Incest சூடேத்தும் சகோதரிகள்

[Shrutikrishnan]

விஜய் அவங்கள பாத்து, "போலாம்,"னு சொன்னான். அவன் பார்வை அவங்க மேல ஓடிச்சு.


அதனால பிரியா, "நீ முதல்ல ஓடு…"னு சொன்னா.


"நான் ஏன் முதல்ல ஓடணும்? லேடீஸ் ஃபர்ஸ்ட்... நீங்க போங்க முன்னாடி," விஜய் அவளைச் சீண்டினான். அவன் கண்ணு பிரியாவோட மொலை மேலயே நின்னுச்சு.


பிரியாவுக்குக் கோவம் வந்துச்சு. "டேய்! ஒழுங்காப் போறியா இல்லையா? இல்லைன்னா இந்த விளக்காலயே சூடு வெச்சிருவேன்."


"அச்சோ... பயந்துட்டேன்... சரி சரி... நானே போறேன்," விஜய் சிரிச்சிக்கிட்டே, "ஆனா ஒன்னு... நான் முன்னாடி போனா, நீ என் பின்னாடியே பார்த்துட்டு வரக் கூடாது... சரியா?" அவன் குறும்பா கண்ணடிச்சான்.


பிரியா அவனை முறைச்சா. "போடா வெண்ணெய்!"


கீதாவுக்கு இவங்க என்ன பேசுறாங்கனு ஒன்னும் புரியல. "அக்கா... சீக்கிரம் போலாம் கா... எனக்கு ரொம்ப பயமா இருக்கு."


"சரி சரி... வா," பிரியா சொன்னா. "டேய்... நீ முதல்ல போ. விளக்கை அணையாமப் பாத்துக்கோ."


"ஓ... என் மேல இவ்ளோ அக்கறையா?" விஜய் இழுத்தான்.


"போடா..."


விஜய் சிரிச்சிக்கிட்டே, கையில விளக்கோட முதல்ல நடந்தான். அவன் அம்மணமா முன்னாடி போறான்.


பிரியாவும் கீதாவும் தயங்கி நடந்தாங்க.


மூணு அம்மண உடம்புகளும், கையில விளக்கோட, அந்த மலைப் பாதையை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிச்சாங்க. இப்போ அவங்க பார்வையில தயக்கம் குறைஞ்சிருந்தது. அவங்க உடம்புகள்ல ஒரு விதமான சூடு ஏறியிருந்தது. விதி அவங்களை அம்மணமாக்குச்சு. அந்த அம்மணமே இப்போ அவங்களுக்கு ஒரு புது விதமான தைரியத்தைக் குடுத்த மாதிரி இருந்துச்சு.


ஒரு ஆள் போற அளவுக்கு இருந்த அந்த ஒத்தையடிப் பாதை. கல்லும் மண்ணுமா இருந்துச்சு. செடி கொடிகள் ரெண்டு பக்கமும் உரசிட்டுப் போச்சு.


முன்னாடி விஜய், நடுவுல பிரியா, கடைசி ஆளா கீதா.


விஜய் கையில விளக்கோட, கவனமா அடி மேல அடி வெச்சு நடந்தான். அவனுக்குப் பின்னாடி அவங்க வர்றாங்களானு அப்பப்போ திரும்பிப் பார்த்துக்கிட்டான். ஒவ்வொரு தடவ திரும்பும்போதும், அவன் கண்ணு பிரியாவோட மொலை மேலயும், கீதாவோட சின்ன உடம்பு மேலயும் தான் போச்சு. அந்த விளக்கு வெளிச்சத்துல, அவங்க அம்மணக் கோலம் அவன் சுன்னியைத் துடிக்க வெச்சது.


பிரியா தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டே நடந்தா. அவ பார்வை தரையில குத்துற கல்லை மட்டும் தான் பார்த்துச்சு. ஆனா அவளோட கவனம் முழுக்க, அவளுக்கு முன்னாடி நடந்து போன விஜய்யோட அம்மண முதுகு மேலயும், அவன் குண்டி மேலயும் தான் இருந்துச்சு. அவன் நடக்கும்போது, அவனோட இறுகின குண்டி ரெண்டும் லேசா ஆடுச்சு. அந்த விளக்கு வெளிச்சத்துல அவனோட முதுகுத் தசை ஏறி இறங்குச்சு.


'ச்சீ... என்ன நெனப்பு இது...' அவ மனசு அவளைக் கடிஞ்சாலும், அவ கண்ணு அங்கிருந்து நகரவே இல்லை. அவளோட புண்டைக்குள்ள மறுபடியும் அந்த நமநமப்பு ஆரம்பிச்சது.


