Adultery அவள் கணவன் செய்த தவறு (Completed)

[Shrutikrishnan]

முரளி அவன் தொடைக்குக் கீழ இருந்த பேண்ட்டை 'சர்'னு மேல இழுத்து விட்டான். ஜிப்பை மாட்டி, பெல்ட்டைப் போட்டு, கசங்கிப் போன ஷர்ட்டை பேண்ட்டுக்குள்ள சொருகி, மறுபடியும் ஒரு பெரிய ஆபீஸ் பாஸ் மாதிரி கெத்தா நின்னான்.


கிருஷ்ணன் இன்னும் அந்த டிஷ்யூ பேப்பரைக் கேட்ட இடத்துலயே நின்னுட்டு இருந்தான்.


"என்னடா கேட்ட? உன் பொண்டாட்டி எங்கனா? அதோ வர்றா பாரு... பேசிட்டு அப்றம் ஓடி போய், ஆபீஸ் வேலைய பாரு. எனக்கு அடுத்த மீட்டிங் டைம் ஆச்சு. நான் கிளம்புறேன்," முரளி ரொம்பச் சாதாரணமா சொன்னான்.


அவன் கிருஷ்ணனைத் தாண்டி ரூம் கதவு கிட்டப் போனான். ஆனா போகல. டக்குனு நின்னான்.


திரும்பி, கிருஷ்ணனை ஒரு மாதிரி கேவலமாப் பார்த்துச் சிரிச்சான்.


"ஆமா... சும்மா சொல்லக் கூடாதுடா... என் பொண்டாட்டியோட மடிசார் புடவை ஒண்ணு பீரோல சும்மாதான் கெடந்துச்சு. அது உன் பொண்டாட்டிக்கு எப்படிக் கச்சிதமா இருக்குனு பார்க்கணும்னு ஒரு ஆசை. அதான் கட்டச் சொன்னேன்."


அவன் ஒரு செகண்ட் நிறுத்தி, கண்ணைச் சிமிட்டினான்.


"அடேங்கப்பா... என்னமா இருக்கா தெரியுமா! நீ அவ அழகைப் பார்த்தா... இங்கேயே கஞ்சி கக்கிருவ…" னு சொல்லிட்டு, சத்தமாச் சிரிச்சிக்கிட்டே ரூம் கதவைத் திறந்து வெளிய போய் 'படார்'னு சாத்திட்டான்.


கிருஷ்ணன் மட்டும் அந்த ரூம்ல தனியா நின்னான்.


அமைதி. அந்த ஆபீஸ் ரூம் கடிகாரம் 'டிக் டிக்'னு ஓடுற சத்தம் மட்டும் அவன் காதுல விழுந்துச்சு. அவன் கண்ணு பூரா அந்த டேபிளுக்கு அடியிலயே இருந்துச்சு. அவன் சுன்னி வலிச்சது.


அப்போ... 'க்ரீச்...'


அந்தப் பெரிய டேபிள் லேசா அசைஞ்சுச்சு.


கிருஷ்ணன் மூச்சை அடக்கிக்கிட்டான்.


டேபிளுக்கு அடியில இருந்து... முதல்ல... ரெண்டு கையும் தரையில ஊணி வெளிய வந்துச்சு. அந்த வளையல் சத்தம் 'கிளிக் கிளிக்'னு கேட்டுச்சு. அப்புறம்... தலையில கசங்கிப் போன மல்லிகைப்பூ தெரிஞ்சது.


மெதுவா... ரொம்ப மெதுவா... துர்கா அந்த டேபிளுக்கு அடியில இருந்து தவழ்ந்து வெளிய வந்தா.


அவ நாலு கால்ல வெளிய வந்து, அப்புறம் சுவத்தைப் பிடிச்சு மெதுவா எழுந்து நின்னா.


அவ நிமிர்ந்து நின்னு கிருஷ்ணனைப் பார்த்தா.


அவளைப் பார்த்த கிருஷ்ணனுக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரு செகண்ட் ஆடிப் போச்சு. 'ஐயோ... என்ன கோலம் இது!'


அவ கட்டி இருந்த அந்த மஞ்ச கலர் மடிசார் புடவை... அது புடவையாவே இல்ல. மொத்தமா அவ இடுப்புல ஒரு சுருக்கு மாரி சுருண்டு, கசங்கி, அவளோட இடுப்பு மடிப்புக்குக் கீழ தொங்கிட்டு இருந்துச்சு. அவளோட மார்புப் பகுதியை அது கொஞ்சம் கூட மூடல.


