Incest சூடேத்தும் சகோதரிகள்

[Shrutikrishnan]

ரவி தோத்துப் போன கடுப்புல வெளிய சுத்திட்டு வீட்டுக்கு வந்தான். வீடே சிரிப்புச் சத்தத்துல அதிர்ந்துட்டு இருந்துச்சு. ஹால்ல, அவன் அப்பாவும் அம்மாவும், குடும்பத்துல இருந்த மத்தவங்களும் உக்காந்து டிவில வடிவேலு காமெடி பார்த்து சிரிச்சிட்டு இருந்தாங்க.


டிவில, பொம்பளை வேஷம் போட்ட வடிவேலு, ஊர்ல மழை பெய்யணும்னு கன்னி கழியாத பொண்ணுங்க அம்மணமா ஊர்வலம் போறதப் பத்தி பேசிட்டு இருந்தான். அதைப் பார்த்து எல்லாரும் விழுந்து விழுந்து சிரிச்சாங்க. ரவிக்கு வந்ததே கோவம். 'இவனுங்களுக்கு என் வலி புரியல,'னு நினைச்சுக்கிட்டே உள்ள போகப் போனான். அப்போ தான், அந்த காமெடி அவன் மண்டைக்குள்ள 'டக்'னு உறைச்சது.


'அம்மணமா... ஊர்வலம்...'


அவன் ஒரு செகண்ட் அப்படியே நின்னு, மறுபடியும் டிவியைப் பார்த்தான். அவன் உதட்டுல ஒரு வக்கிரமான சிரிப்பு வந்துச்சு. 'ம்... கெடச்சான்டா...'


அடுத்த நிமிஷம், அவன் வேகமா வண்டியை எடுத்துக்கிட்டு போனான். அங்க, ஊர்க் கோயில் பூசாரி அம்மா வீட்டுக்குள்ள நுழைஞ்சான். ஒரு பெரிய தொகையை அவுங்க கைல வெச்சு, அவன் சொன்னதை செய்யணும்னு மிரட்டிட்டு வந்தான்.


அடுத்த நாள் காலையில, அந்த பொம்பளை பூசாரி ஊர்த் தலைவரையும் ஊர்ல இருந்த நாலு பெருசுகளையும் அவசரமா கூப்பிட்டுப் பேசினாங்க. ஊர்ல மழையே இல்லாம பூமி வெடிச்சுப் போயிருக்குன்னும், ராத்திரி கனவுல அம்மன் வந்து, முப்பது வருஷத்துக்கு முன்னாடி நின்னு போன அந்த பழைய சடங்கை திரும்ப செய்யச் சொல்லுச்சுன்னும் சொன்னாங்க. முதல்ல தயங்கினாலும், 'சாமி குத்தம்', 'ஊர் நாசம்'னு பூசாரி பயமுறுத்தவும், ஊர்த் தலைவர் வேற வழி இல்லாம சம்மதிச்சாரு.


அங்கேயே, ஊர்ல கன்னி கழியாத வாரிசுகள் இருக்குற குடும்பங்களோட பேரை எழுதி, ஒரு சொம்புல போட்டு குலுக்கினாங்க. அந்த பொம்பளை பூசாரி, ஏற்கனவே ரவி சொல்லிக் குடுத்த மாதிரி, சொம்புக்குள்ள ஒளிச்சு ஒட்டி வெச்சிருந்த, விஜய்யோட அப்பா பெருமாள் பேர் எழுதின சீட்டை எடுத்து, தலைவர் கையில குடுத்தாங்க.


அன்னைக்கு சாயங்காலம், ஊர்த் தலைவர், அந்த பொம்பளை பூசாரி, ஊர் பெருசுங்க மூணு பேர்னு மொத்தம் அஞ்சு பேர் விஜய்யோட வீட்டுக்கு வந்தாங்க. வீட்டுத் திண்ணையில உக்காந்து, விஜய்யோட அப்பா பெருமாள் கிட்ட தனியா ஏதேதோ பேசினாங்க.


