Incest சூடேத்தும் சகோதரிகள்

[Shrutikrishnan]

அடுத்த நாள் காலைல, வழக்கம் போல நாலு மணிக்கு எழுந்து, ஒண்ணா வயலுக்குக் கிளம்பிப் போனாங்க. பூ அறுக்கும் போது விஜய் ப்ரியாவை பாத்தான். ஆனா நேத்து ராத்திரி நடந்த எதுவும் அவ முகத்துல ஏதும் தெரில. அவ இவனை சரியா கூட பாக்கல. வழக்கம் போல, பூவ அறுத்து, மூட்டைக் கட்டி, வீட்டுக்குத் திரும்பினாங்க.

விஜய் நேரா வீட்டுக்குப் பின்னாடி தான் போனான்.

அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு சின்ன நப்பாசை. 'நேத்து மாதிரி அக்காவும் வருவாளா? மறுபடியும் அவ குனிஞ்சு பால் கறக்குறத பார்க்கலாமா?'னு நெனச்சுக்கிட்டே போனான்.

ஆனா மாடு கட்டுற இடத்துல யாரும் இல்ல. பசு மாடு மட்டும் 'ம்மா...'னு கத்திட்டு இருந்துச்சு. அவன் சுத்தி முத்தி பார்த்தான். பிரியாவக் காணோம். அவன் மனசுக்குள்ள ஒரு சின்ன ஏமாற்றம். 'சரி... நேத்து மாதிரி தினமும் நடக்குமா என்ன?'னு அவனுக்கு அவனே சமாதானம் சொல்லிக்கிட்டான். இருந்தாலும், அவ ஏன் வரலனு ஒரு கேள்வி அவன் மனசுல ஓடிட்டே இருந்துச்சு.

ஏமாற்றத்தோட, பக்கத்துல இருந்த ஸ்டூலை எடுத்துப் போட்டு உக்காந்தான். 

அவன் பால் பாத்திரத்தைக் கையில எடுக்குறதுக்குள்ள, வீட்டுக்குள்ள இருந்து கொலுசு சத்தம் கேட்டுச்சு. 'ஜ்லிங்... ஜ்லிங்...'

விஜய் திரும்பிப் பார்த்தான். அவன் எதிர்பார்த்த மாதிரியே பிரியா தான் வந்தா.

பிரியா நயிட்டி ஓட தலை முடியை மொத்தமா அள்ளி ஒரு கொண்டை போட்டுட்டு நடந்து வந்தா. தூக்கக் கலக்கத்துல இருந்த அவ முகத்தைப் பார்க்கவே விஜய்க்கு ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு. 

அவ எதுவும் பேசல. நேரா வந்து, அவன் கையில இருந்த பால் பாத்திரத்தை வாங்கினா. அவளோட மென்மையான விரல் அவன் கை மேல பட்டதும், விஜய்க்கு உடம்புக்குள்ள ஆயிரம் வாட்ஸ் பல்ப் ஒண்ணா எரிஞ்ச மாதிரி இருந்துச்சு. அவன் மனசுக்குள்ள ஒரே குஷி. 'இப்போ ஆரம்பிக்கப் போகுதுடா கச்சேரி,'னு நெனச்சுக்கிட்டான்.

சரியா அந்த நேரத்துல, "அண்ணா!"னு கீதாவோட குரல் கேட்டுச்சு.

விஜய் எரிச்சலோட திரும்பிப் பார்த்தான். கீதா தூக்க கலகத்துல கண்ணு தேச்சிட்டே வந்து நின்னுட்டு இருந்தா.

"என்னடி?"

"அப்பா உன்னைக் கூப்பிடுறாரு."

விஜய்க்கு வந்ததே கோவம். "ஏன் டி,"னு கேட்டான்.

"அவர் வண்டி பஞ்சர் ஆகிருச்சுனா. உன்ன பூ மூட்டை கொண்டு போய் போட்டுட்டு வர சொன்னாரு. லேட் ஆகிருச்சாம்."