அவ போட்டிருந்த ஜாக்கெட்... அதோட கொக்கி எல்லாமே கழண்டு தொங்கிட்டு இருந்துச்சு. ஜாக்கெட் ரெண்டா கிழிஞ்ச மாதிரி ரெண்டு தோள்ல மட்டும் தொங்கிட்டு இருந்தது.


அதுக்குள்ள இருந்த ப்ரா... அதை ப்ரானு சொல்ல முடியாது... அது ஒரு பக்கம் கழண்டு, அவளோட இடது பக்கம் மொலையை மட்டும் தாங்க முடியாமத் தாங்கி, அந்த மொலையை இன்னும் பெருசா 'பிதுக்கி' காட்டிட்டு இருந்துச்சு. அவளோட வலது பக்க மொலை... அதுல ப்ரா இல்லாம... காத்துல... சுதந்திரமா... பெருசா தொங்கிட்டு நின்னுச்சு.


அவ கழுத்துல... அவன் கட்டின தாலி... அந்த ரெண்டு அம்மண மொலைக்கும் நடுவுல ஊஞ்சல் ஆடிட்டு இருந்தது.


ஆனா இது எல்லாத்தையும் விடக் கேவலம்... அவளோட முகம்.


அவ முகம் பூரா... முரளியோட சூடான கஞ்சி... கெட்டியா... பிசுபிசுன்னு அப்பிக் கெடந்துச்சு.


அவ நெத்தியில இருந்த குங்குமம் அந்த வெள்ளைக் கஞ்சியோட கலந்து, ஒரு மாதிரி கொழகொழன்னு செம்பசையா மாறி இருந்துச்சு. கஞ்சி அவ கன்னத்துல... மூக்குல... வழிஞ்சு, அவளோட உதடு ரெண்டையும் பூசி மெழுகி இருந்துச்சு.


அந்தக் கஞ்சி அவ முகத்தோட நிக்கல... அங்க இருந்து வழிஞ்சு... அவ கழுத்து வழியா ஓடி... அவ தாலி மேல பட்டு... அப்புறம்...


அவளோட வலது பக்க மொலை மேல ஒரு கோடு மாரி வழிஞ்சு இருந்துச்சு. இடது பக்க மொலையில... அந்தத் திருகிக்கிட்டு நின்ன கருப்பு காம்பு மேல... ஒரு பெரிய சொட்டுக் கஞ்சி... கெட்டியா... நச்சுனு உக்காந்து இருந்துச்சு.


அவ கிருஷ்ணனையே வெறிச்சுப் பார்த்தா. அவ கண்ணுல கோபமோ, அவமானமோ இல்ல. ஒரு மாதிரி வெறிச்சோடிப் போயிருந்தது. அவ உடம்பு பூரா வேர்த்து, காமச் சூட்டுல செவந்து போயிருந்தது.


கிருஷ்ணன் அவளோட அந்த கஞ்சி வழிஞ்ச மொலையையும், தாலியையும், முகத்தையும் பார்த்துட்டே... அவன் பேண்ட்டுக்குள்ள... அவனோட சுன்னி வெடிச்சுச் சிதறுற மாதிரி துடிச்சது.


"என்னங்க சும்மாவே நின்னு வேடிக்கை பார்க்கப் போறீங்களா? அதைக் குடுங்க" துர்கா அவனைப் பார்த்து சலிப்போடு சொன்னா. அவளோட குரல் களைச்சுப் போயிருந்தது.


கிருஷ்ணன் ஒரு செகண்ட் ஆடிப் போய், அப்புறம் பதறிப்போய் டேபிள் மேல இருந்த டிஷ்யூ பாக்ஸை எடுத்துட்டு வந்து துர்கா கிட்ட நீட்டினான்.


ஆனா அவ அதை வாங்கல. அவளோட ரெண்டு கையும் தூக்கி அவளோட களஞ்சி இருந்த தல முடிய சரி பன்னிட்டு இருந்தா.


அவ அவனை எரிச்சலா நிமிர்ந்து பார்த்தா. "எனக்கு ரெண்டு கை தான் இருக்கு"


அவ என்ன எதிர் பாக்குறானு அவனுக்கு புரிஞ்சது. கிருஷ்ணன் தயங்கினான். அவன் கை நடுங்குச்சு.


கிருஷ்ணன் பயந்து போய் அவ கிட்ட போனான். அவன் மூச்சுல அவ உடம்புல இருந்து வர்ற வேர்வை வாசனையும், முரளியோட கஞ்சி வாசனையும் கலந்து அடிச்சது. அவன் நடுங்குற கையால ஒரு டிஷ்யூவை எடுத்து, அவ முகத்துக்கிட்ட கொண்டு போனான்.