ஆனா கீதாவுக்கு... அவளுக்குப் பயம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா குறைய ஆரம்பிச்சு, இப்போ ஒரு விதமான ஆச்சரியமும் குழப்பமும் வந்துருந்துச்சு. அவளுக்கு முன்னாடி பிரியா போறா. அவ அக்கா... அவளோட அம்மண உடம்பு... அந்த விளக்கு வெளிச்சத்துல இன்னும் அழகா தெரிஞ்சது. அவளோட பெரிய மொலைகள் குலுங்குறதும், அவளோட பானை மாதிரி இருந்த குண்டி ஆடுறதும்... கீதாவுக்கு மறுபடியும் அந்த பொறாமை வந்துச்சு.


அப்புறம் அவ பார்வை, பிரியாவுக்கு முன்னாடி போன விஜய் மேல போச்சு. அவனோட அம்மண முதுகு... அவளோட அண்ணன்...


அவ பார்வை மெதுவா கீழ இறங்குச்சு.


அவனோட குண்டி!


பார்த்ததும், கீதாவுக்கு ஒரு நிமிஷம் மூச்சே நின்னுடுச்சு. ஆம்பளைங்களுக்கு குண்டி இப்படி இருக்குமா? அவளுக்கு அதைப் பார்க்க ஒரு மாதிரி கூச்சமா இருந்துச்சு. ஆனா அவளால பார்வையைத் திருப்ப முடியல.


கொஞ்ச தூரம் போனாங்க. பாதை கொஞ்சம் கொஞ்சமா மேல ஏற ஆரம்பிச்சது. கற்கள் இன்னும் கூர்மையா இருந்துச்சு.


"ஆ..." கீதா மறுபடியும் கத்துனா. "அக்கா... கால் வலிக்குதுக்கா... ஒரே கல்லா இருக்கு..."


விஜய் நின்னு திரும்பினான். "என்ன ஆச்சு?" அவன் கேட்டான். அவன் பார்வை நேரா கீதாவோட சின்ன மொலை மேல போச்சு. அந்த விளக்கு வெளிச்சத்துல அது உருண்டையா தெரிஞ்சது.


"ஒன்னுமில்லடா... நீ போ," பிரியா சொன்னா. அவளுக்கு அவன் பார்க்குற பார்வை புடிக்கல.


"கல்லு குத்துதுனு சொல்றா பாரு... பார்த்து வரச் சொல்லு," விஜய் சொன்னான். அவன் பார்வை இப்போ பிரியாவோட பெரிய மொலை மேல போச்சு. அது விளக்கு வெளிச்சத்துல தங்க நிறத்துல ஜொலிச்சது.


"தெரியுது... நாங்க பார்த்து வரோம். நீ முன்னாடி போ," பிரியா எரிச்சலா சொன்னா.


"சரி சரி... கோச்சிக்காதீங்க பியூட்டி குயின்ஸ்... மெதுவா வாங்க," விஜய் சிரிச்சிக்கிட்டே திரும்பி நடந்தான்.


'பியூட்டி குயின்ஸா?' பிரியா மனசுக்குள்ள முறைச்சா. ஆனா அவளுக்குள்ள லேசா ஒரு சந்தோசம் வந்துச்சு.


அவங்க மறுபடியும் நடக்க ஆரம்பிச்சாங்க. இப்போ பாதை இன்னும் செங்குத்தா இருந்துச்சு.


திடீர்னு, எங்கிருந்தோ கல் உருண்டு வர்ற மாதிரி ஒரு சத்தம் கேட்டுச்சு. 


"அக்கா!" கீதா பயந்து போய் பிரியா மேல விழுந்தா.


"என்னடி?"


"சத்தம்... ஏதோ சத்தம் கேட்டுச்சுக்கா..." கீதா நடுங்குனா.


பிரியா காதைக் கூர்மையாக்கி கேட்டா. ஒன்னும் கேக்கல. "ஒன்னுமில்லடி... காத்தா இருக்கும்... இல்ல எதாவது குரங்கு இல்லனா மான் ஓடிருக்கும். பயப்படாத."


"இல்லக்கா... நிஜமா கேட்டுச்சு... எனக்குப் பயம்மா இருக்குக்கா... நான்... நான் நடுவுல வர்றேன்," கீதா சொன்னா.


"என்னது?"


"ஆமாக்கா... நீ பின்னாடி வா... அண்ணன் முன்னாடி போகட்டும். நான் நடுவுல வர்றேன். அப்போ எனக்கு ரெண்டு பக்கமும் ஆள் இருக்கும்ல?"


பிரியாவுக்கு எரிச்சலா வந்துச்சு. 'இவளுக்கு இது வேறயா? இப்போ இவன் குண்டியைப் பார்க்க முடியாதே...' அவ மனசுக்குள்ள நெனச்சா. ஆனா கீதா பயப்படுறதைப் பார்த்தா பாவமா இருந்துச்சு.


