Romance அவள் வாழ்கையில் மீண்டும் ஒரு காதல்

[sreejachandranhot]

சில நாட்கள் கழித்து , சுமதி தன் வாழ்கை மெதுவாக நடத்த
அதற்குள் அர்ஜூனுடன் விவாகரத்து வந்துவிட்டது

ஒரு நாள் வாசிம் சுமதி வீட்டுக்கு வந்து ...


வாசிம் : சுமதி… நீ என்ன முடிவு எடுத்திருக்க ?

சுமதி : முடிவு? எதைப் பற்றி, வாசிம்? உனக்கு குழந்தை மட்டும் வேண்டும்… மனைவி இல்லாமல்? திருமணத்தின் அர்த்தம் உனக்கு தெரியுமா ?

வாசிம் : எனக்கு தெரியும் …. நான் இரு முறை திருமணம் செய்தேன்… பிறகு பிரிந்து விட்டேன். என் அம்மா…என்னால் தினமும் கவலைபடுகிறார்.

சுமதி : (கோபமாக) அதற்காகதான்? நான் உன்க்கு குழந்தைக்கு மட்டும் பெத்துதரணும் நினைக்கிறாய்?

வாசிம் : இல்லை! நான் அப்படி பொருட்படுத்தவில்லை. நான் உன்னை மதிக்கிறேன், ஆனா பயமா இருக்கு உன்ன கல்யாணம் பன்னிட்டு நீயும் என்னை விவாகரத்து பன்னிட்டு போயிட்டு எங்க அம்மா ஒடச்சிருவாங்க சுமதி

சுமதி: (தடைசெய்து) அதுக்கு ? நான் உன் அரசியல் ஆசைகள் மட்டும் நிறைவேற்றும் கருவி என்று நினைக்கிறாயா? நான் உன் வாரிசுக்கு தாய் மட்டுமே ஆகி மகிழ்வேன் என்று நினைக்கிறாயா?
உங்க அம்மா அதுக்கு சந்தோஷம் படுவாங்களா ?

வாசிம் : (சிறிது இடைவெளி வைத்து, மென்மையாக) சுமதி… நீ கோபமாக இருக்கிறாய் என்று புரிந்து கொள்கிறேன். ஆனாலும்… நான் உண்மையில் அந்த அர்த்தத்தில் கேக்கல .

சுமதி : (கடுமையாக) உன் கடந்த காலத்தால்… உன் பயத்தால் எங்க நானும் ஓடிபோய்ர்வோனோ பயப்படுறீங்க அன்ப இருந்த யாரும் ஓடிப்போக மாட்டாங்க

வாசிம் : உனக்கு நான் எப்படி சொல்லி புரிய வைக்கிறது ....?

சுமதி: குழந்தை பெத்துகூடு கேக்க தெரியுமா அனா இதுக்கு யோசிப்பறமா ? என்று சொல்ல

வாசிம் அவள் காது அருகை வந்து ...

எனக்கு ஏன் ரெண்டுபேரோடு டிவோர்ஸ் ஆச்சு ஏன் தெரியுமா ஏன் நா எனக்கு என் சுன்னி சைஸ் நோர்மல் பேர்சொன் விட அதிகம் அவங்க ரெண்டு பேர் நாலும் சமாளிக்க முடியல உன்னால் முடியும் ஆனா ஒருவேளை கலயாணம் பன்னிட்டு உன்னால சமாளிக்க முடியாம நீ போய்ட்டீனா எங்க அம்மா ஓடிச்ரும் டி ..என்று கூற

இதை கேட்ட சுமதி அதிர்ந்தாலும் அவள் மனம் ஒப்பிக்கவில்லை

சுமதி: இதெல்லாம் சகா வெச்சுக்குட்டு என்ன உங்க வப்பாட்டிய வெச்சுக்கா தான் உங்கள் எண்ணம்

வாசிம் : (நேராக பார்த்து) அப்படியா … நீ என்ன கல்யாணம் செஞ்சுக்கிறயா ?

சுமதி : (சிறிது அமைதியாக, மெதுவாக) வாசிம்… முதலில் உன் வார்த்தைகள் எனக்கு ரொம்ப கோபம் தந்தது. ஆனா…

Wassim: (அவளை பார்த்து) அப்படியென்றால்… என்ன பதில் சுமதி?

Sumathi: (சிறிது சிரித்து, கண்களில் கண்ணீர்) எனக்கு இப்போ யாரும் இல்ல வாசிம்… என் வாழ்க்கையில் யாருமில்லை. நான் ஒருவனை காதலிச்சு ஓடி வந்து கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டேன் அவனால் எனக்கு ஒரு புள் பூச்சி கூட தர முடியாது தெரிஞ்சும் அவனுக்கு நான் பத்தினி பொண்டாட்டி தான் இருந்தேன் ஆனால் அவன் என்னை ஏமாற்றுவான் நான் நினைச்சு கூட பார்க்கல இப்போ எனக்கு என் வாழ்க்கை எப்படி எதை நோக்கி போகுதுன்னு தெரியல பயமா இருக்கு உங்கள நம்பி வந்து நான் எமதருவேனோ .