அவன் முதல்ல அவ நெத்தியில இருந்த, குங்குமத்தோட கலந்து பிசுபிசுன்னு இருந்த கஞ்சியைத் துடைச்சான். துர்கா சலிச்சுக்கிட்டே, அவ முடிய சரி பண்ணா. அவளோட தாலி அவன் கை மேல பட்டு ஆடுச்சு.


அவ கன்னம், மூக்குனு மெதுவாத் துடைச்சான்.


"ச்சே ஒரு வேலையைக் கூட ஒழுங்காச் செய்யத் தெரியாதா உங்களுக்கு?" துர்கா கோவமா அவன் கையில இருந்த டிஷ்யூ கொத்தைப் பிடுங்கினா. அவளே அதை அவளோட உதடு ஓரம் ஒட்டி இருந்த முரளி கஞ்சிய துடைச்சா. அப்புறம் கீழ பார்த்தா. அவளோட தாலி மேலயும், மொலைக் காம்பு மேலயும் கஞ்சி வழிஞ்சு ஒட்டியிருந்தது.


"ம் இங்கயும் துடைங்க" அவளோட குரல் இப்போ கொஞ்சம் கம்மி, ஆனா சூடா இருந்துச்சு. அவளோட கசங்கிப் போன தாலியையும், கஞ்சி ஒட்டியிருந்த அவளோட கருப்பு மொலைக் காம்பையும் காட்டுனா.


கிருஷ்ணன் எச்சை முழுங்கினான். புது டிஷ்யூவை எடுத்து, மெதுவா அவ தாலி மேல ஒட்டியிருந்த கஞ்சியைத் துடைச்சான். அப்புறம் அவன் கை நடுங்க அவளோட திருகிக்கிட்டு நின்ன அந்தக் காம்பு மேல இருந்த பிசுபிசுப்பை மெதுவா ஒத்தி எடுத்தான்.


"போதும்" னு சொல்லிட்டு, அவ வேகவேகமா அவ ப்ராவை சரி பண்ணி, ஜாக்கெட்டை இழுத்துப் பிடிச்சு கொக்கியை மாட்டுனா.


அவ வேலை முடியுற வரைக்கும் கிருஷ்ணன் அவளையே பார்த்துட்டு நின்னான்.


துர்கா இப்போ ஒரு வழியா ஜாக்கெட்டை மாட்டி முடிச்சுட்டு, தரையில மடிசார் புடவை கசங்கிக் கிடக்கிறதைப் பார்த்தா. அதை எடுத்து வேகவேகமா இடுப்புல சுத்தி, ஒரு மாதிரி சரி பண்ணிக்கிட்டா.


அப்புறம், டேபிளுக்கு அடியில குனிஞ்சா. அவளோட பெரிய குண்டி அவன் கண்ணு முன்னாடி நல்லாத் தெரிஞ்சது. அவ அங்கிருந்து அவளோட லஞ்ச் பேக்கையும், காலி டிபன் பாக்ஸையும் எடுத்து டேபிள் மேல வச்சா.


எல்லாத்தையும் பேக்ல போட்டுட்டு இருக்கும்போது, டக்குனு நின்னா. முரளியோட டேபிள் டிராயரைத் திறந்து, அதுக்குள்ள இருந்து ஒரு சின்ன வெள்ளைப் பாட்டிலை எடுத்தா. அதை அவசரமா அவ லஞ்ச் பேக்குக்குள்ள வைக்கப் போனா.


"அது… அது என்ன துர்கா?" கிருஷ்ணன் குரல் நடுங்கிக் கேட்டான்.


துர்கா ஒரு செகண்ட் நின்னா. அவளோட கசங்கின புடவை, கலைஞ்ச தலை, ஆனா அவ கண்ணுல மட்டும் ஒரு மாதிரி குரூரமான சிரிப்பு. அவ மெதுவாத் திரும்பி, அந்தப் பாட்டிலை வெளிய எடுத்தா. "இதுவா?"


கிருஷ்ணன் பயத்தோட தலையாட்டினான்.


"ஏன் உங்களுக்கு வேணுமா?" அவ கிண்டலா கேட்டா.


அப்டியே அவனையே பார்த்துக்கிட்டு, மெதுவா அவன்கிட்ட நடந்து வந்தா. நேருக்கு நேரா வந்து நின்னா. அவ உடம்புல இருந்து வந்த காம சூடு கிருஷ்ணனைத் தாக்குச்சு.