"சரி... தொலைஞ்சு போ. வா முன்னாடி," பிரியா சொன்னா.


கீதா பயந்துட்டே பிரியாவைத் தாண்டி, விஜய்க்குப் பின்னாடி போய் நின்னுக்கிட்டா. இப்போ ஆர்டர் மாறிடுச்சு. விஜய், கீதா, பிரியா.


"என்ன டி ஆச்சு?" விஜய் திரும்பி கீதாவைப் பார்த்துக் கேட்டான். அவன் பார்வை அவளோட அம்மண உடம்பை மறுபடியும் மேஞ்சது.


"ஒன்னுமில்லண்ணா... சும்மா... பயமா இருந்துச்சு..." கீதா சொன்னா.


"பயமா? எதுக்கு? நான் இருக்கேன்ல," விஜய் சிரிச்சான்.


"ம்… நீ இருக்கும் போது ஒன்னும் ஆகுது,"னு சொல்லிட்டு,  “நீ பின்னாடி வாக்கா," கீதா பிரியாவைப் பார்த்து சொன்னா.


பிரியா பெருமூச்சு விட்டுக்கிட்டே அவங்களுக்குப் பின்னாடி நடந்தா. இப்போ அவ பார்வைக்கு முன்னாடி, கீதாவோட சின்ன குண்டியும், அதுக்கு முன்னாடி விஜய்யோட இறுகின குண்டியும் தெரிஞ்சது.


கீதா இப்போ விஜய்க்கு ரொம்பப் பக்கத்துல நடந்தா. அவ பார்வை மறுபடியும் அவன் குண்டி மேல போச்சு. அவன் நடக்கும்போது அது ஆடுறதைப் பார்த்ததும், அவளுக்கு மறுபடியும் தலையே சுத்துற மாதிரி இருந்துச்சு. 'ச்சீ... என்ன இது... ஏன் இப்படி பார்க்கத் தோணுது?' அவ டக்குனு பார்வையை வேற பக்கம் திருப்பினா. தரைல...


"ஆஆஆஆஆ!"


கீதா அலறின அலறல்ல, அந்த மலையே அதிர்ந்த மாதிரி இருந்துச்சு. அவ அப்படியே கீழ உக்காரப் போனா.


"கீதா!" பிரியாவும் விஜய்யும் ஒண்ணா கத்துனாங்க.


"என்ன டி ஆச்சு?" பிரியா ஓடி வந்து அவளைப் புடிச்சா.


"மு... முள்ளு... அக்கா... கால்ல முள்ளு குத்திருச்சு... ஐயோ அம்மா..." கீதா காலைப் புடிச்சுக்கிட்டு அழுதா.


விஜய் அவசரமா குனிஞ்சு பார்த்தான். அவளோட வலது கால் பாதத்துல, நல்ல நீளமான கருவேல முள்ளு ஆழமா இறங்கியிருந்தது. 


"ஐயோ!" விஜய் பதறிட்டான். "அக்கா... இங்க வா... இங்க ஒரு பாறை இருக்கு... அவளை இங்க உக்கார வை."


ரெண்டு பேரும் கீதாவைத் தாங்கிப் புடிச்சு, பக்கத்துல இருந்த ஒரு பெரிய பாறை மேல உக்கார வெச்சாங்க.


கீதா அழுதுட்டே காலைப் புடிச்சுக்கிட்டு துடிச்சா. அவ கையில இருந்த விளக்கு கீழ நழுவி, பாறையில பட்டு 'டங்'னு சத்தம் போட்டு அணைஞ்சிருச்சு.


"ஐயோ... விளக்கும் போச்சா..." பிரியா சொன்னா. "பரவால்ல விடு. என் விளக்கு இருக்கு."


கீதா அம்மணமா அந்த சொரசொரப்பான பாறை மேல உக்காந்திருந்தா. அவளோட சின்ன குண்டி அந்த பாறையில அழுந்துச்சு. அந்தப் பாறையோட குளிர்ச்சி ஒரு பக்கம் இதமா இருந்தாலும், அதுல இருந்த சின்ன சின்ன கூர்மையான கற்கள் அவ குண்டிச் சதையைக் குத்துச்சு. "அக்கா... வலிக்குதுக்கா... குத்துது..." அவ மறுபடியும் சிணுங்குனா. உடம்பை லேசா தூக்கி தூக்கி வெச்சா..


"கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோ டி," பிரியா சொன்னா.


அவளுக்கு தங்கச்சியப் பார்க்கப் பாவமா இருந்துச்சு.


