Adultery விதியின் வழி

[Aisshu]

Part 71

 
உமா ரூம் சென்றதும் கண்ணாடி முன் நின்று கையை சட்டையில் இருந்து விலக்கினாள்.  சட்டை இருபக்கம் விலக அவளின் ப்ரா மூடிய மொலை முட்டி தெரிய உமா வெக்கத்தோடு சட்டையில் இருந்த மித்த பட்டன்களை கழட்டி கீழே வைத்தாள்.  ஏற்கனவே கழட்டி வைத்து இருந்த நயிட்டி எடுத்து அணிந்து கொண்டாள்.  மனதில் குழப்பமும் நடுக்கமும் ஒன்று சேர்ந்திட அப்படியே படுத்தாள்.  இது தப்பா? என்று மனது படபடத்தது.  மணி பார்த்தால் 12 ஐ தாண்டி இருந்தது.
 
கீழே சுந்தரேசனின் மனநிலை இன்னும் கொதித்து கொண்டு இருந்தது.  கோவம், கவலை, காமம் எல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து இருந்த உணர்வு அது.  எப்படி இப்படி கேவலமா நடந்துக்கிட்டோம்?  நாளைக்கு எப்படி அவள் முகத்தில் முழிப்பது.  ஒரு மனது இப்படி துடிக்க, மற்றொரு மனது அவன் கண்ட காட்சியை அசைபோட்டது.  எத்தனை வருஷங்கள் ஆச்சு மொலையை இவ்வளவு பக்கத்தில் பார்த்து.  எவ்வளவு அழகு.  ரெண்டு மொலைக்கு நடுவே இருந்த கீற்று.  ரெண்டு இளனிக்காயை சேர்த்து காட்டியது போல இருந்தது.  இப்படி பல வித யோசனைகள் ஓடிக்கொண்டு இருக்க அப்படியே படுத்து கிடந்தார்.  தூக்கம் வரவில்லை.  அத்தனை கவலையிலும் அவரின் தடி விறைப்பின் உச்சத்தை நெருங்கி இருந்தது.  மெல்ல உருண்டு ஜானகி படுத்து கிடந்த பெட்ரூம் கதவை ஒரு ஏக்கத்தில் பார்த்தார்.  "இத்தனை வருஷம் விரதம் படுத்து இருந்துட்டு இப்போ போயி கதவை தட்டினா, கொன்னுடுவா" என்று தனக்கு தானே சிரித்து கொண்டு விறைப்பை இருகால்களால் அடக்கி புடித்து கொண்டு குப்புற படுத்தார்.  எப்போது தூங்கினார் என்று தெரியவில்லை.
 
மறுநாள் காலை உமா கொஞ்சம் பயந்து கீழே வந்தாள்.  வீட்டில் ஒரு வித மயான அமைதி இருந்தது.  அந்த அமைதி அவளை மேலும் பயமுறுத்தியது.  மெல்ல கிச்சனில் எட்டிப்பார்க்க ஜானகி மும்முரமாக வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.  உமா உள்ளே வருவதை பார்த்து ஜானகி "வாடி.. சீக்கிரம் எழுந்திட்டியா"
 
"ஆமாம் ம்மா"
 
"இந்தா காபி குடி.. என்னனு தெரியலை இன்னைக்கு அவர் சீக்கிரமாவே எழுந்து கிளம்பிட்டாரு"
 
"அப்படியா ம்மா"
 
"ஆமாம். ஏதோ அவசர வேலைனு சாப்பிடாம கிளம்பிட்டாரு.  என்னனு தெரியல கீழ்முதுகு வலிக்குதுன்னு வேற சொன்னாரு.  நேத்து இருந்த சந்தோசம் ஏனோ அவர் முகத்துல இல்ல.  ஏதோ டென்ஷனா வேற இருந்தாரு"
 
"என்னாச்சும்மா"
 
"தெரியலை டி.  இந்த ஆம்பளைங்களே இப்படி தான்.  திடிர்னு நல்லா பேசுவாங்க, அப்புறம் எதையோ பார்த்து பேய் அறைஞ்ச மாதிரி இருப்பாங்க"
 
உமா லேசாக சிரிச்சிட்டு "சரிம்மா.. நான் குளிக்க போறேன்."
 