அவ டக்குனு முன்னாடி குனிஞ்சு, கிருஷ்ணனோட பேண்ட்டை லபக்னு பிடிச்சா.


கிருஷ்ணன் அதிர்ச்சில துள்ளிப் போனான். அவளோட அஞ்சு விரலும் அவன் பேண்ட்டுக்குள்ள துடிச்சுக்கிட்டு இருந்த சுன்னியை இறுக்கமாப் பிடிச்சது.


"அதானே பார்த்தேன்" அவளோட குரல் இப்போ ரகசியமா, ஆனா அத்தனை சூடா இருந்துச்சு. "பொண்டாட்டி இன்னொருத்தன் கஞ்சியோட, கிழிஞ்ச ஜாக்கெட்டோட வந்து நின்னாதானே உங்களுக்கு இது தூக்கிட்டு நிக்கும்? உங்களுக்கு இது தேவையில்லை."


அவ நக்கலாச் சிரிச்சா.


அவ அவன் சுன்னியை விட்டா. இப்போ அவனை ஒரு மாதிரி சுத்தி வந்தா, பூனை மாதிரி. "இது உங்களுக்கு இல்ல உங்க பாஸுக்கு. என்னோட சின்ன கிஃப்ட்."


அவ அந்தப் பாட்டிலை அவன் கண்ணு முன்னாடி ஆட்டுனா. அதுல வயாக்ரானு எழுதி இருந்துச்சு.


கிருஷ்ணன் கண்ணு பயத்துல விரிஞ்சது. "துர்கா… என்ன… என்ன இது?"


"ஏன் கேக்குறீங்க? உங்களை நம்பினா வேலைக்கு ஆகுமா? இன்னைக்கு லஞ்ச் வர்றதுக்கு முன்னாடி நானேதான் மெடிக்கல் ஷாப்ல வாங்கிட்டு வந்தேன். அந்தப் பையன் சொன்னான், ஒரு நாளைக்கு ஒண்ணுதான் மேடம், நாலு அஞ்சு மணி நேரம் தாங்கும்னு."


அவ இன்னும் கிட்ட நெருங்குனா. அவளோட மொலை இப்போ அவன் நெஞ்சுல உரசுச்சு. அவளோட சூடான மூச்சுக் காத்து அவன் காதுல பட்டுச்சு.


"உங்க பாஸுக்கு ஒண்ணு போட்டதுக்கே நல்லாதான் வேலை செய்யுது. ஆனா"


அவ கண்ணு இப்போ இருண்டுச்சு. அதுல ஒரு வெறி தெரிஞ்சது.


"ஆனா இந்த நாய்க்கு இவன் போதும் போதும் துர்கா முடியலனு என் கால்ல விழுந்து கெஞ்சினாலும், நான் விடமாட்டேன்."


"இவனை விடாம சூடு ஏத்தி இந்த முப்பது மாத்திரையையும் அவன் தொண்டைக்குள்ள தள்ளி அவன் சுன்னியை ஒரு நிமிஷம் கூட அடங்க விடாம அவன் உடம்புல இருக்குற கஞ்சி சொட்டு பாக்கி இல்லாம மொத்தத்தையும் கறந்து"


அவ திரும்பவும் அவன் முன்னாடி வந்து நின்னா. அவளோட ரெண்டு கண்ணும் அவன் கண்ணை நேராப் பார்த்துச்சு.


"இனிமே அவன் எந்த பொண்ணையும் தொடாத மாரி… அவன் பூலை சக்கையாப் புழிஞ்சு எடுக்க போறேன். இனிமேல் என் பேரைச் சொன்னா கூட அவன் பயந்து ஓடணும். அவனை அந்த நிலைமைக்குக் கொண்டு வர்றேன். என்ன நான் சொல்றது சரிதானேங்க?"


அவ அவனை ஒரு கேவலமான பார்வை பார்த்துட்டு, வேகமாத் திரும்பி, அவளோட லஞ்ச் பேக்கை எடுத்துக்கிட்டா. அவளோட கசங்கிப் போன மடிசார் புடவையை ஒரு கையால இழுத்துப் பிடிச்சு சரி பண்ணிக்கிட்டா.


"சரி... என்னோட ஆபீஸ் வேலை முடிஞ்சது. நான் வீட்டுக்கு போறேன். நீங்க பொறுமையா வேல முடிச்சிட்டு வாங்க."


அவ ஒரு நிமிஷம் கூட நிக்கல. 'படார்'னு முரளியோட ரூம் கதவைத் திறந்து வெளிய நடந்தா.