விஜய் அவன் கையில இருந்த விளக்கை பிரியா கையில குடுத்தான். "புடி கா... வெளிச்சம் காட்டு. நான் முள்ளை எடுக்கிறேன்."


"ம்..." பிரியா ரெண்டு விளக்கையும் ஒண்ணா புடிச்சுக்கிட்டா.


விஜய் கீதா முன்னாடி முட்டிப் போட்டு உக்காந்தான். அந்த நெருக்கத்துல அவனோட அம்மணத் தொடை கீதாவோட அம்மணக் காலுக்குப் பக்கத்துல உரசுச்சு. கீதா லேசா உடம்பை இழுத்துக்கிட்டா.


"காலைக் காட்டு டி," அவன் சொன்னான். அவன் குரல் கொஞ்சம் கரகரப்பா இருந்துச்சு. அவளோட அம்மணக் கோலம் அவன் கண்ணுக்கு முன்னாடி...


கீதா அழுதுட்டே அவ காலை நீட்டுனா. விஜய் அவளோட சின்னப் பாதத்தை அவன் கையில எடுத்தான். பஞ்சு மாதிரி இருந்துச்சு. ஆனா அந்தப் பாதத்துக்கு நடுவுல, அந்த கருப்பு முள்ளு அசிங்கமா நீட்டிட்டு நின்னுச்சு. அதைச் சுத்தி ரத்தம் இன்னும் கசிஞ்சிட்டு இருந்துச்சு.


"நல்லா ஆழமா இறங்கிருச்சு போல..." விஜய் சொன்னான். "வெளிச்சத்தை நல்லா கிட்ட காட்டு கா. அப்போ தான் எடுக்க வரும்."


பிரியா குனிஞ்சு, அவ கையில இருந்த ரெண்டு விளக்கையும் கீதாவோட கால் பக்கத்துல காட்டுனா. அந்த வெளிச்சத்துல, கீதாவோட வெள்ளை வெளேர்னு இருந்த பாதமும், அதுல வழிஞ்ச சிவந்த ரத்தமும் பளபளன்னு தெரிஞ்சது.


விஜய் முட்டிப் போட்டு, கீதாவோட காலை அவன் மடியில வெச்சான். அவன் தலையை நல்லா குனிஞ்சு, அந்த முள்ளு எங்க, எப்படி இறங்கியிருக்குனு பார்த்தான்.


அவன் குனிஞ்சப்போ...


அவன் பார்வை அவனையே அறியாம நேரா... கீதாவோட ரெண்டு தொடைக்கும் நடுவுல போச்சு.


அவ பாறை மேல உக்காந்து, ஒரு காலை நீட்டி, இன்னொரு காலை மடக்கிருந்ததால... அவளோட புண்டை...


விஜய்க்கு ஒரு செகண்ட் மூச்சே நின்னுடுச்சு. ரத்தம் மொத்தமும் அவன் சுன்னிக்கு பாய்ஞ்ச மாதிரி இருந்துச்சு.


லேசா, பூனை முடி மாதிரி, கருப்பா, சுருள் சுருளா ஈரத்துல ஒட்டிப் போயிருந்த முடி... ரொம்ப அடர்த்தியா இல்ல... ஆனா ஒரு சின்னப் பொண்ணுக்குரிய அத்தனை அடையாளத்தோட... அந்த முடிக்கு நடுவுல...


இளஞ்சிவப்பு நிறத்துல... சின்னதா... மொட்டு மாதிரி மூடி இருந்த அவளோட புண்டை இதழ்கள்... பார்க்கவே அவ்ளோ பரிசுத்தமா... ஆனா அதே நேரம்... நாக்கால நக்கி எடுக்கணும்னு தோணுற அளவுக்கு வெறியேத்துற மாதிரி இருந்துச்சு. அந்த இதழ்களுக்கு நடுவுல இருந்த சின்னப் பிளவு... அதுக்குள்ள என்ன இருக்குமோ?


விஜய்யோட சுன்னி, இப்போ அவனோட முட்டி போட்ட தொடையில பட்டு 'விங் விங்'னு துடிச்சது. அவன் பல்லக் கடிச்சான்.


"என்ன டா ஆச்சு? முள்ளு எடுக்க வந்தியா இல்ல வேற எதாவது பார்க்க வந்தியா? எடுக்குற வழியப் பாரு," பிரியா பின்னாடில இருந்து கத்துனா. அவளுக்கும் அவன் பார்வை எங்க மேயுதுனு நல்லாவே தெரிஞ்சது. அவளுக்குள்ள ஒரு எரிச்சல். 'என் புண்டைய பார்த்த சேரி...... அவ சின்னப் பொண்ணு... அவ புண்டைய பார்க்கலாமா?' அவளுக்குள்ள ஒரு கோவம் பொங்கிட்டு வந்துச்சு.


