Fantasy వాంఛ - Beyond Boundaries

[vivastra]

లంచ్ టైం అవుతుండగా సాత్విక్, జాహ్నవి దగ్గరికి వచ్చి

"జాను పద లంచ్ కి వెళ్దాం" అన్నాడు.

అది విని కొంచెం పక్కన ఉన్న రేష్మ కడుపు మండిపోయింది. కోపంగా జాహ్నవి వైపు చూసింది. జాహ్నవి పైకి లేచి సాత్విక్ తో పాటు ముందుకి నడిచింది. వాళ్ళిద్దరినీ చూస్తూ రేష్మ తిట్టుకుంటూ ఉంది.

"కేఫ్టీరియా కి కాదా?" అంది జాహ్నవి మెల్లగా

"లేదు బయటకు వెళ్దాం" అంటూ లిఫ్ట్ లో గ్రౌండ్ ఫ్లోర్ బటన్ మీద క్లిక్ చేశాడు సాత్విక్.

డోర్స్ క్లోజ్ అవ్వగానే జాహ్నవి ని మీదకి లాక్కున్నాడు.

"ఎవరైనా చూస్తారు" అంది జాహ్నవి కంగారుగా

"ఎవరు చూడరులే అంటూ జాహ్నవి పెదాలు అందుకోబోతుంటే జాహ్నవి తన తలని పక్కకి తిప్పింది దాంతో సాత్విక్ పెదాలు ఆమె బుగ్గ మీద వెచ్చని ముద్దు ముద్రని వేసాయి.

ఇంతలో ఫ్లోర్ వచ్చి డోర్ ఓపెన్ అవ్వటంతో ఇద్దరు దూరం జరిగారు. కాసేపటికి కార్ లో దగ్గరలోని రెస్టారెంట్ కి బయలుదేరారు. కార్ రెస్టారెంట్ ముందు ఆగగానే ఇద్దరు దిగి లోపలికి వెళ్లారు.

"ఎంత మంది ఉన్నారు సార్?" అని అక్కడ ఉన్న రెస్టారెంట్ అతను అడగగానే

"ముగ్గురం" అన్నాడు సాత్విక్

వచ్చింది ఇద్దరమే కదా మరి ముగ్గురం అంటాడు ఏంటి అనుకుంది జాహ్నవి

"నాతో రండి సార్" అంటూ అతను ఒక టేబుల్ దగ్గరికి తీసుకొని వెళ్లి కూర్చోపెట్టాడు. 

జాహ్నవి, సాత్విక్ ఇద్దరు ఎదురెదురు కూర్చున్నారు. 

"ఉన్నది ఇద్దరమే కదా?" అంది జాహ్నవి

"హే దినేష్ ఇక్కడ?" అంటూ సాత్విక్ పైకి లేచి చేయి ఊపాడు.

దినేష్ పేరు వినగానే జాహ్నవి గుండె అదిరిపడింది. ఇప్పటి వరకు ఎలానో ట్రై చేసి అతని ఆలోచన నుండి బయటకి రావటానికి చూసింది. కానీ ఇప్పుడు సాత్విక్ తనని ఇక్కడికి పిలిస్తే ఎలా మేనేజ్ చేయాలి అనుకుంటూ కంగారు పడింది.

అటు దినేష్ పరిస్థితి కూడా అలానే ఉంది. ఫార్మల్ షర్ట్, లూస్ పాంట్స్ వేసుకుని ఉన్న జాహ్నవి ని వెనుక నుండి చూడగానే అతనిలో కూడా కంగారు మొదలైంది. ఇప్పుడు సాత్విక్ ముందు ఎలా ఉండాలో కూడా అతనికి అర్ధం కాలేదు. తెలియకుండానే గుండె వేగం పెరిగి భయం పట్టుకుంది.

"అక్కడనే కూర్చో చుట్టూ తిరిగి ఇటేమి వస్తావ్ లే కానీ" అన్నాడు సాత్విక్.

"పర్లేదు సాత్విక్" అన్నాడు దినేష్ మెల్లగా

"ఏం కాదు కూర్చో" అన్నాడు సాత్విక్ మళ్ళీ

దినేష్ చేసేది లేక మెల్లగా జాహ్నవి పక్కన ఉన్న సీట్ లో కూర్చున్నాడు. 

