Adultery விதியின் வழி

[Aisshu]

Part 72

 
சுந்தரேசன் ஜீப்பை ஸ்டார்ட் செய்திட உமா அருகில் அமர்ந்திருக்க வண்டி நகர்ந்தது.  அவரின் மனதில் உமா ஸ்க்ரீன் மறைவில் ப்ளௌஸ் கழட்டி ப்ராவுடன் நின்று கொண்டு இருந்த காட்சி வந்து போய் கொண்டு இருந்தது.  மேலும் அந்த பெண் சொன்ன கடைசி வார்த்தை உமாவின் நிப்பிள் 2 சென்டிமீட்டர் நீளம் என்பது அவர் மண்டைக்குள் குறுகுறுத்து கொண்டே இருந்தது.
 
வீட்டுக்கு வரும்முன் ஜானகி சில மளிகை காய்கறிகளை வாங்கி வரும்படி சொன்னதால் சுந்தரேசன் உமா மார்க்கெட்டில் சில பொருட்களை வாங்கி கொண்டு வந்தனர்.  வரும் வழியில் ஒரு பேக்கரியில் பப்ஸ், டீ குடித்து விட்டு வீடு வரும் போது மணி 6 தாண்டி இருந்தது.  ஜானகிக்கு இப்போது தலைவலி குறைந்து இருந்தது.  நைட் டின்னருக்கு தோசை, சட்னி சுட்டு கொடுக்க மூவரும் சாப்பிட்டு முடித்தனர்.  பின் ஜானகி உமாவிடம் டைலர் கடை போய்விட்டு வந்த அனுபவம் பற்றி பேசி கொண்டு இருக்கும் போது சுந்தரேசன் இடையில் "அவள் தைக்க கொடுத்த ப்ளௌஸ் தைய கூலி மட்டும் 1200 ரூபாய்.  பேசாம நான் தோட்ட வேலை பாக்குறதை விட்டுட்டு லேடீஸ் டைலர் ஆகிடலாம்னு இருக்கேன்"
 
ஜா : "என்ன நினைசீங்க.. லேடீஸ் டைலர் ஆகுறது அவ்வளவு ஈஸி இல்லை.  இன்னைக்கு ஒரு டிசைன் பேஷன் ஆ இருக்குன்னா நாளைக்கு வேற டிசைன் வந்துடும்"
 
உ : "அப்பா அதுவும் இல்லாம ஒவ்வொரு பொண்ணோட சைஸ் உடல்வாகுக்கு தகுந்த மாதிரி தைக்கணும்.  அப்போ தான் கரெக்ட் ஆ இருக்கும்"
 
சு : "நல்ல வேலை ஆம்பளைங்களுக்கு எப்போவுமே லூஸ் ஃபிட் தான்."
 
அப்படியே சில பல விஷயங்கள் பேசிவிட்டு படுக்க சென்றனர்.
 
உமா படுக்கையில் படுத்து கொண்டே இன்று நடந்த விஷயங்களை யோசித்து பார்த்து தனக்குள் சிரித்து கொண்டு இருந்தாள்.  கீழே சுந்தரேசனும் நடந்த நிகழ்வை நினைத்து இது தப்பு என்று மனதை தேற்றி கொண்டு இருந்தார்.
 
மணி 11 நெருங்கி இருந்தது.  ஜானகி நன்கு உறங்கி கொண்டு இருந்தாள்.  சுந்தரேசன் எழுந்து தன்னுடைய அலமாரியில் இருந்த காம கதை புத்தகத்தை எடுத்து புரட்டினார்.  ஏனோ அதில் மனது ஒட்டவில்லை.  புத்தகங்களை எடுத்த இடத்தில் மீண்டும் வைத்து விட்டு வந்து சோபாவில் அமர்ந்தார்.  கண்மூடினால் அவரின் கண்முன்னே உமா ப்ளௌஸ் கழட்டி ப்ராவுடன் நிற்கும் அழகு வந்து வந்து போனது.  ஒரு கட்டத்தில் அவர் எழுந்து நடந்து படி ஏறினார்.  மூளை அவர் செய்யும் செயலை அசிங்கம் என்று எச்சரித்தது, ஆனால் இதயம் அதை கேக்காமல் முன்னகர செய்தது.  ஒவ்வொரு படி ஏறுவதும் ஒரு யுகம் போல இருந்தது.  படி ஏறி உமாவின் அறை அருகே வந்த போது அறை கதவு பூட்டப்பட்டு இருந்தது.
 