உமா குளித்துவிட்டு ஒரு நயிட்டி அணிந்து கொண்டு வந்து ஹாலில் உக்கார்ந்தாள்.  மொபைல் எடுத்து பார்த்து கொண்டு இருக்க கீர்த்தி ரிங் செய்தார்.  மணி பார்க்க 10 தாண்டி இருந்தது.  உமா போன் எடுத்து "என்னங்க.. இந்த நேரத்துல கால் பண்ணி இருக்கீங்க.  காலேஜ் ல கிளாஸ் இல்லையா"
 
"ஹ்ம்ம். கிளாஸ் இருந்தா என்ன.  என் பொண்டாட்டிகிட்ட பேசுறதுக்கு நான் எதுக்கு வெயிட் பண்ணனும்"
 
"சரி சொல்லுங்க.. எப்படி போகுது.  நான் இல்லாம"
 
"கொஞ்சம் கஷ்டம் தான்.  ஆனாலும் ஓகே மேனேஜ் பண்ணிக்கிறோம்"
 
மேலும் சில விஷயங்கள் பேசி விட்டு "வேற என்ன விசேஷம்"
 
உமா கொஞ்சம் யோசித்துவிட்டு "ஒரு விஷயம் சொல்லணும்.  எப்படி சொல்லனு தெரியல" என்று இழுத்தாள்.
 
"என்ன மாமா உன் கைய புடிச்சு இழுத்துட்டாரா"
 
"சீ.. என்னங்க.. இப்படி பேசிகிட்டு.  ஆனா.. அப்படி நடந்துடுமோன்னு பயமா இருக்கு"
 
"ஹ்ம்ம் என்ன ஏதாவது இன்டெரெஸ்டிங்கா நடந்ததா"
 
உமா கொஞ்சம் மென்னு முழுங்கி நடந்ததை சொன்னாள்.
 
"என்னங்க.. இதுக்கு மேல என்ன பண்ண.  கொழப்பமா இருக்கு.  அப்பாவை பார்த்தா பாவமாவும் இருக்கு."
 
"இங்க பாரு.. நான் எதுவும் தப்பா நினைப்பேன்னு யோசிக்குறியா"
 
"ஹ்ம்ம்.. அதுவும் இல்லாம.. "
 
"என்ன உமா"
 
"எனக்கு இப்படி வாழ்க்கையை கொடுத்து இருக்கீங்க.  அதுல ஏதாவது.."
 
"அப்படி சொல்ல போனா,, எங்க வாழ்க்கைல நீயும் நந்தினியும் வந்த அப்புறம் தான் ஒரு புடிப்பே வந்து இருக்கு"
 
"அது தாங்க இந்த வாழ்க்கைல வேற பிரச்சனை எதுவும் வந்துட கூடாது"
 
"இங்க பாரு.  நான் என்னோட மாமனாருக்கு ரொம்ப கடமைப்பட்டு இருக்கேன்.  அவருக்கு இப்படி ஒரு கவலை இருக்கும்னு எதிர்பாக்கலை.  அதுவும் நம்மால தீத்துவைக்க முடியும்னா கண்டிப்பா எனக்கு அதுல சந்தோசம் தான்"
 
"ஹ்ம்ம்.."
 
