Fantasy వాంఛ - Beyond Boundaries

[vivastra]

మరుసటి రోజు బయట పూర్తిగా వర్షం ఆగిపోయింది. కానీ రాత్రి పడిన వర్షపు తడి మాత్రం ఇంకా అక్కడక్కడా ఉంది. మెల్లగా జాహ్నవి కి మెలుకువ వచ్చి కళ్ళు తెరిచింది.. రాత్రి జరిగింది మొత్తం ఒక్కసారిగా తన కళ్ళ ముందు మెదిలింది. పక్కకి తల తిప్పి చూస్తే దినేష్ మత్తుగా నిద్రపోతూ ఉన్నాడు. ఆ క్షణం తను ఎంత పెద్ద తప్పు చేసిందో గుర్తుకు వచ్చి కళ్ళ వెంట ఆగకుండా కన్నీళ్లు కారాయి. కిందకి తల వంచి తన అవతారం చూసుకుంది. పూర్తి నగ్నంగా, ఒంటి మీద అక్కడక్కడా గాట్లు పడి, ఎర్రగా కమిలిపోయి ఉన్న తనని తాను చూసుకోగానే కోపం, అసహ్యం, బాధ ఒకేసారి తన్నుకుని వచ్చాయి. వెంటనే బెడ్ షీట్ తీసి తన ఒంటిని కప్పుకుంది.

అటు సాత్విక్ తన మీద చూపించిన ప్రేమని, ఇటు రవళి మధ్య ఉన్న స్నేహాన్ని పూర్తిగా మోసం చేసిన దానిలా మిగిలిపోయాను అనుకుంటూ ఏడవటం మొదలుపెట్టింది. ఆమె ఏడుపు శబ్దానికి దినేష్ కి మెలుకువ వచ్చింది. కళ్ళు నలుపుకుంటూ లేచి జాహ్నవిని చూసాడు. 

"ఏమైంది జాహ్నవి ఎందుకు ఏడుస్తున్నావ్ ఉదయాన్నే?" అన్నాడు దినేష్ మత్తుగా

అతని గొంతు వినగానే జాహ్నవికి పట్టరాని కోపం ముంచుకుని వచ్చింది. 

దినేష్ మెల్లగా పక్కకి జరిగి జాహ్నవి చెంపని పట్టుకోబోయాడు. అది గమనించిన జాహ్నవి విసురుగా తన చేతిని విదిలించింది.

"ఛీ నన్ను తాకకు" అంది కోపం నిండిన గొంతుతో ఏడుస్తూ

"ఏమైంది జాహ్నవి, ఎందుకు ఇలా ఉన్నావ్?" అన్నాడు దినేష్. మెల్లగా మళ్ళీ జాహ్నవి దగ్గరకి జరుగుతూ. అది గమనించిన జాహ్నవి విసురుగా పైకి లేచింది కానీ రాత్రి దినేష్ తన కన్నె గుద్దని దోచుకోవటం వలన అక్కడ చాలా నొప్పిగా అనిపించింది. నిలబడటానికి చాలా కష్టం గా అనిపించింది. అయినా కూడా నొప్పిని భరిస్తూ

"ఒకసారి చెప్తే అర్ధం కాదా?" అంది కోపంగా చూస్తూ

"ఏంటి అర్ధం అయ్యేది, రాత్రి బస్ లో నుండి బాగానే కోపరేట్ చేసావ్ కదా, ఇప్పుడేంటి ఇలా ఉన్నావ్?" అన్నాడు దినేష్

"నా బుద్ది గడ్డితిని అలా చేసాను" అంది జాహ్నవి వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూ

"అది కాదు జాహ్నవి చెప్పేది విను, దీంట్లో..." అంటూ దినేష్ దగ్గరికి రాబోతుంటే అక్కడే ఉన్న పేపర్ హోల్డర్ తీసుకుని దినేష్ మీదకి విసిరేసింది. అది అతని గుండెల మీద తాకింది. దాంతో దినేష్ కి ఇక కోపం ముంచుకుని వచ్చింది.

"ఏంటే లంజ? చూస్తుంటే రెచ్చిపోతున్నావ్" అంటూ జాహ్నవి దగ్గరికి వచ్చి ఒక్క అంగలో ఆమె జుట్టు ఒడిసి పట్టుకున్నాడు. 

ఆ క్షణం జాహ్నవికి ఇంకా బాధ వేసింది.

"అవును లంజనే, లంజని కాబట్టే రాత్రి నీతో అలా చేసాను. నా సాత్విక్ ని, నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్ రవళి ని మోసం చేసాను. నీకు నా బాడీ యే కదా కావాల్సింది తీసుకో" అంది కోపం, బాధ నిండిన గొంతుతో

అది విని దినేష్ ఆగిపోయాడు. మెల్లగా అతని చేతులు జాహ్నవి జుట్టుని వదిలేసాయి. 