"ம்... எடுக்கிறேன் கா," விஜய் சொன்னான். ஆனா அவன் கண்ணு அங்கிருந்து நகரவே இல்லை. அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு கருப்பு எண்ணம் வந்துச்சு. அவன் கையால, அந்த முள்ளை எடுக்கிற மாதிரி பாவனை பண்ணிக்கிட்டே, கீதாவோட காலை லேசா... ரொம்ப லேசா... பிடிச்சு இன்னும் கொஞ்சம் விரிச்சான்.


கீதா வலி தாங்காம, "ஆ..."னு கத்துனா. அவ கால் விரிஞ்சத அவ கவனிக்கல.


ஆனா இப்போ... விஜய்க்கு இன்னும் நல்லா... அப்பட்டமா தெரிஞ்சது.


அவளோட புண்டை இதழ்கள் லேசா பிரிஞ்சு, உள்ள இருந்த இளஞ்சிவப்பு சதை தெரிஞ்சது. ஒரு சின்ன ரோஜா மொட்டு மாதிரி... அதுக்கு நடுவுல ஒரு சின்ன ஓட்டை... அதுக்கு மேல, ஒரு குண்டுமணி அளவுக்கு, சின்னதா ஒரு பருப்பு... இளஞ்சிவப்பா...


விஜய்க்கு தலையே கிர்ருனு சுத்துற மாதிரி இருந்துச்சு. அவன் நாக்கு வறண்டு போச்சு. அவனோட சுன்னி வெடிச்சே விடும் போல வலிச்சது. அவன் அந்த இடத்தையே கண்ணை சிமிட்டாம பார்த்தான். அவன் கைகள் நடுங்குச்சு.


பிரியா அதைப் பார்த்தா. அவளுக்கு ரத்தமே கொதிச்சது. "டேய்!" அவ கத்துனா. அவ கையில இருந்த விளக்கை அவன் மேலேயே போடப் போனா. "என்னடா பண்ற? ஒழுங்கா முள்ளை எடுக்குறியா இல்லையா?"


விஜய் டக்குனு சுயநினைவுக்கு வந்தான். அவன் அவசரமா குனிஞ்சு, "ஸாரி கா... ஸாரி டி கீதா..."னு முனங்கிக்கிட்டே, அவன் பல்லாலேயே அந்த முள்ளோட நுனியைப் புடிச்சு, 'சட்'னு ஒரு இழு இழுத்தான்.


"ஆஆஆஆஆ!" கீதா வலியில அலறித் துடிச்சா. அவ காலை உதறுனா. முள்ளு வெளிய வந்துருச்சு. ஆனா ரத்தம் முன்ன விட வேகமா கசிஞ்சது.


"எடுத்தாச்சு டி... எடுத்தாச்சு... அழாத..." விஜய் அந்த முள்ளைக் கீழ துப்பிட்டு சொன்னான். 


"ரொம்ப வலிக்குதா டி?" பிரியா கேட்டா. அவளுக்கு தங்கச்சியப் பார்த்தா பாவமா இருந்துச்சு.


"ஆமாக்கா... எரியுது..." கீதா தேம்புனா.


விஜய் அவனோட கைல அந்த ரத்தத்தை துடைச்சு விட்டான். அது நிண்டுருச்சு.


"இப்போ எப்படி இருக்கு?"



"கொஞ்சம் பரவால்லக்கா..." கீதா மூக்கை உறிஞ்சிக்கிட்டே சொன்னா.


விஜய் எழுந்து நின்னான். அவன் சுன்னி இன்னும் முழுசா விறைச்சுக்கிட்டுத் தான் இருந்துச்சு. அந்த இளஞ்சிவப்பு புண்டை அவன் கண்ணை விட்டுப் போகவே இல்லை.


"விளக்கு... அவ விளக்கு அணைஞ்சிருச்சுல?" பிரியா கேட்டா.


"ஆமா கா... என் விளக்குல இருந்து பத்த வெச்சுக்கலாம்," விஜய் சொன்னான்.


அவன் பிரியா கையில இருந்த அவன் விளக்கை வாங்கி, அதிலிருந்து கீதாவோட அணைஞ்சு போன விளக்கை ஏத்துனான்.


இப்போ மறுபடியும் மூணு விளக்குகளும் எரிஞ்சது.


"சரி... எழுந்திரு டி... மெதுவா நடக்கலாம்," பிரியா சொன்னா.


கீதா பாறை மேல இருந்து எழ முயற்சி பண்ணுனா. ஆனா அவளால முடியல. கால் வலிச்சது. அது மட்டும் இல்லாம, அவ குண்டி பாறையில உக்காந்ததால, சின்ன சின்ன கல்லும் மண்ணும் அவளோட ஈரமான குண்டிச் சதைல ஒட்டிக்கிட்டு இருந்துச்சு.