"என்ன உமா யோசிக்குறே"
 
"அவரை பார்த்தாலே ஒரு வித பயம் தான் வருது"
 
"ஆளு தான் முரட்டு தனமா இருப்பாரு.  ஆனா.. ரொம்ப சாஃட் டைப்"
 
"உண்மையிலேயே உங்களுக்கு கஷ்டமா இல்லை"
 
"எதுக்கு கஷ்டம்.. சொல்ல போனா.. எனக்கு தான் அவர் மொதல்ல சொந்தம்.  ஆனா நீ தான் அவரோட கஷ்டத்தை புரிஞ்சுக்கிட்டே.  அதுவும் இல்லாம அவர் ஒன்னும் வெளி ஆள் இல்லையே.  சொல்ல போனா அத்தையும் நம்ம கூட சேந்துட்டா இன்னும் நல்லா இருக்கும்" என்று சிரித்தார்.
 
"சீ.. அம்மா கிட்ட போயி"
 
"ஏய் உனக்கு தெரியாது.. அத்தை எங்க கல்யாணம் ஆன புதுசுல எப்படி இருப்பாங்க தெரியுமா.  சும்மா கும்முன்னு இருப்பாங்க"
 
"ஐயோ.. அதானே பார்த்தேன் சார் வேற யாருக்கோ ரூட் போடுற மாதிரி தெரியுது"
 
"அப்படிலாம் இல்லை.. சின்ன வயசுல அப்படி இருப்பாங்கன்னு சொன்னேன்.  இப்போ அவுங்க அடலீஸ்ட் நம்ம புரிஞ்சுக்கிட்டா நல்லா இருக்கும்னு சொல்ல வந்தேன்"
 
"சரி சரி போதும்.  அத்தை குளிச்சிட்டு வந்துட்டாங்க.  நான் வேலை பாக்கணும்"
 
உமா போன் ஐ வைத்து விட்டு எழுந்து கிட்சன் சென்றாள்.  ஜானகி ஒரு பாவாடையை தன் மார்பு வரை கட்டி கொண்டு கிட்சன் வந்தாள்.  உமா அவளை பார்த்து "என்னம்மா.. அப்படியே வந்துடீங்க"
 
"அடுப்புல குக்கர் வச்சிட்டு போவேன்.  கரெக்ட் ஆ நான் குளிச்சிட்டு வரும் போது ஆஃப் பண்ணினா வெந்து இருக்கும்.  இதெல்லாம் ஒரு கணக்கு"
 
"அதுக்குன்னு இப்படியே வந்துடீங்க"
 
"வீட்ல தான் வேற ஆம்பளைங்க இல்லையே.  சொல்ல போனா இந்த மாதிரியே இருபது வருஷத்துக்கு மேல பழகிட்டேன்."
 
"நல்ல கணக்கு தான் ம்மா"
 
"நீ வேற ஒரு தடவை சாந்தி மாப்பிள்ளையோட வந்து இருந்தப்போ இப்படி தான் வந்துட்டேன்.  மாப்பிள்ளை பாத்துட்டு பதறிட்டாரு.  நானும் தான்." என்று சிரித்தாள்.
 
"ஐயோ அப்புறம் என்ன ஆச்சு"
 
"ஹ்ம்ம் அவரு அசடு வழிஞ்சிட்டு போயிட்டாரு.  சரி சரி வேலைய பாரு.  நான் போயி புடவை கட்டிட்டு வந்துடுறேன்"
 
உமா மனசுக்குள் ஓ இப்படி பாத்துட்டு தான் அவரு கும்முனு இருக்காங்கன்னு சொன்னாரோ என்று சிரித்து கொண்டே வேலைய பார்த்தாள்.
 