வீட்டுக்குள்ள, ஜன்னல் வழியா விஜய்யும், பிரியாவும், கீதாவும் அவங்க என்ன பேசுறாங்கனு ஒட்டுக் கேட்க முயற்சி பண்ணுனாங்க. ஆனா ஒன்னும் சரியாக் கேக்கல. அந்தப் பெரிய மனுஷங்க முகம் மட்டும் ரொம்ப இறுக்கமா இருந்துச்சு. விஜய்யோட அப்பா முகம் வெளிறிப் போயிருந்தது. எல்லாம் பேசி முடிச்சிட்டு கிளம்பினாங்க. விஜய் அப்பாவும் சரினு தலையை ஆட்டிட்டு இருந்தாரு. கடைசியா, அந்த பொம்பளை பூசாரி போகும்போது, ஜன்னல் வழியா இவங்க மூணு பேரையும் ஒரு மாதிரி வக்கிரமா பார்த்துட்டுப் போனாங்க.


அவங்க போனதுக்கு அப்புறம், அவங்க அப்பா வீட்டுக்குள்ள வந்தார். அவர் முகம் இறுகிப் போய், கண்ணெல்லாம் கலங்கி இருந்தது.


"பிரியா... கீதா... விஜய்... இங்க வாங்க,"னு சொன்னாரு. அவர் குரல் கம்மியிருந்தது.


மூணு பேரும் அவர் முன்னாடி வந்து நின்னாங்க. அம்மா கிச்சன்ல இருந்து பதட்டமா எட்டிப் பார்த்தாங்க.


அவங்க அப்பா தொண்டையைக் கனைச்சுக்கிட்டாரு. அவர் கண்ணு கலங்கி இருந்துச்சு. அவர் தலையைக் குனிஞ்சிக்கிட்டே பேச ஆரம்பிச்சாரு.


"நம்ம... நம்ம குடும்பத்துக்கு... சாமி ஒரு உத்தரவு போட்டிருக்கு."


அவர் மெதுவா, தயங்கித் தயங்கி, பூசாரி சொன்ன எல்லாத்தையும் சொன்னாரு. அவர் சொல்லி முடிக்க முடிக்க, அந்த ரூம்ல இருந்த காத்தே நின்னு போன மாதிரி இருந்துச்சு.


"அய்யய்யோ!" அம்மா தான் முதல்ல கத்துனாங்க. அவங்க நெஞ்சுல அடிச்சுக்கிட்டே அழுதாங்க. "என் புள்ளைங்கள... என் பொம்பளப் புள்ளைங்கள அம்மணமா அனுப்பச் சொல்றாங்களே பாவிங்க! இது என்ன கொடுமை! நான் விட மாட்டேன்!"


கீதா பயத்துல 'வீல்'னு கத்திட்டு, ஓடிப்போய் அம்மா காலைக் கட்டிக்கிட்டா. "அம்மா... வேணாம்மா... எனக்குப் பயம்மா இருக்கு..." அவ தேம்பித் தேம்பி அழுதா.


விஜய் கோவத்துல எழுந்தான். அவன் கை முஷ்டி இறுகுச்சு. "அப்பா! இது என்னப்பா முட்டாள்தனமா இருக்கு? இது அந்த ரவி நாய் செஞ்ச வேலையாத் தான் இருக்கும்! நான் போய் அவனைக் கேட்குறேன்!" அவன் வெளிய போகப் போனான்.


"டேய் நில்லு!" அப்பா கத்துனாரு. அவர் கண்ணுல இருந்து கண்ணீர் வழிஞ்சது. "இது சாமி விஷயம் டா... நம்மளால எதுவும் பண்ண முடியாது. ஊர்க் கட்டுப்பாடு... மீறுனா நம்மள ஊரை விட்டு ஒதுக்கி வெச்சிருவாங்க. நம்ம குடும்ப மானமே போய்டும்."


"மானமா? பொம்பளைங்கள அம்மணமா நிக்க வைக்கிறது தான் மானமா?" விஜய் கத்துனான்.


"டேய்... இது நம்ம முன்னோருங்க காலத்துல செஞ்சதுடா. அப்போலாம் இது தப்பா தெரியல. ஊர் நன்மைக்காக செஞ்சாங்க. இப்போ நாம செய்யலைனா, மழை பெய்யாம போச்சுன்னா, மொத்த பழியும் நம்ம மேல தான் விழும். ஊரே நம்மள காரித் துப்பும்."


