Adultery விதியின் வழி

[Aisshu]

Part 73

 
மறுநாள் காலை உமா கீழே எழுந்து வரும்போது சுந்தரேசன் ஜானகி ஒரு வாக்குவாதத்தில் இருந்தனர்.
 
சு : "ஏய் இப்போ எதுக்கு அழுவுறே"
 
ஜா : "என்னங்க எப்போ இருந்து இந்த பகையை வளத்துட்டே இருப்பீங்க"
 
சு : "ஜானகி புரிஞ்சுக்கோ.  அவுங்க நம்மள மதிக்காதவங்க"
 
ஜானகியோட சித்தப்பா சென்னைல இறந்துட்டாரு.  அவருக்கும் சுந்தரேசன்க்கும் பழைய பகை.  அதுல இருந்து பேசிக்குறது இல்லை.  இப்போ ஜானகிக்கு போயி பாத்துட்டு வந்துடணும்னு தோணுது.
 
ஜா : "என்னங்க ப்ளீஸ்.  போயிட்டு வந்துடலாங்க"
 
சு : "இங்க பாரு உமா இங்கே இருக்கா.  அவள் ப்ரெக்னன்ட்டா இருக்கா.  அவளை விட்டுட்டு எப்படி போறது"
 
ஜா : "நீங்க மட்டுமாவது போயிட்டு வந்துடுங்க.  ப்ளீஸ்"
 
சு : "நான் கண்டிப்பா அவர் வீட்டு வாசல்ல கால் வைக்க மாட்டேன்"
 
உமா அவர்கள் பேசுவதை கேட்டு கொண்டு வந்தாள்.
 
ஜா : "என்னங்க.. இப்படி பேசுறீங்க.  பாரு உமா.  அப்பாக்கு கொஞ்சம் நல்ல புத்தி சொல்லு"
 
உ : "என்ன ப்பா பிரச்சனை"
 
ஜானகி பழைய சண்டை புது பிரச்சனை எல்லாம் விவரிக்க உமா ஆர்வமாக கேட்டு முடித்தாள்.
 
சு : "என்னாலே கண்டிப்பா போக முடியாது"
 
ஜா : "அப்போ வேற வழியே இல்லையா.  நான் மட்டுமாவது போயிட்டு வந்துடட்டுமா"
 
சு : "ஜானகி அப்படி போகணுமா.  இங்க பாரு பஸ் ல தான் டிக்கெட் கிடைக்கும்.  ரொம்ப டைர்ட் ஆ இருக்கும்"
 
ஜா : "வேற என்ன பண்ண முடியும்.  நீங்க தான் போக மாட்டேங்குறீங்களே"
 
சு : "என்னமோ பண்ணு ஜானகி. எனக்கு உடன்படிக்கை இல்லை.  ட்ராவல்ஸ் ல சொல்லி டிக்கெட் ஏற்பாடு பண்ணுறேன்.  அவுங்க வீடு பாத்து போயிடுவியா"
 
உ : "அம்மா.  நான் வேணும்னா கூட வரட்டுமா"
 
ஜா : "வேணாம்மா.. அப்புறம் மாப்பிள்ளை கோச்சுக்குவாரு.  நான் போயிட்டு 3 நாள்ல வந்துடுறேன்"
 
உ : "அம்மா. நான் வேணும்னா அவருக்கு போன் பண்ணி சொல்லட்டுமா.  அவர் உங்கள பிக் பண்ணி அங்கே போயிட்டு வர்றதுக்கு ஏதாவது உதவி பண்ணுவாரு"
 
ஜா : "ஐயோ மாப்பிள்ளைக்கு எதுக்கும்மா சிரமம்.  நான் பாத்துக்குறேன்.  நேர போக போறேன் என்னோட சித்தப்பா வீட்டுக்கு.  காரியம் முடிஞ்சதும் அங்கே என்னோட சித்தப்பா பசங்க இருகாங்க, அவுங்க ரிட்டர்ன் ஹெல்ப் பண்ணுவாங்க"
 
சு : "ஜானகி பாத்து போயிடுவியா.."
 
ஜா : "ஹ்ம்ம்.. பாத்துக்குவேங்க.  அது தான் மொபைல் இருக்கே."
 