ஜானகி புடவை மாற்றி கொண்டு வந்தாள்.  "உமா நேத்து மாமா கிட்ட நீ கேட்ட டைலர் பத்தி விசாரிச்சேன்.  மார்க்கெட் பக்கத்துல ஒரு நல்ல டைலர் கடை இருக்கிறதா சொன்னாரு.  மதியத்துக்கு மேல போயிட்டு வந்துடலாம்"
 
"சரி ம்மா"
 
இருவரும் பேசி கொண்டே வேலையை முடித்தனர்.  அதன் பிறகு ஜானகி சுந்தரேசனுக்கு போன் செய்தாள்.  "என்னங்க காலைல கூட சாப்பிடாம போயிட்டீங்க.  மதியம் வந்து சாப்பிடலாம்ல"
 
"இருக்கட்டும் பா.. கொஞ்சம் வேலை இருக்கு"
 
"ஹ்ம்ம் சரி சரி.. அப்புறம் உமா ப்ளௌஸ் தைக்குறது பத்தி கேட்டு இருந்தேனே.  அந்த டைலர் ஷாப் எங்க இருக்குன்னு விவரம் அனுப்புனீங்கன்னா நானும் அவளும் போயிட்டு வந்துடுவோம்"
 
சுந்தரேசன் கொஞ்சம் விளக்கி பார்த்தார்.  ஆனால் ஜானகிக்கு அவர் சொல்வது கொஞ்சம் புரியவில்லை கடைசியாக "சரி.. நான் ஒரு 3 மணி போல வர்றேன்.  கிளம்பி இருங்க.  கூட்டிட்டு போறேன்" என்று போனை வைத்தார்.
 
ஜானகி மதிய உணவு சாப்பிட்டு விட்டு பெட்டில் சாய்ந்து தூங்கினாள்.  உமா தான் எடுத்த சுந்தரேசனின் டைரியின் பக்கங்களை தன் மொபைலில் ஸ்கேன் செய்துவிட்டு பரணில் எடுத்த இடத்தில் கொண்டு வந்து வைத்தாள்.  பின் அந்த டைலர் கடைக்கு செல்வதற்கு தேவையான அளவு ப்ளௌஸ் எடுத்து வைத்து விட்டு கிளம்ப தயாரானாள்.  சரியாக 3 மணி போல கீழே இறங்கி வந்து பார்க்க ஜானகி நன்கு அசந்து தூங்கி கொண்டு இருந்தாள்.  உமா என்ன செய்ய என்று தெரியாமல் டிவி ஆன் செய்து கொஞ்சம் சவுண்ட் குறைவாக வைத்து சில பாடல்கள் பார்க்க தொடங்கினாள்.  3:30 மணி போல சுந்தரேசன் வீடு வந்து கதவை தட்டினார்.
 
உமா கதவை திறக்க சுந்தரேசன் அவள் முகத்தை பார்க்க முடியாமல் தலை குனிந்து உள்ளே வந்தார்.  "எங்க ம்மா அவ"
 
"அம்மா தூங்கிட்டு இருக்காங்க ப்பா.  டீ போடட்டுமா"
 
"ஹ்ம்ம் போடும்மா.. தலை வலிக்குது"
 
உமா கொஞ்சம் இஞ்சி, ஏலக்காய் தட்டி டீ போட்டு கொண்டு வந்தாள்.  சுந்தரேசன் அதை வாங்கி "டீ சூப்பர்.  கரெக்ட் ஆன அளவுக்கு இஞ்சி, ஏலக்காய் போட்டு இருக்கே"
 
"அப்பா நான் கேட்டரிங் படிச்சு ஹோட்டல் ல வேலை பாத்து இருக்கேன்.  அதுல கத்துக்கிட்டது"
 
அப்போது ஜானகி கொஞ்சம் எரிச்சலுடன் வெளியே வந்தாள்.  "என்னங்க.. என்னனு தெரியலை கொஞ்சம் ஒத்த தலைவலியா இருக்கு.  நீங்க உமாவை கூட்டிட்டு போயிட்டு வந்துடுறீங்களா"
 
உமா கொஞ்சம் சங்கோஜப்பட்டாள்.  ஜானகி உமாவை பார்த்து "அவர் கூட போயிட்டு வா ம்மா.. அப்பா தானே"
 
"சரி ம்மா" உமா தான் எடுத்து வைத்த அளவு ப்ளௌஸ், புது புடவை எல்லாம் ஒரு பையில் எடுத்து வைத்து கிளம்ப தயாரானாள்.  சுந்தரேசன் உமாவை தன் ஜீப்பில் ஏற்றி கொண்டு புறப்பட்டார்.  ஜானகி வழிஅனுப்பிவிட்டு வந்து குட்டி தூக்கம் போட்டாள்.
 
