Adultery அவள் இதயத்தின் மொழி

[yazhiniram]

Part 1:

அது ஒரு வியாழக்கிழமை காலை, மணி கிட்டத்தட்ட பத்தே கால் இருக்கும். வீடே அமைதியாக, வெறிச்சோடிப் போயிருந்துச்சு. பையன் ஸ்கூலுக்குப் போயிட்டான், கார்த்திக்கும் ஆபிஸுக்குக் கிளம்பிப் போயிட்டாரு. காலையில எல்லா வேலையும் முடிஞ்சு, ஒரு வழியா நான் சோஃபால வந்து உக்காந்தேன்.

சம்மர் டைம்ங்கிறதால லேசான காட்டன் புடவை தான் கட்டியிருந்தேன். ஆனா வேலை செஞ்ச சூட்டுல வேர்த்துப் போயிருந்தேன். இப்போ எனக்கு ஒரு காபி தேவை. சூடான காபி கையில் எடுத்துட்டு, சோஃபாவோட விளிம்புல வந்து உக்காந்தேன். 'அப்பாடா! இது போதும்!'ன்னு நெனச்சேன்.

நான் காபி கப்பை உதட்டுல வைக்கப் போனேன், சரியா அப்போ தான் போன் வைப்ரேட் ஆச்சு. ஸ்க்ரீன்ல **'கவிதா காலிங்'**ன்னு காட்டிச்சு. ஒரு புன்னகை என் முகத்துல தானா வந்துச்சு. போனை எடுத்தேன்.

நான்: "யாருப்பா இது? இப்பதான் என்னோட ஞாபகம் வந்துச்சா உனக்கு!"

கவிதா: "டேய்! நீ மட்டும் என்ன பெரிய யோக்கியமா? ஒரு கால் பண்ண மாட்டிங்கிற. நான் கூப்பிடலைன்னா, நீ உலகத்துலையே இல்லைன்னு நெனச்சுடுவே போல."

லேசாச் சிரிச்சேன்.
நான்: "அப்படி இல்லைடீ. காலையிலதான் பைத்தியம் பிடிச்ச மாதிரி ஓட்டம் இருக்கும்ல? பையன் ஸ்கூல், கார்த்திக் ஆபிஸ், அவங்க டிபன், லஞ்ச்... அப்புறம் வீடு கிளீன் பண்றதுன்னு..."

கவிதா: "அதே கதை தான்டீ இங்கயும். என் பொண்ணு இன்னைக்கு வாட்டர் பாட்டில்ல கார்ட்டூன் ஸ்டிக்கர் இல்லைன்னு காலையில ஒரே அழுகை."

முகத்தைச் சுளிச்சேன்.
நான்: "ஐயோ பாவம்..."

கவிதா: "அவளைத் தேத்த நான் கத்திகிட்டு இருக்கேன். இந்த வருண் மட்டும் இருக்கானே... இளவரசன் மாதிரி தூங்கிட்டு இருக்கான்."

சிரிச்சுக்கிட்டே தலையை ஆட்டினேன்.
நான்: "புருஷங்கன்னா அப்படித்தான்டீ இருப்பாங்க."

கவிதா: "ஆமாடீ! சரி விடு. நீ இப்போ என்ன பண்ணிட்டு இருக்க? ஃப்ரீயா இருக்கியா?"

நான்: "இப்பதான் காபி எடுத்து உக்காந்தேன். ரெண்டு நிமிஷம் ரெஸ்ட் எடுக்கலாம்னு. கால் எல்லாம் வலிக்கிது."

கவிதா: "குட். நான் உன்னை gossip பேசத்தான் கூப்பிட்டேன். இல்லன்னா என் பிரைன் செத்துரும் போல இருக்கு."

ரெண்டு பேரும் கொஞ்ச நேரம் வீண் பேச்சுப் பேசிட்டு இருந்தோம். வழக்கம் போல அவளோட செக்ஸ் டாபிக் உள்ள வந்துச்சு. அவங்க பெட்ரூம்ல என்ன பண்ணாங்கன்னு ஓப்பனா சொல்ல ஆரம்பிச்சா. என் ஆர்வம் தானா வந்துச்சு.