சுந்தரேசன் நேற்று நடந்த விஷயங்களை பற்றி காலையில் ஏற்பட்ட இந்த கலவரத்தில் மறந்து இருந்தார்.  ட்ராவல் ஏஜெண்டுக்கு போன் செய்து ஒரு ஏசி ஸ்லீப்பர் பஸ்ஸில் லோயர் பெர்த் ஒன்று புக் செய்தார்.  சாயங்காலம் 6 மணிக்கு பஸ்.  ஜானகி வீட்டு வேலைகளை வேகமாக செய்து முடித்து அடுத்த இரண்டு நாட்களுக்கு தேவையான சில சமையல் தேவைகளையும் செய்து வைத்தாள்.  உமா பாத்துக்குறேன் என்று சொன்னபோதிலும் ஜானகிக்கு மனசுகேக்கவில்லை.  இந்த நேரத்தில் விட்டு போகவும் மனசு இல்லை ஆனால் சொந்தத்தை விட்டு கொடுக்கவும் மனசு இல்லை.  5 மணி போல சுந்தரேசன் வீடு வந்து ஜானகியை கூட்டி செல்ல தயாரானார்.  ஜானகி உமாவை கூப்பிட்டு "உமா.. ரெண்டு நாள் வீட்டை பாத்துக்கோ.  கொஞ்சம் சீக்கிரம் எந்திரிச்சி அவர் கிளம்புறதுக்கு முன்னாடி தோசை சுட்டு கொடுத்துடு.  மதியம் தேவையான காய்கறி எல்லாம் வாங்கி வச்சு இருக்கேன்.  முடிஞ்சதை சமைச்சிடு.  சரியா.."
 
"அம்மா பாத்துக்குறேன்.  நீங்க போயிட்டு வாங்க"
 
இருவரும் கிளம்பி செல்ல வீடு வெறிச்சோடி இருந்தது.  கொஞ்சம் ஒரு மாதிரியும் இருந்தது.  அவ்வளவு பெரிய வீட்டில் தனியாக இருப்பது ஒரு பயஉணர்வையும் கொடுத்தது.  மொபைல் எடுத்து கீர்த்திக்கு டயல் செய்தாள்.
 
"என்னங்க என்ன பண்ணிட்டு இருக்கீங்க"
 
"இன்னைக்கு தனியா தான் இருக்கேன்.  இப்போ தான் டின்னர் சாப்பிட அமர்ந்தேன்"
 
"என்ன ஆச்சு கதிர், நந்தினி எங்க போனாங்க"
 
"சொல்ல மறந்துட்டேன்.  நந்தினி அடுத்த வாரம் எக்ஸாம் வர்றதாலே, ஹாஸ்டெல்ல ஃப்ரெண்ட்ஸ் கூட தங்கி படிக்க போயிட்டா.  வீட்ல இருந்தா நானும் கதிரும் ரொம்ப தொல்லை படுத்துறோமாம்" என்று சிரித்தார்.
 
"ஐயோ ஐயோ.. கதிர் எங்கே"
 
"அவன் ஹோட்டல் ல ஒரு அரசியல் கட்சியோட கூட்டம் நடக்குது.  அதுக்கு 3 நாள் ஹோட்டல்ல தங்கி வேலை பாக்கணும்னு போயிருக்கான்"
 
"அப்போ நீங்க எப்படி சாப்பிடுறீங்க"
 
"இப்போதைக்கு தோசை மாவு இருக்குது.  சுட்டு சாப்ட்ருவேன்.  நாளைக்கு காலேஜ் ல கான்டீன், ஹோட்டல் னு மேனேஜ் பண்ணிப்பேன்.  நீ என்ன பண்ணுரே.  சாப்டியா"
 
"இனிமே தான் சாப்பிடணும்.. " ஜானகி ஊருக்கு போயிருக்கும் விஷயம் பத்தியும் சொல்லி முடித்தாள்.
 
"அத்தை மட்டும் தனியா சென்னை வரப்போறாங்களா"
 
"ஆமாங்க.. அப்பா கிட்ட சொன்னேன், உங்கள ஏதாவது ஹெல்ப் பண்ண கேக்குறது பத்தி, ஆனா அம்மா வேணாம்னு சொல்லிட்டாங்க.  அவுங்க பாத்துப்பாங்களாம்"
 
"ரொம்ப தைரியம் ஆயிட்டாங்க"
 
"ஆமாம்.."
 