ஜீப் ஓடி கொண்டு இருக்க உமா சுந்தரேசன் எதுவும் பேசிக்கொள்ளவில்லை.  சில நிமிடங்கள் மௌனமாகவே கடந்தது.  கடைசியில் சுந்தரேசனின் வாய் கொஞ்சம் காய்ந்திருக்க லேசாக உறுமினார் உமா உடனே தன் கையில் இருந்த தண்ணீர் பாட்டில் ஐ எடுத்து "அப்பா கொஞ்சம் தண்ணி குடிக்குறீங்களா"
 
சுந்தரேசன் வாங்கி கொஞ்சம் குடித்து விட்டு அவளிடம் திருப்பி கொடுத்து "தேங்க்ஸ் ம்மா"
 
"அப்பா இன்னும் எவ்வளவு தூரம் போகணும்"
 
"அது டவுன் பஸ்ஸ்டாண்ட் தாண்டி மார்க்கெட் பக்கத்துல.  இன்னும் ஒரு 20 நிமிஷத்துல வந்துடும்"
 
"நல்லா தைப்பாங்களா ப்பா"
 
"என்னோட ஃபிரெண்ட் வைஃப் அங்கே தான் தைப்பாங்க.  அவுங்க சொல்லி தான் அந்த கடைக்கு கூட்டிட்டு போறேன்"
 
"ஹ்ம்ம் சரி ப்பா.."
 
சுந்தரேசன் கொஞ்சம் எச்சிலை விழுங்கி விட்டு "சாரி ம்மா.. நேத்து அப்படி நான் நடந்து இருந்திருக்க கூடாது"
 
உமா மௌனமாகி தலை குனிந்தாள்.
 
சுந்தரேசன் "அது வந்து நீ கிண்டல் செஞ்சதும் ஏதோ ஒரு வேகத்துல உன் சட்டையை புடிச்சுட்டேன்.  அது அப்படி கிழிஞ்சிடும்னு எதிர்பாக்கலை"
 
"அது நந்தினி சட்டைப்பா.  கொஞ்சம் டைட். நீங்க புடிச்சதும் கிழிஞ்சிடுச்சு.  விடுங்கப்பா.  நான் ஒன்னும் நினைக்கலை"
 
மீண்டும் மௌனம்.  சில நிமிடங்களில் வண்டியை ஒரு ஓரமாக நிறுத்தினார்.  பின் உமாவை கூட்டி கொண்டு ஒரு சின்ன கடைவீதி வழியாக நடந்து ஒரு கட்டிடத்தின் மாடியில் ஏறி அந்த கடையை அடைந்தார்.  அங்கே இருந்த டைலரிடம் சுந்தரேசன் தன்னையும் உமாவையும் அறிமுகம் செய்துவிட்டு அங்கே இருந்த சேரில் உக்கார்ந்தார்.  பின் உமா அந்த டைலர் கொடுத்த மாடல் கேட்டலாகை எடுத்து கொண்டு சுந்தரேசன் அருகே இருந்த சேரில் உக்கார்ந்து புரட்டினார்.  சுந்தரேசனும் அவள் பார்ப்பதை பார்த்து கொண்டு இருக்க உமா ஒரு 2 மாடல் ஐ சூஸ் செய்தாள்.  அதை பார்த்து கொண்டு இருந்த சுந்தரேசன் மனதில் ஒரு ப்ளௌஸ் க்கு இவ்வளவு மாடல் ஆ.. என்று ஆச்சரியப்பட்டார்.
 