பிரியா மட்டும் ஒரு வார்த்தை கூட பேசல. அவ உடம்பு மரத்துப் போயிருந்துச்சு. அவ காதுக்குள்ள அந்த ஒரு வார்த்தை மட்டும் தான் திரும்பத் திரும்ப ஒலிச்சது.


'அம்மணமா...'


'அம்மணமா... கீதா கூட... விஜய் கூடவா?'


அவளுக்கு இதயமே வெடிச்சிடும் போல அடிச்சுக்கிச்சு. அவளுக்கே தெரியாம அவளோட கை நடுங்க ஆரம்பிச்சது. விஜய் முன்னாடி... அவன் கண்ணு முன்னாடி... துணி இல்லாமையா? 


"அப்பா... முடியவே முடியாதுப்பா," விஜய் உறுதியா சொன்னான்.


அப்பா, "டேய்... இது யாருக்கும் தெரியாதுடா. ராத்திரியோட ராத்திரியா நடக்கும். நீங்க மூணு பேர் மட்டும் தான் அந்த மலைக்குப் போகப் போறீங்க. ஏரியில குளிச்சுட்டு, அங்கேயே துணியைக் கழட்டிப் போட்டுட்டு, ஆளுக்கு ஒரு விளக்கை எடுத்துக்கிட்டு, மலை உச்சிக்குப் போய் அந்த பெரிய விளக்கை ஏத்தணும். அந்த ஒரு நாள் அங்கேயே இருந்து அந்த விளக்கு அணையாம பாத்துக்கினும். அப்றம் நைட் ஆனதும், இறங்கி வந்துரணும். புதுத் துணி நான் கொண்டு வந்து கீழ  வெச்சிருப்பன். யாரு கண்ணுலயும் பட மாட்டீங்க. அந்த மலையில ராத்திரில யாரும் நடமாட மாட்டாங்க. பயப்படாதீங்கடா... இது நம்ம குடும்ப மானத்தைக் காப்பாத்துறதுக்காகத் தான்."


அவர் கெஞ்சாத குறையா சொன்னாரு.


அவர் சொல்லச் சொல்ல, கீதாவோட அழுகை கொஞ்சம் கொஞ்சமா குறைஞ்சது. அவ சின்னப் பொண்ணு. சாமி, பூதம்னு சொன்னா பயப்படுவா. "சாமி குத்தம் ஆகிரும்னா... செஞ்சுருவோம்க்கா?" அவ பிரியாவைப் பார்த்து கேட்டா. அவ கண்ணுல அப்பாவித்தனம் தெரிஞ்சது.


பிரியாவுக்கு என்ன சொல்றதுனே தெரியல. அவளுக்குள்ள பயம் அடிச்சிட்டு இருந்துச்சு. ஆனா அப்பா அழுறதைப் பார்த்ததும் அவளால முடியல.


விஜய் யோசிச்சான். அப்பா சொல்றதும் ஒரு விதத்துல சரிதானோ? யாருக்கும் தெரியாம ராத்திரியோட ராத்திரியா முடிஞ்சா... ஆனா... அம்மணமா... அக்காவும் தங்கச்சியும்...


அவன் பார்வை மெதுவா பிரியா மேல போச்சு. அவ தலையைக் குனிஞ்சு நின்னுட்டு இருந்தா. அவளோட சுடிதார்ல அவ மொலை புடைச்சிட்டு நின்னது. அவளோட குண்டி பெருசா தெரிஞ்சது.


'இவள... இவள அம்மணமா பார்க்கலாமா?'


அந்த நெனப்பு வந்ததும், விஜய்யோட சுன்னி அவனோட லுங்கிக்குள்ள 'டக்'னு விறைச்சது. அவனோட கோவம், பயம் எல்லாம் போயி, இப்போ அவன் உடம்பு முழுக்க காமம் பரவ ஆரம்பிச்சது. அன்னைக்கு ட்ரையல் ரூம்ல பாதி பார்த்தது... இப்போ முழுசா பார்க்கப் போறோம்... அவளோட மொலை... அவளோட புண்டை...


அவன் பார்வை கீதா மேல போச்சு. அவ சின்னப் பொண்ணு தான். ஆனா அவளும் பொம்பள தானே. அவளையும்...