"అది కాదు జాహ్నవి" అన్నాడు దినేష్

"నీకు ఇదే కదా కావాల్సింది తీసుకో, రేపు నా మొహాన్ని అటు సాత్విక్ కి, ఇటు రవళి కి చూపించలేను, నీ ఇష్టం వచ్చినట్టు ఈ లంజని అనుభవించి నీ చేత్తోనే చంపేసి వెళ్ళు" అంది గట్టిగా ఏడుస్తూ

ఆ మాటలు దినేష్ ని పూర్తిగా ఆపేసాయి. అసలు జాహ్నవి కి ఇప్పుడు ఏం చెప్పాలో కూడా అర్ధం కాలేదు. మెల్లగా తల తిప్పి జాహ్నవి వైపు చూసాడు. ఆమె వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తూనే ఉంది. ఇక అక్కడ ఉండటం ఇష్టం లేక తన బట్టలు తీసుకొని మెల్లగా బయటకి నడిచాడు. 

జాహ్నవి అలానే ఏడుస్తూ ఉంది. దినేష్ అక్కడ ఉండలేక తన ఇంటికి బయలుదేరాడు. 

************************

దినేష్ మనసంతా ఏదోలా ఉంది. జాహ్నవి ని అలా చూసిన తర్వాత తప్పు చేసానా అన్న ఫీలింగ్ కలిగింది. ఇంతలో సడెన్ గా రవళి నుండి ఫోన్ వచ్చింది. స్క్రీన్ మీద ఆమె పేరు చూడగానే గుండె వేగం పెరిగిపోయింది. భయం భయంగా ఫోన్ లిఫ్ట్ చేసాడు.

"అసలు నేను ఒకదాన్ని ఉన్నా అన్న సంగతి గుర్తు ఉందా?" అంది రవళి

"ఏమైంది?" అన్నాడు భయంగా

"ఒక్క మెసేజ్ లేదు, కాల్ లేదు. నేను చేసినా కూడా రిప్లై లేదు. వెళ్లిందో లేదో అని కూడా నీకు లేదు కదా?" అంది రవళి కోపంగా

అది విని దినేష్ లో మెల్లగా ధైర్యం వచ్చింది. ఇంకా జాహ్నవి కాల్ చేసి ఏమన్నా చెప్పిందేమో అనుకున్నాడు.

"అది కాదు రా రవళి, నిన్న బాగా హెడేక్ గా ఉంది జర్నీ వల్ల. అసలు ఓపిక లేకుండా పోయింది" అన్నాడు డల్ గా

"అయ్యో, సారి బేబీ ఇంకా కావాలని రిప్లై ఇవ్వలేదు అనుకున్నాను" అంది రవళి

"అదేం లేదు, నీకు రిప్లై ఇవ్వకుండా ఎందుకు ఉంటాను?" అన్నాడు. ఆ క్షణం రాత్రి జాహ్నవి తో ప్రవర్తించిన తీరు గుర్తు వచ్చి తనకి కూడా గిల్టీ గా అనిపించింది. 

"ఇప్పుడు ఎలా ఉంది?" అంది రవళి

"హా పర్లేదు కొంచెం" అన్నాడు దినేష్

"సరే నీకు ఒక విషయం చెప్దామని చేసాను. అమ్మ ఒక 10 రోజులు ఉండమని చెప్తుంది రా బేబీ. నాకు కూడా ఉండాలని ఉంది ప్లీజ్ ఉండనా?" అంది రవళి

దినేష్ కూడా ఇప్పుడు మాట్లాడే మూడ్ లో లేడు. తన మనసు నిండా గిల్టీ ఫీలింగ్ నిండిపోతూ ఉంది. 

"సరే రా" అన్నాడు మెల్లగా.

"థాంక్స్ రా బేబీ, లవ్ యు. జాగ్రత్త, రెస్ట్ తీసుకో" అంది రవళి

"లవ్ యు టూ రా" అంటూ

కాల్ కట్ చేసి ఫోన్ పక్కన పెట్టాడు. రవళి గొంతు వింటుంటే తెలియకుండానే గిల్టీ ఫీలింగ్ తన్నుకుని వస్తూ ఉంది. అతను ఈ ఆలోచనలో ఉండగానే మళ్ళీ తన ఫోన్ మోగింది. ఎవరా అని చూస్తే సాత్విక్ దగ్గర నుండి. ఆ పేరు చూసి వెన్నులో నుండి వణుకు పుట్టింది. ఫోన్ లిఫ్ట్ చేయటానికి ధైర్యం సరిపోలేదు. అది మోగి మోగి ఆగిపోయింది. హమ్మయ్య అని ఊపిరి పీల్చుకున్నాడు దినేష్. అది మళ్ళీ వెంటనే మొగటం మొదలుపెట్టింది. దాంతో ఇక లిఫ్ట్ చేయక తప్పదు అనుకున్నాడు. చేయి ముందుకి చెపుతుంటే అది వణకటం తనకి అర్ధం అవుతూ ఉంది. అలా వణుకుతున్న చేత్తోనే దానిని పట్టుకుని పైకి లేపి, కాల్ లిఫ్ట్ చేసి చెవి దగ్గర పెట్టుకున్నాడు.