சில நிமிடங்களுக்கு முன் உமா படுத்து புரண்டு கொண்டு இருந்தாள்.  அப்போது படியில் யாரோ ஏறுவது போல ஒலி கேட்டு உமா திடுக்கிட்டாள்.  கண்டிப்பாக அது சுந்தரேசன் தான்.  உடனே கதவை தாளிட்டாள்.  பின் மனது ஏதோ துடிக்க ஜன்னலை லேசாக திறந்து வைத்தாள்.
 
சுந்தரேசன் கதவு பூட்டி இருப்பதை பார்த்து தன்னுள் நொந்து கொண்டு இப்படி என் மனசு அலைபாயுது என்று கூறி கொண்டு திரும்ப நடந்தார்.  அப்போது ஜன்னல் கதவு லேசாக திறந்து இருப்பதை உணர்ந்து அதன் அருகே வந்தார்.  ஒரு மனது தவறு என்று துடித்திட, மறு மனது அவரின் உணர்ச்சியை தூண்டி கொண்டு இருந்தது.  ஜன்னல் அருகே நின்றதும் அவரின் கைவிரல் ஜன்னல் கதவை மெல்ல மெல்ல தள்ளிட அவர் பார்வையில் உமா ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிள் கண்ணாடி முன் நின்று நயிட்டி கழட்டி கொண்டு இருந்தாள்.
 
பார்த்ததும் சுந்தரேசன் உறைந்து நின்றார்.  உமா கழுத்து வழியாக நயிட்டி உருவி பெட்டில் போட்டாள்.  அவள் பாவாடை கீழயும் மேலே ப்ராவும் அணிந்து இருக்க அப்படியே நடந்து சென்று பெட்டியில் இருந்து ஒரு பேண்ட் ஷர்ட் எடுத்தாள்.  பின் பாவாடையை முட்டி வரை தூக்கி பேண்ட் காலினுள் தன் கால்களை செலுத்தி பேண்ட் இடுப்பில் தூக்கி நாடாவை வைத்து முடியிட்டாள்.  பின் பாவாடையை கழட்டி வைத்தாள்.
 
திடீர் என்று ஜன்னல் கதவு பட் என்று தள்ளி சுவற்றில் முட்டியதில் ஒரு சத்தம் கேட்டு திடுக்கிட்டு திரும்பினாள்.  சுந்தரேசன் ஜன்னல் ஓரத்தில் நின்று உமாவை பார்க்க, உமா உடனே கட்டிலில் இருந்த சட்டையை எடுத்து தன் பிராமீது வைத்து மறைத்து "அப்பா.. என்ன ஆச்சு" என்று கேட்டிட சுந்தரேசன் அந்த இடத்தை விட்டு வேக வேகமாக கீழே நகர்ந்து சென்றார்.  "ஐயோ மானம் போச்சே" என்று மனசு துடித்து கொண்டே சென்றார்.
 
அவர் கீழே சென்ற அடுத்த சில நிமிடத்தில் உமா ஒரு டீஷிர்ட் அணிந்து கொண்டு கீழே வந்து கிட்சன் சென்று தண்ணீர் குடித்து விட்டு வந்தார்.  சுந்தரேசனை பார்க்க அவர் அவளை பார்க்க முடியாமல் தலை குனிந்து அமர்ந்து இருந்தார்.  உமா அவர் எதிரில் உள்ள சோபாவில் வந்து அமர்ந்தாள்.  சுந்தரேசன் இன்னும் தலை நிமிராமல் இருக்க உமா நகர்ந்து அவர் அருகே வந்து அமர்ந்தாள்.  "அப்பா இங்க பாருங்க.. "
 
"சாரி உமா.. தூக்கம் வரலைன்னு மேல அப்படியே நடக்க வரும் போது ஜன்னல் தொறந்து இருந்துச்சு" என்று பேச்சு தடுமாறி பேசினார்.
 