"నిన్ననే కలవాల్సింది బట్ కుదరలేదు. అందుకే ఈ రోజు లంచ్ కి కలుద్దామని పిలిచాను" అన్నాడు సాత్విక్

"అయ్యో పర్లేదు సాత్విక్" అన్నాడు దినేష్

జాహ్నవి, దినేష్ అసలు ఒకరి మొహం మరొకరు చూసుకోలేదు. ఇద్దరిలో కంగారు, భయం స్పష్టంగా కనపడుతూ ఉంది.

"ఏంటి ఇద్దరు అలా ఉన్నారు? ఇంకా మీ మధ్య గొడవ సాల్వ్ అవ్వలేదా?" అన్నాడు సాత్విక్ నవ్వుతూ

అది విని జాహ్నవి కి ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు.

"అదేం లేదు సాత్విక్" అంటూ జాహ్నవి వైపు తిరిగి "హాయ్ జాహ్నవి" అన్నాడు

"హాయ్ దినేష్" అంది జాహ్నవి

ఆ క్షణం ఇద్దరి కళ్ళు కలుసుకున్నాయి. చూడకూడదు, చూడకూడదు అనుకుంటేనే జాహ్నవి అతని కళ్ళల్లోకి చూసింది. మనసంతా చాలా బరువుగా అనిపించింది. మాటల్లో చెప్పలేని ఎన్నో భావాలు ఒకరి కళ్ళల్లో మరొకరికి కనపడుతూ ఉన్నాయి. 

"సార్ ఆర్డర్?" అంటూ వెయిటర్ వచ్చాడు.

దాంతో ఇద్దరు ఈ లోకంలోకి వచ్చారు.

సాత్విక్ కావాల్సిన ఫుడ్ ఆర్డర్ ఇచ్చాడు.

"చాలా థాంక్స్ దినేష్, నువ్వు లేకపోయి ఉంటే ఏమై ఉండేదో అనిపించింది. తనని చాలా బాగా చూసుకున్నావు" అన్నాడు సాత్విక్ మెచ్చుకోలుగా

దినేష్ మెల్లగా నవ్వి సైలెంట్ గా ఉన్నాడు.

"అండ్ కంగ్రాట్స్ ఫర్ యువర్ US ప్రాజెక్ట్" అన్నాడు సాత్విక్

"థాంక్యూ సాత్విక్" అన్నాడు దినేష్

ఇంతలో జాహ్నవి ఫోన్ రింగ్ అయింది. చూస్తే రవళి నుండి. పక్కన దినేష్, సాత్విక్ మాట్లాడుతూ ఉంటే ఇబ్బంది అని

"నేను కాల్ మాట్లాడి వస్తాను" అంటూ జాహ్నవి అక్కడ నుండి పక్కకి వెళ్ళింది.

"హే జాహ్నవి..........." అంటూ రవళి అరిచినంత పని చేసింది.

"ఏంటే అంత సంతోషం గా ఉన్నావ్, ఏంటి మ్యాటర్?" అంది జాహ్నవి

"నేను, దినేష్ ఒక 3 నెలల పాటు అమెరికా వెళ్తున్నాం" అంటూ సంతోషంగా చెప్పింది రవళి

"ఏంటి?" అంది జాహ్నవి ఆశ్చర్యపోతూ

"ఇందాకే దినేష్ కాల్ చేసి చెప్పాడు. US లో ఏదో ప్రాజెక్ట్ ఒకే అయింది అంట, ఇద్దరం కలిసి వెళ్తున్నాం అన్నాడు" అంది రవళి

అది విని దినేష్ దూరంగా ఉంటే అతని ఆలోచన పోయి నార్మల్ అవుతాను అని సంతోషపడాలో లేక రవళి దూరం అవుతుంది అని బాధ పడాలో జాహ్నవి కి అర్ధం కాలేదు. 

"కంగ్రాట్స్, మరి ఎప్పుడు వస్తున్నావ్ ఇక్కడికి?" అంది జాహ్నవి మెల్లగా

"రేపు వస్తానే" అంది రవళి

"సరే రేపు మాట్లాడదాం రా" అంది జాహ్నవి

"సరే వెళ్లి ఈ విషయం అమ్మ వాళ్ళకి కూడా చెప్పాలి, చాలా సంతోషంగా ఉంది" అంది రవళి.