உமா எழுந்து டைலரிடம் தான் செலக்ட் செய்த மாடல் ஐ காட்டினாள்.  அவர் அதை பார்த்து விட்டு பின் உமாவின் அளவு ப்ளௌஸ் எடுத்து விரித்து பார்த்தார்.  பின் உமாவிடம் "மேடம் இந்த ப்ளௌஸ் ல உங்க கப் ல கீழே இருந்து ஒரு லைன் தையல் வருது.  ஆனா இந்த மாடல் ல அப்படி தைக்க முடியாது."  ஒரு ஸ்க்ரீனை விளக்கி அங்கே வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்த ஒரு சின்ன பொண்ணை கூட்டி "மேடத்தோட அளவு மட்டும் எடுத்து நோட் பண்ணி கொடு" என்கிறார்.
 
உமா கூச்சத்துடன் எழுந்தாள்.  அந்த பொண்ணு "கையை கொஞ்சம் தூக்கிக்கோங்க" என்று நெருங்கிட உமா மூன்று பேர் முன்னாடி அப்படி நிற்க கூச்சப்பட்டாள்.
 
டைலர் உடனே "சாரி மேடம் கடை கொஞ்சம் சின்னது.  நீங்க அந்த ஸ்க்ரீன் பின்னாடி போயிக்கோங்க.  கடைல யாரும் இல்லை."
 
உமா கொஞ்சம் சந்தோஷமாக ஸ்க்ரீன் விளக்கி உள்ளே செல்ல அந்த பெண் ஸ்க்ரீனை மூடி விட்டாள்.  உள்ளே சென்றதும் அந்த பெண் "உங்க முந்தானையை இறக்கிடுங்க"
 
அவர்கள் பேச்சு வெளி வரை கேட்டது.  உமா முந்தானை பின் கழட்டி வைத்து முந்தானையை எடுத்து விட அந்த பெண் உமாவின் கழுத்து, கை, முதுகு, மார்பின் மேல், நடு, கீழ் சுற்றளவு என்று ஒவ்வொன்றாக அளந்து ஒரு பேப்பரில் எழுதிக்கொண்டு இருந்தாள்.  அப்போது உமா எதேச்சையாக ஸ்க்ரீனின் ஓரத்தில் யாரோ பார்ப்பது போல இருப்பதை கவனித்தாள்.  லேசாக நகர்ந்து பார்க்க அது சுந்தரேசன் உக்கார்ந்து இருந்த சேரில் இருந்து அந்த ஸ்க்ரீனின் ஓரம் லேசான இடைவெளியில் பார்த்து கொண்டு இருப்பது புரிந்தது.
 
உமா மனது குறுகுறுத்தது.  அந்த பெண்ணிடம் "இது கொஞ்சம் காஸ்டலி புடவை அளவெல்லாம் கரெக்ட் ஆ இருக்கட்டும்"
 
அந்த பெண் அங்கே தொங்கி கொண்டு இருந்த 3 ரெடிமேடு ப்ளௌஸ் எடுத்து வைத்து "மேடம் நீங்க சூஸ் பண்ணினா மாடல் ப்ளௌஸ் இது.  இதை போட்டு பாருங்க.  எந்த அளவு சரியா இருக்கோ அதை வச்சு அளவு எடுத்துக்குறேன்"
 
அதுவும் நல்லா ஐடியா மாதிரி தெரிய அந்த பெண் வெளியே சென்று ஸ்க்ரீனை மூடினாள்.  டைலர் அவளை பார்க்க அவள் "மேடம் மொடல் ப்ளௌஸ் போட்டு பாக்குறாங்க" என்று சொன்னாள்.  இப்போது ஸ்க்ரீன் முழுசாக முடி இருக்க சுந்தரேசன் அங்கே இருந்த நியூஸ்பேப்பரை புரட்டினார்.
 