"ஐ.. அப்போ நீயும் மாமாவும் தனியாவா.. என்ன நடக்க போகுதோ.."
 
"ஐயோ இங்கே இந்த பெரிய வீட்ல தனியா இருக்கவே பயமா இருக்கு.. இதுல நீங்க வேற"
 
"ஏய் அப்படி எல்லாம் சொல்லாதே.. 2 நாள நல்ல யூஸ் பண்ணிக்கோ.."
 
"ஏங்க உங்களுக்கு வருத்தமா இல்லை.  நம்ம குடும்பத்தை பத்தி ஊரு உலகத்துக்கு தெரிஞ்சா அசிங்கம் ஆகிடாது" என்று கொஞ்சம் சோர்வாக கேட்டாள்.
 
"எதுக்கு வருத்தப்படணும் உமா.  உன்னோட புருஷன் விட்டுட்டு போன அப்போ உனக்கு யாரு துணையா இருந்தா.  இல்லை என்னோட மனைவி போனதுக்கு அப்புறம் இந்த ஊரு உலகமா எங்க வெறுமையை போக்குச்சு.  வாழ போறது ஒரு வாழ்க்கை.  இதுல மத்தவங்க என்ன சொல்லுவாங்கனு நாம எதுக்கு நினைக்கணும்.  உன்னையும் நந்தினியையும் நான் கடைசி வரை பாத்துப்பேன்.  நான் இல்லைனாலும் கதிர் பாத்துப்பான்.  அப்புறம் என்ன"
 
உமா அவரின் பேச்சை கேட்டு கொஞ்சம் எமோஷன் ஆகி "ஏங்க எனக்கு அழுகை வருது"
 
"ஏய்.. இப்போ சந்தோஷமா இருக்க வேண்டிய நேரம்.  இப்போ போயி எமோஷன் ஆகிக்கிட்டு"
 
"எனக்கு என்ன சொல்லனு தெரியலைங்க.."
 
"சரி சரி.. மாமாவுக்கு ஏதாவது யோசிச்சு விருந்து வை.  நாளைக்கு காலைல நான் போன் பண்ணும் போது ஒரு நல்ல நியூஸ் சொல்லணும். என்ன ஓகே வா"
 
"போதும் போதும்.. போயி படுங்க."
 
"ஹ்ம்ம்.. பாத்து டி.  வயித்துல குழந்தை வேற இருக்கு.  சந்தோஷத்துல மாமா துள்ளி விளையாடிட போறாரு"
 
"ஐயோ என்னங்க பேச்சு இது." என்று வெக்கத்தில் சிரித்தாள்.
 
"சரி சரி.. பேசலை.  நீ போயி வேலைய கவனி.  பாக்கலாம்"
 
"சரிங்க.." என்று போனை வைத்தாள்.
 
சுந்தரேசன் ஜானகியை வண்டி ஏற்றிவிட்டு வீடு வரும்போது மணி 8 ஆகி இருந்தது.  உமா கொஞ்சம் நடுக்கத்துடன் "அப்பா சாப்பிடுறீங்களா"
 
"கைகால் கழுவிட்டு வர்றேன்மா.  எடுத்து வை."
 
இருவரும் சேர்ந்து சாப்பிட உக்கார்ந்தனர்.  நேற்று நடந்த விஷயம் பத்தி துளி கூட பேசவில்லை.  உமா அவரின் கன்னத்தில் இன்னும் நேற்று ஏற்பட்ட விரல்நகத்தின் தழும்பு இருந்தது.  மொபைல் எடுத்து ஜானகி எங்கு சென்று கொண்டு இருக்கிறாள் என்ற விபரத்தை தெரிந்து கொண்டார்.  உமாவின் மனதில் ஏனோ ஒரு வித குற்ற உணர்வு ஒட்டியது.  இவருக்காக பாவப்பட்டால், அவர் என்னடா இப்படி கண்டுக்காம இருந்தா என்ன செய்ய.  அவர் சைட்ல இருந்து ஆர்வம் காட்டினா தானே.  பல வித குழப்பத்தோடு சாப்பிட்டு முடித்தாள்.
 
