எரிஞ்சிட்டு இருந்த விளக்கைப் பார்த்துச்சு. "ம்... சாயங்காலம் வரைக்கும்... எப்படிடா இப்படியே...?" அவ குரல் லேசா கம்மிச்சு. "திரும்ப ஊருக்குள்ள போறதெல்லாம் சரி. ஆனா... திரும்ப காலேஜுக்கு எல்லாம் எப்படிப் போவேனோ, என்னவோ..."


விஜய் அவளைக் குழப்பமாப் பார்த்தான். அவன் சுன்னி அந்த விறைப்போடயே லேசா ஆடுச்சு. "ஏன் கா? அதுக்கு என்ன இப்போ?"


"பின்ன என்னடா?" பிரியா இப்போ அவனைத் திரும்பி முறைச்சா. "இப்படி வந்து மலையில நின்னது... இது ஊர்ல யாருக்காச்சும் தெரிஞ்சா... என் மானம் என்ன ஆகுறது? எல்லாரும் நம்மள ஒரு மாதிரியா பார்க்க மாட்டாங்களா? அந்தக் காலேஜ்ல என் மூஞ்சிய நான் எங்க கொண்டு போய் வெச்சுப்பேன்?" அவளுக்கு உண்மையாவே இப்போதான் அந்தப் பயம் வந்த மாதிரி இருந்துச்சு.


விஜய் லேசா சிரிச்சான். அவன் மரத்துல இருந்து சாய்ஞ்சு, அவளை நோக்கி ஒரு அடி எடுத்து வெச்சான். அவன் சுன்னி அவ முன்னாடி ஆட, பிரியா டக்குனு பார்வையைத் திருப்பினா.


"அதெல்லாம் யாருக்கும் தெரியாது கா," அவன் குரல் இப்போ கொஞ்சம் தைரியமா, அவளை சமாதானம் பண்ற மாதிரி வந்துச்சு. "இது யாருக்கும் தெரியாம நடக்குற சடங்குனு அப்பா சொன்னாருல்ல? அதுக்குத் தானே ஊரையே வீட்டுக்குள்ள முடக்கிப் போட்டாங்க. பயப்படாத."


"என்னமோ போடா..." பிரியா முனங்குனா. "அட்லீஸ்ட்... அந்த விளக்கை ஏத்துனதுக்கு அப்புறமாவது... போட்டுக்க துணிய வச்சு இருந்து இருக்கலாம். ராத்திரி முழுக்க அந்தக் குளிருல செத்துட்டேன்."


விஜய் அவளோட மொலையையே வெறிச்சுப் பார்த்தான். அந்த விறைச்ச காம்பைப் பார்த்ததும், அவனுக்கு எச்சில் ஊறுச்சு.


"நானும் தான் கா குளிருல செத்துட்டேன்," விஜய் அப்பாவியா மூஞ்சை வெச்சுக்கிட்டே சொன்னான். "ராத்திரி எவ்ளோ தடவ கேட்டேன். 'எனக்கு குளிருது... எனக்கும் கொஞ்சம் இடம் குடுங்க... நானும் ஒட்டிக்கிட்டு படுத்துக்கிறேன்'னு... நீ தான் என்னைய மிரட்டி வெரட்டி விட்ட."


பிரியா அவனை ஒரு மாதிரி வித்தியாசமாப் பார்த்தா. அவ பார்வை மெதுவா கீழ இறங்கி, அவன் விறைச்ச சுன்னியை ஒரு தடவை மேஞ்சுட்டு வந்தது. பட்டப் பகல் வெளிச்சத்துல, அது கம்பி மாதிரி நீட்டிட்டு, 'துடி துடி'னு துடிச்சிட்டு நின்னுச்சு.


அவ உதட்டுல ஒரு கள்ளச் சிரிப்பு வந்துச்சு.


"அடடா... அப்படியா? ரொம்பக் குளிருச்சா உனக்கு?" அவ கிண்டலா கேட்டா.