"அக்கா... எழுந்திருக்க முடியல... பின்னாடி வலிக்குது... ஏதோ குத்துது..." அவ சிணுங்குனா.


"பாறையில உக்காந்தா அப்படித்தான் இருக்கும். வா எந்திரி," பிரியா அவளை இழுத்தா.


கீதா கஷ்டப்பட்டு எழுந்தா. அவ காலை ஊன முடியாம நொண்டிட்டு நின்னா. "அய்யோ... பின்னாடி ஒரே மண்ணா இருக்குக்கா... அசிங்கமா இருக்கு..." அவ கையால அவ குண்டியைத் தடவிப் பார்த்தா.. ஆனா காலை சரியா ஊன முடியல... அவளால சரியா நின்னு குனிஞ்சு தட்டி விட முடியல. அவளோட ஈரமான குண்டியில அந்த மண்ணும் கல்லும் பிசுபிசுன்னு ஒட்டியிருந்துச்சு.


"இரு... நான் தட்டி விடுறேன்," பிரியா சொன்னா. அவ கையில ரெண்டு விளக்கு இருந்துச்சு. "டேய்... இந்தா என் விளக்கைப் புடி."


விஜய் அவ கையில இருந்த விளக்கையும் வாங்கிக்கிட்டான். இப்போ அவன் கையில ரெண்டு விளக்கு. பிரியா கையில ஒரு விளக்கு.


"கீதா... இப்படித் திரும்பு," பிரியா சொன்னா.


அக்கா முன்னாடி குண்டியைக் காட்டணுமேங்கிற கூச்சத்தோட மெதுவா திரும்பினா. அவ முதுகு இப்போ பிரியாவுக்கு முன்னாடி இருந்துச்சு. அவ தலையைக் குனிஞ்சுக்கிட்டா.


பிரியாவுக்கு தங்கச்சியப் பார்க்கப் பாவமா இருந்துச்சு. ஆனா அந்த மண்ணோட அவளால நடக்க முடியாதுனு தெரியும். அவ குனிஞ்சு, கீதாவோட குண்டியைப் பார்த்தா.


விளக்கு வெளிச்சத்துல, கீதாவோட சின்ன, உருண்டையான குண்டி பளபளன்னு தெரிஞ்சது. அதுல அங்கங்க கருப்பா மண்ணும் சின்ன சின்ன கற்களும் சகதி மாதிரி ஒட்டியிருந்துச்சு. அவ முடியில இருந்து சொட்டுன தண்ணி முதுகு வழியா ஓடி, அந்த குண்டிப் பிளவு வழியா கீழ இறங்கிட்டு இருந்துச்சு.


பிரியா ஒரு பெருமூச்சு விட்டா. அவ மெதுவா அவளோட வலது கைய எடுத்து, கீதாவோட குண்டி மேல வெச்சா.


'பச்!'


கீதா உடம்பு லேசா சிலிர்த்துச்சு. அக்கா கை பட்டதுல ஒரு இதம் இருந்தாலும், இன்னொரு பொண்ணு தன் குண்டியைத் தொடுறாளேங்கிற ஒரு மாதிரி கூச்சம் வந்துச்சு.


பிரியாவோட கை... மென்மையா இருந்துச்சு. அவ மெதுவா அந்த மண்ணைத் தட்டி விட ஆரம்பிச்சா. ஈரத்துல நல்லா ஒட்டியிருந்ததால, சரியாப் போகல.


"நல்லா ஒட்டியிருக்கு டி... சனியனே," பிரியா முனங்கிக்கிட்டே, இன்னும் கொஞ்சம் அழுத்தித் தேய்ச்சா. அவ விரல்கள் கீதாவோட குண்டிச் சதைக்குள்ள லேசா அழுந்துச்சு.


"மெ... மெதுவாக்கா... வலிக்குது..." கீதா முனங்குனா.


"ம்..." பிரியா எதுவும் பேசல. அவ கவனம் முழுக்க அந்த மண்ணை எடுக்கிறதுல தான் இருந்துச்சு. அவ கை அவளோட ரெண்டு குண்டிக்கும் நடுவுல இருந்த பிளவுக்குள்ள லேசா போச்சு. அந்த இடத்துல மண்ணு அதிகமா ஒட்டியிருந்துச்சு. அவ விரலால அதைத் தேய்ச்சு எடுத்தா.


அவ விரல் கீதாவோட சூத்துக் ஓட்டைக்கு ரொம்பப் பக்கத்துல போச்சு. கீதாவுக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரு மாதிரி கூசுச்சு. அவளுக்கே தெரியாம அவ குண்டியை லேசா தூக்குனா.