வாசிம் : (மெதுவாக அவளின் கையை பிடித்து) சுமதி… நான் உன்னை ஒருபோதும் தனியாக விட மாட்டேன்.

சுமதியை : (மெதுவாக) சரி வாசிம்… நான் ஒத்துக்கிறேன். நான் ரெடி.

வாசிம் : (மகிழ்ச்சியாக) நன்றி சுமதி… இனிமேல் நீ எதற்கும் கவலைபடாத .

சுமதி : (சிரித்துக் கொண்டு) சரிங்க வாசிம்…

வாசிம் : எனக்கு பிரீ இருக்கானு சொல்லு அம்மா கிட்ட கூட்டிட்டு போய் கல்யாணத்துக்கு சம்மதம் வாங்கணும் .
சுமதி : உங்களுக்கு எப்போ போகணும் சொல்லுங்க நான் வரேன் என்று கூற .....

ஒரு நாள் ...
பாத்திமா வாசிம் ஓட அம்மா வயது எப்படியும் 55 - 60 நெருங்கும்

(பாத்திமா சமையலறையில் இருக்கிறார். வாசிம் உள்ளே வருகிறார், சுமதி அவருடன்.)

பாத்திமா : வாசிம்… நீ என்ன இப்படி திடீர்னு வந்தே? யார் இது உன்னோட?

வாசிம் : (சிரித்து) அம்மா, இவள்\ சுமதி. நான் உங்க முன்னாடி அறிமுகப்படுத்தணும் என்பதற்காகவே இவளை கூட்டிக்கிட்டுவந்தேன்.

பாத்திமா : (ஆச்சரியமாக) சுமதி? நீ இவளை முன்னாடி சொல்லவே இல்லே வாசிம்!

வாசிம் : (சிரித்து) சொல்லாம தான் நினச்சேன் அம்மா… ஏன்னா முதல்ல நீயே பார்க்கணும் என்று நினைத்தேன். சுமதி தான் நான் திருமணம் செய்ய நினைக்கிற பெண்

பாத்திமா : (சிறிது அதிர்ச்சி) என்ன? நீ ரொம்ப சீக்கிரமா முடிவு பண்ணிட்டே! (சுமதியைப் பார்த்து) நீ எங்கிருந்துமா உன்ன தூக்கிட்டு வந்திருக்கான் ?

சுமதி : (அமைதியாக) வணக்கம், அம்மா. நான் சென்னைல்தான் இருக்கேன்.

பாத்திமா : (மெதுவாக) நீ ஹிந்து தானே, மா? நம்ம கலாசாரத்தோட நீ கம்ஃபர்டபிளா இருப்பியா?

சுமதி : ஆம், அம்மா. மதம் வேற ஆனாலும் மனசு ஒன்றுதான். நான் வாசிம் அன்பையும், உங்களையும் உங்க மதத்தையும் மதிக்க தெரியும்.

பாத்திமா : (சிறிது சிரித்து, நெஞ்சில் நிம்மதி அடைந்து) நீ ரொம்ப நல்லா பேசுற, மா. உன் கண்களில் உண்மை தெரிகிறது.

வாசிம் : (மெதுவாக) அதனால்தான் நான் அவளை தேர்ந்தெடுத்தேன், அம்மா.

பாத்திமா : (சிரித்து, சுமதியின் கையை பிடித்து) நீ ரொம்ப நிதானமானவள், மா. எனக்கு உன்னைய ரொம்ப பிடிச்சிருக்கே. இனிமேல் உன்ன நானே பார்த்துக்கறேன்.

சுமதி : (மெதுவாக சிரித்து) நன்றி, அம்மா… நீ சொன்னது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷம் .

பாத்திமா : வா மா, உள்ளே வா. நீ சோர்ந்துட்ட மாதிரி இருக்கே… சாப்பாடு போட்றேன்.

வாசிம் : (சிரித்து) அம்மா, இப்போ நீங்க அவளைப் பார்த்தா சந்தோஷமா இருக்கீங்கலே. எனக்கு இதுவே போதும்.


(Scene – Kitchen, Later That Evening)

(Sumathi helps Fathima arrange dinner. Fathima looks at her kindly.)

பாத்திமா : சுமதி, வா மா… உக்காந்துக்கொள். கொஞ்சம் பேசணும்.

சுமதி : சொல்லுங்க, அம்மா.