போன்ல சிரிச்சேன்.
நான்: "இப்போ என்னடா ஆச்சு?"

கவிதா: "நேத்து ராத்திரி வருண் பயங்கரமான ரொமான்ஸ் மோடுல இருந்தான்."

கண்ணை அகல விரிச்சேன்.
நான்: "சடனா?"

கவிதா: "சடனாத்தான்டீ! நான் துணியை மடிச்சுட்டு இருந்தேன். பின்னாடியிருந்து வந்து அப்படியே கட்டிக்கிட்டான்."

மெதுவாச் சிரிச்சேன்.
நான்: "அது நல்ல விஷயம்டீ."

கவிதா: "அப்புறம் என்ன... என் மேல படர்ந்து, முத்தம் கொடுத்து, கட்டிப்பிடிச்சு... அதோட நிக்கல..."
என் கன்னங்கள் சூடேறுவது தெரிஞ்சுச்சு.

நான்: "போதும்டீ, போதும்! எனக்கு முழு விவரமும் வேணாம். நான் இன்னும் காபி குடிச்சிட்டு இருக்கேன்."

கவிதா: "அட இருடீ, முக்கியமானதைச் சொல்றேன்! சீரியஸா சொல்றேன், நேத்து ரொம்ப வித்தியாசமா இருந்துச்சு. அவன்கூட அந்த ஓலாட்டம், சூப்பரா இருந்துச்சுடீ. ரொம்ப நாள் கழிச்சு நேத்து பத்து நிமிஷத்துக்கு மேல பண்ணான்டீ. ரொம்ப நாள் கழிச்சு ஒரு நிறைவான உணர்வு கிடைச்சுச்சு. எனக்கு ஆர்கஸம் (Orgasm) கிடைச்சுச்சுன்னு நினைக்கிறேன்டீ."

ஒரு சின்ன அமைதி.
நான்: "ஓ... நிஜமாவா?"

கவிதா: "ஆமாடீ. முடிஞ்ச பிறகு டைம் கூட செக் பண்ணேன். அவனுக்கு இப்போ வேலை அதிகமா இருக்கிறதால, அஞ்சு நிமிஷத்துல கஞ்சி விட்டுட்டுப் படுத்துடுவான். ஆனா நேத்து... பதினைஞ்சு நிமிஷம்! என்ன ஆச்சுன்னு தெரியல. ஆனா எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சுச்சுடீ!"

நான்: "ஓ... சரி..."

(என் மனசுல ஓடிச்சு: பதினைஞ்சு நிமிஷமா? எனக்கு? கார்த்திக் என்ன நடக்குதுன்னு நான் புரிஞ்சுக்கிறதுக்குள்ளேயே முடிச்சுடுறான் இப்போலாம். இவ satisfied-னு சொல்றா. ஆர்கஸம்னா எப்படி இருக்கும்? கேட்கலாமா? வேணாம்... எதுக்குக் கம்பேர் பண்ணனும்? கார்த்திக் நல்லவன் தான். என்னை நல்லாப் பார்த்துக்கிறாரு. ஆனா... ஏன் எனக்கு மட்டும் அந்த satisfaction கிடைக்கல?)

கவிதா: "நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருந்தேன்டீ. நேத்து ராத்திரியில இருந்து இப்போ வரைக்கும் அதே மோடுல தான் இருக்கேன்."

என் குரலைச் சமன் செஞ்சுக்கிட்டேன்.
நான்: "ம்ம்... லக்கி நீ."

கவிதா: "நீ சொல்லு. கார்த்திக் எப்படி இருக்காரு? இன்னும் ஆபீஸ் வேலை, ராத்திரி, பகல்ன்னு சுத்திக்கிட்டு இருக்காரா?"

நான்: "ஆமாடீ. அவர் வேலைக்கு rest-டே இல்லை. எப்பவும் பிஸி. உனக்குத் தெரியுமே. அதனால நாங்க... எங்களுக்கு சமயம் கிடைக்கிறதே இல்லை."