"அப்பா பொய் சொல்லாதீங்க.  இன்னைக்கு டைலர் கடைலயும் நீங்க பாத்தது எனக்கு தெரியாதுன்னு நினைக்கிறீங்களா.  இப்போ ஜன்னலை தொறந்து.  சே.."
 
"ஐயோ என்னம்மா சொல்லுறே.. டைலர் கடைல என்ன.. என்று குளறினார்.
 
"அப்பா ப்ளீஸ்.. நீங்க டைலர் கடைல ஸ்க்ரீன் சைட்ல இருந்து பார்த்ததை நான் கவனிச்சேன்"
 
சுந்தரேசன் தன் இரு கைகளால் முகத்தை மூடி கொண்டு கண்ணீர் எட்டி பார்த்திட அதை துடைத்து கொண்டே "உமா நான் பெரிய தப்பு பண்ணிட்டேன்.  என்னை மன்னிச்சிடும்மா.  நீ என்னோட பொண்ணு மாதிரி.  என் மருமகனோட பொண்டாட்டி..  நேத்து உன்ன அந்த கோலத்தில் பாத்ததுல இருந்து என்னோட மனசு ஏதோ தப்பு தப்பா யோசிக்குது" என்று இன்னும் கண்ணீர் வடிய அழுதார்.
 
உமா உடனே அவர் தோளில் கையை போட்டு "அப்பா அழுவாதீங்க.. ப்ளீஸ்.."
 
"இல்லை ம்மா.. உனக்கு தெரியாது.  நானும் ஜானகியும் ஒண்ணா படுத்து 10 - 15 வருஷத்துக்கு மேல ஆகுது.  இவளவு நாள் நான் வேற எந்த பொன்னையும் ஏரெடுத்து பார்த்ததும் இல்லை.  ஆனா இப்போ ரெண்டு நாளா என் மனசுல ஏதோ வக்கிரமான எண்ணம் வர ஆரம்பிச்சிடுச்சு"
 
"அப்பா.."
 
"ஹ்ம்ம்.. நீ அப்பான்னு கூப்பிடுற தகுதியை நான் இழந்துட்டேன் உமா.. என்னை மன்னிச்சுடு" என்று இன்னும் அழுதார்.
 
உமா அவர் தோளில் இருந்து கையை எடுத்து தன் வலது கையால் அவரது இடது கையை புடித்து "அப்பா ப்ளீஸ் அழுவாதீங்க.."
 
"இல்லைம்மா.. இந்த விஷயம் வெளியே தெரிஞ்சா.. மாப்பிள்ளை என்ன நினைப்பாரு.. என் பொண்டாட்டி என்னை அசிங்கமா பாப்பா.. அவ்வளவு பெரிய தப்பு செஞ்சுட்டேன்" என்று தன்னை தானே அடித்து கொண்டார்.
 
உமா உடனே அவரின் இடது கையை அழுத்தமா புடித்து "அப்பா இப்போ எதுக்கு அழுவறீங்க." மனசுக்குள் தான் தானே அவர் ஆசையை தூண்டியது என்று தோன்றினாலும் அதை வெளிக்காட்டி கொள்ள மனமில்லாமல் "அப்பா நான் யார்கிட்டயும் சொல்லிடமாட்டேன்.. கவலைப்படாதீங்க"
 
சுந்தரேசனுக்கு ஒரு சின்ன மலர்ச்சி ஏற்பட்டது. அழுகை குறைந்தது.  "சாரி உமா.. நான் உன்னை நாளைக்கே கொண்டு போய் உன் வீட்ல விட்டுட்டு வந்துடுறேன்.  நீ இங்கே இருந்தா என்னை பார்க்க ரொம்ப சங்கோஜப்படுவே.. வேணாம்.. நான் ரொம்ப தப்பானவன்"
 
"ஐயோ அப்பா.. ப்ளீஸ்.. நீங்க இப்படி சொன்னீங்கன்னா, தேவை இல்லாம அவருக்கும், அம்மாவுக்கும் ஏதாவது சந்தேகம் தான் வரும்.  இதை இத்தோடு விட்டுடுங்க.  நாளைக்கு பாத்துக்கலாம்"
 