பின் உமா பாத்திரங்களை அலம்பிவிட்டு கிச்சனை சுத்தப்படுத்திவிட்டு படுக்க தன் ரூமுக்கு சென்றாள்.  சுந்தரேசன் வழக்கம் போல ஹாலில் சோபாவில் படுத்துவிட்டார்.  பின் மனதுக்குள் நேற்று நடந்த விஷயத்தை அசைபோட்டார்.  எவ்வளவு பெரிய தப்பு பண்ணிட துணிந்து இருந்தோம்.  அதுவும் என்னோட பொண்ணு மாதிரி அவ.  அவ கிட்ட அசிங்கமா.  ஜானகிக்கும் மாப்பிள்ளைக்கும் தெரிஞ்சா.. அவ்வளவு தான்.  இவ்வளவு வருஷம் ஆசைய அடக்க தெரிஞ்ச எனக்கு, இப்போ மட்டும் ஏன் இப்படி.  உமா ஏன் அப்படி நடந்து கொண்டாள்.  அவளுக்கு என்ன ஆச்சு.  என்னை தடுத்து இருக்க வேண்டியவள், அப்படி ஏன் நெருக்கமா இருந்தாள்.  மனது ரொம்ப கனத்தது.  இனிமேல் இப்படி நடந்துகொள்ள கூடாது என்று மனதில் சொல்லிக்கொண்டு கண்மூடினார்.
 
சரியாக 11 மணி அடிக்க அலாரம் அடிச்சது போல இருவரும் தூக்கம் களைந்து எழுந்தனர்.  உமா கட்டிலில் படுத்து கொண்டு எதையோ யோசித்து கொண்டு கிடந்தாள்.  கீழே அதே மாதிரி சுந்தரேசனும் முழித்து கொண்டு கிடந்தார்.  இருவரும் ஒரே நேரத்தில் எழுந்து உக்கார்ந்தனர்.  மனசு படபடத்தது.  ஏதோ ஒரு உந்துதல் ஏற்பட்டிட இருவரும் எழுந்து நடந்தனர்.  படி இறங்கி உமா வந்திட படி ஏறி சுந்தரேசன் வந்திட பாதி வழியில் இருவரும் சந்தித்தனர்.  இருவரும் பார்த்து கொண்டு என்ன பேச என்று திகைத்து இருந்தனர்.
 
"என்னப்பா தூங்கலையா"
 
"இல்லை.. தூக்கம் வரலை.. அது தான் உன்கிட்ட ஒரு விஷயம் பேசலாம்னு.  நீ தூங்கலையா"
 
"படுத்து இருந்தேன்.  தூக்கம் வரலை"
 
இருவரும் கீழே நடந்து வந்து கிட்சன் சென்று ஆளுக்கு ஒரு டம்ளர் தண்ணீர் பருகினர்.  பின் சுந்தரேசன் "உமா கொஞ்சம் இங்க சோபா ல உக்காறேன்." அவரும் உக்கார்ந்திட இருவரும் பார்த்து கொண்டே இருந்தனர்.  சுந்தரேசன் கொஞ்சம் தைரியத்தை வரவழைத்து "உமா.. உனக்கே தெரியும்.. நான் ஜானகிக்கு எப்போவுமே துரோகம் நினைச்சது இல்லை.  எவ்வளவோ பொண்ணுங்க என்னோட வசதிய பார்த்து என்கூட இருக்க ஆசைபட்டாங்க.  இவ்வளவு நாள் என் மனசு சஞ்சலப்பட்டது இல்லை.  ஆனா இப்போ ரெண்டு நாளா என்ன ஆச்சுன்னு தெரியலை."
 