"ஆமா கா... சத்தியமா..." விஜய் நம்ப வைக்க முயற்சி பண்ணான்.


“ஆமா ஆமா," பிரியா சொல்லிக்கிட்டே, அவளோட பார்வையை மறுபடியும் அவன் சுன்னி மேல நிலை குத்தினா. "இருக்க இடம் குடுத்தா படுக்கப் பாய் கேப்பேன்னு சொல்லுவாங்களே, அப்படித் தான் ஆகியிருக்கும். நீ சும்மாவா படுத்து இருந்திருப்ப?"


விஜய் அவ பார்வை போன இடத்தைப் பார்த்துத் தடுமாறுனான். அவனோட சுன்னி அந்தப் பார்வை பட்டதுமே இன்னும் வேகமாத் துடிச்சது.


"ஏன்... நான் என்ன பண்ணிருப்பேன்?" அவன் குரல் லேசா கம்மி, ஒரு மாதிரி கிளர்ச்சியா கேட்டான்.


பிரியா கலகலன்னு சிரிச்சுட்டா. அந்தச் சிரிப்புல, அவளோட அம்மண மொலை ரெண்டும்  குலுங்குச்சு. விஜய் அதையே கண்ணு இமைக்காமப் பார்த்தான்.


"போதும்டா உன் விளையாட்டு. எல்லாம் உனக்கு சாதகமாத் தானேடா நடக்குது?"


விஜய் அவளைக் குழப்பமாப் பார்த்தான். அவன் சுன்னி மட்டும் விறைப்பாவே நின்னுச்சு. "என்ன கா சொல்ற? என்ன சாதகமா நடக்குது?"


பிரியாவுக்கு இப்போ ஒரு முடிவுக்கே வந்த மாதிரி இருந்துச்சு. இனிமே மறைச்சுப் பேசிப் புண்ணியம் இல்லை. நேத்து ராத்திரி ஏரியில பார்த்த பார்வை, ட்ரையல் ரூம்ல பண்ண சேட்டை... எல்லாம் அவ கண்ணு முன்னாடி வந்துச்சு. என்ன தான் அவளுக்குள்ள ஆச இருந்தாலும் அவ அத வெளிய காட்டிக்காம நல்ல பொண்ணு மாரி எல்லாம் பழியையும் விஜய் மேல போட்டா.


"ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி நடிக்காதடா," அவ குரல் இப்போ கொஞ்சம் இறுக்கமா வந்துச்சு. "வீட்டுல நீ பண்ற வேலையெல்லாம் எனக்குத் தெரியாதுன்னு நெனச்சியா? அங்க நீ ஆசைப் பட்டதுக்கெல்லாம்... இப்போ இங்க பாரு... உனக்கு சாதகமா எல்லாம் நீ ஆசைப் பட்ட மாரி நடக்குது."


விஜய்க்கு ஒரு செகண்ட் உசுரே நின்னு போச்சு. அவன் சுன்னி ஒரு ஆட்டம் போட்டுச்சு. "வீ... வீட்டுலயா? நான்... நான் என்ன கா பண்ணேன்?" அவன் குரல் லேசா வந்துச்சு.


"என்ன பண்ணுனியா?" பிரியா சிரிச்சா. "உன் கண்ணு... உன் கண்ணு எங்கெல்லாம் போகுதுனு எனக்குத் தெரியாதாடா?"


விஜய் தடுமாறுனான். "என்... என் கண்ணு... என்ன..."


"என்னவா?" பிரியா அவன் முன்னாடி ஒரு அடி எடுத்து வெச்சா. அவளோட பெரிய மொலைகள் ரெண்டும் அவன் கண்ணுக்கு நேரா வந்து நின்னுச்சு. அவனுக்கு என்ன பண்றதுனே தெரியல, அவன் கண்ணு காந்தம் ஊசியக் கண்ட மாதிரி, 'டக்கே'னு அங்க போய் ஒட்டிக்கிச்சு.