விஜய்யோட மூச்சு வேகமாச்சு. அவன் தலையாட்டுனான். "சரிப்பா... நீங்க சொல்றீங்க... ஊருக்காக... நாங்க செய்றோம்."


அவன் சொன்னதும், கீதா பயந்தாலும், 'அண்ணன் சரின்னு சொல்லிட்டான்ல'னு ஒரு தைரியத்துல சரின்னு தலையாட்டுனா.


பிரியா நிமிர்ந்து பார்த்தா. விஜய் சொன்னதைக் கேட்டு அவளுக்கு அதிர்ச்சியா இருந்துச்சு. 'இவன்... இவன் எப்படி சரின்னு சொன்னான்?'


அவ விஜய்யோட கண்ணைப் பார்த்தா. அந்தக் கண்ணுல... ஒரு வெறி. ஒரு தீராத காம வெறி.


பிரியாவுக்கு அப்போ தான் புரிஞ்சது. இவன் எதுக்கு சரின்னு சொன்னான்னு. இவனுக்கு அக்காவையும் தங்கச்சியையும் அம்மணமா பார்க்கணும். அதான் இவனோட நோக்கம்.


'ச்சீ... மிருகம்!'


அவ மனசுக்குள்ள கத்துனா. ஆனா அவளுக்குள்ளயும் அதே மிருகம் முழிச்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு.


'இவனும் அம்மணமா வருவானா?'


அந்தக் கேள்வி கேட்டதும், அவளோட புண்டை மறுபடியும் துடிக்க ஆரம்பிச்சது. ட்ரையல் ரூம்ல அவன் சுன்னி அவ குண்டியில இடிச்ச அந்த உணர்ச்சி அவளுக்கு மறுபடியும் வந்துச்சு. இப்போ அவனோட சுன்னியை முழுசா பார்க்கப் போறோம்... அவன் உடம்பை…


அவளுக்கே புரியாத, ஒரு அசிங்கமான, ஒரு பயங்கரமான கிளர்ச்சி அவ உடம்புல ஊறுச்சு. அவன்... அவன் நம்மள அந்த மாதிரி பார்ப்பான்... நம்ம மொலைய, நம்ம குண்டிய, நம்ம புண்டைய... அவன் கண்ணாலயே உரிச்சுத் தின்னுவான். அந்த நெனப்பு வந்ததும், அவளோட தொடைக்கு நடுவுல சூடா ஏதோ கசிய ஆரம்பிச்சது. அவ போட்டிருந்த சுடிதார் பேண்ட் ஈரமாவுறத அவளால உணர முடிஞ்சது.


பிரியாவோட காம்பு ரெண்டும் அவ சுடிதார் டாப்பைக் குத்திட்டு நின்னுச்சு. அவளுக்கு உடம்பெல்லாம் ஒரு மாதிரி கூசுச்சு. அவளும் மெதுவா தலையாட்டுனா. "சரிப்பா."


அம்மா அழுறத நிறுத்திட்டு, அவங்க மூணு பேரையும் பரிதாபமா பார்த்தாங்க. அப்பாவுக்கு இப்போ தான் கொஞ்சம் நிம்மதியா இருந்துச்சு.


"சரி... நாளைக்கு ராத்திரி… சரியா பன்னிரண்டு மணிக்கு நீங்க கிளம்பணும். ஊரே அடங்கி போய் இருக்கும். யாரும் வெளிய வர மாட்டாங்க. இப்படி ஒன்னு நடக்குதுன்னு யாருக்கும் தெரியாது," அப்பா சொன்னாரு.


அந்த ரூம்ல ஒரு நிமிஷம் அமைதி நிலவுச்சு. ஆனா அந்த அமைதிக்குள்ள, விஜய்யோட விறைச்ச சுன்னியோட துடிப்பும், பிரியாவோட ஈரமான புண்டையோட அரிப்பும், மூணு பேரோட படபடக்குற இதய சத்தமும் மட்டும் கேட்டுட்டே இருந்துச்சு. சடங்கு ... அவங்களோட மானம் பறிபோகப் போற சடங்கு... நாளைக்கு ஆரம்பிக்கப் போகுது.