பிரியா அதை கவனிச்சா. அவளுக்கு ஒரு செகண்ட் என்னவோ மாதிரி இருந்துச்சு. அவ கை நடுங்குச்சு.


அப்போ தான்... 'சட்'னு அவளுக்கு அது ஞாபகம் வந்துச்சு.


காலேஜ்ல... ரேணுகா... சரஸ்வதி...


கிளாஸ் ரூம்ல, டேபிளுக்கு அடியில... ரேணுகாவோட கை சரஸ்வதியோட தொடையைத் தடவுனது... பாத்ரூம்ல... அவங்க ரெண்டு பேரும் ஒரே அறைக்குள்ள போனது... ரேணுகா உதட்டுல ஒட்டியிருந்த அந்த சின்ன, கருப்பு முடி... சரஸ்வதியோட புண்டை முடி...


'ச்சீ!'


பிரியாவுக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரு மாதிரி அருவருப்புல சிலிர்த்துச்சு. அவ கை வேகமா கீதாவோட குண்டியில இருந்து விலகுச்சு. அவளுக்கு குமட்டிட்டு வர்ற மாதிரி இருந்துச்சு. 'நாம... நாம என்ன பண்ணிட்டு இருக்கோம்? தங்கச்சி குண்டிய... ச்சீ...' அவ மனசு அவளையே காரித் துப்புச்சு.


விஜய் இதையெல்லாம் பார்த்துட்டு தான் இருந்தான். பிரியா கீதாவோட குண்டியைத் தொட்டதும், அதைத் தேய்ச்சதும்... அவன் கண்ணு இமைக்காம பார்த்துட்டு இருந்தான். அவனோட சுன்னி வெடிச்சே விடும் போல துடிச்சது. பிரியாவோட விரல் கீதாவோட சூத்துப் பிளவுக்குள்ள போனப்போ, அவனுக்கு மூச்சே நின்னுடுச்சு. அவன் கையில இருந்த விளக்குகள் நடுங்குச்சு. பிரியா டக்குனு கைய எடுத்ததும், அவனுக்கு ஒரு மாதிரி ஏமாற்றமா இருந்துச்சு. 'என்ன ஆச்சு இவளுக்கு?'


கீதாவுக்கு ஒன்னும் புரியல. அக்கா ஏன் திடீர்னு கைய எடுத்துட்டானு தெரியாம, அவ திரும்பிப் பார்த்தா. "என்னக்கா ஆச்சு?"


"ஒ... ஒன்னுமில்ல... போயிருச்சு... எல்லாம் போயிருச்சு," பிரியா வேக வேகமா சொன்னா. அவளால அதுக்கு மேல அங்க நிக்க முடியல. "நட... சீக்கிரம் நட."


"இன்னும்... இன்னும் கொஞ்சம் இருக்கிற மாதிரி இருக்கேக்கா..." கீதா மறுபடியும் சிணுங்குனா. அவ குண்டியை லேசா ஆட்டிப் பார்த்தா. "பாரு... இங்க... சைடுல..." அவ கையால காட்டப் போனா. அவளுக்கு அண்ணன் முன்னாடி இப்படி நிக்கக் கூச்சமா இருந்தாலும், அந்த மண்ணு உறுத்திட்டே இருந்துச்சு.


"உனக்கு ரொம்பத் தான் டி..." பிரியா சலிச்சிக்கிட்டே சொன்னா. அவளுக்கு மறுபடியும் அந்த அருவருப்பான ஞாபகம் வந்துட்டுப் போச்சு. 'ச்சீ...'.

"இரு கா... நீ விளக்கைப் புடி. நான் வேணா தட்டி விடட்டுமா?" விஜய் கேட்டான். அவன் குரல்ல ஒரு நப்பாசை தெரிஞ்சது. அவன் கண்ணு கீதாவோட சின்ன குண்டியையே சுத்திச் சுத்தி வந்துச்சு. அவன் சுன்னி மறுபடியும் லேசா துடிக்க ஆரம்பிச்சது.

"வேணாம்!" பிரியாவும் கீதாவும் ஒண்ணா கத்துனாங்க.

"ஏன்? நான் தட்டுனா என்ன கொறஞ்சா போயிரும்?" விஜய் கேட்டான். "அவளால முடியல. நீயும் சரியா தட்டி விடல. நான் வேணா 'கிளீன்' ஆக்கி விடட்டுமா?" அவன் சொல்லும்போதே ஒரு அடி முன்னாடி வந்தான்.