சுந்தரேசனுக்கும் அவள் சொல்வது சரி என்று பட்டாலும் அவள் முகத்தை பார்க்க முடியாமல் தலை குனிந்து உக்கார்ந்து இருந்தார்.  சில நிமிடம் இருவரும் மௌனமானாக உக்கார்ந்து இருக்க உமா அவரின் கையை விடுவித்தாள்.  சுந்தரேசன் உமாவை பார்த்து "என்னை ஒரு நாலு அடி அடிச்சுடீரியா..எனக்கு ஏதாவது தண்டனை கொடுத்துடு.. அப்போ தான் என் மனசு ஆறும்"
 
"ஐயோ அப்பா.. அதெல்லாம் நான் அடிக்க மாட்டேன்.  நான் தான் இதை பத்தி வெளியே சொல்ல மாட்டேன்னு சொல்லிட்டேன் ல"
 
"அடலீஸ்ட் ஒரு அடியாவது என் கன்னத்துல அறைஞ்சிடு"
 
"அப்பா ப்ளீஸ்.. வேணாம்."
 
"நீ என்னை அடிக்கலைன்னா நாளைக்கு நான் உன்னை நேர்ல பாக்க முடியாது.  தப்பு செஞ்ச குற்ற உணர்ச்சில நான் என்ன பண்ணுவேன்னு எனக்கே தெரியாது.  அதுக்கு நீ தண்டிச்சுட்டேன்னா.. கொஞ்சம் என் மனசு ஆறிடும்"
 
"ஐயோ அப்பா"
 
"ப்ளீஸ் டி செல்லம்.  ஒரு அடி தானே.  நான் தங்கிப்பேன்.  அடி டா"
 
உமாவும் அதற்க்கு மேல் என்ன சொல்ல என்று தெரியாமல் தன் வலது கையை ஓங்கி ஒரு வீசு வீசிட அவளின் நான்கு விரல் அவர் கன்னத்தில் அழுத்தி அடித்திட தட் என்று ஒலி கேட்டது.  கொஞ்சம் பிளமாக தான் அடித்துவிட்டாள்.  அவளின் விரல் தடம் அவர் கன்னத்தில் பதிய சுந்தரேசன் அப்படியே அவளை பார்த்து கண்களில் அவமானத்தில் கூனி குறுகினார்.  உமா லேசாக அடிக்க தான் கை ஓங்கினாள்.  ஆனால் ஏதோ ஒரு வேகத்தில் பிளமாக அடித்து விட்டாள்.  சுந்தரேசன் கன்னத்தில் கை வைத்து அப்படியே சோபாவில் உக்கார்ந்து எதுவும் பேசவில்லை.
 
உமா உடனே "சாரி ப்பா.. தெரியாம பிளமா பட்டுடுச்சு"
 
சுந்தரேசனுக்கு வருத்தம் கண்களில் தெரிந்தாலும் "இருக்கட்டும் ம்மா.. எனக்கு இந்த தண்டனை தேவை தான்" என்று அவரை அறியாமல் கண்களில் நீர் பொல பொல என்று வழிந்தது.
 
உமா இப்போது வயசுல பெரியவரை எப்படி அடிக்கலாம் என்று அவளின் மனசு குற்ற உணர்ச்சியில் "ஐயோ சாரி ப்பா" என்று அவரின் கன்னத்தை தொட பார்க்க அவர் நகர்ந்து கொண்டார்.
 
"இருக்கட்டும் ம்மா.. எனக்கு ஒன்னும் கவலை இல்லை"  ஆனால் ஏனோ கண்ணீர் வழிய அதை துடைத்து கொண்டே இருந்தார்.  தான் அடி வாங்கி அவமானப்பட்டதா, இல்லை தண்டனையா என்று மனசு ஒரு வித சஞ்சலத்தில் இருந்தது.  அவர் அப்படியே தலை குனிந்து இருந்தார்.
 