జాహ్నవి కాల్ కట్ చేసి మళ్ళీ టేబుల్ దగ్గరికి వచ్చి కూర్చుంది. అందుకేనా దినేష్ మొన్న మళ్ళీ కనపడతానో లేదో అన్నాడు అనుకుంది జాహ్నవి మనసులో. కానీ హమ్మయ్య కొంచెం ఇప్పుడు రిలాక్సింగ్ ఉంది అనుకుంది. 

ఇంతలో దినేష్ చేయి అతని తొడ మీద నుండి కిందకి జారి జాహ్నవి తొడకి తగిలింది. దాంతో జాహ్నవి వెంటనే అతన్ని చివుక్కున చూసింది. ఆమె చూపుని అర్ధం చేసుకున్న దినేష్ 

"సారీ చేయి జారింది" అన్నాడు మెల్లగా

మళ్ళీ సాత్విక్ వైపు తిరిగి మాట్లాడటం మొదలుపెట్టాడు.

కాసేపటికి ఫుడ్ వచ్చింది. ముగ్గుర తినటం మొదలుపెట్టారు. తింటున్నంతసేపు దినేష్, జాహ్నవి ఒకరి వైపు మరొకరు అసలు చూసుకోలేదు. తినటం పూర్తి అయిన తర్వాత దినేష్ బిల్ పే చేయబోతుంటే

"హే ఇది నా ట్రీట్" అన్నాడు సాత్విక్

"లేదు ప్రాజెక్ట్ ఒకే అయినందుకు నా ట్రీట్" అంటూ దినేష్ బిల్ పే చేసాడు. 

మెల్లగా ముగ్గురు పార్కింగ్ దగ్గరికి వచ్చారు. ఇంతలో జాహ్నవి చేతిలోని పర్స్ కిందకి జారి పడింది. జాహ్నవి దానిని తీసుకోవటానికి కిందకి వంగింది దాంతో ఆమె షర్ట్ పైకి వెళ్లి వెనుక నడుము భాగం కొంచెం కనపడుతూ ఉంది. అది చూసిన సాత్విక్ మనసులో నవ్వుకుంటూ

"చూసుకోవాలి కదా" అంటూ ముందుకి ఒంగి పర్స్ తీస్తున్నట్టు చేయి ముందుకి చాపి ఇంకొక చేత్తో కనపడుతున్న ఆమె నడుము మీద గిచ్చాడు.

సాత్విక్ ఇలా తనకి హెల్ప్ చేస్తూ ఉంటే ఇదే అవకాశం అన్నట్టుగా చూసి సాత్విక్ ముందే దినేష్ తన నడుము గిల్లాడు అనుకుని పిచ్చకోపం తెచ్చుకుంది జాహ్నవి. వెంటనే పైకి లేచి దినేష్ వైపు తిరిగి అతని చెంప మీద గట్టిగా ఒక్కటి పీకి

"పిచ్చి పిచ్చి గా ఉందా?" అంది కోపంగా

దాంతో అక్కడ ఉన్న ముగ్గురు నలుగురు వీళ్లనే చూస్తూ ఉన్నారు.

"హే జాను, తనని ఎందుకు కొట్టావ్ పాపం, నేనే సరదాగా అలా నా చేత్తో గిల్లాను" అంటూ సాత్విక్ వెంటనే దినేష్ వైపు తిరిగి "సారీ దినేష్, ఏం అనుకోకు" అంటూ అతనికి సారీ చెప్పాడు.

దినేష్ ఏం మాట్లాడకుండా జాహ్నవి కళ్ళలోకి చూసి ఒక్కమాట కూడా మాట్లాడకుండా తన కార్ దగ్గరికి వెళ్లి అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయాడు.

సాత్విక్ కూడా జాలిగా అతన్ని చూస్తూ ఉన్నాడు. ఆ క్షణం జాహ్నవి కూడా చాలా బాధ పడింది. అనవసరంగా దినేష్ మీద చేయి చేసుకున్నందుకు.