"அவர என் சைக்கிள்ல போக சொல்லலாமால,"னு விஜய் கேட்டான்.

"இல்லண்ணா... அப்பா உன்னைத்தான் போகச் சொன்னாரு. அர்ஜெண்ட்டாம்."

விஜய்க்கு என்ன பண்றதுனே தெரியல. இந்த நேரத்துலயா வருவீங்கனு மனசுக்குள்ளேயே திட்டிக்கிட்டான். "இல்ல... மாடு மிரளுது பாரு. நான் போனா கறக்க முடியாது. நான் பாத்துக்கிறேன்,"னு ஒரு பொய்யைச் சொன்னான்.

பிரியா எதுவும் பேசாம அவங்களையே பார்த்துட்டு இருந்தா.
கீதா அப்பாவியா, "ஓ... அப்படியா... சரி நான் புடிச்சுக்கிறேன். நீ போய்ட்டு வாண்ணா. நானும் அக்காவும் பாத்துக்கிறோம்,"னு சொல்லிட்டே, மாடோட மூக்கணாங்கயிறைப் போய் புடிச்சுக்கிட்டா.

விஜய்க்கு உலகமே தலைகீழா சுத்துற மாதிரி இருந்துச்சு. அவன் பிளான் மொத்தமும் சொதப்பிருச்சேனு வயிறு எரிஞ்சது. வேற வழி இல்லாம, பிரியாவை ஒரு மாதிரி ஏக்கமா பார்த்துட்டே, அங்க இருந்து கடுப்புல போனான்.

விஜய் போனதும், பிரியா ஒரு பெருமூச்சு விட்டா. அவளுக்குள்ள இருந்த பதட்டம் கொஞ்சம் குறைஞ்சது. அவ கீதாவைப் பார்த்து, "நீ உள்ள போடி. நான் பாத்துக்கிறேன்,"னு சொன்னா.
"இல்லக்கா பரவால்ல. மாடு மிரளுதுனு அண்ணன் சொன்னான்ல. நான் புடிச்சுக்கிறேன்,"னு தூக்கக் கலக்கத்துல சொல்லிட்டே, கொட்டாவி விட்டா கீதா. அவ கையில நேத்து வாங்கின வளையல் 'சலக்'னு ஒரு சத்தம் போட்டுச்சு.

பிரியா வேற வழி இல்லாம, ஸ்டூலை எடுத்துப் போட்டு, மாட்டுக்குக் கீழ உக்காந்தா. அவ உக்காரும்போது, அவளோட நைட்டி லேசா மேல ஏறி, அவளோட வெள்ளை வெளேர்னு இருந்த கணுக்கால் வரைக்கும் தெரிஞ்சது.

கீதா சும்மா கடமைக்குனு கயிறைப் புடிச்சுட்டு, கண்ணு பாதி மூடுன நிலைமையில தான் தூக்க கலகத்துல நின்னுட்டு இருந்தா.

பிரியா குனிஞ்சு, தண்ணிய எடுத்து மாடோட காம்புல அடிச்சா. அப்புறம் எண்ணெய்யைத் தொட்டு, நாலு காம்புலயும் தடவி விட்டா. கீதா இதையெல்லாம் கவனிக்கவே இல்லை.

அப்புறம் பிரியா, பாத்திரத்தை எடுத்து மடிக்குக் கீழ வெச்சிட்டு, ரெண்டு கையையும் ஒண்ணா சேர்த்து, மாடோட ரெண்டு காம்பையும் ஒண்ணா புடிச்சு, மெதுவா இழுத்துக் கறக்க ஆரம்பிச்சா. அவ அப்படி கையை அசைக்கும்போது, அவ கையில இருந்த கண்ணாடி வளையல்கள் ஒன்னோட ஒன்னு உரசி, 'கிளிக்... கிளிக்...'னு ஒரு மெல்லிசான சத்தத்தை எழுப்புச்சு.

'ஃபர்ர்ர்... ஃபர்ர்ர்...'