"டேய்! கிட்ட வராத!" பிரியா அவனை முறைச்சு கைய நீட்டித் தடுத்தா. "அசிங்கமா இருக்கும்னு சொன்னேன்ல? நீ சும்மா இரு. நான் பாத்துக்கிறேன்." அவளுக்கு அவனை நம்பவே முடியல. இவன் கை வெச்சா சும்மா தட்டி விட மாட்டான்னு அவளுக்கு நல்லாத் தெரியும்.

"இதுல என்ன அசிங்கம்? அம்மணமா நிக்கிறது அசிங்கம் இல்லையா? சூத்துல மண்ணு ஒட்டியிருந்தா அதைத் தட்டி விடுறது அசிங்கமா?" விஜய் கேட்டான். ஆனா அவன் குரல்ல முதல்ல இருந்த அதிகாரம் இப்ப இல்ல. ஒரு மாதிரி கெஞ்சல் தான் இருந்துச்சு.

பிரியா அவனை முறைச்சா. "நீ சும்மா இருக்கியா இல்ல நான் இந்த விளக்கால உன் 'எங்க தட்டுவியோ' அங்கேயே சூடு வைக்கவா?" அவ கையில இருந்த விளக்கை லேசா அவன் பக்கம் நீட்டுனா.

விஜய் வாயை மூடிக்கிட்டான். ஆனா அவன் கண்ணு மட்டும் கீதா குண்டியை விட்டு நகரல.

பிரியா மறுபடியும் குனிஞ்சு, கீதா குண்டியில மிச்சம் இருந்த மண்ணையும் நல்லா தேய்ச்சுத் தட்டி விட்டா.

கீதா அண்ணன் தொடலைனு ஒரு நிம்மதியோட, அவளோட அழகு குட்டி குண்டிய அவ அக்காவுக்கு காமிச்சு நிண்டிட்டு இருந்தா.

 "ம்... இப்போ போயிருச்சு. நட."


கீதாவுக்கு இப்போ கொஞ்சம் பரவாயில்லாம இருந்துச்சு. ஆனா அவ குண்டி இன்னும் எரிஞ்சிட்டுத் தான் இருந்துச்சு.


"இனிமே நடக்க முடியுமா டி உன்னால? காலு எப்படி இருக்கு?" பிரியா கேட்டா. அவ குரல் ரொம்ப இறுக்கமா இருந்துச்சு.


"தெரியலக்கா... வலிக்குது..."


"சரி... மெதுவா நடக்கலாம். நான் புடிச்சுக்கிறேன்," விஜய் சொன்னான். "விளக்கைக் குடு கா."


பிரியா ஒரு விளக்கை மட்டும் வெச்சுக்கிட்டு, மத்த ரெண்டையும் விஜய் கையில குடுத்தா.


கீதா 'அம்மா...' 'அப்பா...'னு முனங்கிக்கிட்டே நொண்டி நொண்டி நடந்தா. பாவம், சின்னப் பொண்ணு, கல்லு குத்துன வலி ஒரு பக்கம், அம்மணமா நடக்குற கூச்சம் இன்னொரு பக்கம். 


விஜய் அவளை ஒரு கையால 'சப்போர்ட்டா' புடிச்சுக்கிட்டான். "மெதுவா வா டி... கீழ பாத்து நட... மறுபடியும் முள்ளு மேல கால் வெச்சுராத,"னு அக்கறையா சொன்னான். ஆனா அவன் கை சும்மா இல்லையே! அப்படி புடிக்கும்போது, அவன் கை அப்பப்போ அவளோட அம்மண இடுப்புலயும், சைடு மொலைலயும் பட்டுச்சு. ஒவ்வொரு தடவ படும்போதும், கீதா உடம்பு சிலிர்த்துச்சு.அவளுக்கு விஜய்யைப் பார்க்கவே வெட்கமா இருந்துச்சு.


பிரியா அவங்களுக்குப் பின்னாடி நடந்தா. அவளோட பார்வை, விஜய் கீதாவைத் தொட்டுத் தொட்டு கூட்டிட்டுப் போறதையே பார்த்துட்டு இருந்துச்சு. அவளுக்குள்ள ஒரு எரிச்சல். ஒரு கோவம். ஒரு கையாலாகாத்தனம். 


'என் தம்பி... என் தங்கச்சி... ரெண்டு பேரும் அம்மணமா... நான் மட்டும் என்ன...?'


அவளுக்கு அந்த மலையே நரகம் மாதிரி தெரிஞ்சது. அந்த விளக்கு வெளிச்சம் அவளோட அம்மணத்தை மட்டும் இல்ல, அவ மனசுக்குள்ள இருந்த அத்தனை குழப்பத்தையும், அசிங்கத்தையும் வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுற மாதிரி இருந்துச்சு. மலை உச்சி இன்னும் தூரமா தெரிஞ்சது. இந்த ராத்திரி எப்போ விடியும்னு அவளுக்குத் தெரியல.