சில நொடிகள் கடந்து இருக்க ஸ்க்ரீனின் ஒரு பக்கம் லேசாக விலகுவது போல உணர்ந்தார்.  காற்றினால் நகந்து இருக்கும் என்று நினைத்து கொண்டு பார்த்தார்.  உள்ளே உமா அசைவது அவருக்கு புரிய கொஞ்சம் உத்து பார்த்தார்.  எதுவும் தெளிவாக தெரியவில்லை.  மனசுக்குள் சீ.. என்ன பண்ணிட்டு இருக்கிறோம் என்று மீண்டும் பேப்பரில் மூழ்கினார்.
 
ஸ்க்ரீன் இன்னும் ஒரு இன்ச் விலகியது.  உள்ளே உமா கொஞ்சம் நகர்ந்து அந்த இடைவெளிக்கு நேராக நின்று கொண்டு ப்ளௌஸ் இன் ஒவ்வொரு ஹூக்காக கழட்டினாள்.  சுந்தரேசனுக்கு இப்போது நன்றாக தெரிந்தது.  கடைசி ஹூக் கழட்டியதும் உமா கையை பின்னோக்கி நீட்டி ப்ளௌஸ் ஐ உருவி எடுத்து விட்டு தன்னுடைய அக்குளை ப்ளௌஸ் ஆள் துடைத்தாள்.  போடுகின்ற மாடல் ப்ளௌஸ் இல் தன் வியர்வை பட்டு விட கூடாது என்ற நல்லா எண்ணம்.  பின் மாடல் ப்ளௌஸ் இல் ஒன்றை எடுத்து கையை உள்ளே நகர்த்தி போட்டாள்.  அதன் முன் ஹூக் 2 மட்டுமே போட முடிந்தது.  அதை கழட்டி வைத்து விட்டு அடுத்த ப்ளௌஸ் எடுத்து ட்ரை பண்ணினாள்.  அதில் எல்லா ஹூக்கும் போட முடிந்தது, ஆனால் கப் பகுதி கொஞ்சம் லூசாக இருந்தது.  மூன்றாவது ப்ளௌஸ் எடுத்து போட்டு பார்க்க, அது கொஞ்சம் கச்சிதமாக இருப்பது போல இருந்தது.  அவள் போட்டு கழட்டுவதை அந்த சின்ன இடைவெளி வழியே சுந்தரேசன் பார்த்து கொண்டே இருந்தார்.
 
உமா உள்ளே இருந்து அந்த பெண்ணை கூப்பிட்டாள்.  அவள் உள்ளே சென்றதும், "இந்த மாடல் சரியா இருக்குன்னு நினைக்குறேன்.  ஆனா இந்த நுனி பகுதி மட்டும் கொஞ்சம் டைட் ஆ தெரியுது என்று தன் மொலையின் காம்பை தொட்டு காட்டினாள்."
 
அந்த பெண் ஸ்க்ரீன் வழியே தலையை வெளியே நீட்டி டைலரிடம் "சார் அந்த 3 வது மாடல் ஃபிட் ஆ இருக்குது.  ஆனா கப்போட நிப்பிள் பகுதி மட்டும் டைட் ஆ இருக்குன்னு சொல்லுறாங்க"
 
சுந்தரேசன் அதை கேட்டு தலை குனிந்தார்.  டைலர் சாதாரண விஷயம் போல "சரி.. மேடத்தோட நிப்பிள் மட்டும் எவ்வளவு நீளம்னு அளந்துக்கோ.  அப்போ தான் சரியான கூர்மை வச்சு தைக்க முடியும்"
 
அந்த பெண் ஸ்க்ரீனை மூடிட்டு உள்ளே வந்து "மேடம் கொஞ்சம் ப்ளௌஸ் ப்ரா கழட்டுங்க"
 
"வேணாம் பா.. இது போதும்.  இதை மாதிரியே தச்சிடுங்க"
 
"ஐயோ மேடம் எதுக்கு வெக்கபடுறீங்க.  சரியா தேச்சுட்டா உங்களுக்கு தான் கம்போர்ட்டபிள்" என்று சொன்னாள்.
 