"దినేష్, నువ్వు చేసింది కరెక్ట్ కాదు" అన్నాడు సాత్విక్ కోపంగా

అది విని దినేష్ ప్రాణాలు పోయినంత పనైంది. జాహ్నవి జరిగింది మొత్తం చెప్పిందా అని వణికిపోయాడు. అతని నుదిటి మీద చెమట్లు కూడా పట్టాయి.

"ఏంటి మాట్లాడవు?" అన్నాడు సాత్విక్ మళ్ళీ

"అది అది" అంటూ నసుగుతూ ఉన్నాడు దినేష్

"ఏంటి అది?" అన్నాడు సాత్విక్ కోపంగా

దినేష్ నోటి నుండి మాట రాలేదు. ఇక తన జీవితం అయిపోయినట్టే అనుకున్నాడు.

"ఏంటి దినేష్, ఉన్నావా, అడిగిన దానికి సమాధానం చెప్పు" అన్నాడు సాత్విక్ కొంచెం గట్టిగానే.

అది విని దినేష్ కి ఇంకా భయం పట్టుకుంది.

"నేను పక్కన లేకపోతే నీ ఇష్టం వచ్చినట్లు చేస్తావా?" అన్నాడు సాత్విక్ కోపంగా

అంటే జాహ్నవి జరిగింది చెప్పేసిందా? అనుకుంటూ వణికిపోయాడు.

"సా.... త్.... వి..... క్..... అది...." అంటూ దినేష్ మాటలు తడబడుతూ వస్తూ ఉన్నాయి.

"రవళి ఉంటేనే జాహ్నవి ని పట్టించుకుంటావా లేకపోతే లేదా?" అన్నాడు సాత్విక్ కోపం నిండిన గొంతుతోనే

అది విని దినేష్ కి ఏం అర్ధం కాలేదు.

"ఏ.... మైంది.....?" అన్నాడు దినేష్ ఇంకా తడబడుతూనే

"ఏమైందో నేను అడగాలి?" అన్నాడు సాత్విక్ కోపంగా

అసలు ఏంట్రా ఏం జరుగుతుంది. జాహ్నవి చెప్పిందో, లేదో అన్న కంగారు తనని ఇంకా భయపెడుతూ ఉంది.

"అసలు నిన్న రవళి కోసం వెళ్ళినప్పుడు ఏం చేసావ్?' అన్నాడు సాత్విక్ కోపంగా

కన్ఫర్మ్ చెప్పేసింది అనుకున్నాడు దినేష్. తన కాళ్ళు వణికిపోతూ ఉన్నాయి.

"నేను....... నే.... ను..... ఏం చేయలేదు......" అన్నాడు తడబడుతూనే

"నేను అదే అడుగుతున్నా అదే ప్లేస్ లో రవళి ఉంటే ఇలానే బిహేవ్ చేస్తావా?" అన్నాడు సాత్విక్

దినేష్ కి వణుకు మాత్రం తగ్గట్లేదు. నోరు తెరిచి జరిగింది చెప్పేద్దాం బస్ లో నుండి అని నోరు తెరవబోతుంటే

"పాపం నిన్నటి నుండి జాహ్నవికి జ్వరంగా ఉందంట, నేను డ్రాప్ చేసినప్పుడు బాగానే ఉంది కానీ తర్వాత సడెన్ గా వచ్చింది అంట. ఇందాక కాల్ చేసి మాట్లాడితే అసలు విషయం చెప్పింది" అన్నాడు సాత్విక్

అది విని దినేష్ ప్రాణం తిరిగి వచ్చినట్టు అనిపించింది. 

"జ్వరమా?' అన్నాడు దినేష్

"హా దినేష్, ఉదయం నుండి ఏం తినలేదు అంట. నువ్వు నిన్ననే తనని హాస్పిటల్ కి తీసుకొని వెళ్లొచ్చు కదా?" అన్నాడు సాత్విక్

"నాకు నిజంగా తెలియదు సాత్విక్" అన్నాడు దినేష్ మెల్లగా. జాహ్నవి చెప్పనందుకు కొంచెం ప్రశాంతంగా అనిపించింది.