பாத்திமா : (சிறிது ஆழமாக சுவாசித்து) வாசிம் பற்றி உனக்கு எவ்வளவு தெரியும், மா?

சுமதி : அவர் வாழ்க்கை பற்றி அதிகமா தெரியாது.

பாத்திமா : (மெதுவாக, கண்களில் கண்ணீர்) அவன் சிறியவயசிலே ரொம்ப கஷ்டப்பட்டான், மா. நம்ம குடும்பம் அந்த நேரத்துல ரொம்ப ஏழ்மையில இருந்தது. அவன் அப்பா இல்லாமல்னா நாங்க ரொம்ப சிரமப்பட்டோம்.

(சுமதி அமைதியாக கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறாள்)

பாத்திமா : அப்போ அவன் தவறான வழியில போயிட்டான்… கொஞ்சம் கரடு மொரடு மாதிரி வாழ்க்கை. மக்கள் அவனை பயந்தாங்க. ஆனா பின்னாடி அவன் மாறினான். இப்போ அரசியலுக்குள் வந்திருக்கான். எல்லாம் குடும்பத்துக்காகத்தான், மா.

சுமதி : (மெதுவாக) அவர் உண்மையிலே நல்ல மனசு கொண்டவன், அம்மா. அது எனக்கு தெரியும்.

பாத்திமா : (சிறிது நடுங்கும் குரலில்) அவன் இரு முறை திருமணம் செய்தான், மா. இரண்டும் நீடிக்கல. அவன் மனசு உடைந்துபோயிற்று. ஒவ்வொரு முறைவும் அவன் தோல்வி அடைந்தான். ஆனா ஒரே ஆசை — யாராவது அவனை உண்மையா புரிந்து, அவனை விட்டுப் போகாம இருக்கணும்.

(பாத்திமா அவளது கையை பிடிக்கிறார்)

பாத்திமா : சுமதி… நீ அவனை விட்டுப் போகாதே மா. அவன் வெளியில் கடினமா தெரிந்தாலும், உள்ளே ரொம்ப மெத்தனமானவன். அவன் சிரமம் எல்லாம் பார்த்தவன். அவன் வாழ்க்கை நிம்மதியா இருக்கணும். அதுக்கான ஒரே நம்பிக்கை நீதான்.

சுமதி : (கண்ணீர் வந்தபடி) அம்மா… நீ கவலைப்படாதீங்க. நான் அவரை விட்டுப் போக மாட்டேன். அவருக்கு எப்போவும் நான் துணையாக இருப்பேன்.

பாத்திமா : (மெதுவாக சிரித்து, கண்ணீர் துடைத்து) அதுதான் கேக்கணும்னு நினைத்தேன், மா. நீ என் மகனுக்கு ஒரு வரம் மாதிரி இருக்கிறே.

(அவள் சுமதியை அணைத்துக்கொள்கிறாள், இருவரும் அமைதியாக இருக்கிறார்கள்.)


பிறகு சிறிது நாட்கள் கழித்து திருமணம்

(Sumathi is dressed in a traditional bridal burqa gifted by Fathima. Family and close relatives are present.)

வாசிம் : (சுமதியின் கையை பிடித்து) இன்று முதல் நீ என் மனைவி.

சுமதி : (தலை ஆட்டி, உறுதியாக) ஆம், வாசிம்… நான் ரெடி. என் பழைய திருமணத்தை சட்டப்படி முடித்துவிட்டேன். இப்போது நம்ம வாழ்க்கை புதியதாக தொடங்குகிறது.

பாத்திமா : (சுமதியை அணைத்து, கண்ணில் மகிழ்ச்சி) நீ ரொம்ப அழகாகவும் நேர்மையாகவும் இருக்கிறாய். இன்று முதல் நீ நம்ம குடும்பத்தின் ஒரு உண்மையான பாகம்.

இமாம் : இவர்கள் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் வாழ்வில் துணையாக ஏற்கின்றனர் என்று அறிவிக்கிறேன்.

வாசிம் & சுமதி : (ஒரே நேரத்தில்) ஆமாம்.

பாத்திமா : (சிரித்து, சுமதியின் கையை பிடித்து) இனிமேல் நீ என் மகனோடு சந்தோஷமாகவும் பாதுகாப்பாகவும் வாழ வேண்டும். நான் உன்னை என் மகள் மாதிரி பார்த்துக்கொள்கிறேன்.

சுமதி : (சிரித்து) நன்றி, அம்மா… உங்கள் ஆசீர்வாதத்துடன் நம்ம வாழ்க்கை இனிமையாக அமையும்.

வாசிம் : (மெதுவாக) நீ இன்று என் மனைவி. நம்ம வாழ்க்கை இனிமையானது, மா.