அந்த சத்தம் தான் கீதாவோட காதுக்குள்ள புகுந்து, அவ தூக்கக் கலக்கத்துல இருந்த மூளையை லேசா உசுப்பிச்சு. அவ கண்ணை முழுசா திறக்கல. பாதி திறந்த கண்ணுல, முன்னாடி தெரிஞ்ச காட்சி மங்கலா இருந்துச்சு.

'கிளிக்... கிளிக்... ஃபர்ர்ர்... ஃபர்ர்ர்... சளக்...'

வளையல் சத்தமும், பால் சத்தமும் ஒண்ணா கேட்டுச்சு. இப்போ கொஞ்சம் தெளிவா கேட்டுச்சு. அவளோட பார்வை மெதுவா ஃபோகஸ் ஆச்சு.

அவ பார்த்த முதல் காட்சியில, அவ உடம்புல இருந்த அத்தனை செல்லும் ஒரு செகண்ட் வேலையை நிறுத்துச்சு. அவளோட இதயம் ஒரு அடி அடிச்சுட்டு, அப்படியே நின்னுடுச்சு. தூக்கம், கொட்டாவி, அசதி எல்லாம் எங்க போச்சுனே தெரியல.

பிரியா முன்னாடி குனிஞ்சு உக்காந்து இருந்தா. அவ போட்டிருந்த நைட்டி, அவ குனிஞ்சதால, கழுத்துப் பகுதியில இருந்து ரெண்டா பிரிஞ்சு, ஒரு பெரிய 'V' மாதிரி தொங்கிட்டு இருந்துச்சு.
அந்த 'V'-க்கு உள்ள...

கீதாவுக்கு அவ கண்ணையே அவளால நம்ப முடியல.

ரெண்டு பெரிய, வெள்ளை வெளேர்னு இருந்த மொலைகள்.

பாலை விட வெள்ளையா, பளிங்கு கல் மாதிரி இருந்துச்சு. அந்த ரெண்டு மொலைக்கும் நடுவுல இருந்த பள்ளம், ஒரு சின்ன ஓடை மாதிரி ஆழமா ஓடி, அவ நைட்டிக்குள்ள மறைஞ்சுச்சு. அந்த ஓடையில, முத்து முத்தா வேர்வை துளிங்க தேங்கி நின்னுச்சு. காலை நேரத்துல அடிச்ச மங்கலான வெளிச்சத்துல அந்த வேர்வை பளபளன்னு மின்னுச்சு.

பிரியா மாடோட காம்பை அழுத்திப் புடிச்சு, அவளோட முழு பலத்தையும் குடுத்து கீழ இழுத்தா. அப்படி அவ இழுக்கும்போது, அவளோட தோள்பட்டையும், கை தசைகளும் இறுகுச்சு. அந்த இறுக்கத்தோட அதிர்வு, நேரா அவ மொலைகளுக்குப் போய், அந்த ரெண்டு சதையும் ஒரு ஆட்டு ஆட்டுச்சு.

கீதாவால மூச்சு விட முடியல. அவ தொண்டை வறண்டு போச்சு.

அவளுக்கே தெரியாம, கீதாவோட கை அவ நெஞ்சு மேல போச்சு. அவளோட நைட்டியைத் தொட்டுப் பார்த்தா. பாதி ஆரஞ்சு பழத்தை கட் பண்ணி வச்ச மாரி தான் இருந்தது. ஆனா அக்காவுக்கு... ஒரு ஒரு முழு ஆரஞ்சு பழம் இருக்குற மாரி பெருசா இருக்கேன்னு வியந்தா.

பிரியா மூச்சு விடும்போது, அந்த மலைகள் மெதுவா ஏறி, அப்புறம் இறங்குச்சு. அந்த நைட்டி துணி, அவளோட விறைச்ச மொலைக் காம்பு மேல பட்டு, அந்த இடத்துல மட்டும் லேசா புடைச்சிட்டு நின்னுச்சு.