உமா கொஞ்சம் ஸ்க்ரீனை பார்க்க அந்த பெண் ஸ்க்ரீனை இரு பக்கமும் இழுத்து விட்டாள்.  பின் உமா ப்ளௌஸ் ப்ரா கழட்டினாள்.  சுந்தரேசன் வெளியில் இருந்தாலும் உமாவின் கோலத்தை மனதில் கற்பனை செய்ததில் அவரின் தடி உள்ளே விரைப்படைந்தது.  அந்த பெண் உமாவின் மொலையை பார்த்து "என்ன மேடம் நிப்பிள் ஒன்னும் அவ்வளவு நீளம் இல்லையே" என்று பார்க்க அப்போது நிப்பிள் சுருங்கி உள்ளே இழுத்து இருந்தது.  "மேடம் கொஞ்சம் காம்பை மட்டும் நீட்டி விடுங்க, அளந்துக்குறேன்"
 
உமா தன் கையால் காம்பின் நுனியை லேசாக வருடி கொடுத்து நுனியை புடித்து வெளியே இழுத்தார்.  பின் இன்னும் கொஞ்சம் அதை வருடிட்டு அது புல்லட் போல தடிமன் ஆனது.  பின் அந்த பெண்ணை பார்க்க, அவள் ஒரு ஸ்கேல் கொண்டு வந்து அதன் நீல அகலத்தை அளந்து விட்டு பின் டைலரிடம் வந்து "மேடத்தோட நிப்பிள் கொஞ்சம் நீளம் தான்.  ரெண்டு சென்டிமீட்டர் நீளம், ஒன்னரை சென்டிமீட்டர் அகலம்" என்று சொல்லி டைலரின் நோட்டில் பதிவு செய்தாள்.  டைலர் உம "ஓ அப்படியா.. அது தான் அந்த மாடல் ப்ளௌஸ் பத்தலை.  இந்த அளவுக்கு சரியான கூர்மை வச்சு தச்சிடு"
 
அப்போது உமா தன்னுடைய ப்ளௌஸ் போட்டு புடவையை மேலே சுத்தி கொண்டு வெளியே கூச்சத்துடன் வந்தாள்.  அந்த டைலர் "மேடம்.. நாளைக்கு சாயங்காலம் ரெடி ஆகிடும்.  வந்து வாங்கிக்குறீங்களா"
 
"ஹ்ம்ம் சரி"
 
சுந்தரேசன் "எவ்வளவு தைய கூலி"
 
"இந்த ப்ளௌஸ் மாடல் க்கு 1200 ருபாய்."
 
"என்னப்பா சொல்லுறே.. 1200 .. இதுக்கு நான் 3 வேஷ்டி எடுத்து இருப்பேன். நீ என்னடான்னா"
 
"சார்.. லேடீஸ் துணி தைக்குறதுன்னா சும்மாவா..  கேட்டு பாருங்க..  சரியா பிட் ஆகலைன்னா அப்புறம் அக்குள்ல புடிக்குந்தும்பாங்க, இல்லைனா சைட் ல புடிக்கும், முதுகுல புடிக்கும்.  அதை எல்லாம் சரியா தைக்கணும்னா அனுப்பவும் வேணும் சார்.  அதுக்கு தான் இவ்வளவு விலை"
 
"என்னமோ போங்க.. நல்லா சம்பாதிக்குறீங்க"
 
உமா அவர்கள் பேச்சை கேட்டு கூச்சத்துடன் வெளியே நகர்ந்தாள்.  சுந்தரேசன் அட்வான்ஸ் பணம் கொஞ்சம் கொடுத்து விட்டு ரசீது வாங்கி கொண்டு வந்தார்.