உமா அவரின் முன்னே எழுந்து நின்று "அப்பா ப்ளீஸ்.. சாரி.. என்னை மன்னிச்சிடுங்க" என்று அவர் கையை அவர் முகத்தில் இருந்து இழுத்து விலக்கினாள்.  அவரின் கன்னத்தில் தன்னுடைய மோதிர ஆச்சி பதிந்து கன்னத்தில் லேசான கீறல் இருந்தது.  அதை பார்த்து தொட்டிட சுந்தரேசன் லேசான வலியில் "ஆ.. கீறல் விழுற அளவுக்கா அடிப்பே" என்று சிரித்தார்.
 
அவர் சிரித்ததில் உமாவுக்கு கொஞ்சம் மனசு கரைந்தது "போங்க ப்பா.. இதுக்கு தான் அடிக்க மாட்டேன்னு சொன்னேன்.. நீங்க தான் அடிக்க சொன்னீங்க"
 
"நீ லேசா அடிப்பேன்னு பாத்தா.. உன் கிட்ட நான் தான் ஜாக்கிரதையா இருக்கணும் இனிமே"
 
"யாரு நீங்க ஜாக்கிரதையா இருக்கணுமா.. செய்யுற தப்பா செஞ்சுட்டு.. இப்போ என் மேல தப்பை மாத்திட்டீங்கல்ல"
 
"அதுக்குன்னு இப்படியா அடிப்பே" என்று அவர் கன்னத்தில் கைவைத்து பார்க்க லேசாக எரிந்தது.  இருவருக்குள்ளும் இருந்த குற்ற உணர்வு கரைந்து போய் இருந்தது.
 
"சரிப்பா.. நீங்க இப்போ நிம்மதியா தூங்குவீங்கல்ல"
 
"எங்க தூங்குறது.. இந்த எரிச்சலுக்கு ஏதாவது மருந்து கொடுத்துட்டு போ"
 
"இதுக்கு என்ன மருந்து கொடுக்க.. பர்னால், ஐயோடெக்ஸ் எல்லாம் இதுக்கு தடவ முடியாதே"
 
சுந்தரேசன் விரலால் அந்த கீரலை தடவி கொண்டே உதட்டால் காற்றை ஊதி கொண்டு இருக்க உமா அவர் முன்னே குனிந்து அவர் கன்னத்தை மிக அருகில் பார்த்தாள்.  ஒரு சில கோடு கொஞ்சம் ஆழமாக பதிந்து இருந்ததில் லேசான ரத்தமும் தெரிந்தது.  அவர் கன்னத்தை நன்கு திருப்பி காட்டிட உமாவின் ஒரு கை அவரது நெற்றியிலும் இன்னொரு கை அவரது தாடையிலும் புடித்து கொண்டு இழுத்து பார்த்து தன் உதட்டால் லேசான காற்றை அந்த கீறலின் மீது ஊதினால்.  அந்த காற்றில் ஏற்பட்ட சிலிர்ப்பில் அவருக்கு லேசான வலி ஏற்பட்டிட அவர் முனங்கினார்.  அவள் மேலும் ஊதி ஊதி கொடுத்திட "அப்பா இப்போ ஓகே வா.. சாரி கொஞ்சம் நக கீறல் பட்டு அழுத்திடுச்சு".  சுந்தரேசன் கண்களை மூடி "ஹ்ம்ம்.."
 
உமா மேலும் கொஞ்சம் ஊதி கொண்டே இன்னும் நெருங்கினாள்.  அவளின் உதட்டுக்கு அவர் கன்னத்துக்கும் இடையே ஒரு இன்ச் இடைவெளி தான் இருந்து இருக்கும்.  ஒரு கட்டத்தில் உமாவின் உதடு லேசாக விரிந்தது.  சுந்தரேசன் கண்களை திறந்து உமாவை இவ்வளவு அருகே பார்க்க அவருக்குள் ஒரு வித கூச்சம் எடுத்தது.  உமாவின் விரிந்த நாக்கின் வழியே அவளின் நாக்கின் நுனி எட்டி பார்த்தது.  அதில் எச்சில் குழைத்து அவள் மெல்ல அந்த கீரலை தொட்டிட, எச்சிலில் ஈரத்தில் அந்த கீறலின் எரிச்சல் ஜிவ்வென்று கூடினாலும், அதன் சுக உணர்ச்சியில் சுந்தரேசன் மீண்டும் கண் மூடினார்.  உமா இன்னும் எச்சில் கூட்டி அவளின் கன்னத்தில் கோடு போட்டு நக்கி கொடுத்திட சுந்தரேசனின் வலி முனங்கல்கள் கொஞ்சம் கொஞ்சம் சுக முனங்களாக மாறின.
 