அதை பார்க்கப் பார்க்க, கீதாவுக்குள்ள இதுக்கு முன்னாடி அவ வாழ்க்கையில என்னைக்கும் உணராத ஒரு புதுவிதமான உணர்ச்சி உருவாச்சு.

அது காமம் இல்ல. அவ உடம்பு சூடாகல. அவ புண்டைக்குள்ள எதுவும் சுண்டி இழுக்கல.
ஆனா, அவ மனசுக்குள்ள ஒரு வலி வந்துச்சு. ஒரு விதமான பொறாமை. ஒரு ஏக்கம்.

அதுக்கு அப்றம், எல்லாம் அவங்க அவங்க வேலைய முடிச்சு காலேஜ் கிளம்பி போனாங்க. கீதா அவ அக்கா மாரி எப்போ ஆகா போறோமுன்னு கவலைல இருந்த, விஜய் அவன் அக்காவை காலைல பால் கறக்குறது பாக்க முடிலனு கவலைல இருந்தான், பிரியா அவ தம்பி கூட எல்லை மீறி போயிட்டே இருக்கோம், எங்க போய் முடிய போகுதோனு கவலைல இருந்தா.

அப்டியே நாட்கள் ஓடிச்சு.

விஜய் கிரிக்கெட் ப்ராக்டிஸ்னு ஓடிரான். 

ஊர் திருவிழா ஆரம்பிக்க இன்னும் ரெண்டு நாளே இருந்துச்சு.

அன்னைக்கு சாயங்காலம், டவுன்ல இருந்த பெரிய ஜவுளிக் கடைக்கு விஜய்யோட மொத்தக் குடும்பமும் துணி எடுக்கப் போயிருந்துச்சு.

விஜயும் அவனோட அப்பாவும் அம்மாவும் 'ஜெண்ட்ஸ் செக்‌ஷன்'ல வேஷ்டி, ஷர்ட் பேரம் பேசிட்டு இருந்தாங்க.

பிரியாவும் கீதாவும் 'லேடீஸ் செக்‌ஷன்'ல இருந்தாங்க.

கீதாவுக்கு ஒரே குஷி. பதினெட்டு வயசுப் பொண்ணு, புதுசா எதைப் பார்த்தாலும் மனசு தவிக்குற வயசு. அவளுக்கு புதுசா வந்திருந்த டாப்ஸ், லெக்கிங்ஸ் மேல தான் கண்ணு போச்சு. அங்க தொங்கிட்டு இருந்த ஒரு செட்டை கையில எடுத்தா. அது பச்சை கலர்ல டாப்ஸும், அதுக்கு மேட்ச்சா ஒரு கருப்பு கலர் லெக்கிங்ஸும்.

அவ அதை எடுத்துக்கிட்டு நேரா பிரியா கிட்ட வந்தா. "அக்கா... இங்க பாரு... இது செமையா இருக்குல?"

பிரியா அதைப் பார்த்துட்டு, "ம்... நல்லாருக்கு. நீ எடுத்துக்கோ,"னு சொன்னா.

"ச்ச... எனக்கு இல்லக்கா. உனக்கு. நீ எப்போ பாரு காலேஜுக்கு புடவை, இல்லைனா வீட்டுல சுடிதார்னு ஒரே மாதிரி போற. திருவிழாவுக்கு இதைப் போட்டுப் பாரு. உனக்கு செமையா இருக்கும்,"னு கீதா ஆசையா சொன்னா.

பிரியாவுக்கு ஒரு மாதிரி ஆகிருச்சு. அவ கண்ணு டக்குனு கூட்டத்துக்கு நடுவுல நின்னுட்டு இருந்த விஜய் மேல போச்சு. அவனுக்கு இந்த மாதிரி டிரஸ் போட்டா பிடிக்குமோ? அவளுக்கே ஒரு கணம் மனசு தடுமாறுச்சு.

"ஹேய்... எனக்கு எதுக்குடி இதெல்லாம். லெக்கிங்ஸ், டாப்ஸ்லாம்... வேணாம். நல்லா இருக்காது."