"తన మొహంలోనే అర్ధం అవుతుంది కదా ఎలా ఉందో?" అన్నాడు సాత్విక్

"నేను హడావిడిగా వెళ్ళాను. కార్ ట్రబుల్ ఇస్తే. అది కాక వర్షం బాగా పడుతూ ఉంది" అన్నాడు దినేష్

అది విని సాత్విక్ కాస్త శాంతించాడు.

"ఈ రోజు నీకు ఏమైనా పని ఉందా?" అన్నాడు మళ్ళీ 

"అంత ఇంపార్టెంట్ పనేం లేదు" అన్నాడు దినేష్

"అయితే ఇప్పుడే జాహ్నవి దగ్గరికి వెళ్లి తనని తీసుకొని హాస్పిటల్ కి వెళ్ళు దినేష్ ప్లీజ్. నేను రావటానికి కొంచెం టైం పట్టేలా ఉంది. సమయానికి రవళి కూడా లేకుండా పోయింది. ప్లీజ్" అంటూ బ్రతిమాలుతూ అడిగాడు సాత్విక్

దినేష్ ఆలోచనలో పడ్డాడు. ఇప్పుడు మళ్ళీ జాహ్నవి ముందుకి వెళ్తే ఖచ్చితంగా ఎలా రియాక్ట్ అవుతుందో తెలియదు. కోపంలో జరిగింది సాత్విక్ కి చెప్తే ఇంకేమన్నా ఉందా అనుకున్నాడు.

"అది కాదు సాత్విక్, ఇంతకముందు సరదాగా ఏదో జోక్ వేస్తే జాహ్నవి సీరియస్ అయింది. అప్పటి నుండి ఇద్దరి మధ్య మాటలు లేవు. మళ్ళీ తను ఎలా రియాక్ట్ అవుతుందో అని ఆలోచిస్తున్నాను" అన్నాడు దినేష్

"ముందు అక్కడికి వెళ్ళు తనేమన్నా అంటే వెంటనే నాకు కాల్ చెయ్" అన్నాడు సాత్విక్.

"హా వెళ్తాను ఇప్పుడే" అన్నాడు దినేష్

వెంటనే కాల్ కట్ చేసాడు దినేష్. హమ్మయ్య అనుకున్నాడు మనసులో. కాకపోతే జాహ్నవి అన్న మాటలు ఇంకా తన చెవుల్లో మారుమొగుతూనే ఉన్నాయి. తప్పు చేసాను అన్న భావన దినేష్ లో కూడా మొదలైంది. 

ఇంతలో మళ్ళీ తన ఫోన్ మోగింది. ఫోన్ తీసి చూస్తే సాత్విక్ దగ్గర నుండి.

"హలో సాత్విక్ ఇప్పుడే బయలుదేరుతున్నాను" అన్నాడు దినేష్

"అది కాదు దినేష్" అన్నాడు సాత్విక్

మళ్ళీ ఏమైందా అని కంగారు పుట్టింది

"ఇప్పుడే జాహ్నవికి రవళి కాల్ చేసింది అంట తను ఒక పది రోజులు రాను అని. నాకు కూడా ఇక్కడ ఇంచుమించు అలానే టైం పట్టేలా ఉంది. ఏం అనుకోకపోతే ఈ పది రోజులు నువ్వు కూడా అక్కడే ఉండి, జాహ్నవిని జాగ్రత్తగా చూసుకోవా ప్లీజ్." అంటూ సాత్విక్ బ్రతిమాలాడు.

దినేష్ కి ఏం చెప్పాలో అర్ధం కావట్లేదు. ఇప్పుడు వెళ్ళటానికే భయంగా ఉంది. మళ్ళీ పది రోజులు అక్కడే అంటే ఇంకేమన్నా ఉందా అనుకున్నాడు.

"కాదనకు దినేష్ ప్లీజ్. ఫ్యూచర్ లో నీకు ఎలాంటి హెల్ప్ కావాలన్నా చేస్తాను ప్లీజ్" అంటూ మళ్ళీ బ్రతిమాలాడు సాత్విక్

"అయ్యో పర్లేదు సాత్విక్, వెళ్లి ఉంటాను" అన్నాడు దినేష్

"థాంక్యూ సో మచ్ దినేష్ వెళ్ళగానే కాల్ చెయ్ నేను మాట్లాడతాను" అన్నాడు సాత్విక్

దినేష్ సరే అంటూ కాల్ కట్ చేసి, తన బ్యాగ్ తీసుకొని కావాల్సిన బట్టలు సర్దుకుని బైక్ మీదనే జాహ్నవి వాళ్ళ ఫ్లాట్ కి బయలుదేరాడు.