ஆபீஸ்ல கீபோர்டு சத்தம் 'தடதட'னு கேட்டுட்டு இருந்துச்சு. அந்த ரூம் கதவு திறந்ததும், எல்லாரும் இயல்பாத் திரும்பிப் பார்த்தாங்க.


அங்க துர்கா நின்னுட்டு இருந்தா.


அவ கோலம்... ஐயோ... தலையில வச்சிருந்த மல்லிகைப்பூ கசங்கி, பாதி உதிர்ந்து தொங்கிட்டு இருந்துச்சு. தல முடி கலைஞ்சு போயிருந்தது. அவ கட்டி இருந்த அந்த மஞ்ச மடிசார் புடவை, அது சரியா இடுப்புல நிக்காம, கசங்கி, சுருண்டு, அவளோட இடுப்பும் வயிறும் லேசா தெரியுற மாதிரி இருந்துச்சு. அவ முகத்துல... கஞ்சியைத் துடைச்ச அந்த ஈரம் இன்னும் காயாம பிசுபிசுன்னு தெரிஞ்சது.


ஆபீஸ்ல இருந்த அத்தனை பேரும் அவளையே தான் பார்த்தாங்க. அத்தனை கண்ணும் அவளை மேல இருந்து கீழ வரைக்கும் ஒரு மாதிரி அருவருப்பா, ஆனா அதே சமயம் வெறிச்சுப் பார்த்துச்சு. கீபோர்டு சத்தம் மொத்தமா நின்னு போச்சு. ஆபீஸ்ல ஊசி விழுந்தா கேட்குற அளவுக்கு அமைதி.


துர்காவுக்கு அத்தனை கண்ணும் அவளைத் துளைக்கிறது நல்லாத் தெரிஞ்சது. அவளுக்குள்ள அவ்வளவு கோவம், அவ்வளவு அவமானம் கொந்தளிச்சது. ஆனா... அந்தக் கோவம் முரளி மேல இல்ல.


எல்லாத்துக்கும் காரணமான... அந்த ரூமுக்குள்ள இன்னும் பொம்மை மாரி நின்னுட்டு இருக்கானே... அவ புருஷன்... அவன் மேல தான் அத்தனைக் கோவமும்.


அவ பல்லக் கடிச்சா. கூச்சப்படல. குனியல. தலையை நிமிர்ந்து, அந்த அத்தனை பேரையும் ஒரு கேவலமான பார்வை பார்த்துக்கிட்டே, கம்பீரமா நடந்து ஆபீஸை விட்டு வெளிய போனா.


அவ போன ரெண்டு நிமிஷம் கழிச்சு...


கிருஷ்ணன் அந்த ரூமை விட்டு வெளிய வந்தான்.


அவனால தலையைத் தூக்க முடியல. குனிஞ்சு, குறுகி, ஒரு திருடனை விடக் கேவலமா நடந்து வந்தான். ஆபீஸ்ல இருந்த அத்தனை கண்ணும் இப்போ அவன் மேல திரும்புச்சு. 'இவன் பொண்டாட்டி தான் டா அவ', 'பாஸ் ரூம்ல இருந்து இப்பிடி ஒரு கோலத்துல வரா', 'இவன்லாம் ஒரு ஆம்பளையா... பொண்டாட்டியை வச்சுப் பொழைக்கிறான்'... யாரும் வாய் திறந்து பேசல, ஆனா அந்தக் கேவலமான பார்வை, அந்த நக்கலான சிரிப்பு... அது எல்லாத்தையும் கிருஷ்ணன் காதுல கத்திச் சொல்லுச்சு.


அவன் வேகவேகமா நடந்து, அவன் சீட்ல போய் 'தொப்'னு உக்காந்தான். கம்ப்யூட்டரை ஆன் பண்ணி, ஏதோ வேலை பார்க்கிற மாதிரி நடிச்சான். ஆனா அவன் கை நடுங்குச்சு. காது ரெண்டும் அவிஞ்சு போற மாதிரி சூடா இருந்துச்சு.


அவன் மனசுக்குள்ள துர்கா சொன்னது தான் ஓடிட்டு இருந்துச்சு. அந்த வயாக்ரா பாட்டில். 'ஐயோ... இவ என்ன லூசு மாதிரிப் பேசுறா... முப்பது மாத்திரையா? அந்த முரளி நாய்க்கு எதாச்சும் ஆச்சுன்னா?' அவ போற போக்கைப் பார்த்தா, முரளிக்கு ஹார்ட் அட்டாக் வர வச்சு, அவனைக் கொன்னே போடுவா போலயே. அவமானத்தை விட இப்போ அவனுக்குப் பயம் தான் உடம்பை நடுங்க வச்சது.