பிரியா அதைக் கவனிச்சா. அவளுக்கு உள்ளுக்குள்ள ஒரே குஷி.


அவளும் அவளோட தலைய குனிஞ்சு, தன்னோட அம்மண மொலைகளையே ஒரு கணம் பார்த்துட்டு, மறுபடியும் அவனைப் பார்த்தா.


"இங்க..." அவ குரல் கிசுகிசுப்பா, காமமா வந்துச்சு.


அவ கண்ணு அவளோட மொலைக்கு போயிடு வந்து அவனை பாத்து இங்கனு சொன்னதும் அவனுக்கு தூக்கி வாரி போட்டுருச்சு.


பிரியா மெதுவா தலையைத் திருப்பினா. தூரத்துல கீதா இன்னும் தூங்கிட்டு இருந்தா. அவ ஒருக்களிச்சுப் படுத்திருந்ததால, அவளோட சின்ன, உருண்டையான குண்டி மட்டும் அவங்களுக்குத் தெரியுற மாதிரி இருந்துச்சு.


பிரியா லேசா புருவத்தை உயர்த்தி, அந்த குண்டியைப் பார்த்துட்டு, மறுபடியும் விஜய்யைப் பார்த்தா.


"...அங்க."


விஜய்க்கு வேர்த்து ஊத்திருச்சு. "ஐயோ! அக்கா! நான்... நான் எங்க கா அப்படிப் பார்த்தேன்?"


"நடிக்காதடா!" பிரியா இப்போ பாய்ஞ்சா. "உன் திருட்டுப் பார்வையை நான் கவனிக்கலைனு நெனச்சியா? கீதா குனிஞ்சு நிமிரும்போதெல்லாம் உன் கண்ணு அவ முன்னாடி போறதும்... நாங்க நடக்கும்போது பின்னாடியே வந்து... எங்க பின்னாடி பார்க்குறதும்... எல்லாம் எனக்குத் தெரியும்டா!"


விஜய் தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டான். அவனோட விறைச்ச சுன்னி தான் அவனுக்கு எதிரா சாட்சி சொல்லிக்கிட்டு நின்னுச்சு. 


"கொஞ்ச நாள் முன்னாடி வரைக்கும்... எவ்வளவு நல்ல பையனாடா இருந்த?" அவ குரல் இப்போ கொஞ்சம் குறைஞ்சது. "அக்கா, தங்கச்சினு எவ்வளவு பாசமாப் பேசுவ. இப்போ? இப்போ வர வர... ரொம்பக் கெட்டுப் போய்ட்ட."


பிரியா , அவனை நேருக்கு நேராப் பார்த்தா.


"எப்போ இருந்துடா நீ இப்படி ஆன?" அவ கேட்ட கேள்வி... அது ஒரு சாதாரண கேள்வி இல்லை. "எப்போ... எப்போ உன் புத்தி இப்படி மாறிச்சு? எப்போ உன் கண்ணு என் மேலயும், அவ மேலயும் தப்பாப் பார்க்க ஆரம்பிச்சது?"


விஜய் அவளைப் பார்த்தான். அவன் கண்ணுல இப்போ பயம் இல்லை. ஒரு தீவிரம். அவன் ஒரு ஆழமான மூச்சு விட்டான். அவனோட விறைச்ச சுன்னியையே ஒரு நிமிஷம் பார்த்துட்டு, அப்புறம் அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தான்.


"அது... அது..." அவன் தொண்டையைக் கனைச்சுக்கிட்டான்.


பிரியா பொறுமையா, அவனோட பதிலுக்காகக் காத்துட்டு இருந்தா. அவளோட பெரிய மொலை ரெண்டும் மெதுவா ஏறி இறங்குச்சு. 


"ஞாபகம் இருக்கா கா?" விஜய் மெதுவா கேட்டான்.


"என்னடா?" பிரியா குழப்பமா அவனைப் பார்த்தா.