கவிதா: "ஆமா, ஆமா. ஆனா நீங்க ரெண்டு பேரும் எப்பவும் ரொம்ப அமைதியாவும், lovable-ஆவும் இருப்பீங்க."

சிரிச்சேன்.
நான்: "ஹாஹா, நாங்க எப்பவும் அப்படித்தான்டீ."

கவிதா: "அட போடி. நீங்க இன்னும் இளம் வயசுல இருக்கீங்க! கொஞ்சம் மசாலா சேருங்க."
நான்: "கார்த்திக் வேலை அப்படிடீ."

(நான் திரும்பவும் யோசிக்க ஆரம்பிச்சேன். நான் ஒரு நாளும் அவரைக் குறை சொன்னதில்லை. அவருக்கு அவ்ளோ வேலை. அதனால, நான் திருப்தியா இருக்கேனா, இல்லையான்னு அவருக்குப் பெரிய கவலை இருக்காதுன்னு நினைக்கிறேன். இல்லைன்னா, ரொம்ப வேலை செய்றதால அவரோட சக்தி குறைஞ்சு அவ்ளோதான் முடியுது போல. அவர்ட்ட, 'என்னை இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் செய்யுங்க-னு' எப்படி, என்ன கேட்கிறதுன்னு கூட எனக்குத் தெரியல. ஆனா இந்தக் கவிதா மட்டும் அப்பப்போ வந்து, தன்னோட வார்த்தைகளால என்னை சுண்டி விட்டுடுவா.)

கவிதா: "நான் வருண்கிட்ட சொல்லிட்டே இருப்பேன். அப்பப்போ ஒரு வாட்டி இப்படி ஓல் கிடைச்சா போதும். ஆனா எனக்கு முழு திருப்தியைக் கொடுத்திடும்னு சொல்லுவேன். நேத்து எனக்கு... எனக்குத் தெரியல... ஒரு complete women மாதிரி உணர்ந்தேன்."

என் குரல் லேசா மெலிஞ்சு போச்சு.
நான்: "சந்தோஷம்டீ. நீ அதுக்குத் தகுதியானவ தான்."

(திரும்ப என் சிந்தனைக்குள்ள போனேன். என்கிட்ட டைம் இருக்கு. ஆனா அத வெச்சு என்ன பண்றது? கார்த்திக் என்னை ஓக்கும்போது கூட, ஒரு முத்தம் கொடுத்தா பெரிய விஷயம். உள்ள கஞ்சி வந்ததும், வேலை முடிஞ்சுடுச்சுன்னு அப்படியே தூங்கப் போயிடுவாரு. அதனால எப்படி அதிகமா கேட்கிறதுன்னு எனக்குத் தெரியல. அதிகமா ஆசைப்பட எனக்கு உரிமை இருக்கான்னும் தெரியல. அதிகமா கேட்டா, என்னைப் பத்தித் தப்பா நெனச்சுடுவாரோன்னு பயம்.)

கவிதா: "சரி சரி, எனக்கு வேலை இருக்குடீ. பை!"

நான்: "போ போ. பை."

கவிதா: "லவ் யூ!"

நான்: "பை."

போனை எடுத்து டேபிள்ல வச்சேன். என் அரை குடிச்ச காபி இப்போ ஆறிப் போயிருந்துச்சு. நான் காபியைப் பார்த்தேன். என் கைப்பிடி டம்ளரைச் சுத்தி இறுகுச்சு.

(என் மனசுல ஒரு தெளிவு வந்துச்சு: ஒருவேளை நான் சும்மா கற்பனை பண்ணிட்டு இருக்கேனோ? இல்லைன்னா இவ்வளவு நாளா என் திருப்தியை நானே கண்டுகாம விட்டுட்டேனோ? ஒருவேளை இது செக்ஸைப் பத்தியோ, தொடுதலைப் பத்தியோ மட்டும் இல்லைன்னு நினைக்கிறேன். ஒருவேளை நானும் ஏதாவது உணரனும்னு நினைக்கிறேனோ? எனக்கும் ஒரு complete women மாதிரி feel பண்ண ஆசையா இருக்கோ?)