"ఎందుకు అంతలా రియాక్ట్ అయ్యావ్? అయినా ఇన్నిరోజులు అతను అక్కడే నీతో ఉన్నాడు ఎప్పుడైనా ఇలా బిహేవ్ చేశాడా?" అన్నాడు సాత్విక్ సూటిగా జాహ్నవి కళ్ళలోకి చూస్తూ

లేదు అన్నట్టుగా తల అడ్డంగా ఊపింది జాహ్నవి

"మరి అప్పుడు చేయని వాడు, ఇప్పుడెలా చేస్తాడు అనుకున్నావ్" అన్నాడు మళ్ళీ

జాహ్నవి దగ్గర సమాధానం లేదు.

"నీ మీద ఏదో జోక్స్ వేసాడు అని గొడవ అయింది అన్నావ్? దానిని అతను సీరియస్ తీసుకోకుండా నీకు ఒంట్లో బాగోలేనప్పుడు చాలా హెల్ప్ చేసాడు. నువ్వు మాత్రం ఇంకా అదే మనసులో పెట్టుకున్నట్టు ఉన్నావ్ జాను" అన్నాడు సాత్విక్

జాహ్నవి సైలెంట్ గా ఉండిపోయింది.

"పాపం అందరూ ఇటే చూసారు, చాలా హర్ట్ అయినట్టు ఉన్నాడు" అన్నాడు సాత్విక్

జాహ్నవి ఏం చెప్పలేకపోతుంది. తన మనసులో దినేష్ మీద కోపం ఉందా, ప్రేమ ఉందా, లేక అసలు మాటల్లో చెప్పలేని ఫీలింగ్ ఏమైనా ఉందా? అనుకుంటూ ఉంది. 

"సరే నేను దినేష్ తో మాట్లాడతాను లే పద" అన్నాడు సాత్విక్

తిరిగి ఇద్దరు ఆఫీస్ కి వెళ్లారు. వర్క్ చేద్దామని జాహ్నవి కూర్చుంది కానీ తన మనసు మొత్తం దినేష్ ఆలోచన చుట్టే తిరుగుతూ ఉంది. 

అసలు ఎందుకు అంతలా రియాక్ట్ అయ్యాను. నేను చేసిన తప్పుకి అతన్ని కూడా బాధ్యున్ని చేస్తున్నానా అందుకే ఇంతలా రియాక్ట్ అయ్యానా? ఒకవేళ మొన్న వద్దు దినేష్ ఇష్టం లేదు అంటే ఆ క్షణం అతను వెనక్కి తగ్గేవాడు. నేనే ఆ రోజు అతన్ని ముద్దు పెట్టుకున్నాను. అంటే తప్పు మొత్తం నాదే. మరి ఎందుకు దినేష్ నే దోషిగా అనుకుంటున్నాను అనుకుంటూ తనలో తాను బాధ పడింది. ఆమె కళ్ళల్లో దినేష్ వెళ్లే ముందు చూసిన చూపే కనపడుతూ ఉంది.

రాత్రి కూడా జాహ్నవి కి సరిగ్గా నిద్ర పట్టలేదు. 

మరుసటి రోజు బెల్ మొగుతుంటే వెళ్లి డోర్ ఓపెన్ చేసింది. ఎదురుగా రవళి నిలబడి ఉంది. ఒక్కసారిగా ముందుకి జాహ్నవిని వాటేసుకుంది రవళి

"ఎలా ఉన్నావే?" అంటూ

జాహ్నవి కూడా రవళి ని గట్టిగా వాటేసుకుంది.

"నేను బాగున్నానే" అంది జాహ్నవి

ఇంతలో ఆమె వెనుక ఉన్న దినేష్ ని చూసింది. అతని చేతిలో రవళి లగేజ్ బ్యాగ్ ఉంది. ఇద్దరి కళ్ళు ఒక్కక్షణం కలుసుకున్నాయి. 

"రవళి నేను వెళ్తున్నాను, ఇంపార్టెంట్ వర్క్ ఉంది" అన్నాడు దినేష్

"కాఫీ అయినా తాగి వెళ్ళు దినేష్" అంది రవళి

"లేదు వెళ్ళాలి" అన్నాడు

ఇద్దరు పక్కకి జరిగితే బ్యాగ్ లోపల పెట్టి అక్కడ నుండి బయటకి కదిలాడు. జాహ్నవి కి దినేష్ తో మాట్లాడాలి అనిపించినా కానీ తన ధైర్యం సరిపోలేదు. అతను వెళ్తుంటే అలానే చూస్తూ ఉండిపోయింది. మనసంతా ఏదో తెలియని బాధ. అసలు తనకి, దినేష్ మధ్య ఉన్న రిలేషన్ ఏంటి అనుకుంటూ తనని ప్రశ్నించుకుంది జాహ్నవి.