"அப்பா.. " உமா அவர் உதட்டில் தன் ஆள்காட்டி விரலை வைத்து "புரியுதுப்பா.. நீங்க ஒன்னும் சொல்ல வேணாம்"  என்று தன் இரு கைகளை அவரை நோக்கி விரித்தாள்.  சுந்தரேசனுக்கு என்ன பேச என்று புரியாமல் இரும்பை இழுத்த காந்தம் போல அவரும் கையை விரித்து அவள் உடலோடு தன்னை அணைத்து அவள் வலது தோளில் தலையை சாய்த்தார்.  உமாவின் வலது கை அவரின் தலை முடியை அழுத்தி புடித்து கொண்டு அணைத்தாள்.  உமாவின் பெண்மை உடல் வாடை சுந்தரேசன் முகந்தார்.  அவள் கழுத்தில் மெல்ல உதட்டால் வருடி முத்தமிட்டார்.  தன் மனைவியை தவிர வேற பெண்ணை தொடக்கூடாது என்று இருந்த கோட்பாடு சுக்குநூறாக உடைந்தது.  அதுவும் இந்த வயதில்.  அவரின் மனதில் காமம், குழப்பம், சந்தோசம் கலந்த உணர்வில் அவளை அணைத்து இருந்தார்.
 
மெல்ல அவள் தோளில் இருந்து தலையை நிமிர்த்தி அவள் முகத்தை பார்க்க உமா அவரை பார்த்து கொண்டே இருந்தாள்.  பின் உமா அவர் முகத்தருகே தன் உதட்டை கொண்டு வந்து அவர் கன்னத்தில் ஒத்தி ஒத்தி எடுத்தாள்.  லேசான உதட்டு குவியலில் அவரின் கன்னத்தில் முத்தம் இட்டாள்.  முத்தத்தின் இச் இச் சத்தம் சுந்தரேசனின் காதில் கேட்டிட அது கிட்டத்தட்ட பல வருஷத்துக்கு முன்னாடி கேட்ட ஒலியை ஞாபகப்படுத்தியது.
 
உமா வெக்கத்தில் சிரித்து தலை குனிய சுந்தரேசன்க்கு கொஞ்சம் தைரியம் வந்தது.  அவளின் கன்னத்தை புடித்து தூக்கி நகர்த்தி அவள் கன்னத்தில் உதட்டை பதித்து அழுத்தினார்.  அவரின் முரட்டு மீசை அவள் கன்னத்தில் குத்திட அப்படியே அவரின் முத்தம் அழுத்தியது.  எடுத்து எடுத்து முத்தங்கள் வைத்து கொண்டே இருந்தார்.  10 முத்தங்களுக்கு மேலே முத்தம் இட்டு இருப்பார்.  உமா லேசாக சிணுங்கி.. அவர் மீசையை புடித்து "என்ன முரட்டு மீசை" என்று புடித்து ஆட்டினார்.  பின் அவள் மறுகன்னத்தை காட்டிட அவர் சிரித்து கொண்டே மீண்டும் முத்தம் இட்டார்.  சில நொடிகள் கடந்தது.
 
அவளின் காது மடல் அருகே சென்று மீசையால் வருடி கொடுத்தார்.  அவளின் காது மடலில் சரிந்து இருந்த முடிகளை விளக்கி மெல்ல அதனை முத்தம் இட்டார்.  அவள் கூச்சத்தில் "அப்பா... கூசுது" என்று சிணுங்கினாள்.  மீண்டும் முத்தம் இட்டு கொண்டே அவள் காதின் மடலை கவ்வி சுவைத்தார்.  நாக்கினால் காதின் நுனியை நக்கி கொடுத்தார்.  அவள் மேலும் சிணுங்கி கொண்டே "அப்பா... கூசுது".  அவளின் நெற்றியில் சில முத்தங்கள் பதித்து விட்டு மறுபக்கம் முகத்தை திருப்பி காதினுள் முத்தம் இட்டார்.  உமா சொக்கி அனுபவித்து கொண்டு இருக்க கடைசியாக அவள் உதட்டை பார்த்தார்.  அதில் முத்தமிட ஆசை, ஆனால் தன்மீசை குத்தி அவள் ஏதாவது சொல்லிவிடுவாளோ என்று சில நொடி யோசித்தார்.
 
உமா இப்போது அவரின் கன்னத்தில் முத்தம் இட்டாள்.  அவரின் காதருகே செல்லும் போது அதில் முளைத்து இருந்த ரோமத்தை வாயினால் புடித்து இழுத்தாள்.  "இங்க கூட முடி இருக்கு" என்று மேலும் அதை புடித்து இழுத்தாள்.  பின் அவரின் காதிலும் முத்தமிட்டாள்.
 