சில எச்சில் துளிகளால் அவரின் கன்னம் நனைந்திட இப்போது கீறலின் எரிச்சல் அடங்கியது.  உமா மெல்ல விலகிட சுந்தரேசன் அவளை பார்த்தார்.  என்ன சொல்ல என்று இருவருக்கும் புரியவில்லை.  உமா கொஞ்சம் வெக்கத்தோடு "அப்பா.. இப்போ வலி கொறஞ்சிடுச்சா"
 
"இப்படி ஒரு மருந்து கிடைக்கும்னு தெரிஞ்சா எத்தனை அடி வேணும்னாலும் வாங்கி இருப்பேனே"
 
"ஹ்ம்ம் பாவம்னு மருந்து போட்டா.. இன்னும் கேப்பாராம்ல" என்று அவள் கொஞ்சி பேசியது சுந்தரேசனுக்கு ஒரு வித போதையை ஏற்றியது.
 
"இந்த கன்னத்துக்கு மருந்து போட்டுட்டே, அப்போ இந்த கன்னத்துக்கு" என்று மறுகன்னத்தை நோக்கி காட்டினார்.
 
"ஹ்ம்ம்.. இந்த கன்னத்துல மட்டும் தானே அடி விழுந்தது.  இந்த கன்னத்துல எதுவும் இல்லையே.. அப்புறம் எதுக்கு மருந்து"
 
"பாவம் ல ஒரு கன்னத்துக்கு மட்டும் மருந்து கொடுத்தா.. இந்த கன்னம் என்ன நினைக்கும்" என்று சிரித்தார்.
 
"அப்போ இந்த கன்னத்துலயும் இன்னொரு அடி கொடுக்கட்டுமா"
 
"ஐயோ போதும் சாமி.  ஒரு கன்னத்துல வாங்கின அடியே தாங்க முடியல"
 
உமா அவர் சிரிப்பதை ஆசையாக பார்த்து கொண்டு மீண்டும் அவர் முன்னே குனிந்து "சரி அந்த கன்னத்தையும் காட்டுங்க.. மருந்து கொடுத்துடுறேன்.. இனிமே எந்த தப்பும் செய்ய கூடாது.. சரியா"
 
சுந்தரேசன் தலையை அசைத்து மறு கன்னத்தை காமிக்க உமா மெல்ல உதட்டை குவித்து நாக்கின் நுனியை நீட்டி அவரின் மறு கன்னத்தில் கொஞ்சம் கோலமிட்டாள்.  அவளின் எச்சில் துளிகள் அவரின் கன்னத்தை ஈரம் ஆகிட அவரின் ஆண்மை துடித்து கொண்டு எழுந்து இருந்தது.  அந்த சுகத்தை சில நொடிகள் அனுபவித்தும், உமா நிறுத்திவிட்டு எழுந்தாள்.  "போதுமா.. இந்த கன்னத்துக்கும் மருந்து கொடுத்தாச்சு"
 
சுந்தரேசன் கண்கள் திறந்து "ரொம்ப தேங்க்ஸ் டி செல்லம்.  நான் நிம்மதியா தூங்குவேன்"
 
உமா "ஹ்ம்ம் குட் நைட் ப்பா" சொல்லிவிட்டு அவரை விட்டு நகர்ந்தாள்.
 
சுந்தரேசன் அவள் போவதையே பார்த்து கொண்டு இருக்க உமா தன்னை பின்னால் இருந்து அவர் நோட்டம் இடுவதை புரிந்து திரும்பி பார்த்து புன்னகைத்து விட்டு மேலே ஓடினாள்.