"ஏன் கா நல்லா இருக்காது? உனக்கு சூப்பரா இருக்கும் கா. சும்மா போட்டுப் பாரு கா. ப்ளீஸ்... 
எனக்காக..." கீதா கெஞ்ச ஆரம்பிச்சா.

"இல்ல டி... வேணாம்... எனக்கு ஒரு மாதிரி கூச்சமா இருக்கு..."

"கூச்சமா? இதுல என்ன கா கூச்சம்? எல்லா பொண்ணுங்களும் போடுறது தானே. ப்ளீஸ் கா... இந்த 
ஒரு தடவ... நல்லா இல்லைனா வேணாம். சும்மா போட்டு மட்டும் பாரு," கீதா அவ கையில அந்த டிரெஸ்ஸைத் திணிச்சா.

பிரியாவுக்கு ஒன்னும் புரியல. தங்கச்சி ஏன் இப்படி ஒத்தக் கால்ல நிக்கிறானு அவளுக்குத் தெரியல. ஆனா கீதாவுக்கு மட்டும் தான் அவ மனசுல என்ன ஓடுதுனு தெரியும்.

அவ அக்காவோட வளைவுகளும் நெளிவுகளும் அவ கண்ணை விட்டு இன்னும் போகவே இல்லை. அன்னைக்குக் காலைல மாடு கறக்கும்போது பார்த்தாளே... அந்த ரெண்டு பெரிய மொலைகளும் குலுங்குனதும்... ச்சே... புடவை கட்டினா, அது மொத்தமா அந்த அழகை மறைச்சிருது. சுடிதார் போட்டா, துணி லூசா தொங்கி, அவளோட சின்ன இடுப்புக்கும் பெருத்த குண்டிக்கும் இருக்குற அந்த வளைவையே சரியாக் காட்டித் தர்றது இல்ல.

ஆனா இந்த லெக்கிங்ஸ்... இது வேற மாதிரி. இது தோலோட தோலா ஒட்டிக்கும். அப்படி ஒட்டும்போது, அக்காவோட அந்த பானை மாதிரி இருக்குற குண்டி எப்படித் தெரியும்? அவளோட வாளிப்பான தொடை ரெண்டும் எப்படி உரசும்? அந்த டைட் டாப்ஸ், அவளோட அந்த பெரிய மொலைகளை எப்படித் தாங்கும்? அவ நடக்கும்போது அது எப்படி குலுங்கும்?

இதையெல்லாம் அவ கண்ணால பார்க்கணும். தனக்கு இல்லாத ஒன்னு, தன் அக்காவுக்கு மட்டும் இவ்ளோ அழகா இருக்குறத... அதை ஒரு டைட்டான துணிக்குள்ள வெச்சுப் பார்த்தா எப்படி இருக்கும்னு தெரிஞ்சுக்க, அவ மனசுக்குள்ள ஒரு மாதிரி அரிப்பு எடுத்துச்சு. அந்த நப்பாசையில தான் அவ, "ப்ளீஸ் கா... எனக்காகப் போட்டுப் பாரு,"னு கெஞ்சிட்டு இருந்தா.

பிரியாவுக்கு என்ன சொல்றதுனே தெரியல. தங்கச்சி இவ்ளோ ஆசையா கேக்குறாளேனு அவளால தட்ட முடியல. அது மட்டும் இல்லாம, அந்த பச்சை கலர் அவ கண்ணுக்கும் பிடிச்சிருந்துச்சு.

"சரி... தொலைஞ்சு போ,"னு பிரியா சிரிச்சிக்கிட்டே அந்த செட்டை வாங்கிக்கிட்டா.

"அப்பாடி! அங்க பாரு... 'ட்ரெயில் ரூம்' அங்க இருக்கு. சீக்கிரம் போய் போட்டுப் பாத்துட்டு வா," கீதா அவளைத் தள்ளி விட்டா.