சுந்தரேசன் லேசாக தயங்கியவாறே "உமா.. மீசை, காது முடி எல்லாம் அசிங்கமா இருக்கா. "
 
"எங்க அப்பாவுக்கு அது தான் கம்பீரமே"
 
அவரின் முகத்தை புடித்து மூக்கின் மேலே தன் மூக்கை வைத்து நெத்தி ரெண்டும் ஒட்டி கொண்டு இருக்க அழுத்தி புடித்து கொண்டாள்.  சுந்தரேசன் புன்னகைத்திட உமா லேசாக தலையை சாய்த்து அவரின் உதட்டில் தன் உதட்டை வைத்தாள்.  கொஞ்சம் தடிமனான காய்ந்த உதடுகள் தான்.  அவர் அப்படியே கண்களை மூடி அவள் முகத்தை கையில் புடித்து கொண்டு உதட்டில் லேசாக அழுத்தி முத்தமிட்டார்.  ஒத்தி ஒத்தி முத்தம் வைத்து கொண்டு இருந்தார்.  சில நொடிகள் முத்தம் இட்டு கொண்டு இருக்க, சுந்தரேசன் மனதில் பல வருடங்கள் முன் ஜானகியின் இதழை சுவைத்து நாக்கினை உள்ளே விடும் போது "என்னங்க.. எத்தனை தடவை சொல்லி இருக்கேன் உங்க எச்சியை போயி என் வாயில.." என்று துடைத்து கொண்டது ஞாபகம் வந்தது.  அவர் யோசித்த அடுத்த நொடியில் உமாவின் உதடுகள் லேசாக விரிந்ததை பார்க்க அவளின் நாக்கு எட்டி பார்த்தது.  அவள் கண்கள் மூடி இருக்க சுந்தரேசன் அதை பார்த்து உடனே தன் உதட்டை விரித்து அவள் நாக்கினை மூடினார்.  உமாவின் நாக்கு கொஞ்சம் நீண்டிட அவரின் நாக்கு அவள் நாக்கினை தொட்டது.  சுந்தரேசன் விருப்பதோடு அவள் நாக்கினை கவ்வி தன் எச்சிலினால் அவள் நாக்கின் எச்சிலை கரைத்து சுவைத்தார்.  இருவரும் மாறி மாறி சுவைக்க ஆரம்பித்தனர்.
 
இதழ் முத்தமும், நாக்கின் சீண்டலும், எச்சிலில் சுவைபரிமாற்றமும் இவ்வளவு சுகத்தை கொடுக்குமா என்று உணர்ந்தார்.   கண் சொக்கி இருவரும் உதட்டை கடித்து கொண்டு இருக்க ஒரு கட்டத்தில் அவர் நிறுத்தி உமாவை பார்க்க, உமா மெல்ல அவரின் மீசையின் ஒரு முடியை கடித்து இழுத்தார்.  "ஆ வலிக்குது" என்று கத்தி, அவளை முகத்தோடு புடித்து மீண்டும் அவள் உதட்டை கவ்வி கடித்தார்.  அவளும் அவரின் உதட்டை கடித்தார்.  இருவரும் மீண்டும் எச்சிலை கூட்டி மற்றவருக்கு பரிமாறி கொண்டே சுவைத்தனர்.  இருவர் கன்னத்திலும் எச்சில் வடிந்து பிசுபிசுப்பாக்கியது.  அதை எல்லாம் பொருட்படுத்தாமல் சுவைத்தனர்.  ஒரு கட்டத்தில் உமா "ஹப்பா.. என்ன வெறி.." என்று உதட்டை துடைத்தாள்.  "ஹ்ம்ம்.. உமா.." என்றும் மீண்டும் அவர் உதட்டை கவ்வ துடித்தார்.. "அப்பா.. மெல்ல.. ரெண்டு நாள் இருக்கு" என்று சிரித்திட மீண்டும் அவள் உதடும் அவர் உதடும் ஒட்டி கொண்டது.  அவளின் நாக்கினை உள்ளிழுத்து சுவைத்தார்.
 
"செம்ம டேஸ்ட்..உமா"
 
"சீ.. போங்க ப்பா"
 
"உள்ள போகலாமா"
 
"ஹ்ம்ம்.."