అంతలో రవళి మాటలు మొదలుపెట్టింది. దాంతో జాహ్నవి తన ఆలోచన నుండి బయటకు వచ్చి రవళి వైపు చూసింది. ఇద్దరు కాసేపు అవి ఇవి మాట్లాడుకున్నారు. 

"ఎప్పుడు వెళ్తున్నారే?" అంది జాహ్నవి

"వచ్చే శనివారం" అంది రవళి

అంటే ఇంకా రెండు రోజులు మాత్రమే నా అనుకుంది జాహ్నవి

"నిన్ను చాలా మిస్ అవుతానే" అంది జాహ్నవి మెల్లగా కళ్ళల్లో నీళ్ళు తిరుగుతూ ఉంటే

"నేను కూడానే" అంటూ జాహ్నవి ని వాటేసుకుంది రవళి నీళ్ళు నిండిన కళ్ళతో.

ఇద్దరు కాసేపు అలానే ఉన్నారు.

"అయినా 3 నెలలే కదా త్వరగా అయిపోతుంది లే" అంది రవళి

"మ్మ్" అంది జాహ్నవి

మెల్లగా రెండు రోజులు గడిచాయి. ఈ రోజే దినేష్, రవళి వెళ్లే రోజు. మరుసటి ఉదయం ఫ్లైట్. 

ఈ రెండు రోజులు దినేష్ తో మాట్లాడాలి అనుకుంది జాహ్నవి, కానీ ధైర్యం మాత్రం రావట్లేదు. మనసు మొత్తం అతని ఆలోచనే. రోజులు దగ్గర పడుతున్న కొద్ది కోపం, అసహనం, బాధ అన్నీ పెరిగిపోతూ ఉన్నాయి జాహ్నవి లో. అటు సాత్విక్ మాట్లాడతాను అన్నాడు కానీ తన పనుల్లో పడిపోయి ఆ విషయం మర్చిపోయాడు. దాంతో జాహ్నవి కి ఇంకా బాధగా అనిపించింది.

"ఒసేయ్ నైట్ కి దినేష్ ని ఇక్కడ రమ్మని పిలుస్తున్నాను" అంది రవళి మెల్లగా

"మ్మ్" అంది జాహ్నవి కనీసం ఇప్పుడైనా అతనితో మాట్లాడొచ్చు అని

సాయంత్రం 7 అవుతుండగా దినేష్ తన లగేజ్ తో అక్కడికి వచ్చాడు. అతని రాక కోసం ఉదయం నుండి జాహ్నవి ఎదురు చూస్తూనే ఉంది. దినేష్ వచ్చాడే కానీ తన కళ్ళ వైపు కూడా చూడట్లేదు. 

"దినేష్ ఈ రోజు నువ్వు వండవా?" అంది జాహ్నవి మెల్లగా

అది విని ఒక్కసారిగా తన తల తిప్పి జాహ్నవి కళ్ళలోకి చూసాడు.

"అవును దినేష్ నువ్వే వండు ప్లీజ్" అంది రవళి కూడా నవ్వుతూ

"మ్మ్ సరే" అన్నాడు దినేష్ మెల్లగా

కాసేపటికి లేచి కిచెన్ లోకి వెళ్ళాడు. రవళి కూడా లేచి

"నేను స్నానం చేసి వస్తానే" అంటూ తన రూమ్ లోకి వెళ్ళింది.

ఇదే మంచి ఛాన్స్ ఇప్పుడు దినేష్ తో మాట్లాడకపోతే మళ్ళీ మాట్లాడే అవకాశం రాదు అన్నట్టుగా మెల్లగా కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది.

"దినేష్" అంటూ మెల్లగా పిలిచింది.

దినేష్ ఏం పలకలేదు అలానే తన పని తను చేసుకుంటూ ఉన్నాడు. 