"இல்ல... அன்னைக்கு... காலேஜ் முடிஞ்சு... பஸ் ஸ்டாப்ல..."


பிரியாவுக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரு நிமிஷம் சிலிர்த்துச்சு. அவளோட புண்டை லேசா துடிச்சது. 'இவன்... இவன் எந்த நாளைச் சொல்றான்?'


"சொல்லு," அவ குரல் லேசா கம்மிச்சு.


விஜய்யோட கண்ணு இப்போ எங்கயோ வெறிச்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அந்தப் பழைய ஞாபகத்துக்குள்ள அவன் போனது தெரிஞ்சது.


"அன்னைக்கு நீ பிராக்டிகல் கிளாஸ்னு சொல்லிட்டு லேட்டா வந்த... ஞாபகம் இருக்கா?"


பிரியா மெதுவா தலையாட்டுனா. அவளுக்கு இப்போ புரிய ஆரம்பிச்சது.


"நானும் கீதாவும் உனக்காகக் காத்துட்டு இருந்தோம். பஸ்ஸும் வந்துருச்சு. கண்டக்டர் கத்துறான். நாங்க பஸ்ஸை விட்டுறலாமானு யோசிச்சிட்டு இருக்கும்போது... நீ தூரத்துல இருந்து கத்திக்கிட்டே ஓடி வந்த..."


"ம்..." பிரியா முனங்குனா.


"அன்னைக்கு... லேசா மழையும் பேஞ்சுட்டு இருந்துச்சு..." விஜய் தொடர்ந்தான். "அந்த மழைத் தண்ணில... உன் ப்ளூ கலர் யூனிஃபார்ம் புடவை... உன் உடம்போட அப்படியே லேசா ஒட்டி இருந்துச்சு கா."


பிரியாவுக்கு உடம்பெல்லாம் சூடாக ஆரம்பிச்சது. அவளுக்கே தெரியாம அவளோட கை அவ தொடைக்குப் போச்சு. அவளோட புண்டை ஈரமாகுறதை அவளால உணர முடிஞ்சது.


"நீ வேற பஸ்ஸைப் புடிக்கணுமேங்கிற அவசரத்துல... முந்தானையைக் கூட சரியாப் போத்தாம... அதை இடுப்புல சொருகிக்கிட்டு ஓடி வந்த..."


விஜய் பல்லக் கடிச்சான். அவன் பார்வை இப்போ பிரியாவோட அம்மண மொலையையே வெறிச்சுப் பார்த்துச்சு.


"நீ ஓடி வரும்போது..." அவன் குரல் கரகரன்னு வந்தது. "...அங்க..." அவன் கண்ணாலேயே அவளோட ரெண்டு பெரிய மொலையையும் அளவெடுத்தான், "...அந்த நனைஞ்ச ஜாக்கெட்டுக்குள்ள... 'குலுங் குலுங்'னு குலுங்கி ஆடிச்சு."


"எனக்கு அப்பவே இங்க ஒரு மாதிரி ஆகிருச்சு கா," அவன் அவன் சுன்னியைப் பார்த்துக்கிட்டே சொன்னான். 


"அப்புறம்... பஸ்ல ஏறி... 'அப்பாடா... 'னு சொல்லிக்கிட்டே என் மேல இடிச்சிட்டு உள்ள போனியே..."


"அப்போ... உன்னோடது…”னு அவளோட மொலய திரும்ப பாத்து, “என் நெஞ்சுல பட்டு 'பச்'னு நசுங்குச்சு..."


"அன்னைக்குத் தான் கா... அன்னைக்குத் தான் மொத மொதல்ல... உன்னை... உன்னை அக்கான்னு பார்க்கத் தோணல. ஒரு பொண்ணா பார்த்தேன்."


விஜய் பேசி முடிச்சு, மூச்சு வாங்கிக்கிட்டே அவளைப் பார்த்தான். அவன் கண்ணுல அதே வெறி.