பிரியா அந்த டிரெஸ்ஸை மடிச்சு கையில வெச்சிக்கிட்டு, அங்க இருந்த கூட்டத்தை விலக்கிக்கிட்டே, அந்த 'ட்ரெயில் ரூம்' இருந்த திசையை நோக்கி நடந்தா.

பிரியா அந்த ட்ரெயில் ரூம் இருந்த குறுகலான இடத்துக்குள்ள நுழையப் போனா. அங்க, ஒரு மூலையில, நாலு அஞ்சு பசங்க நின்னு ஏதோ ரகசியமா பேசிட்டு இருந்தாங்க.

அந்த பசங்க கூசுகுசுன்னு பேசுறது கேட்டு பிரியா லேசா திரும்பிப் பார்த்தா. அந்த நாலு பேர்ல, ஒருத்தன்... ரவி!

பிரியாவுக்கு நெஞ்சு 'திக்'குனு ஆச்சு. அவ டக்குனு பக்கத்துல இருந்த ஒரு பெரிய தூண் பின்னாடி மறைஞ்சு நின்னா.

"மச்சான், அவன் மட்டும் தனியா வரட்டும்," ரவி சொன்னான். அவன் குரல்ல அம்புட்டு வன்மம்.

"டேய், இப்போ வேணாம்டா. அவுங்க அப்பன் அம்மா கூட இருக்கான். திருவிழால பாத்துக்கலாம்," அவனோட ஃபிரெண்ட் ஒருத்தன் சொன்னான்.

"இல்லடா... எனக்கு இப்பவே கையி ஊறுது. அந்த நாய் என்னைய அடிச்ச அடியில, என் மூஞ்சியே வீங்கிருச்சு. அவன் மட்டும் தனியா சிக்கட்டும்."

பிரியாவுக்குக் கேட்டதும் கை கால் எல்லாம் உதற ஆரம்பிச்சிருச்சு. 'ஐயோ... என் தம்பிய...' அவளுக்கு அழுகையே வந்துரும் போல இருந்துச்சு.

அவ வேகமா திரும்பிப் பார்த்தா. விஜய் அங்க இல்ல.

அவ அங்க இருந்து அவசர அவசரமா கிளம்பி போனா.

"அம்மா! விஜய் எங்க?"னு கத்துனா.

"அதோ... அந்தப் பக்கம் தண்ணி குடிக்கப் போறேன்னு போனானே டி," அம்மா சொன்னாங்க.

பிரியா பார்த்தா. விஜய் தனியா வாட்டர் கூலர் இருந்த பக்கமா நடந்து போயிட்டு இருந்தான். ரவியும் அவன் ஃபிரெண்ட்ஸும், கூட்டத்தோட கூட்டமா விஜய் போன திசையைப் பார்த்து நகர ஆரம்பிச்சாங்க. அந்த கூட்டத்துல விஜய அவங்களால சரியா பாலோ பண்ண முடில.

"ஐயோ!"

பிரியா கையில வெச்சிருந்த அந்தப் புது டிரெஸ்ஸை இறுக்கி புடிச்சுக்கிட்டு, அந்த கூட்டத்தை இடிச்சுத் தள்ளிட்டு ஓடினா.

ரவி வரதுக்குள்ள பிரியா விஜய் கிட்ட போனா, "விஜய்!!!"

விஜய் தண்ணி குடிச்சிட்டு திரும்பிப் பார்த்தான். "என்ன கா?"

"டேய்! வாடா!" அவ வந்து அவன் கையைப் புடிச்சு இழுத்தா.

"என்ன கா... என்ன ஆச்சு... எதுக்கு இப்படி இழுக்குற?"

"பேசாம வாடா!" அவ அவனை 'தர தர'னு இழுத்துக்கிட்டு ஓடினா. ரெண்டு பேரும் கையைப் புடிச்சிக்கிட்டு ஓடினாங்க. ஆனா அந்தக் கூட்டத்துல அவங்களால வேகமா ஓட முடியல. 