"సారీ" అంది మెల్లగా

అయినా దినేష్ సమాధానం ఇవ్వలేదు.

మెల్లగా అతని దగ్గరకి నడుచుకుంటూ వెళ్లి 

"సారీ దినేష్" అంది జాహ్నవి మళ్ళీ మెల్లగా

"నిన్నే ఇటు చూడు" అంటూ అతని చేయి పట్టుకుని తన వైపుకి తిప్పుకుంది.

"సారీ చెప్పా కదా కావాలి అంటే కోపం పోయేలా నన్ను కూడా కొట్టు" అంటూ దినేష్ చేతిని పట్టుకుని తన చెంప మీద పెట్టుకుని అటు ఇటు అంది జాహ్నవి

దినేష్ వెంటనే జాహ్నవి చేతిని ఆపి, సూటిగా ఆమె కళ్ళల్లోకి చూసాడు. 

"జాహ్నవి మన మధ్య ఉన్నది ఏంటి?" అన్నాడు

అసలు అలాంటి ప్రశ్న అడుగుతాడని జాహ్నవి అనుకోలేదు. ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాలేదు. అలానే అతని కళ్ళలోకి చూస్తూ

"దినేష్ జరిగింది మర్చిపో, ప్లీజ్" అంది

"అడిగిన దానికి చెప్పు మన మధ్య ఉన్నది ఏంటి?" అన్నాడు మళ్ళీ

"ఏం లేదు. చెప్తుంటే అర్ధం కావట్లేదా?" అంది జాహ్నవి

"నిజంగా ఏం లేదా?" అన్నాడు మళ్ళీ

జాహ్నవి ఏం మాట్లాడలేదు 

దినేష్ మెల్లగా ముందుకి ఒంగి జాహ్నవి పెదాలని అందుకోబోతుంటే జాహ్నవి అతన్ని ఆపి

"దినేష్, ఏం లేదని చెప్పా కదా" అంది జాహ్నవి

అది విని దినేష్ వెనక్కి జరిగాడు. జాహ్నవి కళ్ళలోకి చూసాడు. అటు జాహ్నవి మనసుకి కూడా ఈ ఫీలింగ్ ఏంటో అర్ధం కావట్లేదు. ఇంతలో రవళి వచ్చిన సౌండ్ విని జాహ్నవి హల్ లోకి వచ్చేసింది.

ఫుడ్ తినేటప్పుడు కూడా దినేష్ ఇక జాహ్నవి మొహం వైపు చూడలేదు. అతను అడిగిన ప్రశ్నకి సమాధానం జాహ్నవి దగ్గర లేదు. తినేసి ఎవరి రూమ్స్ లోకి వాళ్ళు వెళ్లారు. 

జాహ్నవి మనసు మాత్రం దినేష్ వైపే లాగుతూ ఉంది. టైం చూస్తే 10:30 అయింది. దినేష్ వాళ్ళు ఇక్కడ 5 వరకు మాత్రమే ఉంటారు. టైం గడుస్తున్న కొద్ది జాహ్నవి గుండె వేగం పెరుగుతూ ఉంది. వెంటనే తన ఫోన్ తీసుకొని

"నీతో మాట్లాడాలి దినేష్" అంటూ అతనికి మెసేజ్ చేసింది.

కానీ దినేష్ నుండి రిప్లై లేదు.

"ఉన్నావా?" అంటూ మళ్ళీ మెసేజ్ చేసింది.

అయినా దినేష్ రిప్లై ఇవ్వలేదు.

"అసలు ఏంటి వీడు రిప్లై ఇవ్వడు" అనుకుంటూ తన రూమ్ లో నుండి చిరాకుగా బయటకు వచ్చింది. అంతే ఎదురుగా కళ్ళ ముందు కనపడింది చూసి గుండె ఆగిపోయింది.

రవళి బట్టలు లేకుండా దినేష్ కాళ్ళ ముందు కూర్చుని అతని మొడ్డని చీకుతూ ఉంది. ఆమె నోటి నుండి

సర్ప్ సుర్ప్ సుర్ప్... అంటూ సౌండ్స్ వస్తూ ఉన్నాయి.

ఇంతలో దినేష్, జాహ్నవి వైపు చూసాడు. ఆ క్షణం ఇద్దరి కళ్ళు కలుసుకున్నాయి.