பிரியா திரும்பி பாத்தா. ரவியும் அவன் பசங்களும் இவங்கள தேடுற மாதிரி கூட்டத்துல அங்கும் இங்கும் பார்க்குறது தெரிஞ்சது. ஆனா அவங்க இவங்கள நேரடியா இன்னும் பார்க்கல.

பிரியாவுக்கு எங்க போறதுன்னு தெரில. அவ கண்ணு முன்னாடி இருந்த "லேடீஸ் ட்ரையல் ரூம்" போர்டைப் பார்த்தா. அவளுக்கு வேற வழி தெரியல.

"இங்க வா!" அவ அவனை இழுத்துக்கிட்டு அந்த ட்ரையல் ரூம் இருந்த குறுகலான இடத்துக்குள்ள ஓடினா.

கடைசி வரைக்கும் ஓடி, அங்க இருந்த கடைசி ரூமோட டூர் ஓபன் பண்ணி, விஜய்யை உள்ள தள்ளுனா.

"உள்ள போ!"

"அக்கா! இது லேடீஸ்!"

"உள்ள போ டா!"

அவன் உள்ள போனதும், அவளும் உள்ள பூந்து, 'டப்'னு அந்தக் கதவைச் சாத்தி, உள்பக்கமா இருந்த சின்ன தாழ்ப்பாளைப் போட்டா.

அந்த ரூம் ஒரு பெட்டி மாதிரி இருந்துச்சு. ஒரு ஆள் நின்னு துணி மாத்தவே இடம் பத்தாது. இதுல ரெண்டு பேர்.

மூணு பக்கமும்... தரைல இருந்து மேல வரைக்கும்... முழுசா கண்ணாடி. ஒரு சின்ன ஸ்டூல், துணி மாட்ட நாலு ஹூக். அவ்ளோ தான்.

பிரியாவால மூச்சு விட முடியல. அவ நெஞ்சு 'லப் டப் லப் டப்'னு அடிச்சுக்கிச்சு. அவ திரும்பித் கதவை இருக்கமா புடிச்சுக்கிட்டு நின்னா.

விஜய் அவளுக்குப் பின்னாடி, அவ மேல இடிச்சுக்கிட்டு நின்னான். அந்த ரூம்ல இருந்த சூடும், அவ உடம்புல இருந்து வந்த வேர்வை வாசனையும் சேர்ந்து விஜய்க்கு ஒரு மாதிரி இருந்துச்சு.

"அக்கா... என்ன... என்ன ஆச்சுடி? ஏன் இப்படி ஓடி வந்தோம்?" விஜய் மூச்சு வாங்கிட்டே கிசுகிசுத்தான்.

"ஷ்ஷ்... சத்தம் போடாத!" பிரியா மெலிசா சொன்னா. "ரவி... அவன் ஃபிரெண்ட்ஸ்... உன்னைய அடிக்க வந்தானுங்க."

"என்னது?"

"ஆமா டா... நான் அவனுங்க பேசுறதக் கேட்டேன்... சத்தம் போடாத..."

அவ சொல்லி முடிக்கிறதுக்குள்ள, வெளிய ரவியோட குரல் கேட்டுச்சு.

"ஏய்... எங்கடா போனான் அவன்?"

பிரியாவுக்கு உசுரே போன மாதிரி ஆயிருச்சு. அவ கண்ணை இருக்கமா மூடிக்கிட்டா. அவ பயத்துல நடுங்கி, இன்னும் பின்னாடி போய் விஜய் மேல சாஞ்சா.

இப்போ... அவளோட பெருத்த குண்டி ரெண்டும்... அவ போட்டிருந்த சுடிதார் பேண்ட்டைத் தாண்டி... விஜய்யோட ஜீன்ஸ் மேல பட்டு... அவனோட சுன்னி மேல... கரெக்டா அவனோட விறைக்க ஆரம்பிச்ச சுன்னி மேல... போய் 'பச்'னு உக்காந்துச்சு.